⚖ نگاه حقوقدان: گسستِ ارتباط ایران و جهان آزاد؟
👈 آرش ملکی، پژوهشگر حقوق بین‌الملل، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:
✍ خبر آمد که دولت استرالیا، ایران را به مداخله خصمانه در امور داخلی خود متهم نموده، و بر اساس تصمیمی یک‌جانبه به روابط دیپلماتیک خود با ایران پایان داده است.
✍ ماجرا از این قرار است که به تاریخ 26 اوت، نخست وزیر استرالیا به همراه جمعی از مقامات دولتی با صدور یک بیانیه اعلام می‌کنند که از 7 اکتبر 2023 بدین سو، اقداماتی از سوی ایران علیه جامعه یهودیان استرالیا صورت پذیرفته، که حداقل در دو مورد از آنها ـ شامل حملاتی به رستورانی یهودی در سیدنی (20 اکتبر 2024) و یک کنیسه در ملبورن (6 دسامبر 2024) ـ آمریت ایران قابل انکار نیست.
✍ در نتیجه، دولت استرالیا ضمن اخراج سفیر و سه دیپلمات ایرانی، به تحریم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و تعطیلی سفارت خود در تهران مبادرت می‌ورزد تا خشونت از خاورمیانه به خاک این کشور وارد نشود.
✍ در این مورد واکنش روزنامه کیهان هم جالب توجه است که این اقدام تحریمی را نتیجه نفوذ راهبردی قابل ملاحظه ایران در اقیانوسیه دانسته، و از آنجا که استرالیا را ـ نه یک دولت برخوردار از حاکمیت که ـ یک موجودیتِ استعمار شده به شمار می‌آورد، کلاه دایی جان ناپلئون را به سر گرفته، و آن را حاصل فشار انگلستان معرفی می‌کند!
✍ در یک نگاه کلی، اشتراک منافع میان ایران و استرالیا ـ به واسطه فاصله جغرافیایی ـ هرگز به اندازه‌ای نبوده که برای دولتین همکاری سیاسی با یکدیگر به اولویت بدل شود.
✍ حجم رابطه اقتصادی ایران و استرالیا نیز هیچگاه از چند ده میلیون دلار فراتر نرفته، که مسافت ده هزار کیلومتری فی مابین در این مورد بی تأثیر نبوده است.
✍ از سوی دیگر، چالش‌های کلان دولتین از یکدیگر کاملاً متفاوت است؛ در شرایطی که برای رهبران استرالیایی ایجاد پیوند قوی با دولت‌های حوزه هندوپاسیفیک، تداوم رشد اقتصادی، مهار آثار ناشی از تغییر اقلیم به عنوان یک دولت توسعه یافته برخوردار از اولویت هستند، ایرانیان برای توسعه حداقلی ناگزیرند با اینترنت لاکپشتی، تورم و ناترازی آب و برق دست و پنجه نرم کنند.
✍ با این اوصاف و در نهایت، این قطع ارتباط تأثیر چندانی بر زندگی روزمره شهروندان ایرانی ندارد؛ لیک مشاهده مسئله از نگاه کلان مبین این وقعیت است که گویی اراده‌ای برای فاصله‌گذاری میان ایران و دولت‌های توسعه یافته ـ که در لسان دیپلماتیک «جهان آزاد» خوانده می‌شوند ـ وجود دارد.
✍ تا پیش از این، ایران با ایالات متحده و کانادا هیچ رابطه دیپلماتیکی نداشت؛ چند روز قبل هم سفیر آلمان از ایران رفت، و رابطه ایران ـ فرانسه هم به واسطه زندانیانِ فرانسوی (به نام‌های سیسیل کولر و ژاک پاری) در ایران رو به راه به نظر نمی‌رسد.
✍ بدیهی است که در جهان معاصر نبود رابطه دیپلماتیک به منزله فقدان امکان تعریف منافع مشترک، و نقش آفرینی در معادلات جهانی است؛ هر میزان که وزنه‌ی دولتِ مقابل سنگین‌تر باشد، آثار منفی این قطع رابطه برای ایران بیشتر خواهد بود.
✍ اگرچه استرالیا تنها یک دولت است، لیک به عنوان قطعه‌ای از پازل جهان آزاد، پذیرش انقطاع رابطه به معنای انفعال در قبال دومینوی خودتحرمی ایران است که باید از سوی دلسوزان وزارت امور خارجه با آن مقابله شود.
✍ بدون شک، این قطع رابطه علی رغم آثار ناچیز بر زندگی ایرانیان با منافع ملی هماهنگ نیست؛ لیک با وقوع آن مواجه هستیم و تا کنون اقدامی برای مهار آن صورت نگرفته است.
