شعری از #سیدجواد_میرصفی
_از شاعران عضو دوره‌های آفتابگردان‌ها_
برای میلاد امام حسین (ع)

ساقی و ساغر و مينا و خم و باده حسين
مصحف و ذکر و دعا ، سبحه و سجاده حسين

قرب را مقصد و مقصودی اگر می‌جویی
ايستاده به يقين آخر اين جاده حسين

هر کجا گُل بکند ياد تو آنجا کافي ست
که بلرزد به سلامی، دل آماده، حسين!

السلام ای شه لب تشنه ! بدا بر چشمی
که از اين جمله کمی رد بشود ساده! حسين

بابي انت و امي! که مرا مادر من
به اميدی که شهيد تو شوم زاده حسين

کفنم را بگشاييد و ببينید هنوز
بعد مرگ از لب من نيز نيفتاده حسين
@ShahrestanAdab

شعری از #مهدی_جهاندار
در ستایش حضرت ابوالفضائل عباس (ع)


سیاه چشم و کشیده ابرو به قبله مایل، ابوالفضائل
درخت طوبی و سرو موزون و ماه کامل، ابوالفضائل

خلیل عصمت، کلیم غیرت، مسیح سیما، ذبیح سیرت
حسن کرامت، حسین قامت، علی شمایل ابوالفضائل

کتاب فضل پدر تو بودی که باب فضل پدر تو بودی
کسی نگفته تو را ز فضل پدر چه حاصل ابوالفضائل!

لبان عطشان شنیده بودم ولی به دریا ندیده بودم
رسول باران، امیر طوفان، امام ساحل ابوالفضائل

چه دست افشان و پای کوبان و اشک ریزان و مشک خیزان
ابوالعجائب، ابوالغرائب، ابوالخصائل، ابوالفضائل...

مدافعان حرم کجایند تا علمدارشان تو باشی؟
که سر نکوبد دوباره زینب به چوب محمل، ابوالفضائل!

همینکه ماه من از در آید، خروش از هر طرف برآید:
ابوالفضائل ابوالفضائل ابوالفضائل ابوالفضائل

@ShahrestanAdab

شعر طنزآمیز #اصغر_عظیمی_مهر
برای میلاد حضرت عباس (ع)

صرف نظر از بحث و جدل های سیاسی،
دیوانهٔ عباس حسینیم -اساااااسی-!

«عشق است اباالفضل» و این «عشق» دقیقا-
چیزی‌ست که با «عقل زمینی» نشناسی!

دیدیم و شنیدیم و چشیدیم: «اباالفضل»!
صدحیف نداریم از این بیش، حواسی!

یک پنجهٔ سرخ است به پیراهن مشکی‌م
پوشیده‌ام از عشق تو آقا چه لباسی!

روی کفنم حک شده « یا حضرت عباس »
-از دور- مرا «روز قیامت» بشناسی!

باید که می‌آمد به یقین نام شما در -
اصل صد و پنجاهم قانون اساسی!*

گر واقعهٔ کرب و بلا را بشناسند
خشکیده شود ریشهٔ «اسلام‌هراسی»

صدسال دگر نیز اگر شعر بگوییم
از قافیهٔ تنگ نداریم خلاصی!

دانشکده را توسعه هرچند که دادیم،
بی عشق اباالفضل چه درسی؟! چه کلاسی؟!

ای کاش که در شاخه‌ای از «علم معارف»
گنجانده شود رشتهٔ «عباس شناسی»


* اصل صد و پنجاهم قانون اساسی بر لزوم پابرجایی سپاه برای نگهبانی از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن تأکید دارد.

@ShahrestanAdab

شروع به کار پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
(مطالبات اهالی قلم از رئیس‌ جمهور منتخب سال 1396)در سایت شهرستان ادب

https://1o2.ir/z6jux

@ShahrestanAdab

رنجی که فرهنگ، هنر و ادبیات گرفتار آن است این است که همواره ذیل سیاست تعریف می‌شود. هرچند اگر با عقل و خرد نگاه کنیم، فرهنگ ورای سیاست است و باید سیاست از آن منشعب شود، اما بیشتر اوقات در عمل چنین اتفاقی نمی‌افتد. آنچه در عمل شاهدیم آن است که دولت‌ها از پی هم می‌آیند و می‌روند، سیاست‎ها بنا به مذاق دولت‌ها و مدیریت‌های کوتاه‌مدت و حلقه‌های بسته مشاوره، هرروز رنگ عوض می‌کنند و این میان موجودیت تزئینی و گوشت قربانی فرهنگ، هنر و ادبیات است.

