📝استعمارگری پشت نقاب شعر و قهوه
چرا باید در بحث لبنان و فرانسه، ما هم دقیق شویم؟
🔻فرانسه با شعر و قهوه و عشق و عطر و البته "حقوق"، نقاب روشنفکری بر صورت زده و مهد تمدن و دمکراسی نامیده می‌شود، اما اگر مخاطب ساده لوحِ نمایشِ شوالیه‌های فرانسوی نشویم و آنقدری هم شیفته‌ی این نقاب نباشیم خودمان را فریب بدهیم، استعمارگری عریان پاریس را می‌بینیم وقتی ارباب مآبانه در میان ویرانه‌های بیروت برای لبنانی‌ها دست تکان می‌دهد و خواستار تغییر ساختار سیاسی لبنان می‌شود. گزافه نیست که بگوییم سفر رییس‌جمهور فرانسه به لبنان و درخواست تغییر ساختار سیاسی روی آوار انفجار بیروت، یادآور رفتار آن موجودی است که در آسمان می‌چرخد تا جنازه‌ای بیابد و تغذیه کند!
🔻به پاریس برویم؛ جایی که ماه‌های متوالی‌ست هر شنبه صحنه اعتراض‌های اقتصادی و سیاسی‌ست. اما هیچ مقام خارجی‌ای خواستار تغییر ساختار سیاسی فرانسه نمی‌شود. کمی عقب‌تر برویم؛ وقتی فرانسه امنیت خود را به دلیل حملات پی در پی عوامل داعش از دست داده و ۲۲۸ فرانسوی در عملیات‌های متعدد داعش در نقاط مختلف فرانسه کشته و صدها تن زخمی شدند، چرا کسی از تغییر ساختار سیاسی فرانسه نگفت؟ و تازه این رویدادها را تصمیمات دولت فرانسه به وجود آورده و مانند انفجار بیروت حاصل سهل انگاری و سوء مدیریت نبود. موضوع روشن است؛ دموکراسی و حق حاکمیت مردم و دولت فرانسه بر سرزمین خود به رسمیت شناخته می‌شود، و حتی اگر خود به دولت‌شان معترض باشند، کسی اجازه‌ی صحبت از تغییر ساختار سیاسی کشور ندارد. اما دمکراسی برای مردم لبنان آن چیزی‌ست که فرانسه و آمریکا بپذیرند؛ حقوق آن چیزی‌ست که غرب تشخیص بدهد و اگر این اربابان تشخیص‌شان حتی حق اشغال لبنان بدست صهیونیست‌ها باشد، لبنانی‌ها باید رعیت حرف گوش‌کنی باشند که برای آزادی سرزمینش هم دست به اسلحه نمی‌شود! زیاده خواهی غرب برای خلع سلاح حزب الله یا مذاکره موشکی و تحریم تسلیحاتی ایران زاییده‌ی چنین تفکری‌ست. همین است که شناخت فرانسه را برای من ساده‌تر می‌کند.
📍چرا می‌گویم ما؟ چرا وقتی بحث لبنان و فرانسه است، ما هم باید دقیق باشیم که رفتار فرانسه را رصد کنیم؟
🔻اولاً بدانیم که غرب نسخه‌ی عدم مداخله در کشورهای دیگر را فقط برای دشمنان خود می‌پیچد تا فضا برای حضور و کسب منافع سیاسی و اقتصادی برای ملت خودش فراهم باشد. این سو ساده‌ترین سرمایه‌گذاری سیاسی و اقتصادی ایران در کشورهای دوست را حراج منافع ایران جا می‌زنند و سرمایه‌گذاری چین و روسیه در ایران را غارت ثروت ایران القا می‌کنند، آن‌سو دخالت‌های ترودوی کانادایی و مکرون فرانسوی در کشورهای دیگر می‌شود دلسوزی غرب، می‌شود سرمایه‌گذاری دوستانه، می‌شود تدبیر سیاسی و اقتصادی!
🔻ثانیاً امانوئل مکرون را ببینیم و با رصد عملکرد سیاسی او در قبال کشورهای دیگر، بار دیگر به مواضع فرانسه در قبال ایران نگاه کنیم. به وعده‌های پوچ و قدم‌های آغازین مداخله دقت کنیم وقتی رییس‌جمهور قبلی فرانسه از وعده‌ی ایجاد اشتغال در ایران سخن گفت! فرانسوی‌ها در برجام چه کردند و اگر زیر یوق استعمارگری نوین‌شان می‌رفتیم، چه می‌کردند؟ همین فرانسوی‌هایی که روی آوار بیروت، کمک را مشروط به تغییر ساختار سیاسی لبنان می‌کنند!
🔻ثالثاً از آن ۵۰ هزار نفر لبنانی که ذلیلانه خواستار اداره‌ی کشورشان توسط فرانسه شدند، در ایران هم داریم. اقلیت بسیار کوچکی هستند، اما هستند. یک روز از جاستین ترودوی کانادایی قهرمان می‌سازند و در مورد فسادش سکوت می‌کنند، روز دیگر با ذوق خبر طومار ۵۰ هزار نفری لبنانی‌ها را دست بدست می‌کنند، جمعیتی کمتر از یک درصد لبنانی‌ها. لبنانی که خیلی بیشتر از این یک درصدها برای اخراج فرانسه از خاکش هزینه داده است...
🔻نسخه‌ای که غرب برای ایران می‌پیچد، مدل فرانسوی‌اش امروز دارد در خیابان‌های بیروت راه می‌رود. نسخه‌ای هم که غرب‌زده‌های ایرانی می‌پیچند، همان طومار نیم درصدی لبنانی‌هاست و آمیخته با ذلت و خیانت. انتخاب با خود ماست؛ می‌شود سفارش قهوه‌ی فرانسوی داد و از پاریس زیبا سخن گفت، اما سهم ما از این نقاب تمدن و زیبایی، از دست دادن استقلال و عزت در ازای دلار و یوروهای صدقه‌ای خواهد بود.
🔻سرهای بریده‌ی آزادی خواهانِ الجزایری بر سر نیزه‌ی نظامیان اشغالگر فرانسوی، نماد تاریخ استعمارگری این کشور است. فرانسه کافه‌های معروفی دارد؛ اما همان زمان که روشنفکران فرانسوی پشت میز کافه، روزنامه ورق می‌زنند و قهوه فرانسوی می‌خورند و برای جهان نقشه‌ی حقوق بشر می‌چینند، دولت منتخب‌شان استعمارگری نوین را تئوریزه و عملی می‌کند. فرانسه برج ایفل قشنگ و شانزه لیزه‌ی شیکی دارد و بوی قهوه و عطر و عشق در آن پیچیده است؛ اما پشت این نقاب، چنگال‌های لاشخوری‌ست که از آن خون می‌چکد. ما باید چقدر خودفریبی داشته باشیم که این خونریزی آشکار را نبینیم؟
روزنامه‌ی جوان
۱۹ مرداد ۹۹
#کبری_اسوپار
چرا باید در بحث لبنان و فرانسه، ما هم دقیق شویم؟
🔻فرانسه با شعر و قهوه و عشق و عطر و البته "حقوق"، نقاب روشنفکری بر صورت زده و مهد تمدن و دمکراسی نامیده می‌شود، اما اگر مخاطب ساده لوحِ نمایشِ شوالیه‌های فرانسوی نشویم و آنقدری هم شیفته‌ی این نقاب نباشیم خودمان را فریب بدهیم، استعمارگری عریان پاریس را می‌بینیم وقتی ارباب مآبانه در میان ویرانه‌های بیروت برای لبنانی‌ها دست تکان می‌دهد و خواستار تغییر ساختار سیاسی لبنان می‌شود. گزافه نیست که بگوییم سفر رییس‌جمهور فرانسه به لبنان و درخواست تغییر ساختار سیاسی روی آوار انفجار بیروت، یادآور رفتار آن موجودی است که در آسمان می‌چرخد تا جنازه‌ای بیابد و تغذیه کند!
