فردا یه پست خفن راجب یه موضوع خفن واستون داریم که کمتر کسی اینو بلده 😁

ساعت 11:30 منتشر میشه منتظرش باشید 🔥

دوستان ۴۰۰ تا شدیم ممنون از همگیتون که همراه ما هستید 😍

یه نکته برای کسایی که تازه به خانواده نینجا لرن پیوستن
حتما پستای قبلی کانال رو بخونید چون
که کلی trick و مفاهیم رو یاد دادیم پس از دستشون ندید و نهایت استفاده رو ببرید😉🫵

@ninja_learn_ir

💎 هدر های Accept-Ranges و Range در پرتکل HTTP 💎

فرض کن میخوای یک فیلم با حجم ۲ گیگابایت رو از یک سرویس اشتراک ویدیو دانلود کنی. به جای اینکه کل فیلم رو یکجا دانلود کنی، می‌تونی از این هدر ها استفاده کنی:

1️⃣ ریکوست اولیه:
مرورگرت به سرور سرویس اشتراک ویدیو ریکوست ارسال می‌کنه و در هدر ریکوست، Accept-Ranges: bytes رو قرار می‌ده. این یعنی به سرور می‌گه: "من حاضرم فایل رو تکه‌تکه دریافت کنم."

2️⃣ پاسخ سرور:
سرور هم در پاسخ، مقدار Accept-Ranges: bytes رو تایید می‌کنه و بهت می‌گه که فایل
مورد نظر ۲ گیگابایت حجم داره.

3️⃣ درخواست دانلود تکه اول:
حالا می‌تونی درخواست دانلود تکه اول فیلم رو بدی. برای مثال، می‌تونی با استفاده از Range: bytes=0-1048575 (یعنی از بایت صفر تا بایت ۱۰۰۴۸۵۷۵) درخواست اولین تکه (۱ مگابایت) رو بدی.

4️⃣ دریافت تکه اول و ادامه روند:
سرور تکه اول رو برای تو می‌فرسته. بعد از دریافت این تکه، می‌تونی درخواست دانلود تکه دوم رو بدی و همینطور ادامه بدی تا کل فیلم دانلود بشه.


✅ مزایای این روش:

🚀 سرعت بیشتر: اگه وسط دانلود قطع شد، فقط نیاز داری اون تکه رو دوباره دانلود کنی و بقیه تکه‌ها سالم باقی می‌مونن.

🕹 کنترل بیشتر: می‌تونی انتخاب کنی که کدوم قسمت از فایل رو اول دانلود کنی.

📊استفاده بهینه از پهنای باند: اگه فقط بخشی از یک فایل رو نیاز داری، نیازی نیست کل فایل رو دانلود کنی.


✅ خلاصه:
با استفاده از این هدر ها، دانلود فایل‌های بزرگ خیلی راحت‌تر و سریع‌تر میشه. این تکنولوژی در بسیاری از سرویس‌های دانلود فایل و اشتراک ویدیو استفاده میشه و باعث شده تجربه کاربری بهتری داشته باشیم.

سوالی دارین بپرسین 🌹

@ninja_learn_ir

💎 معرفی node.js 💎


🔬 تاریخچه

تا قبل از سال 2009 اجرای کد های جاوااسکریپت فقط داخل مرورگر ممکن بود.

یعنی برای اینکه یه سری کد جاوااسکریپت رو اجرا کنی باید کد های جاوااسکریپتی رو می‌نوشتی و توی یه فایل html حالا یا به صورت embedded یا به صورت رفرنس با تگ script اجرا میکردی.

دلیلش این بود که همه مرورگر ها داخل خودشون یه قطعه نرم‌افزاری داشتن به اسم "موتور جاوااسکریپت" این موتور جاوااسکریپت وظیفه اجرای کد های جاوااسکریپتی که توسط مرورگر دانلود میشدن رو بر عهده داشت.