✍ واقعیتی که متعاقب آن، این پرسش به ذهن متبادر می‌شود: آیا شخص (یا اشخاصی) از این فصل رابطه، و (در کل) گسستِ رشته‌های ارتباط ایران و جهان آزاد نفع می‌برند؟
@javadrooh
👈 آرش ملکی، پژوهشگر حقوق بین‌الملل، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:
✍ خبر آمد که دولت استرالیا، ایران را به مداخله خصمانه در امور داخلی خود متهم نموده، و بر اساس تصمیمی یک‌جانبه به روابط دیپلماتیک خود با ایران پایان داده است.
✍ ماجرا از این قرار است که به تاریخ 26 اوت، نخست وزیر استرالیا به همراه جمعی از مقامات دولتی با صدور یک بیانیه اعلام می‌کنند که از 7 اکتبر 2023 بدین سو، اقداماتی از سوی ایران علیه جامعه یهودیان استرالیا صورت پذیرفته، که حداقل در دو مورد از آنها ـ شامل حملاتی به رستورانی یهودی در سیدنی (20 اکتبر 2024) و یک کنیسه در ملبورن (6 دسامبر 2024) ـ آمریت ایران قابل انکار نیست.
✍ در نتیجه، دولت استرالیا ضمن اخراج سفیر و سه دیپلمات ایرانی، به تحریم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و تعطیلی سفارت خود در تهران مبادرت می‌ورزد تا خشونت از خاورمیانه به خاک این کشور وارد نشود.
✍ در این مورد واکنش روزنامه کیهان هم جالب توجه است که این اقدام تحریمی را نتیجه نفوذ راهبردی قابل ملاحظه ایران در اقیانوسیه دانسته، و از آنجا که استرالیا را ـ نه یک دولت برخوردار از حاکمیت که ـ یک موجودیتِ استعمار شده به شمار می‌آورد، کلاه دایی جان ناپلئون را به سر گرفته، و آن را حاصل فشار انگلستان معرفی می‌کند!
✍ در یک نگاه کلی، اشتراک منافع میان ایران و استرالیا ـ به واسطه فاصله جغرافیایی ـ هرگز به اندازه‌ای نبوده که برای دولتین همکاری سیاسی با یکدیگر به اولویت بدل شود.
✍ حجم رابطه اقتصادی ایران و استرالیا نیز هیچگاه از چند ده میلیون دلار فراتر نرفته، که مسافت ده هزار کیلومتری فی مابین در این مورد بی تأثیر نبوده است.
✍ از سوی دیگر، چالش‌های کلان دولتین از یکدیگر کاملاً متفاوت است؛ در شرایطی که برای رهبران استرالیایی ایجاد پیوند قوی با دولت‌های حوزه هندوپاسیفیک، تداوم رشد اقتصادی، مهار آثار ناشی از تغییر اقلیم به عنوان یک دولت توسعه یافته برخوردار از اولویت هستند، ایرانیان برای توسعه حداقلی ناگزیرند با اینترنت لاکپشتی، تورم و ناترازی آب و برق دست و پنجه نرم کنند.
✍ با این اوصاف و در نهایت، این قطع ارتباط تأثیر چندانی بر زندگی روزمره شهروندان ایرانی ندارد؛ لیک مشاهده مسئله از نگاه کلان مبین این وقعیت است که گویی اراده‌ای برای فاصله‌گذاری میان ایران و دولت‌های توسعه یافته ـ که در لسان دیپلماتیک «جهان آزاد» خوانده می‌شوند ـ وجود دارد.
✍ تا پیش از این، ایران با ایالات متحده و کانادا هیچ رابطه دیپلماتیکی نداشت؛ چند روز قبل هم سفیر آلمان از ایران رفت، و رابطه ایران ـ فرانسه هم به واسطه زندانیانِ فرانسوی (به نام‌های سیسیل کولر و ژاک پاری) در ایران رو به راه به نظر نمی‌رسد.
✍ بدیهی است که در جهان معاصر نبود رابطه دیپلماتیک به منزله فقدان امکان تعریف منافع مشترک، و نقش آفرینی در معادلات جهانی است؛ هر میزان که وزنه‌ی دولتِ مقابل سنگین‌تر باشد، آثار منفی این قطع رابطه برای ایران بیشتر خواهد بود.
✍ اگرچه استرالیا تنها یک دولت است، لیک به عنوان قطعه‌ای از پازل جهان آزاد، پذیرش انقطاع رابطه به معنای انفعال در قبال دومینوی خودتحرمی ایران است که باید از سوی دلسوزان وزارت امور خارجه با آن مقابله شود.
