‏Social Mapper یک ابزار متن باز و مفید که به هکرهای قانونی اجازه تست فرایند ردیابی فعالیت کاربران در رسانه های اجتماعی را می دهد
#security #social_media @unixmens

🔍 و باز هم سواستفاده از (امنیت) دستگاه های POS

☑️ یک توصیه برای بالابردن امنیت: حسابی که با آن خرید میکنید را از حسابی که سرمایه هایتان در آن قرار دارد جدا نمایید.
#security #social_enginnering @unixmens

📕تجزیه و تحلیل عملی شبکه های اجتماعی با پایتون


📅سال چاپ: 2018
📝چاپ کننده: Springer
دانلود

#پایتون #شبکه_های_اجتماعی
#python #social_network
@unixmens

و اما در مورد social listining . امید وارم براتون مفید فایده باشه :
https://en.wikipedia.org/wiki/Social_media_analytics
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D8%AD%D9%84%DB%8C%D9%84_%D8%B4%D8%A8%DA%A9%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C
https://sentione.com/resources/social-listening
https://blog.hubspot.com/service/social-listening
#social #snapp #digital #cyber #osint #digital_marketing #digitalmarketing
@unixmens

بسیاری از شرکت‌های چینی مشغول تولید محصولاتی برای صنعت انسان‌های مجازی
هستند که در سال‌های اخیر محبوبیت بالایی در این کشور پیدا کرده است.
بایدو به‌عنوان یکی از غول‌های فناوری چین می‌گوید تعداد پروژه‌هایی که این
شرکت در سال گذشته انجام داده، دو برابر شده است و حالا مشتریان می‌توانند
با پرداخت مبالغی تا 14,300 دلار سرویس یک‌ساله انسان مجازی خود را دریافت
کنند

به گزارش CNBC،
شرکت بایدو اعلام کرده است که حالا افراد بیشتری از صنایع گوناگون، از
گردشگری گرفته تا رسانه‌ها و بخش سرگرمی به‌دنبال توسعه انسان مجازی مخصوص
به خود هستند. انسان‌های مجازی ترکیبی از انیمیشن، صدا و یادگیری ماشینی‌ هستند که معمولاً ظاهری شبیه به انسان‌ها دارند و می‌توانند با مخاطبان خود تعامل داشته باشند.

«لی شیان»، رئیس کسب‌وکار انسان‌های مجازی و رباتیک بایدو می‌گوید هزینه
توسعه این پروژه‌ها با پیشرفت فناوری در یک سال گذشته حدود 80 درصد کمتر
شده است. حالا تولید و پشتیبانی از یک انسان مجازی سه‌بعدی حدود 14,300 دلار و یک انسان مجازی دوبعدی 2,900 دلار هزینه برمی‌دارد. لی انتظار دارد که این صنعت به‌طور کلی تا سال 2025، سالانه 50 درصد رشد کند.

از دید کسب‌وکارها، انسان‌های مجازی می‌توانند گزینه‌های بهتری برای
معرفی برندها باشند. بسیاری از چهره‌های شناخته‌شده در چین در چند وقت اخیر
با رسوایی‌های مالیاتی و شخصی روبه‌رو شده‌اند، درنتیجه، شرکت‌ها ترجیح
می‌دهند که سرمایه‌گذاری خود را روی انسان‌های مجازی بگذارند.

براساس نظرسنجی شرکت Kantar در پاییز امسال، حداقل 36 درصد
از مصرف‌کنندگان در یک سال گذشته یک اینفلوئنسر یا سلبریتی دیجیتال را
تماشا کرده‌اند. یکی از این چهره‌های مجازی با نام «لو تیان‌یی» حالا حدود
سه میلیون طرفدار دارد و حتی اخیراً در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی پکن
اجرا داشته است.

