#اختصاصی
❗️قفقاز جنوبی گهواره ادیان و اسطوره ها
🖊معصومه فلاحتی، دکتری روابط بین الملل
قفقاز جنوبی منطقه ای منحصر فرد در جهان است که همواره چون پلی میان آسیا و اروپا، بستر پیدایش، تبادل و تکامل ادیان، اسطوره ها و باورهای فرهنگی مختلف بوده است. قفقاز جنوبی به عنوان چهارراه تمدن ها و ادیان، سرزمینی به وسعت حدود ۴۰۰ هزار کیلومتر مربع، با موقعیت استراتژیک میان دریای خزر و سیاه است که عمری چند هزار ساله را در بستر تحولات دینی و اسطوره ای طی کرده است. حضور قومیت های گوناگون، مهاجرت ها و نفوذ قدرت های همسایه، سبب شد که میراث ادیان و اسطوره ها در این منطقه با هم تنیده و ساختار فرهنگی پیچیده ای پدید آید. این منطقه به دلیل تنوع قومی بی نظیر ازخانواده های زبانی هندواروپایی، ترک-آلتایی و ایبری- قفقازی و همزیستی ادیان بزرگ جهان، “موزاییک اقوام” نامیده می شود.۱ این منطقه که ارمنستان، گرجستان و آذربایجان را در بر می گیرد، شاهد تولد کهن ترین سنت های دینی و اسطوره ای جهان بوده است.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12750
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️قفقاز جنوبی گهواره ادیان و اسطوره ها
🖊معصومه فلاحتی، دکتری روابط بین الملل
قفقاز جنوبی منطقه ای منحصر فرد در جهان است که همواره چون پلی میان آسیا و اروپا، بستر پیدایش، تبادل و تکامل ادیان، اسطوره ها و باورهای فرهنگی مختلف بوده است. قفقاز جنوبی به عنوان چهارراه تمدن ها و ادیان، سرزمینی به وسعت حدود ۴۰۰ هزار کیلومتر مربع، با موقعیت استراتژیک میان دریای خزر و سیاه است که عمری چند هزار ساله را در بستر تحولات دینی و اسطوره ای طی کرده است. حضور قومیت های گوناگون، مهاجرت ها و نفوذ قدرت های همسایه، سبب شد که میراث ادیان و اسطوره ها در این منطقه با هم تنیده و ساختار فرهنگی پیچیده ای پدید آید. این منطقه به دلیل تنوع قومی بی نظیر ازخانواده های زبانی هندواروپایی، ترک-آلتایی و ایبری- قفقازی و همزیستی ادیان بزرگ جهان، “موزاییک اقوام” نامیده می شود.۱ این منطقه که ارمنستان، گرجستان و آذربایجان را در بر می گیرد، شاهد تولد کهن ترین سنت های دینی و اسطوره ای جهان بوده است.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12750
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❤4
#اختصاصی
❗️تقابل قدرت در شرق اروپا: نگاهی استراتژیک به نبرد اوکراین و مواجهه رویکردهای ایالات متحده
🖊مرتضی بناءنژاد، کارشناسی ارشد مطالعات امریکا دانشگاه علامه طباطبایی
در میانه هزاره سوم و در بحبوحه تحولات شگرف نظم بین‌الملل، نبرد اوکراین به مثابه صحنه‌ای از رویارویی اراده‌ها و جاه‌طلبی‌های ژئوپلیتیک، اروپا را در کانون توجهات قرار داده است. این درگیری، فراتر از یک نزاع منطقه‌ای، بازتابی از درهم‌تنیدگی منافع حیاتی قدرت‌های بزرگ است؛ جایی که کرملین در پی اعاده جایگاه تاریخی خویش است و کاخ سفید، با دو رویکرد متمایز در دولت‌های اخیر خود، در پی مدیریت پیامدهای آن برای شکل‌دهی به آینده قدرت جهانی است. فهم دقیق انگیزه‌های مسکو و تباین رویکردهای ایالات متحده، چراغ راهی برای درک معادلات پیچیده اوراسیا خواهد بود.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12756
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️تقابل قدرت در شرق اروپا: نگاهی استراتژیک به نبرد اوکراین و مواجهه رویکردهای ایالات متحده