🔻به پاریس برویم؛ جایی که ماه‌های متوالی‌ست هر شنبه صحنه اعتراض‌های اقتصادی و سیاسی‌ست. اما هیچ مقام خارجی‌ای خواستار تغییر ساختار سیاسی فرانسه نمی‌شود. کمی عقب‌تر برویم؛ وقتی فرانسه امنیت خود را به دلیل حملات پی در پی عوامل داعش از دست داده و ۲۲۸ فرانسوی در عملیات‌های متعدد داعش در نقاط مختلف فرانسه کشته و صدها تن زخمی شدند، چرا کسی از تغییر ساختار سیاسی فرانسه نگفت؟ و تازه این رویدادها را تصمیمات دولت فرانسه به وجود آورده و مانند انفجار بیروت حاصل سهل انگاری و سوء مدیریت نبود. موضوع روشن است؛ دموکراسی و حق حاکمیت مردم و دولت فرانسه بر سرزمین خود به رسمیت شناخته می‌شود، و حتی اگر خود به دولت‌شان معترض باشند، کسی اجازه‌ی صحبت از تغییر ساختار سیاسی کشور ندارد. اما دمکراسی برای مردم لبنان آن چیزی‌ست که فرانسه و آمریکا بپذیرند؛ حقوق آن چیزی‌ست که غرب تشخیص بدهد و اگر این اربابان تشخیص‌شان حتی حق اشغال لبنان بدست صهیونیست‌ها باشد، لبنانی‌ها باید رعیت حرف گوش‌کنی باشند که برای آزادی سرزمینش هم دست به اسلحه نمی‌شود! زیاده خواهی غرب برای خلع سلاح حزب الله یا مذاکره موشکی و تحریم تسلیحاتی ایران زاییده‌ی چنین تفکری‌ست. همین است که شناخت فرانسه را برای من ساده‌تر می‌کند.
📍چرا می‌گویم ما؟ چرا وقتی بحث لبنان و فرانسه است، ما هم باید دقیق باشیم که رفتار فرانسه را رصد کنیم؟
🔻اولاً بدانیم که غرب نسخه‌ی عدم مداخله در کشورهای دیگر را فقط برای دشمنان خود می‌پیچد تا فضا برای حضور و کسب منافع سیاسی و اقتصادی برای ملت خودش فراهم باشد. این سو ساده‌ترین سرمایه‌گذاری سیاسی و اقتصادی ایران در کشورهای دوست را حراج منافع ایران جا می‌زنند و سرمایه‌گذاری چین و روسیه در ایران را غارت ثروت ایران القا می‌کنند، آن‌سو دخالت‌های ترودوی کانادایی و مکرون فرانسوی در کشورهای دیگر می‌شود دلسوزی غرب، می‌شود سرمایه‌گذاری دوستانه، می‌شود تدبیر سیاسی و اقتصادی!
🔻ثانیاً امانوئل مکرون را ببینیم و با رصد عملکرد سیاسی او در قبال کشورهای دیگر، بار دیگر به مواضع فرانسه در قبال ایران نگاه کنیم. به وعده‌های پوچ و قدم‌های آغازین مداخله دقت کنیم وقتی رییس‌جمهور قبلی فرانسه از وعده‌ی ایجاد اشتغال در ایران سخن گفت! فرانسوی‌ها در برجام چه کردند و اگر زیر یوق استعمارگری نوین‌شان می‌رفتیم، چه می‌کردند؟ همین فرانسوی‌هایی که روی آوار بیروت، کمک را مشروط به تغییر ساختار سیاسی لبنان می‌کنند!
🔻ثالثاً از آن ۵۰ هزار نفر لبنانی که ذلیلانه خواستار اداره‌ی کشورشان توسط فرانسه شدند، در ایران هم داریم. اقلیت بسیار کوچکی هستند، اما هستند. یک روز از جاستین ترودوی کانادایی قهرمان می‌سازند و در مورد فسادش سکوت می‌کنند، روز دیگر با ذوق خبر طومار ۵۰ هزار نفری لبنانی‌ها را دست بدست می‌کنند، جمعیتی کمتر از یک درصد لبنانی‌ها. لبنانی که خیلی بیشتر از این یک درصدها برای اخراج فرانسه از خاکش هزینه داده است...
🔻نسخه‌ای که غرب برای ایران می‌پیچد، مدل فرانسوی‌اش امروز دارد در خیابان‌های بیروت راه می‌رود. نسخه‌ای هم که غرب‌زده‌های ایرانی می‌پیچند، همان طومار نیم درصدی لبنانی‌هاست و آمیخته با ذلت و خیانت. انتخاب با خود ماست؛ می‌شود سفارش قهوه‌ی فرانسوی داد و از پاریس زیبا سخن گفت، اما سهم ما از این نقاب تمدن و زیبایی، از دست دادن استقلال و عزت در ازای دلار و یوروهای صدقه‌ای خواهد بود.
🔻سرهای بریده‌ی آزادی خواهانِ الجزایری بر سر نیزه‌ی نظامیان اشغالگر فرانسوی، نماد تاریخ استعمارگری این کشور است. فرانسه کافه‌های معروفی دارد؛ اما همان زمان که روشنفکران فرانسوی پشت میز کافه، روزنامه ورق می‌زنند و قهوه فرانسوی می‌خورند و برای جهان نقشه‌ی حقوق بشر می‌چینند، دولت منتخب‌شان استعمارگری نوین را تئوریزه و عملی می‌کند. فرانسه برج ایفل قشنگ و شانزه لیزه‌ی شیکی دارد و بوی قهوه و عطر و عشق در آن پیچیده است؛ اما پشت این نقاب، چنگال‌های لاشخوری‌ست که از آن خون می‌چکد. ما باید چقدر خودفریبی داشته باشیم که این خونریزی آشکار را نبینیم؟
روزنامه‌ی جوان
۱۹ مرداد ۹۹
#کبری_اسوپار
▪️تیتر را اشتباه زده‌اید!
چرا با پیشنهاد عبدی برای استعفای روحانی مخالف هستیم؟
🔻عنوان یادداشت عباس عبدی در روزنامه اعتماد که تیتر یک این روزنامه شده بود، می‌توانست بجای عبارت «پيشنهاد كناره‌گيری رييس‌جمهوری»، جمله‌ی «چگونه از بار مسئولیت فرار کنیم» باشد.
