2033 год, колония строгого режима, Мордовские лагеря.

🎼 Хор тюремный самодеятельности бывших реолокантов и выездунов.

Солист: Дмитрий Назаров, кличка «Повар»;
Партия Оленя: Максим Покровский, кличка «Маша».

Хор: Макаревич, Галкин, Панин, Слепаков и другие звёзды ВИА «Поющие ртом».

@uraldailyPeZerV

​​Яўген Пуставой:
"Кажуць, што дарослым не хапае часу. Але больш верагодна, што нам не хапае дзівоснага пачуцця, што ўсё наперадзе. А яшчэ — сапраўднага дзіцячага шчасця. Калі проста хораша і на душы птушкі спяваюць, нават у зімнюю сцюжу перад Калядамі. Перад Калядамі птушкі спяваюць на душы асабліва. Чаканне свята. А дарослыя заўжды ў чаканні. Набыцця смартфона, машыны, кватэры, а пасля аплаты крэдыту за гэтыя набыткі.
Але ў нас ёсць несмяротны, незабыўны скарб. Старанна схаваны пад таўшчынёй жыццёвай мітусні. Гэта адчуванне сябе дзіцем. Няважна, колькі табе гадоў, якую пасаду займаеш, колькі дыпломаў маеш альбо якой колькасцю людзей кіруеш. Бо калі не страціў тое няўлоўнае з дзяцінства адчуванне — ты жывы. Больш у касмічным, сакральным сэнсе.
Пакуль у цябе жывыя бацькі — ты дзіця. Ты шчаслівы. Шчасце — падарожжа ў бацькоўскі куток, да дзедавай сажалкі, да таго лесу, у якім дрэвы працягваюць быць вялікімі, у сардэчныя абдымкі матуліных рук. Якімі б забавамі ні спакушаў горад, якія б сустрэчы ні абяцалі заморскія туры, якімі б стравамі ні прываблівалі цябе, смачнейшы за ўсё пах хатніх каўбас ды бульбы на патэльні. Пах ёсць у хаты дзяцінства.
🔹
Тыдзень бацькоўскай любові. Дзень маці. Дзень бацькі. «Бацькоўская суббота», — пажартаваў знаёмы. Можна жартаваць, пакуль бацькі побач. І справа не ў тым, што ёсць каму на лета адправіць дзятву. Тут больш значнае. Нават няўлоўнае. Бацькі — гэта пункты апоры. На жаль, не ўсе мы гэта разумеем падчас радасці. У прытомнасць прыводзяць слёзы. Як у адносінах да родных, так і ў дачыненні да роднай краіны. Толькі слёзы ні каменне на могілках, ні сэрцы чужынцаў не расчуляць.
Тыдзень бацькоўскай любові. Гэта, як і раней, вельмі асабістая тэма — адносіны паміж бацькамі і дзецьмі. Калі не трэба перад іншымі фанабэрыста падкрэсліваць: «Я — дарослы». Калі адкладаецца ўсё, нават сучасны «ашыйнік» — тэлефон. «Каменты» і «лайкі» пачакаюць. Ідзе жывая размова жывых родных людзей. У адных яна няўрымслівая і вірлівая, нібыта беларуская Гарынь, у іншых сем’ях размова тая нешматслоўная — сціплая, але глыбінная, як крыніцы сярод родных абшараў.
Тыдзень бацькоўскай любові — гэта яшчэ і геапалітыка, акалічнасці мадэлі развіцця. Цяпер праз культурныя коды навязваюць аддаленасць бацькоў ад дзяцей, родных ад блізкіх. Вось вам інтэрнэт — маўляў, звязаў усіх з усімі. А атрымалася — сціснуў сеткай залежнасцяў і адзіноты.
Яшчэ адзін сучасны наратыў — знікненне інстытута павагі да старэйшых і сямейных традыцый. Замест размовы за вялікім сталом — перакусы фаст-фудам. Такі ж «фаст-фуд» і ў сямейных адносінах. Размыць сямейнасць — значыць перафарматаваць грамадства. Школа не заменіць бацькоў, не перадасць гістарычны вопыт пакаленняў, не выхавае тонкае пачуццё сувязяў з роднаснай суцэльнасцю.
Няма сям’і — няма дзяржавы. Цяпер гэта не філасофскае выказванне. Цяпер гэта аксіёма дэмаграфічнай бяспекі.
🔹
На кожным кроку гавораць, пішуць, абмяркоўваюць сямейныя каштоўнасці. Дарэчы, у 2020-м іх даводзілася таксама адстойваць, бо нам прапаноўвалі палітыку вынішчэння. Але ці ўсё добра ў нас у сямейных стасунках? Ёсць прыклады жудасных фактаў. Але гэта, дзякуй богу, не тэндэнцыя, а выключэнні. Дый не дзяржава павінна нагадваць пра бацькоўскія абавязкі. «Абавязкі» — гучыць не вельмі. Бо быць бацькамі — ужо шчасце і бласлаўленне. А значная падтрымка дзяржавы — гэта не дадзенасць, гэта — бонусы. Бо шматдзетнасць не павінна быць бізнесам. Гэта ўвогуле ганебна. І нават геапалітычная акалічнасць.
Нормай «новай заходняй маралі» стала ідэалогія «чайлдфры», прычым гэтая тэндэнцыя грамадскасці навязваецца праз розныя інструменты дзяржавы. У Беларусі ўсё па-іншаму. У гэтым сёння і ёсць факт сапраўднай суверэннасці. Быць бацькамі — значыць пакінуць след — застацца ў гісторыі кожнаму паасобку і ўсім нам, беларусам. Так што цяпер не толькі бацькоўскі тыдзень. Гэта бацькоўская адвечнасць людскасці."
#Пустовой
#МЫБеларусь