هر مرورگری موتور جاوااسکریپت خودشو داره.
گوگل کروم موتور V8 رو داره، فایرفاکس spider monkey و ...


🎉 تولد nodejs

توی سال 2009 برنامه نویس باهوشی به اسم Ryan Dahl به فکرش زد که چقدر خوب میشد که بتونیم کد های جاوااسکریپت رو خارج از مرورگر و روی سرور اجرا کنیم و اومد موتور جاوااسکریپت V8 رو که توسط گوگل به صورت اوپن سورس (open source) منتشر شده بود رو برداشت و توی یه برنامه سی پلاس پلاس (++C) قرار داد و اسم اون برنامه رو گذاشت Node.js.

در واقع نود جی اس یه برنامه ای هست که بهش میگن ران تایم (Runtime) برای اجرای کد جاوااسکریپت خارج از مرورگر و سمت سرور برای توسعه سمت سرور

ران تایم Node.js مثل یه موتور قدرتمنده که برنامه‌های جاوا اسکریپت رو به حرکت درمیاره.

فرض کن یه ماشین مسابقه‌ای داری. ماشین خیلی خفنه اما بدون یه موتور قوی که بهش نیرو بده، نمی‌تونه مسابقه بده.

ران تایم Node.js هم دقیقا همین کارو برای برنامه‌های جاوا اسکریپت می‌کنه.

به زبان خیلی ساده‌تر، ران تایم Node.js یه محیطی رو فراهم می‌کنه که کدهای جاوا اسکریپت توش اجرا بشن.

این کدها می‌تونن هر کاری انجام بدن، از ساختن یه وبسایت ساده تا مدیریت یه شبکه‌ی اجتماعی پیچیده.

❓چرا Node.js انقدر محبوب شده؟

1⃣ سرعت عمل بالا: Node.js خیلی سریع‌تر از خیلی از زبان‌های برنامه‌نویسی دیگه کارها رو انجام می‌ده.

2⃣ جاوا اسکریپت همه جا هست: اگه جاوا اسکریپت بلد باشی، یادگیری Node.js خیلی راحت‌تره.

3⃣ آسون و سبک: Node.js خیلی سبک و راحته و برای پروژه‌های کوچک و بزرگ قابل استفاده است.

4⃣ جامعه‌ی بزرگ: Node.js یه جامعه‌ی خیلی بزرگ و فعال داره که همیشه آماده‌ی کمک بهت هستن.

پس اگه می‌خوای برنامه‌نویسی بک‌اند رو شروع کنی، Node.js یکی از بهترین گزینه‌هاست. ✔️

حالا اگه سوالی داشتی، حتما بپرس. 😁

@ninja_learn_ir

دوتا قسمت دیگه هم از دوره DRF آپلود شد 😁

https://youtu.be/1PNnenZiAxU?si=x3hx9DNA1bCgwixF

@ninja_learn_ir

هرچی بگم از طنز ماجرا کم میشه :)

کی نکتش رو متوجه شد؟ 😂

بچه ها میخوام هر روز توی یه پست، خلاصه ای از کتاب REST API Design Rulebook رو واستون بذارم تا با اصول و قائده طراحی api آشنا بشید

نظری چیزی دارید کامنت کنید
همه‌رو میخونم 🌹

هر روز بین ساعت ۷ و ۸ میذارم نه سیخ بسوزه نه کباب 😁

File PDF REST API Design Rulebook

#file

سلامتی آزادی سلطان 🍾

💎 هدر X-Powered-By 💎

فرض کن یه ماشین خیلی خوشگلی داری. روی این ماشین یه برچسب کوچولو هست که نوشته "ساخت ایران". این برچسب به همه میگه که ماشینت ایرانیه.

هدر X-Powered-By هم دقیقا همین کارو برای وبسایت ها انجام میده. این هدر یه برچسب کوچولوئه که به همه میگه این وبسایت با چه زبان/فریمورکی ساخته شده.

