#دوسالانه_ونیز ۲۰۱۹: هنر سیاسی و #عکاسی با #تلفن_هوشمند

بزرگترین نمایش هنرهای تجسمی جهان

این بازدیدکننده حتی هنگام لمیدن بر روی این نیمکت هم، که اثر پیه هاین مجسمه‌ساز دانمارکی است، چشم از تلفن همراه برنمی‌دارد.

#عکاسی از آثار این بزرگترین نمایشگاه هنرهای تجسمی، آنهم با تلفن همراه، بیش از هر زمان دیگری رایج است.

دوسالانه هنر معاصر ونیز از ۱۱ ماه می آغاز شده است و تا تاریخ ۲۴ نوامبر ۲۰۱۹ نیز ادامه دارد.

////

مدیریت رنگ در #عکاسی

هدف #مدیریت_رنگ قابل پیش‌‌بینی کردن رنگ‌‌ها در زمان ویرایش، طراحی یا چاپ است. کالیبراسیون مانیتور نیز بخش مهمی از گردش مدیریت رنگ در دنیای دیجیتال است که متأسفانه، اغلب به‌دلیل عدم اطلاع کافی، مورد استقبال واقع نشده است. کالیبره نبودن تجهیزات به‌شدت بر کیفیت خروجی کار تأثیر نامطلوب می‌گذارد.

در ادامه با #شارا همراه باشید:

https://www.shara.ir/view/48980/

#یبریل_مورو مقام اول هشتمین مسابقه بین‌المللی عکاسی کوهستانی

برندگان هشتمین مسابقه بین‌المللی #عکاسی_کوهستانی که تصاویری خیره‌کننده از عکاسان ماجراجوی فوق‌العاده ماهر هستند، معرفی شدند.

باشگاه کوهستانی Club Vasco de Camping Elkartea یا به اختصار CVCE در اسپانیا مسابقه معتبر عکاسی ماجراجویی کوهستان را برای هشت سال متوالی سازماندهی کرده است که هزاران عکاس از سراسر جهان آثار خود را برای شرکت در این رقابت ارسال کرده‌اند.

در رویداد امسال هیئت داوران ۲۰ برنده از اسپانیا، کانادا، اسلوونی، لهستان، فرانسه، ایالات متحده و آلمان را انتخاب کردند. تصویر برنده کلی را یبریل مورو از بیسکای ثبت کرده است. اثر حماسی او یک اسکی‌باز را در هوا نشان می‌دهد که خورشید پشت سر او درحال غروب است
///

نکته‌های مهم #عکاسی برای عکاسان

#شانون_غنام مدیر آموزش جهانی آژانس عکس مگنوم است. او با سابقه دو دهه فعالیت در حوزه #عکاسی با چندین نشریه، نمایشگاه بین‌المللی، پروژه‌های مالتی‌مدیا از جمله اپ فتوژورنالیسم رویترز با عنوان The Wider Image همکاری داشته است. در ادامه با هم تعدادی از توصیه‌های او به عکاسان نوظهور را می‌خوانیم.

در ادامه با #شارا همراه باشید:

https://www.shara.ir

پنج اشتباه رایج عکاسان در شروع کسب و کار #عکاسی

آیا به #عکاسی علاقه دارید و به این فکر هستید که آن را به حرفه تمام‌وقت‌تان تبدیل کنید؟ این یک هدف عالی است، و اگر چه شاید هیجان‌انگیز به نظر برسد اما باید گفت که راه‌اندازی کسب و کار عکاسی با دنبال کردن عکاسی به‌عنوان سرگرمی بسیار متفاوت است.

بسیاری از #عکاسان پس از مواجه شدن با موانع، سختی‌های کار را درک می‌کنند و بسیاری با شکست مواجه می‌شوند. من همه‌ی این اشتباهات را کرده‌ام و می‌خواهم با در میان گذاشتن ۵ اشتباه رایج عکاسان وقتی که می‌خواهند عکاسی را از سرگرمی به حرفه‌شان تبدیل کنند، در وقت و انرژی‌تان صرفه‌جویی کنید.
‌
در ادامه با #شارا همراه باشید:

https://www.shara.ir/view/50175/

چرا #عکاسی_خیابانی، عکاسی مستند نیست؟

عکاسان خیابانی در خیابان‌ها پرسه می‌زنند و پیرامون‌شان را تحت نظر دارند به این امید که در حضور آنها چیزی رخ دهد. آنها هیچ اولویتی برای عکاسی از کسی ندارند و چون عکاسی خیابانی واکنشی و ناگهانی است، زمان اندکی برای فکر کردن یا انتخاب وضعیت پیش رو وجود دارد حتی باید گفت در برخی موارد اصلاً زمانی وجود نخواهد داشت.

