👁🗨 نگاه تحليلگران: "زمان آشتی با عرصه خیابان؟"
👈 رضا علیجانی، فعال ملی-مذهبی، در یادداشتی تلگرامی (که "راهبرد" هم برای طرح بحث و در ادامه انتشار نظرات دیگر آن را منعکس میکند)؛ نوشت:
🔅 محمد خاتمی: "هم در ساختار و هم در رویکرد اشکال هست... دیگر خیلی سخت است که به مردم بگوییم بیایید رای بدهید. آیا فکر می‌کنید در دور آینده انتخابات به حرف من و شما مردم پای صندوق‌ها خواهند آمد؟ بعید می‌دانم مگر اینکه در یک‌سال آینده تحولی رخ دهد".
✍ در الجزایر مردم ناراضی به میدانداری جوانان و شبکه های اجتماعی چندین روز به صورت گسترده به اعتراض خیابانی پرداختند. این اعتراضات با چند ده کشته نیز همراه شد.
✍ تعطیلی دانشگاه ها برای برگشتن دانشجویان به خانه‌هایشان جواب نداد. هزار قاضی دادگستری در بیانیه‌ای گفتند که بر انتخاباتی که بوتفلیقه در آن شرکت کند، نظارت نخواهند کرد. جمعیت علمای الجزایر نیز با بوتفلیقه از در مخالفت در آمد.
✍ بخش‌هایی از اتحادیه‌های کارگری و کارفرمایی نزدیک به دولت هم در هراس از آبروریزی به همبستگی با معترضان روی آوردند. بخشی از پلیس هم روز جمعه با معترضان همراهی کرد. در بخش حمل‌ونقل هم اعتصاب موفقی صورت گرفت.
✍ دو تیم فوتبالی که رقیب دیرینه هم هستند نیز اعلام کردند که در دیدار این هفته شان در کنار هم خواهند ایستاد و سرودی واحد سر خواهند داد.
✍ و بالاخره عبدالعزیز بوتفلیقه پس از چند دهه حضور در قدرت، طی بیانیه‌ای انصراف خود را برای نامزدی ریاست‌جمهوری اعلام کرد. او در این بیانیه نوشت صدای جوانان را شنیده است و دغدغه آنها برای آینده کشور را درک میکند.
✍ وی از ورود الجزایر به دوره‌ای حساس از تاریخ خود سخن گفت و تظاهرات مسالمت‌آمیز جوانان را ستود.
✍ از برکناری نخست‌وزیر و تغییرات در دولت و تعویق انتخابات خبر داد تا کنفرانسی ملی قانون اساسی جدیدی را تا آخر سال تدوین کند و پس از رفراندوم تأیید قانون اساسی جدید، انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار شود.
✍ نکته مهم اینکه وی به یک فرد ملی و نسبتا مورد قبول عموم ماموریت داد تا کنفرانس ملی برای تدوین قانون اساسی جدید را برعهده گیرد.
✍ معاون نخست‌وزیر الجزایر نیز وعده یک نظام جدید را داد و گفت: "وظیفه ما گفت‌و‌گو است. اولویت اصلی ما همراه‌کردن تمام الجزایری‌ها با یکدیگر است. نظام جدید بر اراده مردم مبتنی خواهد بود. در اجلاسی که با حضور نمایندگان دولت و مخالفان برگزار می‌شود، قانون اساسی تازه‌ای نوشته خواهد شد و اغلب حاضران در این گردهم‌آیی را جوانان و زنان تشکیل خواهند داد". رئیس ستاد ارتش الجزایر نیز گفت: "ارتش و مردم بینش یکسانی دارند".
✍ این وعده‌های اصلاحی هنوز ناراضیان را آرام و راضی نکرده و تظاهرات خیابانی ادامه دارد و به تعبیر برخی ناظران سیاسی، شطرنج سختی بین مخالفان و حکومت در جریان است.
✍ در ونزوئلا نیز نارضایتی و اعتراض خیابانی گسترده بخش مهمی از مردم به شرایط دشوار زندگی که حکومت دیکتاتوری مادورو را مسبب آن می دانند؛ به رهبری گوایدو، رییس پارلمان آن کشور، ادامه دارد.
✍ در ونزوئلا هر چند دول بزرگ خارجی تلاش داشته‌اند در صف‌بندی داخلی این کشور دخالت کنند؛ اما برخلاف بعضی نگاه های سنتی چپ، این کشاکش بین‌المللی چیزی از اصالت اعتراضات گسترده خیابانی که ناشی از درد و رنج مردم ونزوئلاست، کم نمی‌کند.
✍ حضور گسترده خیابانی مردم تا همین جا حکومت دیکتاتوری و فاسد اما سرسخت مادورو را در بن‌بست قرار داده و وادار به عقب‌نشینی و پذیرش مذاکره و دادن وعده‌هایی البته غیرقابل اعتماد برای آینده کرده است.
✍ به ایران برگردیم؛ آقای خاتمی فرد مورداعتماد اکثر اصلاحطلبان و مرد معدل و متوسط اصلاح‌طلبی درون حکومتی صراحتا از "اشکال هم در ساختار و هم در رویکرد" (که همگان میدانند این اشکال به وضعیت حقوقی و حقیقی قدرت و به خصوص راس هرم سیاسی برمی‌گردد) و عدم استقبال مردم در انتخابات آینده یاد کرده است.
✍ حال سئوال تحول‌خواهان از اصلاحطلبان این است با توجه به تجارب مکرر جهانی و الگوهای نسبتا موفق و پیروز متعدد در شکستن قفل دیکتاتوری و تحول آرام و مسالمت‌آمیز از دیکتاتوری‌های یکدنده و سرسخت در چهارگوشه جهان، وقت آن نرسیده که دست از ترس و هراس از عرصه خیابان بردارند و اگر خود حاضر به تغییر یا متنوع کردن عرصه‌های سیاست‌ورزی نیستند، لااقل به تایید آن بپردازند و حداقل علیه آن موضع نگیرند؟
✍ آیا اعتراضات و اعتصابات کاملا مدنی کارگران و معلمان و... نمونه‌هایی از این گسترده کردن زمین بازی علیه بن‌بستی که هسته اصلی قدرت مسلط بوجود آورده، نیست!؟
✍ اگر سران و راس هرم اصلاح‌طلبی بنا به عللی قابل تحلیل چنین نمی‌کنند بدنه اصلاح‌طلبی که فارغ‌البال‌تر و بی‌قیدوهراس‌ترند، چرا چنین نمی‌کنند؟
@javadrooh
👈 رضا علیجانی، فعال ملی-مذهبی، در یادداشتی تلگرامی (که "راهبرد" هم برای طرح بحث و در ادامه انتشار نظرات دیگر آن را منعکس میکند)؛ نوشت:
🔅 محمد خاتمی: "هم در ساختار و هم در رویکرد اشکال هست... دیگر خیلی سخت است که به مردم بگوییم بیایید رای بدهید. آیا فکر می‌کنید در دور آینده انتخابات به حرف من و شما مردم پای صندوق‌ها خواهند آمد؟ بعید می‌دانم مگر اینکه در یک‌سال آینده تحولی رخ دهد".
✍ در الجزایر مردم ناراضی به میدانداری جوانان و شبکه های اجتماعی چندین روز به صورت گسترده به اعتراض خیابانی پرداختند. این اعتراضات با چند ده کشته نیز همراه شد.
✍ تعطیلی دانشگاه ها برای برگشتن دانشجویان به خانه‌هایشان جواب نداد. هزار قاضی دادگستری در بیانیه‌ای گفتند که بر انتخاباتی که بوتفلیقه در آن شرکت کند، نظارت نخواهند کرد. جمعیت علمای الجزایر نیز با بوتفلیقه از در مخالفت در آمد.
✍ بخش‌هایی از اتحادیه‌های کارگری و کارفرمایی نزدیک به دولت هم در هراس از آبروریزی به همبستگی با معترضان روی آوردند. بخشی از پلیس هم روز جمعه با معترضان همراهی کرد. در بخش حمل‌ونقل هم اعتصاب موفقی صورت گرفت.
✍ دو تیم فوتبالی که رقیب دیرینه هم هستند نیز اعلام کردند که در دیدار این هفته شان در کنار هم خواهند ایستاد و سرودی واحد سر خواهند داد.