🖊مرتضی بناءنژاد، کارشناسی ارشد مطالعات امریکا دانشگاه علامه طباطبایی
در میانه هزاره سوم و در بحبوحه تحولات شگرف نظم بین‌الملل، نبرد اوکراین به مثابه صحنه‌ای از رویارویی اراده‌ها و جاه‌طلبی‌های ژئوپلیتیک، اروپا را در کانون توجهات قرار داده است. این درگیری، فراتر از یک نزاع منطقه‌ای، بازتابی از درهم‌تنیدگی منافع حیاتی قدرت‌های بزرگ است؛ جایی که کرملین در پی اعاده جایگاه تاریخی خویش است و کاخ سفید، با دو رویکرد متمایز در دولت‌های اخیر خود، در پی مدیریت پیامدهای آن برای شکل‌دهی به آینده قدرت جهانی است. فهم دقیق انگیزه‌های مسکو و تباین رویکردهای ایالات متحده، چراغ راهی برای درک معادلات پیچیده اوراسیا خواهد بود.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12756
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
#اختصاصی
❗️پاکستان و دوگانه تهران-واشنگتن (به مناسبت سفر رئیس جمهور کشورمان به پاکستان)
🖊دکتر بهرام زاهدی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد- واحد علوم و تحقیقات
رفتار پاکستان در ماههای اخیر سبب پدایش انبوهی از سوالات در جامعه ایرانی شده است؛ اگر پاکستان در زمان نبرد ایران و رژیم صهیونیستی با صراحت از ایران در عرصه سیاسی حمایت کرد پس چرا همزمان ترامپ را به عنوان نامزد جایزه صلح نوبل معرفی کرد و چرا در روزهای اخیر از ژنرال کوریلا –فرمانده سنتکام- تجلیل کرد؟ به نظر می رسد پاسخ به این پرسشهاست که مانع از کژفهمی و افراط و تفریط در برخورد با این همسایه شرقی خواهد بود؛ لذا در این یادداشت می کوشیم به قدر توان به ماهیت سیاست خارجی پاکستان بپردازیم و جنبه های مختلف مطرح پیرامون روابط دو جمهوری اسلامی ایران و پاکستان را بررسی کنیم.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12784
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️پاکستان و دوگانه تهران-واشنگتن (به مناسبت سفر رئیس جمهور کشورمان به پاکستان)
🖊دکتر بهرام زاهدی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد- واحد علوم و تحقیقات
رفتار پاکستان در ماههای اخیر سبب پدایش انبوهی از سوالات در جامعه ایرانی شده است؛ اگر پاکستان در زمان نبرد ایران و رژیم صهیونیستی با صراحت از ایران در عرصه سیاسی حمایت کرد پس چرا همزمان ترامپ را به عنوان نامزد جایزه صلح نوبل معرفی کرد و چرا در روزهای اخیر از ژنرال کوریلا –فرمانده سنتکام- تجلیل کرد؟ به نظر می رسد پاسخ به این پرسشهاست که مانع از کژفهمی و افراط و تفریط در برخورد با این همسایه شرقی خواهد بود؛ لذا در این یادداشت می کوشیم به قدر توان به ماهیت سیاست خارجی پاکستان بپردازیم و جنبه های مختلف مطرح پیرامون روابط دو جمهوری اسلامی ایران و پاکستان را بررسی کنیم.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12784
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
👌4❤1
❗️رسول گامزتف، شاعر و نویسنده ملی داغستان
🖊دکتر بهرام امیراحمدیان، استاد دانشگاه، عضو موسس و دبیر اولین انجمن دوستی ایران و گرجستان
رسول گامزاتوویچ گامزاتوف(رسول حمزتف) در ۸ سپتامبر سال ۱۹۲۳، در تسادا (روستایی در منطقه خونزاخ از جمهوری خودمختار شوروی داغستان، در منطقه قفقاز شمالی روسیه) متولد شد. پدرش، گامزات تساداسی، شاعر مردم جمهوری زادگاه خود، برنده جایزه دولتی اتحاد جماهیر شوروی بود و مادرش، (۱۸۸۸-۱۹۶۵) یک زن ساده آسیایی بود.