#عکاسی_خیابانی که با عکس‌های نوابغ دوران اوجش (دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰) تعریف می‌شود، به عنوان یک قاعده و سنت که به‌خوبی توسط مورخان هنری، دانشگاهیان، منتقدان و کیوریترها تعریف و فهمیده شده، اشتراک بسیار کمی با عکاسی مستند یا پرتره‌های محیطی و عکاسی انسان‌گرا دارد.
‌
‌در ادامه با #شارا همراه باشید:

https://www.shara.ir/view/50177/

سیر #عکاسی و #تبلیغات در ایران

در ١٣٢٤ و ١٣٢٥ه.ق در خیابان علاء‌‌الدوله (فردوسی) کنونی دو #عکاس‌خانه یکی به نام آنتوان سوریوگین و دیگری به نام عکاس‌خانه مسنن دایر شد که بیشتر خارجی‌‌ها به آنجا رجوع می‌‌کردند. از شاگردان عبدالله‌میرزا که در لابراتوار او کار می‌کردند، دو نفر دیگر هم در اوایل سال١٣٠٠ شمسی عکاس‌خانه‌های دیگری دایر کردند که هر دو در خیابان ناصریه بود: یکی ماشاءا...خان و دیگری خادم که عکس‌‌های ارزان‌‌تر می‌انداختند.

ژوزف پاپازیان، عکاس‌خانه خود را در سال١٢٩٢ه.ق در تهران دایر کرد. او که در شهر تفلیس #فن_عکاسی را فرا گرفته بود، ابتدا در تبریز، کارگاه عکاسی خود را بنا نهاد. عکاسان غیرایرانی که در قالب گروه‌ها و هیات‌های نظامی یا اقتصادی وارد ایران شده‌‌اند، سه گروه فرانسوی، ایتالیایی و آلمانی بودند.

در ادامه با #شارا همراه باشید:

https://www.shara.ir/view/50725/

✍

🔻ریتم در #عکاسی چیست؟

👇

panjerehaa

🟢 عکاسی مطبوعاتی جرم نیست

بیانیه انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران

💠 سال‌هاست که ما #عکاسان مطبوعاتی تنها به جرم همراه داشتن دوربین عکاسی یا ثبت وقایع که آن هم در راستای انجام رسالت خطیر حرفه‌ای‌مان است، با اتهامات مختلفی از سوی افراد، نهادها و مسئولان مواجه بوده‌ایم. تنوع و تکثر این اتهامات و توهین‌ها گسترده است؛ از ضرب و شتم عکاسان در رویدادهای خبری گرفته تا دادگاهی شدن و رفت‌و‌آمد در محاکم، آن هم به شکایت افرادی که روزی با لبخند مقابل دوربین این صنف قرار گرفته و حتی کسب شهرت کرده‌اند: از آشپز و سلبریتی گرفته تا سیاستمدار و اقتصاددان.

🔸آیا لازم است یادآوری کنیم که این عکاسان همان‌هایی هستند که لحظات باشکوه پیروزی‌ها و جانبازی‌های هم‌وطنان عزیزمان در جنگ و انقلاب را به تصویر کشیده‌اند؟

🔸آیا لازم است یادآوری کنیم که همین عکاسان مطبوعاتی به قوام تاریخ تصویری این مملکت کمک کرده‌اند؟

🔸آیا لازم است از شهید #سعید_جانبزرگی، #کاوه_گلستان، #بهمن_جلالی، #عبدالحسین_پرتوی و دیگر عکاسان مطبوعاتی این مرز و بوم نام بیاوریم تا از حیثیت حرفه‌ای صنف‌مان دفاع کنیم؟

🔸آیا باید دوباره عکس‌های زلزله‌های بم و بوئین‌زهرا و کرمانشاه را مقابل چشمان مسئولین قرار دهیم؟

🔸آیا باید عکس‌های کوی دانشگاه، آتش‌سوزی مسجد ارگ، حادثه تروریستی مجلس، ریزش معدن ذغال‌سنگ، حادثه پلاسکو، سیل گلستان و خوزستان، سقوط هواپیمای C130 و... را نشانشان دهیم تا بلکه بتوانیم از اهمیت فعالیت حرفه‌ای‌مان صحبت کنیم؟

🔸اما امروز چهار دهه پس از انقلاب در ایران، در کمال تاسف با مشکلاتی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنیم که اغلب آن را افرادی رقم زده‌‌اند که اتفاقا از اهمیت حرفه #عکاسی مطبوعاتی اطلاع دارند اما هنوز بر ما روشن نیست که چرا و به چه دلیل از شفافیت و ثبت تاریخ گریزانند.