✍ و بالاخره عبدالعزیز بوتفلیقه پس از چند دهه حضور در قدرت، طی بیانیه‌ای انصراف خود را برای نامزدی ریاست‌جمهوری اعلام کرد. او در این بیانیه نوشت صدای جوانان را شنیده است و دغدغه آنها برای آینده کشور را درک میکند.
✍ وی از ورود الجزایر به دوره‌ای حساس از تاریخ خود سخن گفت و تظاهرات مسالمت‌آمیز جوانان را ستود.
✍ از برکناری نخست‌وزیر و تغییرات در دولت و تعویق انتخابات خبر داد تا کنفرانسی ملی قانون اساسی جدیدی را تا آخر سال تدوین کند و پس از رفراندوم تأیید قانون اساسی جدید، انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار شود.
✍ نکته مهم اینکه وی به یک فرد ملی و نسبتا مورد قبول عموم ماموریت داد تا کنفرانس ملی برای تدوین قانون اساسی جدید را برعهده گیرد.
✍ معاون نخست‌وزیر الجزایر نیز وعده یک نظام جدید را داد و گفت: "وظیفه ما گفت‌و‌گو است. اولویت اصلی ما همراه‌کردن تمام الجزایری‌ها با یکدیگر است. نظام جدید بر اراده مردم مبتنی خواهد بود. در اجلاسی که با حضور نمایندگان دولت و مخالفان برگزار می‌شود، قانون اساسی تازه‌ای نوشته خواهد شد و اغلب حاضران در این گردهم‌آیی را جوانان و زنان تشکیل خواهند داد". رئیس ستاد ارتش الجزایر نیز گفت: "ارتش و مردم بینش یکسانی دارند".
✍ این وعده‌های اصلاحی هنوز ناراضیان را آرام و راضی نکرده و تظاهرات خیابانی ادامه دارد و به تعبیر برخی ناظران سیاسی، شطرنج سختی بین مخالفان و حکومت در جریان است.
✍ در ونزوئلا نیز نارضایتی و اعتراض خیابانی گسترده بخش مهمی از مردم به شرایط دشوار زندگی که حکومت دیکتاتوری مادورو را مسبب آن می دانند؛ به رهبری گوایدو، رییس پارلمان آن کشور، ادامه دارد.
✍ در ونزوئلا هر چند دول بزرگ خارجی تلاش داشته‌اند در صف‌بندی داخلی این کشور دخالت کنند؛ اما برخلاف بعضی نگاه های سنتی چپ، این کشاکش بین‌المللی چیزی از اصالت اعتراضات گسترده خیابانی که ناشی از درد و رنج مردم ونزوئلاست، کم نمی‌کند.
✍ حضور گسترده خیابانی مردم تا همین جا حکومت دیکتاتوری و فاسد اما سرسخت مادورو را در بن‌بست قرار داده و وادار به عقب‌نشینی و پذیرش مذاکره و دادن وعده‌هایی البته غیرقابل اعتماد برای آینده کرده است.
✍ به ایران برگردیم؛ آقای خاتمی فرد مورداعتماد اکثر اصلاحطلبان و مرد معدل و متوسط اصلاح‌طلبی درون حکومتی صراحتا از "اشکال هم در ساختار و هم در رویکرد" (که همگان میدانند این اشکال به وضعیت حقوقی و حقیقی قدرت و به خصوص راس هرم سیاسی برمی‌گردد) و عدم استقبال مردم در انتخابات آینده یاد کرده است.
✍ حال سئوال تحول‌خواهان از اصلاحطلبان این است با توجه به تجارب مکرر جهانی و الگوهای نسبتا موفق و پیروز متعدد در شکستن قفل دیکتاتوری و تحول آرام و مسالمت‌آمیز از دیکتاتوری‌های یکدنده و سرسخت در چهارگوشه جهان، وقت آن نرسیده که دست از ترس و هراس از عرصه خیابان بردارند و اگر خود حاضر به تغییر یا متنوع کردن عرصه‌های سیاست‌ورزی نیستند، لااقل به تایید آن بپردازند و حداقل علیه آن موضع نگیرند؟
✍ آیا اعتراضات و اعتصابات کاملا مدنی کارگران و معلمان و... نمونه‌هایی از این گسترده کردن زمین بازی علیه بن‌بستی که هسته اصلی قدرت مسلط بوجود آورده، نیست!؟
✍ اگر سران و راس هرم اصلاح‌طلبی بنا به عللی قابل تحلیل چنین نمی‌کنند بدنه اصلاح‌طلبی که فارغ‌البال‌تر و بی‌قیدوهراس‌ترند، چرا چنین نمی‌کنند؟
@javadrooh
👁🗨 نگاه تحليلگران: "جنبش خیابانی راه‌حل نیست"
👈 مجید یونسیان، روزنامه‌نگار پیشکسوت و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی برای "راهبرد" نوشت:
✍ رضا علیجانی، بر مبنای سخنان اخیر آقای خاتمی که گفته است: "دیگر سخت است که به مردم بگوییم بیایید رای بدهید"؛ راه‌حل برون‌رفت از مشکلات را در آشتی با جنبش خیابانی می‌داند و به اصلاحطلبان دو پیشنهاد می‌دهد:
✍ اول، پیوستن به جنبش خیابانی و دوم، در صورت عدم تمایل، تایید آن و واگذاشتن مردم برای آمدن به خیابان.
✍ آقای علیجانی برای تایید درستی پیشنهاد خود حوادث اخیر الجزایر و ونزوئلا را مثال می‌زند. حال بماند که این دو مثال ومقایسه آن با ایران بسیار ساده‌انگارانه است و شرایط، مسائل و تقریبا همه مولفه‌های تحولات ایران با این دو کشور متفاوت است.
✍ در الجزایر، معترضان هدفی مشخص، کوتاه‌مدت و معین دارند. تقریبا حرکت اعتراضی مردم الجزایر در چارچوب حفظ ساختار کنونی و نوعی اصلاح است که نیروی اجتماعی و سیاسی را یکپارچه ساخته است.
✍ ساخت قدرت نیر ناهمسو با این جنبش نیست؛ چون جنبش خیابانی در الجزایر با اعتراض به یک فرد شروع شده و حول آن شکل گرفته و تداوم یافته است.
✍ البته در ونزوئلا شرایط بسیار پیچیده‌تر است؛ سیاست سوسیالیستی-پوپولیستی چاوز-مادورو سال‌هاست که شکست خورده است.
✍ در ونزوئلا همانند بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین دوگانه سرمایه‌داری-سوسیالیسم جوامع این کشورها را دوقطبی کرده است.
✍ رقابت دوبلوک قدرت از دو اردوگاه، سال‌هاست که این دوگانه را به تعارض و شکاف عمیق تبدیل کرده و امکان مصالحه و گفتگو را از بین برده است؛ لذا اکنون ونزوئلا صحنه نبرد این دو اردوگاه است و مردم قربانیان آن.
✍ گرچه سیاست‌های غلط مادورو در بروز این رخدادها موثر بوده؛ اما غفلت از عوامل بیرونی نتایج تحلیلی غلطی را به دنبال خواهد داشت.
✍ شرایط ایران به چند دلیل متفاوت است:
✍ اول، ایران کنونی میراث یک انقلاب را بر دوش می‌کشد که نیروهای موثر در بروز و ظهور آن همچنان زنده و فعال است و در درونش نوعی آتشفشان انقلابی شعله می‌کشد.
✍ درست است که انقلاب از آرمان‌های اولیه فاصله گرفته، درست است که مدیران جامعه به دلیل ضعف در عملکرد موجب بروز نارضایتی گسترده شده‌اند، درست است که اقتدار و مشروعیت نظام سیاسی آسیب دیده؛ اما نیروی اجتماعی و سیاسی حامی ساختار انقلاب هنوز از اقتدار برخوردار است.
✍ دوم، اصلاحطلبان بعنوان نیروی اجتماعی- سیاسی دگرگونی‌طلب دو ویژگی دارند: اول اینکه نیروی درونی انقلاب به حساب می‌آیند و دوم اینکه با هدف حفظ ساختار انقلاب و برای اصلاح خطاها واشتباهات خود و دیگران نوعی مبارزه مدنی آگاهی‌بخش، روبه‌جلو و خشونت‌پرهیز را راهبرد خود قرار داده‌اند.
