برادر شوفال بن‌نتال سرباز اسراییلی کشته شده در جنوب لبنان در مراسم دفن او از آرزوها و اهداف برادرش می‌گوید:«آرزویش کشتن زنان و کودکان و هرکسی بود که در برابرش می‌بیند اما در این روز عید به جای اینکه کشتن دشمن را ببینیم شاهد مرگ تو‌ در سرزمین خودمان هستیم». اما شوفال بن‌نتان که بود؟ او سال گذشته به همراه گروهی از شهرک نشینیان با حمله به مزارع زیتون روستای الساویه در شمال کرانه باختری یک جوان فلسطینی با نام بلال صلاح را به ضرب گلوله از پای درآورد. در آن زمان بدون اینکه نامش فاش شود دستگیر و کمی بعد آزاد شد. نام شوفال به عنوان مرتکب قتل بلال صلاح وقتی فاش شد که یوسی داگان رییس شورای شهرک‌های کرانه باختری از او‌ بابت اقدامش تمجید و‌ادعا کرد مقتول تروریستی بود که چیدن زیتون را بهانه کرده بود . شوفال کمی بعد از جنگ غزه به این منطقه اعزام شد و یکسال بعد از قتل بلال صلاح خبر رسید که شوفال بن نتال در جنوب لبنان کشته شده است.
@sahandiranmehr

ترانه «ضدجنگ» شروین حاجی‌پور
#نوای_واپسین_شب
@sahandiranmehr

‍ با همه فرق داشت. با همه هم نسلانش . همان نسل انقلابی ۵۷ . تند نبود . هیچگاه تند نبود . شتابزده یا شعارزده. آرام بود . متین. ذاتاً اینگونه بود. ادا نبود. اصلا اهل ادا نبود. دانشجویی شهرستانی که سال های زیادی را در خوابگاه دانشجویی گذرانده بود. از جنوب آمده بود و ابتدا دامپزشکی خوانده بود. بعد به دانشکده علوم اجتماعی رفته بود و جامعه شناسی خوانده بود . چندی بعد طبع شعر و تشویق دکترشفیعی کدکنی او را به دانشکده ادبیات کشانده بود و تا پایان، روزی که دنیا را ترک کرده بود دیگر هرگز آنجا را رها نکرده بود . او سال های پر شماری را در سختی گذرانده بود . نجابتش مانع سهم خواهی‌اش از دولت شده بود به همین خاطر عمری را در این خوابگاه و آن خوابگاه گذرانده بود. حتی مدتی هم در اتاق زیر شیروانی حوزه اندیشه و هنر اسلامی (حوزه هنری) بیتوته کرده بود . فقط چند سال پایانی بود که قدری به آرامش رسیده بود که ناگاه آن حادثهٔ تلخ در شمال دیگر بار آرامش را برهم زده بود . گویا تقدیر، او را به «سختی» پیوند زده بود و «آرامشی» شایسته هرگز نصیبش نکرده بود. او بی گمان نجیب ترین شاعر نسل و حتی زمانه اش بود. یکبار در جمعی گفته بود روزگاری که هنوز خبری از “سکه” و‌پاداش نبود من برای جنگ شعر می گفتم . بعد که پاداش و سکه آمد دیگر برای جنگ شعر نگفتم !

راست می گفت . همیشه راست می‌گفت شاعر نجیب ِ سبزه رو و خوش قریحهٔ خوزستانی قیصر امین‌پور...

چه زود هفده سال از آن روز تلخ و غم انگیز پاییزی گذشت از آن ۸ آبان ۸۶ در بیمارستان دی ...
از صفحه: مهرداد حجتی
@sahandiranmehr

‍ برگی از تاریخ

کشتار الدوایمه یکی از وقایع تراژیک در جریان جنگ ۱۹۴۸ فلسطین یا همان جنگ استقلال اسرائیل و جنگ نکبت برای فلسطینیان است. این کشتار در ۲۹ اکتبر ۱۹۴۸ در روستای الدوایمه، واقع در غرب الخلیل در کرانه باختری، رخ داد. در این واقعه، نیروهای اسرائیلی به روستای الدوایمه یورش بردند و تعداد زیادی از غیرنظامیان فلسطینی را کشته و ساکنان روستا را مجبور به ترک خانه‌های خود کردند.