سایت شهرستان ادب، بنا به ماهیت فرهنگی خویش و میثاقی که با اهالی ادبیات دارد، در تازه‌ترین پرونده خود با عنوان «#نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور» سراغ شاعران و داستان‌نویسان می‌رود تا مطالبات و انتظارات آنان را از سیاست‌مداران و دولت‌مردان _به ویژه رئیس جمهور منتخب دولت دوازدهم در انتخابات ریاست جمهوری سال 1396_ جویا شود و مستقیما به گوش مسئولان امر برساند. در این پرونده ادبی-اجتماعی سراغ جمعی از چهره‌های برگزیده و صاحب‌فکر ادبیات خواهیم رفت.

شاید با این پرونده و پرونده‌های اینچنینی فرهنگ و ادبیات بتواند صدای خود را به سیاست و قدرت برساند و اتفاقاتی خوب برای فرهنگ، هنر و ادبیات ایران اسلامی عزیز رقم بخورد.


برای مطالعه مطالب این پرونده صفحه زیر را دنبال کنید:
https://1o2.ir/z6jux

@ShahrestanAdab

از #افسانه_غیاثوند به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»
https://shahrestanadab.com/Content/ID/6983

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@ShahrestanAdab

* مطالبات فرهنگی شما از رئیس جمهور آینده و منتخب مردم در انتخابات ۱۳۹۶ چیست؟


از #افسانه_غیاثوند
به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

مطالبات فرهنگی ما، بسته به اینکه تعریف‌مان از فرهنگ چه باشد، فرق می‌کند و فکر می‌کنم مادامی‌که فرهنگ به عنوان یک پدیده با مقوله‌های دیگر اعم از سیاست، اقتصاد و مذهب پیوندی عمیق دارد، نمی‌توان دامنه‌اش را به تعاریفی این چنینی محدود کرد و مثلا گفت: «فرهنگ مجموعه‌ای از باورها، ارزش‌ها و الگوهای رفتاری است که ... »، بلکه باید پذیرفت تعریف فرهنگ، تعریفی مجزا از شاخصه‌های اقتصادی و سیاستی یک جامعه نیست و نمی‌تواند بدون تلاقی و تعامل با آن‌ها، به‌عنوان یک جریان مستقل، به کارکرد و حیات ایده‌آل خود ادامه دهد.

به عبارت دیگر، همیشه تحقق یک جامعۀ فرهنگی سالم و مترقی، آرمان تمام انسان‌ها و مکاتب الهی، حتی غیر الهی بوده و تحقق این‌گونه جوامع میسر نمی‌شود، مگر با ریشه داشتن در یک زیربنای مطلوبِ اقتصادی و سیاسی.

اما بهتر است به‌جای پرداختن به تعاریف دست و پاگیر این چنینی و کلی‌گویی‌هایی که حرف را به سمت و سوی شعار می‌برد، به اصل سوال بپردازم.

به‌عنوان یک ایرانی، بدون داشتن نگاهی جنسیتی و منفعت‌طلبانه، با توجه به اهمیت جایگاه زن در میان خانواده (که کوچک‌ترین و در عین حال مهم‌ترین نهاد اجتماع است) از رئیس جمهور آینده مطالباتی دارم، که عرض می‌کنم. اگرچه معتقدم در هر نگاه مطالبه‌گر، نوعی رفتار انفعالی دیده می‌شود که با وظیفه و نقش کلیدی زن در فرهنگ‌سازی و فرهنگ‌پروری منافات دارد.