✍ لذا اصلاحطلبان در ایران نه همچون الجزایر هدف مشخص برای مقابله با یک فرد را دارند و نه همچون ونزوئلا می‌خواهند علیه کلیت یک نظام به پاخیزند.
✍ جنبش خیابانی اگر همچون فرانسه هدف تعریف‌شده، رهبری مشخص و نیروی سیاسی معینی نداشته باشد یا همانند الجزایر هدف تعریف‌شده‌ای نداشته باشد؛ دو هدف باقی می‌ماند:
✍ اول، اردوکشی خیابانی برای مقابله با رقیب و دوم، حضور در خیابان برای تبدیل نیروی اعتراض مردم برای تخریب ساختار و اقتدار حکومت و شکل‌گیری یک تحول انقلابی.
✍ هیچکدام از شرایط و هدف‌گذاری‌های ذکرشده در ایران وجود ندارد؛ لذا کشاندن مردم به خیابان مشکلی را حل نخواهد کرد.
✍ اکنون دو گروه هستند که استراتژی جنبش خیابانی را تبلیغ میکنند:
✍ اول، تیم تحول‌خواهان چپ همچون آقای علیجانی که شاید هدفشان فشار بر حکومت و هسته سخت قدرت برای پذیرش راهبرد تغییر رفتار در نظام حکومتی است؛ این استراتژی با راهبرد براندازان همپوشانی دارد، اما قطعا نیات آنها یکی نیست.
✍ گروه دوم، تحول‌خواهان راست یا حامیان حکومت دینی هستند که دولت کنونی و اصلاحطلبان و هر نیروی دموکراسی‌خواهی را مانع شکل‌گیری نظام سیاسی مورد علاقه خود میدانند.
✍ تحول‌خواهان چپ با جنبش خیابانی برای تغییر رفتار حکومت تلاش میکنند و تحول‌خواهان راست با جنبش خیابانی که برای سال۹۸ وعده داده‌اند به دنبال حذف رقبای خود و یکدست کردن حکومت هستند. اما اصلاحطلبان هیچکدام از این دو هدف را دنبال نمی‌کنند.
✍ لذا جنبش خیابانی بدون دلایل مشخص در چارچوب یک مبارزه مدنی خشونت پرهیز در شرایط کنونی اشتباهی راهبردی است که بعید است هیچ نیروی اصلاح‌طلبی به آن روی خوش نشان دهد.
✍ تجربه نشان داده است که قربانیان اصلی چنین جنبش‌های هیجانی فقط و فقط مردم هستند.
@javadrooh
👈 مجید یونسیان، روزنامه‌نگار پیشکسوت و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی برای "راهبرد" نوشت:
✍ رضا علیجانی، بر مبنای سخنان اخیر آقای خاتمی که گفته است: "دیگر سخت است که به مردم بگوییم بیایید رای بدهید"؛ راه‌حل برون‌رفت از مشکلات را در آشتی با جنبش خیابانی می‌داند و به اصلاحطلبان دو پیشنهاد می‌دهد:
✍ اول، پیوستن به جنبش خیابانی و دوم، در صورت عدم تمایل، تایید آن و واگذاشتن مردم برای آمدن به خیابان.
✍ آقای علیجانی برای تایید درستی پیشنهاد خود حوادث اخیر الجزایر و ونزوئلا را مثال می‌زند. حال بماند که این دو مثال ومقایسه آن با ایران بسیار ساده‌انگارانه است و شرایط، مسائل و تقریبا همه مولفه‌های تحولات ایران با این دو کشور متفاوت است.
✍ در الجزایر، معترضان هدفی مشخص، کوتاه‌مدت و معین دارند. تقریبا حرکت اعتراضی مردم الجزایر در چارچوب حفظ ساختار کنونی و نوعی اصلاح است که نیروی اجتماعی و سیاسی را یکپارچه ساخته است.
✍ ساخت قدرت نیر ناهمسو با این جنبش نیست؛ چون جنبش خیابانی در الجزایر با اعتراض به یک فرد شروع شده و حول آن شکل گرفته و تداوم یافته است.
✍ البته در ونزوئلا شرایط بسیار پیچیده‌تر است؛ سیاست سوسیالیستی-پوپولیستی چاوز-مادورو سال‌هاست که شکست خورده است.
✍ در ونزوئلا همانند بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین دوگانه سرمایه‌داری-سوسیالیسم جوامع این کشورها را دوقطبی کرده است.
✍ رقابت دوبلوک قدرت از دو اردوگاه، سال‌هاست که این دوگانه را به تعارض و شکاف عمیق تبدیل کرده و امکان مصالحه و گفتگو را از بین برده است؛ لذا اکنون ونزوئلا صحنه نبرد این دو اردوگاه است و مردم قربانیان آن.
✍ گرچه سیاست‌های غلط مادورو در بروز این رخدادها موثر بوده؛ اما غفلت از عوامل بیرونی نتایج تحلیلی غلطی را به دنبال خواهد داشت.
✍ شرایط ایران به چند دلیل متفاوت است:
✍ اول، ایران کنونی میراث یک انقلاب را بر دوش می‌کشد که نیروهای موثر در بروز و ظهور آن همچنان زنده و فعال است و در درونش نوعی آتشفشان انقلابی شعله می‌کشد.
✍ درست است که انقلاب از آرمان‌های اولیه فاصله گرفته، درست است که مدیران جامعه به دلیل ضعف در عملکرد موجب بروز نارضایتی گسترده شده‌اند، درست است که اقتدار و مشروعیت نظام سیاسی آسیب دیده؛ اما نیروی اجتماعی و سیاسی حامی ساختار انقلاب هنوز از اقتدار برخوردار است.
✍ دوم، اصلاحطلبان بعنوان نیروی اجتماعی- سیاسی دگرگونی‌طلب دو ویژگی دارند: اول اینکه نیروی درونی انقلاب به حساب می‌آیند و دوم اینکه با هدف حفظ ساختار انقلاب و برای اصلاح خطاها واشتباهات خود و دیگران نوعی مبارزه مدنی آگاهی‌بخش، روبه‌جلو و خشونت‌پرهیز را راهبرد خود قرار داده‌اند.
✍ لذا اصلاحطلبان در ایران نه همچون الجزایر هدف مشخص برای مقابله با یک فرد را دارند و نه همچون ونزوئلا می‌خواهند علیه کلیت یک نظام به پاخیزند.
✍ جنبش خیابانی اگر همچون فرانسه هدف تعریف‌شده، رهبری مشخص و نیروی سیاسی معینی نداشته باشد یا همانند الجزایر هدف تعریف‌شده‌ای نداشته باشد؛ دو هدف باقی می‌ماند:
✍ اول، اردوکشی خیابانی برای مقابله با رقیب و دوم، حضور در خیابان برای تبدیل نیروی اعتراض مردم برای تخریب ساختار و اقتدار حکومت و شکل‌گیری یک تحول انقلابی.
✍ هیچکدام از شرایط و هدف‌گذاری‌های ذکرشده در ایران وجود ندارد؛ لذا کشاندن مردم به خیابان مشکلی را حل نخواهد کرد.
✍ اکنون دو گروه هستند که استراتژی جنبش خیابانی را تبلیغ میکنند:
✍ اول، تیم تحول‌خواهان چپ همچون آقای علیجانی که شاید هدفشان فشار بر حکومت و هسته سخت قدرت برای پذیرش راهبرد تغییر رفتار در نظام حکومتی است؛ این استراتژی با راهبرد براندازان همپوشانی دارد، اما قطعا نیات آنها یکی نیست.
✍ گروه دوم، تحول‌خواهان راست یا حامیان حکومت دینی هستند که دولت کنونی و اصلاحطلبان و هر نیروی دموکراسی‌خواهی را مانع شکل‌گیری نظام سیاسی مورد علاقه خود میدانند.
✍ تحول‌خواهان چپ با جنبش خیابانی برای تغییر رفتار حکومت تلاش میکنند و تحول‌خواهان راست با جنبش خیابانی که برای سال۹۸ وعده داده‌اند به دنبال حذف رقبای خود و یکدست کردن حکومت هستند. اما اصلاحطلبان هیچکدام از این دو هدف را دنبال نمی‌کنند.
✍ لذا جنبش خیابانی بدون دلایل مشخص در چارچوب یک مبارزه مدنی خشونت پرهیز در شرایط کنونی اشتباهی راهبردی است که بعید است هیچ نیروی اصلاح‌طلبی به آن روی خوش نشان دهد.