او با توجه به اینکه مشتاقانه به داستان‌ها و افسانه‌های عامیانه‌ای گوش می‌داد، آنها را برای همیشه در خاطر خود حفظ می‌کرد. اولین معلم او، پدرش، شاعر شناخته شده داغستانی بود. رسول در ۹ سالگی شعر گفتن را آغاز کرد. به زودی شعرهای وی در روزنامه های مهم جمهوری چاپ شد.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12790
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
🖊دکتر بهرام امیراحمدیان، استاد دانشگاه، عضو موسس و دبیر اولین انجمن دوستی ایران و گرجستان
رسول گامزاتوویچ گامزاتوف(رسول حمزتف) در ۸ سپتامبر سال ۱۹۲۳، در تسادا (روستایی در منطقه خونزاخ از جمهوری خودمختار شوروی داغستان، در منطقه قفقاز شمالی روسیه) متولد شد. پدرش، گامزات تساداسی، شاعر مردم جمهوری زادگاه خود، برنده جایزه دولتی اتحاد جماهیر شوروی بود و مادرش، (۱۸۸۸-۱۹۶۵) یک زن ساده آسیایی بود.
او با توجه به اینکه مشتاقانه به داستان‌ها و افسانه‌های عامیانه‌ای گوش می‌داد، آنها را برای همیشه در خاطر خود حفظ می‌کرد. اولین معلم او، پدرش، شاعر شناخته شده داغستانی بود. رسول در ۹ سالگی شعر گفتن را آغاز کرد. به زودی شعرهای وی در روزنامه های مهم جمهوری چاپ شد.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12790
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❤9
#اختصاصی
❗️زنگزور، نقطه انفجار در قفقاز: صورت‌بندی جنگ نظم نوین جهانی در مرزهای ایران
🖊حمید بهرامی، تحلیلگر مستقل روابط بین الملل از اسکاتلند
در سالهای اخیر، قفقاز جنوبی به یکی از مهم‌ترین نقاط کانونی منازعات ژئوپلیتیکی میان بلوک‌های قدرت جهانی تبدیل شده است. جایگاه جغرافیایی منحصربه‌فرد این منطقه، در مرز تلاقی اروپا، روسیه، ایران و ترکیه، آن را به بستری بالقوه برای بازتعریف موازنه قدرت در نظم نوظهور بین‌المللی بدل کرده است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، اگرچه خلأ قدرت حاصل، به‌صورت مقطعی با نفوذ روسیه و مداخلات غربی پر شد، اما از میانه دهه دوم قرن بیست‌و‌یکم، بازی قدرت در قفقاز جنوبی وارد فاز پیچیده‌تری شده که در آن سه مؤلفه‌ی راهبردی برجسته‌اند: بازتعریف مفهوم دربرگیری، نظامی‌سازی لبه‌های ژئوپلیتیکی ایران، و تلاش برای مهار ارتباط زمینی میان سه قدرت شرقی- ایران، روسیه و چین.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12794
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️زنگزور، نقطه انفجار در قفقاز: صورت‌بندی جنگ نظم نوین جهانی در مرزهای ایران
🖊حمید بهرامی، تحلیلگر مستقل روابط بین الملل از اسکاتلند
در سالهای اخیر، قفقاز جنوبی به یکی از مهم‌ترین نقاط کانونی منازعات ژئوپلیتیکی میان بلوک‌های قدرت جهانی تبدیل شده است. جایگاه جغرافیایی منحصربه‌فرد این منطقه، در مرز تلاقی اروپا، روسیه، ایران و ترکیه، آن را به بستری بالقوه برای بازتعریف موازنه قدرت در نظم نوظهور بین‌المللی بدل کرده است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، اگرچه خلأ قدرت حاصل، به‌صورت مقطعی با نفوذ روسیه و مداخلات غربی پر شد، اما از میانه دهه دوم قرن بیست‌و‌یکم، بازی قدرت در قفقاز جنوبی وارد فاز پیچیده‌تری شده که در آن سه مؤلفه‌ی راهبردی برجسته‌اند: بازتعریف مفهوم دربرگیری، نظامی‌سازی لبه‌های ژئوپلیتیکی ایران، و تلاش برای مهار ارتباط زمینی میان سه قدرت شرقی- ایران، روسیه و چین.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12794
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
👎10👌8❤3
#اختصاصی