شهرداری پکن تابستان امسال گفته بود در نظر دارد تا ارزش صنعت انسان‌های مجازی این شهر را تا سال 2025 به 7.2 میلیارد دلار
برساند. مقامات این شهر همچنین اعلام کرده بودند که می‌خواهند یک تا دو
کسب‌وکار انسان‌های مجازی بسازند که درآمد عملیاتی هر کدام از آن‌ها بیش از
700 میلیون دلار باشد.


#human #business #china 🇨🇳 #social #adv



@unixmens

واقعا موضوع social listening شرکت های مطرح بسیار فعال هست . در قسمتی از نوشتم به شرکت #oracle اشاره کردم . از طرف شرکت #اوراکل به انجمن اوراکل دعوت شدم .

که بسیار هوشمندانه و قابل تامل هست

#bussiness #social #market
@unixmens

وای بر جامعه ما
جامعه ای که نسبت آماری بالای ۸۰ درصد به همدیگر اعتماد ندارند .
در جامعه های دیگر اکثر دوستان و شرکای تجاری از همکاران همدیگه تشکیل شده .
از جاوا گرفته تا اپل و ...

جامعه‌ای که سرمایه‌ی اجتماعی‌اش فرو ریخته، هر چقدر هم از نظر فناوری، آموزش یا منابع رشد کند، باز هم در سطحی از بی‌اعتمادی و ترس درجا می‌زند.

در واقع در جوامعی مثل سیلیکون‌ولی، استکهلم، یا حتی توکیو — اکوسیستم‌ها بر پایه‌ی اعتماد، همکاری و شبکه‌سازی سالم شکل گرفته‌اند. بسیاری از شرکت‌های بزرگ از دل دوستی‌ها و همکاری‌های صادقانه بین افراد متخصص بیرون آمده‌اند.

اما در جامعه‌ای که بی‌اعتمادی به قاعده تبدیل شود:

تعاون جای خود را به رقابت ناسالم می‌دهد.

مشارکت تبدیل به سوءظن می‌شود.

و توسعه جای خود را به بقا می‌سپارد.


اعتماد در جامعه مثل کرنل در سیستم‌عامله اگر آسیب ببیند، تمام لایه‌های بالاتر (اقتصاد، فرهنگ، علم، حتی اخلاق) ناپایدار می‌شوند.
Refrence

#social #people

تکامل Social Care از دولت رفاه تا عصر هوش مصنوعی

(تحلیل تطبیقی مدل‌های فرانسه، اسکاندیناوی و ایران)

مقدمه

در واقع Social Care در قرن بیستم به ستون فقرات دولت‌های مدرن تبدیل شد. اما ورود به قرن بیست‌و‌یکم، با فناوری، جهانی‌شدن و تحول بازار کار، این نظام را با پرسش‌های بنیادین روبه‌رو کرده است:
وقتی کار، هویت و درآمد دیگر به‌صورت سنتی معنا ندارند، مسئولیت دولت در حمایت از انسان چگونه باید بازتعریف شود؟


فرانسه – Social Care به‌مثابه "حق جمهوری"

در فرانسه، Social Care بخشی از ایدئولوژی جمهوری‌خواهی است.
مفهوم la solidarité sociale در بطن قانون اساسی و فرهنگ عمومی نهادینه شده است.

ویژگی‌های اصلی مدل فرانسوی:

تأمین اجتماعی از بدو تولد تا پایان عمر (universal coverage)

نظام مالیاتی تصاعدی برای بازتوزیع ثروت

استقلال صندوق‌های بیمه از دولت سیاسی

محوریت انسان به عنوان citoyen (شهروند دارای حق، نه مشتری)


فلسفه‌ی آن ریشه در میراث انقلاب فرانسه دارد:

آزادی، برابری، برادری — و برادری همان Social Solidarity است.



در این نگاه، رفاه اجتماعی نه لطف دولت بلکه حق اجتماعی است.


اسکاندیناوی – Social Care به‌مثابه "سرمایه‌گذاری انسانی"

کشورهای شمال اروپا (سوئد، نروژ، دانمارک، فنلاند) مدل خاص خود را دارند که به آن Nordic Model گفته می‌شود.

