📱روایت‌های مجازی: واکنش توییتری #مسعود_پزشکیان به اظهارات اخیر #نتانیاهو که وعده حل مشکل آب ایران توسط #اسرائیل را داده بود.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: ایران و اسرائیل روزهای آتی

👈 غلامعلی دهقان، کارشناس سیاسی و مدرس تاریخ، در یادداشتی تلگرامی نوشت:

✍ این روزها دوباره سران حاکم بر اسرائیل برای ایران رجز می‌خوانند و باز می‌گویند چنین و چنان خواهیم کرد و مردم ایران این‌بار با ما همراهی کنند تا جمهوری اسلامی سرنگون شود. البته، عده‌ای هم این سخنان را یاوه‌بافی آنان قلمداد می‌کنند و بیشتر جنگ روانی می‌دانند.

✍ واقعیت این است در حمله قبلی #اسرائیل در ۲۳خرداد تمامی اهداف آنها محقق نشد که مهمترین آن همین عدم حمایت توده‌های مردم و مساعدت نکردن آنها به اسرائیل برای سرنگونی نظام بود.

✍ قطعا اگر دوباره با همین نیت قصد حمله داشته باشند، باز هم تیرشان به سنگ خواهد خورد و وطن‌دوستی ایرانیان این خیال و رویای آنان را بر هم خواهد زد؛ همانطور که دفعه پیش دیدیم.

✍ علاوه بر اینکه شبکه داخلی آنها هم در حمله قبلی ضربات مهمی خورده است و از سوی دیگر اقدامات امنیتی جمهوری اسلامی بیش از گذشته است.

✍ بنابراین، اگر مختصر عقل سیاسی در حاکمان اسرائیل باشد؛ نباید به تاکتیک نظامی رجوع کنند. علاوه بر این، ضربات خردکننده و ویران‌کننده جمهوری اسلامی بر شهرهای مهم اسرائیل مثل تل‌آویو و حیفا هنوز زبانزد خاص و عام در کل جهان است.

✍ با این وجود، اسرائیل بازی خطرناک و بی‌ترمزی را بعد از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ شروع کرده است و آن ‌ تضعیف توان محور مقاومت به هر شکل‌ است. از #حماس شروع و بعد #حزب‌الله در لبنان و انصارالله در یمن و کمک به مخالفین #بشار_اسد برای سرنگونی وی در سوریه و چاره‌جویی برای #حشد_الشعبی عراق و تلاش برای  سرنگونی نظام جمهوری اسلامی به‌عنوان ام القرای مقاومت ادامه یافته است.

✍ به نظر می‌رسد اسرائیل در مورد ایران باید بیش از گذشته از خیالات خود فاصله بگیرد و با حساب و کتاب وارد بشود؛ اما خوی سودایی اسرائیل بعد از ۷اکتبر اجازه عقلانی فکر کردن را از او گرفته است و او خشونت و تندروی را بیش از گذشته پیشه خود ساخته است. بنابراین، با این رویکردحمله مجدد امکان‌پذیر است.

✍ شاید حملات متقابل ایران پس از حمله احتمالی اسرائیل به شکل کوبنده‌تر و سنگین‌تر از قبل آن‌هم در همان روزهای اولیه بتواند سوادی انان را بزداید و عقلشان برگردد. شاید.

@javadrooh

📰 پیشخوان: دویست‌و‌چهل‌ویکمین شماره #هفته_نامه_صدا شنبه بیست‌وپنجم مردادماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

🎥 ویدئو: استقبال #ترامپ از #پوتین در آلاسکا

@javadroo

🎥 ویدئو: #ترامپ و #پوتین با یک خودرو به محل نشست رفتند.

@javadrooh

🎥 ویدئو: از خبرنگاران در فرودگاه به #پوتین گفت: «آیا دست از کشتن غیرنظامیان برمی‌داری؟»، پوتین پاسخ نداد و اشاره کرد نمی‌شنود.

@javadrooh

📰 پیشخوان: هشتصدوپنجاه‌ونهمین شماره #روزنامه_هم_میهن شنبه بیست‌وپنجم مردادماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

🗯 گفتار دیپلمات: زمان تغییر پارادایم همین حالاست

👈 #محمد_جواد_ظریف وزیرخارجه پیشین ایران:

🔹ما نمی‌توانیم گذشته را نادیده بگیریم و نباید درس گرفتن از آن را متوقف کنیم.

