👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: از اصلاح‌ستیزی اقتدارگرایانه تا اصلاح‌ستیزی براندازی‌خواهانه

▪️نقدی بر مواضع مهدی نصیری

👈 عباس موسایی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در یادداشتی برای "راهبرد" نوشت:

✍ به نظرم، نباید خشم احساسی آقای نصیری را چندان جدی گرفت، آن‌هم توسط اصلاح‌طلبانی که خود روزی انقلابی بوده‌اند و هم به معایب رادیکالیسم انقلابی‌گری واقف‌اند و هم در دوران اصلاحات، احساسات‌گرایی امثال آقای نصیری را تجربه کرده‌اند.

✍ البته، سخنان احساساتی و بی‌التفات به مولفه‌های برسازنده امر سیاسی و صرفا توده‌پسند آقای نصیری در زمانه عسرت سیاست و غلبه رادیکالیسم افراطی در کشور، قابل‌فهم است.

✍ نقد جدی به رویکرد امثال آقای نصیری آن است که سیاست را به عرصه نظر، آن‌هم نظریات فقهی تقلیل داده‌اند و فکر می‌کنند می‌توانند تحولات فکری خود در حوزه اندیشه دینی را با کلیت سیاست و امر سیاسی، این‌همان، جلوه دهند و بر سایر مولفه‌های برسازنده سیاست و امر سیاسی، چشم‌پوشی کنند.

✍ سیاست نه در زمانی که ایشان در جرگه اقتدارگرایان بودند، همانی بود که در نظرشان جلوه می‌کرد و بر عمل‌شان جاری بود و نه اینک همانی است که به آن رسیده‌اند.

✍ سیاست همچنان که متأثر از اندیشه دینی و غیردینی و... است، از روابط قدرت و اجتماع، تحولات سیاسی در عرصه‌های اجتماعی، منطقه‌ای، بین‌المللی، روان‌شناسی اهل قدرت، روان‌شناسی توده‌ها و... تبعیت می‌کند و اتفاقا آنچه اصلاح‌طلبان، اخیرا بدان رسیده‌اند و در بیانیه ۱۵ماده‌ای آقای خاتمی تبیین شده است، برونداد اصولی سیاست‌ورزی منافع‌ملی‌محور در عصر حاضر است و رویکرد جدید آقای نصیری در مواجهه با آن، روی دیگر رفتارهای ایشان در دورانی است که ایشان از منظر اقتدارگرایی، ضداصلاحات بودند.

✍ اگر بیانیه آقای خاتمی و روایت ایشان از اصلاح‌طلبی، روزآمدسازی شده است؛ به نظر می رسد آقای نصیری نیز اصلاح‌طلب‌ستیزی خویش را روزآمد کرده‌اند و به رنگ بت‌عیار زمانه درآمده‌اند!

✍ وانگهی ایشان درحالی از عواقب ناگوار انقلاب ۵۷، سخن می‌گویند که گویی در حوادث منجر به آن انقلاب، مخالف انقلاب بوده‌اند و امروز می‌خواهند برتری رویکرد ضدانقلابی دیروزشان را به رخ بکشند؛ حال آنکه در نقد و نفی اصلاح‌طلبی، بسیار به رویکردهای انقلابی آن روز، مشابهت دارند.

✍ بگذریم از اینکه همچنانکه رفت از بدو شکل‌گیری اصلاح‌طلبی در درون ساختار برآمده از آن انقلاب، رویکردهای ضداصلاحی داشتند.

✍ البته مواضع نقادانه بعدی‌شان نسبت به دیروزشان، هرگز ایشان را در جایگاهی قرار نمی‌دهد که در نفی کلیت پروژه اصلاح‌طلبی، پرچم انقلابی‌گری جدیدی را در دست بگیرند و توقع داشته باشند که جدی گرفته می‌شوند.

✍ اگر اصلاح‌طلبی به وقت اکنون دچار برخی ضعف‌هاست که به زبان آقای نصیری، با پاهای آبله‌زده، توصیف شود؛ پاهای اصلاح‌ستیزانی که از نقطه عزیمت اقتدارگرایی اصلاح‌ستیزانه به وادی براندازی‌خواهی اصلاح‌ستیزانه رسیده‌اند، بی‌شک دچار عارضه فلج مادرزاد است.

@javadrooh

📰 پیشخوان: چهارصدودومین شماره #روزنامه_هم_میهن چهارشنبه بیست‌ونهم آذرماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: دین، روحانیت و اغواگری انقلاب

👈 محمدجواد غلامرضا کاشی، استاد فلسفه سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، در یادداشتی تلگرامی نوشت:

✍ روحانیت با پیروزی انقلاب به میدان پرمخاطره یک آزمون تاریخی قدم گذاشت: پیوند میان معنویت و سلطه سیاسی. امروز نتایج این آزمون هویدا گشته و در ترسیم سرنوشت سیاسی نقش‌آفرین خواهد بود.