🔻این اول بار نیست که عبدی و اعتماد بر طبل استعفای رئیس‌جمهور با ادعای دلسوزی و راه حل دادن برای مشکلات کشور می‌کوبند؛ عبدی سال گذشته هم پیشنهاد استعفای روحانی را داد، با این ادعا که وقتی نمی‌گذارند روحانی کار کند، کنار برود و هر کسی که می‌تواند بیاید. او سال ۸۱ با همین ادعاها پیشنهاد استعفای محمد خاتمی را داد و سال ۹۷ وقتی ظریف در اقدامی کودکانه همزمان با سفر بشار اسد به ایران استعفا داد، بلافاصله در توییتی ظریف را تحسین کرد.
🔻سابقه عبدی نشان می‌دهد که او خروج از حاکمیت را در هر حال دوست دارد! لابد نامش را هم فعالیت مدنی می‌گذارد. اما از قضا مسئولیت مدنی ایجاب می‌کند که اولاً عباس عبدی و دوستان هم جناحی‌اش مسئولیت خوب و بد دولتی را که خود بر سرکار آورده‌اند، بپذیرند؛ ثانیاً صدای اعتراض مردم از عملکرد و سیاست‌های این دولت را بشنوند و مسئولیت خود در نارضایتی ملی از دولت را پشت تحلیل‌های ماورایی از «دولت پنهان» و «نگذاشتند کار کنیم» مخفی نکنند؛ ثالثاً اگر احساس می‌کنند روحانی باید برود، مسئولیت پیشنهاد را خود بر عهده بگیرند و آن را به اصولگرایان و دیگران مرتبط نکنند.
🔻اما آنچه عبدی نوشته، در موقعیت کنونی نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه مشکلات بزرگتر به وجود می‌آورد و حتی به لحاظ شکلی هم مردم را به دردسر می‌اندازد. قانون می‌گوید با پذیرش استعفای روحانی، معاون اول او یعنی اسحاق جهانگیری عهده‌دار ریاست جمهوری خواهد شد و تا ۵۰ روز بعد باید انتخابات زودهنگام برگزار شود. واقعاً مردم میان روحانی و جهانگیری تفاوتی خواهند دید و راضی به این غائله هستند؟ هیاهو و جنجال سیاسی ناشی از این اتفاق هم بر روح خسته جامعه از کرونا و تحریم و سیاست‌های غلط دولت و ... آوار خواهد شد. از سویی دولت جدید هم در نهایت فقط ۸ ماه زودتر از حالت عادی، کار خود را شروع خواهد کرد. می‌ارزد؟
🔻عبدی می‌نویسد اصولگرایان از این پیشنهاد قند در دلشان آب می‌شود، اما در ظاهر مخالفت می‌کنند، و لابد فکر می‌کند تناقضی کشف کرده؛ اما شاید اگر همه چیز به نحوی دیگر بود، بحران کرونا نبود و زمانی چند ساله تا پایان دوره ریاست جمهوری داشتیم، و مبنای پیشنهاد استعفا به رئیس جمهور هم، نه فرار از مسئولیت و ابتذالی تکراری، خلاصه شده در عبارت «نمی‌گذارند کار کنند، پس من می‌روم!»، بلکه ناکارآمدی دولت در اداره کشور و همراه با عذرخواهی دولت و حامیانش بود، می‌شد این یک‌بار را در دنیای سیاست کنار عباس عبدی و روزنامه اعتماد – ضمن فاصله‌گذاری سیاسی و با ماسک حفظ اصول البته!- ایستاد، اما واقعیت این است که این همکاران اصلاح‌طلب ما حتی وقتی حرفی را می‌زنند که به قول خودشان قند در دل ما آب می‌کند، مقدمات آن را به گونه‌ای می‌چینند که کام آدمی از این حجم سیاسی کاری تلخ شود!
🔻شما می‌خواهید به هر نحوی منافع خود را تامین کنید، حتی اگر کشور بهم بریزد و ما می‌خواهیم کشور آرام باشد، حتی اگر مخالفان ما بر مسند قدرت باشند.
🔻هر چه بخواهم بنویسم، تکرار مکررات خواهد بود. سال گذشته وقتی عباس عبدی پیشنهاد کناره‌گیری روحانی به دلیل انتقادات منتقدان علیه او را طرح کرد، در گزارشی در روزنامه جوان (۲۵ آذر ۹۸) نوشتم: «روحانی می‌تواند استعفا کند یا نکند، موضوع این گزارش، بررسی موضوع رفتن یا نرفتن روحانی نیست، اما اصلاح‌طلبان نمی‌توانند بهانه «نمی‌گذارند دولت کار کند» را برای دلیل استعفای او به کار برند. به جرئت می‌توان گفت از سال ۶۸ تاکنون، هیچ دولتی به قدر دولت روحانی، حکومت را راضی به عدم مخالفت با تصمیم‌های کلانش نکرده است. انتقاد هم که برای همه دولت‌ها بوده است. ماجرا چیست؟ عبدی و همفکرانش به این نتیجه رسیده‌اند که ادامه دولت روحانی، روز‌به‌روز بیشتر پایگاه اجتماعی اصلاح‌طلبان را تحت تاثیر منفی قرار می‌دهد، از همین رو تلاش می‌کنند هم او را کنار بزنند و هم این کنار زدن، نام «عبور از روحانی» را به خود نگیرد. چه آنکه در آن صورت مجبور به پذیرش اشتباه خود در حمایت از روحانی خواهند شد و اعتماد مردم را برای انتخابات‌های آینده کسب نخواهند کرد... از این رو است که منتقدان دولت با پیشنهاد عبدی برای استعفای روحانی مخالف هستند، چه آنکه مسیر و انگیزه این استعفا را فشار بر حاکمیت و فرار از پاسخگویی و پیشبرد منافع جناحی می‌دانند و این پیشنهاد (و نه الزاماً هر پیشنهاد استعفایی) را طرح شده در چارچوب برهم زدن آرامش کشور و برای فرار از پاسخگویی می‌بینند، وگرنه بعید است کسی از ماندن این دولت استقبال کند.»
💬 #کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
چرا با پیشنهاد عبدی برای استعفای روحانی مخالف هستیم؟
🔻عنوان یادداشت عباس عبدی در روزنامه اعتماد که تیتر یک این روزنامه شده بود، می‌توانست بجای عبارت «پيشنهاد كناره‌گيری رييس‌جمهوری»، جمله‌ی «چگونه از بار مسئولیت فرار کنیم» باشد.
🔻این اول بار نیست که عبدی و اعتماد بر طبل استعفای رئیس‌جمهور با ادعای دلسوزی و راه حل دادن برای مشکلات کشور می‌کوبند؛ عبدی سال گذشته هم پیشنهاد استعفای روحانی را داد، با این ادعا که وقتی نمی‌گذارند روحانی کار کند، کنار برود و هر کسی که می‌تواند بیاید. او سال ۸۱ با همین ادعاها پیشنهاد استعفای محمد خاتمی را داد و سال ۹۷ وقتی ظریف در اقدامی کودکانه همزمان با سفر بشار اسد به ایران استعفا داد، بلافاصله در توییتی ظریف را تحسین کرد.
