💥خبر: بیانیه سنتکام درباره حملات امشب

👈 متن بیانیه: نیروهای فرماندهی مرکزی ایالات متحده (سنتکام) حملات هوایی را در عراق و سوریه علیه نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و گروه‌های شبه‌نظامی وابسته به آن انجام دادند.

🔹نیروهای ارتش ایالات متحده بیش از ۸۵هدف را با هواپیماهای متعدد از جمله بمب‌افکن‌های دوربرد که از ایالات متحده پرواز کردند، هدف قرار دادند. در این حملات هوایی بیش از ۱۲۵مهمات دقیق به کار گرفته شد.

🔹تاسیساتی که مورد اصابت قرار گرفت شامل عملیات فرماندهی و کنترل، مقرها، مراکز اطلاعاتی، راکت‌ها، موشک‌ها و انبارهای وسایل نقلیه بدون سرنشین (پهپادها) و تاسیسات زنجیره تامین تدارکات و مهمات گروه‌های شبه‌نظامی و حامیان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که حملات علیه نیروهای آمریکایی و ائتلاف را تسهیل می‌کردند.

@javadrooh

💥خبر: بیانیه جو بایدن درباره حملات امشب

👈 بخش‌هایی از بیانیه رییس‌جمهور آمریکا درباره حملات امشب: امروز به دستور من، نیروهای نظامی آمریکا به اهدافی در تأسیسات عراق و سوریه که سپاه پاسداران و شبه‌نظامیان ایران برای حمله به نیروهای آمریکایی از آن استفاده می‌کردند، حمله کردند. پاسخ ما از امروز آغاز می‌شود و در طول مدت زمانی ادامه خواهد یافت. آمریکا به دنبال جنگ در خاورمیانه یا هیچ جای دیگر جهان نیست.

@javadrooh

💥خبر: حملات ادامه خواهد داشت/ یک مقام آمریکایی اعلام کرد

👈 جان کربی، سخنگوی شورای امنیت‌ملی کاخ‌سفید، به خبرنگاران گفته که برآوردهای عملیاتی از حملات آمریکا تا صبح شنبه انجام خواهد شد.

🔹اعلان رسمی حاکی از حمله به هفت موقعیت در عراق و سوریه و بازگشت کامل و سلامت نیروهای آمریکایی است.

🔹کارشناسان نظامی، نوع حملات را انجام شده با حضور گسترده بمب‌افکن‌های غول‌پیکر آمریکایی می‌دانند که از پایگاه‌های مختلفی در جهان ممکن است به پرواز درآمده باشند.

🔹درحالیکه مقامات عراقی به شدّت از حملات انجام شده، ابراز خشم و انزجار کرده‌اند، آمریکا اعلام کرده است که به دولت عراق دراین‌باره اطّلاع داده شده بود.

@javadrooh

❤️برد بزرگ تیم ملی ایران برابر ژاپن را به هم‌میهنان تبریک می‌گویم. قدردان زحمات بازیکنان و کادر فنی تیم ملی هستیم.

@javadrooh

📰 پیشخوان: چهارصدوچهلمین شماره #روزنامه_هم_میهن یکشنبه پانزدهم بهمن‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

سازماندهی ِ برابری و برادری به توتالیتاریسم می‌‏انجامد

گفت‏‌و‏گو با خسرو ناقد، مترجم کتاب «رویارویی با پاسداران مطلق‏‌گرایی» درباره افکار و اهمیت لشک کولاکوفسکی

لشک کولاکوفسکی فیلسوف لهستانی از جمله مارکسیست‌هایی بود که در دهه 60 از مارکسیست برگشت و به یکی از منتقدین عمده وی بدل شد.

خسرو ناقد، نویسنده و مترجم شهیر ایرانی نیز به‌تازگی کتابی را با نام «رویارویی با پاسداران مطلق‌گرایی» از مجموع مقالات کولاکوفسکی «تدوین و ترجمه» کرده است که راهی نو برای شناخت «جهان اندیشگی» کولاکوفسکی و برخی از سویه‌های کمترشناخته‌شده اندیشه او در ایران در اختیار خوانندگان فارسی‌خوان قرار می‌دهد.