✍ لیبرالیسم سیاسی بر جدایی قلمرو سیاست از امر معنوی استوار شده است. اما هم در نظر و هم در عمل، سودای این پیوند وجود داشته است. دولت مدرن در اروپا حاصل عقب‌نشینی کلیسا از سازمان سیاسی بود.

✍ رویدادهای سیاسی، آثار بزرگ فیلسوفان مغرب زمین و فرهنگ مردم غرب، دست در دست هم دادند تا به‌نحوی تازه سازمان قدرت را با الگویی تازه از معنویت آشتی دهند.

✍ هابز دولت مدرن را لویاتان یا خدای میرا نامید. فرض بر این است که فرد هبوط کرده به زمین، الوهیت مبتنی بر وجود خداوند را از دست داده و با همیاری دیگران تلاش می‌کند یک الوهیت تصنعی بنا کند.

✍ دولت الوهیت تصنعی و انسان ساخت است. باید آن را پاس داشت و به‌مثابه خدای روی زمین آن را محترم شمرد. روسو اراده عمومی را جانشین الوهیت از دست رفته کرد. از یک دین مدنی سخن گفت و سازمان سیاسی را به یک بارگاه قدسی تشبیه کرد. قوانین جانشین شریعت شدند و صدای مردم به مثابه صدای خداوند دائر مدار حیات سیاسی شد.

✍ سلطه مشروع به شرط جمع میان معنویت و سلطه اقتدارآفرین است. این اتفاق در مغرب زمین نیز چندان نپایید. در قرن نوزده با ظهور ناسیونالیسم و شکل‌گیری دولت ملت‌ها به اوج خود رسید اما تا نیمه‌های قرن بیستم بیشتر دوام نیاورد.   

✍ در ایران اما دولت مدرن نتوانست سلطه را با معنویت جمع کند. از مشروطه به این‌سو، با دو قطب مواجه بودیم: اول، پادشاه که امکان اعمال سلطه داشت اما بهره‌ای از معنویت نداشت و دوم، روحانیون که واجد معنویت بودند اما امکان اعمال سلطه دست‌کم به شکل سیاسی آن را نداشتند.

✍ روحانیون دهه‌های متمادی، پناهگاه معنوی مردم شدند. توسعه بی‌توازن و شتاب‌ناک دوران پهلوی، گرداگرد روحانیون هاله‌ای از معنویت و اصالت نقش زد. مساجد و حسینیه‌ها مثل بناهایی امن در طوفان بلا به مردم پناه می‌دادند.

✍ روحانیون در جایگاه قدیس نشسته بودند. آنها در متن زندگی مردم حاضر بودند و تکاپوهای روزمره آنها را با حس معنوی توام می‌کردند. اغلب بی‌اعتنا به سیاست بودند، از حوادث روزمره جهان مادی بی‌خبر بودند. دقیقاً همین ویژگی آنها را نزد مردم به کانون‌های معنویت تبدیل کرده بود.

✍ ظهور اسلام سیاسی ذهنیت جمعی مردم ما را از اواخر دهه۱۳۳۰ تحت تاثیر قرار داد. رویای پیوند میان سلطه و معنویت جان گرفت. این رویا تنها منحصر به مخالفین نظام پهلوی نبود. از اوایل دهه پنجاه مشاوران دربار نیز تلاش کردند این امکان را بیازمایند.

✍ انقلاب اما آزمون این امکان را به مخالفین و به‌خصوص به روحانیت سپرد.
حاصل این آزمون پس از چهل و اندی سال نشان می‌دهد پیوند میان معنویت و سلطه سیاسی در این دیار ناممکن است.

✍ چهره کاریزماتیک آیت‌الله خمینی برای مدت معدود این امکان را به وجود آورد، اما تاریخ نشان داد سلطه سیاسی در این دیار معنویت‌پذیر نیست. سازمان سلطه معنویت زداست. امر معنوی را دود می‌کند به هوا می‌فرستد.

✍ تاریخ اغواگر بود. آزمون شگفتی پیش پای روحانیت و مردم قرار داده بود. معدود روحانیونی متوجه وجه اغواگر تاریخ شدند. آیت‌الله منتظری در این شمار بود. آنها با شعار لزوم استقلال روحانیت سعی کردند پای از این اغوای پرمخاطره تاریخی بیرون بکشند و خود و نظام روحانیت را نجات دهند. اما موفق نشدند.

✍ روحانیت خود و تا حد فراوانی دین را به خواست سلطه سیاسی سپرد و از ایفای نقش به مثابه کانون معنویت عاری از سلطه بازماند.

✍ امروز با یک قدرت سیاسی نیرومند مواجهیم که دست‌اش از معنویت تهی است و مردمانی که در آشوب حوادث و قدرت بلامنازع سیاسی، پناهگاهی برای کسب معنا و معنویت ندارند.

@javadrooh

⭕️ نخست وزیر عراق:
ايران از صادرات گازش به عراق "امرار معاش نمي کند

ایران با تمامی مشکلات تحریم،فشار آمریکایی‌ها و عدم دریافت بدهی،اما به خاطر روابط خوبمان، صادرات گاز به عراق را قطع نکرده است.