🔻سابقه عبدی نشان می‌دهد که او خروج از حاکمیت را در هر حال دوست دارد! لابد نامش را هم فعالیت مدنی می‌گذارد. اما از قضا مسئولیت مدنی ایجاب می‌کند که اولاً عباس عبدی و دوستان هم جناحی‌اش مسئولیت خوب و بد دولتی را که خود بر سرکار آورده‌اند، بپذیرند؛ ثانیاً صدای اعتراض مردم از عملکرد و سیاست‌های این دولت را بشنوند و مسئولیت خود در نارضایتی ملی از دولت را پشت تحلیل‌های ماورایی از «دولت پنهان» و «نگذاشتند کار کنیم» مخفی نکنند؛ ثالثاً اگر احساس می‌کنند روحانی باید برود، مسئولیت پیشنهاد را خود بر عهده بگیرند و آن را به اصولگرایان و دیگران مرتبط نکنند.
🔻اما آنچه عبدی نوشته، در موقعیت کنونی نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه مشکلات بزرگتر به وجود می‌آورد و حتی به لحاظ شکلی هم مردم را به دردسر می‌اندازد. قانون می‌گوید با پذیرش استعفای روحانی، معاون اول او یعنی اسحاق جهانگیری عهده‌دار ریاست جمهوری خواهد شد و تا ۵۰ روز بعد باید انتخابات زودهنگام برگزار شود. واقعاً مردم میان روحانی و جهانگیری تفاوتی خواهند دید و راضی به این غائله هستند؟ هیاهو و جنجال سیاسی ناشی از این اتفاق هم بر روح خسته جامعه از کرونا و تحریم و سیاست‌های غلط دولت و ... آوار خواهد شد. از سویی دولت جدید هم در نهایت فقط ۸ ماه زودتر از حالت عادی، کار خود را شروع خواهد کرد. می‌ارزد؟
🔻عبدی می‌نویسد اصولگرایان از این پیشنهاد قند در دلشان آب می‌شود، اما در ظاهر مخالفت می‌کنند، و لابد فکر می‌کند تناقضی کشف کرده؛ اما شاید اگر همه چیز به نحوی دیگر بود، بحران کرونا نبود و زمانی چند ساله تا پایان دوره ریاست جمهوری داشتیم، و مبنای پیشنهاد استعفا به رئیس جمهور هم، نه فرار از مسئولیت و ابتذالی تکراری، خلاصه شده در عبارت «نمی‌گذارند کار کنند، پس من می‌روم!»، بلکه ناکارآمدی دولت در اداره کشور و همراه با عذرخواهی دولت و حامیانش بود، می‌شد این یک‌بار را در دنیای سیاست کنار عباس عبدی و روزنامه اعتماد – ضمن فاصله‌گذاری سیاسی و با ماسک حفظ اصول البته!- ایستاد، اما واقعیت این است که این همکاران اصلاح‌طلب ما حتی وقتی حرفی را می‌زنند که به قول خودشان قند در دل ما آب می‌کند، مقدمات آن را به گونه‌ای می‌چینند که کام آدمی از این حجم سیاسی کاری تلخ شود!
🔻شما می‌خواهید به هر نحوی منافع خود را تامین کنید، حتی اگر کشور بهم بریزد و ما می‌خواهیم کشور آرام باشد، حتی اگر مخالفان ما بر مسند قدرت باشند.
🔻هر چه بخواهم بنویسم، تکرار مکررات خواهد بود. سال گذشته وقتی عباس عبدی پیشنهاد کناره‌گیری روحانی به دلیل انتقادات منتقدان علیه او را طرح کرد، در گزارشی در روزنامه جوان (۲۵ آذر ۹۸) نوشتم: «روحانی می‌تواند استعفا کند یا نکند، موضوع این گزارش، بررسی موضوع رفتن یا نرفتن روحانی نیست، اما اصلاح‌طلبان نمی‌توانند بهانه «نمی‌گذارند دولت کار کند» را برای دلیل استعفای او به کار برند. به جرئت می‌توان گفت از سال ۶۸ تاکنون، هیچ دولتی به قدر دولت روحانی، حکومت را راضی به عدم مخالفت با تصمیم‌های کلانش نکرده است. انتقاد هم که برای همه دولت‌ها بوده است. ماجرا چیست؟ عبدی و همفکرانش به این نتیجه رسیده‌اند که ادامه دولت روحانی، روز‌به‌روز بیشتر پایگاه اجتماعی اصلاح‌طلبان را تحت تاثیر منفی قرار می‌دهد، از همین رو تلاش می‌کنند هم او را کنار بزنند و هم این کنار زدن، نام «عبور از روحانی» را به خود نگیرد. چه آنکه در آن صورت مجبور به پذیرش اشتباه خود در حمایت از روحانی خواهند شد و اعتماد مردم را برای انتخابات‌های آینده کسب نخواهند کرد... از این رو است که منتقدان دولت با پیشنهاد عبدی برای استعفای روحانی مخالف هستند، چه آنکه مسیر و انگیزه این استعفا را فشار بر حاکمیت و فرار از پاسخگویی و پیشبرد منافع جناحی می‌دانند و این پیشنهاد (و نه الزاماً هر پیشنهاد استعفایی) را طرح شده در چارچوب برهم زدن آرامش کشور و برای فرار از پاسخگویی می‌بینند، وگرنه بعید است کسی از ماندن این دولت استقبال کند.»
💬 #کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
▪️آقای روحانی، به زندگی عادی برگردید!
🔻لغو جلسه سران سه قوه از سوی رئیس‌جمهور سبب یک جنجال خبری در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی مجازی شد. موج اعتراضات به روحانی پس از آن شروع شد که دلیل لغو جلسه را حضور محمدباقر قالیباف، رئیس قوه مقننه در بیمارستان امام خمینی و دیدار و گفتگو با کادر درمان و بیماران بخش کرونای این مرکز درمانی اعلام کردند. مسئولان دولت اعلام کردند که برگزاری جلسه با فردی که در مواجهه با بیماران کرونایی بوده، خلاف پروتکل‌هاست.
🔻هشتم تیرماه سال جاری بود که حسن روحانی در سخنانی تأکید کرد که «بنده از هفته اولیه شیوع کرونا گفتم باید با این ویروس مدت مدیدی زندگی کرده و سازگاری داشته باشیم؛ بعضی‌ها آن زمان فکر کرده بودند اگر ۱۰، ۱۵ روز برویم خانه و از خانه خارج نشویم تمام می‌شود؛ معلوم بود که با ۱۰، ۱۵ روز در خانه ماندن تمام نمی‌شود.» یک ماه پیش از آن هم، در هشتم خرداد ماه روحانی گفته بود که «باید تلاش کنیم با پروتکل‌های بهداشتی تعریف شده نه تنها محدودیت‌ها به تدریج برداشته شود، بلکه گشایش‌ها به گونه‌ای باشد که به مسیر طبیعی زندگی برگردیم. ما باید در آینده مردم را برای زندگی عادی همراه و همزمان با مقابله با کرونا آماده کنیم.»