تبیین و تعیین حقوق ِواقعی زن، مهم‌ترین مطالبۀ من از شخص رئیس جمهور است، البته نه در دایرۀ بحث‌هایی که این روزها از سوی عده‌ای روشنفکرمآب، در قالب تساوی حقوق، مطرح شده و تنها به «اجرت المثل» ، «دیه» یا مباحثی از این دست منحصر می‌شود؛ مباحثی که صریحا برآمده از احکام قرآنی است و برای آن، مطابق توصیه‌های دین - خوشبختانه - دستورالعمل داریم.

پر مسلم است که طرح این‌گونه موضوعات و فرو رفتن در عمقِ خالیِ اینگونه ژست‌ها، هزینه‌های سنگینی در پی دارد که فقط و فقط متوجه دین و فرهنگ است نه دولت، اما می‌خواهم بدانم، اگر ما با مطالبات فرهنگی خود، هزینه‌ای مالی را به دولت تحمیل کنیم؛ برای مثال بخواهیم «تربیت فرزند» که مسلم‌ترین و زیباترین رسالت یک زن است را به‌عنوان یک شغل تلقی کرده تا برایش درآمدی لحاظ شود، باز هم به همان اندازه، داعیه‌دارِ حقوق زن خواهد بود؟ من‌باب یادآوری یک سوال می‌کنم و می‌گذرم: یک مادر، در ازای تربیت یک چهرۀ انقلابی همچون شهید همت یا چهره‌های علمی همچون دانشمندان هسته‌ای، آیا هرگز مطالبه‌ای از نظام و دولت دارد و آیا زن با چنین مقامی را می‌توان با وعدۀ سرخوشی و آزادی (آن هم از همه‌چیز؛ یعنی نوعی آزادیِ بی حد و حصر و بی بند و بارانه) تطمیع کرد و فریفت؟

به رسمیت شناختن جایگاه و ارزش اجتماعی زن - چنانکه باید - از دیگر دغدغه‌های همیشگی من بوده و هست. متاسفانه در اغلب موارد دیده شده، بیش از آن‌که فقر اقتصادی در خدشه‌دار کردن این جایگاه دخیل و موثر بوده باشد، ما با عاملی به نام فقر فرهنگی دست به گریبان بوده‌ایم؛ شأن اجتماعی زن، کار کردن در یک شرکت تجاریِ بی در و پیکر، دست‌فروشی در تونل‌های زیرزمینی یا مشاغل کاذبی از این دست، بدون داشتن بیمه و آتیه نیست. البته در اینکه کار، عار نیست و جهاد است حرفی نیست، اما تنها با تقویت فرهنگ و برنامه‌سازی است که می‌توان جایگاه واقعی یک زن را به او متذکر شد و هم این مسئله را، که نباید جای زیاده‌خواهی را با نیاز اشتباه بگیرد.

متاسفانه اهمیت دفاع و صیانت از ارزش‌های وجودی زن و نیز مقابله با تهاجمات فرهنگی، آن هم در کشوری که اسلامی بودنش مورد ادعای ماست، نه‌تنها روزبه‌روز کمرنگ‌تر می‌شود، بلکه اخیرا بعضی چهره‌های سیاسی با سیاه‌نمایی و فریب‌کاری‌هایی که عین الگوبرداری و جهت‌پذیری از عناصر غرب‌زده است، ضمن القاء این مسئله که در جامعه تحرک، نشاط اجتماعی و آزادی وجود ندارد، سعی در پیاده کردن اهداف خود و در نهایت جذب افکار و آراءِ زنان و خصوصا جوانانی دارند که بنا به اقتضائاتی از جمله سن و سال، گوشی مستعد برای شنیدن وعده‌های چنین و چنان هستند، در حالیکه باید از قائلان این‌گونه شعارها پرسید در مقام عمل برای تفریح، تحرک و نشاط علمی- اجتماعیِ ما (آن هم در چهارچوب اصولی و منطبق با مواضعِ دین)، چه برنامه‌ها و دستاوردهای فرهنگی‌ای ارائه خواهند داد؟


پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@ShahrestanAdab

سه شعر از شاعران سه نسل برای #روز_کارگر
(#محمدحسین_نجفی، #مریم_آریان و #محمدکاظم_کاظمی)

https://shahrestanadab.com/Content/ID/6988/

@ShahrestanAdab

شعری از #محمد_حسین_نجفی برای #روز_کارگر

ای سحرخیزتر از سحرها
ای شما بهترینِ پدرها

سال‌ها مانده بر شانه‌هاتان
جا به جا، جای زخم تبرها

کاشکی سدّ معبر نبودید
پیش چشمان ما رهگذرها

این همه عشق دارید و خالی‌ست
جایتان در میان خبرها

خورده در لیست‌های اداری
روی نام شما ضربدرها

چون در این سال‌های سیاسی
سر نبودید در بین سرها

حال من حال امروز من نیست
کارگر بوده‌ام پیش‌ترها

دیده‌ام درد را هم‌چنان که
زرد را بر تن رفتگرها

سستی شعری‌ام را ببخشید
ای فدای شما کارگرها!


@ShahrestanAdab

از #فرهاد_حسن_زاده به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»
https://shahrestanadab.com/Content/ID/6984/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور

@ShahrestanAdab

* مطالبات فرهنگی شما از رئیس جمهور آینده و منتخب مردم در انتخابات ۱۳۹۶ چیست؟


از #فرهاد_حسن_زاده
به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

مطالبات فرهنگی خیلی زیاد و گسترده هستند. برخی روبنایی و برخی زیربنایی. در این كشور طی سال‌های گذشته دولت‌ها در صدد رشد اقتصادی و ... بودند. فرهنگ و هنر كاملا مظلوم مانده است. ساده‌ترین و كمترین‌شان این است:

1. اصلاح ساختار آموزش و پرورش و كاربردی كردن آموزش‌های دانش‌آموزان كه منجر به سبك كردن حجم درس‌ها و اطلاعات غیرلازم و ایجاد فرصت برای یادگیری و مطالعۀ كتاب‌های غیردرسی بشود.

2. برداشتن ممیزی یا لااقل ایجاد قوانینی ثابت و غیرسلیقه‌ای كه مولف و ناشر به آن آگاه باشد و منجر به حبس اثر و كشتن خلاقیت نویسنده و هنرمند نشود.

3. حذف سلیقۀ خاص از مدیریت‌های صدا و سیما و تبدیل آن به یك رسانۀ كاملا ملی و فراگیر و غیرجناحی.

4. ایجاد انگیزۀ مادی و معنوی برای كار تخصصی و آموزش خلاقیت محور در معلمان و كتابداران و مربیان پرورشی مدارس و مراكز آموزشی.

5. توجه ویژه به اصحاب واقعی فرهنگ بدون چشمداشت سیاسی و توقع تبلیغاتی و سیاسی.

6. تشویق بخش خصوصی به برگزاری جشنواره‌های ادبی و فرهنگی و حمایت بدون چشمداشت و سیاسی از این جشنواره‌ها.

7. پیوستن به قانون حق كپی‌رایت جهانی برای به رسمیت شناخته شدن ایران در حوزه‌‌های مختلف تولید فكری و راه‌یابی آثار مكتوب ایرانی در جهان.

8. حمایت مالی (گرنت) از آثار ادبی كه توان ترجمه و انتشار در سایر كشورها را دارند. این حمایت باید براساس واقعیت و قدرت كتاب‌ها باشد نه سلیقه‌ای و خاص یك روند فكری.

9. ایجاد فرصت برای رشد و شكوفایی جوانان علاقمند به فرهنگ.


پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

شعرهایی برای اعیاد و جشن‌های ابتدای ماه #شعبان
https://shahrestanadab.com/Content/ID/6985

@ShahrestanAdab

میلاد زین العابدین (علیه السلام) گرامی‌باد!

