📰 پیشخوان نوروزی: شماره جدید دوماهنامه "چشم‌انداز ایران" با موضوع اصلی "شهرداری یا شهرخواری؟" منتشر شد.
@javadrooh
@javadrooh
📰 پیشخوان نوروزی: شماره جدید ماهنامه "اندیشه پویا" با مصاحبه‌ای از محمود دولت‌آبادی و پرونده‌هایی متنوع منتشر شد.
@javadrooh
@javadrooh
👁🗨 نگاه تحليلگران: "سخنان تامل‌برانگیز خاتمی و حق انتخاب مردم"
👈 مجید یونسیان، روزنامه‌نگار پیشکسوت و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی برای "راهبرد" نوشت:
✍ گاه برخی صحبت‌ها به قدری تامل‌برانگیز است که به‌راحتی نمی‌توان از کنار آنها عبور کرد.
✍ جامعه ما تا حدود زیادی به حرف‌ها و خبرهای هیجانی و انتقادی (بخصوص اگر در نقد قدرت باشد)، عادت کرده و شاید تاحدودی معتاد شده است؛ چون حل همه مشکلات را در گروی تغییر و دگرگونی هسته قدرت می‌داند. کسی برود، کسی بیاید، یا کسی باشد تصمیمی بگیرد و قس علیهذا.
✍ اما چرا جامعه همیشه منتظر منجی است؟چرا باور کرده که همیشه باید منتظر بنشیند؟ چرا هر تغییری را از بیرون تصور می‌کند؟ این باورها چگونه و چرا بوجود آمده است؟
✍ سیدمحمد خاتمی اخیرا به نکته‌ای اشاره کرده که بسیار تامل‌برانگیز است و شاید اگر نگاه عمیق‌تری به آن داشته باشیم، باید بپذیریم که چهل سال گذشته را حداقل در یک زمینه نه تنها به بطالت گذرانده‌ایم؛ بلکه به‌راستی گامی هم به وسعت یک قرن به عقب رفته‌ایم.
✍ جناب خاتمی می‌گویند: "نمی‌داند که در آینده به چه رویی مردم را دعوت به شرکت در انتخابات کند".
✍ کاری به تفسیر سیاسی روزمره این حرف ندارم. حرفی که اصولگرایان ممکن است آن را "تحریم انتخابات" و براندازان آن را "شکست اصلاحات" تبلیغ کنند؛ اما این حرف از نظر جامعه‌شناختی، حرف تکان‌دهنده‌ای است که مبتنی بر دو پیش‌فرض است:
۱. مردم همچنان ماده خامی مانده‌اند که برای مشارکت در سرنوشت خویش به انگیزه بیرونی نیاز دارند.
۲. مردم به آن درجه از آگاهی نرسیده‌اند که بتوانند درک درستی از شرایط اجتماعی داشته باشند.
✍ در سال ۵۷، بسیاری از عوامل وجود داشت که امکان وقوع انقلاب را فراهم کرد؛ شاید یکی از اصلی‌ترین عوامل آگاهی مردم و انگیزه و نیاز آنها به مشارکت در تعیین سرنوشت بود.
✍ آنها خود انتخاب کردند که به صحنه بیایند، خود انتخاب کردند که چه راهی بروند و از چه کسی پیروی کنند، رهبری امام الهام‌بخش بود؛ اما این آگاهی و آمادگی و تصمیم اکثریت مردم بود که نقش مهمی در موفقیت داشت.
✍ در همه تحولات دهه اول انقلاب از جمله موضوع جنگ این موضوع بسیار قابل تامل است. اما به مرور شرایط تغییر کرد. این تغییر چگونه بوجود آمد؟ مردم تغییر کردند؟ جامعه تغییر کرد؟ یا رهبران فکری و سیاسی جامعه توان اثرگذاری خود را از دست دادند؟
✍ مشارکت مردم در جامعه دو وجه دارد: نخست، وجه احساسی و انگیزشی که متاثر از اعتماد به رهبران است. دوم، وجه شناختی که ناشی از آگاهی و تربیت اجتماعی است. در هر دو وجه، رهبران فکری موثرند.
✍ وجه اول آن چیزی است که تاکنون رهبران فکری و سیاسی جامعه بر آن اصرار و تاکید داشته‌اند و از وجه دوم کاملا غفلت کرده‌اند.
✍ الان جامعه به دلیل بی‌اعتمادی به رهبران فکری و سیاسی مسیری را انتخاب کرده که متفاوت از خواست آنان تلقی می‌شود. مقصر این شکاف کیست؟قطعا مردم نیستند.
✍ اگر امروز از این واهمه داریم که مردم به دعوت برای مشارکت در انتخابات پاسخ مناسب ندهند؛ دلیل در ضعفی است که ۴۰سال از آن رنج می‌بریم و آن اینکه نتوانستیم شرایطی فراهم کنیم که مردم بدون درخواست از آنها در انتخاب مدیران خود کنشی متناسب با راه و روش و پیشنهاد ما داشته باشند.
✍ رهبران فکری همیشه مردم را پشت سر خود می‌‌خواستند؛ نه همراه خود. همیشه به خود اعتماد داشتند؛ نه به مردم.
✍ درحالیکه امروز برای یک بار هم که شده، باید بگذارند مردم براساس شناخت خود عمل کنند و از کنش مردم نگران نباشند. شاید امروز نیاز باشد که رهبران فکری به جای تلاش برای راهبری مردم به انتخاب آنها اعتماد کنند.
✍ قطعا اگر مردم از انتخابات روی برگردانند، اگر به اصلاح‌طلبان رای ندهند وحتی اگر به رقیب بپیوندند، اتفاق وحشتناکی نمی‌افتد؛ چون انتخاب خودشان است و همین زیرساخت تجربه و آگاهی است. چیزی که ۴۰سال است ترسیده‌ایم با آن روبرو شویم.
✍ همین ترس است که رهبران سیاسی و فکری ما را واداشته از همه ابزارها برای ادامه راهی استفاده کنند که تاکنون غلط بوده است.
@javadrooh
👈 مجید یونسیان، روزنامه‌نگار پیشکسوت و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی برای "راهبرد" نوشت:
✍ گاه برخی صحبت‌ها به قدری تامل‌برانگیز است که به‌راحتی نمی‌توان از کنار آنها عبور کرد.
✍ جامعه ما تا حدود زیادی به حرف‌ها و خبرهای هیجانی و انتقادی (بخصوص اگر در نقد قدرت باشد)، عادت کرده و شاید تاحدودی معتاد شده است؛ چون حل همه مشکلات را در گروی تغییر و دگرگونی هسته قدرت می‌داند. کسی برود، کسی بیاید، یا کسی باشد تصمیمی بگیرد و قس علیهذا.
✍ اما چرا جامعه همیشه منتظر منجی است؟چرا باور کرده که همیشه باید منتظر بنشیند؟ چرا هر تغییری را از بیرون تصور می‌کند؟ این باورها چگونه و چرا بوجود آمده است؟
✍ سیدمحمد خاتمی اخیرا به نکته‌ای اشاره کرده که بسیار تامل‌برانگیز است و شاید اگر نگاه عمیق‌تری به آن داشته باشیم، باید بپذیریم که چهل سال گذشته را حداقل در یک زمینه نه تنها به بطالت گذرانده‌ایم؛ بلکه به‌راستی گامی هم به وسعت یک قرن به عقب رفته‌ایم.
✍ جناب خاتمی می‌گویند: "نمی‌داند که در آینده به چه رویی مردم را دعوت به شرکت در انتخابات کند".
✍ کاری به تفسیر سیاسی روزمره این حرف ندارم. حرفی که اصولگرایان ممکن است آن را "تحریم انتخابات" و براندازان آن را "شکست اصلاحات" تبلیغ کنند؛ اما این حرف از نظر جامعه‌شناختی، حرف تکان‌دهنده‌ای است که مبتنی بر دو پیش‌فرض است:
۱. مردم همچنان ماده خامی مانده‌اند که برای مشارکت در سرنوشت خویش به انگیزه بیرونی نیاز دارند.