🔻بر مبنای چنین سیاستی بود که امور مربوط به کسب و کار مردم به روال قبل کرونا بازگشت. تفریحات مردم از سر گرفته شد. مسافرت‌ها هم که از ابتدا لغو نشده بود و با شدت ادامه داشت. حتی رستوران‌ها، هتل‌ها، استخرها، اماکن ورزشی و آرایشگاه‌ها فعالیت خود را از سر گرفتند. روحانی حتی در مقام رئیس جمهور تصمیم بازگشایی و از سرگیری فعالیت‌های حضوری مراکز آموزشی اعم از دانشگاه و مدرسه را هم اعلام کرد. با این حال، حسن روحانی که خود برای بازگشت مردم و حتی کودکان دبستانی به زندگی عادی تصمیم گرفته بود، هیچ گاه به زندگی عادی یک رئیس جمهور برنگشت. او در هشت ماه گذشته، جز در نهاد ریاست جمهوری و منزلش، حاضر نشد. بازدید‌ها و سفر‌های او لغو شده و برخلاف برخی رؤسای جمهور خارجی هیچ بازدید حضوری از مراکز درمانی کشور که درگیر مهار کرونا هستند، نداشته است.
🔻او در روز معرفی وزیر پیشنهادی برای وزارت صمت نیز به دلیل شیوع کرونا در صحن علنی مجلس حضور نیافت و این پرسش را در اذهان عمومی به وجود آورد که آیا پروتکل‌های در نظر گرفته شده برای روحانی با پروتکل‌های همه ملت ایران و حتی پروتکل‌های مسئولان و سران قوای دیگر متفاوت است؟ چه آنکه محمدباقر قالیباف و سید ابراهیم رئیسی، سران دو قوه دیگر در این ایام، برنامه‌های عادی خود را ضمن رعایت پروتکل‌های بهداشتی انجام می‌دهند و حتی سفر‌های استانی و بازدید‌های حضوری آنان برقرار است. روحانی پیش از این هم، به دلیل رفتار‌هایی همچون دیدار با کارگران در روز کارگر از داخل ماشین و یا پیاده نشدن از خودروی خود در اولین دیدار خود از مناطق زلزله زده کرمانشاه، مورد انتقاد بود.
🔻برخی معتقد هستند که لغو جلسه سران سه قوه، نه از روی مصلحت که در چارچوب یک لجبازی سیاسی با کسی است که زمانی رقیب انتخاباتی روحانی بوده و برخی اطرافیان و مشاوران روحانی همچنان او را رقیب می‌بینند. این گمانه به دو دلیل قوت گرفت؛ اول آنکه حسن روحانی طی ماه‌های اخیر بار‌ها در جلساتی با حضور مسئولان بهداشت و درمان کشور حضور داشته و آنان در مراکز درمانی کرونایی حضور داشته‌اند و چطور این سخت‌گیری دیدار با قالیباف، در دیدار با آنان لحاظ نشده است و یا همان پروتکل‌ها در دیدار با قالیباف برقرار نشد؛ و دلیل دوم که این گمانه را قوت بخشید، این بود که اطرافیان روحانی حتی قبل از حضور قالیباف در یکی از بخش‌های کرونایی بیمارستان امام خمینی نیز علیه فعالیت‌های میدانی رئیس مجلس و سفر‌های استانی او موضع گرفته بودند. از جمله، حسام الدین آشنا، مشاور روحانی هفته گذشته در توئیتی پر کنایه نوشته بود که «سفر‌ها را چند ماه زود شروع نکرده‌اید؟! این سفر‌ها برای دیدن است یا دیده شدن؟ این سفر‌ها نظارتی است، زیارتی است، نمایشی است یا انتخاباتی؟»
🔻مسئولیت رئیس جمهور به عنوان رئیس قوه مجریه و مسئول اجرایی کشور، قابل قیاس با مردم عادی که هیچ، قابل قیاس با هیچ مسئولی نیست و حضور فعال‌تر میدانی او را – البته با رعایت پروتکل‌های بهداشتی - می‌طلبد. مسئولیت بزرگ، تعهد و فداکاری بزرگ هم می‌طلبد. خانه‌نشینی و قرنطینه کردن خود (آن هم نه ۱۰ یا ۱۵ روز، بلکه هشت ماه) و لغو جلسات مهمی که امکان رعایت صد در صدی پروتکل‌ها در آن وجود دارد، در شأن مقام ریاست جمهوری نیست و با سخنان خود روحانی هم در تضاد است. به گفته خود رئیس جمهور، ممکن است کرونا سال‌ها طول بکشد، آیا قرار است روحانی تا آخر دولت پا از محل کار بیرون نگذارد؟! درخواست زیادی نیست؛ رئیس جمهور هم به زندگی عادی و طبیعی یک رئیس جمهور همراه و همزمان با مقابله با کرونا برگردد.
💬 #کبری_آسوپار
🔻لغو جلسه سران سه قوه از سوی رئیس‌جمهور سبب یک جنجال خبری در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی مجازی شد. موج اعتراضات به روحانی پس از آن شروع شد که دلیل لغو جلسه را حضور محمدباقر قالیباف، رئیس قوه مقننه در بیمارستان امام خمینی و دیدار و گفتگو با کادر درمان و بیماران بخش کرونای این مرکز درمانی اعلام کردند. مسئولان دولت اعلام کردند که برگزاری جلسه با فردی که در مواجهه با بیماران کرونایی بوده، خلاف پروتکل‌هاست.
🔻هشتم تیرماه سال جاری بود که حسن روحانی در سخنانی تأکید کرد که «بنده از هفته اولیه شیوع کرونا گفتم باید با این ویروس مدت مدیدی زندگی کرده و سازگاری داشته باشیم؛ بعضی‌ها آن زمان فکر کرده بودند اگر ۱۰، ۱۵ روز برویم خانه و از خانه خارج نشویم تمام می‌شود؛ معلوم بود که با ۱۰، ۱۵ روز در خانه ماندن تمام نمی‌شود.» یک ماه پیش از آن هم، در هشتم خرداد ماه روحانی گفته بود که «باید تلاش کنیم با پروتکل‌های بهداشتی تعریف شده نه تنها محدودیت‌ها به تدریج برداشته شود، بلکه گشایش‌ها به گونه‌ای باشد که به مسیر طبیعی زندگی برگردیم. ما باید در آینده مردم را برای زندگی عادی همراه و همزمان با مقابله با کرونا آماده کنیم.»