🔹جنگ‌طلبان از بستن هر پنجره‌ای برای دیپلماسی سود می‌برند.

🔹ما باید این فرصت را از آن‌ها بگیریم تا نتوانند پارادایم تهدید مخرب را تثبیت کنند.

🔹انتخاب برای ایران، منطقه و قدرت‌های جهانی روشن است.

🔹زمان تغییر پارادایم همین حالاست.

isna.ir/xdTW3S

@javadrooh

🔅نکته: علت نمایش نظامی آمریکا در دیدار پوتین و ترامپ چیست؟

👈 کانال جنگاوران در حاشیه مراسم دیدار پوتین و ترامپ نوشت:

✍ از جنگنده‌های نسل پنجم F22 رپتور، پارک‌شده درست کنار سکوی عکس یادگاری رهبران دو کشور تا پرواز جنگنده‌های اف-35 و بمب‌افکن B2 که عملیات چکش نیمه‌شب علیه ایران را اجرا کردند از روی سر آنها، نمایش نظامی تدارک دیده‌شده توسط ترامپ، بیشتر به رژه نظامی تنه می‌زند تا تشریفات استقبال.

✍ علت اصلی این نمایش‌ها اما نه به‌خاطر #پوتین بلکه به‌خاطر افکار داخلی آمریکا است.

✍ روسیه بعد از تجربیات جنگ اوکراین، بهتر از هرکسی از قابلیت‌های تجهیزات غربی و میزان ضعف ارتش خود مطلع است و ترامپ نیاز چندانی به یادآوری قدرت نظامی آمریکا به آنها ندارد.

✍ مهم‌تر از همه اینکه اساسا تنش نظامی بین آمریکا و روسیه وجود ندارد که نیاز به چنین چیزی باشد. همانطور که در سخنان و کارهای ترامپ روشن است، آمریکا جنگ روسیه علیه اوکراین را حمله‌ای به منافع خود تلقی نمی‌کند و نهایت کاری که در دفاع از اوکراین حاضر به انجام است، تحریم علیه روسیه و فروش بیشتر تسلیحات به اوکراین است.

✍ اما تنش اصلی در ذهن #ترامپ وجود دارد. در انتخابات۲۰۱۶ آمریکا، ماجرایی ساختگی تحت‌عنوان دخالت روسیه برای کمک به انتخاب شدن ترامپ، برای مدتی طولانی تیتر اول همه رسانه‌های دموکرات بود.

✍ این تبلیغات گسترده ترامپ را عروسک خیمه‌شب‌بازی پوتین معرفی می‌کرد و شاید بزرگترین احساس حقارت (insecurity) را برای ترامپ به‌وجود آورد.

✍ به‌خاطر این ماجرا، ترامپ به‌شدت ظاهر مقتدر علیه روسیه اتخاذ کرده است و تمام این نمایش‌ها، در راستای حفظ همین ظاهر هستند؛ اگرچه نمی‌توان منکر شد که در وهله دوم برای روس‌ها هم یادآوری ظاهری از ابرقدرتی آمریکا خواهند بود.

@javadrooh

💥خبر: لاوروف: برخی تحریم‌های روسیه پس از نشست آلاسکا قطعاً لغو خواهند شد

👈 وزیرخارجه روسیه با ابراز اطمینان از نتایج نشست رؤسای جمهور آمریکا و روسیه در آلاسکا اعلام کرد که بخشی از تحریم‌های واشنگتن علیه مسکو به طور قطعی برداشته خواهد شد.

@javadrooh

کفایت مذاکرات!

سرمقاله هم‌میهن
۲۵ مرداد ۱۴۰۴

🔹به نظر می‌‏رسد که جامعه ایران خیلی پیش از این در توصیف وضع نارسایی‌‏های موجود به کفایت مذاکرات رسیده است. در واقع، در توصیف وضعیت موجود و نیز به بن‌‏بست رسیدن سیاست‌‏های گذشته تردیدی نیست.