مثلاً ممکنه بنویسه "ساخته شده با وردپرس" یا "ساخته شده با جاوا اسکریپت".


❓چرا مهمه؟

خب، این برچسب کوچولو یه دردسر کوچولو هم داره!

هکرها با دیدن این برچسب میتونن بفهمند که وبسایت با چه زبان یا فریمورکی ساخته شده. بعدش میرن سراغ اون زبان یا فریمورک و دنبال یه در کوچولو میگردن که بتونن ازش وارد وبسایت بشن و اطلاعات مهم رو بدزدن.


✅ مثال:

فرض کن یه وبسایت فروشگاهی با وردپرس ساخته شده.

یه هکر با دیدن هدر X-Powered-By میفهمه که این وبسایت با وردپرس ساخته شده.

بعدش میره تو اینترنت و دنبال یه راه برای هک کردن وردپرس میگرده. اگه این راه رو پیدا کنه، میتونه وارد وبسایت بشه و اطلاعات کارت های اعتباری مشتری ها رو بدزده.


❓چه کار کنیم که امنیت وبسایتمون بیشتر بشه؟

1⃣ این هدر رو مخفی کنیم: خیلی از زبان ها و فریمورک هایی که برای ساخت وبسایت استفاده میشن، این امکان رو بهمون میدن که این هدر رو مخفی کنیم. با این کار هکرها نمی تونن بفهمند که وبسایتمون با چه نرم افزاری ساخته شده.

2⃣ زبان/فریمورک مون رو همیشه آپدیت کنیم: هر زبان و فریمورکی ممکنه ایرادهایی داشته باشه. توسعه دهنده ها با آپدیت کردن این ایرادها رو برطرف میکنن. پس اگه زبان و فریمورکمون رو همیشه آپدیت کنیم، هکرها نمیتونن از این ایرادها برای هک کردن وبسایتمون استفاده کنند.

3⃣ از فایروال استفاده کنیم: فایروال مثل یه نگهبان برای وبسایتمون عمل میکنه. فایروال جلوی حملات هکرها رو میگیره و اجازه نمیده که به وبسایتمون آسیب برسونن.

☑️ خلاصه داستان:
هدر X-Powered-By یه برچسب کوچولوئه که به هکرها اطلاعات میده. برای اینکه وبسایتمون امن باشه باید این برچسب رو مخفی کنیم، زبان/فریمورک مون رو آپدیت کنیم و از فایروال استفاده کنیم.

🔴 نکته مهم:
امنیت وبسایت فقط به این هدر ختم نمیشه. خیلی چیزای دیگه هم هست که باید بهشون توجه کرد. مثلاً استفاده از رمزهای عبور قوی، بکاپ گرفتن از اطلاعات وبسایت و...

سوالی دارید بپرسید 🌹

پست فردا راجب پکیج debug toolbar باشه؟

#fun

Iran be like 😂

@ninja_learn_ir

📕کتاب REST API Design Rulebook

📌 فصل اول: معرفی (Introduction)

📍پارت: اول

#کتاب

💎 سلام به دنیای اینترنت 💎

وب از یه گروه به اسم "داده‌گیری و کنترل" توی سازمان تحقیقاتی اروپا برای فیزیک هسته‌ای (CERN) در ژنو، سوئیس شروع شد.
این ماجرا از وقتی شروع شد که یه برنامه‌نویس کامپیوتر یه ایده هوشمندانه برای یه پروژه نرم‌افزاری جدید به ذهنش رسید.
توی دسامبر ۱۹۹۰، برای اینکه به اشتراک‌گذاری اطلاعات راحت‌تر بشه، "تیم برنرز-لی" یه پروژه غیرانتفاعی رو شروع کرد که اسمش رو "WorldWideWeb" گذاشت.
بعد از حدود یک سال کار مداوم روی پروژه‌اش، برنرز-لی اینا رو اختراع و پیاده‌سازی کرد:
• شناسه منبع یکتا (URI)، یه فرمت که به هر سند وب یه آدرس یکتا میده.
• پروتکل انتقال ابرمتن (HTTP)، یه زبان پیام‌محور که کامپیوترها می‌تونن ازش برای ارتباط توی اینترنت استفاده کنن.
• زبان نشانه‌گذاری ابرمتن (HTML)، برای نمایش اسناد اطلاعاتی که حاوی لینک‌هایی به اسناد مرتبط هستن.
• اولین سرور وب.
• اولین مرورگر وب، که برنرز-لی اسمش رو هم "WorldWideWeb" گذاشت و بعداً به "Nexus" تغییر داد تا با خود وب اشتباه گرفته نشه.
• اولین ویرایشگر HTML به صورت WYSIWYG (یعنی چیزی که می‌بینی همونه که دریافت می‌کنی)، که توی خود مرورگر ساخته شده بود.

