گاهی پیش میاد جایی باشی که زمان از دستت در می‌ره…
یه جمع، یه فضا، که دو ساعت می‌شینی و دلت نمی‌خواد بلند شی.
می‌تونی به آخرین بار فکر کنی که همچین تجربه‌ای داشتی؟
حالا فرض کن دوستات تو رو به جایی دعوت کنن. اونجا کجا باشه که حاضری دو ساعت بمونی و از هم‌صحبتی با آدم‌ها کیف کنی؟
چه چیزی اون فضا رو برات خاص می‌کنه؟ خود آدم‌ها؟ نوع برخوردشون؟ یا حال‌و‌هوای جمع؟
جواب تو می‌تونه مثل قطب‌نما، نشونه‌ای باشه برای اینکه جمع‌های بعدی، بیشتر شبیه چیزی بشه که دلمون می‌خواد 🌿
یه جمع، یه فضا، که دو ساعت می‌شینی و دلت نمی‌خواد بلند شی.
می‌تونی به آخرین بار فکر کنی که همچین تجربه‌ای داشتی؟
حالا فرض کن دوستات تو رو به جایی دعوت کنن. اونجا کجا باشه که حاضری دو ساعت بمونی و از هم‌صحبتی با آدم‌ها کیف کنی؟
چه چیزی اون فضا رو برات خاص می‌کنه؟ خود آدم‌ها؟ نوع برخوردشون؟ یا حال‌و‌هوای جمع؟
جواب تو می‌تونه مثل قطب‌نما، نشونه‌ای باشه برای اینکه جمع‌های بعدی، بیشتر شبیه چیزی بشه که دلمون می‌خواد 🌿
👍4❤1🤡1🍌1
دوستان و همراهان عزیز پیوش،
پیوش نزدیک به یک سال هر هفته در کنار شما شکل گرفت؛ جایی که تصمیم گرفتیم از پشت مانیتور فاصله بگیریم و در دنیای واقعی همدیگر را ببینیم، تجربه‌هایمان را به اشتراک بگذاریم و خاطره‌های مشترک بسازیم.
تقریباً برای هر جلسه گزارشی نوشته شد تا یادگاری باشد در دفتر خاطرات جمعی ما. همه‌ی این دورهمی‌ها رایگان برگزار شد؛ هرچند هزینه‌های زمانی، مادی و انرژی بسیاری داشت، اما ارزش حضور شما و دستاوردهای معنوی آن برای ما بسیار بیشتر بود.
اما شاید پرسشی در ذهن‌تان باشد:
چرا پیوش متوقف شد؟
مثل هر کامیونیتی دیگری، پیوش هم با چالش‌هایی روبه‌رو بود؛ از انتخاب اهداف و پیگیری آن‌ها، تا مشکلات اینترنتی، هماهنگی‌های انسانی و مکانی، و تلاش برای پاسخ به نیازهای میهمانان.
در جلسات پایانی، تعداد شرکت‌کنندگان کاهش یافت و حضور منظمی شکل نگرفت. این اتفاق می‌توانست دلایل گوناگونی داشته باشد: تغییر دغدغه‌های جامعه، برآورده نشدن برخی انتظارات، یا حتی شرایط ساده‌ای مثل آب‌وهوا. بررسی عمیق این موارد نیازمند زمان و انرژی بود که در آن مقطع برای پیوش فراهم نبود. از طرفی، ادامه‌ی برگزاری جلسات بدون اثرگذاری مطلوب، منطقی به نظر نمی‌رسید.
پیوش همیشه تلاش کرد در کنار سایر کامیونیتی‌ها باشد، نه جدا از آن‌ها. اما در نهایت، توان صرف زمان و انرژی برای ادامه‌ی مسیر وجود نداشت و تصمیم به توقف دورهمی گرفته شد.
این توقف به معنای پایان نیست؛ شاید در آینده باز هم فرصتی فراهم شود تا پیوش دوباره آغاز شود. اما در حال حاضر، برنامه‌ای برای ادامه وجود ندارد.
امیدواریم سایر کامیونیتی‌ها همچنان پرتوان مسیر خود را ادامه دهند و جامعه‌ی برنامه‌نویسان از حضور و همکاری‌های بیشتر بهره‌مند شود.
از همراهی، حضور و انرژی شما در تمام این مسیر صمیمانه سپاسگزاریم.
با آرزوی شادی و پیروزی برای همه‌ی شما 💙
پیوش
پیوش نزدیک به یک سال هر هفته در کنار شما شکل گرفت؛ جایی که تصمیم گرفتیم از پشت مانیتور فاصله بگیریم و در دنیای واقعی همدیگر را ببینیم، تجربه‌هایمان را به اشتراک بگذاریم و خاطره‌های مشترک بسازیم.
تقریباً برای هر جلسه گزارشی نوشته شد تا یادگاری باشد در دفتر خاطرات جمعی ما. همه‌ی این دورهمی‌ها رایگان برگزار شد؛ هرچند هزینه‌های زمانی، مادی و انرژی بسیاری داشت، اما ارزش حضور شما و دستاوردهای معنوی آن برای ما بسیار بیشتر بود.
اما شاید پرسشی در ذهن‌تان باشد:
چرا پیوش متوقف شد؟
مثل هر کامیونیتی دیگری، پیوش هم با چالش‌هایی روبه‌رو بود؛ از انتخاب اهداف و پیگیری آن‌ها، تا مشکلات اینترنتی، هماهنگی‌های انسانی و مکانی، و تلاش برای پاسخ به نیازهای میهمانان.
در جلسات پایانی، تعداد شرکت‌کنندگان کاهش یافت و حضور منظمی شکل نگرفت. این اتفاق می‌توانست دلایل گوناگونی داشته باشد: تغییر دغدغه‌های جامعه، برآورده نشدن برخی انتظارات، یا حتی شرایط ساده‌ای مثل آب‌وهوا. بررسی عمیق این موارد نیازمند زمان و انرژی بود که در آن مقطع برای پیوش فراهم نبود. از طرفی، ادامه‌ی برگزاری جلسات بدون اثرگذاری مطلوب، منطقی به نظر نمی‌رسید.
پیوش همیشه تلاش کرد در کنار سایر کامیونیتی‌ها باشد، نه جدا از آن‌ها. اما در نهایت، توان صرف زمان و انرژی برای ادامه‌ی مسیر وجود نداشت و تصمیم به توقف دورهمی گرفته شد.
این توقف به معنای پایان نیست؛ شاید در آینده باز هم فرصتی فراهم شود تا پیوش دوباره آغاز شود. اما در حال حاضر، برنامه‌ای برای ادامه وجود ندارد.
امیدواریم سایر کامیونیتی‌ها همچنان پرتوان مسیر خود را ادامه دهند و جامعه‌ی برنامه‌نویسان از حضور و همکاری‌های بیشتر بهره‌مند شود.
از همراهی، حضور و انرژی شما در تمام این مسیر صمیمانه سپاسگزاریم.
با آرزوی شادی و پیروزی برای همه‌ی شما 💙
پیوش
😢7❤2🔥2🍌2💔1