وی در یک برنامه تلویزیونی که چند روز پیش برگزار شد گفت: ما از ايران گاز وارد می‌کنیم‌، وخود ایران مشکلات برق دارد، ودر بالاترین سطوح دولتی ایران مشکل صادرات گاز به عراق هست، چون برای ما گاز می فرستند وما قادر به پرداخت هزینه نیستم.

نخست وزیر عراق گفت: ايران از صادرات گازش به عراق "امرار معاش نمي کند.بلكه نيازهاى عراق رو براورد ميكند. بخاطر روابط تاريخى وديرينه كه براى همگان اشنا ست.


📡 آخرین اخبار و تحلیل رویدادهای عراق
https://t.iss.one/iraq_2_day

لوموند:
🔹طرح محرمانه عربستان برای غزه پسا جنگ؛ تبعید سران نظامی حماس به الجزایر

🔹 استقرار نیرو‌های حافظ صلح عرب در این منطقه و تشکیل شورای انتقالی متشکل از حماس، فتح و جهاد اسلامی/انتخاب
‌
جزئیات در 👇👇
https://www.entekhab.ir/fa/news/751991/
🆔 @Entekhab_ir

🔴 انتقاد آیت الله مسعودی خمینی از فسادها: وقتی شایسته‌سالاری نبود و رفاقت دوستی ملاک انتصاب‌ها شد، اوضاع اینگونه می‌شود

🔴 چنین فسادهایی صد درصد اثر منفی بر باورهای مردم می‌گذارد

🔴 مردم توقع دارند که اوضاع مثل زمان امام خمینی(ره) باشد

🔴 اگر رئیس جمهوری سر کار رفت و دید نمی‌تواند کار کند، اعلام کند که ای مردم شریف ایران من توانایی این کار را ندارم، اگر یک نفر دیگر را شایسته می‌دانید، سر کار بیاورید

🔻عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به پرونده فساد چای گفت: سیصد هزار میلیارد تومان کجا بوده که برداشتند و بردند و خوردند؟! من نمی‌فهمم این مقدار از کجا جمع شده؟ چه کسی آورده؟

🔻سیصد هزار میلیارد پول کمی نیست، کار باند است. بروید باند را پیدا کنید، هر کسی می‌خواهد باشد، یقه‌اش را بگیرید و اعدام کنید. چه عیبی دارد؟ چرا به انقلاب ضرر زدند؟

🔻در هشت سال جنگ تحمیلی، هزاران نفر از جوانان ما شهید شدند؛ برای چه شهید شدند؟ برای اینکه اسلام، قرآن و افکار اسلامی حاکم باشد نه دوست و رفیق و بالاسر من./ جماران

https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1617332

🕌 @jamarannews

📰 پیشخوان: چهارصدوسومین شماره #روزنامه_هم_میهن پنج‌شنبه سی‌ام آذرماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

‍ 🎼 شباهنگ: "کار شب تار آخر شد..."

👈 مالک رضایی، از همراهان "راهبرد"، در نوشته ارسالی خود به مناسبت شب یلدا نوشت:

✍ شاید جشن‌ها و آیین‌های هیچ فرهنگی به اندازه ی فرهنگ ایران همگام و هماهنگ با تحول طبیعت نبوده است. گویی که این فرهنگ با هر تحول طبیعت، جشنی برای خود آراسته است و پیامی از آن برای خود برگرفته است.

✍ از این نظر احتمالا پیام یلدا را بتوان در این مصرع حافظ شیرین‌سخن خلاصه کرد که گفت: "گذشت اختر و کار شب تار آخر شد".

✍ همویی که در استقبال از نوروز طبیعت هم گفت: "آنهمه ناز و تنعم که خزان می‌فرمود، عاقبت در قدم باد بهار آخر شد"...

✍ گویا فرهنگ و ادبیات کهن ما به‌رغم دلپذیری و رنگارنگی پاییز، با این فصل، چندان بر سر مهر نبوده است. شاید راز آن در همان شب‌های تار و طولانی آن بوده است.

✍ درحالیکه خورشید عالم‌فروز، در ساعاتی طولانی از شبانه‌روز، رخ زیبا و نورافشان خود را از زمین پنهان می‌کرد، دستاوردی به‌نام "الکتریسیته" هم نبود که روشنایی و رونقی بر آن شب‌های تار و طولانی بخشد.

✍ از آن نظر، باید کشف "الکتریسیته" را بزرگترین دستاورد بشر دانست که هنوز تاریخ بشر، در این سیاره کهن به دستاوردی بالاتر از آن دست نیافته است.

✍ اما آنچه که در ادبیات کهن  ایران و در همین غزل حافظ به‌وضوح قابل درک است، تداعی‌گر این معناست که واژه "خزان و شب‌های دراز و تار" در فرهنگ ما شمولی وسیع‌تر از پاییز داشته است و نه‌تنها پاییز، بلکه زمستان هم در گستره آن بوده و پایان آن دو فصل، نوید بخش رسیدن بهار بوده است.

