📰 پیشخوان: هشتصدوسی‌ویکمین شماره #روزنامه_هم_میهن یکشنبه بیست‌ودوم تیرماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

🌀 گزارش روز: جزئیات حمله اسرائیل به جلسۀ شورای‌عالی امنیت ملی/ جراحت پای رئیس‌جمهور

👈 پس از اقدام آشکار تروریستی رژیم صهیونیستی در حمله به جلسه شورای‌عالی امنیت ملی، حالا خبرگزاری فارس به جزئیات جدیدی از این اقدام تروریستی دست یافته است.

🔹پیش از ظهر روز دوشنبه ۲۶خرداد، درحالی‌که جلسه شورای‌عالی امنیت ملی با حضور روسای سه قوه و دیگر مقامات ارشد در طبقات زیرین یک ساختمان در غرب تهران درحال برگزاری بود، حمله آغاز شد.

🔹مدل این حمله مشابه عملیات ترور شهید #سید_حسن_نصرالله طراحی شده بود. مهاجمان با شلیک ۶بمب یا موشک، ورودی‌ها و خروجی‌های ساختمان را هدف قرار دادند تا مسیرهای فرار را مسدود و جریان هوا را قطع کنند.

🔹پس از انفجارها، برق طبقه قطع می‌شود، اما مسئولان با استفاده از یک دریچه اضطراری که از قبل پیش‌بینی شده بود، خود را به بیرون از ساختمان رساندند. برخی از مسئولان از جمله رئیس‌جمهور در حین خروج دچار جراحات مختصری در ناحیه پا شدند.

🔹با توجه به دقت اطلاعاتی که دشمن برای این حمله داشته، احتمال وجود عامل نفوذی درحال بررسی است. این موضوع نشان می‌دهد که دشمن از هر ابزار ممکن، حتی ترور مقامات عالی‌رتبه، برای ضربه‌زدن به امنیت ملی ایران استفاده می‌کند.

🔹بااین‌حال، شگفت‌انگیز است که رسانه‌های وابسته به غرب و رژیم صهیونیستی، درحالی‌که خود حامی تروریسم دولتی هستند، با ژست حقوق بشری به فتاوای مراجع تقلید درباره محارب بودن ترامپ و نتانیاهو حمله می‌کنند بدون آنکه کوچک‌ترین اشاره‌ای به جنایت‌های مستمر این افراد علیه مردم ایران و منطقه داشته باشند/ فارس

@javadrooh

یک گزاره طلایی

سرمقاله هم‌میهن
۲۲ تیر ۱۴۰۴

🔹در میان سخنانی که در روزهای اخیر زده شده است بی‌تردید این جمله آقای قالیباف که در آخرین گفت‌وگوی تلویزیونی خود گفت را باید با طلا نوشت و بالای سر هم مدیری و مسئولی نصب کرد. این گزاره که؛ «هسته سخت نظام ۹۰ میلیون نفر مردم ایران هستند.» البته تقریباً اغلب گفته‌های آقای قالیباف در این گفت‌وگو دقیق و حساب‌شده بود و باید تشکر کرد ولی جمله طلایی گفت‌وگوی وی، همین گزاره بود.

🔹همه می‌دانند که سال‌هاست عده‌ای بسیار اندک و با رای ۳ درصدی خود مدعی شده‌اند که آنان هسته سخت نظام هستند و بقای نظام را این جماعت اندک ضمانت می‌کنند. همه هم می‌دانستند که این جماعت بسیار محدود اگر مورد حمایت‌های پیدا و پنهان نباشند خودشان را هم نمی‌توانند حفظ کنند چه رسد به اینکه بخواهند ستون فقرات نظام برآمده از انقلاب باشند. در واقع آنان از طریق این شعار ارتزاق کرده و نان می‌خورند.

🔹متأسفانه سال‌ها بود که کسی در برابر این ادعای ناصواب و خطرناک موضعی نگرفته بود و چه‌بسا به‌طور ضمنی تأیید هم می‌کردند و یا اگر هم قبول نداشتند جرأت اظهار آن را نداشتند. شاید آقای قالیباف به دو دلیل به این نقطه رسیدند که این گزاره را اصلاح و به‌طور رسمی اعلام کنند و حداقل در گفتار مردم را به جایگاه اصلی خود بازگردانند.