✍ تجربه نشان داده است که قربانیان اصلی چنین جنبش‌های هیجانی فقط و فقط مردم هستند.
@javadrooh
Telegram
attach📎
👁🗨 نگاه تحليلگران: "نباید به خیابان دل بست"
👈 دکتر حمیدرضا جلایی‌پور، استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در یادداشتی برای هفته‌نامه "صدا" درباره اوضاع عمومی کشور و وضع اصلاحطلبان در سال ۹۸ نوشت:
▪️اوضاع عمومی جامعه
✍ پیش‌بینی شرایط کشور در سال ۱۳۹۸ سخت است. اجمالا می‌توان گفت اوضاع کشور و اصلاحطلبان به وضعیت شش زمینه (یا متغییر) زیر مرتبط است:
۱- میزان مقاومت «اقتصاد ایران» در برابر فشار تحریم‌ها روشن نیست. آیا حاکمیت دنبال «تحریم‌شکنی» از راه مذاکره می‌رود یا نه؟ متاسفانه اغلب کارشناسان اقتصادی وضع خوبی را پیش‌بینی نمی‌کنند.
۲- میزان «گشودگی‌حاکمیت» در برابر انتخابات آینده چه مقدار خواهد بود؟ فعلا علائمی از این گشایش دیده نمی‌شود.
۳- باید دید مختصات این اصلاحات ساختاری که علی لاریجانی خبر آن را داد و قرار است در چهارماه آینده انجام بشود چیست؟ یک اصلاحات بودجه‌ای-مالی است یا بیشتر؟
۴- دو سال است کشور در شرایط اعتراضات صنفی و کارگری است و جامعه مطالباتی ایران در فضای نگرانی و تنش هست، باید نگران بود یکدفعه در این شرایط نامساعد از سوی تندروها در خارج (و یا داخل) کار غیرمنتظره‌ای انجام نشود؛ مثل شلیک متقابل.
۵- از هم اکنون اثرات سیاسی افزایش «گرانی‌ها» کالا روی مردم در سال آینده به‌درستی روشن نیست.
۶- اعتراضات پراکنده و متوالی صنفی و مردمی ادامه خواهد داشت؛ ولی روشن نیست که این اعتراضات به اعتراض یکپارچه تبدیل بشود یا نه؟
✍ هر وضعی که این شش متغیر پیدا میکند، روی وضع یک سال آینده اثر می‌گذارد. براساس داده‌ها و شواهد فعلی وضع خوبی در سال ۹۸ پیش‌بینی نمی‌شود.
▪️وضع نیروهای عاملیتی
✍ حالا اگر به نیروهای عاملیتی هم نگاه کنیم، وضع بهتر نیست. البته یک روزنه امیدی در میان نیروی اصلاح‌جو و اصلاح‌طلب کشور هست. من در زیر به این سه نیرو اشاره می‌کنم:
▪️وضع نیروی دولت موازی که یک سری از ویژگی‌های آن روشن است:
۱- آنها معتقدند پیچ ترامپ را نظام رد میکند و ترامپ را یک دوره‌ای میدانند. (البته به نظر می‌رسد بصورت غیررسمی این نیرو مشکلی با مذاکره ندارند).
۲- هدف حاملان دولت موازی بازگشت به وضعیت قبل از سال ۸۸ است.
۳- تا با یکپارچگی در سطوح بالای حاکمیت، موضوع جانشینی درست مدیریت بشود. آنها مواظب هستند نامحرمی در جمع تصمیم‌گیران وارد نشود. (فعلا ترکیب مورد علاقه برای تصمیم‌گیری برای دولت موازی صادق و علی لاریجانی و رییسی است).
۴- قرار نیست دیپلماسی انقلابی و استثنایی دولت موازی تغییر کند (به رغم اینکه هزینه اقتصادی این دیپلماسی بیشتر از توان اقتصادی کشور شده). البته یک مقدار «دوز» عملی و تبلیغاتی این دیپلماسی کمرنگ‌تر می‌شود و به دیپلماسی رسمی بیشتر تاسی میکنند.
۵- از سوی دیگر، دولت موازی یک جریان سیاسی ضعیف اصلاحی با حضور یک اقلیت در مجلس را تحمل میکند. فشار به بخش پیشروی اصلاحات برای جلوگیری کردن از انسجام بیشتر «جبهه سیاسی اصلاحات» ادامه پیدا میکند.
۶- فشار دولت موازی بر نمایندگان واقعی اقشار اجتماعی و مطالباتی جامعه بیشتر می‌شود.
۷- در انتخابات آینده دولت موازی کوشش میکند اصولگرایان با نیروهای جدید و جوان وارد صحنه انتخابات شوند و بعید است از «نظارت استصوابی حداکثری» کاسته شود.
▪️وضع نیروی تحول‌طلب
۱- آنها وضع موجود را بن‌بست میدانند.
۲- اصلاحطلبان را تمام شده میدانند.
۳- و راه خروج کشور از بن‌بست سیاسی را خیابان، مقاومت مدنی و اعتراض فرا‌گیر مردمی میدانند.
۴- مشکل تحول‌طلبان این است که دائم تکرار میکنند: "اصلاح‌طلب و اصول‌گرا دیگه تمومه ماجرا"؛ ولی خود آنها هم در این دو سال جز تخطئه اصلاحطلبان اقدامی که به نفع دموکراسی موثر باشد انجام نداده‌اند. و بیشتر بازار تبلیغاتی رسانه‌های ماهواره‌ای برانداز را گرم کرده‌اند و بطور مداوم کار سیاسی آنها این است که برای اصلاحطلبان نسخه می‌پیچند و تعیین تکلیف میکنند!خصوصا بی‌محابا در شرایط سخت تحریم اقتصادی، به جای نقد مشخص به دولت روحانی حمله میکنند.
▪️وضع نیروی اصلاحطلبان
۱-اصلاحطلبان سیاسی یک جبهه و جریان سیال و متکثر هستند. ولی دو جریان آن فعال هستند. یک جریان معتقدند ما به هرحال، باید مردم را به شرکت در انتخابات دعوت کنیم. یک جریان دیگر (اصلاحطلبان پیشرو) می‌خواهند فعالانه و معنادار (نه به هر قیمت) در انتخابات شرکت کنند.
۲- اصلاحطلبان چون اصلاح‌طلب‌اند با فرصت انتخابات مجلس در سال ۹۸ راهبردی و مسئولانه مواجه می‌شوند و آنها در نسبت به انتخابات سه کار را حتما انجام خواهند داد:
🔅 ادامه یادداشت در پست بعدی👇👇
@javadrooh
👈 دکتر حمیدرضا جلایی‌پور، استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در یادداشتی برای هفته‌نامه "صدا" درباره اوضاع عمومی کشور و وضع اصلاحطلبان در سال ۹۸ نوشت:
▪️اوضاع عمومی جامعه
✍ پیش‌بینی شرایط کشور در سال ۱۳۹۸ سخت است. اجمالا می‌توان گفت اوضاع کشور و اصلاحطلبان به وضعیت شش زمینه (یا متغییر) زیر مرتبط است:
۱- میزان مقاومت «اقتصاد ایران» در برابر فشار تحریم‌ها روشن نیست. آیا حاکمیت دنبال «تحریم‌شکنی» از راه مذاکره می‌رود یا نه؟ متاسفانه اغلب کارشناسان اقتصادی وضع خوبی را پیش‌بینی نمی‌کنند.
۲- میزان «گشودگی‌حاکمیت» در برابر انتخابات آینده چه مقدار خواهد بود؟ فعلا علائمی از این گشایش دیده نمی‌شود.
۳- باید دید مختصات این اصلاحات ساختاری که علی لاریجانی خبر آن را داد و قرار است در چهارماه آینده انجام بشود چیست؟ یک اصلاحات بودجه‌ای-مالی است یا بیشتر؟
۴- دو سال است کشور در شرایط اعتراضات صنفی و کارگری است و جامعه مطالباتی ایران در فضای نگرانی و تنش هست، باید نگران بود یکدفعه در این شرایط نامساعد از سوی تندروها در خارج (و یا داخل) کار غیرمنتظره‌ای انجام نشود؛ مثل شلیک متقابل.
۵- از هم اکنون اثرات سیاسی افزایش «گرانی‌ها» کالا روی مردم در سال آینده به‌درستی روشن نیست.