✍ به هر تقدیر و با این امید که امیدمان در این آخرین شب متصل به یلدا و تولد روزهایی طولانی، ناامید نشود؛ همنوا با حافظ شیرین‌سخن، و به رسم کهن  فالی ‌زنیم و گوییم: ".... کار شب تار آخر شد...."

✍ باشد که با آهنگ طولانی شدن روزها، هر غم و اندوهی از زندگی ما رخت بربندد و کار نخوت باد دی و شب تار و فرقت یار و تشویش خمار و محنت بی‌حدوشمار بشر هم در جای جای عالم به آخر رسد...

▪️خوانش غزل حافظ با مطلع: "روز هجران و شب فرقت یار آخر شد"| مالک رضایی|موسیقی زمینه: دستگاه اصفهان

@javadrooh

آخرالزمان سررسید دیون

روایتی از همدستی جامعه و دولت چین در فراموشی فاجعه تیان‌آن‌من

فرزاد نعمتی

میلان کوندرا جایی می‌نویسد «مبارزه انسان با قدرت، مبارزه حافظه با فراموشی است.» از نظر کوندرا، حکومت های توتالیتر تلاش می‌کنند پس از نابودی حافظه یک ملت و از بین بردن کتاب‌ها و فرهنگ و تاریخش، تاریخی جدید و جعلی اختراع کنند. نتیجه چنان امری احتمالاً چنین چیزی خواهد شد: «کوتاه زمانی بعد ملت آنچه را که هست و آنچه را که بوده، فراموش می‌کند. دنیای اطراف آن نیز همه‌چیز را حتی با سرعت بیشتری فراموش می‌کند.»

لوئیزا لیم در «جمهوری خلق نسیان»، با دستمایه قرار دادن نوع مواجهه دولت و جامعه چین با فاجعه میدان تیان‌آن‌من در ژوئن 1989 و سرکوب گسترده معترضان نشان می‌دهد که بخشی از پیش‌بینی‌های کوندرا  تحقق پیدا کرده است.

آنچه در گزارش لیم از سانسور شدید این فاجعه در رسانه‌های رسمی آمده، شاید دور از انتظار نباشد، اما همدستی عامدانه و منفعت‌طلبانه مردم با حکومت برای فراموشی عمدی آن، البته شگفت‌انگیز است و  شاید بشود بدان از دریچه «سازوکارهای بقا» نگریست: «چینی‌ها یاد گرفته‌اند که چشم‌ها و ذهن‌های‌شان را بر هر آنچه ناخوشایند است، ببندند و بگذارند خاطرات دروغین را بر مغزهای‌شان حک کنند ـ یا خاطرات واقعی را پاک کنند ـ چراکه این‌طوری راحت‌ترند.» 

حزب کمونیست چین تاریخش را بازنویسی کرده اما واقعه 1989 را فراموش نکرده است. بله، هر انعکاسی از آن رخداد را در نطفه خفه می‌کند، اما این واقعه درسی بزرگ به حاکمان چین داد تا تصمیم‌هایی سخت اما سازنده، لااقل برای بهبود شرایط رفاهی و منع دخالت روزافزون در زندگی خصوصی مردم بگیرند و حتی حواس مردم را از استبداد سیاست به شکوفایی اقتصادی پرت کنند. نارضایتی در جامعه به‌خصوص در حوزه مسائل محیط‌زیستی اما حکمرانان چینی را مضطرب می‌کند و لیم سرکوب مداوم خواسته‌های مردم را نشانه‌ای بر وقوع بحرانی هرچه بزرگ‌تر در آینده‌ای نامعلوم می‌داند.

لیم از  لو شون ـ بزرگترین نویسنده مدرن چین ـ نقل می‌کند که پس از یک کشتار بزرگ دولتی در سال 1926 در همین میدان نوشته بود: «دروغ‌هایی که با جوهر نوشته می‌شوند هرگز نمی‌توانند حقایق نوشته‌شده با خون را تغییر بدهند.» به‌هرروی باید منتظر ماند و دید، آنچه فانگ لیجی «فن فراموشی تاریخ» می‌نامید و کوندرا از آن هراس داشت، چین آینده را می‌سازد یا  «همه دین‌های خونین باید به‌همان‌شکل پس داده شوند: هرچه بازپرداخت دیرتر، بهره‌اش بیشتر.»

B2n.ir/d58870

@javadrooh

💢سفیر آمریکا در سازمان ملل: اگر قطعنامه به شکل فعلی پیشنهاد شود از آن حمایت می‌کنیم


لیندا توماس گرینفیلد، سفیر آمریکا در سازمان ملل می‌گوید کشورش از نسخه کنونی قطعنامه پیشنهادی در مورد وضعیت در نوار غزه حمایت خواهد کرد.

این در حالی است که به گفته منابع دیپلماتیک در آخرین نسخه پیشنهادی دیگر اشاره‌ای به لزوم «توقف» یا «تعلیق» درگیری‌ها در نوار غزه نشده است. در پیش‌نویس اولیه قطعنامه پیشنهادی امارات عربی متحده از لزوم «توقف فوری و پایدار» درگیری‌ها سخن گفته شده بود.

