این هفته از سوگ گفتیم. از فقدان، از زنده موندن بعد ازش.
از این‌که سوگ فقط یک اتفاق شخصی نیست؛ فرهنگیه، جسمیه، ذهنیه و گاهی حتی بی‌صدا.
حرف زدیم از این‌که چطور می‌تونیم توی دل واقعیتِ تلخِ نبودن، هنوز زندگی کنیم.
از نقش هنر گفتیم، از بدن و ذهنی که زیر فشارِ غم، از پا می‌افتن…
و از اینکه گاهی فقط بودن کنار یک آدم سوگوار، خودش کم‌نظیره‌ترین کمک دنیاست.

📚 جلسه‌ی این هفته با همراهی خانم رمضانی، حول کتاب «اشکالی ندارد اگر حالت خوش نیست» برگزار شد.
🕊 ممنون از همه‌تون که با حضور و حرف‌هاتون این تجربه رو انسانی‌تر و عمیق‌تر کردید.

توی آخرین تکنوتاک سال تحصیلی جاری، با حضور دو استاد محترم، گفت‌وگویی داشتیم درباره‌ی یکی از مهم‌ترین تصمیم‌هایی که خیلی از ما دانشجوها باهاش روبه‌رو هستیم: ادامه تحصیل در مقطع ارشد یا ورود مستقیم به بازار کار ؟🎓 💼

دکتر سیگاری از مسیر کاملاً آکادمیک خودشون گفتن و از دلایلی که باعث شده فکر کنن ارشد برای همه انتخاب مناسبی نیست 📚
از اون طرف، دکتر صالحی با تجربه‌ی فعالیت در صنعت، نگاه متفاوتی داشتن و از نقش ارشد در ارتقای موقعیت شغلی و شخصی گفتن.

ما نه فقط با دو دیدگاه متفاوت روبه‌رو شدیم، بلکه با دو مسیر زندگی واقعی که بهمون نشون دادن هیچ انتخاب درستی وجود نداره—تا وقتی که هدف‌هامون رو بشناسیم و بدونیم چرا می‌خوایم ادامه بدیم یا نریم ✨

از شما که اومدین، مشارکت کردین و فضا رو پر از سوال‌های خوب کردین ممنونیم. 🙌🏻

روز معلم فقط با کلاس و تخته معنا نمی‌شه؛ با لبخند، بازی، خانواده و رفاقت معنا پیدا می‌کنه.

یه روز خاص، یه دورهمی صمیمی، و کلی آدم دوست‌داشتنی که دور هم جمع شدن تا نه فقط از اساتید‌ تشکر کنن، بلکه لحظه‌های موندگار بسازن.❤️

همه‌چیز از یه برنامه ساده شروع شد، اما وقتی خانواده‌ی دکتر سیگاری بی‌خبر اومدن و استاد عزیزمون رو غافلگیر کردن،
همه چیز رنگ دیگه‌ای گرفت.🎉
لبخندها واقعی شدن، فضا گرم‌تر شد و حس بودن توی یه خانواده واقعی، بیشتر از همیشه حس شد.

بعد از غافلگیری دل‌چسب، نوبت شروع برنامه بود.
استادها سرگروه شدن و با دانشجوهاشون تیم تشکیل دادن!
رقابت بین گروه‌ها شروع شد، از ماشین‌بازی 🚗 و معما 🧩 گرفته تا پانتومیم 🤐 و خلاقیت ✨.