در ۶ آگوست ۱۹۹۱، تیم برنرز-لی توی اولین صفحه وب نوشت:
"WorldWideWeb (W3) یه ابتکار برای بازیابی اطلاعات هایپرمیدیا توی یه منطقه وسیع هست که هدفش دسترسی عمومی به یه دنیای بزرگ از اسناد هست."
از همون لحظه، وب شروع به رشد کرد، گاهی به‌صورت تصاعدی. طی پنج سال، تعداد کاربران وب به ۴۰ میلیون نفر رسید. یه زمانی بود که این تعداد هر دو ماه دو برابر می‌شد. همون "دنیای اسناد" که برنرز-لی توصیف کرده بود، واقعاً در حال گسترش بود.

در واقع، وب خیلی سریع و بزرگ شده بود و به سمت فروپاشی می‌رفت. ترافیک وب از ظرفیت زیرساخت اینترنت فراتر می‌رفت. علاوه بر این، پروتکل‌های اصلی وب به طور یکسان پیاده‌سازی نشده بودن و پشتیبانی از کش‌ها و واسطه‌های تثبیت‌کننده نداشتن. با این رشد سریع، مشخص نبود که آیا وب می‌تونه با این تقاضای روزافزون سازگار بشه یا نه.

@ninja_learn_ir

💎 ابزار Django debug toolbar 💎
امروز می‌خوایم دربارهٔ یه ابزار فوق‌العاده برای دیباگ کردن توی پروژه‌های جنگویی صحبت کنیم: Django Debug Toolbar. این ابزار می‌تونه بهتون کمک کنه تا جزئیات دقیق درخواست‌ها، کوئری‌های پایگاه داده، قالب‌ها و خیلی چیزای دیگه رو ببینید و مشکلات پروژه‌تون رو سریع‌تر پیدا و برطرف کنید. توی این پست قراره قدم به قدم نحوهٔ نصب و استفاده از این ابزار رو توضیح بدم. 🚀


1. نصب Django Debug Toolbarبرای شروع، باید Django Debug Toolbar رو نصب کنید :
این ابزار به‌راحتی از طریق pip قابل نصب هست. کافیه ترمینال رو باز کنید و این دستور رو وارد کنید: 💻

pip install django-debug-toolbar

با این کار، پکیج مورد نیاز نصب میشه. ✅

2. اضافه کردن به تنظیمات پروژه  :
حالا باید Django Debug Toolbar رو به تنظیمات پروژهٔ جنگوییتون اضافه کنید. برای این کار، فایل settings.py رو باز کنید و این کدرو رو به تنظیمات اضافه کنید: 🛠️

اضافه کردن به INSTALLED_APPS:

INSTALLED_APPS = [
    ...
    'debug_toolbar',
]

اضافه کردن به MIDDLEWARE:

MIDDLEWARE = [
    ...
    'debug_toolbar.middleware.DebugToolbarMiddleware',
]