در پیش‌نویس بعدی که برای جلب رضایت واشنگتن لحنی ملایم‌تر داشت به لزوم «تعلیق فوری» درگیری‌ها اشاره شده بود.

با این حال سفیر آمریکا در سازمان ملل گفت پیش‌نویسی که کشورش از آن حمایت می‌کند متنی «تضعیف‌شده» نیست و کشورهای عربی از آن حمایت می‌کنند.
جزئیات بیشتر: https://bitly.ws/36SgU

@euronewspe

📰 پیشخوان: یکصدوهفتادوسومین شماره #هفته_نامه_صدا شنبه دوم دی‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

♦️رونمایی از تندیس کوروش کبیر در پایتخت تاجیکستان

🔹امروز، جمعه، (۲۲ دسامبر- اول دی) در شهر دوشنبه، پایتخت تاجیکستان، از تندیس کوروش، بنیان‌گذار و نخستین شاه هخامنشی رونمایی شد. کوروش بین سال‌های ۵۵۹ و ۵۲۹ پیش از میلاد بر نواحی گسترده‌ای از آسیا حکومت کرد، ناحیه‌ای تاجیکستان کنونی هم شامل آن بوده است. در مراسم رونمایی از تندیس کوروش در پایتخت تاجیکستان، رستم امامعلی، شهردار دوشنبه و رئیس مجلس ملی پارلمان تاجیکستان و زلفیه دولت‌زاده، وزیر فرهنگ این کشور حضور داشتند.

جزئیات در 👇👇
https://www.entekhab.ir/fa/news/752319
🆔 @Entekhab_ir

📰 پیشخوان: چهارصدوچهارمین شماره #روزنامه_هم_میهن شنبه دوم دی‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: اشکال از ماست

▪️سرمقاله هم‌میهن| شنبه دوم‌دی‌ماه ۱۴۰۲

✍ بیانیه مشترک روسیه و کشورهای عربی درباره جزایر سه‌گانه ایران، دوباره زمینه‌ای شد تا نسبت به روابط تهران و مسکو بحث و گفت‌وگو شود؛ به‌ویژه این بحث که آیا روس‌ها همچنان که مشهور است و در گزاره‌های تاریخی روابط دو کشور مطرح می‌شود، شریکی پایدار و قابل اعتماد هستند یا خیر؟

✍ واقعیت این است که نه‌تنها سیاستگذاران بلکه منتقدان سیاست‌های رسمی نسبت به روسیه نیز کمتر به اصول و مبانی روابط بین‌الملل توجه می‌کنند. شاهد آن را در انتقادات وزیر خارجه اسبق نسبت به روسیه باید جست‌وجو کرد.

✍ مسئله این است که گفت‌وگوها با مقامات خارجی با ادبیات سیاسی و غالبی محترمانه و براساس اعتماد و احترام متقابل دارد ولی در واقعیت، مبتنی بر حفظ و تامین منافع ملی و قدرت است و به همین علت نیز نباید این روابط را صفر و یک کرد، نباید مواضعی گرفت که امکان تغییر آن را از خود سلب کنیم.

✍ نباید مبنا را بر قول‌های شفاهی و حتی کتبی گذاشت. نمونه آن برجام است. توافق‌ها را کتبی می‌کنند، ولی نه به این علت که مکتوب شدن موجب تضمین آنهاست، بلکه به این علت که محتوای آن قابل خدشه نباشد، ولی تضمین واقعی هر توافقی موازنه قوای طرفین توافق است.  

✍ برخی تحلیل‌گران معتقدند که روسیه نمی‌تواند شریک راهبردی ایران باشد. شاید در جهان دوقطبی پیش از 1990 چنین شراکتی قابل تصور بود، ولی اکنون وارد شدن شراکت راهبردی به سختی قابل تصور است. اصولاً با سیاست‌های موجود تهران هیچ کشوری نمی‌تواند شریک راهبردی تلقی شود. بنابراین ضمن آنکه با روس‌ها باید بهترین روابط را داشت، ولی در تعامل دوجانبه نباید تصور و انتظارات راهبردی از آنان داشت و در نتیجه دلیلی ندارد که در سطح مزبور وارد رابطه شد.

✍ ایران نیز متقابلاً و به دلایل گوناگون نمی‌تواند شریک راهبردی برای روسیه باشد. روس‌ها نیازمند دور زدن غرب و مقابله با آن از طریق چین، هند، برزیل و سایر قدرت‌های منطقه‌ای مثل اعراب هستند و برای این کار از هر برگی که می‌توانند استفاده می‌کنند. روس‌ها حتی برای تحقق این هدف خود در مواضع منطقه‌ای به‌ویژه نسبت به اسرائیل نیز تغییرات جدی داده‌اند. طبیعی است که با ایران نیز همین برخورد را خواهند کرد. البته اسرائیل به دلیل روابطش با غرب و حتی وجود سنت یهودی قدرتمند در روسیه و روس‌ها، چندان نگران این تغییر موضع آنان نیست.