‏در جریان عملیات «یوآف»که هدف آن تسلط بر بخش‌هایی از فلسطین بود، نیروهای اسرائیلی وارد روستای الدوایمه شدند. این عملیات در چارچوب درگیری‌های گسترده‌تری بود که در آن نیروهای اسرائیلی با هدف پیشروی و تسلط بر مناطق فلسطینی تلاش می‌کردند.

‏گزارش‌ها درباره تعداد دقیق کشته‌شدگان متفاوت است، اما برخی منابع از حدود ۲۰۰ کشته در این کشتار صحبت می‌کنند. این افراد شامل زنان، کودکان، و افراد سالمند بودند.

‏شاهدان عینی و منابع تاریخی گزارش داده‌اند که غیرنظامیان به صورت دسته‌جمعی در خانه‌ها و مساجد کشته شدند و گزارش‌ها حتی از خرد کردن جمجمه کودکان حکایت داشت. برخی از این گزارش‌ها همچنین از خشونت‌های بی‌رویه علیه غیرنظامیان، از جمله تجاوز و شکنجه، خبر داده‌اند.

‏ کشتار الدوایمه به دلایل مختلف در زمان وقوع پوشش گسترده‌ای نداشت. اما بعدها این واقعه به‌عنوان یکی از رویدادهای تلخ جنگ ۱۹۴۸ مطرح شد و در تحلیل تاریخی درگیری‌های اسرائیل و فلسطین جایگاه ویژه‌ای یافت. این واقعه باعث شد که آوارگی و تبعات آن برای ساکنان فلسطینی بیشتر و پیچیده‌تر شود.

‏این کشتار اندکی پیش از کشتار روستای دیریاسین رخ داد ونماد یکی از موارد نقض حقوق بشر در جنگ ۱۹۴۸ محسوب می‌شود و از دیدگاه فلسطینیان به‌عنوان بخشی از سیاست تخلیه جمعیتی و ایجاد ترس برای ترک اجباری مناطق فلسطینی تفسیر می‌شود. کشتار الدوایمه همچنین تأثیر عمیقی بر خاطره جمعی فلسطینیان و احساسات آن‌ها نسبت به جنگ نکبت داشته و به یکی از نمادهای مقاومت و مبارزه برای بازگشت به سرزمین‌های خود تبدیل شده است.
@sahandiranmehr

‍ ‎رزا منتظمی، از چهره‌های شناخته‌شده و تأثیرگذار آشپزی در ایران، با کتاب‌های آشپزی خود توانست نقشی کلیدی در آموزش و آشنایی زنان ایرانی با انواع غذاها و روش‌های پخت‌وپز مدرن و سنتی ایفا کند. او که در خانواده‌ای اهل علم و فرهنگ بزرگ شده بود، در سال ۱۳۴۳ با انتشار کتاب معروفش، «هنر آشپزی» نام خود را به عنوان یکی از نویسندگان برجسته در این حوزه ثبت کرد. کتاب «هنر آشپزی» شامل دستورهای غذایی متنوعی از غذاهای سنتی ایرانی گرفته تا غذاهای فرنگی بود، و به علت نگارش روان و دقیقش بسیار مورد استقبال قرار گرفت. 