🔹اظهار اینکه فلان تصمیم خطا بوده یا باید بهمان کار را انجام می‌‏دادیم، خوب و بجاست؛ ولی تکرار آن ملال‌‏انگیز شده است. گویی که کسی نیست تا این حقایق را بشنود و‏کاری کند، و چنین برداشتی موجب سرخوردگی و عصبانیت می‌‏شود.

🔹سخنان آقایان حسن روحانی و مهدی کروبی و مواضع تکراری و حوصله‌‏سربر دبیر شعام در بیروت و بیانیه کارشناسان پیشکسوت امور خارجی کشور که همگی این موارد در روزنامه امروز بازتاب یافته است، نشان می‌‏دهد که هیچ‌کدام از جریان‌‏ها و افراد سیاسی درون یا نزدیک به ساختار قدرت، نگاه و عمل معطوف به آینده ندارند. سهل است که جریان‌‏های بیرون ساختار سیاسی نیز سردرگم و منتظر حوادث پیش‌‏بینی‌‏نشده هستند.

🔹مشکل این است که کسی نمی‌‏داند مخاطب این مواضع انتقادی که باید پاسخ دهد، کیست یا کجاست؟ آیا شورای‌‏عالی امنیت‌‏ملی عهده‌‏دار پاسخگویی است؟ آیا این مجلس چنددرصدی پاسخگو باید باشد؟ آیا شورای سران سه‌‏قوه می‌‏توانند در این سطح سیاست‏گذاری کنند؟ آیا مجمع تشخیص مصلحت نظام تعیین ‌‏تکلیف می‌‏کند؟ امامان جمعه چطور؟ شخصیت‌‏های سیاسی و نظامی دارای پست یا بیکار چه جایگاهی دارند؟ وزارت‏خارجه کجای کار است؟ ظاهراً هیچ پاسخگویی روشنی در این زمینه وجود ندارد. به همین دلیل هم مردم و رسانه‌‏ها و نخبگان هم هرکدام ساز خود را می‌‏زنند؛ چون چاره دیگری ندارند.

🔹اصرار به ادامه سیاست‌‏های گذشته هم قابل‌‏فهم است؛ به شرطی که کسی به مردم بگوید گرچه سیاست‌‏های گذشته ما را به این روز رسانده است، ولی وضعیت امروز ما مطلوب است و باید همان راهبرد گذشته را ادامه دهیم؟ و به‌‏طور مستدل اطمینان دهد که نه‌‏تنها می‌‏توانیم این وضع را حفظ کنیم، بلکه آن را بهبود هم خواهیم داد.

🔹اگر کسی چنین داعیه‌‏ای ندارد و در صندلی مسئولیت نشسته، حق ندارد الله‌‏بختکی و دیمی سفر یا رفتار کند. باید پاسخگو باشد. حق ندارد فردای روزگار زیرش بزند که مثلاً ما مخالف بودیم. برای اثبات بی‌‏برنامگی همین توضیح کفایت می‌‏کند که مجموعه نیروها اتفاق نظر دارند که جنگ درست نیست.

🔹ولی برخی هم هستند که با مذاکره بیشتر از جنگ مخالف هستند و آن را کفر ابلیس می‌‏دانند و هنگامی هم که می‌‏گویی پس چه کار کنیم، می‌‏گویند راه‌‏های دیگر هم هست. کدام راه؟ دریغ از یک کلمه پاسخ درست و درمان. متأسفانه مقامات رسمی هم در تورهای خودتنیده گرفتار هستند و حتی یک نفر را پیدا نمی‌‏کنیم تا ادعاها و مواضعی را که بیرون از صندلی قدرت اتخاذ می‌‏کند، هنگام نشستن بر صندلی نیز تکرار و اجرا کند.

🔹معلوم نیست این صندلی چه خاصیتی دارد که این‏گونه صاحبانش را از خود و خرد پیشین بیگانه می‌‏کند؟

▫️ متن کامل در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

💥خبر: نواف سلام، نخست‌وزیر لبنان: به دنبال صلح هستیم و شاید به پیمان ابراهیم بپیوندیم.

