Что с зарплатным фондом белорусских флагманов?

Редакция ЧД изучила изменения в зарплатных фондов флагманов белорусской экономики.

За 4 месяца 2023 года начисленный зарплатный фонд флагманов составил 18,1 млрд BYN. По сравнению с 2022 годом и без учета инфляции начисленный фонд поднялся на 11,0%. Рост потребительских цен за указанный период составил 8,5% г/г.
Это значит, что зарплатные фонды возросли и в реальном выражении.
В апреле-2023 прибавка зарплатного фонда валообразующих бизнесов к такому же месяцу 2022 года составила 12,2%, а сам фонд достиг 4,672 млрд BYN. Инфляция за аналогичный отрезок времени замедлилась до 4,7% г/г (по Белстату). И снова зафиксирован реальный рост заработков. По итогам 4 месяцев зарплатный фонд флагманских компаний Минска составил 5,421 млрд BYN. Относительно прошлого года зарплатный фонд по столице вырос на 2,5% в номинале.

Минск занял первое место в стране по размеру зарплатного фонда и последнее место по темпам прироста по отношению к 2022 году. Это может быть связано как с оттоком из города части специалистов (айтишников и др.), так и с корректировками курса белорусского рубля к доллару, евро и российскому рублю. В Брестской области зарплатный фонд флагманов за 4 месяца составил 2,175 млрд BYN, Витебской — 1,793 млрд BYN, Гомельской — 2,446 млрд BYN, Гродненской — 1,783 млрд BYN, Минской — 2,869 млрд BYN, Могилевской — 1,573 млрд BYN. Могилевская область заняла последнее место по объему зарплатного фонда. В 2023 году регион оказался в аутсайдерах по средней зарплате при относительно малом количестве занятого населения и заметной доле низко- и нерентабельных бизнесов. Самый быстрый рост зарплатных фондов показала Брестская область. На данной территории фонд зарплат за 4 месяца вырос на 16,5%. Даже с поправкой на годовой рост потребительских цен это заметный подъем к прошлому году. Остальные области тоже нарастили фонды зарплат по итогам трети года.
Главные объемы зарплатных фондов обеспечила промышленность — 5,335 млрд BYN (+18,5% г/г). В отраслях обрабатывающей промышленности фонды составили 4,299 млрд BYN (+18,4%). В реальном выражении фонды промышленных флагманов также существенно выросли. В строительстве фонд зарплат составил 837,8 млн BYN (+11,2% г/г), в розничной торговле — 1,164 млрд BYN (+12,6%), на сухопутном и трубопроводном транспорте — 819,2 млн BYN (+11,3%), в госуправлении — 588,0 млн BYN (+21,9%), в образовании — 1,792 млрд BYN (+14,6%), в здравоохранении — 1,559 млрд BYN (+14,5%).

"Два мира, два Шапиро".
Одни требуют мобилизации, а другие приватизации...

https://t.iss.one/olegderipaska/517

Прычым тут прынцэса Італіі да Беларусі?

Усё проста, пасля таго, як Бона выйшла замуж за старога караля Польшчы Сігізмунда, яна пачала паступова скупляць землі Радзівілаў і іншых магнатаў на тэрыторыі сучаснай Беларусі і Украіны.

Каралева любіла і падтрымлівала творчых людзей, праводзіла зямельныя і падаткавыя рэформы, прынесла з сабой шмат італьянскага і еўрапейскага на нашыя землі.

Дарэчы, відэльцы, цытрусавыя і віно на сталах магнатаў з'явіліся дзякуючы ёй. Як і "Паэма пра зубра", вадаправод, гарадскі гадзіннік і меліярацыйны канал

А яшчэ ў народзе пачалі складацца легенды пра прыгожую і мудрую каралеву-чараўніцу.

Хто з вас ведае, якія аб'екты на тэрыторыі Беларусі носяць імя Боны?

"Совсем недавно в США лиц нетрадиционной ориентации среди молодежи было 5—7%, а теперь 20%. Потому что детям объяснили — это "нормально". Они уничтожают мораль. Недавно вылез Юваль Ной Харари с рассказами, что Библию нужно переписать с помощью искусственного интеллекта. Библия — это один из величайших памятников христианской культуры. Если ты не знаешь библейских сюжетов, интересоваться европейским искусством вообще не стоит, ты там ничего не поймёшь. Что там перепишешь? Как Каин убил Авеля? Их общество просто будет разрушено", — Дмитрий Пучков в программе "Категорически с Гоблином" на @SputnikLive.