۲. مردم به آن درجه از آگاهی نرسیده‌اند که بتوانند درک درستی از شرایط اجتماعی داشته باشند.
✍ در سال ۵۷، بسیاری از عوامل وجود داشت که امکان وقوع انقلاب را فراهم کرد؛ شاید یکی از اصلی‌ترین عوامل آگاهی مردم و انگیزه و نیاز آنها به مشارکت در تعیین سرنوشت بود.
✍ آنها خود انتخاب کردند که به صحنه بیایند، خود انتخاب کردند که چه راهی بروند و از چه کسی پیروی کنند، رهبری امام الهام‌بخش بود؛ اما این آگاهی و آمادگی و تصمیم اکثریت مردم بود که نقش مهمی در موفقیت داشت.
✍ در همه تحولات دهه اول انقلاب از جمله موضوع جنگ این موضوع بسیار قابل تامل است. اما به مرور شرایط تغییر کرد. این تغییر چگونه بوجود آمد؟ مردم تغییر کردند؟ جامعه تغییر کرد؟ یا رهبران فکری و سیاسی جامعه توان اثرگذاری خود را از دست دادند؟
✍ مشارکت مردم در جامعه دو وجه دارد: نخست، وجه احساسی و انگیزشی که متاثر از اعتماد به رهبران است. دوم، وجه شناختی که ناشی از آگاهی و تربیت اجتماعی است. در هر دو وجه، رهبران فکری موثرند.
✍ وجه اول آن چیزی است که تاکنون رهبران فکری و سیاسی جامعه بر آن اصرار و تاکید داشته‌اند و از وجه دوم کاملا غفلت کرده‌اند.
✍ الان جامعه به دلیل بی‌اعتمادی به رهبران فکری و سیاسی مسیری را انتخاب کرده که متفاوت از خواست آنان تلقی می‌شود. مقصر این شکاف کیست؟قطعا مردم نیستند.
✍ اگر امروز از این واهمه داریم که مردم به دعوت برای مشارکت در انتخابات پاسخ مناسب ندهند؛ دلیل در ضعفی است که ۴۰سال از آن رنج می‌بریم و آن اینکه نتوانستیم شرایطی فراهم کنیم که مردم بدون درخواست از آنها در انتخاب مدیران خود کنشی متناسب با راه و روش و پیشنهاد ما داشته باشند.
✍ رهبران فکری همیشه مردم را پشت سر خود می‌‌خواستند؛ نه همراه خود. همیشه به خود اعتماد داشتند؛ نه به مردم.
✍ درحالیکه امروز برای یک بار هم که شده، باید بگذارند مردم براساس شناخت خود عمل کنند و از کنش مردم نگران نباشند. شاید امروز نیاز باشد که رهبران فکری به جای تلاش برای راهبری مردم به انتخاب آنها اعتماد کنند.
✍ قطعا اگر مردم از انتخابات روی برگردانند، اگر به اصلاح‌طلبان رای ندهند وحتی اگر به رقیب بپیوندند، اتفاق وحشتناکی نمی‌افتد؛ چون انتخاب خودشان است و همین زیرساخت تجربه و آگاهی است. چیزی که ۴۰سال است ترسیده‌ایم با آن روبرو شویم.
✍ همین ترس است که رهبران سیاسی و فکری ما را واداشته از همه ابزارها برای ادامه راهی استفاده کنند که تاکنون غلط بوده است.
@javadrooh
Telegram
attach📎
👁🗨 نگاه تحليلگران: "حکومت کجاست؟"
👈 دکتر محمدجواد کاشی، استاد فلسفه سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، در یادداشتی تلگرامی نوشت:
✍ چیزی هست که از موارد پایان‌ناپذیر فساد و آمار و ارقام بزرگ آنها شرم‌آورتر است: نسبت دادن آنها به این یا آن جناح سیاسی.
✍ پس از افشای هر مورد از فساد مالی، مساله اصلی مطبوعات و رسانه‌های سیاسی تبدیل می‌شود به اینکه فرد فاسد به کدام جناح سیاسی تعلق دارد. اگر به جناح اول یا دوم تعلق دارد، آن جناح دیگر، برگ افشاگرانه‌ای به تابلو می‌کوبد تا حساب حریف را در انتخابات بعدی برسد.
✍ موارد فساد در صف افشا ایستاده‌اند، یکی یکی پشت سر هم افشا می‌شوند و جناح‌های سیاسی هم کنار ماجرا ایستاده‌اند تا به فهرست خود علیه حریف موارد تازه‌ای بیافزایند.
✍ پس از رد شدن هر مورد از این گیت، بقیه دیگر به قوه قضاییه مربوط است. یکی دو نفر را محاکمه می‌کند و همه چیز پایان می‌پذیرد.
✍ هیچکس نمی‌پرسد آخر این صف کی پایان پیدا می‌کند؟ حاصل به گردن این و آن انداختن چیست؟ از این محاکمه‌ها چه حاصل؟
✍ نسبت دادن به این و آن جناح سیاسی شرم‌آور است. چرا که در پرتوی این منازعه، یک سوال بزرگ پنهان می‌ماند: زمینه‌ها و ترتیباتی که مانع از این سنخ فسادها می‌شود، کجاست؟
✍ آن زمینه و ترتیبات در یک کلام، همان چیزی است که در ادبیات سیاسی تحت عنوان "حکومت" از آن یاد می‌شود. حکومت مگر چیست؟ حکومت وجود ترتیبات و بسترهایی است که امنیت و جان و مال مردم را حفظ می‌کند.
✍ منازعات روزمره، در فضا گرد و خاک می‌پاشد تا کسی نپرسد پس حکومت کجاست؟ کم‌ارزش‌ترین واکنش آن است که همه چشم‌ها را به سمت قوه قضاییه بدوزیم.
✍ شک نیست که قوه قضاییه در این زمینه نقش مهمی دارد. اما ابتدا باید حکومتی وجود داشته باشد تا یک قوه آن که قوه قضاییه است، معنی‌دار باشد.
✍ حاکمان وجود دارند. پرشمار هم هستند. اما حکومت داستان دیگری است. حکومت سازوکارها و ترتیباتی است که میدان عمل حاکمان را ساماندهی می‌کند.
✍ مگر کشور سازمان حقوقی ندارد؟ کار سازمان حقوقی همین است که میدان عمل بازیگران سیاسی را تعیین کند. آیا مساله فقط همین است که این سازمان حقوقی اجرا نمی‌شود و همه از آن تن می‌زنند؟
✍ نه؛ بازهم باید یک گام به عقب‌تر رفت. حکومت و سازمان حقوقی آن به شرطی عمل می‌کنند که حاکمیت وجود داشته باشد.
✍ گردوخاک فضای سیاسی فقدان وجود حاکمیت را پشت‌پرده می‌برد، فقدان وجود حاکمیت نیز، سازمان حقوقی تنظیم‌کننده رفتارها را بی‌اثر می‌کند و در نتیجه، حکومت معنای محصل خود را از دست می‌دهد.
✍ در هر فسادی می‌توان به اشخاصی رسید که به این یا آن جناح تعلق دارند. اما پاسخ این سوال که چرا صف فساد این همه طولانی است، به فقدان وجود حاکمیت و حکومت به معنای اصیل آن مربوط می‌شود.
✍ به‌تدریج مردم احساس می‌کنند نام‌ها دال بر هیچ واقعیتی نیستند. مهم این است که همه هستی و مال و سرنوشت آنها در دسترس انحصاری گروه معدودی است و آنها هر کاری دلشان می‌خواهد می‌کنند.
✍ تنها راهی که برایشان مانده، دعا کردن است به اینکه منصف‌تر باشند و چیزی دست کم برای نسل‌های بعدی بگذارند.
✍ باید به احیای حاکمیت همت گماشت. حاکمیت تنها به شرط اعطای قدرت به مردم زنده می‌شود. وقتی حاکمیت زنده می‌شود، مردم به زندگی سیاسی به منزله پناهگاهی امن می‌نگرند.