🔻بر مبنای چنین سیاستی بود که امور مربوط به کسب و کار مردم به روال قبل کرونا بازگشت. تفریحات مردم از سر گرفته شد. مسافرت‌ها هم که از ابتدا لغو نشده بود و با شدت ادامه داشت. حتی رستوران‌ها، هتل‌ها، استخرها، اماکن ورزشی و آرایشگاه‌ها فعالیت خود را از سر گرفتند. روحانی حتی در مقام رئیس جمهور تصمیم بازگشایی و از سرگیری فعالیت‌های حضوری مراکز آموزشی اعم از دانشگاه و مدرسه را هم اعلام کرد. با این حال، حسن روحانی که خود برای بازگشت مردم و حتی کودکان دبستانی به زندگی عادی تصمیم گرفته بود، هیچ گاه به زندگی عادی یک رئیس جمهور برنگشت. او در هشت ماه گذشته، جز در نهاد ریاست جمهوری و منزلش، حاضر نشد. بازدید‌ها و سفر‌های او لغو شده و برخلاف برخی رؤسای جمهور خارجی هیچ بازدید حضوری از مراکز درمانی کشور که درگیر مهار کرونا هستند، نداشته است.
🔻او در روز معرفی وزیر پیشنهادی برای وزارت صمت نیز به دلیل شیوع کرونا در صحن علنی مجلس حضور نیافت و این پرسش را در اذهان عمومی به وجود آورد که آیا پروتکل‌های در نظر گرفته شده برای روحانی با پروتکل‌های همه ملت ایران و حتی پروتکل‌های مسئولان و سران قوای دیگر متفاوت است؟ چه آنکه محمدباقر قالیباف و سید ابراهیم رئیسی، سران دو قوه دیگر در این ایام، برنامه‌های عادی خود را ضمن رعایت پروتکل‌های بهداشتی انجام می‌دهند و حتی سفر‌های استانی و بازدید‌های حضوری آنان برقرار است. روحانی پیش از این هم، به دلیل رفتار‌هایی همچون دیدار با کارگران در روز کارگر از داخل ماشین و یا پیاده نشدن از خودروی خود در اولین دیدار خود از مناطق زلزله زده کرمانشاه، مورد انتقاد بود.
🔻برخی معتقد هستند که لغو جلسه سران سه قوه، نه از روی مصلحت که در چارچوب یک لجبازی سیاسی با کسی است که زمانی رقیب انتخاباتی روحانی بوده و برخی اطرافیان و مشاوران روحانی همچنان او را رقیب می‌بینند. این گمانه به دو دلیل قوت گرفت؛ اول آنکه حسن روحانی طی ماه‌های اخیر بار‌ها در جلساتی با حضور مسئولان بهداشت و درمان کشور حضور داشته و آنان در مراکز درمانی کرونایی حضور داشته‌اند و چطور این سخت‌گیری دیدار با قالیباف، در دیدار با آنان لحاظ نشده است و یا همان پروتکل‌ها در دیدار با قالیباف برقرار نشد؛ و دلیل دوم که این گمانه را قوت بخشید، این بود که اطرافیان روحانی حتی قبل از حضور قالیباف در یکی از بخش‌های کرونایی بیمارستان امام خمینی نیز علیه فعالیت‌های میدانی رئیس مجلس و سفر‌های استانی او موضع گرفته بودند. از جمله، حسام الدین آشنا، مشاور روحانی هفته گذشته در توئیتی پر کنایه نوشته بود که «سفر‌ها را چند ماه زود شروع نکرده‌اید؟! این سفر‌ها برای دیدن است یا دیده شدن؟ این سفر‌ها نظارتی است، زیارتی است، نمایشی است یا انتخاباتی؟»
🔻مسئولیت رئیس جمهور به عنوان رئیس قوه مجریه و مسئول اجرایی کشور، قابل قیاس با مردم عادی که هیچ، قابل قیاس با هیچ مسئولی نیست و حضور فعال‌تر میدانی او را – البته با رعایت پروتکل‌های بهداشتی - می‌طلبد. مسئولیت بزرگ، تعهد و فداکاری بزرگ هم می‌طلبد. خانه‌نشینی و قرنطینه کردن خود (آن هم نه ۱۰ یا ۱۵ روز، بلکه هشت ماه) و لغو جلسات مهمی که امکان رعایت صد در صدی پروتکل‌ها در آن وجود دارد، در شأن مقام ریاست جمهوری نیست و با سخنان خود روحانی هم در تضاد است. به گفته خود رئیس جمهور، ممکن است کرونا سال‌ها طول بکشد، آیا قرار است روحانی تا آخر دولت پا از محل کار بیرون نگذارد؟! درخواست زیادی نیست؛ رئیس جمهور هم به زندگی عادی و طبیعی یک رئیس جمهور همراه و همزمان با مقابله با کرونا برگردد.
💬 #کبری_آسوپار
📝قاتل شیک بجای قاتل لمپن
🔻رییس‌جمهوری که دستورِ اجرایی شدنِ فرمان ترور سردار سلیمانی را داد، از کاخ سفید رفت و اویی که ترور حاج قاسم را "اجرای عدالت" نامید، رییس‌جمهور شد. تفاوت جمهوری‌خواه و دموکرات همین‌قدر است؛ یکی می‌کُشد، آن دیگری تحسین می‌کند! در هر دو دولتِ دموکرات و جمهوری‌خواه، سردار ایرانی در لیست ترور آمریکا بود.
🔻دوست داشتم ترامپ ببازد که خواری ببیند، اما ذوقی از جایگزینی قاتل لمپن با قاتل شیک ندارم. اشتباه نکنید؛ شکست انتخاباتی ترامپ که هیچ، حتی ترور او تاوان خون سردار ما نیست که سید مقاومت به درستی گفت که: "ارزش کفش قاسم سلیمانی از سر ترامپ بیشتر است".
۱۷ آبان ۹۹
#کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
🔻رییس‌جمهوری که دستورِ اجرایی شدنِ فرمان ترور سردار سلیمانی را داد، از کاخ سفید رفت و اویی که ترور حاج قاسم را "اجرای عدالت" نامید، رییس‌جمهور شد. تفاوت جمهوری‌خواه و دموکرات همین‌قدر است؛ یکی می‌کُشد، آن دیگری تحسین می‌کند! در هر دو دولتِ دموکرات و جمهوری‌خواه، سردار ایرانی در لیست ترور آمریکا بود.
🔻دوست داشتم ترامپ ببازد که خواری ببیند، اما ذوقی از جایگزینی قاتل لمپن با قاتل شیک ندارم. اشتباه نکنید؛ شکست انتخاباتی ترامپ که هیچ، حتی ترور او تاوان خون سردار ما نیست که سید مقاومت به درستی گفت که: "ارزش کفش قاسم سلیمانی از سر ترامپ بیشتر است".
۱۷ آبان ۹۹
#کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
🔴 انتقام، یک "عمل" است!
✍️ #کبری_آسوپار
🔹 ساعاتی پس از حمله‌ی ایران به عین‌الاسد، در اوج هیجان هموطنانم و همه‌ی دوستداران غیر ایرانیِ حاج قاسم سلیمانی برای انتقام از آمریکا، نوشتم که انتقام خون سردار ایرانی انجام نشد؛ صرفاً شروع شد...