@javadrooh

🎥 ویدئو: تئوری زمستان سخت، نفوذ بود؟

👈 علی اصغر خدایاری، فعال سیاسی و استاد دانشگاه:

🔹براساس تئوری زمستان سخت، تصمیماتی گرفتیم که پدر ما درآمد؛ خب باید رفت خِر اینها را گرفت.

🔹شاید بخشی از تاثیر نفوذ همین باشد.

🔅ویدیوی کامل را در لینک زیر ببینید👇

https://youtu.be/-x9nnDhOQXA?si=SRcGe6c0mZWVFT73

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: شل شدن چنگال فشار اسرائیل بر سیاست آمریکا

👈 آرام حسن‌زاد، پژوهشگر روابط بین‌الملل، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:

✍ از زمان تأسیس اسرائیل در سال ۱۹۴۸، این رژیم همواره به خشونت علیه فلسطینیان متوسل شده و با استفاده از حمایت آمریکا، مانع از هرگونه محکومیت جدی در سازمان ملل شده است.

✍ برای تضمین این حمایت، گروه‌های حامی اسرائیل طی دهه‌ها صدها میلیون دلار صرف تأثیرگذاری بر نظام سیاسی آمریکا کرده‌اند؛ از تأثیرگذاری بر نتایج انتخابات گرفته تا تحت‌فشار قرار دادن اعضای کنگره برای جلوگیری از انتقاد از رفتارهای اسرائیل.

✍ اما از زمان آغاز جنگ انتقام‌جویانه اسرائیل علیه فلسطینیان در غزه پس از حملات حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، خشونت‌های بی‌حد، جنایات جنگی، نسل‌کشی و حتی کشتن چند شهروند آمریکایی، به نظر می‌رسد موازنه سنتی حمایت‌ها در ایالات متحده را بر هم زده است.

✍ نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که افکارعمومی آمریکا واکنش نشان داده است؛ به‌طوری که اکنون حدود ۶۰درصد مردم با عملیات نظامی اسرائیل در غزه مخالف‌اند. اقدامات خشونت‌بار اسرائیل که تحت نفوذ جریان‌های افراطی مذهبی حاکم بر دولت راست‌گرای بنیامین نتانیاهو انجام می‌شود، دریچه‌ای از قضاوت عمومی را گشوده که ممکن است دیگر بسته نشود.

✍ آنچه اوضاع را برای اسرائیل وخیم‌تر کرده، این است که واکنش افراطی آن باعث ایجاد لرزش سیاسی در میان بخشی از جمهوری‌خواهان محافظه‌کار و همچنین دموکرات‌های جریان اصلی شده است؛ گروه‌هایی که سال‌ها چشم خود را بر اعدام‌های فراقضایی، مجازات‌های جمعی و بی‌اعتنایی اسرائیل به حقوق بین‌الملل بسته بودند.

✍ اینک نشانه‌هایی از تضعیف نفوذ دیرینه اسرائیل بر سیاست آمریکا دیده می‌شود. دموکرات‌ها پیش‌تر تنها در حد تذکرات ملایم، اسرائیل را نقد می‌کردند؛ اما اکنون نمایندگانی مانند «مایک کویگلی» مستقیماً اقدامات نظامی اسرائیل را زیر سؤال برده و حتی خواستار تشکیل کشور فلسطین شده‌اند.

✍ در گذشته تنها جناح چپ دموکرات‌ها با صدای بلند از سیاست‌های تبعیض‌آمیز اسرائیل علیه مسلمانان و مسیحیان انتقاد می‌کردند، بی‌آنکه تأثیر جدی بر سیاست آمریکا داشته باشند.

✍ از سوی دیگر، جمهوری‌خواهان و جریان‌های مسیحی انجیلی همواره به‌طور کامل پشت اسرائیل ایستاده بودند و حتی در مواردی که قربانیان آمریکایی بودند، مانع از هرگونه پیگرد یا بازخواست می‌شدند.

✍ اما اینک شرایط متفاوت است. فشار اقتصادی در آمریکا به‌عنوان نقطه عطف عمل کرده است. تورم، هزینه‌های بیمه، درمان و مالیات‌های ملکی به‌شدت افزایش یافته و بسیاری از خانواده‌های آمریکایی در مضیقه مالی‌اند.