❗️پیشرفت‌های ژنتیک جمعیتی در هند: از IndiGen تا پروژه ژنوم قبایل گجرات
🖊پریسا احتشام‌نیا، دانشجوی دکتری مطالعات شبه‌قاره هند، دانشکده مطالعات جهان، دانشگاه تهران
برنامه (IndiGen)، که توسط شورای تحقیقات علمی و صنعتی هند (CSIR) آغاز و از طریق مؤسسه ژنومیک و زیست‌شناسی تلفیقی (CSIR‑IGIB) و مرکز زیست‌شناسی سلولی و مولکولی (CSIR‑CCMB) اجرا میشود، نخستین تلاش در مقیاس ملی برای ساخت پایگاه داده ژنومی براساس تنوع قومی گسترده هند است (Kumar, 2023). اهداف اصلی این پروژه عبارت‌اند از: کاتالوگ‌سازی فراوانی آلل‌ها[۱] برای واریانت‌های بالینی، تسهیل داروشناسی ژنتیکی (فارماکوژنومیکس[۲])، غربالگری حاملان بیماری، و پشتیبانی از پزشکی دقیق و خاص برای گروه قومی مختلف ساکن در کشور هند.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12797
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️پیشرفت‌های ژنتیک جمعیتی در هند: از IndiGen تا پروژه ژنوم قبایل گجرات
🖊پریسا احتشام‌نیا، دانشجوی دکتری مطالعات شبه‌قاره هند، دانشکده مطالعات جهان، دانشگاه تهران
برنامه (IndiGen)، که توسط شورای تحقیقات علمی و صنعتی هند (CSIR) آغاز و از طریق مؤسسه ژنومیک و زیست‌شناسی تلفیقی (CSIR‑IGIB) و مرکز زیست‌شناسی سلولی و مولکولی (CSIR‑CCMB) اجرا میشود، نخستین تلاش در مقیاس ملی برای ساخت پایگاه داده ژنومی براساس تنوع قومی گسترده هند است (Kumar, 2023). اهداف اصلی این پروژه عبارت‌اند از: کاتالوگ‌سازی فراوانی آلل‌ها[۱] برای واریانت‌های بالینی، تسهیل داروشناسی ژنتیکی (فارماکوژنومیکس[۲])، غربالگری حاملان بیماری، و پشتیبانی از پزشکی دقیق و خاص برای گروه قومی مختلف ساکن در کشور هند.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12797
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❤2😁2🤔1
#اختصاصی
❗️کریدور مغری: سیب نفاق یا شاخه زیتون؟
🖊آرمن مارتیروسیان، مدرس شعبه دانشگاه دولتی لومونوسوف مسکو در ایروان، معاون وزیر امور خارجه جمهوری ارمنستان (۱۹۹۹–۲۰۰۳)، سفیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار
ارمنستان در نقطه عطفی تاریخی قرار دارد؛ جایی که ژئوپلیتیک به‌طور فزاینده‌ای با ژئواکونومی در هم تنیده میشود. اینکه این کشور در حاشیه جغرافیای ترانزیتی باقی بماند یا به یک قطب منطقه‌ای تبدیل شود، به چگونگی بهره‌برداری دیپلماتیک از موقعیت جغرافیایی‌اش بستگی دارد.
از ژئوپلیتیک به ژئواکونومی: تغییری در منطق قدرت
در عصر امپراتوری‌ها در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، قدرت یک دولت با وسعت قلمرو تحت کنترل و مشارکتش در اتحادهای نظامی سنجیده می‌شد. جنگ جهانی دوم، مفهوم “فضای حیاتی” یا Lebensraum را بی‌اعتبار کرد. روند استعمارزدایی و افزایش وابستگی اقتصادی متقابل پس از دهه ۱۹۶۰، راه را برای رقابت‌های صلح‌آمیزتر بر سر مواد خام، بازارها و فناوری‌های پیشرفته هموار کرد.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12803
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️کریدور مغری: سیب نفاق یا شاخه زیتون؟
🖊آرمن مارتیروسیان، مدرس شعبه دانشگاه دولتی لومونوسوف مسکو در ایروان، معاون وزیر امور خارجه جمهوری ارمنستان (۱۹۹۹–۲۰۰۳)، سفیر فوق‌العاده و تام‌الاختیار
ارمنستان در نقطه عطفی تاریخی قرار دارد؛ جایی که ژئوپلیتیک به‌طور فزاینده‌ای با ژئواکونومی در هم تنیده میشود. اینکه این کشور در حاشیه جغرافیای ترانزیتی باقی بماند یا به یک قطب منطقه‌ای تبدیل شود، به چگونگی بهره‌برداری دیپلماتیک از موقعیت جغرافیایی‌اش بستگی دارد.