✍ حاکمیت قلمروی بینابین ماست که همه چیز را تحت حراست مقتضیات منافع و خیر عمومی مردم می‌برد و قانون را به حریمی مقدس تبدیل می‌کند. مرزهای تعیین‌کننده حدود و تکالیف را با وجدان‌های فردی تحکیم می‌کند.
✍ حاکمیت همانقدر که شهروند مسئول می‌سازد؛ به همان اندازه نیز برسازنده حاکمان محتاط در عمل و اقدام است. در پرتوی حاکمیت حکومت جان می‌گیرد و مال و جان و آبروی مردم حراست می‌شود.
✍ تنها یک پناهگاه قابل اعتماد از این آتش جان و سرمایه‌سوز وجود دارد: اعطای قدرت به مردم.
✍ مردم وقتی خود عهده‌دار قدرت شوند، معجزه روی می‌دهد. آتش گلستان می‌شود. اما اگر همین مردم عهده‌دار قدرت نباشند، لاجرم خود به هیزم‌های تشدید زبانه آتش تبدیل می‌شوند. خودشان می‌سوزند و خانمان می‌سوزانند.
@javadrooh
👈 دکتر محمدجواد کاشی، استاد فلسفه سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی، در یادداشتی تلگرامی نوشت:
✍ چیزی هست که از موارد پایان‌ناپذیر فساد و آمار و ارقام بزرگ آنها شرم‌آورتر است: نسبت دادن آنها به این یا آن جناح سیاسی.
✍ پس از افشای هر مورد از فساد مالی، مساله اصلی مطبوعات و رسانه‌های سیاسی تبدیل می‌شود به اینکه فرد فاسد به کدام جناح سیاسی تعلق دارد. اگر به جناح اول یا دوم تعلق دارد، آن جناح دیگر، برگ افشاگرانه‌ای به تابلو می‌کوبد تا حساب حریف را در انتخابات بعدی برسد.
✍ موارد فساد در صف افشا ایستاده‌اند، یکی یکی پشت سر هم افشا می‌شوند و جناح‌های سیاسی هم کنار ماجرا ایستاده‌اند تا به فهرست خود علیه حریف موارد تازه‌ای بیافزایند.
✍ پس از رد شدن هر مورد از این گیت، بقیه دیگر به قوه قضاییه مربوط است. یکی دو نفر را محاکمه می‌کند و همه چیز پایان می‌پذیرد.
✍ هیچکس نمی‌پرسد آخر این صف کی پایان پیدا می‌کند؟ حاصل به گردن این و آن انداختن چیست؟ از این محاکمه‌ها چه حاصل؟
✍ نسبت دادن به این و آن جناح سیاسی شرم‌آور است. چرا که در پرتوی این منازعه، یک سوال بزرگ پنهان می‌ماند: زمینه‌ها و ترتیباتی که مانع از این سنخ فسادها می‌شود، کجاست؟
✍ آن زمینه و ترتیبات در یک کلام، همان چیزی است که در ادبیات سیاسی تحت عنوان "حکومت" از آن یاد می‌شود. حکومت مگر چیست؟ حکومت وجود ترتیبات و بسترهایی است که امنیت و جان و مال مردم را حفظ می‌کند.
✍ منازعات روزمره، در فضا گرد و خاک می‌پاشد تا کسی نپرسد پس حکومت کجاست؟ کم‌ارزش‌ترین واکنش آن است که همه چشم‌ها را به سمت قوه قضاییه بدوزیم.
✍ شک نیست که قوه قضاییه در این زمینه نقش مهمی دارد. اما ابتدا باید حکومتی وجود داشته باشد تا یک قوه آن که قوه قضاییه است، معنی‌دار باشد.
✍ حاکمان وجود دارند. پرشمار هم هستند. اما حکومت داستان دیگری است. حکومت سازوکارها و ترتیباتی است که میدان عمل حاکمان را ساماندهی می‌کند.
✍ مگر کشور سازمان حقوقی ندارد؟ کار سازمان حقوقی همین است که میدان عمل بازیگران سیاسی را تعیین کند. آیا مساله فقط همین است که این سازمان حقوقی اجرا نمی‌شود و همه از آن تن می‌زنند؟
✍ نه؛ بازهم باید یک گام به عقب‌تر رفت. حکومت و سازمان حقوقی آن به شرطی عمل می‌کنند که حاکمیت وجود داشته باشد.
✍ گردوخاک فضای سیاسی فقدان وجود حاکمیت را پشت‌پرده می‌برد، فقدان وجود حاکمیت نیز، سازمان حقوقی تنظیم‌کننده رفتارها را بی‌اثر می‌کند و در نتیجه، حکومت معنای محصل خود را از دست می‌دهد.
✍ در هر فسادی می‌توان به اشخاصی رسید که به این یا آن جناح تعلق دارند. اما پاسخ این سوال که چرا صف فساد این همه طولانی است، به فقدان وجود حاکمیت و حکومت به معنای اصیل آن مربوط می‌شود.
✍ به‌تدریج مردم احساس می‌کنند نام‌ها دال بر هیچ واقعیتی نیستند. مهم این است که همه هستی و مال و سرنوشت آنها در دسترس انحصاری گروه معدودی است و آنها هر کاری دلشان می‌خواهد می‌کنند.
✍ تنها راهی که برایشان مانده، دعا کردن است به اینکه منصف‌تر باشند و چیزی دست کم برای نسل‌های بعدی بگذارند.
✍ باید به احیای حاکمیت همت گماشت. حاکمیت تنها به شرط اعطای قدرت به مردم زنده می‌شود. وقتی حاکمیت زنده می‌شود، مردم به زندگی سیاسی به منزله پناهگاهی امن می‌نگرند.
✍ حاکمیت قلمروی بینابین ماست که همه چیز را تحت حراست مقتضیات منافع و خیر عمومی مردم می‌برد و قانون را به حریمی مقدس تبدیل می‌کند. مرزهای تعیین‌کننده حدود و تکالیف را با وجدان‌های فردی تحکیم می‌کند.
✍ حاکمیت همانقدر که شهروند مسئول می‌سازد؛ به همان اندازه نیز برسازنده حاکمان محتاط در عمل و اقدام است. در پرتوی حاکمیت حکومت جان می‌گیرد و مال و جان و آبروی مردم حراست می‌شود.
✍ تنها یک پناهگاه قابل اعتماد از این آتش جان و سرمایه‌سوز وجود دارد: اعطای قدرت به مردم.
✍ مردم وقتی خود عهده‌دار قدرت شوند، معجزه روی می‌دهد. آتش گلستان می‌شود. اما اگر همین مردم عهده‌دار قدرت نباشند، لاجرم خود به هیزم‌های تشدید زبانه آتش تبدیل می‌شوند. خودشان می‌سوزند و خانمان می‌سوزانند.
@javadrooh
Telegram
attach📎
💥 خبر: حسن روحانی پس از دیدار با آیت‌الله سیستانی، به ملاقات دیگر مراجع مقیم نجف، حضرات آیات اسحاق فیّاض، محمد سعید حکیم و بشیر نجفی، رفت. هنوز هیچ خبری در مورد جزییات این ملاقات‌ها منتشرنشده است.
@javadrooh
@javadrooh
📸 نمای روز: انتشار تصویر دیدار امروز حسن روحانی، محمدجواد ظریف و محمود واعظی با آیت‌الله العظمی سیستانی در نجف اشرف
@javadrooh
@javadrooh
راهبرد
📸 نمای روز: انتشار تصویر دیدار امروز حسن روحانی، محمدجواد ظریف و محمود واعظی با آیت‌الله العظمی سیستانی در نجف اشرف @javadrooh
🌀 گزارش روز: "در دیدار حسن روحانی با آیت‌الله العظمی سیستانی چه گذشت؟"
👈 آیت‌الله العظمی سیستانی امروز چهارشنبه از دکتر حسن روحانی، رییس‌جمهوری ایران و هیات همراه استقبال کرد.
🔹 در این دیدار، روحانی درباره نتایج دیدارش با مقام های عراقی توضیحاتی را به آیت‌الله العظمی سیستانی ارائه و بر لزوم گسترش روابط و حسن همجواری تاکید کرد.