✍ بنابراین در مجموع مشکل روابط ما با روسیه بیش از آنکه ناشی از سیاست‌های آنان باشد، متأثر از انتظارات نامتعارف ما از آنان است؛ انتظاراتی که با قدرت ما در این روابط جور درنمی‌آید. مهمتر اینکه سایر روابط خود به‌ویژه با اروپا و آمریکا را غیرقابل انعطاف کرده‌ایم و قدرت بازی با روس‌ها و هر کشور دیگری را از دست داده‌ایم. پس خودکرده را تدبیر نیست. به جای اعتراض به روس‌ها، ابزارهای سیاستی و قدرت خود را افزایش داده و متنوع و انعطاف‌پذیر نماییم.

@javadrooh

💥خبر: ژاپن پایان دوران صلح‌طلبی را اعلام کرد

👈 دولت توکیو افزایش بودجه نظامی را به بیش از ۵۶میلیارد دلار برای سال۲۰۲۴ اعلام کرده است.

🔹دولت ژاپن تا سال۲۰۲۷، ۳۰۰میلیارد دلار اضافی در ارتش سرمایه‌گذاری خواهد کرد و به تجهیزات ارتش هواپیماهای جنگنده اف-35، ژاپنی پیشرفته بیشتر، تانک، هزاران موشک کروز و کشتی‌های جنگی پیشرفته اضافه خواهد کرد.

🔹رسانه‌های ژاپن، علت این تغییرات را تهدیدات کره شمالی و چین برای صلح در منطقه اعلام کردند.

@javadrooh

🖋 یادداشت راهبرد: فوتبال و راه رشد سرمایه‏‌داری

👈 محمدجواد روح

✍ سال‌هاست فوتبال را پدیده‌ای فراتر از یک ورزش می‌دانند و بسیاری آن را یک صنعت می‌خوانند. اما به نظر می‌رسد صنعت خواندنِ فوتبال نیز، توصیفی ناقص و نارساست. فوتبال را می‌توان نمادی از مسیر تحولات جامعه بشری در عصر مدرن خواند.

✍ اگر از سطح رقابت‌ها، قهرمانی‌ها، عنوان‌ها و آمارها فراتر برویم و از سطحی کلان‌تر به آنچه در روندها و سیاستگذاری‌های فوتبال حاکم شده است، بنگریم؛ آن را بیش از هرچیز نماد و نمونه‌ای از تغییر روندها در مسیر زیست بشری می‌یابیم.

✍ سینما و موسیقی نیز با وجود آنکه پدیده‌ای جهانشمول هستند، اما برخلاف فوتبال فاقد زبان مشترک و همه‌فهم هستند و نیز، فاقد این ویژگی هستند که در یک زمان مشترک صدها میلیون و گاه میلیاردها نفر را درگیر یک مسابقه کنند. این، اشتراک زبانی و زمانی است که هرچه سطح تکنولوژی بالاتر رفته و امکانات پخش (چه از منظر گستره و چه از زاویه کیفیت) بیشتر شده است، بر دامنه دربرگیری و درگیری مخاطبان افزوده است.

✍ فوتبال از روزگار آماتوریسم بریتانیایی خود تا دوران اولیه لیگ‌های حرفه‌ای اروپایی و جام‌های جهانی نخستین، با تصاویر سیاه‌وسفید و بی‌کیفیت و غیرقابل‌تشخیص، هنوز به پدیده‌ای جهانی تبدیل نشده بود و برای بسیاری کشورها پدیده‌ای جدی‌تر از سایر ورزش‌ها نبود.

✍ اما با ارتقای تکنولوژی و فراهم شدن امکان پخش مستقیم تلویزیونی، رنگی شدن تصاویر و جذب هرچه بیشتر مخاطبان جهانی، فوتبال از سطح ورزشی معمولی فراتر رفت و به یک صنعت پول‌ساز و یکی از پرمخاطب‌ترین ابزارها برای ارائه تبلیغات تجاری تبدیل شد.

✍ فوتبال گرچه از سطح دولت‌ها و قدرت‌های ملی و بین‌المللی استقلالی قابل‌قبول دارد؛ اما خود در ذیل مجموعه مناسبات کلان اقتصادی و تکنولوژیک جهانی زیست می‌کند و از آن، تاثیر می‌پذیرد.

✍ فوتبال بیش از آنکه متأثر از قدرت سیاسی باشد؛ تحت تأثیر سرمایه و قدرت اقتصادی است که البته، برخی دولت‌ها و قدرت‌های سیاسی نیز از این ظرفیت برای پولشویی و سفیدشویی مناسبات مالی خود سود می‌جویند. روندهایی که در دهه‌های اخیر از سوی برخی کشورهای ثروتمند و دارای منابع بالا برای سرمایه‌گذاری در حوزه فوتبال صورت گرفته است، نشانه‌هایی از این تغییر روندهای سرمایه را بروز می‌دهد.