✍ بدون شک، این قطع رابطه علی رغم آثار ناچیز بر زندگی ایرانیان با منافع ملی هماهنگ نیست؛ لیک با وقوع آن مواجه هستیم و تا کنون اقدامی برای مهار آن صورت نگرفته است.
✍ واقعیتی که متعاقب آن، این پرسش به ذهن متبادر می‌شود: آیا شخص (یا اشخاصی) از این فصل رابطه، و (در کل) گسستِ رشته‌های ارتباط ایران و جهان آزاد نفع می‌برند؟
@javadrooh
🔥4😢1🎉1
📱روایت‌های مجازی: توییت #رافائل_گروسی درباره دیدار با #مارکو_روبیو وزیرخارجه آمریکا: تبادل‌نظر به‌موقع و مهم با وزیر امورخارجه آمریکا امروز در واشنگتن دی‌سی درباره فعالیت‌های آژانس در ایران و اوکراین و همکاری قوی ایالات متحده و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درحالیکه نوآوری هسته‌ای پیشرفت می‌کند. سپاسگزارم از حمایت مداومشان در ماموریت ما برای صلح.
@javadrooh
@javadrooh
👍3👎3😢1
اقرار خانم سخنگو!
سرمقاله هم‌میهن
۰۶ شهریور ۱۴۰۴
🔹خانم سخنگوی دولت پس از یک سال حقیقتی را گفتند که شاید دیگران هم میدانستند ولی دوست نداشتند به آن اذعان کنند. وی گفت: «رئیسجمهور رئیس شورای عالی فضای مجازی است و میتواند بصورت دستوری موضوع را حل کند ولی نگاه دولت نگاه وفاق و نگاه پذیرش بر موضوعات است؛ برای همین فرآیند طولانی شده است.»
🔹بهتر از این نمیشد که نشان داد مسائل قابل حل است ولی حل آنها تعلیق به محال شده است زیرا با تفسیر رسمی از راهبرد خوب وفاق؛ در عمل هیچ مسئله مهمی حل نمیشود. چون آنها که مورد نظر دولت برای کسب وفاق هستند، هدفی جز زمینگیر کردن مردم و دولت ندارند.
🔹وفاق با کسانی که نه مسئولیتی میپذیرند و نه حتی مردم آنان را میشناسند آن هم به قیمت اصرار بر یک سیاست نادرست و شکست‌خورده هر چه هست وفاق نیست.
🔹تازه میان مسائل مهم کشور چون ناترازیها و سیاست خارجی فیلترینگ اهمیت کمتری دارد چون به برکت فساد ناشی از فیلترشکنها مردم سیاست فیلترینگ را خنثی کرده و دور زدهاند. ولی این اقرار خانم سخنگو نشان میدهد که همه تصمیمات مهم گروگان این تعبیر ناروا از وفاق شده است. وفاق با نیروهای ناشناخته و اصرار بر ادامه وجود سیاستهای ضدمردمی و شکست‌خورده اشتباهی مسلم است.
🔹حداقل انتظار ما از خانم سخنگو این است که بفرمایند مخالفان رفع فیلترینگ چه دلایل موجهی دارند تا مردم هم با آنها همراه شوند. یا اگر مردم نمیپذیرند، حداقل بدانند آنان چه میگویند و در اتاقهای دربسته این شوراهای عریض و طویل چه میگذرد و کارشناسان درباره این تصمیمات چه میگویند؟
🔹آقای رئیسجمهور مطابق شرع یا سیره امام علی که خیلی به آن استناد کردند و همچنان می‌کنند، وظیفه دارند که به انجام وعدههای خود ملتزم باشند و رفع فیلترینگ سادهترین و بیزیانترین آنهاست که تمامش سود است. سود برای ارتباطات امن و مردم است. چرا باید اصلاح سیاستها را به منافع و زیادهخواهیهای گروهی اندک و زیادهخواه گره زد؟
🔹این که گفتند نگاه دولت مبتنی بر وفاق و پذیرش موضوعات است و برای همین فرآیند طولانی شده، بسیار حرف خطرناکی است. خُب آنان نمیخواهند بپذیرند همچنان که تا حالا هم بر اشتباه قطعی خود اصرار دارند؛ پس این وسط حقوق مردم چه می‌شود؟ شما دارید حقوق مردم را وجه‌المصالحه وفاق قرار میدهید در حالی که وفاق برای تأمین حقوق مردم است و نه بر عکس.
🔹این اشتباهات گفتاری حکایت از اشتباه فاحش در فهم و درک از ایده وفاق می‌کند. با این استدلال باید گفت که مملکت و حقوق ملت در خدمت وفاق درآمدهاند؛ و بدتر از این نمیتوان یک شعار سازنده را لوث و از محتوا تهی کرد.