خسرو ناقد در گفت‌وگو با هم‌میهن عنوان می‌کند که یکی از مهمترین بحث‌های کولافسکی مطرح می‌کند مساله برابری و برادری است و اینکه سازماندهی این دو ایده می‌تواند به توتالیراتیسم برسد. در مورد اینکه ایده برابری و تلاش برای تحقق آن منجر به تمامیت خواهی می شود زیاد شنیده ایم اما درباره ایده برادری کمتر دیده ایم. از این منظر مقاله کولافسکی مهم است.

گزارش: فرزاد نعمتی
تصویر و تدوین: محسن کسایی

B2n.ir/k83680
@hammihanonline

شهرزاد، قصه برهوت را خواهد گفت

نمایش‌نامه برهوت نوشته هارولد پینتر به کارگردانی مرتضی نوری در پردیس تئاتر شهرزداد روی صحنه می‌رود.

مرتضی نوری در سومین تجربۀ کارگردانی خود یکی از آثار هارولد پینتر؛ نمایش‌نامه‌نویس انگلیسی و برنده جابزه نوبل را روی صحنه خواهد برد.
برهوت با نام اصلی No Man's Land در سال 1974 به نگارش در آمده و برای اولین بار در 1975 روی صحنه رفته است.
داستان این نمایش‌نامه درباره دو مرد میانسال است که به ظاهر از دوران دانشجویی با هم آشنا هستند. در طول نمایش‌نامه، روابط پیچیده و ارتباطات تاریک بین شخصیت‌ها برجسته می‌شوند و شخصیت‌ها با گذشته و حقایق ناگفته‌شان روبرو می‌شوند.
متن این نمایش‌نامه توسط یلدا واشقانی فراهانی به فارسی ترجمه شده و رحیم ‌مهراندیش، حسن ‌فضلی، سینا طباطبایی، روشنک کرمی هم بازیگران این کار هستند.
پگاه ‌نکوکار؛ دستیار کارگردان، نسیم روحانی؛ طراح لباس و گریم، مبینا حیدری؛ مجری گریم، مازیار ‌تهرانی و پوریا ‌احمدیان به عنوان گرافیست از دیگر عوامل گروه برهوت هستند.
برهوت از 15 بهمن تا 8 اسفند در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه خواهد رفت.
سایت تیوال، عهده دار فروش بلیط برهوت است.

🖋 یادداشت راهبرد: فوتبال را ببینید

▪️درباره مصاحبه‌‏های سرمربی و بازیکنان تیم ملی پس از بازی دیروز

👈 محمدجواد روح

✍ هنوز داشتند نفس‌نفس می‌زدند. هنوز شانه‌هایشان از سنگینی فشار روانی آزاد نشده بود. شاید هنوز این برد بزرگ را باور نکرده بودند. دهان‌هایشان بیش از آنکه بخندد، باز مانده بود. در شگفت از حماسه‌ای که آفریده بودند. (و چقدر دست‌مالی شده این کلمه «حماسه» - مثل بسیاری واژگان دیگر- اما چه می‌شود کرد که بی‌جانشین است؛ باید باز هم به کارش برد).

✍ و این خود، از شگفتی‌های فوتبال است؛ کار بزرگ را، حماسه را می‌آفرینند؛ اما خود در باور آن می‌‌مانند. بزرگی کاری را که کرده‌اند، هضم نمی‌کنند. بردن ژاپن در بازی دیروز، کمتر از حذف استرالیا در ملبورن نبود. ادعای بی‌ربطی نیست اگر بگوییم این ژاپن از آن استرالیا ترسناک‌تر بود. این را می‌شد در پیش‌بینی‌های کارشناسان و مربیان و ملی‌پوشان قدیمی دید. همان‌ها که این شب‌ها به برنامه‌های تلویزیونی آمدند و اغلب آنها، این تکیه‌کلام را داشتند: «دل‌مان می‌خواهد بگوییم تیم ملی می‌برد، اما...». و بعد می‌گفتند: «از نگاه کارشناسی، ژاپن!».