یک رباعی از #سعید_پورطهماسبی برای امام سجاد :

ای فرد که پیوسته دعا زوج تو بود
سجاده کنار جوشش موج تو بود
ای زینت عابدان که هنگام سجود
بر خاک فرود آمدن، اوج تو بود

@ShahrestanAdab

از #علی_محمد_مودب به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»
https://shahrestanadab.com/Content/ID/6991/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور

@Shahrestanadab

* مطالبات فرهنگی شما از رئیس جمهور آینده و منتخب مردم در انتخابات ۱۳۹۶ چیست؟


از #علی_محمد_مودب
به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

به نقل از شهرآرا: انتخابات است و فرصتی برای اینکه مطالبات و حرف‌های همۀ ما شنیده شود. در این چند ساله انتخابات و مخصوصاً مناظرات فرصت بی‌نظیری است تا نگفته‌ها و کتمان‌شده‌ها گفته شود و حرف دل مردم شنیده شود و طبعا حداقل فایده این قصه این است که مطالبات کلا به فراموشی سپرده نمی‌شود و از یادها نمی‌رود و البته فواید دیگری هم دارد. به هر حال هر دولتی که مستقر می‌شود به‌ناچار به بخشی از حرف‌ها و تعهداتش عمل می‌کند و بنیان‌هایی می‌گذارد که حتی مخالفانش هم ناچار خواهند بود راهش را ادامه دهند. مثال مسکن مهر یکی از همین ساختارهاست که سرسخت‌ترین مخالفانش هم دیگر نمی‌توانند با اصلش مخالفت کنند و دست کم در فصل انتخابات برای اجرای کامل آن متعهد می‌شوند. در حوزه‌های دیگر هم علم شدن حرف‌های خوب خیلی مهم است و نباید این موضوع را دست کم گرفت. مثلا اگر از تعمیر ماشین دولت حرف زده شد این استعاره در نهایت اثر خواهد کرد؛ چه مطرح کنندۀ آن سر کار بیاید و چه نیاید.

کلمه موتوری است که خاموش شدنی نیست و اگر درست روشن شده باشد عمل خواهد کرد. در همین انتخابات هم می‌بینیم که از گزارش شش ماهۀ بررسی ساختارهای فسادزا به مردم بحث می‌شود که ادامۀ همان حرف قبلی است که با عنوان تعمیر ماشین دولت در بیان یکی از نامزدهای محترم دور قبل مطرح شد و به نظر من در نهایت به ثمر خواهد رسید. بحث دولت هوشمند و الکترونیک هم از همین بحث‌هاست و این‌ها در نهایت ثروت‌هایی هستند که در اختیار نامزد پیروز قرار خواهند گرفت. یکی از مهم‌ترین مشکلات در انتخابات‌ها این است که به تبع شرایط اقتصادی حرف اصلی نامزدها در حوزه اقتصادی و آن هم در قالب وعده و وعیدها مطرح می‌شود. در حالی که راه حل نهایی مشکلات اجتماعی و اقتصادی ما در حوزه آموزش و فرهنگ نهفته است. اگر قرار است که در اقتصاد هم وضع تغییر کند باید فرهنگ را تغییر داد و برای این قصه باید مجموعۀ عملیات فرهنگی و آموزشی کشور به‌طور جدی بازطراحی شود. نمی‌شود با این مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها به نتایج پایدار جدی‌ای برای رشد کشور رسید. شیوۀ آموزش ما باید تغییر کند. نگاه ما به خانواده باید عوض شود و دولت باید برای این قصه برنامه داشته باشد. بخصوص به این دلیل که در عصر ما اغلب ثروت‌های فرهنگی و میراث ما در حوزۀ سبک زندگی مورد حمله قرار گرفته است و اسکلت خانواده و اجتماع ما در حال فروریختن است. متاسفانه حتی در حد حرف‌های گذرا هم کمتر به این قصه پرداخته می‌شوند و بنا به‌ناچاری مناظره برای جذب آرای مردمی همه مشغول وعده و وعیدها می‌شوند. انتظار زیادی هم نیست. اما اینکه کلا از درد اصلی حرف زده نشود درد بسیار بزرگی است. عاقلان دانند که درمان همۀ دردها در زمین آموزش و فرهنگ است و دولت باید مهم‌ترین اولویتش آموزش و فرهنگ باشد. حتی اگر به‌ناچار در تبلیغات، قدری تاکتیکی عمل کند، ولی باید معلوم باشد که بازی را شناخته و درد را می‌داند که چنین چیزی در روند تبلیغات رایج متاسفانه خیلی مشهود نیست.