۶- اعتراضات پراکنده و متوالی صنفی و مردمی ادامه خواهد داشت؛ ولی روشن نیست که این اعتراضات به اعتراض یکپارچه تبدیل بشود یا نه؟
✍ هر وضعی که این شش متغیر پیدا میکند، روی وضع یک سال آینده اثر می‌گذارد. براساس داده‌ها و شواهد فعلی وضع خوبی در سال ۹۸ پیش‌بینی نمی‌شود.
▪️وضع نیروهای عاملیتی
✍ حالا اگر به نیروهای عاملیتی هم نگاه کنیم، وضع بهتر نیست. البته یک روزنه امیدی در میان نیروی اصلاح‌جو و اصلاح‌طلب کشور هست. من در زیر به این سه نیرو اشاره می‌کنم:
▪️وضع نیروی دولت موازی که یک سری از ویژگی‌های آن روشن است:
۱- آنها معتقدند پیچ ترامپ را نظام رد میکند و ترامپ را یک دوره‌ای میدانند. (البته به نظر می‌رسد بصورت غیررسمی این نیرو مشکلی با مذاکره ندارند).
۲- هدف حاملان دولت موازی بازگشت به وضعیت قبل از سال ۸۸ است.
۳- تا با یکپارچگی در سطوح بالای حاکمیت، موضوع جانشینی درست مدیریت بشود. آنها مواظب هستند نامحرمی در جمع تصمیم‌گیران وارد نشود. (فعلا ترکیب مورد علاقه برای تصمیم‌گیری برای دولت موازی صادق و علی لاریجانی و رییسی است).
۴- قرار نیست دیپلماسی انقلابی و استثنایی دولت موازی تغییر کند (به رغم اینکه هزینه اقتصادی این دیپلماسی بیشتر از توان اقتصادی کشور شده). البته یک مقدار «دوز» عملی و تبلیغاتی این دیپلماسی کمرنگ‌تر می‌شود و به دیپلماسی رسمی بیشتر تاسی میکنند.
۵- از سوی دیگر، دولت موازی یک جریان سیاسی ضعیف اصلاحی با حضور یک اقلیت در مجلس را تحمل میکند. فشار به بخش پیشروی اصلاحات برای جلوگیری کردن از انسجام بیشتر «جبهه سیاسی اصلاحات» ادامه پیدا میکند.
۶- فشار دولت موازی بر نمایندگان واقعی اقشار اجتماعی و مطالباتی جامعه بیشتر می‌شود.
۷- در انتخابات آینده دولت موازی کوشش میکند اصولگرایان با نیروهای جدید و جوان وارد صحنه انتخابات شوند و بعید است از «نظارت استصوابی حداکثری» کاسته شود.
▪️وضع نیروی تحول‌طلب
۱- آنها وضع موجود را بن‌بست میدانند.
۲- اصلاحطلبان را تمام شده میدانند.
۳- و راه خروج کشور از بن‌بست سیاسی را خیابان، مقاومت مدنی و اعتراض فرا‌گیر مردمی میدانند.
۴- مشکل تحول‌طلبان این است که دائم تکرار میکنند: "اصلاح‌طلب و اصول‌گرا دیگه تمومه ماجرا"؛ ولی خود آنها هم در این دو سال جز تخطئه اصلاحطلبان اقدامی که به نفع دموکراسی موثر باشد انجام نداده‌اند. و بیشتر بازار تبلیغاتی رسانه‌های ماهواره‌ای برانداز را گرم کرده‌اند و بطور مداوم کار سیاسی آنها این است که برای اصلاحطلبان نسخه می‌پیچند و تعیین تکلیف میکنند!خصوصا بی‌محابا در شرایط سخت تحریم اقتصادی، به جای نقد مشخص به دولت روحانی حمله میکنند.
▪️وضع نیروی اصلاحطلبان
۱-اصلاحطلبان سیاسی یک جبهه و جریان سیال و متکثر هستند. ولی دو جریان آن فعال هستند. یک جریان معتقدند ما به هرحال، باید مردم را به شرکت در انتخابات دعوت کنیم. یک جریان دیگر (اصلاحطلبان پیشرو) می‌خواهند فعالانه و معنادار (نه به هر قیمت) در انتخابات شرکت کنند.
۲- اصلاحطلبان چون اصلاح‌طلب‌اند با فرصت انتخابات مجلس در سال ۹۸ راهبردی و مسئولانه مواجه می‌شوند و آنها در نسبت به انتخابات سه کار را حتما انجام خواهند داد:
🔅 ادامه یادداشت در پست بعدی👇👇
@javadrooh
الف: حداکثر استفاده را از فضای انتخابات تا روز رأی‌گیری برای تقویت فعالیت حزبی و ترویج گفتمان دموکراسی انجام خواهند داد.
ب: تلاش برای رسیدن به اجماع درمورد رأی دادن/ یا ندادن در برخی/یا تمام حوزه‌های انتخاباتی ادامه خواهد یافت.
پ: فعالیت نمایندگان اصلاح‌طلب یا نزدیک به اصلاح‌طلب در مجلس آینده براساس برنامه و پلتفرم از پیش تعیین شده و امضا شده خواهد بود.
۳- البته تلاش بند دو در جریان اصلاحات کار راحتی نیست. عده‌ای انسجام اصلاحطلبان رو در شعسا (شورایعالی سیاستگذاری اصلاحطلبان) می‌بینند و عده‌ای دنبال انسجام در شورای هماهنگی دوم خرداد و عده‌ای بعنوان اصلاحطلبان پیشرو عمل میکنند.
✍ ولی کلا اصلاحطلبان در یک سال آینده با کسانی که «سیاست خیابانی» را می‌خواهند به جای سیاست انتخاباتی قرار دهند مرزبندی دارند.
۴- اصلاحطلبان، جمهوری‌خواهی در چارچوب وضع فعلی (یعنی تقویت نهاد انتخابات، نهاد پارلمان و پاسخگویی و کارایی نهاد دولت) را راه مناسب انسجام کشور میدانند و همچنان تقویت جمهوری خواهی را از طریق مشارکت فعال و مشروط در انتخابات ۱۳۹۸ دنبال میکنند. و واگذار کردن انتخابات و پارلمان و دولت را به دولت موازی به امید «سیاست خیابانی» یک خطای راهبردی و پرریسک میدانند.
۵- البته اصلاحطلبان دموکراسی را به یک بعدش (که انتخابات باشد) تقلیل نمی‌دهند، ولی معتقدند در شرایط کنونی در کشور ما که دولت موازی بی‌توجه به خواست جامعه مدنی است؛ احزاب و جامعه‌مدنی ضعیف است، همچنان فعال بودن از طریق انتخابات است که سایر ابعاد دموکراسی (مثل رعایت حقوق اساسی مردم، گسترش نهادهای صنفی و مدنی، قضاوت مستقل و حکومت محدود و پاسخگو) را تقویت میکند.
۶- پایگاه مردمی اصلاحطلبان پس از دیماه ۱۳۹۶ مقداری ضعیف شده؛ ولی سیاست جمهوری‌خواهانه و انتخاباتی اصلاحطلبان در میان نیروهای «اصلاح‌جو و نوگرای کشور» دارای پایگاه جدی است و در جریان انتخابات ۱۳۹۸ تاحدودی فعال می‌شود.
۷- یک همسویی نانوشته‌ای در شرایط فعلی همچنان بین اصلاحطلبان، اعتدال‌گرایان و اصولگرایان میانه‌رو هست، که حفظ می‌شود. در شرایط حاد هم همگرایی نیروهای دگراندیشان هم با این خط میانه گسترش پیدا میکند.
۸- حتی ممکن است اصلاحطلبان با کنشگری انتخاباتی خود نتوانند گشایش چشمگیری در فضای سیاسی ایجاد کنند ولی اصلاحطلبان اگر خدایی نکرده کشور با بحران‌های ناامن کننده روبرو شود، یک نیروی بازدارنده و تعادل‌بخش در جهت حفظ ایران خواهند بود.
▪️سایر ملاحظات
۱-اصلاحطلبان از ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۶ برای «بقا» تلاش می‌کردند؛ ولی در انتخابات آینده برای کاندیداهای خود پلتفورم و برنامه دارند و آنها را بصورت تکنوازانه رها نخواهند کرد.