ویژگی‌های این مدل:

مالیات بسیار بالا، اما بازگشت گسترده در قالب خدمات اجتماعی

آموزش، درمان و مراقبت از سالمندان به‌طور کامل رایگان

مشارکت اجتماعی بالا و شفافیت اداری قوی

فلسفه‌ی «اعتماد اجتماعی» (Social Trust)


در این الگو، دولت رفاه نه هزینه، بلکه سرمایه‌گذاری روی انسان است.
در نتیجه، بهره‌وری ملی، رضایت اجتماعی و شاخص خوشبختی بسیار بالا هستند.

ایران – Social Care در میانه‌ی قانون و واقعیت

در ایران، ایده‌ی بیمه و تأمین اجتماعی از دهه‌ی ۱۳۲۰ وارد شد و در اصل ۲۹ قانون اساسی به‌صورت روشن آمده است:

«برخورداری از تأمین اجتماعی حقی است همگانی...»



اما در عمل، Social Care در ایران بیشتر شکل بوروکراتیک و پراکنده دارد تا فلسفی و انسان‌محور.
چالش‌های اصلی عبارتند از:

تمرکز بیش از حد بر ساختار اداری به‌جای فلسفه‌ی اجتماعی

وابستگی مالی شدید صندوق‌ها به دولت

عدم شفافیت و نبود سیاست یکپارچه‌ی رفاهی

فقدان نگاه توسعه‌ای به سرمایه انسانی


در نتیجه، آنچه در قانون «حق» محسوب می‌شود، در اجرا «خدمت اداری» تلقی می‌گردد که تفاوتی ماهوی با فلسفه‌ی اصلی Social Care دارد.


ورود به عصر دیجیتال و هوش مصنوعی – Social Care 4.0

اکنون وارد عصری شده‌ایم که کار، درآمد و هویت انسان در حال دگرگونی است.
در چنین شرایطی، Social Care باید دوباره معنا یابد.

تحولات کلیدی:

اتوماسیون و هوش مصنوعی مشاغل سنتی را حذف و مهارت‌های جدیدی را ایجاد می‌کند.

مفهوم Gig Economy (اقتصاد پاره‌وقت) ساختار بیمه و بازنشستگی را بی‌ثبات می‌کند.

داده و سلامت دیجیتال مفهوم جدیدی از مراقبت را تعریف کرده‌اند.


در این فضا، مدل‌های سنتی تأمین اجتماعی دیگر پاسخ‌گو نیستند.
پیشنهادهای نوین مانند:

Universal Basic Income (درآمد پایه همگانی)

Digital Social Rights (حقوق دیجیتال اجتماعی)

AI-driven Social Care Systems (نظام‌های اجتماعی هوش‌محور)


در حال تبدیل شدن به پارادایم جدیدی هستند که می‌توان آن را «Social Care 4.0» نامید.



آینده‌ی Social Care – بازگشت به فلسفه‌ی انسان‌گرایی

اگرچه فناوری بسیاری از کارکردهای دولت رفاه را تغییر داده، اما روح Social Care — یعنی حمایت، همبستگی و کرامت انسانی — باید حفظ شود.
در واقع، آینده‌ی Social Care نه در «بیشتر شدن داده‌ها»، بلکه در انسانی‌تر شدن سیاست‌ها نهفته است.

به قول «آمارتیاسن»، اقتصاددان برنده‌ی نوبل:

«توسعه یعنی گسترش آزادی‌های واقعی انسان‌ها.»
و Social Care، ابزار تحقق همین آزادی است.



نتیجه‌گیری

در واقع Social Care دیگر فقط درباره‌ی بیمه و بازنشستگی نیست؛ بلکه درباره‌ی بازتعریف رابطه‌ی دولت، فناوری و انسان است.
جهان آینده نیازمند سیستمی است که بتواند از انسان نه فقط به‌عنوان نیروی کار، بلکه به‌عنوان موجودی آگاه، خلاق و دارای کرامت حفاظت کند.


#social #care