🔸در جریان اتفاقات اخیر نیز برخی از همکاران ما توسط نهادهای مختلف بازداشت شدند. برخی از آنها در روزهای گذشته با قید وثیقه آزاد شده و در انتظار صدور حکم نهایی هستند و برخی از آنها همچنان در بندند.

🔸انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران با پیگیری از خانواده‌ها، وکلا و در برخی موارد در گفت‌‌وگو با خود عکاسان بازداشت شده از صدور احکامی همچون حبس تعزیری، ممنوع الکاری، ممنوع الخروجی و حتی حکم تحقیرآمیز شلاق مطلع شده است که اگرچه امکان بازنگری در آن وجود دارد اما حتی تصور صدور چنین احکامی برای کسانی که تنها وظیفه خود را به عنوان عکاس مطبوعاتی انجام داده اند، قابل قبول نیست.

🔸احکام سنگین صادرشده، ضربه نهایی بر پیکر نحیف عکاسی مطبوعاتی ایران است و انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی به شدت آن را محکوم می‌کند.

🔸ما عکاس مطبوعاتی هستیم و بار دیگر این گزاره صریح سالیانِ اخیر را با صدای بلند فریاد می‌زنیم که "عکاسی مطبوعاتی جرم نیست" و اگر کسی ذره‌ای در این مساله شک دارد، یک بار دیگر باید تاریخ تصویری ایران را با خود مرور کند.

♦️@NewJournalism


با کلیک روی لینک زیر به کانال ما بپیوندید:
@Kargozar80
https://telegram.me/sharapr

فروشگاه روابط‌عمومی (بفرمایید کتاب): https://kpri.ir

🧩🎯❣️

♈️ روند پیشرفت و کارکرد #عکاسی در ایران

✳️ به مناسبت #روز_جهانی_عکاسی

✍ ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
 
۲۸ مرداد ماه هر سال ( ۱۹ آگوست میلادی ) در تقویم اغلب کشورهای جهان به عنوان روز جهانی عکاسی نامگذاری شده که جا دارد اهمیت و جایگاه آن مورد بررسی قرار گیرد.

✅ انسان های سده بیست و یکم، انسان های دنیای مجازی و فناوری های دیجیتال هستند. آنان تا نبینند باور نمی کنند. به عبارت دیگر در جهان امروز توصیف کردن وقایعی که در گذشته رخ داده به اندازه دیدن آن ها نمی تواند مورد توجه انسان قرار گیرد.
🔹ما در زمانه ای زندگی می کنیم که جهان پیرامون مان در تسخیر تصاویر است.
اسناد تصویری در سده گذشته نیز همواره یکی از ابزارهای مهم پژوهشی و تحلیلی در آشکار نمودن رخدادهای اجتماعی بوده است. دلیل بر این ادعا، دیوارنگاره ها و کتیبه های به جا مانده در کاخ های باشکوه نیاکان است که با دستان توانمند هنرمندان نقاش و سنگ تراشان برای آگاهی آیندگان، شرحی تصویری و مستند به یادگار گذاشته اند.