با این کار، Django Debug Toolbar به پروژه‌تون اضافه می‌شه و میتونید ازش استفاده کنید. 🎉
3. تنظیم آیپی‌های مجازبرای اینکه این ابزار بتونه توی مرورگر نمایش داده بشه، باید آیپی‌هایی که برای دیباگ تولبار مجاز هستن رو تنظیم کنید. معمولاً برای توسعه توی لوکال از 127.0.0.1 استفاده می‌کنیم. بنابراین، این خط رو به settings.py اضافه کنید: 🌐

INTERNAL_IPS = [
    '127.0.0.1',
]

این تنظیمات به تولبار میگه که فقط وقتی از این آیپی درخواست میاد، نمایش داده بشه. 👀

4. اضافه کردن URLهای مربوطه حالا باید URLهای مربوط به Django Debug Toolbar رو به پروژه‌تون اضافه کنید. برای این کار، فایل urls.py رو باز کنید و این خطوط رو اضافه کنید: 🌍

django.conf import settings
from django.conf.urls import include
from django.urls import path

if settings.DEBUG:
    import debug_toolbar
    urlpatterns = [
        path('__debug__/', include(debug_toolbar.urls)),
    ] + urlpatterns

این کار باعث می‌شه که وقتی پروژه توی حالت DEBUG هست، تولبار فعال بشه و URLهای مربوط به اون هم در دسترس باشن. 🔧

5. استفاده از Django Debug Toolbar حالا دیگه کارمون تمومه! کافیه سرور جنگو رو دوباره راه‌اندازی کنید و یکی از صفحات پروژه‌تون رو باز کنید. اگه همه چیز درست پیش رفته باشه، یه نوار ابزار (Toolbar) در سمت راست صفحه نمایش داده می‌شه.
این نوار ابزار اطلاعات خیلی مفیدی دربارهٔ درخواست HTTP، کوئری‌های پایگاه داده، قالب‌ها، تنظیمات و موارد دیگه بهتون نشون میده.

مثلاً با استفاده از این ابزار می‌تونید ببینید چه کوئری‌هایی به پایگاه داده زده شده، چقدر زمان برده و جای بهینه‌سازی داره یا نه.
همچنین میتونید اطلاعات مربوط به درخواست‌ها و پاسخ‌های HTTP رو به‌دست بیارید و از نحوهٔ پردازش درخواست‌ها در سمت سرور مطلع بشید. 🔍

جمع‌بندی ✅
فهمیدیم Django Debug Toolbar ابزاری قدرتمنده که میتونه خیلی بهتون کمک کنه تا پروژه‌هاتون رو بهینه تر کنید و مشکلات رو سریع‌ تر پیدا کنید.
پیشنهاد میکنم حتماً امتحانش کنید و ببینید چقدر کارتون رو راحت‌تر می‌کنه. 💪

دراینده یه ویدیو هم درمورش ضبط میکنیم

امید وارم براتون مفید بوده باشه :)

@ninja_learn_ir

📕 کتاب REST API Design Rulebook

📌 فصل اول: معرفی (Introduction)

📍پارت: دوم

#کتاب

💎 معماری وب 💎

در اواخر سال ۱۹۹۳، "روی فیلدینگ"، یکی از بنیان‌گذاران پروژه سرور HTTP آپاچی، نگران مشکل مقیاس‌پذیری وب شد.
بعد از تحلیل، فیلدینگ متوجه شد که مقیاس‌پذیری وب تحت تأثیر یه سری محدودیت‌های کلیدی قرار داره. اون و دیگران تصمیم گرفتن که با یه رویکرد عملیاتی، وب رو بهبود بدن: باید همه این محدودیت‌ها رو به‌صورت یکسان برآورده کنن تا وب بتونه به گسترش خودش ادامه بده.
فیلدینگ این محدودیت‌ها رو به شش دسته تقسیم کرد و به مجموعه این دسته‌ها "سبک معماری وب" گفت:

۱. کلاینت-سرور (Client-server)
۲. رابط یکپارچه (Uniform interface)
۳. سیستم لایه‌ای (Layered system)
۴. کش (Cache)
۵. بدون حالت (Stateless)
۶. کد به‌صورت درخواستی (Code-on-demand)