✍ البته، حق هم داشتند. اعتبار، آمار، ساختار و سابقه کارزارها همه به سود ژاپن بود. مگر می‌شد کارشناس باشی و حذف آلمان به دست سامورایی‌ها در همین جام‌جهانی قبل را نبینی. آمار بازی‌های تدارکاتی که دیگر گفتن نداشت؛ بردهای چهارگله و پنج‌گله مقابل آلمان و ترکیه و کانادا و چندین و چند کشور مطرح دیگر دنیای فوتبال. سطح بازیکنان هم جای قیاس نداشت. با آنکه ما هم ملی‌پوشانی در لیگ‌های انگلیس و ایتالیا و پرتغال و هلند و چند کشور دیگر اروپایی داریم که اغلب در لیگ قهرمانان هم بازی کرده‌اند؛ اما مجموع ارزش بازیکنان ایران در بازار جهانی فوتبال به اندازه یک ابرستاره ژاپن نیست. همانطور که ارزش کل بازیکنان لیگ برتر ایران به اندازه بودجه یک باشگاه لیگ ژاپن نیست. و البته، این شکاف طبیعی است؛ چیزی است در حد شکاف میان تولید ناخالص ملی دو کشور.

✍ همین شکاف و فاصله بود که نفس بازیکنان را می‌برید. آنها باید در میدانی نبرد می‌کردند که نابرابر بود از هر نظر. نابرابری و شکاف اقتصادی، اجتماعی و ورزشی کم بود، تنش‌های سیاسی داخلی و بین‌المللی هم به آن افزوده شد.

✍ تنش‌های داخلی البته به شدت یک سال قبل و روزهای جام جهانی نبود. شکاف دولت/ملت گرچه به همان گستردگی پارسال است، اما دست‌کم چنان ستیزه‌جویانه نیست که بخشی از مردم داخل و خارج از کشور را برابر تیم ملی قرار دهد و بازیکنان را نه نماینده ملت، که نماینده حکومت و وفاداران اقلیت پندارند؛ حتی اگر تماشاگران سفارشی را با سبک زندگی نمایشی به قطر فرستاده باشند.

✍ گرچه تنش‌های داخلی در سطح ستیزه‌گرانه پارسال و موسم جام‌جهانی نیست؛ اما تنش‌های بیرونی و سایه جنگ بر سر کشور، دغدغه‌هایی جدید را شکل داده است. دغدغه‌ها و هراس‌هایی که دست‌کم نرخ دلار را به هیجان وامی‌دارد؛ تا آنجا که بازخورد آن را در اردوی ملی‌پوشان هم می‌توان دید و شنید. چنان که بازیکنی لازم می‌بیند بلافاصله پس از بازی، تبریک گفته‌ونگفته، به بالا رفتن نرخ دلار اشاره کند و به «قلم به دستان» منتقد تیم ملی کنایه بزند که درباره آن هم بنویسید.

✍ همچنان که سرمربی و کاپیتان تیم ملی، مصاحبه پس از پیروزی بزرگ را فرصتی دیدند برای آنکه بگویند: «فوتبال را ببینید!». گلایه کنند از رسانه‌ها و منتقدان و بعضاً ورزشکارانی که در این ماه‌ها به فوتبال و فوتبالیست‌ها تاختند و بابت حواله و پاداش از هر سو به آنان تیر انداختند. بی‌آنکه واقعیت را ببینند و موقعیت و امکانات و ابزار فوتبال ایران را با رقیبان جهانی و قاره‌ای و حتی قدرت‌های درجه دوم و سوم آسیایی مقایسه کنند.

✍ فوتبالی که حداقل ابزارهای تامین منابع مالی خود (از حق پخش تلویزیونی تا بلیت‌فروشی و کپی‌رایت باشگاهی) را ندارد و آن‌گاه به مصاف رقبایی چون عربستان باید برود که حجم سرمایه‌گذاری آنان در فوتبال، معادلات مالی این رشته در سطح جهان را به چالش کشیده است. یا ژاپن و کره‌جنوبی و استرالیا و چین و قطر که زیرساخت‌های غیرقابل‌قیاسی از نظر امکانات ورزشی و سازماندهی لیگ‌های خود در مقایسه با ایران در اختیار دارند و یا دست‌کم همچون عراق و ازبکستان و ویتنام و تایلند وارد مسیر توسعه شده‌اند.

✍ چنین است که سرمربی و بازیکنان شاخص تیم ملی، در اولین جملات خود پس از بازی، مسئولان را مخاطب می‌گیرند و از آنان می‌خواهند که فوتبال را ببینند و البته که، دیدن فوتبال (این آینه تمام‌نمای توسعه کشورها) برای آنان که در قبال واژه توسعه، مثل جن و بسم‌الله هستند، شدنی نیست. تنها می‌توانند در پیروزی‌ها پیامی بدهند و تبریکی بگویند و ژستی بگیرند. اما واقعیت فوتبال را نمی‌توانند ببینند...