🔹دلیل اول؛ این هسته به اصطلاح سخت قدرت در انتخابات ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ کیسه سختی را به آقای قالیباف کشیدند و ایشان تجربه عینی و ملموسی از آنان دارد. دلیل دوم نیز به وضعیت جنگ کنونی بر می‌گردد و برای همه روشن شد که آن هسته سخت جعلی و‌ کوچک، اصلاً آنچه که مدعی است نیست، و باید در برابرش تمام‌قد ایستاد.

🔹این اقدام و گفتار ایشان گرچه پسندیده است ولی باید به الزامات آن نیز متعهد بود. اول از همه جلب اعتماد مردم و جامعه است. خیلی روشن باید گفت، در میانه اغلب بحران‌ها مسئولین تحت فشار وضعیت بحرانی، نکات خوب و در خور تاملی را می‌گویند و وعده‌های قابل قبولی هم می‌دهند.

🔹هنگامی که به هر دلیلی بحران فروکش می‌کند آن وعده‌ها را فراموش کرده و مطلقاً پیگیری نمی‌کنند. گویی از ابتدا وعده‌ای در میان نبوده است و مردم را به‌کلی بی‌اعتماد به خود می‌کنند.

🔹بنابراین بازسازی اعتماد با این ۹۰ میلیون از نان شب حکومت‌کنندگان واجب‌تر است. تقریباً با قریب به اتفاق افرادی که گفت‌وگو می‌شود به علت همین بی‌اعتمادی، از انجام اصلاحات و عمل به وعده‌ها ناامیدند.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

✅ گفت‌وگوی دیده‌بان ایران با مردی که روزی ۵-۶ نامه برای پزشکیان و آیت‌الله خامنه‌ای می‌نویسد؛

🔴 فریاد بی‌صدای مردم برای نان، دارو و خانه با پوشه زرد

🔴 دهک‌های بالا نامه نمی‌خواهند

🔴 هر روز برای مسئولان نامه می‌نویسم، اما خودم مستاجرم

خودش می‌گوید ۲۰ سال است که عریضه‌نویس است و روزی ۵-۶ نامه برای آیت‌الله خامنه‌ای و رئیس‌جمهور می‌نویسد. کنار ورودی نهاد ریاست جمهوری در خیابان پاستور سابق و ابراهیم رئیسی کنونی می‌ایستد و احساس می‌کند که ۵۰ درصد نامه‌هایی که می‌نویسد منجر به حل مشکلات مردم می‌شود. مردی که خودش هم مستاجر است و نمی‌تواند اقساط مسکن ملی را پرداخت کند و بارها برای رفع مشکل خودش هم نامه نوشته است، می‌گوید دهک‌های بالا اینجا نمی‌آیند و این فقط دهک‌های پایین هستند که از او می‌خواهند برای حل مشکلاتشان عریضه بنویسد.

🔳گفت‌وگو را در #دیدبان_ایران بخوانید👇

https://www.didbaniran.ir/fa/tiny/news-227950


@didebaniran

🎥 ویدئو: ادعای #نبویان عضو ارشد #جبهه_پایداری و نماینده تهران: وزیر خارجه آمریکا، حمله اسرائیل را از قبل به ایران اطلاع داده بود.

@javadrooh

🗯 مصاحبه روز: ای‌کاش قیمت نفت هرگز افزایش نمی‌یافت

👈 #عباس_عبدی روزنامه‌نگار و تحلیلگر ارشد سیاسی در گفت‌وگو با اکوایران به بررسی نحوه استفاده از حساب ذخیره ارزی پرداخت و گفت:

🔹در سال ۱۳۸۳، پس از بارش سنگین برف در استان گیلان، برای رفع مشکلات ناشی از این حادثه، از حساب ذخیره ارزی استفاده شد. به عبارت دیگر، این ذخیره برای جبران بحران‌های حکومت به کار گرفته شد.

🔹نباید صرفاً به مازاد درآمدهای نفتی تکیه کرد و لازم است برای حل بحران‌ها، راهکارهای جایگزین و پایدار اندیشیده شود.

🔹همین وابستگی به درآمدهای نفتی بود که احمدی‌نژاد را به این سمت سوق داد تا به خرید آژانس انرژی هسته‌ای بیندیشد و بدون محدودیت، هر میزان پولی را در هر نقطه‌ای از منطقه هزینه کند.