✍ برخی کشورهای صاحب سرمایه در قاره‌های آسیا و آمریکای شمالی تلاش کرده‌اند با جذب ستارگان بزرگ فوتبال دنیا، به‌تدریج مرکز ثقل فوتبال دنیا را از اروپا تغییر دهند و به عبارت دیگر، به جای آنکه سرمایه‌های خود را در باشگاه‌های اروپایی هزینه کنند و ستارگان را میان غول‌های جدید و قدیم اروپا ردوبدل کنند؛ این سرمایه‌ها را در لیگ‌های داخلی خود هزینه کنند و ستارگان فوتبال را از اروپا به کشورهای خود بیاورند. ژاپن، چین، آمریکا، قطر و در چند سال اخیر عربستان (با ابعاد بزرگ‌تر) در این مسیر حرکت کرده‌اند.

✍ آنچه از سال گذشته تحت‌عنوان طرح سوپرلیگ فوتبال با محوریت باشگاه‌های رئال مادرید و بارسلونا کلید خورده است و در روزهای اخیر با تائید قضایی نیز همراه شده است، نوعی ایده مقاومت در برابر روند جدید انتقال سرمایه در فوتبال است.

✍ در این ایده مقاومت، تلاش می‌شود در برابر سرمایه‌های جدیدی که از منابع نامتعارف وارد باشگاه‌های درجه دوم می‌شود و بازی بزرگان را برهم می‌زند؛ یک «بازی بزرگان رسمی» تعریف شود که در آن، تداوم انحصار و موقعیت غول‌های موجود تضمین شود. شکلی مشابه حق وتو که کشورهای پیروز پس از جنگ جهانی دوم برای خود تعریف کردند و هدف آن، هم تضمین موقعیت خود و هم حفظ کلی چارچوب نظم جهانی بود. اما آیا سوپرلیگ می‌تواند چنین نقشی را ایفا کند؟

🔅متن کامل یادداشت را در لینک زیر بخوانید:

B2n.ir/p75563

@javadrooh

روزنامه دولت درباره اقدام مسکو در تقض تمامیت ارضی ایران:
🔹موضوع جزایر سه‌گانه فقط یک بند از بیانیه کشورهای عربی و روسیه بود

🔹 شیطنت جریان رسانه‌ای باعث شد اصل روابط ضدتحریمی تهران-مسکو مورد تخریب قرار گیرد

جزئیات در 👇👇
https://entekhab.ir/fa/news/752350
🆔 @Entekhab_ir

شماره ۱۷۳ #هفته_نامه_صدا در یک نگاه

@javadrooh

#اخبار

💢دکتر روحانی در دیدار جمعی از علما و روحانیون:
گاهی رأی ندادن در انتخابات نوعی رأی دادن است/ قرار ما از اول انقلاب، رضای مردم بود/ اقلیت حاکم می‌خواهد انتخابات حداقلی باشد/ دولت فعلی با مشکلات دولت ما مواجه نیست

🔹این تصور که اگر اقلیتی حاکم شود با آن می‌توانیم کشور و نظام و اسلام را حفظ کنیم، نتیجه نامطلوب خود را نشان داده است.

🔸اگر با کنار کشیدن خودمان خدای‌ناکرده این نظام صدمه جبران‌ناپذیر ببیند، چه پاسخی داریم؟ اگر ما کنار بکشیم آیا مردم امیدوار می‌شوند یا ناامید می‌شوند؟ آنچه من احساس می‌کنم با ثبت‌نام امثال بنده عده‌ای ولو نه چندان زیاد امیدوار شدند و گفتند شاید شورای نگهبان فضای بهتری ایجاد کند و متولیان انتخابات شاید به توصیه مقام معظم رهبری درباره رقابتی کردن انتخابات عمل کنند.

🔹کرونا، داعش و ترامپ، مشکلات ویژه دوران ما بود که امروز وجود ندارد و ممکن است در آینده هم نباشد. از طرف دیگر همه قوا و صداوسیما و تریبون‌ها و نهادها هم با دولت فعلی هماهنگ هستند درحالی که ما چنین شرایطی نداشتیم.

rouhanihassan.com/Fa/News/105581

@rouhanioffice

📰 پیشخوان: چهارصدوپنجمین شماره #روزنامه_هم_میهن یکشنبه سوم دی‌ماه منتشر می‌شود.

@javadrooh

👁‍🗨 نگاه تحلیلگران: جان کلام

▪️سرمقاله هم‌میهن|سوم دی‌ماه ۱۴۰۲

✍ اگر قرار باشد درباره انتخابات به هر نحوی سخن بگوییم شاید نتوان بهتر و روشن‌تر از این جملات مقام رهبری را اظهار داشت:«اگر مشارکت ضعیف باشد مجلس ضعیف خواهد شد، مجلس ضعیف توانایی کامل برای رفع مشکلات نخواهد داشت/ اگر می‌خواهیم مشکلات برطرف بشود باید مشارکت را بالا ببریم، این وظیفه‌ی همه است.» در درستی این گزاره‌ها شکی نمی‌توان داشت.

✍ ضعیف‌ترین مجلس پس از انقلاب همین مجلس کنونی است که با کمترین مشارکت تشکیل شد. نگاهی به عملکرد بسیار جناحی و شعاری آن، به‌خوبی گویای ضعف آن است.