‎در سال‌های پس از انقلاب و‌دوران‌جنگ، وضعیت اقتصادی کشور تغییر کرد و دسترسی به منابع غذایی محدود شد. در آن دوران، بسیج اقتصادی به منظور تأمین و توزیع کالاهای اساسی و کم‌یاب تشکیل شد. گفته می‌شود که کتاب‌های منتظمی از جمله کتاب «هنر آشپزی» در دوره‌ای از طریق دفترچه‌های بسیج اقتصادی به فروش می‌رسیدند. این دفترچه‌ها، که به خانواده‌ها امکان دسترسی به کالاهای ضروری را می‌داد، به توزیع این کتاب نیز کمک کرد. در واقع، کتاب منتظمی به یک منبع رسمی و مفید برای بسیاری از خانواده‌های ایرانی تبدیل شد، زیرا نکاتی را درباره مدیریت منابع محدود و استفاده بهینه از مواد اولیه در تهیه غذا ارائه می‌داد.

‎طبق برخی از نقل‌قول‌ها و منابع، تیراژ کتاب «هنر آشپزی»به حدی بالا بود که در دهه ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ جزو پرفروش‌ترین کتاب‌ها در ایران محسوب می‌شد. این کتاب به چاپ‌های متعددی رسید و همچنان به عنوان یک منبع مرجع در آشپزی ایرانی کاربرد دارد. برخی منابع تیراژهای میلیونی ( پنجاه بار چاپ)برای این کتاب در نظر گرفته‌اند، که نشان‌دهنده محبوبیت و تأثیر عمیق این اثر بر فرهنگ غذایی ایران است. 

رزا منتظمی، با نگارش کتاب‌هایی ساده، در دسترس و کاربردی، توانست آشپزی را از جنبه‌ای حرفه‌ای و کاربردی وارد خانه‌های ایرانی کند و نقشی اساسی در ترویج روش‌های پخت‌وپز کارآمد و سالم در دوره‌های مختلف ایفا کند.
منتظمی در آبان ۸۸ و‌در سن  ۸۷ سالگی درگذشت.
@sahandiranmehr

‍ 🔸بتسالل اسموتریچ از ضربات سختی می‌گوید که ارتش اسراییل در لبنان و غزه خورده است، کودکان یهودی که یتیم شدند و زندگی روزمره که در شرکت در مراسم تدفین سربازان خلاصه شده است اما اشاره‌ای به این حقیقت نمی‌کند که بخش عمده این جنگ‌خانمانسوز محصول وجود جریان افراطی دینی صهیونیستی است که خود او از مهره‌های اصلی آن است و اکنون نیز طرح ساخت شهرک‌های جدید در غزه را پیگیری می‌کند.

‏اسموتریچ یکی از چهره‌های برجسته راست افراطی اسرائیل و وزیر دارایی کنونی اسراییل است. او به دلیل مواضع افراطی خود علیه فلسطینی‌ها و اقلیت‌های نژادی و جنسی شهرت دارد. اسموتریچ بارها اظهاراتی کرده که هویت فلسطینی‌ها را زیر سوال برده و وجود یک «ملت فلسطینی» را انکار کرده است. همچنین، او از سیاست‌های سخت‌گیرانه علیه فلسطینی‌ها در کرانه باختری و غزه حمایت می‌کند و در مواردی از اعمال فشار اقتصادی و قطع ارتباط مالی فلسطینی‌ها با سیستم بانکی اسرائیل صحبت کرده است و عدم موافقت او با تمدید مبادلات بانکی کرانه باختری خشم وزارت خزانه‌داری آمریکا و متحدانش را نیز برانگیخته است .

‏این اظهارات و مواضع، او را به عنوان یک سیاستمدار افراطی در اسرائیل مطرح کرده و باعث شده برخی کشورهای غربی و نهادهای حقوق بشری او را به اتخاذ سیاست‌های نژادپرستانه و خشونت‌آمیز علیه فلسطینی‌ها متهم کنند.
@sahandiranmehr