از ژئوپلیتیک به ژئواکونومی: تغییری در منطق قدرت
در عصر امپراتوری‌ها در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، قدرت یک دولت با وسعت قلمرو تحت کنترل و مشارکتش در اتحادهای نظامی سنجیده می‌شد. جنگ جهانی دوم، مفهوم “فضای حیاتی” یا Lebensraum را بی‌اعتبار کرد. روند استعمارزدایی و افزایش وابستگی اقتصادی متقابل پس از دهه ۱۹۶۰، راه را برای رقابت‌های صلح‌آمیزتر بر سر مواد خام، بازارها و فناوری‌های پیشرفته هموار کرد.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12803
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
👍3👎2❤1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
۷۶ سال پیش، ائتلاف “دفاعی” ناتو برای مقابله با ترس از گسترش کمونیسم به اروپا تأسیس شد.
وقتی اتحاد جماهیر شوروی از میان رفت، توجیه اصلی ناتو برای ادامه‌ی حیات نیز از بین رفت. با این حال، این ائتلاف “دفاعی” برخلاف توصیه بسیاری در غرب و هشدارهای روسیه، به گسترش خود ادامه داد.
این اعتراضات و هشدارها، نادیده گرفته شدند، چرا که این ائتلاف به ترویج نگاه جهان‌نگر آمریکای شمالی در اروپا و میان اعضای در حال گسترش اروپای شرقی ادامه داد. ناتو امروزه خود را نه به عنوان یک اتحاد نظامی، بلکه به‌عنوان برنامه فروش تسلیحات و یک سکوی سیاسی اثبات کرده است. این ائتلاف با انرژی فراوان در بسیاری از اقدامات نظامی یکجانبه، غیرقانونی و خشن شرکت کرده.
ناتو، به‌جای دفاع از اروپا در برابر جنگ، به‌نظر می‌رسد که خود در مسیر تبدیل شدن به بخشی از یک پیش‌گویی خودساخته از جنگ و ویرانی قرار دارد. هیچ‌گاه چیزی از درون ماشین، علیه ماشین عمل نمی‌کند — و ناتو، برخلاف آنچه گفته میشود، یک کارخانه عظیم سودآوری و یک طرح پانزی بزرگ است که از ترس برای فروش سلاح استفاده می‌کند.
وقتی اتحاد جماهیر شوروی از میان رفت، توجیه اصلی ناتو برای ادامه‌ی حیات نیز از بین رفت. با این حال، این ائتلاف “دفاعی” برخلاف توصیه بسیاری در غرب و هشدارهای روسیه، به گسترش خود ادامه داد.
این اعتراضات و هشدارها، نادیده گرفته شدند، چرا که این ائتلاف به ترویج نگاه جهان‌نگر آمریکای شمالی در اروپا و میان اعضای در حال گسترش اروپای شرقی ادامه داد. ناتو امروزه خود را نه به عنوان یک اتحاد نظامی، بلکه به‌عنوان برنامه فروش تسلیحات و یک سکوی سیاسی اثبات کرده است. این ائتلاف با انرژی فراوان در بسیاری از اقدامات نظامی یکجانبه، غیرقانونی و خشن شرکت کرده.
ناتو، به‌جای دفاع از اروپا در برابر جنگ، به‌نظر می‌رسد که خود در مسیر تبدیل شدن به بخشی از یک پیش‌گویی خودساخته از جنگ و ویرانی قرار دارد. هیچ‌گاه چیزی از درون ماشین، علیه ماشین عمل نمی‌کند — و ناتو، برخلاف آنچه گفته میشود، یک کارخانه عظیم سودآوری و یک طرح پانزی بزرگ است که از ترس برای فروش سلاح استفاده می‌کند.