17.10.2023.
"Кровавый вторник".

Мир свихнулся на лжи и крови, стоит на грани.
Загнивают и расползаются старые швы.
И уж мало что удивляет в этом бедламе.
Но вы,

вы, бежавшие из Собибора,
вы, из кого шила сумочки Ильза Кох,
вы загнали людей на бойню за те же заборы.
Jedem das Seine? Видит Бог,

Мне не понять, что случилось с вами.
Мне бы уйти, не оглядываясь, как Лот -
и хоть все обернитесь соляными столбами посреди своих Голанских высот.

Но в бетонном крошеве дети эти...
У меня только один вопрос:
Что же вы с*** делаете,
вы, пережившие Холокост?

Полина Орынянская.

Украинцы обвиняют власти в создании каст среди военнослужащих, находящихся в российском плену

В конце июня 2023 г. министерство реинтеграции Украины подготовило особое предписание, согласно которому при обмене пленными с Россией в первую очередь в Украину должны быть возвращены боеспособные солдаты и офицеры воинской части 3057 Национальной гвардии Украины, в состав которой входит бригада «Азов».

Следующая приоритетная категория — офицеры управления действиями подразделений сухопутных войск, ракетных войск и артиллерии, ВВС, военно-морских сил, морской пехоты, ПВО.

На третьем месте значатся специалисты-ракетчики, танкисты, военные моряки и морские пехотинцы, инженеры, связисты.

За ними идут служащие с другими военно-учетными специальностями, не имеющие ранений и травм, которые препятствовали бы дальнейшему участию в боевых действиях.

В последнюю очередь предлагается обменивать пленных, которые по состоянию здоровья не смогут вернуться к службе.

Наряду с этим, в прессу просочилась информация о неких неофициальных рекомендациях относительно обмена военнопленными.

Так, в частности сообщается, что приоритет должен отдаваться представителям западных областей страны, а также активистам национал-патриотических организаций. Раненые жители восточных регионов подлежат обмену в последнюю очередь.

Военное командование и Офис президента фактически поделили пленных на неких «касты». Для привилегированных каст – «азовцев», националистов и жителей западных областей предусмотрен ускоренный обмен и быстрое возвращение на Родину. В то время, как русскоязычные пленные с востока Украины фактически признаны париями.

Официальному Киеву они не нужны.

Более того, командование и власти отказываются признавать многих из них военнопленными и продолжают считать этих бойцов «пропавшими без вести». Это происходит даже в тех случаях, когда российская сторона выкладывают в интернет видеозаписи с допросами солдат и офицеров ЗСУ.

Гражданин на диване

Премьер-министр Румынии Марчел Чолаку поблагодарил Украину за отказ использовать термин "молдавский язык":

👉«Хочется особенно поблагодарить (своего украинского коллегу) за открытость, которую он продемонстрировал в своих усилиях по признанию несуществования так называемого молдавского языка... Отныне на международном уровне существует только один официальный язык – румынский.

👉Я считаю, что этим решением украинского правительства это изобретение Российской Федерации было перечеркнуто».

📌Как видим все задачи по указке западных хозяев выполняются Киевом точно и в срок. Похоже готовится новое обострение🧐

Галопом по Европе
Галопом по Европе_rez