#фондавы_тыдзень #літаратурны_аўторак
Першаму вершу Валянціна Таўлая “Верабейкі” – 100 гадоў!
8 лютага спаўняецца 108 гадоў з дня нараджэння заходнебеларускага паэта Валянціна Таўлая ➡️
https://lixmuseum.by/be/pershamu-vershu-valyantsina-taulaya-verabejki-100/
Першаму вершу Валянціна Таўлая “Верабейкі” – 100 гадоў!
8 лютага спаўняецца 108 гадоў з дня нараджэння заходнебеларускага паэта Валянціна Таўлая ➡️
https://lixmuseum.by/be/pershamu-vershu-valyantsina-taulaya-verabejki-100/
🌨Зимний пейзаж, несмотря на относительную бедность красок в зимнюю пору, служит источником вдохновения для многих творческих натур. Природа выходит на передний план полотен и занимает центральное место в художественном повествовании.
Романтика зимних пейзажей завораживает: комбинация техник, лиризм, атмосферность, авторская стилистика.
Зимний пейзаж прекрасен!🌞☃️🌞
Увы, климатическая зима путает карты, не даёт насладиться ландшафтами и мы отчаянно всматриваемся в написанные ранее пейзажи.❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️
Приглашаем вас лицезреть "лидскую зимку" прошлых лет в постоянной экспозиции музея "Современное искусство края".
И пользуясь случаем, благодарим наших художников-земляков ещё раз!
#музейны_тыдзень #мастацкая_серада #лидскиймузей #lixm
Романтика зимних пейзажей завораживает: комбинация техник, лиризм, атмосферность, авторская стилистика.
Зимний пейзаж прекрасен!🌞☃️🌞
Увы, климатическая зима путает карты, не даёт насладиться ландшафтами и мы отчаянно всматриваемся в написанные ранее пейзажи.❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️
Приглашаем вас лицезреть "лидскую зимку" прошлых лет в постоянной экспозиции музея "Современное искусство края".
И пользуясь случаем, благодарим наших художников-земляков ещё раз!
#музейны_тыдзень #мастацкая_серада #лидскиймузей #lixm
Сегодня, 10 февраля, на заседании итоговой коллегии Министерства культуры Республики Беларусь были подведены итоги работы 2021 года и объявлены результаты множества конкурсов и творческих проектов, вручены награды.
Дипломом ПОБЕДИТЕЛЯ РЕСПУБЛИКАНСКОГО КОНКУРСА КУЛЬТУРНЫХ ПРОЕКТОВ патриотической тематики награждён Лидский историко-художественный музей за инклюзивный проект "Передай добро по кругу".
Дипломом ПОБЕДИТЕЛЯ РЕСПУБЛИКАНСКОГО КОНКУРСА КУЛЬТУРНЫХ ПРОЕКТОВ патриотической тематики награждён Лидский историко-художественный музей за инклюзивный проект "Передай добро по кругу".
#музейны_тыдзень #этнаграфічны_чацвер
«Бот лапцю не таварыш». Нават сёння можна пачуць гэтае трапнае выслоўе, прыдуманае нашымі кемлівымі продкамі. І праўда. Хіба маглі лапці параўнацца са скураным абуткам, часам аздобленым узорамі! Боты, боцікі на шнуровачках, чаравікі на нагах былі паказчыкам сацыяльнага статусу ўладальніка. «Відна пана па халявах»! Скураны абутак каштаваў дорага, таму, калі і пашчасціла купіць, то карысталіся толькі на «выхад у людзі»: на свята, на кірмаш, у храм. І то, калі дарога не блізкая, ішлі басанож ці ў лапцях, а пасля ўжо пераабуваліся. Такая беражлівасць дазваляла, напрыклад, малодшым даношваць абутак за старэйшымі (нічога, што са зношаным абцасам на бок ці дзірачкай маленькай!). Дык як жа бот можа быць таварышам таннаму лапцю?!