1️⃣ کلاینت-سرور (Client-server)
موضوع اصلی محدودیت‌های کلاینت-سرور در وب، جداسازی وظایف است. وب یک سیستم مبتنی بر کلاینت-سرور است که در آن کلاینت‌ها و سرورها نقش‌های مجزا و مشخصی دارند. این بخش‌ها می‌توانند به‌صورت مستقل پیاده‌سازی و مستقر شوند، با استفاده از هر زبان یا فناوری، به شرطی که با رابط یکنواخت وب سازگار باشند.

2️⃣ رابط یکپارچه (Uniform interface)
تعاملات بین اجزای وب، یعنی کلاینت‌ها، سرورها و واسطه‌های مبتنی بر شبکه، به یکنواختی رابط‌هایشان بستگی دارد. اگر هر یک از این اجزا از استانداردهای تعیین‌شده خارج شوند، سیستم ارتباطی وب دچار اختلال می‌شود.
اجزای وب در چارچوب چهار محدودیت رابط یکنواخت که فیلدینگ شناسایی کرده است، به‌طور سازگار با هم کار می‌کنند:

1- شناسایی منابع
2- دستکاری منابع از طریق نمایه‌ها
3- پیام‌های خودتوصیفی
4- هایپرمدیا به عنوان موتور حالت برنامه (HATEOAS)

1- شناسایی منابع
هر مفهوم مجزای مبتنی بر وب به عنوان یک منبع شناخته می‌شود و می‌تواند با یک شناسه یکتا، مثل URI، مورد خطاب قرار گیرد. برای مثال، یک URI خاص مثل https://www.google.com منحصراً به مفهوم ریشه‌ی یک وبسایت خاص اشاره دارد.

2- دستکاری منابع از طریق نمایه‌ها
کلاینت‌ها نمایه‌های منابع را دستکاری می‌کنند. یک منبع مشخص می‌تواند به شکل‌های مختلف برای کلاینت‌های مختلف نمایه شود. مثلاً، یک سند ممکن است به‌صورت HTML به یک مرورگر وب نمایش داده شود و به‌صورت JSON به یک برنامه خودکار. ایده کلیدی این است که نمایه‌ها راهی برای تعامل با منبع هستند، اما خود منبع نیستند. این تمایز مفهومی اجازه می‌دهد که منبع به روش‌ها و فرمت‌های مختلف نمایه شود بدون اینکه شناسه‌اش تغییر کند.

3- پیام‌های خودتوصیفی (Self-descriptive)
وضعیت مورد نظر یک منبع می‌تواند در پیام درخواست کلاینت نمایه شود. وضعیت کنونی منبع ممکن است در پیام پاسخ سرور که بازمی‌گردد، نمایش داده شود. به‌عنوان مثال، یک ویرایشگر صفحه ویکی ممکن است از پیام درخواست برای انتقال یک نمایه که پیشنهاد یک بروزرسانی صفحه (وضعیت جدید) برای یک صفحه وب مدیریت‌شده توسط سرور است، استفاده کند. سرور تصمیم می‌گیرد که درخواست کلاینت را بپذیرد یا رد کند.

4- هایپرمدیا به عنوان موتور حالت برنامه (HATEOAS)
نمایش وضعیت یک منبع شامل لینک‌هایی به منابع مرتبط هست. لینک‌ها مثل نخ‌هایی هستند که وب رو به هم متصل می‌کنن و به کاربرا این امکان رو می‌دن که به صورت معنادار و هدفمند بین اطلاعات و برنامه‌ها حرکت کنن. وجود یا نبودن یه لینک روی یک صفحه، بخش مهمی از وضعیت فعلی اون منبعه.