۲- در شرایط کنونی که کشور با تحریم ناجوانمردانه ترامپ و نتانیاهو روبرو است، اصلاحطلبان از نقد همدلانه دولت روحانی دفاع میکنند؛ ولی زدن و تخریب دولت روحانی را یک ناانسانی‌گری و نامردی آشکار میدانند. و حتی تخریب کلیت نظام را در شرایط ناامن خاورمیانه عین بی‌مسئولیتی و ایران‌سوزی میدانند.
۳- شرایط کنونی جامعه ایران برای «انقلاب کلاسیک» و حتی «انقلاب آرام» فراهم نیست.
✍ پیگیری تغییرات در شرایط کنونی و جنگی خاورمیانه از طریق «تقابل» نیروهای جامعه مدنی با حاکمیت عقلایی نیست و تغییرات از طریق «تعامل و گفت‌گوی نخبگان» سودمندتر است.
✍ لذا طرفداران «سیاست خیابانی» توجه ندارند چشم‌انداز سیاست خیابانی در ایران وقوع یک انقلاب نیست؛ بلکه حرکت در جهت ناامنی ساختاری و فروپاشی سیاسی و آسیب به تمامیت ایران است.
۴- بهار کنشگری سیاسی در ایران همچنان «فضای انتخاباتی» است و انتخابات ۹۸ برای اصلاح امور همچنان جنبه اساسی دارد. نقطه عطف‌های چهار دهه گذشته در جامعه ایران همگی در فرآیندهای انتخاباتی شکل گرفته است.
۵- اصلاحطلبان از در دستورکار قرار گرفتن هر پیشنهاد عملی در برنامه انتخاباتی خود بر اساس اجماع و در جهت تقویت گشایس سیاسی دفاع میکنند (مثل دفاع از حزبی شدن قانون انتخابات، مثل دفاع از یک مرکز قانون‌گذاری در ایران در برابر مراکز قانون‌گذاری متنوع).
▪️جمعبندی:
کلا اوضاع خوبی در یک سال آینده دیده نمی‌شود و بی‌ثباتی محتمل هست.
✍ راه معقول برون‌رفت کشور از همآیندی مشکلات، همکاری مشترک حاکمیت، دولت و جامعه‌مدنی بر سر «حداقل‌ها» است.
✍ و اصلاحطلبان آماده همکاری برای رسیدن به این مقصود هستند و پیشنهادات پانزده‌گانه خاتمی در این جهت بود. فعلا به نظر می‌رسد هچنان حاکمیت دنبال این «حداقل‌ها» نیست.
✍ با این همه، اصلاحطلبان با چشم باز اوضاع را در یک سال آینده رصد میکنند و انسجام نه چندان منسنجم خود را حفظ میکنند و از تلاش در راه تقویت جمهوری‌خواهی بر اساس سیاست انتخاباتی و اصلاحی دست بر‌نمی‌دارند.
@javadrooh
ب: تلاش برای رسیدن به اجماع درمورد رأی دادن/ یا ندادن در برخی/یا تمام حوزه‌های انتخاباتی ادامه خواهد یافت.
پ: فعالیت نمایندگان اصلاح‌طلب یا نزدیک به اصلاح‌طلب در مجلس آینده براساس برنامه و پلتفرم از پیش تعیین شده و امضا شده خواهد بود.
۳- البته تلاش بند دو در جریان اصلاحات کار راحتی نیست. عده‌ای انسجام اصلاحطلبان رو در شعسا (شورایعالی سیاستگذاری اصلاحطلبان) می‌بینند و عده‌ای دنبال انسجام در شورای هماهنگی دوم خرداد و عده‌ای بعنوان اصلاحطلبان پیشرو عمل میکنند.
✍ ولی کلا اصلاحطلبان در یک سال آینده با کسانی که «سیاست خیابانی» را می‌خواهند به جای سیاست انتخاباتی قرار دهند مرزبندی دارند.
۴- اصلاحطلبان، جمهوری‌خواهی در چارچوب وضع فعلی (یعنی تقویت نهاد انتخابات، نهاد پارلمان و پاسخگویی و کارایی نهاد دولت) را راه مناسب انسجام کشور میدانند و همچنان تقویت جمهوری خواهی را از طریق مشارکت فعال و مشروط در انتخابات ۱۳۹۸ دنبال میکنند. و واگذار کردن انتخابات و پارلمان و دولت را به دولت موازی به امید «سیاست خیابانی» یک خطای راهبردی و پرریسک میدانند.
۵- البته اصلاحطلبان دموکراسی را به یک بعدش (که انتخابات باشد) تقلیل نمی‌دهند، ولی معتقدند در شرایط کنونی در کشور ما که دولت موازی بی‌توجه به خواست جامعه مدنی است؛ احزاب و جامعه‌مدنی ضعیف است، همچنان فعال بودن از طریق انتخابات است که سایر ابعاد دموکراسی (مثل رعایت حقوق اساسی مردم، گسترش نهادهای صنفی و مدنی، قضاوت مستقل و حکومت محدود و پاسخگو) را تقویت میکند.
۶- پایگاه مردمی اصلاحطلبان پس از دیماه ۱۳۹۶ مقداری ضعیف شده؛ ولی سیاست جمهوری‌خواهانه و انتخاباتی اصلاحطلبان در میان نیروهای «اصلاح‌جو و نوگرای کشور» دارای پایگاه جدی است و در جریان انتخابات ۱۳۹۸ تاحدودی فعال می‌شود.
۷- یک همسویی نانوشته‌ای در شرایط فعلی همچنان بین اصلاحطلبان، اعتدال‌گرایان و اصولگرایان میانه‌رو هست، که حفظ می‌شود. در شرایط حاد هم همگرایی نیروهای دگراندیشان هم با این خط میانه گسترش پیدا میکند.
۸- حتی ممکن است اصلاحطلبان با کنشگری انتخاباتی خود نتوانند گشایش چشمگیری در فضای سیاسی ایجاد کنند ولی اصلاحطلبان اگر خدایی نکرده کشور با بحران‌های ناامن کننده روبرو شود، یک نیروی بازدارنده و تعادل‌بخش در جهت حفظ ایران خواهند بود.
▪️سایر ملاحظات
۱-اصلاحطلبان از ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۶ برای «بقا» تلاش می‌کردند؛ ولی در انتخابات آینده برای کاندیداهای خود پلتفورم و برنامه دارند و آنها را بصورت تکنوازانه رها نخواهند کرد.
۲- در شرایط کنونی که کشور با تحریم ناجوانمردانه ترامپ و نتانیاهو روبرو است، اصلاحطلبان از نقد همدلانه دولت روحانی دفاع میکنند؛ ولی زدن و تخریب دولت روحانی را یک ناانسانی‌گری و نامردی آشکار میدانند. و حتی تخریب کلیت نظام را در شرایط ناامن خاورمیانه عین بی‌مسئولیتی و ایران‌سوزی میدانند.
۳- شرایط کنونی جامعه ایران برای «انقلاب کلاسیک» و حتی «انقلاب آرام» فراهم نیست.
✍ پیگیری تغییرات در شرایط کنونی و جنگی خاورمیانه از طریق «تقابل» نیروهای جامعه مدنی با حاکمیت عقلایی نیست و تغییرات از طریق «تعامل و گفت‌گوی نخبگان» سودمندتر است.
✍ لذا طرفداران «سیاست خیابانی» توجه ندارند چشم‌انداز سیاست خیابانی در ایران وقوع یک انقلاب نیست؛ بلکه حرکت در جهت ناامنی ساختاری و فروپاشی سیاسی و آسیب به تمامیت ایران است.
۴- بهار کنشگری سیاسی در ایران همچنان «فضای انتخاباتی» است و انتخابات ۹۸ برای اصلاح امور همچنان جنبه اساسی دارد. نقطه عطف‌های چهار دهه گذشته در جامعه ایران همگی در فرآیندهای انتخاباتی شکل گرفته است.
۵- اصلاحطلبان از در دستورکار قرار گرفتن هر پیشنهاد عملی در برنامه انتخاباتی خود بر اساس اجماع و در جهت تقویت گشایس سیاسی دفاع میکنند (مثل دفاع از حزبی شدن قانون انتخابات، مثل دفاع از یک مرکز قانون‌گذاری در ایران در برابر مراکز قانون‌گذاری متنوع).
▪️جمعبندی:
کلا اوضاع خوبی در یک سال آینده دیده نمی‌شود و بی‌ثباتی محتمل هست.