🔹 آیت‌الله العظمی سیستانی نیز گفت که از هر اقدامی که برای تقویت روابط عراق با همسایگانش که مطابق با منافع دو طرف و بر اساس احترام استقلال کشورها و دخالت در امور داخلی کشورها باشد، استقبال می‌کند.
🔹ایشان همچنین به جنگ سرنوشت‌ساز ملت عراق برای ناکام گذاشتن دشمنان داعش اشاره کردند و گفتند که ملت عراق در این راه بسیار قربانی داد و شجاعت‌های بسیاری در جنگ با داعش صرف کرد. سازمان تروریستی‌ای که به گفته ایشان، تهدیدی برای کل منطقه بود که البته دوستان عراق نیز در این پیروزی نقش داشتند.
🔹ایشان همچنین تاکید کردند که مهمترین مشکلی که اکنون عراق در این مرحله با آن مواجه است، مبارزه با فساد و بهبود خدمات عمومی است.
🔹 ایشان همچنین تصریح کردند که سلاح باید تنها در دست دولت و سازمان‌های امنیتی باشد که امیدوارند دولت عراق بتواند پیشرفت قابل قبولی در این زمینه به دست آورد.
🔹 آیت‌الله العظمی سیستانی همچنین بر ضرورت اتخاذ سیاست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی متوازن و میانه‌رو در این منطقه حساس که ملت‌ها از هر گونه آسیب و ضرری به دور باشد، تاکید کردند.
@javadrooh
👈 آیت‌الله العظمی سیستانی امروز چهارشنبه از دکتر حسن روحانی، رییس‌جمهوری ایران و هیات همراه استقبال کرد.
🔹 در این دیدار، روحانی درباره نتایج دیدارش با مقام های عراقی توضیحاتی را به آیت‌الله العظمی سیستانی ارائه و بر لزوم گسترش روابط و حسن همجواری تاکید کرد.
🔹 آیت‌الله العظمی سیستانی نیز گفت که از هر اقدامی که برای تقویت روابط عراق با همسایگانش که مطابق با منافع دو طرف و بر اساس احترام استقلال کشورها و دخالت در امور داخلی کشورها باشد، استقبال می‌کند.
🔹ایشان همچنین به جنگ سرنوشت‌ساز ملت عراق برای ناکام گذاشتن دشمنان داعش اشاره کردند و گفتند که ملت عراق در این راه بسیار قربانی داد و شجاعت‌های بسیاری در جنگ با داعش صرف کرد. سازمان تروریستی‌ای که به گفته ایشان، تهدیدی برای کل منطقه بود که البته دوستان عراق نیز در این پیروزی نقش داشتند.
🔹ایشان همچنین تاکید کردند که مهمترین مشکلی که اکنون عراق در این مرحله با آن مواجه است، مبارزه با فساد و بهبود خدمات عمومی است.
🔹 ایشان همچنین تصریح کردند که سلاح باید تنها در دست دولت و سازمان‌های امنیتی باشد که امیدوارند دولت عراق بتواند پیشرفت قابل قبولی در این زمینه به دست آورد.
🔹 آیت‌الله العظمی سیستانی همچنین بر ضرورت اتخاذ سیاست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی متوازن و میانه‌رو در این منطقه حساس که ملت‌ها از هر گونه آسیب و ضرری به دور باشد، تاکید کردند.
@javadrooh
💥 خبر: درحالیکه جریانات راست اقتدارگرا از ریاست سیدابراهیم رییسی بر دستگاه قضایی استقبال کرده‌اند؛ یک کانال محوری این جریان درباره "حجم مطالبات" و "ناامیدی حزب‌اللهی‌ها" از عملکرد رییسی هشدار داد.
@javadrooh
@javadrooh
💥 خبر: روزنامه نروژی "فتن پوستن" اعلام کرد که وزارت امور خارجه این کشور روز چهارشنبه محمدحسن حبیب‌‌الله، سفیر ایران در نروژ، را در ارتباط با پرونده نسرین ستوده فراخوانده است. پیش از این، اتحادیه اروپا و عفو بین‌الملل احکام سنگین صادره علیه این وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر را محکوم کرده بودند.
@javadrooh
@javadrooh
Forwarded from و‌راى حد تقرير | سعيد حجاريان
✍️ «درصد جانبازی‌ام 70 درصد تعیین شد»| #سعید_حجاریان در گفت‌‌و‌گو با روزنامه شرق|22 اسفند 1397
✅ پیش‌تر در گفت‌و‌گویی اعلام کردم، خود را «تئوریسین اصلاحات» نمی‌دانم. به طریق اولی موافق عنوان «جانباز اصلاحات» هم نیستم. هر چند به گمان بعضی، خودزنی کرده‌ام و می‌دانیم پس از خودزنی از اساس موضوع جانبازی منتفی است!
✅ من نه در جنگ جانباز شده‌ام، نه دشمن به من حمله کرده است. ترور من به تعبیر یک شخصیت عالیرتبه نظام محصول غبارآلودگی فضای کشور، شبیخون دشمن و خودزنی دوستان بوده است! به هر ترتیب من لایق آن نیستم تا در عداد جانبازان جنگ شمرده بشوم کما اینکه اگر مرده بودم مطابق آرای فقهی شهید محسوب نمی‌شدم.
✅ یکی از ارگان‌ها به حکم جانبازی من اعتراض کرد و گفت، چرا فلان فرد معلوم‌الحال را جانباز اعلام کرده‌اید؟! ادعای هیات رسیدگی این بود، حجاریان به عنوان نائب رئیس شورای شهر در مقابل محل خدمت خود و در حال رسیدگی به امور ارباب رجوع ترور شده و می‌توان او را جانباز حین خدمت قلمداد کرد. اما مخالفان نمی‌پذیرفتند. قضیه ادامه داشت تا اینکه آن افراد گفتند به ما نیز چند درصد جانبازی دهید تا قضیه تمام شود؛ هیات پذیرفت و خود را رها کرد!
tinyurl.com/y47o59xx
📣 کانال «ورای حد تقریر | سعید حجاریان»
@vht2017
✅ پیش‌تر در گفت‌و‌گویی اعلام کردم، خود را «تئوریسین اصلاحات» نمی‌دانم. به طریق اولی موافق عنوان «جانباز اصلاحات» هم نیستم. هر چند به گمان بعضی، خودزنی کرده‌ام و می‌دانیم پس از خودزنی از اساس موضوع جانبازی منتفی است!
✅ من نه در جنگ جانباز شده‌ام، نه دشمن به من حمله کرده است. ترور من به تعبیر یک شخصیت عالیرتبه نظام محصول غبارآلودگی فضای کشور، شبیخون دشمن و خودزنی دوستان بوده است! به هر ترتیب من لایق آن نیستم تا در عداد جانبازان جنگ شمرده بشوم کما اینکه اگر مرده بودم مطابق آرای فقهی شهید محسوب نمی‌شدم.
✅ یکی از ارگان‌ها به حکم جانبازی من اعتراض کرد و گفت، چرا فلان فرد معلوم‌الحال را جانباز اعلام کرده‌اید؟! ادعای هیات رسیدگی این بود، حجاریان به عنوان نائب رئیس شورای شهر در مقابل محل خدمت خود و در حال رسیدگی به امور ارباب رجوع ترور شده و می‌توان او را جانباز حین خدمت قلمداد کرد. اما مخالفان نمی‌پذیرفتند. قضیه ادامه داشت تا اینکه آن افراد گفتند به ما نیز چند درصد جانبازی دهید تا قضیه تمام شود؛ هیات پذیرفت و خود را رها کرد!
tinyurl.com/y47o59xx
📣 کانال «ورای حد تقریر | سعید حجاریان»
@vht2017
Telegraph
درصد جانبازی‌ام 70 درصد تعیین شد
*آقای حجاریان! همانطور که اطلاع دارید پس از دوم خرداد شما را «تئوریسین اصلاحات» نامیدند. پس از ترور نیز «جانباز اصلاحات» خوانده شدید. اطلاق این گونه عناوین را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ به‌طور کلی استفاده از این قبیل عناوین را مناسب نمی‌دانم. چنانکه پیش‌تر در…
4_5780742486804662157.mp3
13.4 MB
📣 سخنرانی روز: "جریان راست در دهه اخیر کوشیده کسان دیگری را جایگزین مصدق کند"|سخنرانی دکتر سیدهاشم آقاجری تحت عنوان "مصدق؛ ناسیونالیزم، استقلال و دمکراسی"|ایرادشده در بیستم اسفندماه ۱۳۹۷
@javadrooh
@javadrooh
🔏 کامنت راهبرد: "پیام‌های مهم آیت‌الله"
👈 در میان سخنان کوتاهی که به نقل از آیت‌الله العظمی سیستانی در دیدار رییس‌جمهور و هیات ایرانی مخابره شده، نکات قابل تاملی دیده می‌شود:
✍ "تشکر از جانفشانی مردم عراق در برابر داعش" و "احترام به حاکمیت کشورها و عدم دخالت در امور داخلی آنها" از نکات مهمی محسوب می‌شود که به نظر می‌رسد مخاطب آن، نه حسن روحانی بلکه جریانات موثر و رقیب وی در قدرت سیاسی ایران هستند.