3️⃣ سیستم لایه‌ای (Layered system)
محدودیت‌های سیستم لایه‌ای این امکان رو می‌ده که واسطه‌های مبتنی بر شبکه مثل پروکسی‌ها و درگاه‌ها، به‌صورت شفاف بین کلاینت و سرور مستقر بشن و از رابط یکنواخت وب استفاده کنن. به‌طور کلی، یه واسطه مبتنی بر شبکه برای یه هدف مشخص ارتباط کلاینت و سرور رو رهگیری می‌کنه. این واسطه‌ها معمولاً برای اجرای امنیت، کش کردن پاسخ‌ها و متعادل کردن بار ترافیکی استفاده می‌شن.

4️⃣ کش (Cache)
کش کردن یکی از مهم‌ترین محدودیت‌های معماری وب هست. محدودیت‌های مربوط به کش به سرور وب می‌گن که باید قابلیت کش شدن داده‌های هر پاسخ رو مشخص کنه. کش کردن داده‌های پاسخ می‌تونه به کاهش تأخیر احساس‌شده توسط کاربر، افزایش دسترسی‌پذیری و قابلیت اطمینان یک برنامه، و کنترل بار سرور وب کمک کنه. به طور خلاصه، کش کردن هزینه کلی وب رو کاهش می‌ده.
کش می‌تونه در هر جایی از مسیر شبکه بین کلاینت و سرور وجود داشته باشه. این کش‌ها ممکنه در شبکه سرور وب یک سازمان، داخل شبکه‌های تحویل محتوای تخصصی (CDNها) یا حتی داخل خود کلاینت باشن.

5️⃣ بدون حالت (Stateless)
محدودیت بدون حالت (Stateless) می‌گه که یه سرور وب نباید وضعیت برنامه‌های کلاینت‌هاش رو به خاطر بسپاره. به همین خاطر، هر کلاینت باید تو هر تعامل با سرور، تمام اطلاعات مرتبط و مورد نیازش رو همراه داشته باشه. سرورهای وب از کلاینت‌ها می‌خوان که پیچیدگی مدیریت وضعیت برنامه‌هاشون رو خودشون انجام بدن تا سرور بتونه به تعداد بیشتری از کلاینت‌ها خدمات بده. این مبادله یکی از عوامل کلیدی در مقیاس‌پذیری سبک معماری وب هست.

6️⃣ کد به‌صورت درخواستی (Code-on-demand)
وب به شدت از "کد به صورت درخواستی" (Code-on-demand) استفاده می‌کنه، این محدودیت به سرورهای وب اجازه می‌ده که به‌طور موقت برنامه‌های اجرایی مثل اسکریپت‌ها یا پلاگین‌ها رو به کلاینت‌ها منتقل کنن. کد به صورت درخواستی باعث می‌شه که یه نوع وابستگی تکنولوژیکی بین سرورهای وب و کلاینت‌ها ایجاد بشه، چون کلاینت باید توانایی فهم و اجرای کدی که به صورت درخواستی از سرور دانلود می‌کنه رو داشته باشه. به همین دلیل، کد به صورت درخواستی تنها محدودیت سبک معماری وب هست که اختیاری در نظر گرفته می‌شه. تکنولوژی‌هایی که در مرورگرهای وب استفاده می‌شن، مثل جاوا اپلت‌ها، جاوا اسکریپت و فلش، نمونه‌های بارز این محدودیت هستن.


💎 استاندارد های وب 💎
فیلدینگ همراه با تیم برنرز-لی و چند نفر دیگه برای افزایش مقیاس‌پذیری وب کار کرد. برای استانداردسازی طراحی‌هاشون، اونا یه مشخصات جدید برای نسخه جدید پروتکل انتقال ابرمتن (HTTP/1.1) نوشتن.
همچنین، نحو شناسه‌های یکنواخت منابع (URI) رو هم در RFC 3986 رسمی کردن.
این استانداردها به‌سرعت در سراسر وب پذیرفته شد و راه رو برای رشد بیشترش هموار کرد.

@ninja_learn_ir