✍ بدهی ملی بی‌سابقه ۳۷تریلیون دلاری نیز به افزایش تورم و گرانی کالاها دامن زده است. در چنین شرایطی، پرسش اصلی آمریکایی‌ها این است: «چرا باید این همه هزینه برای اسرائیل صرف شود؟»

✍ یکی از چهره‌های شاخص این موج انتقادی «مارجری تیلور گرین»، عضو برجسته جنبش «آمریکا را دوباره عظیم کنیم» و از نزدیکان ترامپ است. او آشکارا این پرسش را مطرح کرده که چرا آمریکا باید میلیاردها دلار به اسرائیل کمک کند در حالی که مردم خودش با مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

✍ او اخیراً در شبکه اجتماعی X نوشت: «آیپک تلاش می‌کند پیام من درباره اولویت آمریکا را ضدیهود جلوه دهد، فقط به این دلیل که نمی‌خواهم میلیاردها دلار به دولتی سکولار و مسلح به سلاح هسته‌ای در اسرائیل ارسال شود.»

✍ گرین حتی خواستار توقف کامل کمک‌های خارجی شده و دیگر جمهوری‌خواهان جریان اصلی مانند «توماس مَسی» نیز از این ایده حمایت می‌کنند. این امر نشانه یک تحول سیاسی است که ریشه در بحران اقتصادی و غرور و لجاجت اسرائیل دارد.

✍ او در ادامه نوشت: «با بدهی ۳۷تریلیون دلاری، من دیگر تنها بر آمریکا تمرکز دارم. وفاداری من به مردم آمریکا و نسل آینده است، نه هیچ کشور خارجی.»

✍ افزایش انتقادات از سیاست‌های اسرائیل، همراه با فشارهای اقتصادی بر جامعه آمریکا و تکبر لابی‌های خارجی که می‌پندارند می‌توانند مخالفان کنگره را خفه کنند، همگی موجب تضعیف جایگاه اسرائیل در ایالات متحده شده است.

✍ شاید این تغییرات در ظاهر کوچک باشند، اما روندی آغاز شده که در صورت ادامه، متوقف‌نشدنی خواهد بود.

✍ در سیاست آمریکا اصطلاحی وجود دارد که می‌گوید: «به کسی به اندازه کافی طناب بدهید، خودش را دار خواهد زد.» اسرائیل امروز در حال محکم‌تر کردن همان طناب به دور گردن خود است.

@javadrooh

📰 پیشخوان: هشتصدوشصتمین شماره #روزنامه_هم_میهن یکشنبه بیست‌وششم مردادماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

برنده قطعی گفت‌وگوهای مسقط

سرمقاله هم‌میهن
۲۶ مرداد ۱۴۰۴

🔹آیا مذاکرات ترامپ و پوتین به نتیجه خواهد رسید؟ واقعیت این است که کسی نمی‌داند. بستگی دارد به این که طرفین دنبال چه باشند و آیا آنچه می‌خواهند تناسبی با قدرت‌شان دارد یا خیر؟

🔹سوالات مهم دیگری هم در حاشیه می‌توان طرح کرد. اگر ما بودیم چه رفتاری می‌کردیم؟ چرا زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین غایب است؟ به نظر ما زلنسکی در برابر این مذاکرات چه باید انجام دهد؟ خیلی ساده بگوید که روسیه باید عذرخواهی کند و تمام سرزمین‌های اشغالی از جمله شبه‌جزیره کریمه و تمام استان‌های شرقی و جنوب شرقی اوکراین را تخلیه کند و خسارت جنگی هم بپردازد و ما هم مستقل هستیم و می‌خواهیم عضویت ناتو را بپذیریم و به روسیه هم مربوط نیست.