@javadrooh

📰 پیشخوان: چهارصدوچهل‌ویکمین شماره #روزنامه_هم_میهن دوشنبه شانزدهم بهمن‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

🖋 یادداشت راهبرد: اکسیر وارونه قدرت

👈 محمدجواد روح

✍ در روزهایی که بنا بر مناسبت ایام دهه فجر، هر روز گروهی از مسئولان و مقامات نهادهای مختلف حکومتی به آرامگاه بنیانگذار جمهوری اسلامی می‌روند و تجدید میثاق می‌کنند؛ گفتارهای سیدحسن خمینی در مقام میزبان، طبعاً رنگ و بوی تکرار می‌گیرد و در بسیاری از این مراسم، نقل قول و سخن مفصلی از وی منتشر نمی‌شود و گویی، فراتر از حد رعایت ادب سخنی نمی‌گوید.

✍ اما در میان این برنامه‌های متعدد، برخورد سیدحسن خمینی در مراسم حضور مدیران ارشد سازمان صداوسیما، متفاوت بوده است. او در این مراسم که دیروز برگزار شد، فرصت را مناسب دید تا از منظری متفاوت و البته کنایه‌آمیز و آمیخته به هشدار، با مدیران صداوسیما سخن بگوید و تلویحاً از آنان بخواهد از تجربه همتایان خود در دوران پهلوی درس بیاموزند و بیش از این، تحت عنوان «رسانه ملی» از آحاد ملت و افکارعمومی فاصله نگیرند.

✍ سخنان سیدحسن خمینی از آن جهت اهمیت دارد که همین چند روز پیش، خبر رسید دولت و مجلس بودجه سازمان صداوسیما را برای سال آینده چنان بالا برده‌اند که به سه برابر سال قبل می‌رسد. آن هم درست در شرایطی که فشارهای اقتصادی و تورم، بخش زیادی از جامعه را متأثر ساخته است و در گذران و قوت یومیه خود مانده‌اند.

✍ چنین است که صداوسیما و لشکر چندده‌هزار نفری کارمندان آن، در منظر جامعه، نورچشمی‌هایی را می‌مانند که با تولید گفتارهایی بر سبیل مدح و شعار، از آسایش و رفاه بهره می‌برند؛ درست برخلاف سایر کارمندان دولت که افزایش حقوق آنها از ۱۸ به ۲۰درصد محل تردید و سوژه کشاکش دولت و مجلس است. گویی، صداوسیما جزیره جدا از آحاد ملت و کارکنان دولت است که این موقعیت از آن یافته‌اند که خود را رسانه و صدای اکثریت ملت قرار نداده‌اند.

✍ گفتار سیدحسن خمینی درعین‌حال، درست در روزهایی بیان می‌شود که شبکه تلویزیونی «من‌وتو» کرکره خود را پایین کشیده است؛ شبکه‌ای که ناظران و کارشناسان رسانه، آن را تجربه‌ای موفق در دستیابی به هدفی که ترسیم کرده بود، تحلیل می‌کنند. آن هدف، درست همان بود که نواده امام دیروز از شکست آن در مقطع انقلاب سخن گفت. «من‌وتو» می‌خواست و توانست تصویر رژیم پهلوی را در منظر افکارعمومی ایرانیان -به‌ویژه نسل‌های جوان‌تر- بهبود بخشد؛ تا جایی که بسیاری از مؤثران انقلاب گرفتار حتی درگذشتگان فرهنگ و هنر در سال‌های اخیر، سوژه حملات گسترده در فضای مجازی و افکارعمومی قرار گرفته‌اند با این اتهام که در برانداختن رژیم سابق، نقشی و اثری داشته‌اند.

✍ در چنین بستر و موقعیتی است که گفتار دیروز سیدحسن خمینی اهمیت بیشتری می‌یابد. گفتاری که در آن، از تجربه دوسویه صداوسیمای پهلوی ازیک‌سو و کنش رسانه‌محور انقلابیون از سوی دیگر سخن گفت و سقوط را فرجام بی‌توجهی رسانه اصلی رژیم سابق به افکارعمومی دانست.