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

از #محمد_حسن_شهسواری به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»
https://shahrestanadab.com/Content/ID/6990/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

* مطالبات فرهنگی شما از رئیس جمهور آینده و منتخب مردم در انتخابات ۱۳۹۶ چیست؟


از #محمد_حسن_شهسواری
به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

من طبیعتا در حوزۀ کتاب و فرهنگ از هر دولتی که روی کار خواهد آمد دو خواستۀ عمده دارم.

اول اینکه ممیزی کتاب شبیه روزنامه باشد؛ مثل تقریبا نود و پنج درصد از ممالک دنیا از جمله همسایگان خودمان، کشورهای پاکستان و افغانستان. یعنی اینکه ابتدا کتاب منتشر شود، بعد اگر شخصیت حقیقی یا حقوقی شکایت داشت، آن کتاب در یک دادگاه صالحه بررسی شود؛ دقت کنید که منظور من اصلا این نیست که نویسنده هر چیزی که خواست بنویسد؛ اتفاقا این کار باعث می‌شود که نویسنده احساس مسئولیت بیشتری در مورد کتابش داشته باشد.

نکتۀ دوم که خیلی مهم است، پیوستن هرچه زودتر به کنوانسیون‌های جهانیِ حقوق مولّفین و مصنّفین (کپی‌رایت) است. در حال حاضر با طرح خوبی که در این مدت دولت‌ها انجام دادند، یعنی یارانه، طرح عیدانه و طرح تابستانه، به رونق بازار کتاب کمک کرده‌اند، ولی متاسفانه اگر به آمار خود وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رجوع کنیم، می‌بینیم که پرفروش‌ترین کتاب‌ها، ترجمه‌هایی هستند که ناشران درجه دو و سه، بدون در نظر گرفتن حق کپی‌رایت منتشر کرده‌اند. یعنی در واقع پول بیت‌المال برای کتاب‌هایی که ناشرین به‌صورت غیر قانونی از کشورهای خارجی گرفتند هزینه می‌شود. به عبارتی یارانه از بیت‌المال است و ما از کتاب‌هایی که به‌صورت غیرقانونی و قاچاق وارد کشور می‌شوند، حمایت می‌کنیم و فکر می‌کنم که این، در شان و فرهنگ ما نیست.

پرونه #نامه_هایی_به_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

#روز_معلم را به تمام معلمان عزیز سرزمینمان _یعنی باغبانان صبور و زحمت‌کش درخت فرهنگ ایران اسلامی_ تبریک می‌گوییم

موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب

@ShahrestanAdab

شعری زیبا از #ایرج_میرزا که در #روز_معلم خواندنی‌تر است

گفت استاد: مبر درس از یاد
یاد باد آن چه مرا گفت استاد

یاد باد آن که مرا یاد آموخت
آدمی نان خورد از دولت یاد

هیچ یادم نرود این معنی
که مرا مادر من، نادان زاد

پدرم نیز چو استادم دید
گشت از تربیت من آزاد

پس مرا منت از استاد بود
که به تعلیم من اُستاد اِستاد

هر چه می دانست آموخت مرا
غیر یک اصل که نا گفته نهاد:

قدر استاد نکو دانستن
حیف استاد به من یاد نداد


@ShahrestanAdab

از #پونه_نیکوی به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»
https://shahrestanadab.com/Content/ID/6986/

پرونده #نامه_هایی_به_آقای_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab

* مطالبات فرهنگی شما از رئیس جمهور آینده و منتخب مردم در انتخابات ۱۳۹۶ چیست؟


از #پونه_نیکوی
به «رئیس‌جمهور منتخب ۱۳۹۶»

انسان‌ها و جوامع به سه دلیل بر انسان‌ها و جوامع دیگر برتری می‌یابند:
1. ابزار مادی مانند قدرت و ثروت،

2. ابزار معنوی مانند فرهنگ و هنر،

3. تلفیق این دو.

با توجه به اینکه دیررس‌ترین درخت آفرینش درخت فرهنگ است و آثار و ابعاد شخصیتی هنرمندان بر فرهنگ آن ملت و دولت و حکومت تاثیرگذار است، موارد زیر را نه به‌عنوان مطالبات، بلکه به‌عنوان یک اصل و مسئولیت‌هایی که بر شانۀ دولت‌مردان است خدمتتان ارائه می‌دهم.

