#معرفی_وبسایت

💠 وبسایت GoalKicker
یه جای باحال که چند نفر اومدن و بر اساس داکیومنت های سایت stackoverflow کلی نوت و یادداشت رو برای 48 زبان جمع آوری کردن و همه رو بصورت رایگان گذاشتن. عالیه!
یه سر بهش بزنید و کیف کنید. مخصوصا اینکه هر چیزی رو با یه مثال توضیح داده :))

🔗 | آدرس سایت |
———
تیکه پاره های جاوا:
🟡 @PieceJava

دیباگر #Intellij_IDEA یه قابلیت خفن داره که باهاش میتونید استریم هارو دیباگ کنید. خفن تر از اون اینه که میتونید بصورت بصری ببینید هر لحظه توی دستورات استریم چه اتفاقایی داره میوفته :)

از طریق محیط دیباگر برنامه رو اجرا کنید> روی منو سمت راست کلیک کنید > دکمه Trace Current Stream chain رو انتخاب کنید

💬 در اولین فرصت حتما آموزش کار با دیباگر رو اینجا قرار میدم
@PieceJava

#مثبت_برنامه_نویس
انیمیشن Resilience
داستان درباره اینه که طبیعت چطور بعد از یک جنگ و ویرانی، دوباره خودش رو بازیابی میکنه :)
پیام های دیگه ای هم البته میشه دریافت کرد.

جالبه حتما ببینین

@pieceJava

#مثبت_برنامه_نویس
مرتب سازی آرایه با روش Quick sort بصورت گرافیکی

💬 عالی بود :))
#dsa

🟡 @pieceJava

🔆 معکوس کردن یک رشته


1️⃣ از طریق متد reverse از کلاس StringBuilder

String str = "PieceJava";
String reversed = new StringBuilder(str).reverse();

2️⃣ بکمک حلقه:

String input = "PieceJava";
String reversed="";
for (int i = input.length()-1; i>=0 ;i--) {
            reversed+= input.charAt(i);
}
return reversed;

3️⃣ بصورت بازگشتی:

public String reverse(String input){
        if(input.length()<=1) return input;
        char firstChar = input.charAt(0);
        String sub = input.substring(1);
        return reverse(sub)+firstChar;
    }

#exercise
========
☕️ @PieceJava

#معرفی_سایت
#مثبت_برنامه_نویس
| MonkeyType |
همونطور که میدونید یکی از فاکتور های مهم در کدنویسی، سرعت تایپتونه :)

اگه دنبال یه سایت خوب برای افزایش و تست سرعت هستین، پیشنهادم سایت monkeyType هستش.
برای تست سرعت خیلی کامله (به انواع حالت ها میتونید تست بگیرید)

پ.ن: تقریبا همه ی زبان ها از جمله زبان فارسی رو هم ساپورت میکنه :)

@PieceJava

🔆 تفاوت سرعت و کارایی میان الحاق کردن رشته با + و append از کلاس StringBuilder

↖️ همانطور که میدانید String یک نوع غیر قابل تغییر (Immutable) است اما از طریق StringBuilder میتوانید یک نوع تغییر پذیر از رشته ها ایجاد کنید.

این نکته را هم در ذهن داشته باشید که برای یک رشته فرضا به نام str مادامی که یک رشته را به آن الحاق میکنید، یک آبجکت جدید در String pool ایجاد شده و آدرس آن در str ذخیره میشود. مثلا برای کد زیر
String str = "Hello";
str +=" World";
در خط اول یک رشته "Hello" در String pool ایجاد میشود و در خط بعدی نیز رشته ی جدید "Hello World" در String pool مجددا ایجاد میشود. در نتیجه هر الحاق یک رشته ی جدید را در String pool ایجاد میکند ( مگر اینکه رشته ی الحاقی قبلا در String pool ایجاد شده باشد که در اینصورت jvm آدرس به آن رشته را باز میگرداند و دیگر رشته ی جدیدی ساخته نمیشود. البته این مورد رو بعدا در پست جداگانه و بطور تخصصی تر هم بررسی میکنیم).

اما در حقیقت، الحاق کردن رشته از طریق + یا StringBuilder.append() هر دو به یک صورت انجام میشود و هر دو هنگام کمپایل شدن یک نوع بایت کد را تولید میکنند. این یعنی اگر داشته باشیم:
str = str1 + str2 + str3
این قطعه کد دقیقا معادل تکه کد زیر خواهد بود:

str = new StringBuilder().sb.append(str1).append(str2).append(str3).toString();

به اینصورت که انگار با الحاق کردن چند رشته با +، به نحوی یک نمونه از StringBuilder ایجاد کرده ایم و همه ی رشته ها را با متد append به هم الحاق کرده ایم.