✍ یکی از مهمترین اظهارات آیت‌الله العظمی سیستانی، تاکید ایشان بر انحصار سلاح در دست دولت و به یک معنا، تاکید بر انحلال شبه نظامیان حشدالشعبی است.
✍ باید دید سفر روحانی به عراق که دستاوردهای اقتصادی مهمی در شرایط دشوار تحریم برای ایران در پی داشته؛ چه تاثیری بر سیاست خارجی منطقه‌ای کشور به همراه خواهد داشت.
@javadrooh
👈 در میان سخنان کوتاهی که به نقل از آیت‌الله العظمی سیستانی در دیدار رییس‌جمهور و هیات ایرانی مخابره شده، نکات قابل تاملی دیده می‌شود:
✍ "تشکر از جانفشانی مردم عراق در برابر داعش" و "احترام به حاکمیت کشورها و عدم دخالت در امور داخلی آنها" از نکات مهمی محسوب می‌شود که به نظر می‌رسد مخاطب آن، نه حسن روحانی بلکه جریانات موثر و رقیب وی در قدرت سیاسی ایران هستند.
✍ یکی از مهمترین اظهارات آیت‌الله العظمی سیستانی، تاکید ایشان بر انحصار سلاح در دست دولت و به یک معنا، تاکید بر انحلال شبه نظامیان حشدالشعبی است.
✍ باید دید سفر روحانی به عراق که دستاوردهای اقتصادی مهمی در شرایط دشوار تحریم برای ایران در پی داشته؛ چه تاثیری بر سیاست خارجی منطقه‌ای کشور به همراه خواهد داشت.
@javadrooh
Telegram
attach📎
👁🗨 نگاه تحليلگران: "بگذار که هزاران هزار مصدق بشکفد"| نقدی بر مقاله "عبور مصدق از مصدق" به قلم محمد قوچانی
👈 یادداشت ارسالی حمیدرضا عابدیان، از همراهان "راهبرد"
🔅متن کامل مقاله را در آدرس زیر بخوانید:
https://telegra.ph/بگذار-تا-هزاران-هزار-مصدق-بشکفد-03-13
@javadrooh
👈 یادداشت ارسالی حمیدرضا عابدیان، از همراهان "راهبرد"
🔅متن کامل مقاله را در آدرس زیر بخوانید:
https://telegra.ph/بگذار-تا-هزاران-هزار-مصدق-بشکفد-03-13
@javadrooh
Telegraph
بگذار که هزاران هزار مصدق بشکفد
شماره ی ۳۲۳ روزنامه ی سازندگی، مقاله ای را به قلم جناب آقای محمد قوچانی با عنوان «عبور مصدق از مصدق» به زیور طبع آراسته است که قصد دارد تا پاسخگوی این سوال باشد: «چرا و چگونه مصدق به خودکشی سیاسی دست زد؟» چنانکه ملاحظه می شود، نویسند ه ی محترم، پیشاپیش «خودکشی…
👁🗨 نگاه تحليلگران: "شکنندگی دولت در ایران و راه‌حل برون‌رفت از آن"
👈 ابراهیم بیان، دانشجوی روابط بین‌الملل دانشگاه فردوسی مشهد، در یادداشتی برای "راهبرد" نوشت:
✍ هنگامی که از شکنندگی یک واحد جغرافیایی-سیاسی سخن نمی‌گوییم، منظور باقی ماندن و استمرار آن در طول تاریخ است.
✍ ایران در حال حاضر با بحران‌های چندگانه و درهم‌تنیده‌ای روبه‌روست که در صورت بی‌توجهی موجب شکنندگی هرچه بیشتر این واحد جغرافیایی-سیاسی می‌شود.
✍ برخی از این بحران‌ها شامل سقوط سرمایه اجتماعی، بحران زیست محیطی، تورم و بیکاری است. عموم مردم ایران بر سر یک جمله با یکدیگر توافق نظر دارند که وضعیت کنونی ایران شکننده است و بایستی از این وضع خارج شویم.
✍ ابتدا سعی بایستی کرد تا مفهوم شکنندگی را توضیح داد و سنجه‌هایی برای سنجش این مفهوم معرفی کرد و سپس با اتکا به داده‌های معتبر، گزارشی از وضعیت شکنندگی ایران ارائه داد و در ادامه ریشه‌های این شکنندگی و راه برون‌رفت از آن را پیشنهاد کرد.
✍ دولت شکننده دارای ویژگی‌های است که عبارتند از ساختار سازمانی و اداری ناکارآمد و فاسد، نبود اقتصاد ملی منسجم، عدم تامین حقوق شهروندان، فرمانروایی بر اساس زور ترجیحی و نه بر اساس حاکمیت برابر قانون، عدم تامین رفاه نسبی برای افراد و نبود منابع برای کارآمدسازی دولت، جمعیت متفرق همراه با غلبه اجتماع قومی-محلی، عدم شکل‌گیری انحصار مشروع برای اعمال قدرت، ترکیب ناهمگون بخش کشاورزی سنتی با بخش بسیار کوچک و غیررسمی شهری و تاحدی صنعتی مدرن، عدم توانایی همگرایی مردم در سطح ملی.
✍ اکنون ویژگی‌های دولت شکننده را به ۱۲زیرشاخص تقسیم می‌کنیم تا بتوانیم معیاری کمی ایجاد کنیم. این ۱۲شاخص عبارتند از: افزایش فشار جمعیتی و درگیری‌های قبیله‌ای، فساد گسترده، مشروعیت‌زدایی از دولت، جابجایی افراد درون کشور از روی اجبار که وضعیت پیچیده انسانی را ایجاد می‌کند، نابرابری بالای اقتصادی، کاهش شدید خدمات عمومی، باقی ماندن گروه‌های انتقام‌جو، رکود اقتصادی، کاربرد دلبخواهانه قانون، تفرقه نخبگان، مداخله خارجی و فرار مداوم افراد از کشور.
✍ اکنون به سراغ آمارهای مربوط به کشور ایران می‌رویم که در شکل شماره یک (پیوست) آمده است.
✍ هر شاخص دارای یک طیف امتیاز از یک تا ۱۰ است و هرچقدر امتیاز آن به ۱۰ نزدیک‌تر باشد؛ مبین شکنندگی بیشتر است. شاخص کل حاصل جمع عددی ۱۲شاخص هر سال است.
✍ ۱۷۷کشور جهان در این رتبه‌بندی قرار دارند و بهترین کشور جایگاه ۱۷۷ را در اختیار دارد و شکننده‌ترین کشور جایگاه اول این جدول را در اختیار دارد. بنابراین، کشور ایران در سال ۲۰۱۸ در جایگاه ۱۲۵ قرار دارد.
✍ اکنون به سراغ علت شکنندگی در ایران می‌رویم و راهکارهایی برای برون‌رفت از این وضعیت ارائه می‌کنیم.