🔸 از این انتقام‌های نگرفته شده، کم نداریم؛ انتقام کدام دانشمند هسته‌ای ترور شده‌مان را گرفتیم؟ انتقام کدام یک را گرفتیم که حالا ساعتی پس از ترور دکتر محسن فخری‌زاده، باز رجز انتقام می‌خوانیم و بیانیه‌ی تکراری می‌دهیم؟
✅ ما عصبانی هستیم؟ بله؛ هستیم. دانشمند کشورمان ترور شده؛ نه ترور کوری بوده و نه عملیات ناموفقی، نقطه‌زنیِ دقیق، و یک کار اطلاعاتی و عملیاتی حرفهای؛ و فراتر از هر فقدانی، حس ناامنی را با خود آورده است.
🔹 نتانیاهو، نخست‌وزیر صهیونیست‌ها گفته بود نام محسن فخری‌زاده را بخاطر بسپاریم و حالا همان چیزی که او می‌خواسته، شده؛ تحقیر شده‌ایم. زیر و بم تردد دانشمند ایرانی را که می‌دانستیم در لیست ترور است و نتانیاهو از او نام برده، داشته‌اند، یک نیسان انتحاری و یک تیم ترور وسط سرزمین ما... چطور عصبانی نباشیم؟
🔸 ما عصبانی هستیم؛ اما از عصبانیت نیست که می‌گوییم اینقدر سریع رجز انتقام نخوانید؛ عقل‌مان می‌گوید وعده‌ی داده نشده، رجزِ خوانده نشده، اگر عمل شود که تقدیر دارد و آفرینِ کاری که منتظرش نبوده‌ایم؛ اگر هم عمل نشود، چون بیان نشده، ناامیدی ندارد؛ اما حرفهای زده شده و عمل نشده، یاس دردناکی به همراه دارد؛ تکرار که بشود، بی اعتمادی هم دارد. عصبانی و تحقیرشده که هستیم، لازم است ناامید و خسته هم بشویم؟
💢 حرف نزنید؛ بروید انتقام بگیرید؛ هر وقت انجام شد، اعلام کنید؛ ما دست و بازوی شما را هم می‌بوسیم. شما ستون اعتماد و احساس امنیت و اقتدار ما هستید؛ اینکه گلایه می‌کنیم، از این روست که از کوچکترین ترکی بر این ستون بیم داریم. شما هم این بیم را داشته باشید!
#سیاسی
#امنیتی
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
✍️ #کبری_آسوپار
🔹 ساعاتی پس از حمله‌ی ایران به عین‌الاسد، در اوج هیجان هموطنانم و همه‌ی دوستداران غیر ایرانیِ حاج قاسم سلیمانی برای انتقام از آمریکا، نوشتم که انتقام خون سردار ایرانی انجام نشد؛ صرفاً شروع شد...
🔸 از این انتقام‌های نگرفته شده، کم نداریم؛ انتقام کدام دانشمند هسته‌ای ترور شده‌مان را گرفتیم؟ انتقام کدام یک را گرفتیم که حالا ساعتی پس از ترور دکتر محسن فخری‌زاده، باز رجز انتقام می‌خوانیم و بیانیه‌ی تکراری می‌دهیم؟
✅ ما عصبانی هستیم؟ بله؛ هستیم. دانشمند کشورمان ترور شده؛ نه ترور کوری بوده و نه عملیات ناموفقی، نقطه‌زنیِ دقیق، و یک کار اطلاعاتی و عملیاتی حرفهای؛ و فراتر از هر فقدانی، حس ناامنی را با خود آورده است.
🔹 نتانیاهو، نخست‌وزیر صهیونیست‌ها گفته بود نام محسن فخری‌زاده را بخاطر بسپاریم و حالا همان چیزی که او می‌خواسته، شده؛ تحقیر شده‌ایم. زیر و بم تردد دانشمند ایرانی را که می‌دانستیم در لیست ترور است و نتانیاهو از او نام برده، داشته‌اند، یک نیسان انتحاری و یک تیم ترور وسط سرزمین ما... چطور عصبانی نباشیم؟
🔸 ما عصبانی هستیم؛ اما از عصبانیت نیست که می‌گوییم اینقدر سریع رجز انتقام نخوانید؛ عقل‌مان می‌گوید وعده‌ی داده نشده، رجزِ خوانده نشده، اگر عمل شود که تقدیر دارد و آفرینِ کاری که منتظرش نبوده‌ایم؛ اگر هم عمل نشود، چون بیان نشده، ناامیدی ندارد؛ اما حرفهای زده شده و عمل نشده، یاس دردناکی به همراه دارد؛ تکرار که بشود، بی اعتمادی هم دارد. عصبانی و تحقیرشده که هستیم، لازم است ناامید و خسته هم بشویم؟
💢 حرف نزنید؛ بروید انتقام بگیرید؛ هر وقت انجام شد، اعلام کنید؛ ما دست و بازوی شما را هم می‌بوسیم. شما ستون اعتماد و احساس امنیت و اقتدار ما هستید؛ اینکه گلایه می‌کنیم، از این روست که از کوچکترین ترکی بر این ستون بیم داریم. شما هم این بیم را داشته باشید!
#سیاسی
#امنیتی
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
🔴 پدرهای انقلاب و پسرهای بریده
✍️ #کبری_آسوپار
🔹 محمدعلی زم در متنی که پس از اعدام پسرش منتشر کرد، از دیدار خانواده با نیما زم در روز قبل اعدام گفته است. او وجود پسرش را در روز قبل از اعدام به قدری «نورانی» توصیف کرده که «خجالت کشیدم (برای نماز) جلو بایستم.
🔸 تعارفش کردم؛ حتی خواستم عبا بر دوشش بیندازم، تواضع کرد و بوسید.» و این نماز جماعت خانوادگی را «عجیب» توصیف می‌کند و می‌نویسد: «شاید نماز‌های کنار خانه خدا در ۳۰- ۲۰ سال پیش هم برایم اینقدر دلچسب نشده بود.»
🔹 قدیس‌سازی از یک خائن اعدامی که مبتذل بود، چه در سیاست و چه در اخلاق. نه گویی که محمدعلی زم پدر پسری است که در کانال تلگرامی‌اش زمینه‌ی سوریه‌سازی از ایران را رقم می‌زد.
🔸 راهنمایی آشوب و اغتشاش می‌کرد، دستور ساخت مواد‌منفجره و حمله به مراکز نظامی و پمپ‌بنزین‌های شخصی می‌داد. کسی در دادگاه او را به نماز نخواندن و علاقه نداشتن به اهل‌بیت علیهم‌السلام و سرکشی مقابل پدر متهم نکرده است.
✅ محمدعلی زم اگر برای نگارش قصه ادبی و پیاده‌روی روی خط احساسات مخاطب، ترجیح داده کیفرخواست را فراموش کند، اما مردم خوب می‌دانند کانال آمدنیوز چه بود و چه کرد و برای چه کسی بود و نیما زم برای چه جرمی محکوم به اعدام شد.
🔹 پاول دوروف، مؤسس و مدیر تلگرام، آمدنیوز را اواخر سال ۹۶ – همان سال آشوب‌های دی ماه- به علت تشویق اعضای خود به استفاده از کوکتل مولوتف علیه پلیس مسدود کرد.