✍ راه معقول برون‌رفت کشور از همآیندی مشکلات، همکاری مشترک حاکمیت، دولت و جامعه‌مدنی بر سر «حداقل‌ها» است.
✍ و اصلاحطلبان آماده همکاری برای رسیدن به این مقصود هستند و پیشنهادات پانزده‌گانه خاتمی در این جهت بود. فعلا به نظر می‌رسد هچنان حاکمیت دنبال این «حداقل‌ها» نیست.
✍ با این همه، اصلاحطلبان با چشم باز اوضاع را در یک سال آینده رصد میکنند و انسجام نه چندان منسنجم خود را حفظ میکنند و از تلاش در راه تقویت جمهوری‌خواهی بر اساس سیاست انتخاباتی و اصلاحی دست بر‌نمی‌دارند.
@javadrooh
Telegram
attach📎
Forwarded from Cinemacinema.ir
درباره پنجمین جشنواره جام جم؛ عادلِ برنده باش!/ "فرامتن"؛ یادداشت هفتگی سیدرضا صائمی
https://cinemacinema.ir/?p=108794
@cinemacinemair
https://cinemacinema.ir/?p=108794
@cinemacinemair
⚽️ جام قهرمانان اروپا: قرعه‌کشی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا دقایقی قبل انجام شد که طبق آن، شاهد این رقابت‌ها خواهیم بود:
🔅 آژاکس - یوونتوس
لیورپول - پورتو
تاتنهام - منچسترسیتی
منچستریونایتد - بارسلونا
🔅 در مرحله نیمه‌نهایی، برنده دیدار سوم با برنده دیدار اول و برندگان دیدارهای دوم و چهارم با هم روبه‌رو خواهند شد.
@javadrooh
🔅 آژاکس - یوونتوس
لیورپول - پورتو
تاتنهام - منچسترسیتی
منچستریونایتد - بارسلونا
🔅 در مرحله نیمه‌نهایی، برنده دیدار سوم با برنده دیدار اول و برندگان دیدارهای دوم و چهارم با هم روبه‌رو خواهند شد.
@javadrooh
www.aivsoft.com--MP3 Cut by AIV MP3 Cutter
از نسل لاله
✅به یاد هدی صابر روشنفکر و فعال ملی-مذهبی
✅ ترانه سرا و آهنگساز: دکتر مسعود پدرام
اجرا: مهدی اقبال
(این دو از هم بندیهای هدی صابر در بند 350 بودند.)
محل اجرا: بند 350 زندان اوین (خرداد 1391)
@hodasaber
مکان خوش پر کشیدن هدی صابر
✅به یاد هدی صابر روشنفکر و فعال ملی-مذهبی
✅ ترانه سرا و آهنگساز: دکتر مسعود پدرام
اجرا: مهدی اقبال
(این دو از هم بندیهای هدی صابر در بند 350 بودند.)
محل اجرا: بند 350 زندان اوین (خرداد 1391)
@hodasaber
مکان خوش پر کشیدن هدی صابر
📱 روایت‌های مجازی: هایکو ماس، وزیر خارجه آلمان، با انتشار پیامی در صفحه توییتر خود تأکید کرده که محکومیت خانم نسرین ستوده قابل درک نیست. او در ادامه گفته: "ما خواستار آزادی خانم ستوده هستیم و برای تحقق این امر از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنیم".
@javadrooh
@javadrooh
Forwarded from محمدرضا جلائی‌پور🍀Jalaeipour
فرمانده در سایه.mp4
236 MB
#پیشنهادمستند:
«فرمانده در سایه: مغز متفکر نظامی ایران» (Shadow Commander: Iran's Military Mastermind)
این مستند پرتره درباره سردار قاسم سلیمانی دیروز در شبکه‌ی بی‌بی‌سی ۲ بریتانیا پخش شد و چون از ایران نمی‌توان روی سایت بی‌بی‌سی دید 👆فایل کامل کم‌حجمش (۲۳۶ مگ) را روی کانال می‌گذارم. نسخه‌ی باکیفیت (دوگیگابایت) مستند را هم اینجا گذاشته‌ام و قابل دانلود است:
https://bit.ly/2HmNWqG
مستند نوعی سوگیری پنهان ایران‌هراسانه دارد و روایت و داده‌هایش بی‌خطا نیست، اما ویدیوها و عکس‌های جالب و دیده‌نشده یا کمتردیده‌شده‌ای از قاسم سلیمانی را کنار هم گذاشته و حاوی توصیف‌های شنیدنی‌ای از زبان فرماندهان نظامی و مقام‌های عالی‌رتبه آمریکایی، انگلیسی و عراقی درباره‌ی شجاعت، ایثارگری، مهارت‌های نظامی و عمل‌گرایی قاسم سلیمانی و نقش او در ایران، لبنان، افغانستان، عراق و سوریه است.
@jalaeipour
«فرمانده در سایه: مغز متفکر نظامی ایران» (Shadow Commander: Iran's Military Mastermind)
این مستند پرتره درباره سردار قاسم سلیمانی دیروز در شبکه‌ی بی‌بی‌سی ۲ بریتانیا پخش شد و چون از ایران نمی‌توان روی سایت بی‌بی‌سی دید 👆فایل کامل کم‌حجمش (۲۳۶ مگ) را روی کانال می‌گذارم. نسخه‌ی باکیفیت (دوگیگابایت) مستند را هم اینجا گذاشته‌ام و قابل دانلود است:
https://bit.ly/2HmNWqG
مستند نوعی سوگیری پنهان ایران‌هراسانه دارد و روایت و داده‌هایش بی‌خطا نیست، اما ویدیوها و عکس‌های جالب و دیده‌نشده یا کمتردیده‌شده‌ای از قاسم سلیمانی را کنار هم گذاشته و حاوی توصیف‌های شنیدنی‌ای از زبان فرماندهان نظامی و مقام‌های عالی‌رتبه آمریکایی، انگلیسی و عراقی درباره‌ی شجاعت، ایثارگری، مهارت‌های نظامی و عمل‌گرایی قاسم سلیمانی و نقش او در ایران، لبنان، افغانستان، عراق و سوریه است.
@jalaeipour
💥 خبر: "مخالفت با حضور ظریف در خندوانه"
👈 درحالیکه قرار بود محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه، به دعوت رامبد جوان در برنامه طنز خندوانه شرکت کند؛ مسئولان صداوسیما از حضور وی در این برنامه ممانعت کرده‌اند.
🔹 پس از آنکه ظریف به دعوت رامبد جوان، مجری تلویزیون که از وی برای شرکت در برنامه طنز خود دعوت کرده بود، مدیران سازمان صداوسیما با این حضور مخالفت کردند.
🔹مخالفت با حضور وزیر محبوب خارجه درحالی است که صداوسیما طی ماه‌های اخیر برخی سلبریتی‌ها را با هزینه‌هایی هنگفت از جیب مردم و از طریق بخت‌آزمایی جذب کرده تا توجه مخاطبان را به برنامه‌های خود جلب کند.
🔹به نظر می‌رسد اکنون رامبد جوان و تهیه‌کنندگان خندوانه می‌توانند در خصوص اتفاق اخیر شفاف‌سازی کنند و موضوع را برای مردم توضیح دهند|جماران
@javadrooh
👈 درحالیکه قرار بود محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه، به دعوت رامبد جوان در برنامه طنز خندوانه شرکت کند؛ مسئولان صداوسیما از حضور وی در این برنامه ممانعت کرده‌اند.
🔹 پس از آنکه ظریف به دعوت رامبد جوان، مجری تلویزیون که از وی برای شرکت در برنامه طنز خود دعوت کرده بود، مدیران سازمان صداوسیما با این حضور مخالفت کردند.
🔹مخالفت با حضور وزیر محبوب خارجه درحالی است که صداوسیما طی ماه‌های اخیر برخی سلبریتی‌ها را با هزینه‌هایی هنگفت از جیب مردم و از طریق بخت‌آزمایی جذب کرده تا توجه مخاطبان را به برنامه‌های خود جلب کند.