Чытайце на нашым сайце https://lixmuseum.by/be/bot-laptsyu-ne-tavarysh/
«Бот лапцю не таварыш». Нават сёння можна пачуць гэтае трапнае выслоўе, прыдуманае нашымі кемлівымі продкамі. І праўда. Хіба маглі лапці параўнацца са скураным абуткам, часам аздобленым узорамі! Боты, боцікі на шнуровачках, чаравікі на нагах былі паказчыкам сацыяльнага статусу ўладальніка. «Відна пана па халявах»! Скураны абутак каштаваў дорага, таму, калі і пашчасціла купіць, то карысталіся толькі на «выхад у людзі»: на свята, на кірмаш, у храм. І то, калі дарога не блізкая, ішлі басанож ці ў лапцях, а пасля ўжо пераабуваліся. Такая беражлівасць дазваляла, напрыклад, малодшым даношваць абутак за старэйшымі (нічога, што са зношаным абцасам на бок ці дзірачкай маленькай!). Дык як жа бот можа быць таварышам таннаму лапцю?!
Чытайце на нашым сайце https://lixmuseum.by/be/bot-laptsyu-ne-tavarysh/
#музейны_тыдзень #прыродазнаўчая_пятніца
Февраль с метелями и февраль с солнцем – это время ворона. Ибо в лесу начинаются «свадьбы» ворона, волка и филина. Остальным ещё нужно подождать лучших времён. А когда вернуться африканские гости аисты, ласточки, иволги и прочие, его птенцы уже будут подниматься на крыло.
Продолжение https://lixmuseum.by/ru/vremya-vorona/
Февраль с метелями и февраль с солнцем – это время ворона. Ибо в лесу начинаются «свадьбы» ворона, волка и филина. Остальным ещё нужно подождать лучших времён. А когда вернуться африканские гости аисты, ласточки, иволги и прочие, его птенцы уже будут подниматься на крыло.
Продолжение https://lixmuseum.by/ru/vremya-vorona/
#музейны_тыдзень #замкавая_субота
Сапраўдныя гістарычныя гульні чакаюць нашых наведвальнікаў у Лідскім замку.
"Сякера ў калодзе" – простая і вясёлая гульня. Удзельніку трэба аббегчы вакол драўлянай калоды 10 кругоў, пасля чаго рассекчы бульбу. Гэта атрымоўваецца далёка не ва ўсіх, і толькі самыя ўстойлівыя могуць справіцца з гэтай задачай.
"Сіла рукі" – заданне для настойлівых і моцных мужчын. Неабходна як мага даўжэй пратрымаць сапраўдны меч рыцара на выцягнутай руцэ.
"Перацягванне каната" – адна з самых любімых дзіцячых забаў. Стоячы на няўстойлівых пяньках, удзельнікам трэба паспрабаваць сцягнуць суперніка на зямлю.
"Жмуркі" – у Сярэднявеччы жмуркі былі вельмі папулярныя сярод простага народа, бо не патрабавалі ні спецыяльнай падрыхтоўкі, ні рэквізіту. Аднаму з удзельнікаў гульні апраналі на галаву задам наперад худ (галаўны ўбор), і ён павінен быў каго-небудзь злавіць.
Сапраўдныя гістарычныя гульні чакаюць нашых наведвальнікаў у Лідскім замку.
"Сякера ў калодзе" – простая і вясёлая гульня. Удзельніку трэба аббегчы вакол драўлянай калоды 10 кругоў, пасля чаго рассекчы бульбу. Гэта атрымоўваецца далёка не ва ўсіх, і толькі самыя ўстойлівыя могуць справіцца з гэтай задачай.
"Сіла рукі" – заданне для настойлівых і моцных мужчын. Неабходна як мага даўжэй пратрымаць сапраўдны меч рыцара на выцягнутай руцэ.
"Перацягванне каната" – адна з самых любімых дзіцячых забаў. Стоячы на няўстойлівых пяньках, удзельнікам трэба паспрабаваць сцягнуць суперніка на зямлю.
"Жмуркі" – у Сярэднявеччы жмуркі былі вельмі папулярныя сярод простага народа, бо не патрабавалі ні спецыяльнай падрыхтоўкі, ні рэквізіту. Аднаму з удзельнікаў гульні апраналі на галаву задам наперад худ (галаўны ўбор), і ён павінен быў каго-небудзь злавіць.