✍ نگاهی به عملکرد قانونگذاری آن که خسارت فراوانی برای کشور داشته است، چه در قانونی که برای برجام نوشتند و موجب شد که امکان احیای برجام در سال ۱۳۹۹ از میان برود و اکنون هم در عمل رسیدن به چنین توافقی دور از ذهن است و صدای آشپزهای دولتی را هم درآورده که می‌گویند با تحریم نمی‌توان رشد اقتصادی داشت! و چه در قانون فرزندآوری که هزینه‌های بسیار زیادی را به کشور بار کردند، بدون اینکه فرزندآوری مثبت شود، حتی کمتر هم شده است و چه در فرآیند نظارتی آنان که در برابر فساد اخیر سکوت اختیار کردند یا در جریان خودروهای شاسی‌بلند ماجرا را ماله‌کشی کردند و مسکوت گذاشتند و بالاخره در وظیفه مهم مجلس در رای اعتماد به کابینه است که یکی از ضعیف‌ترین کابینه‌ها را تشکیل و به آنان رای اعتماد دادند، کافی است به صلاحیت‌های علمی و حرفه‌ای کمیسیون‌های مجلس نگاه کنیم که چه اندازه بی‌ربط با وظایف آنان به‌ویژه در حوزه اقتصادی است.

✍ همچنین شکست مطلق این مجلس در شفافیت بر کسی پوشیده نیست و این شکست تنها پدیده شفاف این مجلس است، به‌ویژه در بردن بررسی قوانین به کمیسیون اصل ۸۵ و به دور از افکار عمومی، فقدان شفافیت را به اوج رساندند. این وضع محصول ضعف آنان است.

✍ ضعف آنان محصول مشارکت پایین انتخاباتی است. خروجی هر دو انتخابات ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ که مشارکت پایینی داشت، مجلس و دولت ضعیف و ناکارآمد بود. از سوی دیگر مردم در میزان مشارکت تصمیم‌گیر نهایی نیستند چون مردم هرگاه کالای سیاسی خوبی جلویشان بوده در انتخابات شرکت کرده‌اند و تحت تاثیر هیچ تبلیغاتی هم قرار نمی‌گیرند. در واقع این همان است که مقام رهبری در سخنان خویش از آن به عنوان رقابت کامل یاد کرده و ویژگی انتخابات خوب دانسته‌اند. در سال ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ تمام رسانه‌های بیگانه علیه مشارکت انتخاباتی بودند، ولی ۷۳درصد مردم شرکت کردند که بسیار پرشور بود.

✍ در سال ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ در داخل کشور کسی از تحریم حرف نزد، ولی مردم نیامدند. مردم به سبد انتخابات نگاه می‌کنند که آیا کالای سیاسی آنان جور است؟ چه کالایی؟ کالایی که بتواند مسائل جامعه را بشناسد و حل کند، همان‌گونه که مقام رهبری  درباره اثرات مشارکت شرح دادند، می‌توانیم نتیجه بگیریم که در این دو انتخابات اخیر چنین کالایی به اندازه‌ای که مشارکت مناسب را ایجاد کند در دسترس نبود تا مردم ترغیب شوند که در انتخابات شرکت کنند و به نامزدها رای دهند. به همین علت به چنین وضعی افتاده‌ایم.

✍ پس راه‌حل افزایش مشارکت همچنان در دست مدیران و تصمیم‌گیران انتخاباتی است. با توجه به فقدان زمینه‌هایی که بود و تصور عموم که انتخابات امسال مثل ۱۳۹۸ خواهد بود، افراد شایسته اندکی زحمت پیش‌ثبت‌نام را پذیرفتند، بنابراین کالای سیاسی مناسب برای تحقق مشارکت بالا در میان ثبت‌نام‌کنندگان یافت نمی‌شود و تاکنون اراده‌ای هم برای اصلاح این مسئله دیده نشده است، بنابراین اگر اراده سیاستگذاران انتخابات، بر این تعلق می‌گیرد که مجلسی قوی با مشارکت بالا برای حل مسائل کشور انتخاب شود، چاره‌ای نیست جز اینکه اقدام به اصلاح شرایط ثبت‌نام کنند و از نامزدها بخواهند که براساس قانون قبلی ثبت‌نام کنند و از حالا وارد رقابت انتخاباتی شوند و با آزاد کردن فضای رسانه‌ای رسمی، امکان به میدان آمدن همه نیروهای سیاسی را فراهم نمایند.

✍ قانون فعلی را که این مجلس تصویب کرده این شائبه را دارد که برای کاهش مشارکت و انتخاب مجدد خودشان نوشته شده است. در غیر این صورت بعید است شاهد تحولی حداقلی در فضای سرد انتخاباتی باشیم. به نظر می‌رسد که سطح مشارکت در پایتخت که سیاسی‌ترین شهر است زیر ۱۵درصد است و اگر نتوان این عدد را به ۵۰درصد رساند، نتیجه‌ای حاصل نخواهد شد، یعنی حداقل ۳/۵ برابر مشارکت کنونی در تهران را باید شاهد باشیم؛ خود دانید.

@javadrooh