✍ برای تبیین علت شکنندگی بایستی متغیرهایی را بیابیم که این وضعیت را توضیح دهد. باتوجه به رتبه‌بندی منتشرشده از سایت foundforpeace. و با درنظر داشتن نظریه مجموعه‌ها در علوم اجتماعی مجموعه ۲۰کشوری که از جایگاه مناسب‌تری در مقایسه با سایر کشورها در فضای شکنندگی کمتری قرار دارند عبارتند از: انگلیس، فرانسه، سنگاپور، فنلاند، نروژ، سوییس، دانمارک، ایسلند، ایرلند، لوکزامبورگ، سوئد، نیوزلند، آلمان، کانادا، استرالیا، هلند، پرتقال، بلژیک و اسلوونی (شکل شماره۲).
✍ حال با کندوکاو در داده‌های مختلف منتشرشده تلاش می‌کنیم ببینیم آیا می‌توان متغیرهایی یافت که در بین این ۲۰کشور مشترک بوده و بنیانی نظری برای معرفی آن بعنوان شرط لازم و کافی جایگاه مناسب یک واحد جغرافیایی-سیاسی در فضای حالت غیرشکننده در اختیار داشته باشیم.
✍ در این راستا سه شاخص فساد، سطح دمکراسی و شاخص توانایی جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی را به این دلیل در نظر گرفته‌ایم که اولا دارای ارتباط مبنایی با شاخص شکنندگی است به این معنی که این سه شاخص از نظر معنایی به نوعی با ۱۲شاخص سطح شکنندگی ارتباط دارند و همپوشان یکدیگر هستند و در ثانی اکثر کشورهایی که در زمره ۲۰کشور برتر از لحاظ این سه شاخص هستند، همان کشورهایی هستند که از نظر وضعیت شکنندگی در بهینه حالت خود قرار دارند.
✍ بنابراین، می‌توان چنین نتیجه گرفت که مجموعه کشورهایی که سطح شکنندگی کمی دارند، زیرمجموعه کشورهایی هستند که در سه شاخصه معرفی‌شده اوضاع بهینه‌ای دارند.
✍ شکل شماره ۳و۴و۵ نشان‌دهنده بهینه اوضاع کشورها در سه شاخص معرفی شده است.
✍ بنابراین، دولت ایران برای برون‌رفت از این وضع شکنندگی بایستی اوضاع خود را در این سه شاخص بهبود دهد تا با سرایت به دیگر شاخص‌های سطح شکنندگی اوضاع دولت بهبود یابد.
🔅 برای مشاهده جداول به فایل پیوست، مراجعه کنید.
@javadrooh
👈 ابراهیم بیان، دانشجوی روابط بین‌الملل دانشگاه فردوسی مشهد، در یادداشتی برای "راهبرد" نوشت:
✍ هنگامی که از شکنندگی یک واحد جغرافیایی-سیاسی سخن نمی‌گوییم، منظور باقی ماندن و استمرار آن در طول تاریخ است.
✍ ایران در حال حاضر با بحران‌های چندگانه و درهم‌تنیده‌ای روبه‌روست که در صورت بی‌توجهی موجب شکنندگی هرچه بیشتر این واحد جغرافیایی-سیاسی می‌شود.
✍ برخی از این بحران‌ها شامل سقوط سرمایه اجتماعی، بحران زیست محیطی، تورم و بیکاری است. عموم مردم ایران بر سر یک جمله با یکدیگر توافق نظر دارند که وضعیت کنونی ایران شکننده است و بایستی از این وضع خارج شویم.
✍ ابتدا سعی بایستی کرد تا مفهوم شکنندگی را توضیح داد و سنجه‌هایی برای سنجش این مفهوم معرفی کرد و سپس با اتکا به داده‌های معتبر، گزارشی از وضعیت شکنندگی ایران ارائه داد و در ادامه ریشه‌های این شکنندگی و راه برون‌رفت از آن را پیشنهاد کرد.
✍ دولت شکننده دارای ویژگی‌های است که عبارتند از ساختار سازمانی و اداری ناکارآمد و فاسد، نبود اقتصاد ملی منسجم، عدم تامین حقوق شهروندان، فرمانروایی بر اساس زور ترجیحی و نه بر اساس حاکمیت برابر قانون، عدم تامین رفاه نسبی برای افراد و نبود منابع برای کارآمدسازی دولت، جمعیت متفرق همراه با غلبه اجتماع قومی-محلی، عدم شکل‌گیری انحصار مشروع برای اعمال قدرت، ترکیب ناهمگون بخش کشاورزی سنتی با بخش بسیار کوچک و غیررسمی شهری و تاحدی صنعتی مدرن، عدم توانایی همگرایی مردم در سطح ملی.
✍ اکنون ویژگی‌های دولت شکننده را به ۱۲زیرشاخص تقسیم می‌کنیم تا بتوانیم معیاری کمی ایجاد کنیم. این ۱۲شاخص عبارتند از: افزایش فشار جمعیتی و درگیری‌های قبیله‌ای، فساد گسترده، مشروعیت‌زدایی از دولت، جابجایی افراد درون کشور از روی اجبار که وضعیت پیچیده انسانی را ایجاد می‌کند، نابرابری بالای اقتصادی، کاهش شدید خدمات عمومی، باقی ماندن گروه‌های انتقام‌جو، رکود اقتصادی، کاربرد دلبخواهانه قانون، تفرقه نخبگان، مداخله خارجی و فرار مداوم افراد از کشور.
✍ اکنون به سراغ آمارهای مربوط به کشور ایران می‌رویم که در شکل شماره یک (پیوست) آمده است.
✍ هر شاخص دارای یک طیف امتیاز از یک تا ۱۰ است و هرچقدر امتیاز آن به ۱۰ نزدیک‌تر باشد؛ مبین شکنندگی بیشتر است. شاخص کل حاصل جمع عددی ۱۲شاخص هر سال است.
✍ ۱۷۷کشور جهان در این رتبه‌بندی قرار دارند و بهترین کشور جایگاه ۱۷۷ را در اختیار دارد و شکننده‌ترین کشور جایگاه اول این جدول را در اختیار دارد. بنابراین، کشور ایران در سال ۲۰۱۸ در جایگاه ۱۲۵ قرار دارد.
✍ اکنون به سراغ علت شکنندگی در ایران می‌رویم و راهکارهایی برای برون‌رفت از این وضعیت ارائه می‌کنیم.
✍ برای تبیین علت شکنندگی بایستی متغیرهایی را بیابیم که این وضعیت را توضیح دهد. باتوجه به رتبه‌بندی منتشرشده از سایت foundforpeace. و با درنظر داشتن نظریه مجموعه‌ها در علوم اجتماعی مجموعه ۲۰کشوری که از جایگاه مناسب‌تری در مقایسه با سایر کشورها در فضای شکنندگی کمتری قرار دارند عبارتند از: انگلیس، فرانسه، سنگاپور، فنلاند، نروژ، سوییس، دانمارک، ایسلند، ایرلند، لوکزامبورگ، سوئد، نیوزلند، آلمان، کانادا، استرالیا، هلند، پرتقال، بلژیک و اسلوونی (شکل شماره۲).
✍ حال با کندوکاو در داده‌های مختلف منتشرشده تلاش می‌کنیم ببینیم آیا می‌توان متغیرهایی یافت که در بین این ۲۰کشور مشترک بوده و بنیانی نظری برای معرفی آن بعنوان شرط لازم و کافی جایگاه مناسب یک واحد جغرافیایی-سیاسی در فضای حالت غیرشکننده در اختیار داشته باشیم.
✍ در این راستا سه شاخص فساد، سطح دمکراسی و شاخص توانایی جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی را به این دلیل در نظر گرفته‌ایم که اولا دارای ارتباط مبنایی با شاخص شکنندگی است به این معنی که این سه شاخص از نظر معنایی به نوعی با ۱۲شاخص سطح شکنندگی ارتباط دارند و همپوشان یکدیگر هستند و در ثانی اکثر کشورهایی که در زمره ۲۰کشور برتر از لحاظ این سه شاخص هستند، همان کشورهایی هستند که از نظر وضعیت شکنندگی در بهینه حالت خود قرار دارند.