🔹ای‌کاش قیمت نفت هرگز افزایش نمی‌یافت.

@javadrooh

⚽️ میدان: لیست باارزش‌ترین بازیکنان ایرانی از نگاه ترنسفرمارکت

@javadrooh

📱روایت‌های مجازی: خالص‌سازان در ادامه حملات خود به بیانیه ۱۸۰اقتصاددان و استاد دانشگاه، کل علوم انسانی را زیر سوال بردند. احتمالا فقط فارغ‌التحصیلان امام‌صادق آن هم اگر خودی باشند، حق اظهارنظر دارند...

@javadrooh

آنکه نه گفتن بلد بود

بازخوانی اثر و آثار اسفندیار منفردزاده در گفت‌وگو با حسین عصاران

🖌فرزاد نعمتی | خبرنگار گروه فرهنگ

🔹درباره منفردزاده می‌شود گفت که موسیقی‌اش را زندگی کرده و برعکس، زندگی‌اش را هم موسیقایی کرده. منفردزاده‌ای که پیش از سال ۱۳۴۸ زندگی می‌کرد، هنوز با جریان‌های اجتماعی و سیاسی آشنا نشده بود و نهایت رؤیایش این بود که بتواند آهنگساز فیلم شود. برای همین هم موسیقی‌هایی را رایگان می‌ساخت و در عین حال برای خوانندگانی ترانه می‌ساخت که روی فیلم‌ها لب می‌زدند اما بعد از آشنایی با کنفدراسیون دانشجویان در برلین و در پی آن شکل‌گیری نوعی آرمان اجتماعی، به کارنامه‌اش جهت داد.

🔹در موسیقی فیلم «تپلی» او حتی روی تدوین فیلم نظر داده بود و اصرار داشت که مشت «اسی» ـ با بازی مرتضی عقیلی ـ به سمت خانه اربابی بیاید تا سویه اعتراضی روایت برجسته و حتی «گل‌درشت» شود. بعد در تیتراژ، پارودی‌ای بر سرود شاهنشاهی ساخت. چهار نُت اول آن سرود را برداشت و با ملودی‌ای دیگر ادامه داد. این‌ها همه نشان‌دهنده حضور اندیشه‌اش در تولید هنری‌ است.

🔹نظریه «بعد سوم» منفردزاده در موسیقی فیلم، چیزی فراتر از آهنگسازی صرف است. او معتقد است باید آن چیزی که در دیالوگ‌ها و در تصاویر نشان داده نشده یا در فیلم پنهان است، از طریق موسیقی فیلم برجسته بشود. به‌تعبیر خودش: «همان‌طور که فیلمنامه داریم، باید برای موسیقی فیلم هم موسیقی‌‌نامه داشته باشیم.» این یعنی نمی‌شود که موسیقی این سکانس ارتباطی با سکانس قبلی نداشته باشد.

🔹موسیقی فیلم باید تناسبی با خود فیلم داشته باشد. جای خالی این آموزه در بسیاری از فیلم‌ها احساس می‌شود. برای نمونه موسیقی معروف‌ فیلم «از کرخه تا راین» ساخته‌ مجید انتظامی. موسیقی‌ای که احتمالا به‌صورت مستقل بسیار از آن لذت ببریم اما در خود فیلم اگر ببینید، همان نمای اول که تیتراژ است و ما هیچ خبری نداریم که چه اتفاقی افتاده، موسیقی، با شدت و حدت، همان تمی را اجرا می‌کند که در اوج فیلم تماشاگر می‌شنود. هنوز اتفاقی برای فیلم نیفتاده. پس می‌شود گفت موسیقی متن این فیلم، «فیلم‌نوشت» ندارد.

🔹نقطه‌ مقابل این، فیلم «غزل» کیمیایی است که منفردزاده موسیقی آن را ساخته. در تیتراژ اصلاً موسیقی نمی‌شنویم، چون هیچ اتفاقی هنوز نیفتاده و در سیاهی تیتراژ اسامی فقط می‌آیند. در موسیقی فیلم «گوزن‌ها» اما چون کار گرافیکی داریم و قاصدکی روی یک سیم خاردار نشسته؛ خود همین کنتراست و تضاد بین قاصدک و سیم خاردار، بستری فراهم می‌کند برای شنیدن ترانه‌ای که در مورد همین تضادهاست: «کی می‌خوره فراش‌باشی...».

