🔴 اخبار رسیده از #اهواز خبر اعدام دسته‌جمعیِ برخی از مخالفان سیاسی را تایید می‌کند. این یعنی استفاده از فرصتِ یک جنایت تروریستی برای تسویه‌حساب با مخالفان. اعدام بدون طی مراحل دادرسی، بدون دسترسی به وکیل و بی‌اطلاع خانواده! منطق اعدام‌های دسته‌جمعیِ تابستان۶۷ هم همین بود: پاکسازی

@SepehrAzadi

🔴 چرا می گوییم، "طویله مجلس“؟

🔞 در گیری های مجلس و فحاشی با الفاظ رکیک

❌ حتی اگر این صحنه ها صداگذاری هم شده باشد، بازهم این درگیری ها با همینگونه فحاشی ها همراه بوده که صداگذاری نوعی شرح واقعیت است

@SepehrAzadi

دوربین‌های مداربسته‌ی مجلس شورای اسلامی لو رفت، مسیح علی‌نژاد در حال دزدی فیش حقوقی نمایندگان. در حال عشوه‌گری برای نمایندگان تا بتواند اسناد و اخبار محرمانه مجلس را از آنان بگیرد.

@SepehrAzadi

🔵🔴🔵🔴انتقاد از مردم ایران در یک روزنامه ایتالیایی

اين مقاله را روزنامه‌نگار ایتالیایى «اناکاندا» هم‌زمان با سفر حسن روحانی به ایتالیا در روزنامه پرتیراژ، کوریه دلاسرا، منتشر کرد. انتقاد دوستانه‌ای از مردم ایران

نیتن آناکاندا در مقاله‌ای می‌نویسد:

ایرانیان نمونه بارز داشتن الگوهای ذهنی مخرب هستند.
آن‌ها در درازای تاریخ ویژگی جالبی از خود نشان داده‌اند.
زمانی که کشورشان در مسیر رشد و ثروت قرار می‌گیرد گویا نمی‌توانند بپذیرند که این پیشرفت از آن آن‌هاست. به هر شکلی دست به تخریب ناخودآگاه آن می‌زنند.
تقریباً بسیاری از دودمان‌های پادشاهی ایران به همین شکل ازمیان‌رفته‌اند. ایرانیان یا خود شورش کرده‌اند و یا در برابر دشمن بیگانه به مبارزه جانانه دست نزده‌اند. حتی پس از رشد اجتماعی و اطلاعاتی معاصر بازهم این ویژگی حفظ‌شده است.
در سال ۱۹۷۹ ایرانیان در حالی شورش کردند که کشورشان در مسیر رشدی بسیار سریع از هر نظر قرار داشت.
رفاه جامعه ایرانی بسیار بالا رفته بود، رشد اقتصادی ایران رکورد جهانی را شکسته بود، رشد هنر و فرهنگ و ورزش ایران در مسابقات جهانی نمایان شده بود، ایران محلی برای گردهمایی توریست‌ها شده بود و این کشور همیشه در صدر اخبار جهان به‌عنوان یک کشور کهن اما متمدن بود. به‌طوری‌که رسانه‌های مهم جهان هرروز مصاحبه‌هایی با مقامات ایرانی پخش می‌کردند.
متخصصین این کشور در سازمان‌های جهانی دارای پست‌های مهمی بودند و سازمان‌هایی نیز به دست ایران راه‌اندازی شده بود ازجمله گات (تجارت جهانی امروزی)، اوپک و یا سازمان حمایت از گردشگری که مقر همه این سازمان‌ها قرار بود در ایران باشد که به دلیل انقلاب اتفاق نیفتاد.
طرح‌های اقتصادی ایران آن‌چنان بود که اکنون پس از نزدیک چهل سال هنوز از آن‌ها استفاده می‌شود. برای نمونه متروی تهران و یا برج مخابراتی میلاد تاور و خیلی از طرح‌های دیگر برجای‌مانده از دوران پیش از ۱۹۷۹ می‌باشد.
استادیوم ورزشی صدهزارنفری که قرار بود میزبان المپیک ۱۹۸۴ باشد به دلیل تجملی دانستن این بازی‌ها از سوی روحانیون، برای همیشه از برگزاری المپیک محروم شد.
تقریباً می‌توان گفت رشد چشمگیر در همه زمینه‌ها وجود داشت. درزمینهٔ سیاست نیز شاه ایران از سال ۱۹۷۷ فضای سیاسی ایران را با آزادی همراه کرد که به شورش مذهبیان انجامید.
آنچه از این اتفاقات برمی‌آید نشانگر خودکشی دسته‌جمعی ملتی است که نمی‌تواند رفاه خود را ببیند. ایرانیان در میان خودشان معتقدند که انگلستان می‌گوید برای تسلط بر اعراب آن‌ها را سیر نگهدار و برای تسلط بر ایرانیان آن‌ها را گرسنه.
اگر این درست باشد ایرانیان باید بدانند که حکومت فعلی هیچ‌گاه برای آنان رفاهی فراهم نخواهد کرد. چراکه ادامه حاکمیتش به ادامه روند فعلی بستگی دارد
بررسی شرایط ایران در ۳۷ سال گذشته نیز نشان می‌دهد حکومت هیچ تلاشی برای افزایش سطح رفاه مردم نکرده است. ممکن است فرازهایی در این دوره وجود داشته باشد اما به‌طورکلی هیچ‌گاه مردم ایران از مشکلات اقتصادی‌‌‌‌ رها نخواهند شد.
اما آنان هنوز امیدوارند با برداشتن تحریم‌های اخیر کشورشان متحول شود.
چیزی که آنان درک نمی‌کنند این است که حاکمیت نمی‌خواهد مردمش روی رفاه و خوشبختی را ببینند.
خاتمی اگر ده درصد اوضاع را درست کرد احمدی‌نژاد ۴۰ درصد خراب کرد.
این سیاست حکومتی ست که کشورش را هرروز به شرایط صدر اسلام نزدیک‌تر کند. فساد در ایران به حدی در حال فوران است که به نظر می‌رسد واقعاً هیچ‌یک از مسئولان نمی‌خواهند جلوی آن را بگیرند. اگر در اروپای ما چنین اتفاقاتی می‌افتاد حکومت به‌طور دسته‌جمعی استعفا می‌داد و به‌گونه‌ای گم می‌شد که اثری از هیچ‌یک از آن‌ها پیدا نباشد اما مردم ایران برای فسادهای مسئولان کشورشان جوک می‌سازند و می‌خندند.
به نظر می‌رسد مردم ایران پس از چهار دهه هنوز به روحانیون امید دارند.
با این اوصاف به نظر نمی‌رسد تا دو نسل آینده شرایط جامعه ایرانی به‌ویژه ازنظر اقتصادی تغییری کند. باید دید نسل کنونی برای آیندگان چه پاسخی در قبال انفعال خود خواهند داشت.
روزنامه دلاسرا.

#کانال_آزادی 👇🏾👇🏾👇🏾
https://telegram.me/joinchat/CPOXgTwT49Q46abDbYOeuw

🆔 @sepehrazadi

با یک باران ساده اهواز تبدیل به دریاچه شد

آقایان توانایی مقابله با یک آبگرفتگی ساده را ندارند، انوقت ادعای مدیریت جهانی هم دارند

@SepehrAzadi

🔴 چرا باید به جمهوری اسلامی بگوییم نه؟ چه چیزی می خواهیم ؟ چگونه باید عمل کنیم؟ - بخش اول

جمهوری اسلامی که با شعار تقوا، اخلاق، استکبار ستیزی، مبارزه با استعمار و شعارهایی از این دست آمد و برای دهه ها توده جامعه ایران را با دروغ گویی های بی شرمانه فریب داد امروز به شدت دچار خلاء شده است.
می خواهیم در این باره بحث کنیم که چرا اینطور شد؟ مشکل از کجا آغاز شد؟ چگونه باید از این شرایط خارج شد و به هدف رسید؟ اما صحبت را نمی خواهیم طولانی کنیم، مستقیم سر اصل مطلب می رویم و سعی می کنیم سخن به درازا نرود.
برای بررسی این موضع باید نگاهی به آمارها انداخت. به این علت که اگر به آمارهای یکسال اخیر توجه کنیم ممکن است از طرف نیروهای حکومتی جمهوری اسلامی متهم به استفاده ابزاری از شرایط فعلی نوسانات اقتصادی بازار بشویم، امار سالهای گذشته را مورد بررسی قرار می دهیم.

یکم : استبداد و شرکت ملی نفت ایران در مقایسه با دموکراسی و شرکت اس کی گروپ کره جنوبی : ایران رویهم رفته بزرگترین دارنده منابع نفت و گاز جهان است. در سال 2011 کل درامد شرکت ملی نفت ایران که مدیریت آن در اختیار باند جمهوری اسلامی است 110 میلیارد دلار بوده است. در همان سال این شرکت 36 هزار موقعیت شغلی ایجاد کرده است. طی مقایسه دقیق در همان سال شرکت اس کی گروپ که یک شرکت خصوصی اهل کره جنوبی است 112 میلیارد دلار درامد داشته و توانسته 52 هزار موقعیت شغلی ایجاد کند. مقایسه کنید جمهوری اسلامی با بزرگترین منابع نفت و گاز جهان حتی نتوانسته به اندازه یک شرکت خصوصی تولید درامد و یا تولید اشتغال داشته باشد. اگر این مقایسه را با شرکت وال مارت که در صنعت خرده فروشی در ایالات متحده فعالیت دارد مقایسه کنید متوجه می شوید اختلاف دیکتاتوری با دموکراسی بسیار بیشتر از اینهاست. شرکت وال مارت در سال 2011 با درامد زایی 485 میلیارد 873 میلیون دلار و تولید 2 میلیون و 200 هزار شغل در مقایسه با شرکت ملی نفت ایران بیشتر از 4.4 برابر درامد زایی و بیشتر از 61 برابر اشتغال زایی داشته است.

ادامه در پست بعدی ....

مهدی محمدپور @ghanone_asasi
یکشنبه 20 آبان 1397
@SepehrAzadi

🔴 چرا باید به جمهوری اسلامی بگوییم نه؟ چه چیزی می خواهیم؟ چگونه باید عمل کنیم؟ - بخش دوم

دوم : اخلاق در مسئولین و وابستگان سیستمهای غربی در مقایسه با رئسای نظام جمهوری اسلامی : امروز از نوه بنیانگذار جمهوری اسلامی گرفته تا فرزندان بسیاری از مسئولین جمهوری اسلامی شامل وکلای مجلس، وزراء، کارکنان وزارت خانه ها، مسئولین و مدیران شرکتهای دولتی و غیره و غیره ساکن اروپا، آمریکا، کانادا، استرالیا و سایر کشورهای غربی هستند. جمهوری اسلامی از اعلام دارایی های مسئولین گرفته تا اعلام محل زندگی خانواده هایشان، محل پس انداز پولهای افراد حکومتی، میزان املاک و مستقلات انان در داخل و خارج از کشور و اعلام بسیاری از امارهای دیگر تفره می رود. این رژیم و رئسایش چنان دچار فساد و آلودگی شده اند که شما به هر سوی این هیولا که نگاه می کنید از وطن فروشی و خیانت گرفته تا فساد و آلودگی چیزی نمی بینید و تاسف آور تر اینکه تمام مدیران فاسد جمهوری اسلامی از رهبر این رژیم گرفته تا شورای نگهبان و وزراء و خرد و کلانشان 40 سال است که آمده اند، ارزش پول ملی را 1500 برابر کاهش داده اند، اقتصاد را از کار انداخته اند، منابع زیست محیطی را از بین برده اند، متفکران و نوابغ را فراری داده اند و هنوز هم قدرت و صندلی های ریاست را رها نمی کننند. تنها چیزی که آنها را از قدرت و چنبره زدن بر پستهای مدیریتی کشور جدا می کند مرگ است. نگاه کنید به زندگی ملاهایی چون صادق گیوی خلخالی، علی اکبر هاشمی رفسنجانی و بقیه شان. اکنون این موارد را که گوشه ای ناچیز از فساد مدیران جمهوری اسلامی است مقایسه کنید با دموکراسی هایی مانند کره و ژاپن که مدیرانشان در پی کوچکترین اشتباهی که از آنها سر می زند و حداقل ضربه ای به مردمشان یا به کشورشان وارد می شود عذر خواهی می کنند، استعفا می دهند و دیگر در پستهای حکومتی و سیاسی پیدایشان نمی شود. اخلاق چیست و چه کسی در کدام نوع سیستم سیاسی صاحب آن است؟

با توجه به این دو مورد می توان به سوالهای مطرح شده به شرح زیر پاسخ گفت

1 . چرا باید به جمهوری اسلامی بگوییم نه؟
طی دو مورد بالا باید متوجه شده باشید که یک سیستم استبدادی خودکامه اقتدار گرا و شخص محور مانند رژیم جمهوری اسلامی چگونه می تواند تا حد اعلا متضاد با منافع ملی و منافع افراد جامعه باشد. جمهوری اسلامی باید برود چون همه ما در جستجوی آینده بهتر برای خود و نسلهای بعد هستیم.

2 . چه چیزی می خواهیم؟
همان چیزی که باعث شده است آمریکا آمریکا شود. همان چیزی که باعث شده است ژاپن این اندازه قدرت بگیرد. همان چیزی که باعث شده است کره جنوبی که 40 سال پیش صدها قدم از ما عقب تر بود بعد از 40 سال هزاران قدم از ما جلوتر باشد. آن چیست؟ دموکراسی و سکولاریزم. ما دموکراسی و سکولاریزم می خواهیم. اینها رمز موفقیتند.

3 . چگونه باید عمل کنیم؟
دو کار را همزمان باید انجام دهیم. یکی اینکه باید استبداد را ساقط کنیم و برای اینکار باید مبارزه کنیم. شجاعت به خرج دهیم، متحد شویم، اعتراضات را فراگیر کنیم، اعتصاب کنیم و آنقدر بر این امور پافشاری کنیم تا بزودی براندازی جمهوری اسلامی نهایی شود. دیگر اینکه باید دموکراسی و سکولاریزم را یاد بیاموزیم. فرهنگ تصمیم گیری و خرد جمعی را در خود بالا ببریم. نگذاریم رژیم ملاها بیش از این فریبمان بدهد. شخص محوری را کنار بگذاریم و آدم پرستی را حذف کنیم. اصول سیاست را بیاموزیم و خود را آماده کنیم برای ساخت یک دموکراسی عدالت محور قانونمند. اینها با همفکری و مطالعه بسیار سریع محقق می شود. در هر دو مورد این دو اقدام توانایی شبکه های اجتماعی را دست کم نگیرید. این شبکه ها می توانند برای تحقق این دو مورد به بهترین شکل ممکن بکار گرفته شوند.

اکنون شما به این پرسش پاسخ دهید؟ چرا جمهوری اسلامی با جدیت در جستجوی قلع و قمع شبکه های مجازی بسته است؟


مهدی محمدپور
یکشنبه 20 آبان 1397
@SepehrAzadi

حرفهای يك پیرمرد کشاورز طبسی درخراسان جنوبی به وزیر

یک عدد گوجه فرنگی تو مملکت تون شده 700 تومن
گوش میکنی یا نه؟

روزگار از هر روز بتر (بدتر)میبینیم
این جهان را پر از خوف و خطر میبینم
دختران را همه جنگ است با مادر
پسران را به بدخواه پدر میبینم....

خودتون میدونید و مملکتتون.
خداحافظ

@SepehrAzadi

#ارسالی_مخاطبان

من یک فرهنگی بازنشسته هستم با حقوق ۱۶۰۰که با کسر بیمه تکمیلی و قسط حقوقم میمونه ۹۰۰که بعد عمری تو یکی از دورترین بخش های زنجان خونه نیمه ساختیم که ۶۰۰ تومن از حقوقم را باید بریزم جیب مبارک بانک مهر اقتصاد وابسته به سپاه، میمونه سیصد با دو بچه که یکی باید کنکور بده. الان یک ماه از دندان درد نمی تونم بخوابم. رفتم بیمه میگم من بیمه تکمیلیم می خواهم دندانم را درست کنم، میگن شرمنده بیمه شما پول اعصاب و دندان مصنوعی و عینک با صلاح دید پزشک اونم فقط صد تومن میده. دکترم میرم میگه هزینه اش دو میلیون. کاش میمردیم از این زندگی نکبتی رها میشدیم
دلنوشته یک مادر و معلم بدبخت که در ایران خراب شده زندگی میکنه

@SepehrAzadi