✅ با اختراع عکاسی در اوایل سده نوزدهم میلادی، عکس جایگاه ویژه ای در مستندسازی جهان پیدا کرد زیرا با قابلیت های ویژه خود ثبت کننده بخش هایی از زمانه شد.
🔹شاید همین مهم باعث شد که این صنعت سه سال پس از پیدایش آن در فرانسه به دربار محمدشاه قاجار وارد شود و ایران نیز همزمان با جهان مدرن از این پدیده نوظهور بهره ببرد.
🔹بی تردید ترویج اصولی عکاسی و توجه ویژه به آموزش این فن به دستور ناصرالدین شاه قاجار بوده است که فصل جدیدی در ثبت تاریخ بصری ایران را رقم زد. او به زیرکی دریافته بود که فن جدید عکاسی، می تواند همچون رسانه ای خبری و مستند، به اداره سلطنت کمک کند.
🔸ناصرالدین شاه دریافته بود که زبان تصویر بسیار قدرتمندتر از کلام است؛ بنابراین عکاسی را به عنوان وسیله ای کاربردی جهت بررسی امور و همچنین برای ثبت در تاریخ به صورت جدی به کار گرفت.
🔹اولین گزارش های تصویری به دستور او توسط آقا رضا عکاس باشی از سفرها و اردوکشی های شاه به ییلاق های اطراف تهران و سفرهای طولانی اش به نواحی گوناگون مملکت تهیه شده است.
🔹شایان ذکر است که اگر علاقه مندی وی و بر جای گذاردن بیش از چهل هزار فریم عکس موجود در آلبوم خانه کاخ گلستان نبود، امروز پژوهشگران نمی توانستند بدون این اسناد، تصویر قابل قبولی را از آن زمان به نسل حاضر ارائه کنند. ( روزنامه ایران، ۶ دی ۱۴۰۰، علی رضا کریمی صارمی )

✅ در سال ۱۳۰۴ خورشیدی سلسله قاجار جای خود را به سلسله پهلوی داد و رضاشاه بر تخت سلطنت نشست. روند معمول و مرسوم عکاسی دوران قاجار در این زمان نیز با شدت بیشتری ادامه پیدا کرد و کارکردهای آن دچار تغییراتی اساسی برای پیشبرد امور مملکت گردید. در همان سال سازمان ثبت احوال کشور تشکیل شد و آحاد مردم موظف به دریافت شناسنامه همراه با یک قطعه عکس ۶*۴ شدند؛ از این رو با توجه به خاستگاه اجتماعی عکس و ورود رسمی آن به زندگانی اجتماعی ایرانیان، لازم بود عکاسخانه های زیادی در سراسر ایران تاسیس شود.

✅ با توجه به عمومی شدن عکاسی و ورود رسمی آن به جامعه، گرفتن عکس های یادگاری و همچنین مصور شدن روزنامه ها و مجلات، جذابیت ویژه ای را برای مردم به ارمغان آورد. بی تردید هر قطعه از عکس های تهیه شده و موجود در تاریخ تصویری ایران، گواه بر واقعیتی است که بر این سرزمین گذشته است؛ زیرا با دیدن آن ها به حقایقی پی خواهیم برد که شاید اسناد مکتوب به جای مانده، نتواند حسی آن گونه را انتقال دهد.
وقوع انقلاب اسلامی و پس از آن دوران دفاع مقدس، تولید میلیون ها فریم عکس از فرازوفرودهای یک ملت بزرگ را در مقابل دیدگان آیندگان قرار داد که از نظر مستندسازی و تعریف واقعیت جای هرگونه شک و شبهه را از میان برداشت. واقعیتی که عکس در پیش روی دیدگان ما قرار می دهد، انکارناپذیر است.
امیل زولا نویسنده تاثیرگذار فرانسوی و مهم ترین چهره در مکتب واقع گرایی ادبی می گوید: «شما تا از چیزی عکس نگیرید، نمی توانید ادعا کنید که واقعا آن را دیده اید.»
هلموت گرنزهایم عکاس معروف آلمانی نیز می گوید: «عکاسی تنها «زبانی» است که در همه جای دنیا فهمیده می شود، میان ملت ها و فرهنگ ها پل می زند و خانواده بشر را به هم پیوند می دهد. عکاسی با صداقت تمام و رها از تاثیر و نفوذ سیاسی زندگی و وقایع را بازتاب می دهد، به ما اجازه می دهد تا در غم و شادی دیگران شریک باشیم و اوضاع اجتماعی و سیاسی را برایمان روشن می کند.

✅ بنابراین ما باید عکس ها را به عنوان حافظه ای پاک ناشدنی از تجربه اجتماعی، سیاسی یک ملت بدانیم و همواره قدر و منزلت آن را پاس داریم، حتی اگر ضعف ها و بی تدبیری های زمانه را هویدا سازد و بر ما نیز خوش نیاید.
🔹با چنین اندیشه ای، عکاسان تاریخ نویسان تصویری زمانه خویش اند و بی توجهی و به حاشیه راندن آنها کمک به تحریف تاریخ یک ملت خواهد بود که نابخشودنی است.