🔹پیشنهاد ساخت موسیقی فیلم «سوته‌دلان» به او داده شده بود. فیلمی پر از لایه‌های پنهان اما به‌ دلیل تراکم دیالوگ‌ها و نبود فضای کافی برای حضور موسیقی، آن را نپذیرفت. احتمال می‌دهم کم باشند آهنگسازانی که چنین پیشنهادی را رد کنند اما درک فرمالیستی منفردزاده از موسیقی فیلم به او می‌گوید، باید جایی باشد که موسیقی فارغ از دیالوگ و تصویر کاری بکند.

🔹اگر کلام‌هایی را که او از ۱۳۴۹ به‌بعد برای ترانه‌ها انتخاب کرده بررسی کنیم، همگی ترانه‌هایی نو و واجد ارزش‌های هنری‌اند؛ چه ترانه‌هایی مانند «مرد تنها»، «نماز» و «جمعه»، چه استفاده هنرمندانه از متل «گنجشکک اشی‌مشی» یا بهره‌گیری از اشعار شاملو، فرهاد شیبانی، عارف قزوینی و سیاوش کسرایی.

🔹نزد منفردزاده ترانه‌سازی به کار هنری بدل می‌شود، نه کاری تولیدی. همین نیز برگ برنده او نسبت به بسیاری دیگر از هم‌نسلانش است؛ توانایی نه‌گفتن و پنهان‌نشدن پشت چیزی چون «غم نان». در همین سال‌ها منفردزاده می‌توانست زندگی بسیار خوبی داشته باشد، اما او زندگی بسیار معمولی‌ای دارد، زیرا پیشنهادهای زیادی را رد می‌کند.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

📰 پیشخوان: هشتصدوسی‌ودومین شماره #روزنامه_هم_میهن دوشنبه بیست‌وسوم تیرماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

▪️دکتر علی ساعی دانشیار رشته جامعه‌شناسی سیاسی دانشکده علوم‌انسانی دانشگاه تربیت مدرس درگذشت.

@javadrooh

🗯 مصاحبه روز: تحلیل علیرضا رجایی از جنگ اسرائیل و ایران/ دولت دموکراتیک، ضرورت تاریخی

👈 #علیرضا_رجایی فعال ملی-مذهبی در این مصاحبه به بررسی ریشه‌های جنگ اسرائیل‌ و ایران پرداخته و ضمن تبیین آرایش‌بندی‌های سیاسی حول محور رخداد جنگ، به راه‌حل برون‌رفت از بحران نیز اشاره کرده است.

🔅لینک فیلم مصاحبه:

https://youtu.be/3kyuR7XNM_o

@javadrooh

چند ساعت هم مجال نشد

سرمقاله هم‌میهن
۲۳ تیر ۱۴۰۴

🔹سرمقاله دیروز «هم‌میهن» در استقبال فراوان از گزاره طلایی آقای قالیباف بود که گفته بودند: «هسته سخت نظام ۹۰میلیون نفر مردم ایران هستند.» در واقع، خواستیم بگوییم که به همان صراحت و صداقت که ضعف‌ها و خطاها را نقد می‌کنیم، اگر نکته مثبتی ببینیم به بهترین شکل، حمایت و تمجید می‌کنیم.

🔹اتفاقاً در همانجا ابراز امیدواری کردیم برخلاف گذشته که مسئولین امر سخنان خود را به‌سادگی و پس از بحران فراموش می‌کردند، حداقل این بار ملتزم به آن باشند؛ چراکه خلف وعده‌های گذشته نه‌تنها هیچگاه نتوانست مشکلات و مسائل را حل کند، بلکه آنها را به شرایط بدتری هم رساند.

🔹ولی باعث تاسف است که بگوییم بدترین شلیک به منافع کشور و علیه عقلانیت سیاسی از جانب مشاور اصلی آقای قالیباف شلیک شد. این آقای مشاور که سوابق سیاسی‌اش منتسب و مرتبط به نیروهای تندروست، با انتشار استوری که نشان‌دهنده دو انفجار اتمی بر فراز فلسطین به‌ویژه کرانه غربی آن بود، پیام موردپسند اسرائیلی‌ها را تولید و منتشر کرد.