1. مطالعۀ دقیق و موشکافانۀ اصل ۳ قانون اساسی.

2. دوری از برخوردهای تبعیض‌آمیز در حمایت از هنرمندان و انتخاب یک وزیر کاملا آگاه.

3. تا مسئولین پیشگام نشوند و امید را به جان هنرمندان تزریق نکنند، هنرمندان نمی‌توانند امید به زندگی را در آثارشان جاری کنند.

4. تفکر شایسته‌سالاری را جایگزین تفکرات جناحی کنند؛ تمهیدی اندیشیده شود تا هنرمندان به‌جای پرداختن به کاستی‌های معیشتی بیشتر در خدمت رشد و تعالی فرهنگی جامعه باشند. این یک مطالبۀ حق‌طلبانه است نه التماس و تقاضا. نویسنده‌ها به دو دلیل می‌نویسند: یا برای تاثیرگذاری یا کسب درآمد. اگر کسب درآمد تمام دغدغۀ یک هنرمند باشد، باید به تاثیرگذاری آثار او شک کرد.

5. ظرفیت‌های فرهنگی را بشناسد و از دیپلماسی نوروز و ادبیات سیاسی برای تعامل با کشورهای هم‌زبان که میراث فرهنگی مشترکی داریم استفاده کند. تامین هزینۀ سفرهای پژوهشی و مطالعاتی و آشنایی هنرمندان برون‌مرزی با آثار فاخر امروز وطنی.

6. در بخش ترانه و سرود بسیار موشکافانه آثار بررسی شود. بعضی از آثار منتشر شده که مجوز هم دارند، یک‌نوع قباحت سمعی را انتقال می‌دهند. آثاری که جوان و نوجوان ما را در خودیابی با مشکل روبرو می‌کند. خودیابی نوعی تربیت است و بهترین شکل تربیت با آثار فاخر هنری به نتیجه می‌رسد و مظاهر انسانیت را تحقق می‌بخشد. محصول خودیابی، تربیت اخلاقی است.

7. فضایی ایجاد کنند تا هنرمندان با دولت تعامل داشته باشند. یک دولت‌مرد مقتدر و زیرک برای این‌که به حاشیه نرود هیچ‌گاه نباید هنرمندان را به حاشیه ببرد و بسترهای لازم را برای ارتباط صمیمانه با هنرمندان مهیا کند و دید خوش‌بینانه‌ای نسبت به هنر داشته باشد.

8. ارتقا فرهنگ و هنر را به هنرمندان بسپارند.

9. نیت ارتباط با هنرمندان، بهره‌برداری سیاسی برای توفیق سیاسی نباشد. اصل باید بر مطلوبیت باشد نه رضایت؛ یعنی اصل بر مطلوبیت و کارآیی و رشد و تکامل باشد. توسعه‌یافتگی فرهنگی یک انتخاب است؛ وقتی به جوامع توسعه‌یافته می‌رسیم می‌بینیم برای انسان‌ها وقت گذاشته‌اند و تربیت‌های فرهنگی در آن جوامع صورت گرفته. در جوامع توسعه یافته بین ساعت هشت با هشت و یک دقیقه ۶۰ ثانیه زمان است.

10. هنرمند روح متعالی دارد باید به پرورش و تربیتش کوشید باید شرایط را مهیا کرد تا برگ و بار بدهد. کسی که یک نهال را می‌کارد و پس از چند سال به سراغش می‌رود نباید انتظار داشته باشد که آن نهال برای او به ثمر بنشیند. آن نهال رها شده یا می‌سوزد یا مالک دیگری پیدا می‌کند. باید حامی ایجاد شرایط آموزشی لازم برای هنرجویان نوپا باشد؛ در ارسال کتاب‌های رایگان و جزوه‌های آموزشی و تئوری و کارگاه‌های نقد مستمر.

باید به یاد داشته باشیم که بقای هنر بدون هنرمند ممکن نیست.

پرونه #نامه_هایی_به_رئیس_جمهور
@Shahrestanadab