🔺 جنون کروناهراسی - ۱۲۴

این تصاویر :
مجانین کرونایی تازه‌مزدوج.

لازم به توضیح است که اقدام بی‌شرمانه‌ی آن‌ها ایراد شرعی ندارد زیرا کاملاً ازدواج کرده‌اند و ضمناً واکسن هم زده‌اند و بنابراین تحمل ولنگاری آنان در واپسین ایام عمرشان زیاد سخت نیست و به‌علاوه، دو لایه ماسک نیز میان‌شان عایق است و از هر گونه تماس «اسمش را نبر» جلوگیری می‌کند. در نتیجه، ضرورتی ندارد که شاهدان به صد و ده زنگ بزنند و ماه عسل آن‌ها را کوفت‌شان کنند. شما نیز در هنگام تماشای این تصاویر، سرتان را بیاندازید پایین تا صحنه‌ها را ندیده باشید.

[از اتاق فرمان اشاره می‌کنند که آخرین تصویر قبیحه مربوط است به سال ۱۹۵۳ در لندن و ربطش به کرونا چیست. خُب، لابُد در آن زمان هم یک مصیبت شبیه به کرونا بوده است وگرنه آن زن و شوهر مرض نداشته‌اند که عکس ماسکیزه از خودشان درکنند. عجب گرفتار شده‌ایم؛ به مولا. دیگران دسته‌گل به آب می‌دهند، آن‌وقت ما باید سؤال و جواب بشویم. اصلاً به گور پدر بیل‌گیتس با این کرونابازی‌اش که ما را به هچل انداخته است.]

[«جنون کروناهراسی» قبلی]
[کرونا را با «افشای حقایق» شکست دهیم]
@nonewwar
https://t.iss.one/nonewwar

🔺 مافیاهای ارعاب و سرکوب - ۳

کوکلوس کلان (کوکلوکس کلان)
[بخش سوم]

لینچ می‌توانست با شکنجه یا سوزاندن در چوب نیز همراه باشد. مجازات خفیف، آن بود که قربانی را قیراندود می‌کردند و سپس در پر می‌غلتاندند، به تیرک چوبی می‌بستند و او را در سراسر شهر می‌گرداندند. پس از آن، محکوم به آزادی می‌رسید، اما معمولاً از شهر اخراج می‌شد.

حتی قضات قانونی، شهرداران شهرهای کوچک، و کلانترها نیز به تماشای لینچ می‌رفتند. مکان و زمان لینچ از قبل اعلام می‌شد تا عکاسان و خبرنگاران هم حضور داشته باشند. اوج تعداد لینچ‌ها در سال ۱۸۹۲ بود با ۱۵۱ قربانی. افزایش‌های جدید در دهه‌ی ۱۹۱۰ صورت گرفت.

بسیاری از آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار نیز با اتهام «بی‌احترامی به سفیدپوستان» لینچ شدند. نژادپرستان، مخالفان ایدئولوژیک و نژادی خود را می‌کشتند و رویای احیای برده‌داری را داشتند.

اعتصاب‌کنندگان، کشاورزان و بسیاری دیگر نیز به قتل رسیدند؛ علاوه بر سیاه‌پوستان. هر کس که منافع اقتصادی اکثریت سفیدپوست را تهدید می‌کرد، نامش در فهرست لینچ نوشته می‌شد.

[مافیاهای قبلی]
@nonewwar
https://t.iss.one/nonewwar

🔺 قربانیان توطئه - ۱

کشتار معبد ملل
سکونت‌گاه جانستون در سال ۱۹۷۴ در جنگل‌های گویان واقع در آمریکای جنوبی، توسط اعضای سازمان «معبد ملل» بنیاد نهاده شد اما مورد انتقاد و آزار و اذیت گسترده از سوی ایالات متحده قرار گرفت.

فشارها موجب شد تا «جیم جونز» (مؤسس و رهبر فرقه) با بیش از ۹۰۰ نفر از پیروانش به خارج از شهر کوچ کردند. در سکونت‌گاه، اهالی زیاد کار می‌کردند، قلمرو فرقه را به‌سازی می‌کردند، به کشاورزی مشغول بودند و عصرها به گفتمان می‌نشستند و یا مطالعه می‌کردند.

نظرات اغلب کسانی که از جانستون بازدید کردند، مثبت بود؛ اما برخی از مقیمان آن‌جا نیز فرار کردند و خاطراتی از خشونت، شکنجه و اعتیاد رهبر فرقه گفتند.

در روز ۱۸ نوامبر ۱۹۷۸ پس از درگیری با سیاستمدار «لئو رایان» همه‌ی ۹۰۰ شهرک‌نشین، از جمله کودکان و نوزادان کشته شدند. جسد جیم جونز نیز بعداً پیدا شد در حالی که در اثر اصابت گلوله به سرش کشته شده بود.

برخی بر این باورند که آنان با مصرف داوطلبانه‌ی سیانور دست به خودکشی گروهی زدند. بعضی از راویان نیز معتقدند که آن‌ها با توطئه‌ی «سیا» (CIA) قتل‌عام شدند.

@nonewwar
https://t.iss.one/nonewwar

🔺 محض اطلاع - ۳۱۰

شرح تصاویر :
اخیراً ادعا شده که تخم دایناسور هفتاد و چند میلیون ساله را که جنین کاملاً حفظ شده دارد، در جنوب چین یافته‌اند.

معلوم نیست که چین تا کجا می‌خواهد سر عوام را با خبرسازی‌هایش گول بمالد و گرم کند اما دایناسورها منقرض نشده‌اند و هنوز در جایی و یا جاهایی روی زمین به خوبی و خوشی در کنار یک‌دیگر زندگی می‌کنند.

این‌که چرا آن‌ها را پنهان کرده‌اند و اصلاً آیا جانورانی به آن گندگی (!) را می‌توان قایم کرد را باید از آن‌هایی بپرسید که کشوری پهناورتر از روسیه را در گنجه‌ی تاریخ مخفی کردند و آب از آب تکان نخورد. یعنی دایناسورها اکنون در همان‌جا هستند که تارتاریا را لاپوشانی کردند.

فیلم پارک ژوراسیک را نیز برای آن ساختند که هر گاه تصمیم به رونمایی از دایناسورها بگیرند، عوام را سکته ندهند. هیچ فیلمی غیر واقعی نیست؛ چنان‌که هیچ افسانه‌ای افسانه نیست. داستان‌های انیمیشن نیز واقعیت دارند؛ به‌ویژه سندباد و پینوکیو که واقعیت‌های پنهان و یا فراموش شده را به تصویر کشیدند.

[محتوای مرتبط - یک]
[محتوای مرتبط - دو]
[محتوای مرتبط - سه]

[«محض اطلاع» قبلی]
@nonewwar
https://t.iss.one/nonewwar