✍ نکته کلیدی سخن سیدحسن خمینی آنجا بود که از شکست صداوسیمای پهلوی از یک برنامه نیم‌ساعته در رادیویی خارجی گفت. منظور او، همان برنامه «صدای روحانیت» بود که در دوران تبعید امام‌خمینی به عراق با مدیریت سیدمحمود دعایی از رادیو بغداد پخش می‌شد؛ برنامه‌ای که شاید توفیق و تاثیرگذاری آن، رهبران انقلاب را به این تصور انداخت که وقتی با یک برنامه نیم‌ساعته می‌توان موتور انقلاب را راه انداخت و رژیمی به استحکام پهلوی را برانداخت؛ لابد با در اختیار گرفتن حکومت و انبوه رسانه‌های آن، می‌توان انسان و جهانی از نو ساخت.

✍ این تصور و توهم بود که گرچه تا چند سالی پیش رفت؛ اما از مقطعی به بعد تاثیری وارونه گذاشت. کار به جایی رسید که هرچه صداوسیما و رسانه‌های مشابه آن بگویند و بخواهند، درست در مقابل راهی است که جامعه می‌پیماید.

✍ اگر جامعه می‌دید کسی در صداوسیما مورد اتهام یا مشغول اعتراف است، اتفاقاً با آن ابراز همدلی و همراهی می‌کرد. در مقابل نیز، صداوسیما (به‌ویژه در سال‌های اخیر) هر چهره و مجری را که محبوب جامعه یافت، او را به اتهامی بیرون انداخت.

✍ حاصل این وضعیت و روند، جز آن نبوده و نیست که امروز صداوسیما با وجود بودجه و امکانات و هزاران نیرو، به اندازه یک شبکه کوچک ماهواره‌ای و حتی کانالی تلگرامی تاثیر ندارد.

✍ این روند که از یک برنامه رادیویی نیم‌ساعته اما مؤثر و جریان‌ساز در سال۱۳۵۷ به صدها کانال و روزنامه و خبرگزاری بی‌اثر و حتی دشمن‌ساز در سال۱۴۰۲ رسیده است، روند درس‌آموزی است؛ البته برای آنان که ببینند و بشنوند.

✍ این، همان اکسیر وارونه قدرت است. اکسیری که طلا را مس می‌کند و بزرگترین رسانه را بی‌اثر و بی‌مخاطب می‌سازد...

@javadrooh

📰 پیشخوان: چهارصدوچهل‌ودومین شماره #روزنامه_هم_میهن سه‌شنبه هفدهم بهمن‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

‍ 🖋️تداوم تخریب در بوروکراسی و نظام دانشگاهی در دولت رئیسی

✍🏻حمیدرضا جلائی‌پور

❇️«دکتر احمد شکرچی عضو هیأت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه شهید بهشتی اخراج شد. نامه عدم تمدید قرارداد پیمانی وی توسط هیأت اجرایی جذب دانشگاه شهید بهشتی صادر و ابلاغ گردیده است.»

نکته:

❇️متاسفانه دولت یکدست آقای رئیسی پس از سی‌ماه نه در حوزه معیشت مردم، نه در حوزه احترام به زندگی جمعی مردم و نه در حوزه سیاست‌خارجی دستاوردی ندارد.

❇️اما اطرافیان آقای رئیسی در دولتش در یک چیز دستاورد دارند و آن هم شخم‌زدن بوروکراسی ایران خصوصا نظام دانشگاه‌ها است. این نیروی مخرب هم خیلی عجله دارد. احساس می‌کند تا هست باید موقعیت‌ها را بنام «انقلابی‌های روز شنبه» تصاحب کند.

❇️بعد مقامات بالای کشور از سکوت و انفعال نخبگان گله می‌کنند. تخریبی که دولت رئیسی در دانشگاه‌های کشور و در دانشگاه آزاد مشغول آن است اولا در هیچ دوره‌ای سابقه نداشته و ثانیا معلوم نیست به چه هدفی این کار انجام می‌گیرد. وقتی دولت مستقر نخبه ستیز است چه جایی برای گله از نخبگان باقی می‌ماند.

❇️نوع تخریب این جریان هم جالب است بطوری‌که وزیر علوم و روسای دانشگاه‌ها هم عملا کاره‌ای نیستند. حلقه حذف در وزارت علوم نشسته و با ابزار گزینش و حراست کارشان را پیش می‌برند. در این شرایط لغزنده خاورمیانه و ایران باید به این مخربین خسته نباشید گفت!