🔹در واقع، این سیاستی است که اوکراینی‌ یکپارچه و قدرتمند در برابر حمله به خاک‌ خود باید اتخاذ کند. این موضع منطقی برای یک دولت ملی در اوکراین است. ولی روسیه چطور؟ آن هم استدلال‌های خود را دارد که در سخنرانی اوایل جنگ اوکراینِ پوتین به‌خوبی منعکس شده است. به‌علاوه، یک قدرت هسته‌ای که نمی‌باید چنین شکستی بخورد. شاید پیروز نشود؛ ولی شکست افتضاح‌آمیز هم سخت است. پس طرفین باید آن قدر بجنگند تا دست به اتم شوند؟

🔹از سوی دیگر، روسیه باید بگوید که به آمریکا چه ربطی دارد که دخالت کند؟ آمريکا هم آنقدر کمک به اوکراین می‌کند که جنگ فرسایشی شود. بدیهی است که بهترین کار را دو طرف کردند. هم روسیه پذیرفت که طرف اصلی دعوا آمریکاست و هم اوکراین متوجه بود که بدون حضور ایالات‌متحده قادر به رسیدن به صلح نیست فقط می‌توان قیمت منصفانه‌ای برای صلح تعریف کرد.

🔹طبیعی است که این گفت‌وگوها در همه سطوح کارکردهای گوناگونی دارد؛ حتی اگر طرفین به نتیجه نرسند. حداقل نتیجه گفت‌وگو این است که برای مردم خود حجت را تمام می‌کنند و به جهان نیز این پیام را مخابره می‌کنند که ما سعی خود را کردیم که تفاهم و ‌توافق کنیم، ولی نشد یا تقصیر طرف مقابل بود.

🔹به‌طورکلی، حتی اگر یک طرف ماجرا نخواهد توافق کند، باز هم باید با تمام قوا طرفدار گفت‌وگو‌ شود. چون عدم گفت‌وگو فقط دو معنی دارد. یا آنقدر موضع گفت‌وگوکننده بالاست که طرف مقابل را به پشیزی حساب نمی‌کند و معتقد است باید بدون قید و شرط تسلیم شود. یا آنکه در موضع ضعف قرار دارد و قادر به گفت‌وگو‌ نیست.

🔹از این منظر، اگر به تجربه مذاکرات اخیر ایران و آمریکا نیز بنگریم، خواهیم دید که اتفاقاً برنده مطلق گفت‌وگوهای بی‌نتیجه مسقط، ایران بود.

🔹می‌توانستیم آن گفت‌وگوها را از ابتدا رد کنیم. طبیعی است که چنین کاری تجاوز رژیم اسرائیل و ایالات متحده را هم در ذهن جهانیان و حتی در ذهن مردم داخل گریزناپذیر می‌نمود. یک لحظه تصور کنید آن گفت‌وگوها را رد می‌کردیم و قطعاً هم جنگ می‌شد. در این صورت، همه می‌گفتند اگر گفت‌وگو را پذیرفته بودید، جنگ نمی‌شد و امروز حکومت تحت‌فشار برای پذیرش تقصیر به دلیل نپذیرفتن گفت‌وگو و کوتاهی کردن در اجتناب از جنگ بود.

🔹این قاعده همیشه و درهمه‌حال از جمله همین امروز هم برقرار است. از ابتدا باید چند چیز را درباره گفت‌وگوی سیاسی دانست. اول؛ چه پیروز شویم و چه شکست بخوریم و چه تفاهم کنیم، در نهایت راهی جز گفت‌وگوی مستقیم نداریم. دوم؛ هیچ تضمینی برای موفقیت گفت‌وگو‌ وجود ندارد. سوم؛ قرار نیست گفت‌وگو ذهن حکومت و جامعه را از مسائل اساسی منحرف کند و دچار خطا شوند. چهارم؛ گفت‌وگو به منزله پایان راه نیست بلکه آغاز یک راه است، به شرطی که هدف حل مسئله و نه مثل دوران مسئولیت سعید جلیلی برای نمایش باشد. پنجم؛ گفت‌وگوها تا حدی که به اصل آن لطمه نزند، باید شفاف باشد و اطلاع‌رسانی شود. هفتم؛ گفت‌وگو نه جانشین قدرت نظامی است و نه جانشین قدرت سیاسی و اقتصادی؛ دیپلماسی و گفت‌وگو توان کشور را در بازتاب دادن این قدرت‌ها نشان می‌دهد.