‍ 🔸از همان روزی که تهران به دست قزاقان قزوین افتاد زمام امور کشور نیز عملا در دست رضاخان پهلوی (عامل کودتای سوم اسفند) قرار گرفت. مع الوصف چنانکه صفحات تاریخ این دوره شاهد است، رضاخان پهلوی (که اینک از طرف احمدشاه به لقب پرطنطنه سردار سپه مفتخر شده بود) برای مدتی متجاوز از چهار سال کوشید تا با مقام سلطنت کنار آید و قدرت اجرائی مملکت را بی‌آنکه نیازی به تغییر سلسله باشد، به نام احمدشاه اعمال کند. ولی سرانجام به این نتیجه رسید که کار کردن با چنین پادشاهی که اتصالا در فکر رشوه گرفتن از وزراء و حکام ایرانی بود، و علیه آرتش و نخست وزیر مملکت توطئه می کرد، محال و غیر ممکن است. خود رضاخان در «سفرنامه خوزستان» می‌نویسد:

«... قبل از عزیمت شاه به فرنگ با وجود اصراری که در توقف او داشتم و ضمانت بقای سلطنتش را می کردم، او متصل به ایادی خارجی توسل می جست و بالاخره هم برای اعمال نظر شخصی و آزاد بودن در توسل به خارجیها (که وسایل آن در فرانسه بهتر از ایران فراهم بود) به پاریس عزیمت کرد، در جریان این سفر که خط مسیرش از قزوین و تاکستان می گذشت بعضی از ملتزمان رکاب مسافرتهای پی در پی او را به فرنگ تقبيح کرده بودند. اما شاه به رئیس دفتر مخصوص من (دبير اعظم بهرامی) و چند نفر دیگر صریحا گفته بود که خداوند او را برای تماشای خرابه‌های سیادُهن (تاکستان) و غيره خلق نکرده و هر روزی که در ایران باشد یک روز از تماشای مناظر دلگشای پاریس و نیس، عقب مانده، و یک روز از عمر گرانبهای خود را بی‌جهت تلف کرده است!...».

✔️سیمای احمدشاه قاجار
✍🏻محمدجواد شیخ الاسلامی
نشرماهی

✔️امروز نودونهمین سالگرد پایان قاجار و سفر بدون بازگشت احمدشاه آخرین شاه قاجار به پاریس است. ۱۳۰۲
@sahandiranmehr

لینک ثبت‌نام

https://wa.me/+989012492818

🔸ویدیوی فراگیر « امیر ولدی » عکاس طبیعت‌گرد از محل زندگی کل وبزهای کوهی لرستان
#ایران_زیبا
@sahandiranmehr

🔸سفری به درون تاریخ از دریچه هوش مصنوعی
(ایران در دوران قاجار)

ساخته شده توسط استودیو کوالیا
@sahandiranmehr

‍ 🔸افزایش تلفات نظامی اسراییل در جبهه لبنان و فشارهای فزاینده بین‌المللی دورنمایی از امکان توافق بر سر آتش‌بس را نشان داده است با این حال هنوز نمی‌توان با قاطعیت از خاتمه درگیری‌ها سخن گفت با این‌همه خانواده گروگان‌های اسراییلی و و افکار عمومی جهان حق دارند بپرسند، دستاورد ادامه جنگ‌ و تعلل بر سر آتش‌بس چه بوده است و چرا مقامات نظامی اینقدر دیر دریافتند که صرف «زور»کافی نبوده است ؟

……
🔸در مسابقات محلی چگاد بويس( پرتغال) برخی گاوهای نر بسيار باهوش‌اند و با تشخيص شكست پا به فرار می‌گذارند، اما برخی ديگر بی‌خردانه در ميدان می‌‌مانند تا بميرند، در اين صورت، يادگاری گرانبهايی براي صاحبانشان خواهند بود تا يادآور شوند كه قدرت و خشونت، ضمانتی برای به دست آوردن هيچ آرمانی نيست.

وقتی كار به بن‌بست رسيد، داور پير پاپيش می‌گذارد و با حركت چوب‌دستی به گاوها می‌فهماند كه جنگ به پايان رسيده است، پس گاوها با آرامش و فرمانبرداری خيره كننده، از هم جدا مي‌شوند...به نظر می‌رسد تماشاچيانی كه پولی داده‌اند چندان از اين نتيجه بدون خونی خشنود نباشند و حتا گاوهای اسير غريزه، درگرماگرم نبرد، در برابر داوری خارجی كه چيزي جز تكه‌ای چوب و داد و فرياد نيست، كرنش می‌كنند. من به عنوان يك ديپلمات با سابقه آمريكايی با ديدن اين صحنه‌ها به اين حقيقت رسيده‌ام كه در جهان، چيزهايی ممتازتر از شاخ های ستيزه‌جو و بيضه‌های آويزان وجود دارد!