✍ بنابراین، می‌توان چنین نتیجه گرفت که مجموعه کشورهایی که سطح شکنندگی کمی دارند، زیرمجموعه کشورهایی هستند که در سه شاخصه معرفی‌شده اوضاع بهینه‌ای دارند.
✍ شکل شماره ۳و۴و۵ نشان‌دهنده بهینه اوضاع کشورها در سه شاخص معرفی شده است.
✍ بنابراین، دولت ایران برای برون‌رفت از این وضع شکنندگی بایستی اوضاع خود را در این سه شاخص بهبود دهد تا با سرایت به دیگر شاخص‌های سطح شکنندگی اوضاع دولت بهبود یابد.
🔅 برای مشاهده جداول به فایل پیوست، مراجعه کنید.
@javadrooh
Telegram
attach📎
🌀 گزارش روز: "نگاهی به نوع بازتاب دیدار رییس‌جمهور با آیت‌الله العظمی سیستانی در روزنامه‌های چاپ تهران"
https://www.asriran.com/fa/news/658414
@javadrooh
https://www.asriran.com/fa/news/658414
@javadrooh
عصر ايران
شباهت‌ها و تفاوت‌های انعکاس دیدار روحانی با مرجع عالی شیعیان در روزنامه‌های ایران
جالب ترین واکنش از «رسالت» سر زده که نه عکس دارد نه تیتر. شاید این روزنامه تنها قم را به رسمیت می شناسد نه نجف را...
💥 خبر: «متری شیش و نیم» به کارگردانی سعید روستایی در گروه سینمایی آستارا، «غلامرضا تختی» ساخته بهرام توکلی در گروه سینمایی استقلال، «چهارانگشت» اثر حامد محمدی در گروه سینمایی زندگی، «زندانی‌ها» به کارگردانی مسعود ده‌نمکی در گروه سینمایی آزادی، «رحمان ۱۴۰۰» ساخته منوچهر هادی در گروه سینمایی ایران، «ژن خوک» ساخته سعید سهیلی در گروه سینمایی باغ کتاب و «پیشونی سفید ۳» اثر سیدجواد هاشمی در گروه سینمایی فرهنگ، هفت فیلمی هستند که در اکران نوروزی امسال برای به دست آوردن گیشه با یکدیگر رقابت می‌کنند.
@javadrooh
@javadrooh
👁🗨 نگاه تحليلگران: "فردوسی‌پور و رای مردم"
👈 محمدحامد سلیمان‌زاده، روزنامه‌نگار، در یادداشتی برای "راهبرد" نوشت:
✍ "رای مردم همیشه خط قرمز من بوده است". این جمله را این بار نه از زبان یک سیاستمدار یا کاندیدای انتخابات که از زبان یک مجری محبوب و موفق ورزشی در اختتامیه جشنواره صداوسیما شنیدیم.
✍ رای مردم به برنامه نود و عادل فردوسی‌پور بعنوان بهترین برنامه ترکیبی و برترین تهیه‌کننده، با تشکر ویژه‌ای از سوی او همراه بود. او پس از دریافت تندیس برتری، با انتقاد از بی‌مهری‌ها به خودش، از سال سخت فعالیتش در تلویزیون گفت که فیلم صحبت‌های او بازتاب قابل توجهی در رسانه‌ها داشت.
✍ شک نیست که فردوسی‌پور هم مانند هر شخص دیگری در میان اهالی رسانه و ورزش، طرفداران و مخالفانی دارد. از یک سو، هستند کسانی که او را یکه‌تاز عرصه گزارش ورزشی و جزو جدایی‌ناپذیر فوتبال ما می‌دانند تا آن سو که مربیانی چون امیر قلعه‌نویی براین باورند که او و برنامه نود به فوتبال ایران خیانت می‌کنند!
✍ فارغ از بحث‌های هواداری یا مخالفت با او، از جنبه‌هایی باید به وی و عملکردش نگریست که اهمیت این جنبه‌ها از مباحث هواداری بسی بیشتر است.
✍ نکته‌ای که در وهله نخست درباره او حائز اهمیت است، این است که او در تمامی این سال‌ها در قالب صداوسیمای جمهوری اسلامی به تولید برنامه و موفقیت رسیده و این نکته بسیار مهم است.
✍ اگر برنامه نود را بعنوان شروع دوران حرفه‌ای او قلداد کنیم، فراموش نباید کرد که او بیش از ۲۰سال در همین صداوسیما و با وجود همه موانع و محدودیت‌های خاص برنامه‌سازی در این سازمان توانسته این مسیر را طی کند و از این حیث یک الگوی مثال‌زدنی است.
✍ صرف نظر از توانایی‌های شاخص فردی او، حقیقتا کم هستند مصادیقی که در عین فعالیت در چارچوب صداوسیما توانسته باشند همچنان عقاید و آرمان‌های خود را جلو ببرند، صدایشان تماما در خدمت این سیما در نیامده باشد، توانسته باشند این میزان دوام بیاورند، جا نزنند، در افکار عمومی و مخاطبان جای خود را پیدا کنند و شایستگی‌هایشان را بر تنگ‌نظری‌ها و جزم‌اندیشی‌ها تحمیل کنند.
✍ عادل فردوسی‌پور نمونه خوب امکان غلبه "فرد" بر "ساختار" است. جایگاه ویژه او در میان رسانه‌های ورزشی و کثرت موفقیت‌هایش، گواه روشنی بر همین امکان است؛ امکانی که با خودش نوعی آموزش هم دارد.
✍ آموزش غلبه بر یک ساختار، یک سیستم و یک تفکر در صداوسیما که سال‌ها به سلسله‌هایی از عقاید و رویه‌های یکطرفه عادت کرده است.
✍ موفقیت فردوسی‌پور در پنجه انداختن با این ساختار، البته که به مدد اثبات خود، اتکا به توانمندی‌های فردی و زبان گویای جامعه مخاطب خود بودن بوده است.
✍ مقایسه فردوسی‌پور با دیگر هم‌صنفان دیروز و امروزش به‌خوبی نشان می‌دهد که موقعیت کنونی او بیش از هرچیز معلول قابلیت‌های فردی خود او بوده است.
✍ غلبه توانایی‌های فردی فردوسی‌پور در مواجهه با ساختاری که در خودی‌پنداری کارکنان منتقد و مردمی آستانه تحمل بسیار پایینی دارد، ضمن آنکه یک الگوی موفق پیش چشم می‌نهد، تاثیر مثبت شایسته‌سالاری را در حوزه‌های مختلف به ما یادآور می‌شود.
✍ فردوسی‌پور، با ناملایمات و بی‌مهری‌های سازمانی و غیرسازمانی زیادی روبه‌رو بوده است. نمونه اخیر آن، ماجرای دستکاری در آرای مردمی انتخاب بهترین برنامه صداوسیما بود که پس از پیگیری‌ها مشخص شد آرایی که مردم به تهیه‌کنندگی او و برنامه‌اش داده بودند، به سبد برنامه دیگری رفته بود؛ اقدامی که انتقاد او را برانگیخت و باعث شد تا یک نفر دیگر اما این‌بار از قاب تلویزیون تاکید کند که "رای مردم همیشه خط قرمز من بوده است".
✍ در ماجرای دستکاری در آرای مردمی اگر افشاگری و پیگیری‌های وزیر ارتباطات نبود؛ همانطور که مدتی برنامه نود را از تلویزیون پخش نکردند و تریبون ویژه برنامه جام ملت‌های آسیا را از او گرفتند و سعی در کمرنگ کردن نقش فردوسی‌پور داشتند، اراده مخالفان او قطعا بر پایین کشیدن آمار رای مردم به او و برنامه‌اش استوار شده بود.
✍ اگر بپذیریم که جلب حمایت و رضایت مردمی با کار در صداوسیما با وجود حکمفرمایی محدودیت‌ها و سیاست‌های رسمی حاکم بر این سازمان، کار بزرگ و سختی است که فردوسی‌پور در این سال‌ها انجام داده، یقینا به موقعیت و عملکرد او بیش از پیش توجه کرده و در ضرورت پشتیبانی از او و امثال او دریغ نخواهیم کرد.