​​Яўген Пуставой:
"У жыцці кожнага юнака і дзяўчыны Беларусі настае такі час, калі яны, апантаныя, трапляюць на ростані жыцця. Каб было лягчэй рушыць наперад, дапамагаюць бацькі і таксама дзяржава. Першае працоўнае месца гарантавана законам. Калі яшчэ не стаў на прафесійнае крыло, перад табой нават не адчыняюць, а расчыняюць дзверы. Інакш малады спецыяліст наўрад ці вытрымае канкурэнцыю. Размеркаванне — гэта і сацыяльная падтрымка маладосці, і элемент стратэгічнага менеджменту. Дзяржава на некалькі гадоў наперад падлічвае, колькі і ў якіх рэгіёнах ёй патрэбна мець тэрапеўтаў, а колькі — інжынераў па тэхніцы бяспекі. Адсюль складаюцца лічбы бюджэтных месцаў ва ўніверсітэтах.
Узяць тых жа мэтавікоў. Адкуль атрымаў пуцёўку ў жыццё, туды і вяртаешся. Дзе нарадзіўся, там і згадзіўся. Шмат плюсоў. На малую радзіму. Дзе заўжды падтрымаюць бацькі, ды і старэйшыя калегі — землякі — нібы настаўнікі. А тыя, хто накіроўваў, таксама ведаюць чалавека: умоўна кажучы — на вачах вырас.
Хапае, вядома, і нюансаў. Бюджэтнае месца для навучання гарантаванае мэтавіку, але ці будзе гэта найлепшы з абітурыентаў, ды і як пасля да навучання будзе ставіцца. Амаль чырвоную дывановую дарожку яму разаслалі. Але, напэўна, што лёгка даецца, тое не вельмі цэніцца. Ды што рабіць, калі на перыферыю выдатнікі не вельмі спяшаюцца. Атрымае веды, дыплом за дзяржаўны кошт, яго чакаюць, на яго разлічваюць. А ён нават «дзякуй» не скажа. Замест такога неабходнага ветэрынара, якому ўжо і дом будуецца, краіна атрымлівае чарговага менеджара па дастаўцы піцы. Небараку, які вымушаны туляцца па здымных кватэрах і пакоях сталіцы. Рэнта нятанная. І чалавек з дыпломам займаецца некваліфікаванай працай. Грошай шмат не заробіш, аўтарытэт — таксама. Вось так і нараджаюцца «вечныя мастакі». Незадаволеныя сабой, яны бадзяюцца па жыцці і нярэдка па мяцежных маршах. Шукаюць сябе таму, што страцілі бацькаўшчыну.
Ёсць іншы сцэнарый. За кошт краіны, за грошы падаткаплацельшчыкаў назбіраць багаж ведаў і з торбай (цяпер модна з заплечнікам) — у валацугі па іншаземных хостэлах. Вядома, ёсць гісторыі замежнага поспеху. Як і суровая рэчаіснасць — не заўжды на малой радзіме мэтавікам — масленіца, камаедзіца. За гэтым трэба сачыць. Але ў цэлым прыём цёплы. Як і з валацугамі — толькі бацькі ведаюць гэтыя гісторыі «поспеху». Тут ён добры спартсмен, а на чужым беразе вымушаны браць удзел у спрынце за нізкааплатную работу. Блудныя дзеці, радзіма чакае.
Ці не гэта страчаная спадчына? Маральны аспект. Уявіце: бацькі выпесцілі, адправілі ў жыццё, а ён забыўся дарогу дадому. У яго шырокія гасцінцы, а замест смачнай калодзежнай вады — заморскія напоі з хімікатамі. Дзеці, якія забываюць бацькоў, і тыя, хто хаваецца ад размеркавання, ці не тое ж самае? Ці гэта праблема дзяржавы? Мабыць, перш за ўсё — праблема выхавання. І наступствы касмапалітычнай ідэалогіі. Справа ў тым, што ад сябе не ўцячэш. Хата бацькоў не тое што не прадаецца, яе нельга забыць. Нават птушкі вяртаюцца ў свае гнёзды. І абавязкова на радзіму — каб ствараць сваё. Радзіма, дарэчы, сугучная са словамі «род» і «нараджэнне».
На малой радзіме, у Белавежжы, у хаце бацькоў, якая не прадаецца, мы зімой заўжды падкормліваем птушак. Дык пасля ранняй вясной, як толькі сыдзе снег, птушкі тыя такія канцэрты даюць! Зусім побач, за плотам, — гай, пушчанскія шаты. Дык усе крылатыя певуны злятаюцца на двор і як толькі ўбачаць на вуліцы маму, так шчыруюць! Пра што гэта я? Пра тое, што птушкі ўмеюць дзякаваць. А людзі, якія робяць першыя крокі ў дарослае жыццё? Забыць родны кут — гэта ж не па-людску."
#Пустовой
#МЫБеларусь

🇧🇾 Министерство обороны Республики Беларусь — официально о главном и актуальном.

⚡️Важные заявления.

⚡️Эксклюзивные комментарии.

⚡️Актуальные новости белорусской армии.

👉 ЖМИ, ЧТОБЫ ПОДПИСАТЬСЯ 👈

Сколько белорусские домохозяйства тратят на продукты в месяц?

Денежные расходы белорусов в расчете на домашнее хозяйство в первом квартале 2023 года составили 1809,3 рубля в месяц, из которых 1321,4 рубля (73%) приходится на потребительские расходы. Из них, в свою очередь, 37,3% составляют расходы на продукты питания. В денежном выражении это 493 рубля в месяц. Напомним, что среднестатистическое домашнее хозяйство в Беларуси состоит из 2,2 чел.

Годом ранее, в первом квартале 2022 года, аналогичные затраты составляли 430 рублей, и соответствовали 36,3% потребительских расходов. Выходит, за год белорусы стали расходовать на еду на 15% больше, при том, что инфляция за это же время составила 10%.  

В этой статистике есть один важный момент. Белорусы расходуют на еду большую часть собственных доходов, говорит о том, что любое повышение цен крайне болезненно для населения. Чувствительность к продуктовой инфляции выдает в Беларуси небогатое общество.