١٧/١١/١۴٠١

@hamidrezajalaeipour

بازخوانی کارنامه مبارزاتی خسرو گلسرخی و پیوندی که میان مارکسیسم و اسلام برقرار کرد
شاعر شورشی

🔹اسطوره مقاومت یا آدمی لجباز، چریک و شاعر یا قهرمان و روزنامه‌نگار، مارکسیست یا مسلمان همه آن چیزی است که پیرامون این اسم؛ «خسرو گلسرخی» می‌چرخد. خسرو گلسرخی (عبدالحسین)، شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی پیش از انقلاب و زاده‌ی دوم‌بهمن سال 1322 شمسی در شهر رشت است.

🔹پخش دفاعیات او در دادگاه آخرش است که بازتاب‌های گسترده‌ای در جامعه به‌ویژه به دلیل پیوند بین مارکسیسم و اسلام داشت. در نهایت خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان را در 29 بهمن 1352 تیرباران می‌کنند.

🔹او شاعر منفعلی بود که تنها درباره سیاست صحبت می‌کرد و اهل عملیات پارتیزانی و چریکی نبود. اما ممکن است مانند هر جوان دیگری بنشیند و درباره این مسائل صحبت کند. از این حد مطمئن هستم بیشتر نبود. اما نوعی توطئه ایجاد شد تا ثابت شود از این گروه یک نفر باید قربانی شود و از دیگران چشم زهر بگیرند که نتیجه‌اش به عکس شد و خسرو قهرمان شد.

منصوره محمدی
B2n.ir/m87875
@hammihanonline

ادعای ترامپ:

🔹 در زمان من، ایران ورشکسته شده بود؛ اما بایدن از تحریم‌ها صرف‌نظر کرد و حالا ایران ۲۰۰ میلیارد دلار پول نقد در اختیار دارد

🔹با توافق ابراهیم، صلح در خاورمیانه برقرار بود؛ ۴ توافق با کشور‌های عربی امضا کردیم؛ یکی دیگر هم می‌توانستیم داشته باشیم، حتی با ایران

🔹 اسراییل قرار بود در ترور ژنرال سلیمانی مشارکت کند، اما نتانیاهو دو روز پیش از عملیات کنار کشید

جزئیات در👇👇
https://entekhab.ir/fa/news/762493
🆔 @Entekhab_ir

📰 پیشخوان: چهارصدوچهل‌وُسومین شماره #روزنامه_هم_میهن چهارشنبه هجدهم بهمن‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

وزیر همه باشید نه عده‏ای خاص

👈 الهه ابراهیمی،‌ دبیر گروه خبر روزنامه "هم‌میهن"، در یادداشتی نوشت:

✍ حدود یک ماه پیش بود که مجلس به وزارت بهداشت اولتیماتوم داد تا مشکل درمان و داروی مردم را حل کند. بر این اساس وزیر بهداشت و درمان مکلف شد تا پیش از اتمام سال، وضعیت دارو را به‌گونه‌ای اصلاح کند که آثار آن در جامعه مشهود باشد.

✍ فارغ از وجود یا عدم وجود ظرفیت لازم برای حل مشکلات این حوزه در شرایط کنونی(تحریمی) در زمان تعیین‌شده، این سوال مطرح می‌شود که وزیر مربوطه برای حل این مسائل چه کرده و چه خواهد کرد؟

✍ به‌هرحال رعایت چارچوب‌های جمهوری اسلامی در محیط کار امری الزامی است؛ اما هرگز پیش‌بینی نمی‌شد که روزی از تریبون‌های رسمی از فردی در جایگاه وزارت، درباره کاشت ناخن و مژه سخنی را بشنویم.

✍ این در حالی است که مردم انتظار دارند اگر روزی به داروخانه مراجعه کردند با اطمینان به عملکرد وزیر بهداشت نگرانی از نبود یا کمبود دارو نداشته باشند.

✍ کاش آقای وزیر دغدغه‌اش برای تمام مردم بود نه عده‌ای خاص که از تریبون رسانه همسو با دولت، درخواستی درباره مسائل شخصی دیگران داشته باشد.

🔹پی‌نوشت: ممنوعیت کاشت ناخن و مژه برای پرسنل بیمارستان و مراکز درمانی یکی از مطالباتی است که مخاطبان خبرگزاری فارس در پویش های متعددی خواستار آن شده‌اند.