👍7❤1👌1
جنگ کریدورها در خاورمیانه (2).pdf
701.7 KB
ترجمه مقاله آرش رئیسی نژاد به همراه آرشام رئیسی نژاد با موضوع :
جنگ کوریدورها در خاورمیانه
منتشر شده در مجله
Middle East Policy
با وجود تلاش‌های اخیر ایران برای تعامل مجدد با اقتصاد جهانی، این کشور همچنان بهای سنگینی به‌واسطه تحریم‌های غرب می‌پردازد. هرچند روزگاری جاده ابریشم از ایران عبور می‌کرد، اما این پیشینه تاریخی امروزه رنگ باخته است، زیرا مسیرهای جایگزین اهمیت بیشتری یافته‌اند. این، از دست‌دادنی چشمگیر برای کشوری است که زمانی در مرکز شبکه‌های بازرگانی کهن قرار داشت.
جنگ کوریدورها در خاورمیانه
منتشر شده در مجله
Middle East Policy
با وجود تلاش‌های اخیر ایران برای تعامل مجدد با اقتصاد جهانی، این کشور همچنان بهای سنگینی به‌واسطه تحریم‌های غرب می‌پردازد. هرچند روزگاری جاده ابریشم از ایران عبور می‌کرد، اما این پیشینه تاریخی امروزه رنگ باخته است، زیرا مسیرهای جایگزین اهمیت بیشتری یافته‌اند. این، از دست‌دادنی چشمگیر برای کشوری است که زمانی در مرکز شبکه‌های بازرگانی کهن قرار داشت.
👌6👎3
#اختصاصی
❗️زنگزور: گذرگاهی کوچک با پیامدهای بزرگ ژئوپلیتیک
🖊بابک بوذری، دانشجوی دکتری مطالعات روسیه ،دانشکده مطالعات جهان، دانشگاه تهران
کریدور زنگزور، یک مسیر ارتباطی ۳۵ کیلومتری در استان سیونیک ارمنستان است و موجب اتصال جمهوری آذربایجان به نخجوان و ترکیه میشود که پتانسیل تبدیل شدن به شاهراه ارتباطی اوراسیا بین اروپا، آسیای مرکزی و خاورمیانه را دارد. ولی در سالهای اخیر، این کریدور، از یک طرح ترانزیتی فراتر رفته و به یکی از کانونهای تنش ژئوپلیتیکی در قفقاز جنوبی تبدیل شده است، بطوریکه پیامدهای آن برای بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، فراتر از ابعاد اقتصادی آن شده و توازن قدرت در اوراسیا را دستخوش تغییر قرار داده است. بر اساس نظریه توازن قوا، تشکیل این کریدور میتواند توازن منطقه‌ای را به ضرر ایران تغییر دهد و منجر به از بین رفتن ظرفیتهای ژئوپلیتیکی کشور شود. اهمیت این پروژه منجر به تحولات امنیتی، بازتعریف توازن قوا و بازآرایی الگوهای همکاری و رقابت منطقه‌ای میگردد.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12816
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️زنگزور: گذرگاهی کوچک با پیامدهای بزرگ ژئوپلیتیک
🖊بابک بوذری، دانشجوی دکتری مطالعات روسیه ،دانشکده مطالعات جهان، دانشگاه تهران
کریدور زنگزور، یک مسیر ارتباطی ۳۵ کیلومتری در استان سیونیک ارمنستان است و موجب اتصال جمهوری آذربایجان به نخجوان و ترکیه میشود که پتانسیل تبدیل شدن به شاهراه ارتباطی اوراسیا بین اروپا، آسیای مرکزی و خاورمیانه را دارد. ولی در سالهای اخیر، این کریدور، از یک طرح ترانزیتی فراتر رفته و به یکی از کانونهای تنش ژئوپلیتیکی در قفقاز جنوبی تبدیل شده است، بطوریکه پیامدهای آن برای بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، فراتر از ابعاد اقتصادی آن شده و توازن قدرت در اوراسیا را دستخوش تغییر قرار داده است. بر اساس نظریه توازن قوا، تشکیل این کریدور میتواند توازن منطقه‌ای را به ضرر ایران تغییر دهد و منجر به از بین رفتن ظرفیتهای ژئوپلیتیکی کشور شود. اهمیت این پروژه منجر به تحولات امنیتی، بازتعریف توازن قوا و بازآرایی الگوهای همکاری و رقابت منطقه‌ای میگردد.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12816
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
👍5👎4😁3
📍دیدگاه روسی درباره تحولات قفقاز:
❗️توافقات اخیر میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان – که در واقع هیچ سند رسمی و مکتوبی برای آن وجود ندارد – نمونه‌ای گویا از تبدیل دیپلماسی به یک نمایش رسانه‌ای است.