🔹به نظر می‌رسد اکنون رامبد جوان و تهیه‌کنندگان خندوانه می‌توانند در خصوص اتفاق اخیر شفاف‌سازی کنند و موضوع را برای مردم توضیح دهند|جماران
@javadrooh
💥 خبر: "تحرک دیپلماتیک ایران درباره حمله تروریستی نیوزیلند"
👈 محمدجواد ظریف، وزیر امورخارجه ایران، دقایقی پیش در تماس تلفنی با وزیر امورخارجه ترکیه بعنوان رییس دوره‌ای سازمان همکاری اسلامی ضمن محکومیت شدید حمله تروریستی و کشتار مسلمانان در نیوزیلند خواستار واکنش مناسب کشورهای اسلامی نسبت به این جنایت هولناک شد.
🔹 وی با توجه به این واقعه تروریستی و اهانت سربازان اسراییلی به مسجد مسلمانان در فلسطین اشغالی پیشنهاد کرد سازمان همکاری‌های اسلامی نشستی فوری و اضطراری در سطح سران یا وزرای امور خارجه برگزار کند.
@javadrooh
👈 محمدجواد ظریف، وزیر امورخارجه ایران، دقایقی پیش در تماس تلفنی با وزیر امورخارجه ترکیه بعنوان رییس دوره‌ای سازمان همکاری اسلامی ضمن محکومیت شدید حمله تروریستی و کشتار مسلمانان در نیوزیلند خواستار واکنش مناسب کشورهای اسلامی نسبت به این جنایت هولناک شد.
🔹 وی با توجه به این واقعه تروریستی و اهانت سربازان اسراییلی به مسجد مسلمانان در فلسطین اشغالی پیشنهاد کرد سازمان همکاری‌های اسلامی نشستی فوری و اضطراری در سطح سران یا وزرای امور خارجه برگزار کند.
@javadrooh
💥 خبر: دونالد ترامپ مصوبه کنگره آمریکا در مخالفت با اقدام او برای اعلام وضعیت اضطراری جهت ساخت دیوار در مرز مکزیک را وتو کرد.
@javadrooh
@javadrooh
📰 پیشخوان تاریخ: مقام رهبری در حکم انتصاب اعضای جدید مجمع تشخیص مصلحت نظام در سال ۱۳۷۵، جایگاه این نهاد را "هیات مستشاری رهبری" دانستند.
@javadrooh
@javadrooh
👤 چهره روز: "مردم چه حقی دارند؟"
👈 غلامرضا مصباحی مقدم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، به خبرگزاری ایلنا گفت:
🔹چطور بسیاری از مردم به خودشان اجازه می‌دهند که به نمایندگان مجلس و اعضای شورای نگهبان یا مجمع تشخیص مصلحت نظام تکلیف کنند که این کار را بکنید یا نکنید؟
🔹البته ما به مردم‌مان حق می‌دهیم که دغدغه مسائل نظام را داشته باشند، چرا که زخم خورده‌اند؛ اما آیا نباید به ساختاری که نظام ایجاد کرده اعتماد کنند؟
@javadrooh
👈 غلامرضا مصباحی مقدم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، به خبرگزاری ایلنا گفت:
🔹چطور بسیاری از مردم به خودشان اجازه می‌دهند که به نمایندگان مجلس و اعضای شورای نگهبان یا مجمع تشخیص مصلحت نظام تکلیف کنند که این کار را بکنید یا نکنید؟
🔹البته ما به مردم‌مان حق می‌دهیم که دغدغه مسائل نظام را داشته باشند، چرا که زخم خورده‌اند؛ اما آیا نباید به ساختاری که نظام ایجاد کرده اعتماد کنند؟
@javadrooh
💥 خبر: عامل حمله تروریستی به دو مسجد در نیوزیلند صبح امروز (شنبه) در برابر دادگاه حاضر و در خصوص اتهام قتل تفهیم اتهام شد.
@javadrooh
@javadrooh
🖌 اولین نفری که در حمله تروریستی در مسجد نیوزلند به شهادت می‌رسد، به حمله‌کننده می‌گوید: "سلام برادر!"؛ این پیام اسلام به انسانیت است.
@javadrooh
@javadrooh
📰 پیشخوان نوروزی: شماره آخر سال ماهنامه "نسیم بیداری" با مجموعه‌ای از خواندنی‌های تاریخی منتشر شد.
@javadrooh
@javadrooh
📰 پیشخوان: هفته‌نامه "اکونومیست" با این طرح جلد به بلاتکلیف ماندن سرنوشت بریتانیا و برگزیت پرداخته است.
@javadrooh
@javadrooh
📨 نگاه خوانندگان: "مولانا بیخود می‌گفت!"
👈 مالک رضایی، از همراهان "راهبرد"، در یادداشت ارسالی خود نوشت:
🔅"آخر آدم‌زاده‌ای ای ناخلف! چند پنداری، تو پستی را شرف؟!..."
✍ حقیقتا چقدر خسته‌کننده شده کثرت اخبار پی درپی فساد و اختلاس‌های تهوع‌آور که دم به ساعت خبر به تاراج رفتن گوشه‌ای از این مرز و بوم را مخابره میکنند.
✍ هر خبری که جان را صیقل نمی‌دهد. برخی چنان بر روح و روان آدمی سوهان می‌کشد که ساعت‌ها خواب از چشمان آدم می‌رباید.
✍ مولوی هم خیلی بیخود گفته که "هر که را افزون خبر، جانش فزون..."! باید تفکیکی میان اخبار جان‌بخش و جان‌ستان قائل می‌شد.
✍ واقعا شنیدن و خواندن اخبار بلاانقطاع کسانی که به تعبیر دردمندانه آن امیر بی‌رقیب دنیای سخن، "همچون شترهای گرسنه و پرهوسی که از زمستان رهیده و به یکباره به سبزی نورس و پرطراوت بهاری رسیده باشند، به بیت‌المال هجوم آورده و ریشه و ساقه را یکجا در دهان حریص و کف‌آلود خود گرفته‌اند...".
✍ چه فایده دارد؟ حریصان پر از پول و خالی از همه چیز و ناخلف که می‌پندارند هر پستی را شرف و کاسه چشم حریصشان هرگز پر نمی‌شود.
✍ چراکه چشم تنگ دنیادوست را، یا قناعت پر کند یا خاک گور. قناعتی در این قسم از جماعت نمی‌بینم؛ انشاءلله خاک گور.
رحم الله معشر الماضین
که به مردی قدم سپردندی
راحت جان بندگان خدای
راحت جان خود شمردندی
کاش آنان چو زنده می‌نشوند
باری این ناکسان بمردندی
@javadrooh
👈 مالک رضایی، از همراهان "راهبرد"، در یادداشت ارسالی خود نوشت:
🔅"آخر آدم‌زاده‌ای ای ناخلف! چند پنداری، تو پستی را شرف؟!..."
✍ حقیقتا چقدر خسته‌کننده شده کثرت اخبار پی درپی فساد و اختلاس‌های تهوع‌آور که دم به ساعت خبر به تاراج رفتن گوشه‌ای از این مرز و بوم را مخابره میکنند.
✍ هر خبری که جان را صیقل نمی‌دهد. برخی چنان بر روح و روان آدمی سوهان می‌کشد که ساعت‌ها خواب از چشمان آدم می‌رباید.
✍ مولوی هم خیلی بیخود گفته که "هر که را افزون خبر، جانش فزون..."! باید تفکیکی میان اخبار جان‌بخش و جان‌ستان قائل می‌شد.
✍ واقعا شنیدن و خواندن اخبار بلاانقطاع کسانی که به تعبیر دردمندانه آن امیر بی‌رقیب دنیای سخن، "همچون شترهای گرسنه و پرهوسی که از زمستان رهیده و به یکباره به سبزی نورس و پرطراوت بهاری رسیده باشند، به بیت‌المال هجوم آورده و ریشه و ساقه را یکجا در دهان حریص و کف‌آلود خود گرفته‌اند...".
✍ چه فایده دارد؟ حریصان پر از پول و خالی از همه چیز و ناخلف که می‌پندارند هر پستی را شرف و کاسه چشم حریصشان هرگز پر نمی‌شود.
✍ چراکه چشم تنگ دنیادوست را، یا قناعت پر کند یا خاک گور. قناعتی در این قسم از جماعت نمی‌بینم؛ انشاءلله خاک گور.
رحم الله معشر الماضین
که به مردی قدم سپردندی
راحت جان بندگان خدای
راحت جان خود شمردندی
کاش آنان چو زنده می‌نشوند
باری این ناکسان بمردندی
@javadrooh