B2n.ir/n07334

@javadrooh

🖋یادداشت راهبرد: بعثت و انقلاب

👈 محمدجواد روح

✍ چرخش تقویم‌های هجری شمسی و قمری، امسال چنان بوده که میان بعثت پیامبر اسلام با سالگرد انقلاب اسلامی تقارن افتاده است. فردا (۱۹بهمن‌ماه) عید مبعث است و یکشنبه، ۲۲بهمن. این تقارن زمانی، بهانه‌ای به دست می‌دهد برای نوعی تحلیل مبتنی بر تقارن سیاسی. بعثت و انقلاب از نظر مفهومی و لغوی، واژگانی نزدیک به هم هستند.

✍ از این منظر، بعثت به‌مثابه برانگیخته شدن پیامبر و فرستاده الهی با هدف تحول و واژگون کردن و بازگرداندن روند و نظم اجتماعی موجود (یا به تعبیری، همان انقلاب) است. به‌عبارت دقیق‌تر، بعثت ناگزیر از انقلاب بوده است؛ به‌ویژه درباره پیامبر اسلام که از همان ابتدا، در جهت تغییر روند و سنت‌های اجتماعی حاکم گام برداشت و در ادامه به تاسیس نظام سیاسی جدید پرداخت.

✍ در واقع، کارکرد و نقش پیامبر اسلام از منظری برون‌دینی، بیش از آنکه به محتوای پیام و یا کتاب ایشان بازگردد و یا احادیث و روایات منتسب واجد اهمیت و سوژه تحلیل باشد؛ از منظر جامعه‌شناسی سیاسی و نقشی که در تحول جامعه بدوی، واپس‌مانده و حاشیه‌ای حجاز به یک جامعه مدنی ایفا کرد، مجال تحلیل می‌یابد.

✍ سخنی که زمانی سیدمحمد خاتمی برای رنگ و لعاب دینی دادن به شعار جامعه مدنی خود در سال۱۳۷۶ گفت و ریشه آن را در «مدینة‌النبی» یافت؛ البته، تناسبی با نظریه‌های علم سیاست نداشت و بیش از توجیهی برای مخاطبان سنتگرا نبود. اما درعین‌حال، این نیز امری واقعی است که بعثت و حرکت و انقلاب محمدی، در مقطع زمانی خود، گذاری بود از عصر بدویت (یا به تعبیر همان زمان: «جاهلیت») به سطحی از مدنیت.

✍ این مدنیت، گرچه سطحی از تغییر رسوم و باورهای اعتقادی و اخلاقی فردی را به همراه داشت و پیامبر نیز به‌عنوان اسوه و الگوی حسنه به پیروانش معرفی می‌شود؛ اما سطح مهم‌تر و تاریخ‌سازتر، وجه اجتماعی این تغییر است که به‌واقع، تحول و انقلابی را برای حجاز آن زمان رقم زد.

✍ برمبنای چنین نگاهی است که در تقارن تاریخی بعثت پیامبر و انقلاب ایران، می‌توان نوعی نگاه جامعه‌شناسی تاریخی را به کار گرفت و بی‌آنکه موافقان و مخالفان را با برچسب‌هایی تاریخی معرفی کنیم و آنان را به این یا آن شخصیت صدر اسلام تشبیه کنیم (چنان‌که در گفتارهای رسمی و حتی از سوی برخی سخنگویان منتقد هریک از زاویه‌ای بسیار دیده می‌دهد)؛ روندی را که بر جامعه عربی پس از بعثت گذشت، مورد تحلیل قرار داد.

✍ در این نگاه، بسیاری از رخدادهای تاریخی، فراتر از عملکرد و انحراف و لغزش خواص و عوام قابل ارزیابی است و می‌توان مجموعه مناسبات اقتصادسیاسی، جامعه‌شناختی و علوم‌سیاسی را در پس‌زمینه این تحولات بازشناسی کرد که بر پایه آن، صف‌بندی‌ها، گسست‌ها و پیوست‌های مختلفی شکل گرفته است. تحولاتی که به‌ویژه از اواخر دوران خلیفه سوم و آغاز خلیفه‌کشی‌ها تا حادثه کربلا و کامل شدن روند گذار از خلافت به سلطنت را در برمی‌گیرد.