🔹این آقای مشاور در توجیه این خبط (که در صورت آگاهانه بودن، خیانتی بزرگ است)، عذر بدتر از گناه آورد و نوشت: «این استوری توسط ادمین پیج من گذاشته شده بود و دقایقی بعد پاک شد».

🔹روشن است که پست‌ها را ادمین می‌گذارد و پاک می‌کند، و نه او؛ ولی توضیح نداده که آیا او خودش دستور انتشار پست را داده است، همان‌گونه که دستور حذف را هم خودش داده؛ یا ادمین بدون اجازه چنین کاری کرده است؟ روشن است که در هر دو صورت‌، مسئولیت امر به عهده صاحب حساب است و‌ نه ادمین بیچاره.

🔹هنوز ساعتی از انتشار سرمقاله ما درباره آن گزاره طلایی نگذشته بود که یکی از نزدیک‌ترین افراد به رئیس‌مجلس یعنی مشاور سیاسی وی بدون اندک مسئولیتی چنین پیامی را منتشر می‌کند. البته، انتشار چنین مطالبی در فضای مجازی دور از انتظار نیست؛ ولی این مورد با نمونه‌های دیگر دو فرق اساسی دارد.

🔹اول اینکه، این پست از حساب مربوط به مشاور رئیس‌مجلس است. او حقوق‌بگیر مجلس و دارای پست سیاسی است و چه‌بسا دشمن تصور می‌کند که وی دسترسی‌هایی هم به اطلاعات داشته باشد. چنین اشتباهی در این سطح قابل‌قبول نیست.

🔹به‌علاوه، این‌گونه افراد که خسارت بزرگی به میهن می‌زنند، به‌طور معمول، با هیچ برخوردی مواجه نمی‌شوند. درحالی‌که در نقطه مقابل همه تحت فشار هستند که مبادا چیزی بگویند که با سیاست‌های رسمی در تعارض باشد. این دو‌ ویژگی، آثار منفی فراوانی را بر این نوع مواضع نیمه‌رسمی بار می‌کند.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

آن ۱۰ سـال و این یک ماه

چرا و چگونه از برجام به جنگ رسیدیم؟

🖌محمدجواد روح | سردبیر

🔹امروز 23تیرماه 1404 است. درست 10سال پیش در چنین روزی بود که ایران و قدرت‌های جهانی پس از دو سال مذاکره به توافقی رسیدند که مدتی بعد به برجام معروف شد.

🔹امروز 23تیرماه 1404 است. درست یک‌ماه قبل اسرائیل به ایران حمله کرد و متعاقب آن، آمریکا تاسیسات هسته‌ای ایران را زیر بمباران گرفت. آن مناسبت 10ساله و این مناسبت یک‌ماهه اما در یک تحلیل کلی و کلان در تداوم یکدیگر هستند و متاثر از یک واقعیت مشترک؛ واقعیتی به نام نظام بین‌الملل؛ نظامی که نه عادلانه است، نه قانون دارد، نه با قطعنامه و بیانیه و حتی شکل دادن اتحادها و نهادهای منطقه‌ای و بین‌المللی می‌توان بر این اسب سرکش لگام زد.

🔹نظام بین‌الملل فقط و فقط تابع مناسبات واقعی قدرت است؛ همچون جنگل. هر که قوّتش بیش، قوتش بیشتر. مصداق این جمله هنری کیسینجر در یکی از آخرین مصاحبه‌های مهم عمرش با اکونومیست است که: «چیزی جز توازن قوا وجود ندارد».

🔹هرکس که خود را مدعی سیاست‌ورزی می‌داند، ناچار باید این جمله را قاب طلا گیرد و بالای سر خود آویزد یا بر میز کارش نهد؛ واقعیتی که البته، تلخ است. اما با هیچ ایدئولوژی، با هیچ روایت‌سازی و با هیچ اراده‌ای نمی‌توان آن را دور زد.

🔹در برابر نظام بین‌الملل واقعاً موجود (و نه نظام بین‌الملل ایده‌آل یا آنچه در حقوق بین‌الملل آمده است)، جز دو کار نمی‌توان کرد: پذیرش یا ستیز. البته، پذیرش و ستیز صفروصدی نیست. طیفی از حالت‌ها و گزینه‌ها و رویکردها می‌توان داشت. می‌توان در قبال بخشی از نظام بین‌الملل موجود و یا حتی کلیت آن، مواجهه‌ای انتقادی داشت.