▫️ متن کامل در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

💥خبر: حمایت رسانه دفتر رهبری از "مسئولان" همزمان با تشدید حملات تندروها به #مسعود_پزشکیان

👈 سرمقاله روزنامه اینترنتی دفتر مقام‌رهبری:

🔹نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در بحبوحه جنگ ۱۲روزه پرده از هدف اصلی تجاوز برداشت و گفت درگیری می‌تواند به «تغییر رژیم» در ایران منجر شود. وزیر جنگ هدف حملات را «تضعیف حکومت» معرفی کرد و وزیر دیاسپورا نیز خطاب به منافقین و سلطنت‌طلبان نوشت: «از فرصت تاریخی پیش‌آمده استفاده کنید؛ ما از مبارزه شما حمایت می‌کنیم».

🔹این اعترافات نشان داد هدف اصلی جنگ، تلاش برای بی‌ثبات‌سازی ایران از درون بود نه صرفاً بهانه‌های هسته‌ای. دشمن در رسیدن به این هدف ناکام ماند اما پایان ماجرا نیست؛ هر متغیر داخلی یا خارجی که به اختلاف و آشوب منجر شود، مطلوب‌ترین سناریو برای اوست.

🔹تل‌آویو می‌داند نمی‌تواند ایران را از بیرون شکست دهد، بنابراین تمرکز اصلی دشمن بر عملیات روانی و بحران‌آفرینی داخلی است. در چنین شرایطی تنها یک حقیقت باید مبنای وحدت قرار گیرد: دفاع از کشور و ایران عزیز.

🔹فضاسازی‌های پرهیاهو علیه مسئولان نه نقد سازنده، بلکه آتشی است که بذر بی‌ثباتی می‌پاشد. نقد منصفانه طبیعی است، اما مطالبه‌گری که به بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی منجر شود، همان نقش مورد نظر دشمن را ایفا می‌کند.

🔹جنگ ۱۲روزه نشان داد ملت ایران در بزنگاه‌ها یکپارچه می‌ایستد. این سرمایه عظیم امروز در دست ماست و مسئولیت همگانی ایجاب می‌کند که از آن پاسداری کنیم. دشمن که در جبهه نظامی شکست خورده، چشم به بی‌ثباتی داخلی دوخته است؛ نباید با هیجان کاذب همان چیزی را به او هدیه داد که در میدان نبرد به دست نیاورد.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: زنگزور، مسئله‌ای ساده یا پیچیده؟

👈 مالک رضایی، کارشناس‌ارشد علوم سیاسی، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:

✍ هنر ما این است که گاهی مسائل ساده‌ را برای خودمان پیچیده و لاینحل می‌کنیم  و زمانی هم که دیگران، بی‌توجه به آنچه که ما طی سالیانی گفته‌ایم مبادرت به حل آن مسئله کردند، درصدد توجیه گفته‌های قبلی خود بر می‌آییم که حاصل گفتارمان این باشد که: "مثل اینکه قضیه، به آن حد هم پیچیده و نگران‌کننده نبوده است که ما می‌گفتیم." بلی؛ به آن حد پیچیده نبوده است. اما به این سادگی هم نیست که اکنون می‌گوییم.

✍ مسئله کریدور #زنگزور یکی از مصادیق چنین برخوردهای چندگانه ما طی سالیان متمادی اخیر بوده است. صورت ساده و ظاهری این مسئله در سوابق تاریخی خود این است که کشور جمهوری آذربایجان در برون‌بوم خود سرزمینی بنام نخجوان دارد که از خاک خود برای دسترسی به آن، یا باید از ایران عبور کند که حدود ۴۰۰کیلومتر  است و یا از خاک ارمنستان که حدود ۴۰کیلومتر است. 

✍ اما این مسئله، صورت واقعی‌تر دیگری هم در لایه زیرین خود دارد و آن اینکه، ترکیه هم برای دسترسی به منافع حوزه خزر و کشورهای پیرامونی آن به ضرورت ایجاد یک کریدور ارتباطی مدرن و نزدیک و زمینی و ریلی در این مسیر چشم دوخته است.

✍ در این میان، آذربایجان و قبل از آن ترکیه با کشور ارمنستان یک مناقشه تاریخی هم دارند که حل این قضیه را برای هر دوی آنها مشکل کرده بود.