(جان کیسلینگ دیپلمات منتقد دولت بوش که به همین دلیل استعفا کرد)
John Brady Kiesling
Diplomacy Lessons: Realism for an Unloved Superpower
@sahandiranmehr

‍ ‏✔️برگی از تاریخ

🔸روز دهم آبان سال ۵۴ پیش از میلاد کراسوس یکی از سه فرمانروای روم (در چنین روزی) با سپاه بزرگش رم را ترک کرد و به سوی ایران لشکر کشید.

او در سپاهش سی و پنج هزار لژیونر پیاده، چهار هزار سواره و چهار هزار پیاده کماندار داشت و به این ترتیب شمار سپاهیانش چهل و سه هزار تن بود. پسرش هم تا سال بعد با هزار سوارار گُل در سوریه به او ملحق شد. وقتی او در خاک سوریه پیاده شد، سپاهی از متحدان یونانی و ۶ هزار سوارکار ارمنی از طرف آرتاواز نیز به ارتش‌اش ملحق شدند.

این ارتش عظیم چندی بعد در حران منطقه‌ای در شمال عراق امروز، از ارتش ده هزار نفره ایران به فرماندهی سورنا شکست خورده و همگی کشتار شدند. کراسوس نیز به اسرات ایرانی‌ها درآمد.

سورنا گفت: ما آدم‌های مهمان‌نوازی هستیم! تو در جستجوی ثروت و افتخار به ما حمله کردی. ما هم تو را از ثروت بی‌نصیب نمی‌گذاریم. از این‌رو دستور داد دهان کراسوس را باز کنند و طلای مذاب را بر دهانش بریزند. سورنا سر امپراتور رم را به «ارد» شاهنشاه اشکانی فرستاد که در ارمنستان مشغول تماشای نمایش‌‌ بود.

برگرفته از: insta: avestajam
@sahandiranmehr

ایران مانده است چون جدا از «من» و «ما» و رنگ‌ها و زنگ‌ها و غریوها و غوغاهای خالی از معنا، کسانی بی‌هیاهو اما عاشق در آن سوی ماجرای آدم‌هایِ پرمدعایِ لبریز از «من» به ایران می‌اندیشند.
‏به قول حسین منزوی:

‏جدا از این من و ما و رها ز چون و چرا
‏کسی نشسته در آنسوی ماجرا که تویی
@sahandiranmehr

‍ ✔️پیش‌بینی فدریکو‌ فلینی (کارگردان برجسته ایتالیایی) از دنیای بی‌محتوا

✍️باقر آریا

می‌خواهم آن‌چه ذهن خودم را درگیر کرده بگویم. دیگر نه تنها توان و حوصله‌ای برای مطالعه نداریم، بلکه مدت زمان ویدئوهایی که «محتوا» می‌نامیم به تناسبِ کم‌صبر و تحمل شدن‌مان، دائم کوتاه‌تر و کوتاه‌تر می‌شود. متن را تقریباً حذف کرده و ویدئوها را هم کوچک کرده‌ایم. به محض این‌که «محتوایی» برایمان «جالب» نباشد یا احساس کنیم حوصله‌ی‌مان را سر می‌برد، با یک حرکت کوچکِ انگشت شست، از آن می‌گذریم. اما بیایید لحظه‌ای به این فکر کنیم که چه جور چیزی می‌بینیم. چطور می‌توان این تصویر کوتاه را «محتوا» نامید، وقتی نه فرصتی برای مقدمه دارد و نه بدنه‌ای شکل می‌گیرد و نه نتیجه‌گیری‌ای؟