🔹می‌توان تناقض گفتارها و رفتارهای قدرت‌های خُرد و کلان جهان را به نقد کشید می‌توان در حد مقدورات برای تقویت نیروها و جریان‌هایی در قدرت‌های جهانی کوشید که نگاه انسان‌گرایانه‌تر، روادارانه‌تر و آزادی‌خواهانه‌تر به انسان و جهان دارند. اما اگر کلیت گزینه پذیرش را کنار بگذاریم و خود را منادی آه مظلومان در برابر این نظم ظالمانه بدانیم و بخواهیم، خواسته یا ناخواسته پای در مسیر ستیز گذاشته‌ایم.

🔹نکته کلیدی آن است که طرف مقابل و به‌ویژه جریان‌هایی که در پی طراحی اهداف و پیشبرد برنامه‌هایی علیه یک کشور هستند، بنا بر برداشت و تصویری که از آن کشور می‌سازند؛ آن را در موقعیت پذیرش یا ستیز با نظام بین‌الملل موجود تعریف می‌کنند. درحالی‌که ممکن است آن کشور، به بسیاری از معاهدات و الزامات و هنجارهای بین‌المللی هم پایبند باشد و حتی خود مدعی نقض این موارد علیه خودش باشد.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

📝📝📝میهن‏‌پرستی بود نه ملی‌گرایی

✍️گفت‌وگوی سعید حجاریان با روزنامه هم‌میهن درباره جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران ، ۲۳ تیر ۱۴۰۴

📍چکیده

✅آنچه در جنگ اخیر برجسته شد میهن‌پرستی بود نه ملی‌گرایی. یعنی ما با «همبستگیِ میهن‌پرستانه» مواجه بودیم. بنابراین اگر مردم مطمئن شوند سایه جنگ دیگر بر سرشان سنگینی نمی‌کند و اوضاع به حالت عادی برگشته است، از آنجایی که میان «ملت» و «دولت» افتاده است، دوباره پرونده «ناسیونالیسم ایرانی» روی میز قرار خواهد گرفت

✅ملت-دولت یک پازل بزرگ است که در آن به‌واسطه نقش محوری دولت، هر موجودیتی باید سر جای خود قرار می‌گیرد و چنانچه این پازل به‌درستی چیده نشود، می‌تواند یک سرزمین را به خطر بیندازد. پس، دولت وظیفه دارد در میان‌مدت با احصاء این شکاف‌ها، درصدد پر کردن‌شان برآید و آشتی‌ِ ملیِ پایدار برقرار کند و در یک کلام دل مردم را بدست بیاورد

✅اگر دولت از روی ترس خارجی به گشایش فضا روی بیاورد، به محض آن‌که خیال‌اش از خارج آسوده شد همه روزنه‌ها و درزها را خواهد بست. ولی اگر دولت صرف‌نظر از این‌که فشار خارجی باشد یا نباشد، صرفاً به‌واسطه ایجاد موازنه داخلی و به‌رسمیت‌‌شناختن دیگری، گشایش‌هایی را فراهم آورد، امکان بازپس‌گیری آزادی‌ها کمتر می‌شود. من موافق آن بوده و هستم

✅ما به‌موازات تمرکز بر اِلمان‌های دفاعی و نظامی، می‌بایست به وجوه مختلف توسعه پایدار و ارتقاء زیرساخت کشور می‌پرداختیم. توسعه مدنظر من هم طبیعتاً صرفاً اقتصادی نبوده و باید از جمیع ابعاد به‌دنبال غنی‌سازی ملی می‌رفتیم و شکاف‌های ملت-دولت را ترمیم می‌کردیم. حال آن‌که صرفاً بر غنی‌سازی هسته‌ای تأکید و عملاً کشور تک‌بعدی شد

✅اسرائیل و پروپاگاندای رسانه‌ای‌اش دارد کاری می‌کند که جای نجیب (یعنی ایران) و نانجیب (یعنی اسرائیل) عوض شود؛ لذا باید به آتش‌ به اختیارها گفت نگذارید جای نجیب و نانجیب عوض شود. شما همین الان هم توجه کنید نتانیاهو علاوه بر رتوریک‌های مربوط به تهدید وجودی، می‌گوید مردم غزه ظالم هستند و اسرائیلی‌ها مظلوم! وقتی آن‌ها غزه را با این حجم از تلفات و خسارت، ظالم معرفی می‌کنند حتماً می‌توانند ایران را نانجیب و بزرگ‌ترین تهدید وجودی جلوه دهند