✍ در این دوران گذار، ثبات و یکدستی جامعه اسلامی و نخبگان آن در دوران پیامبر و دو خلیفه نخست، صورتی نوستالُژیک می‌یابد و نبردها و فتنه‌های داخلی، جایگزین «جهاد با مشرکان» با هدف گسترش مرزهای جهان اسلام می‌شود. وضعیتی هرج‌ومرج‌وار و آنارشیک که بسترساز و زمینه‌ای برای استقرار سلطنت و به حاشیه راندن الگوی خلافت متکی بر بیعت و شورا بود...

🔅متن کامل یادداشت را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/s20802

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: سویه زنانه انقلاب

👈 محمدجواد غلامرضا کاشی، استاد فلسفه سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، در یادداشتی تلگرامی نوشت:

✍ انقلاب دو شخصیت داشت. یکی در همان ماه‌های اولیه بعد از پیروزی مرد.
شخصیت اول دیرین و تاریخی است. همان است که با ایدئولوژی و آرمان و رهبری و مبارزه و ستیز شناخته می‌شود. همان چهره‌ای که در صحنه قدرت حاضر می‌شود، با کسانی ائتلاف می‌کند، با کسانی از در ستیز می‌افتد.

✍ این چهره انقلاب، مثل همه قیام و شورش‌هایی است که در طول تاریخ علیه نظام‌های مسلط شکل گرفته است. نزاع سختی در می‌گرفت یکی پیروز می‌شد، یکی شکست می‌خورد. آنکه شکست می‌خورد کارش با آتش و تیغ و زندان بود و آنکه پیروز می‌شد، بخت یارش شده بود تا بر اریکه قدرت تکیه زند. 

✍ شخصیت دوم انقلاب مدرن و شهری است. به بازیگران قدرت کم ارتباط است. با مردم کوچه و بازار سروکار  دارد.

✍ ساکنان شهر از بزرگ شدن فضا و معضلات آن رنجور بودند. گروهی هم از روستا آمده بودند. احساس بی‌پناهی می‌کردند. فضای شهر بزرگ و ناشناخته و بیگانه بود. فقدان صمیمیت روستا دل و جانشان را می‌آزرد. آنها در جستجوی محملی بودند تا آشنایی از دست رفته را بازیابند. سوگوار بودند و دل بریده و اندوهگین. از هر گردهم‌آیی استقبال می‌کردند شاید اندکی از حس از دست رفته صمیمیت را به دست آورند.

✍ انقلاب یک اتفاق بی‌نظیر بود. خیابان‌ها مملو از جمعیت شده بود. جمعیتی یک‌صدا همراه. آشنایی از دست رفته یکباره در ابعادی بزرگ بازگشته بود. رنج‌ها و مطالباتی هم داشتند، اما انقلاب بستری شده بود تا رنج‌هاشان همدردی عمیق خلق کند. این همدردی جمعی، گاهی از اصل مطالبات و برآورده شدن رنج‌هاشان مهم‌تر بود.

✍ آدم‌های ساده کوچه و بازار ابتدا در ارتباط افقی با همشهری‌های همدرد، گرم و برانگیخته می‌شدند و در نوبت  بعد در یک ارتباط طولی با مناسبات کلان قدرت نسبتی برقرار می‌کردند.

✍ انقلاب دو شخصیت داشت. یکی بیشتر با ستیز و خصومت و نفرت و جنگ شناخته می‌شد، دیگری با همدردی و عشق و صمیمیت. یکی طردکننده بود دیگری جمع‌آور. یکی خصلت مردانه داشت، دیگری زنانه.

✍ تا شاه بود، همه خیال می‌کردند این دو شخصیت به هم عشق می‌ورزند و در عقد دائم‌اند. شاه که رفت، شخصت زنانه مرد. گویی مرد زنش را در پستوی خانه کشت. همان روز که قرار شد مردم به خانه بازگردند تا مسئولان ویرانه‌ها را آباد کنند، سویه زنانه انقلاب از نفس افتاد.

✍ انقلاب پیروز شد، اما خصیصه گردآور و جمع‌کننده‌گی‌اش از دست رفته بود. طرد و انکار و ستیز با تمسک به نام‌های مقدس باقی ماند. در آتش خصومت و نفرت زندگی می‌کنیم. اما فراموش نکنیم مادری در میان بود که می‌توانست همه را گردهم آورد و از رنج‌هاشان دستاویزی برای همدلی بسازد.

@javadrooh

📰 پیشخوان: چهارصدوچهل‌وچهارمین شماره #روزنامه_هم_میهن دوشنبه بیست‌وسوم بهمن‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh