صنف مجازی برنامه نویسان

⚠️نامه ای
از: پایه گذاران دنیای مجازی
به: علاقمندان شبکه های اجتماعی

دوستان عزیز نیازی نیست دیگران بدونند که آیا من در زندگی مشترکم با همسرم خوشبختم یا نه!

نیازی نیست از غذا یا نوشیدنی خود عکس بگیریم و اون رو برای تمام گروه‌ها بفرستم!

حتی اگر همسرمون یه دونه شکلات واسمون میاره،از اون عکس میگیریم و می‌فرستیم گروه و زیرش مینویسیم؛ ای تاج سرم ازت ممنونم

🔸آیا انقدری که تو فضای مجازی این چیزا رو نشون میدیم، تو واقعیتم همین هستیم؟ قدردان همسرمون، پدر و مادرمون هستیم؟ حواسمون به بچه هامون هست؟

🔸شاید دختر مجردی دم بخت باشد و به خاطر شرایط زندگی خواستگار نداره
شاید پسری فعلا، وضعیت مالی مناسب برای ازدواج نداره
حواسمونو جمع کنیم کسی آه نکشه...
آه انسان دلشکسته رو دست کم نگیرید

نیازی نیست مردم بدونن کجا رفتی و از کجا داری میای
جزئیات و نکات خصوصی زندگی ما واسه دیگران نیست
دنیای مجازی واسه این ساخته نشده که ما بیاییم شرایط زندگیمون رو به رخ دیگران بکشیم...

🔸مراقب باشین
هرکسی توانایی اینو نداره که مسافرت بره...
هرکسی نمیتونه به رستوران بره و هر ماه یه ست لباس بخره...
هر مردی وسعش نمیرسه به زنش هدیه بده...
یه خانم میاد جهیزیه 100 میلیونی دخترش رو فیلم میگیره، میزاره توی دنیای مجازی که چی؟ چشم همه درآد؟!
هیچ فکر کردید شاید دختری پدر نداره، یا پدر داره ولی مادر نداره که واسه جهیزیه اش سنگ تموم بزاره
یا شاید پدری دستش به دهنش نمیرسه
میخوایم به کی فخر بفروشیم با این کارامون؟! به کجا برسیم؟

🔸ما فقر فرهنگی داریم
رازهای زندگی و خونتون رو پیش خودتون نگه دارید
مردم قدیما اگر حتی نیم کیلو میوه می خریدند وبه خانه می بردند
اون رو چنان پنهان می کردند که کسی تو کوچه خیابون نبینه
می گفتند ازخدا می ترسیم کسی که نداره ببنیه و آه بکشه
حالا چی شده که بچه‌هامون قبل از خوردن، اول عکسشو میذارن تو فضای مجازی؟

کلیپهایی مسخره از بی بندوباری و جوکهای به دور از ادب توی شبکه ها پخش میکنیم که تعداد فالورهامون به هر قیمتی که شده زیاد بشن غافل از اینکه داریم با زبون بی زبونی به نوجوونا و جوونا میگیم که این حرفا و رفتارها و... مسائل عادیه در دنیای واقعی...

حواسمون باشه که توی گروه ها، بچه های کم سن و سال هم هستن که شاید فکر کنن دنیای بیرون از فضای مجازی هم باید اونطوری باشه

🔸کسی داشت راه میرفت پایش به سکه ای خورد، فکر کرد طلا است ...نور کافی هم نبود؛ کاغذی را آتش زد که ببیند چه بوده دید یک سکه 50تومانیه ...بعد متوجه شد کاغذی که آتش زده دو هزار تومانی بوده
گفت:چی را برای چی آتش زدم!
@SenfProgrammer
صنف مجازی برنامه نویسان

1.94K views08:40