✍ مدیران صداوسیما نیز باید بدانند که سیاست مقابله یا تلاش در جهت کم‌اثر کردن نقش چهره‌ها و شخصیت‌هایی که از پشتیبانی حمایت مردمی برخوردارند؛ نه تنها تاکنون مدیران را به مطلوب خود نرسانده که از قضا نتیجه معکوس حاصل شده است.
@javadrooh
👈 محمدحامد سلیمان‌زاده، روزنامه‌نگار، در یادداشتی برای "راهبرد" نوشت:
✍ "رای مردم همیشه خط قرمز من بوده است". این جمله را این بار نه از زبان یک سیاستمدار یا کاندیدای انتخابات که از زبان یک مجری محبوب و موفق ورزشی در اختتامیه جشنواره صداوسیما شنیدیم.
✍ رای مردم به برنامه نود و عادل فردوسی‌پور بعنوان بهترین برنامه ترکیبی و برترین تهیه‌کننده، با تشکر ویژه‌ای از سوی او همراه بود. او پس از دریافت تندیس برتری، با انتقاد از بی‌مهری‌ها به خودش، از سال سخت فعالیتش در تلویزیون گفت که فیلم صحبت‌های او بازتاب قابل توجهی در رسانه‌ها داشت.
✍ شک نیست که فردوسی‌پور هم مانند هر شخص دیگری در میان اهالی رسانه و ورزش، طرفداران و مخالفانی دارد. از یک سو، هستند کسانی که او را یکه‌تاز عرصه گزارش ورزشی و جزو جدایی‌ناپذیر فوتبال ما می‌دانند تا آن سو که مربیانی چون امیر قلعه‌نویی براین باورند که او و برنامه نود به فوتبال ایران خیانت می‌کنند!
✍ فارغ از بحث‌های هواداری یا مخالفت با او، از جنبه‌هایی باید به وی و عملکردش نگریست که اهمیت این جنبه‌ها از مباحث هواداری بسی بیشتر است.
✍ نکته‌ای که در وهله نخست درباره او حائز اهمیت است، این است که او در تمامی این سال‌ها در قالب صداوسیمای جمهوری اسلامی به تولید برنامه و موفقیت رسیده و این نکته بسیار مهم است.
✍ اگر برنامه نود را بعنوان شروع دوران حرفه‌ای او قلداد کنیم، فراموش نباید کرد که او بیش از ۲۰سال در همین صداوسیما و با وجود همه موانع و محدودیت‌های خاص برنامه‌سازی در این سازمان توانسته این مسیر را طی کند و از این حیث یک الگوی مثال‌زدنی است.
✍ صرف نظر از توانایی‌های شاخص فردی او، حقیقتا کم هستند مصادیقی که در عین فعالیت در چارچوب صداوسیما توانسته باشند همچنان عقاید و آرمان‌های خود را جلو ببرند، صدایشان تماما در خدمت این سیما در نیامده باشد، توانسته باشند این میزان دوام بیاورند، جا نزنند، در افکار عمومی و مخاطبان جای خود را پیدا کنند و شایستگی‌هایشان را بر تنگ‌نظری‌ها و جزم‌اندیشی‌ها تحمیل کنند.
✍ عادل فردوسی‌پور نمونه خوب امکان غلبه "فرد" بر "ساختار" است. جایگاه ویژه او در میان رسانه‌های ورزشی و کثرت موفقیت‌هایش، گواه روشنی بر همین امکان است؛ امکانی که با خودش نوعی آموزش هم دارد.
✍ آموزش غلبه بر یک ساختار، یک سیستم و یک تفکر در صداوسیما که سال‌ها به سلسله‌هایی از عقاید و رویه‌های یکطرفه عادت کرده است.
✍ موفقیت فردوسی‌پور در پنجه انداختن با این ساختار، البته که به مدد اثبات خود، اتکا به توانمندی‌های فردی و زبان گویای جامعه مخاطب خود بودن بوده است.
✍ مقایسه فردوسی‌پور با دیگر هم‌صنفان دیروز و امروزش به‌خوبی نشان می‌دهد که موقعیت کنونی او بیش از هرچیز معلول قابلیت‌های فردی خود او بوده است.
✍ غلبه توانایی‌های فردی فردوسی‌پور در مواجهه با ساختاری که در خودی‌پنداری کارکنان منتقد و مردمی آستانه تحمل بسیار پایینی دارد، ضمن آنکه یک الگوی موفق پیش چشم می‌نهد، تاثیر مثبت شایسته‌سالاری را در حوزه‌های مختلف به ما یادآور می‌شود.
✍ فردوسی‌پور، با ناملایمات و بی‌مهری‌های سازمانی و غیرسازمانی زیادی روبه‌رو بوده است. نمونه اخیر آن، ماجرای دستکاری در آرای مردمی انتخاب بهترین برنامه صداوسیما بود که پس از پیگیری‌ها مشخص شد آرایی که مردم به تهیه‌کنندگی او و برنامه‌اش داده بودند، به سبد برنامه دیگری رفته بود؛ اقدامی که انتقاد او را برانگیخت و باعث شد تا یک نفر دیگر اما این‌بار از قاب تلویزیون تاکید کند که "رای مردم همیشه خط قرمز من بوده است".
✍ در ماجرای دستکاری در آرای مردمی اگر افشاگری و پیگیری‌های وزیر ارتباطات نبود؛ همانطور که مدتی برنامه نود را از تلویزیون پخش نکردند و تریبون ویژه برنامه جام ملت‌های آسیا را از او گرفتند و سعی در کمرنگ کردن نقش فردوسی‌پور داشتند، اراده مخالفان او قطعا بر پایین کشیدن آمار رای مردم به او و برنامه‌اش استوار شده بود.
✍ اگر بپذیریم که جلب حمایت و رضایت مردمی با کار در صداوسیما با وجود حکمفرمایی محدودیت‌ها و سیاست‌های رسمی حاکم بر این سازمان، کار بزرگ و سختی است که فردوسی‌پور در این سال‌ها انجام داده، یقینا به موقعیت و عملکرد او بیش از پیش توجه کرده و در ضرورت پشتیبانی از او و امثال او دریغ نخواهیم کرد.
✍ مدیران صداوسیما نیز باید بدانند که سیاست مقابله یا تلاش در جهت کم‌اثر کردن نقش چهره‌ها و شخصیت‌هایی که از پشتیبانی حمایت مردمی برخوردارند؛ نه تنها تاکنون مدیران را به مطلوب خود نرسانده که از قضا نتیجه معکوس حاصل شده است.
@javadrooh
Telegram
attach📎
📨 نگاه خوانندگان: "رفتارهای جمعی ما و توسعه"
👈 یادداشت حامد اکبری گندمانی، از همراهان "راهبرد"، را در لینک زیر بخوانید:
https://telegra.ph/رفتارهای-جمعی-ما-و-توسعه-03-12
@javadrooh
👈 یادداشت حامد اکبری گندمانی، از همراهان "راهبرد"، را در لینک زیر بخوانید:
https://telegra.ph/رفتارهای-جمعی-ما-و-توسعه-03-12
@javadrooh
Telegraph
رفتارهای جمعی ما و توسعه
اندک زمانی است به این موضوع که اصولاٌ توسعه چیست و الزامات آن کدامند فکر می کنم. به لحاظ علمی و براساس تعریف دولت های توسعه گرا، کاربرد توسعه در 9 سطح قابل تصور است. توسعه به مثابه پیشرفت تاریخی که معمولاٌ هم معطوف به تجربه غرب است، توسعه به مثابه استخراج…
💥 خبر: تمام نمایندگان پارلمان اروپا روز پنجشنبه با رای مثبت به یک قطعنامه بار دیگر از ایران خواستند تا نسرین ستوده را فورا و بدون قیدوشرط آزاد کند|یورونیوز
@javadrooh
@javadrooh
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📰 پیشخوان: هفته‌نامه "نیویورکر" با این کاور خوش آب و رنگ به استقبال بهار رفته است.
@javadrooh
@javadrooh