🔹امیدواریم آقای پزشکیان هر چه زودتر این رویکرد را اصلاح کنند و اجازه ندهند که منافع مردم قربانی لجبازی افرادی غیرمسئول شود.
🔹فیلترینگ نسبت به وضعیت ناخرسند سیاست خارجی و اقتصادی و ناترازیها و نیز انتخاب مدیران موضوع مهمتری نیست. باید دولت و آقای پزشکیان طرحی نو درباره وفاق دراندازند؛ پیش از این که دولت و مردم قربانی برداشت و تفسیر نادرست از این شعار شوند.
▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین
📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:
🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله
سرمقاله هم‌میهن
۰۶ شهریور ۱۴۰۴
🔹خانم سخنگوی دولت پس از یک سال حقیقتی را گفتند که شاید دیگران هم میدانستند ولی دوست نداشتند به آن اذعان کنند. وی گفت: «رئیسجمهور رئیس شورای عالی فضای مجازی است و میتواند بصورت دستوری موضوع را حل کند ولی نگاه دولت نگاه وفاق و نگاه پذیرش بر موضوعات است؛ برای همین فرآیند طولانی شده است.»
🔹بهتر از این نمیشد که نشان داد مسائل قابل حل است ولی حل آنها تعلیق به محال شده است زیرا با تفسیر رسمی از راهبرد خوب وفاق؛ در عمل هیچ مسئله مهمی حل نمیشود. چون آنها که مورد نظر دولت برای کسب وفاق هستند، هدفی جز زمینگیر کردن مردم و دولت ندارند.
🔹وفاق با کسانی که نه مسئولیتی میپذیرند و نه حتی مردم آنان را میشناسند آن هم به قیمت اصرار بر یک سیاست نادرست و شکست‌خورده هر چه هست وفاق نیست.
🔹تازه میان مسائل مهم کشور چون ناترازیها و سیاست خارجی فیلترینگ اهمیت کمتری دارد چون به برکت فساد ناشی از فیلترشکنها مردم سیاست فیلترینگ را خنثی کرده و دور زدهاند. ولی این اقرار خانم سخنگو نشان میدهد که همه تصمیمات مهم گروگان این تعبیر ناروا از وفاق شده است. وفاق با نیروهای ناشناخته و اصرار بر ادامه وجود سیاستهای ضدمردمی و شکست‌خورده اشتباهی مسلم است.
🔹حداقل انتظار ما از خانم سخنگو این است که بفرمایند مخالفان رفع فیلترینگ چه دلایل موجهی دارند تا مردم هم با آنها همراه شوند. یا اگر مردم نمیپذیرند، حداقل بدانند آنان چه میگویند و در اتاقهای دربسته این شوراهای عریض و طویل چه میگذرد و کارشناسان درباره این تصمیمات چه میگویند؟
🔹آقای رئیسجمهور مطابق شرع یا سیره امام علی که خیلی به آن استناد کردند و همچنان می‌کنند، وظیفه دارند که به انجام وعدههای خود ملتزم باشند و رفع فیلترینگ سادهترین و بیزیانترین آنهاست که تمامش سود است. سود برای ارتباطات امن و مردم است. چرا باید اصلاح سیاستها را به منافع و زیادهخواهیهای گروهی اندک و زیادهخواه گره زد؟
🔹این که گفتند نگاه دولت مبتنی بر وفاق و پذیرش موضوعات است و برای همین فرآیند طولانی شده، بسیار حرف خطرناکی است. خُب آنان نمیخواهند بپذیرند همچنان که تا حالا هم بر اشتباه قطعی خود اصرار دارند؛ پس این وسط حقوق مردم چه می‌شود؟ شما دارید حقوق مردم را وجه‌المصالحه وفاق قرار میدهید در حالی که وفاق برای تأمین حقوق مردم است و نه بر عکس.
🔹این اشتباهات گفتاری حکایت از اشتباه فاحش در فهم و درک از ایده وفاق می‌کند. با این استدلال باید گفت که مملکت و حقوق ملت در خدمت وفاق درآمدهاند؛ و بدتر از این نمیتوان یک شعار سازنده را لوث و از محتوا تهی کرد.
🔹امیدواریم آقای پزشکیان هر چه زودتر این رویکرد را اصلاح کنند و اجازه ندهند که منافع مردم قربانی لجبازی افرادی غیرمسئول شود.
🔹فیلترینگ نسبت به وضعیت ناخرسند سیاست خارجی و اقتصادی و ناترازیها و نیز انتخاب مدیران موضوع مهمتری نیست. باید دولت و آقای پزشکیان طرحی نو درباره وفاق دراندازند؛ پیش از این که دولت و مردم قربانی برداشت و تفسیر نادرست از این شعار شوند.
▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین
📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:
🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله
👍12❤3