✅باید مسئله نفوذ را درست بفهمیم و با آن برخورد دقیق کنیم. الان، به‌راحتی به افراد برچسب نفوذی می‌زنند و این کار خطرناکی است. واقعیت این است که نفوذی به‌وقت‌اش ساکت است، و به‌وقت‌اش حرف خود را می‌زند. یعنی باید عمق میدان را دقیق دید و غرق در لحظه نشد. باید اجمالاً توجه‌ها معطوف به چند مسئله باشد: یکی ریشه افراد است. کسانی‌که به‌شکل محیرالعقول تغییر ایدئولوژی می‌دهند، یکباره اسلام می‌آورند و مَرْکب عوض می‌کنند، عموماً مطمئن نیستند. دومی عقلانیت است. کسانی‌‌که به‌دنبال تضعیف تصمیم‌های عقلایی و ضد عقلانیت جمعی و مشخصاً غیرنهادی هستند، معمولاً مخرب هستند

✅متن کامل را اینجا و یا در روزنامه هم‌میهن بخوانید

📌نشانی‌های سعید حجاریان در شبکه‌های مجازی👇:
تلگرام | اینستاگرام | اکس (توییتر)

💥خبر: واکنش رسانه رسمی رهبری به نامه گالانت: متنی منحصر به‌فرد است و یک عملیات روانی تمام‌عیار

👈در سرمقاله روزنامه اینترنتی رسانۀ KHAMENEI.IR ویژه‌ "روزهای دفاع مقدس ملت ایران در برابر تهاجم رژیم صهیونی" آمده است:

🔹نامه‌ای که اخیراً از سوی #یوآو_گالانت وزیر دفاع سابق رژیم صهیونیستی، خطاب به رهبر انقلاب اسلامی منتشر شده، به ‌لحاظ ساختاری و محتوایی، ویژگی‌هایی فرامتنی دارد که آن را به متنی منحصر به‌فرد تبدیل کرده است. متن کامل نامه، از ابتدای مقدمه تا انتهای امضا، شامل ۱۳۵۴ کلمه است که بخش اصلی آن (بدنه‌ی نامه) حدود ۱۱۵۴ کلمه را دربر می‌گیرد.

🔹با تحلیل محتوای این متن از منظر کمی و کیفی، به حدود ۴۸ تا ۵۰ نکته‌ مستقل در آن برخورد می‌کنیم؛ به‌عبارتی، حدود ۵۰محور محتوایی در این نامه گنجانده شده است. از میان این‌ها، دست‌کم ۲۳نکته از جنس محوری و اساسی‌اند. این سطح از تراکم محتوایی در یک متن کوتاه، آن را به متنی غیرمعمول و پیچیده بدل می‌کند که فراتر از یک شخص است.

🔹در این نامه با الگویی روبه‌رو هستیم که بر پایه‌ی تکنیک «جابجایی ایستگاهی» عمل می‌کند. ابتدا در ظاهر اطلاعات درست و مستند ارائه می‌شود تا اعتماد مخاطب جلب شود؛ سپس، با دست‌کاری داده‌ها، زمینه برای القای نکات نادرست فراهم می‌شود. این شیوه اگرچه ساده است، اما از منظر روان‌شناسی اقناع، بسیار مؤثر و پیچیده به‌کار رفته است.

🔹بر اساس برآوردهای برخی اتاق‌های فکر و تحلیل‌گران غربی، تصمیم‌گیری‌های رهبر انقلاب عمدتاً مبتنی بر ارزیابی شخصی، دریافت‌های میدانی، و گزارش نهادهای داخلی خودی است.

🔹بنابراین، اگر ادعای گالانت در ابتدای نامه‌اش را جدی بگیریم—این‌که «۳۰ سال است شما پروژه من هستید»—باید پذیرفت که او با چنین پیش‌زمینه‌ای، بهتر از هر کسی می‌دانسته که رهبر انقلاب اساساً مخاطب اثرپذیری برای این نامه نیست. از همین رو می‌توان گفت که مخاطب اصلی نامه نه رهبر جمهوری اسلامی، بلکه سه گروه تصمیم‌سازان درون ساختار حاکمیتی ایران، متحدان منطقه‌ای ایران و مردم ایران هستند.

