در فراق استاد عزیزم دلم خون شد از این افسردە پاییز از این افسردە پاییز غم انگیز غروبی سخت محنت بار دارد همه درد است و با دل کار دارد استاد عزیزم! دشوار است باور سفرت و باور این که هرگز باز نمی گردی... نیستی تا ببینی که این روزها از برگ برگِ تمامی یاس‌های…

هم خوشحالم، هم غمگین هم آرامم، هم بی قرار مسرورم عزیزانم را می‌بینم، ولی دلم سخت فشرده می‌شود؛ به قول خواهری:" به خانه‌ای می‌روم که صاحب خانه محبوب و محجوبم آنجا نیست". به قول خواهری دیگر: آه برادرم! کاش قبل از این رهسپار سرایت می‌شدم" ولی افسوس...   وقتی…

جای خالی ماهی‌ها...  از درد بی کسی به ناله افتاده بود. بی رمق و ناتوان چشم انتظار یاری...  در کنج کشتی سوخته، جان پاکشان با عشق در عمق آب‌ها مدفون گشت. این درد، با ناله‌ی کوه، نی زار، دشت و صحرا هر بار...  پر صداتر می‌شود. انبوه اين درد... این بار در عمق…

دیگر گریه ای برایم نمانده چشم‌هایم خشک شده می‌روم از خویش  و تنگنای تنگ گلویم واژه‌ای جدید را چونان تازیانه‌ای بر قامت افکارم می‌زند "عفرین"! هم آن‌که برایش جز دعا نباید سرود این روزها سوریه را بیشتر از کشورم می‌شناسم! نقشه‌اش ... مردمانش...  همسایه‌هایش..…

چه زیباست صدای پای باران  زمانی که ترنم، هم نشین گرم او باشد... ولیکن نم‌نم باران، هیایوی زمان بچگی‌هایم را به خواب و خیالی محض مبدل ساخته است، شده آغوش گرم ابرهای تیز و غرنده تمام بادهای سرد و توخالی.  شدم حیران و سرگشته‌ی آن لطف خداوندی... خداوندگار من…

سلام و درود خداوند بر تو باد ای رحمت عالمیان!، سلام بر تو ای پیامبر پاکی! نخست می‌خواستم نثری در مدح تو بنویسم اما نه دستم و نه قلمم از ترس قصور به من رخصت نداد پس عزم کردم گره از دل گشاده و با تو سخن بگویم و حال عنوان این است: دل نوشته‌ای برای پیامبر! براستی…

" ان ربکم حیی کریم یستحی من عبده اذا رفع یدیه ان یردهما صفرا" یعنی: پروردگار شما پر آزرم وکریم است، از بنده‌اش که دست نیاز به سوی او بالا برده است، شرم می‌کند که خالی وتهی بازشان گرداند ( به روایت ابو داوود ) الهی دل پر غصه‌ام بغض‌هایش را به رمضان آورده،…

کم نیست خاطراتی که طرح یک لبخند را تقدیم لب‌ها می‌کند، اما دریغا که دیگر تکرار نخواهد ‌شد. چرا که نه زمان بر می‌گردد، نه مکان، و نه دیگر ما آن آدمی هستیم که بودیم. انگار همین دیروز بود. در عصر روزهای گرم تابستان، فارغ از درس‌ و مشق‌های مدرسه در حال آبتنی…

شکر می‌گویم پروردگار یگانه هستی را که زیارت خانه‌اش را نصیبمان کرد، نمی‌دانم اکنون که موسم حج فرا رسیده، خاطرات زیبای حج آرام وقرارم را از من ربوده. گویی همه وجودم، لحظه لحظه رفتن را ورق می‌زند.چه حس عجیبی است، بی صبرانه این سختی راه را درمی نوردی تا به میعادگاه…

هنوز گه‌گاهی صدایت را می‌شنوم؛ زمانی که برای صدا زدنم کلی واژه‌ها را به رقص در می‌آوردی و در آخر صدا می‌زدی و... میخندیدی! لبخند با دندان‌های صدفی... آن زمان قدر خنده‌هایت را نمی‌دانستم، قدر صدا زدن واژه‌های هم قافیه‌ی حانیه را نمیدانستم، قدر چای‌های صبحگاهیت،…