اما مسئله زمانی تفاوت پیدا میکند که بخواهیم در یک حلقه با تعداد تکرار بالا، الحاق را انجام دهیم. برای مثال تکه کد زیر را در نظر بگیرید:

long start = System.currentTimeMillis();
String str = "";
for(int i = 0;i<100000;i++){
    str+="*";
}
long finish = System.currentTimeMillis();
System.out.println(finish-start+"ms");

اجرای این تکه کد برای الحاق 100000 کاراکتر شاید به اندازه ی 11000ms (یازده ثانیه) زمان ببرد تا بطور کامل اجرا شود (زمان اجرای این تکه کد روی هر ماشین متفاوت است و ممکن است برای شما کمتر یا بیشتر طول بکشد).

اما اگر از طریق StringBuilder این کار را انجام دهیم:

long start = System.currentTimeMillis();
StringBuilder str = new StringBuilder();
for(int i = 0;i<100000;i++){
    str.append("*");
}
long finish = System.currentTimeMillis();
System.out.println(finish-start+"ms");

خواهید دید که زمان اجرا کاهش شدیدی پیدا میکند (مثلا 10 میلی ثانیه).
👈 در واقع در قطعه کد اول، بخاطر خاصیت Immutable بودن رشته ها، هر بار رشته ی جدیدی در String pool ایجاد میشود و آدرس آن به str داده میشود که این میتواند هزینه ی اضافی را تحمیل کند. اما در قطعه کد دوم، فقط یک آبجکت از StringBuilder ایجاد میشود و هر بار کاراکتری به دنباله کاراکتر های قبلی اضافه میشود(در واقع در این کلاس آرایه ای از جنس کاراکتر ها وجود دارد) و تا زمانی که toString را برای این کلاس صدا نزنید، کل کاراکتر ها در همین حالت و بصورت یک دنباله در این ارایه میمانند.

شاید بگویید پیشتر به این موضوع اشاره کردیم که + و append به یک صورت عمل میکنند اما به خاطر داشته باشید که با هر بار + یک نمونه از StringBuilder در heap ایجاد میشود. یعنی برای 100000 تکرار ما 100000 آبجکت ایجاد کرده ایم!

📌نتیجه گیری:
- اگر دستورات کوتاه برای الحاق چند رشته دارید، مستقیم از + استفاده کنید و حالشو ببرید😁
- اگر لازم است که الحاق در چندین مرحله صورت گیرد، پیشنهاد میشود که از StringBuilder استفاده کنید
#String #StringBuilder #concat
————
@PieceJava

❓رفقا فرض کنید یه آبجکت از StringBuilder داریم با یه دنباله کاراکتری خیلی بلند
StringBuilder sb = new StringBuilder("Very Long long long String.... );
حالا برای تبدیل رشته به آرایه ای از کاراکتر ها آیا بصورت زیر بنویسیم بهینه تره
char charArray = stringbuilder.toString().toCharArray()
یا بصورت زیر؟
char[] charArray = new char[stringbuilder.length()];
stringbuilder.getChars(0, stringbuilder.length(), charArray, 0);

👈دلیلتون رو هم توی کامنت ها بنویسید :)

خب احتمالا تا الان به نتیجه رسیده باشید (قطعا رسیدید، 1 ماه گذشته و قرار ندادن پاسخ از کم کاری بنده بوده🙈)

👈راه اول در اصل دوبار کاری هستش. یعنی ما دنباله ی کاراکتری را به رشته و سپس از طریق رشته به آرایه ای از کاراکتر ها تبدیل میکنیم و همین دوبار حافظه را اشغال میکند!
👈 اما راه دوم مستقیم از متد getChars کاراکتر ها را از stringBuilder دریافت و در ارایه charArray ذخیره میکند

💠 تفاوت isEmpty و isBlank در رشته ها:

🔅 متد isEmpty زمانی خروجی ترو دارد که رشته ی شما خالی از هر گونه کاراکتر باشد.
🔅 متد isBlank زمانی خروجی ترو دارد که رشته ی شما خالی یا حتی شامل اسپیس باشد.