انگار از تحلیل واقعی گریزانیم. قطعاً آن‌چه که می‌بینیم هر چه باشد، «محتوا» نیست. یکی از چالش‌ها برای من این است که وقتی ویدئوی تکه‌ای از یک سخنرانی یا مصاحبه را بدون صحبت‌های پیش و پس از آن می‌بینیم، وقتی زمینه‌ی بحث را نمی‌دانیم و اگر توضیحی در متن وجود داشته باشد نمی‌خوانیم، چطور می‌توانیم به آن «محتوا» بگوییم؟ (واقعاً چه تعداد ویدئوی این‌قدر کوتاه دیده‌ایم که به هیچ توضیحی احتیاج نداشته باشد؟) جالب‌تر این‌که گاهی، بر همین اساس به دیگران (در واقع به یکدیگر) می‌تازیم که بی‌سواد، چپی، راستی، کمونیست، بی‌دین، متحجر، متعصب و... هستند.

به تازگی که ویدئوهایی وایرال می‌شوند که به عمد غلط‌های واضح دارند تا مخاطب را به عکس‌العمل وادارند. حتی اسمی برای این یکی به ذهنم نمی‌رسد. احساس می‌کنم که ما داریم دنیایمان را از هر آن‌چه که واقعاً معنا دارد خالی می‌کنیم و جایش را با هیچ چیز پر نمی‌کنیم. هیچ عجیب نیست که مهارت‌های درک، تحمل و شناخت یکدیگر را از دست بدهیم. هیچ بعید نیست که این عادت‌ها کم‌کم از ما فاشیست‌های متعصبی بسازند.
@sahandiranmehr

عصر امروز:
رونمایی و جشن امضای «مکاشفه‌های زیرزمینی»

نشر وزن دنیا از شما علاقه‌مندان و مخاطبین محترم برای حضور در رونمایی و جشن امضای تازه‌ترین اثر سهند ایرانمهر دعوت می‌کند.
این برنامه به میزبانی کتابفروشی فرهنگان (شعبه‌ی پاسداران) و سخنرانی سهند ایرانمهر، عباس عبدی و محسن برهانی و با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و هنر برگزار خواهد شد. طی این برنامه به گفتگو درباره‌ی کتاب مکاشفه‌های زیرزمینی و برگزاری جشن امضا خواهیم پرداخت.

زمان: جمعه یازده آبان | ساعت: ۱۷:۳۰
آدرس: کتابفروشی فرهنگان (شعبه پاسداران)
خیابان پاسداران، خیابان گل‌نبی، خیابان زمرد(ناطق نوری)، روبه‌روی دشتستان
پنجم، پلاک ۴۴

#مکاشفه‌های_زیرزمینی
#وزن_دنیا
#کتاب_وزن_دنیاست

@vaznedonyabooks
@sahandiranmehr

لینک ثبت‌نام

https://wa.me/+989012492818

عباس عبدی در مراسم رونمایی از کتاب «مکاشفه‌های زیرزمینی» گفت: نوشته‌های ایرانمهر درباره‌ خود زندگی و در آینده می‌توان با استناد به این نوشته‌ها، بررسی‌های جامعه‌شناسی خوبی درباره‌ این دوره از زندگی ایرانیان برداشت کرد.
به گزارش ایسنا مراسم رونمایی و جشن امضای کتاب مکاشفه‌های زیرزمینی، نوشته‌ سهند ایرانمهر که در نشر وزن دنیا به چاپ رسیده است، عصر روز جمعه، ۱۱ آبان در کتاب سرای فرهنگان شعبه‌ پاسداران با حضور  مخاطبان و علاقه‌مندان برگزار شد.
در این مراسم چهره‌هایی چون عباس عبدی، محسن گودرزی، محسن برهانی، حمیده زرآبادی، مینو خالقی، محمدجواد حق شناس، سوشیانس شجاعی‌فرد و جمعی از اهالی فرهنگ و هنر حضور داشتند.

isna.ir/xdSbRs