🔹تحلیل محتوای نامه نشان می‌دهد که با یک عملیات روانی تمام‌عیار مواجهیم. گالانت به‌طور مکرر بر قدرت اطلاعاتی اسرائیل تأکید می‌کند و تصویری فراواقع‌گرایانه از اشراف اطلاعاتی ارائه می‌دهد: ادعای رصد تمام تحرکات، اشراف کامل به ساختار تصمیم‌گیری ایران و حتی دانستن تصمیم‌ها پیش از اتخاذ آن‌ها. این تصویرسازی در واقع معادل روانی همان توصیفی است که در یک تحلیل دیگر از آن به عنوان «عقاب آسمان و شیر زمین» یاد شده بود— تصویری اغراق‌آمیز از توانمندی اسرائیل.

🔹در کنار جنگ روانی، عنصر جنگ روایی نیز پررنگ است. روایت‌سازی، جای سلاح را می‌گیرد. گالانت، یا تیم نویسندگان پشت نامه، از روایت برای بازتعریف موقعیت استفاده می‌کنند. اسرائیل، پس از شکست در نبردهای اخیر—از جمله عملیات «طوفان.الاقصی» و جنگ ۱۲ روزه—اکنون به جای استفاده از زرادخانه واقعی، به جنگ شناختی و روایت‌محور روی آورده است.

🔹در نهایت، این نامه را باید در چهارچوب جنگ شناختی در حال گسترش بین ایران و اسرائیل ارزیابی کرد—جنگی که میدان اصلی آن نه جبهه‌های مرزی، بلکه افکار عمومی و میدان ادراک است.

https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1674917

@javadrooh

‍ ‍ 👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: چرا یک شبکه به اصلاح‌طلبان نمی‌دهید؟

👈 محمد قوچانی، روزنامه‌نگار و رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران، در یادداشتی اینستاگرامی نوشت:

✍ اولین استادم در روزنامه‌نگاری ماشاءلله شمس‌الواعظین بود. گرچه از هفته‌نامه "عصرما" (در دوره سردبیری #سید_مصطفی_تاج_زاده ) روزنامه‌نگاری سیاسی را شروع کردم؛ اما در "نشاط" و "عصر آزادگان" حرفه‌ای شدم. یعنی حرفه‌ام را انتخاب کردم. سپس در "همشهری" با اعتماد محمد عطریانفر - که بر  گردن من حق بسیار دارد - سردبیر شدم و سردبیری آموختم.

✍ از نوجوانی هم به قلم و نگاه و عمق و دانش #عطاء_الله_مهاجرانی و البته #سعید_حجاریان علاقه داشتم و مدیون آنان بودم و هستم.

✍ اگر این جمع در دوران جنگ و پساجنگ «همراهان میدان ایران» بودند و تن به رسانه بیگانه ندادند، چرا با سپردن یک شبکه از شبکه‌های بسیار #صدا_و_سیما حتی تحت نظارت این سازمان، یک رسانه حرفه‌ای و انتقادی و تحلیلی و روشنفکری را امتحان نمی‌کنید؟

✍ چرا هماوردی ما روزنامه‌نگاران اصلاح‌طلب با رسانه‌های بسیار اصولگرا در داخل و انحلال‌طلب در خارج (که هر یک به دولتی وابسته‌اند) را امتحان نمی‌کنید؟

✍ می‌شود در چارچوب قانون اساسی و حتی قانون مطبوعات یک رسانه تلویزیونی مستقل اما متعهد به ایران را تجربه کرد.

✍ یکی از مسئولان کشور در این روزها پس از یک برنامه تلویزیونی بنده، گفت خود را میهمان ندانید، شما مالک این خانه هستیم. گفتم من هرگز خود را میهمان این خانه نمی‌دانم، من فرزند این خانه‌ام، وارث این خانه‌ام. این حق من است روزنامه‌نگاری تلویزیونی را در پنجاه سالگی تجربه کنم؛ بدون آنکه زیر بیرق بیگانه بروم یا کارمند صداوسیما شوم.

✍ مطمئن باشید می‌توانیم در بازگشت مرجعیت رسانه‌ای به وطن یاری‌گر بدنه رادیو و تلویزیون باشیم.

@javadrooh