🔸 از سویی از ابن‌ملجم تا اصحاب جمل و صفین و همه نهروانی‌ها تا آنان که به امام حسن علیه‌السلام صلح را تحمیل کردند تا سپاهی که روز عاشورا مقابل امام عصر ایستادند، نماز‌های دلچسبی می‌خواندند که هیچ، بعضاً اهل نماز شب هم بودند! مشکل نماز و زیارت و تواضع کسی نیست، حتی با فرض باور سناریویی که محمدعلی زم با سابقه سینمایی‌اش به خوبی از پس ساختن آن برآمده است!
💢پ.ن: داغ جوان البته سخت است و شاید بر پدر داغدیده حرجی نباشد؛ اما از خائن که نباید قدیس ساخت! و البته صدای خنده‌های محمدعلی زم وقتی پسرش در پاریس بود و تلفنی در مورد تعداد اعضای آمدنیوز صحبت می‌کردند، هنوز از خاطرمان نرفته؛ یعنی که به این پدر قبل از داغ دیدن هم گویا حرجی وارد نبود!
#سیاسی/ متن کامل
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
✍️ #کبری_آسوپار
🔹 محمدعلی زم در متنی که پس از اعدام پسرش منتشر کرد، از دیدار خانواده با نیما زم در روز قبل اعدام گفته است. او وجود پسرش را در روز قبل از اعدام به قدری «نورانی» توصیف کرده که «خجالت کشیدم (برای نماز) جلو بایستم.
🔸 تعارفش کردم؛ حتی خواستم عبا بر دوشش بیندازم، تواضع کرد و بوسید.» و این نماز جماعت خانوادگی را «عجیب» توصیف می‌کند و می‌نویسد: «شاید نماز‌های کنار خانه خدا در ۳۰- ۲۰ سال پیش هم برایم اینقدر دلچسب نشده بود.»
🔹 قدیس‌سازی از یک خائن اعدامی که مبتذل بود، چه در سیاست و چه در اخلاق. نه گویی که محمدعلی زم پدر پسری است که در کانال تلگرامی‌اش زمینه‌ی سوریه‌سازی از ایران را رقم می‌زد.
🔸 راهنمایی آشوب و اغتشاش می‌کرد، دستور ساخت مواد‌منفجره و حمله به مراکز نظامی و پمپ‌بنزین‌های شخصی می‌داد. کسی در دادگاه او را به نماز نخواندن و علاقه نداشتن به اهل‌بیت علیهم‌السلام و سرکشی مقابل پدر متهم نکرده است.
✅ محمدعلی زم اگر برای نگارش قصه ادبی و پیاده‌روی روی خط احساسات مخاطب، ترجیح داده کیفرخواست را فراموش کند، اما مردم خوب می‌دانند کانال آمدنیوز چه بود و چه کرد و برای چه کسی بود و نیما زم برای چه جرمی محکوم به اعدام شد.
🔹 پاول دوروف، مؤسس و مدیر تلگرام، آمدنیوز را اواخر سال ۹۶ – همان سال آشوب‌های دی ماه- به علت تشویق اعضای خود به استفاده از کوکتل مولوتف علیه پلیس مسدود کرد.
🔸 از سویی از ابن‌ملجم تا اصحاب جمل و صفین و همه نهروانی‌ها تا آنان که به امام حسن علیه‌السلام صلح را تحمیل کردند تا سپاهی که روز عاشورا مقابل امام عصر ایستادند، نماز‌های دلچسبی می‌خواندند که هیچ، بعضاً اهل نماز شب هم بودند! مشکل نماز و زیارت و تواضع کسی نیست، حتی با فرض باور سناریویی که محمدعلی زم با سابقه سینمایی‌اش به خوبی از پس ساختن آن برآمده است!
💢پ.ن: داغ جوان البته سخت است و شاید بر پدر داغدیده حرجی نباشد؛ اما از خائن که نباید قدیس ساخت! و البته صدای خنده‌های محمدعلی زم وقتی پسرش در پاریس بود و تلفنی در مورد تعداد اعضای آمدنیوز صحبت می‌کردند، هنوز از خاطرمان نرفته؛ یعنی که به این پدر قبل از داغ دیدن هم گویا حرجی وارد نبود!
#سیاسی/ متن کامل
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
✖️ #سازمان_بهداشت_جهانی به ایران گفته:
#واکسن_کرونا را سیاسی نکنید!
🔺وقتی اینجا در ایران، آوا کودکی پروانه‌ای بخاطر تحریم ایران که مانع خرید باند مخصوص این بیماری شده بود، مُرد؛
وقتی سرطانی‌ها و بیماران خاص، در بی دارویی با مرگ مبارزه می‌کردند، سازمان بهداشت جهانی هم مُرده بود!
✍️ #کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
#واکسن_کرونا را سیاسی نکنید!
🔺وقتی اینجا در ایران، آوا کودکی پروانه‌ای بخاطر تحریم ایران که مانع خرید باند مخصوص این بیماری شده بود، مُرد؛
وقتی سرطانی‌ها و بیماران خاص، در بی دارویی با مرگ مبارزه می‌کردند، سازمان بهداشت جهانی هم مُرده بود!
✍️ #کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
جرج بوش پسر، رییس‌جمهور دیوانه‌ی جمهوری‌خواه را که یادتان است؟ حمله هواداران ترامپ (هم حزبی‌اش) به کنگره را محکوم و در تحلیف رقیب دموکرات هم شرکت کرد. انتظاری که سال ۸۸ از محمد خاتمی می‌رفت، همین بود. انجام نداد؟ باشد، ولی شوآف آشتی ملی هم نیاید؛ حتی بوش هم امنیت ملی را می‌فهمد.
#کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
#کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
اصلاح‌طلبان اگر واقعاً درپی ریاست‌جمهوری زنان بودند، زنان را در قامت وزیر و استاندار و شهردار و سفیر منصوب می‌کردند تا حداقل زنانی با سابقه اجرایی را کاندیدا کنند، اما قرار است دوقطبی بسازند....
می‌گویند اعظم طالقانی نباید رد صلاحیت می‌شد، اما نمی‌گویند مگر خودمان او را کجا گذاشتیم!
#کبری_آسوپار
#جریان_تحریف
#سرطان_اصلاحات
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
می‌گویند اعظم طالقانی نباید رد صلاحیت می‌شد، اما نمی‌گویند مگر خودمان او را کجا گذاشتیم!
#کبری_آسوپار
#جریان_تحریف
#سرطان_اصلاحات
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
وقتی #احمدی‌نژاد رییس‌جمهور ایران بود، رییس‌جمهور آمریکا نامه‌های دعوت به مذاکره را به رهبر ایران مینوشت؛ حالا که او صرفاً یک رییس‌جمهور سابق است، نامه‌اش به رییس‌جمهور آمریکا چه تاثیری در تعاملات ایران و آمریکا خواهد داشت؟!
البته اگر قرار است پالس "من خوبم" بفرستید، راحت باشید :)
💬 #کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi
البته اگر قرار است پالس "من خوبم" بفرستید، راحت باشید :)
💬 #کبری_آسوپار
@tahlile_siasi
@tahlile_siasi