✍ حالا ما به‌عنوان کشوری پهناور که به لحاظ ژئوپولیتیک منحصربه‌فرد خود و نیز به لحاظ سوابق تاریخی و فرهنگی خود باید بیش از هر کشوری در این مورد نقش ایفا می‌کردیم، می‌توانستیم با نگاه به رقابت‌ها و مناقشات منطقه‌ای در این مورد و برای پاسخگویی به حل این موضوع، چند استراتژی و تاکتیک اتخاذ کنیم و روی میز بگذاریم.

✍ می‌توانستیم  بگوییم راه می‌خواهید چه کنید؟ راه را دارید. بیایید از استان‌های آذربایجان و اردبیل و آستارای ما عبور کنید و بروید به آستارای خودتان. با ارمنستان هم که مناقشه دارید اصلا حرف آن را نزنید. نکند می‌خواهید ژئوپولیتیک منطقه و مرز ما را با ارمنستان به هم بزنید و....؟ ما عملا چنین رویکردی را اتخاذ کردیم‌ و برخی رسانه‌ها هم از هر دو سوی قضیه بر شدت این رویکرد دمیدند که طبعا خاصیت نگاه ژورنالیستیک و شخصی و جهت دار به هر مسئله‌ای همین است و به جای اینکه واقعیت قضیه را ببیند، همواره درصدد طرح نگاه ژورنالیستیک خود است.

✍ اما تحلیلی که بر مبنای نگاه محض ژورنالیستیک و شخصی باشد هیچ موقع، افقی روشن، پیش روی کسی نمی‌گشاید. از همان نظر هم در الفبای روش تحقیق و تحلیل علوم سیاسی و اجتماعی و... تاکید می‌شود که یک تحلیلگر باید نگاه و دیدگاه شخصی خود را حدالمقدور برکنار از متن و نتیجه‌گیری تحلیل نگاه دارد و مسئله را در سیر تاریخی و واقعی خود، آنگونه که اتفاق افتاده و جهت یافته است، ریشه‌یابی کند.      

✍ یک استراتژی دیگر، این می‌توانست باشد که ما گزینه‌ای هموزن تقاضای کشور آذربایجان را برایش روی میز می‌گذاشتیم و می‌گفتیم حرفت چیست؟ راه نزدیک به نخجوان می‌خواهی؟ آن را هم داریم. آب را گل‌آلود نکن. بیا دقیقا در موازات زنگزور از این سوی ارس برای عبورت یک کریدور ریلی و زمینی فیبریکال و انرژیکال و ترافیکال  بسازیم از همین مسیر عبور کن. مسئله‌ات را با ارمنستان هم به وقتش حل می‌کنیم. لازم نیست کسانی را برای کمک به خودت در آن مورد، اینجا دعوت کنی که ما چشم دیدنشان را نداریم. خودمان حلش می‌کنیم. این هم یک استراتژی بود که ما عملا به سمت این استراتژی نرفتیم.

✍ یک استراتژی هم این بود که دست روی دست بگذاریم و هرازچندگاهی بگوییم اجازه نمی‌دهیم کسی در قفقاز کریدور بسازد و ضمنا سایر مسائل و مناقشات قفقاز هم فعلا به همان حالت بماند، هر وقت دلمان خواست، یک حرفی هم در آن مورد می‌زنیم و... که آنها هم همین سیاست تاخیری ما را فهمیدند. بالاخره این اندازه سیاست تاخیری را همه می‌فهمند و لذا هر کدام برای حل مسئله و نیاز خود به سویی رفتند.

✍ یکی بیش از پیش دست به دامن ترکیه شد و حتی به اسراییل هم چراغ سبز نشان داد. ترکیه دست به دامن آمریکا شد. روسیه در اوکراین گیر کرد. و بالاخره به فکر معامله‌گر ترامپ هم چیزی رسید و پروژه احداث کریدور را از خاک ارمنستان، به نام خود کلید زد. و ما اکنون می‌گوییم همه چیز، عالی پیش رفته است؛ جز اینکه پای امریکا به میان آمده است.

✍ اما آفرین بر نظر پاک خطا پوشت باد. هیچ چیزی عالی پیش نرفته است. ما می‌توانستیم این کریدور را از داخل خاک خود بکشیم. پای امریکا هم به میان نمی‌آمد.لیکن چندین دهه، فرصت‌سوزی‌های خودمان، این فرصت را از ما گرفت.

@javadrooh