#string
@java

#معرفی_سایت
#پیشنهاد

یه ریپازیتوری خیلی باحال داخل گیتهاب وجود داره و بهتون نشون میده که چطوری تکنولوژی های معروفی که ازشون استفاده میکنید رو خودتون از صفر بنویسید :) مثلا گیت، داکر، دیتابیس و...
https://github.com/codecrafters-io/build-your-own-x

💠 جاوابین (JavaBean)

در جاوا JavaBean در حقیقت قرار دادی است که مشخص میکند در هر کلاسی باید:
1. تمامی فیلد ها باید پرایوت باشد (دسترسی فقط از طریق setter/getter)
2. دارای یک کنستراکتور بدون آرگومان باشد (default constructor)
3. قابل سریال سازی باشد (Serializable). یعنی آبجکت های این کلاس میتوانند مستقیما در داخل استریم ها، فایل ها، دیتابیس و ... نوشته شوند.

🔆 یک نمونه از کلاسی که از چارچوب javaBean پیروی میکند:

public class User implements java.io.Serializable {

    // Properties.
    private Long id;
    private String name;
    private Date birthdate;

    // Getters.
    public Long getId() { return id; }
    public String getName() { return name; }
    public Date getBirthdate() { return birthdate; }

    // Setters.
    public void setId(Long id) { this.id = id; }
    public void setName(String name) { this.name = name; }
    public void setBirthdate(Date birthdate) { this.birthdate = birthdate; }

    // Important java.lang.Object overrides.
    public boolean equals(Object other) {
        return (other instanceof User) && (id != null) ?
                 id.equals(((User) other).id) : (other == this);
    }
    public int hashCode() {
        return (id != null) ? (getClass().hashCode() +
                   id.hashCode()) : super.hashCode();
    }
    public String toString() {
        return String.format("User[id=%d,name=%s,birthdate=%d]"
                                          , id, name, birthdate);
    }
}

در واقع JavaBean قراردادیست که کتابخانه های زیادی بر پایه ی آن پیاده سازی شده اند.

@java

#معرفی_سایت
#پیشنهاد

بازم یه ریپازیتوری خیییلی کاربردی که اکثر الگوریتم های معروف رو به زبون های مختلف بازنویسی کردن( الی الخصوص جاوا / جاوا اسکریپت / سی و... ). پیشنهاد میکنم حتما بهش سر بزنین :) هر الگوریتمی بخواین اینجا هست

🔗 لینک

@Java

#معرفی_کتاب
#دیزاین_پترن
احتمالا تا الان چند باری اصطلاح دیزاین پترن به گوشتون خورده باشه. همونطور که میدونید دیزاین پترن ها مجموعه ای از الگو ها و تکنیک های توسعه ان که برای حل یکسری مسائل رایج در طراحی نرم افزار به کار گرفته میشن.
اما یکی از بهترین کتاب هایی که در یادگیری الگو های طراحی بشدت میتونه موثر باشه کتاب Dive Into DESIGN PATTERNS هستش.
توی کتاب 22 تا از معروف ترین الگو های طراحی بررسی شده + 8 اصل مهم که الگو ها بر پایه ی اونها نوشته شدن.
وجه تمایزش هم با مابقی کتاب ها، شیوه ی آموزشش هست. به اینصورت که برای هر الگوی طراحی چندین مورد بررسی شده:

کجا مشکل به وجود میاد؟
الگوی راه حل چیه؟
ساختار الگو به چه صورته؟
چه زمانی از الگو استفاد کنیم؟
توی دنیای حقیقی مشکل به چه صورت ظاهر میشه؟
مزایا و معایب استفاده از این الگو...

⭕️ قیمت توی مارکت ها مابین 250 تا 300
✅ قیمت 215ت میتونین ازمون دریافت کنین😍
برای سفارش: @MRVJ475

💠 الگوی طراحی Observer
#دیزاین_پترن

بر گرفته از کتاب Dive Into Design Patterns

Post Link

#کوییز قبل خواب

@PieceJava

💬 پاسخ کامل:

احتمالا شما هم انتظار خروجی دیگری رو داشتید اما نتیجه ی اجرای برنامه ی بالا، خطای کمپایل خواهد بود.😊
در واقع سینتکس جاوا به شما اجازه ی تعریف و مقدار دهی یک متغیر محلی در یک ایف / فور / وایل/ دو وایل تک استیتمنتی(تک دستوری) رو نمیده و یک متغیر محلی زمانی بعنوان استیتمنت ظاهر میشه که داخل بلاک کد { } قرار گرفته باشه. پس اگه فور بالا بصورت زیر نوشته بودیم، برنامه خروجی 100 رو داشت:
for(int i = 0;i<100;i++){
Creature creature = new Creature();
}
و یا ازونجا که برناممون قرار نیست از متغیر creature استفاده کنه، میتونستیم بصورت زیر هم بنویسیم:
for(int i = 0;i<100;i++)
new Creature();


@PieceJava