مراسم امضای پرزرق‌وبرق در دفتر بیضی کاخ سفید با برند شخصی ترامپ («Trump Route»)، عکس‌های تبلیغاتی برای شبکه‌های اجتماعی و تیترهای پرهیجان درباره «صلح تاریخی»، تصویری ساختند که با واقعیت میدانی فاصله زیادی دارد.
در این روایت، «صلح» دیگر یک توافق واقعی برای حل اختلافات نیست، بلکه پروژه‌ای محتوایی است که ذی‌نفعان اصلی آن نه طرف‌های درگیر، بلکه برگزارکنندگان این صحنه‌آرایی هستند: ترامپ شرایط لازم برای مطرح‌شدن به‌عنوان نامزد جایزه نوبل صلح و نیز فرصتی برای منحرف‌کردن توجه افکار عمومی از مسائل داخلی آمریکا را به دست می‌آورد، و برخی شرکت‌های آمریکایی نیز در پی کسب کنترل احتمالی بر زیرساخت‌های راهبردی منطقه هستند.
شیوه‌های این نوع دیپلماسی رسانه‌ای:
1️⃣ دستکاری در واژگان: ایجاد این تصور که یک بیانیه کلی همان ارزش و اعتبار یک قرارداد الزام‌آور را دارد. عباراتی چون «توافق صلح» یا «پایان ۳۵ سال جنگ» همانند پرده پایانی یک داستان بزرگ شنیده می‌شوند، حتی اگر در عمل تنها به معنای توقف موقت درگیری‌ها باشند.
2️⃣ ایجاد توهم اجماع جهانی: انتخاب کاخ سفید به‌عنوان صحنه اصلی این نمایش، القاکننده این حس است که «تمام جهان» از توافق حمایت می‌کند. استقبال اروپا و همراهی ترکیه این تصور را تقویت می‌کند.
3️⃣ بصری‌سازی آیینی: همانند تبلیغات حرفه‌ای، همه جزئیات از نور و پس‌زمینه گرفته تا پرچم‌ها و دست‌دادن‌ها دقیقاً طراحی میشود تا عکس‌ها به‌عنوان سند «صلح» در ذهن‌ها ثبت شوند، حتی اگر متن واقعی وجود نداشته باشد.
4️⃣ بازی‌سازی (گیمیفیکیشن): مسیر برندشده TRIPP به‌سان مدالی در یک بازی رایانه‌ای جلوه می‌کند؛ سیاست به عرصه‌ای برای جمع‌آوری «دستاورد» و نمایش آن با لوگو و هشتگ تبدیل میشود.
5️⃣ لنگرهای احساسی: تمرکز بر جملات قصار و شعارهای تأثیرگذار – مانند «آنها ۳۵ سال جنگیدند و اکنون تا ابد دوست خواهند بود» – که اثر روانی بیشتری از هر بند حقوقی دارند.
6️⃣ مجازی‌سازی سند: جایگزینی متن رسمی با اینفوگرافیک، بیانیه مطبوعاتی و ویدئوهای تبلیغاتی. نبود سند علنی نه‌تنها ضعف محسوب نمی‌شود، بلکه به رازآلودگی و اثرگذاری رسانه‌ای می‌افزاید.
با وجود این نمایش‌ها، واقعیت میدانی تغییر نکرده است: نیروهای آذربایجانی همچنان در خاک ارمنستان حضور دارند، اسیران ارمنی آزاد نشده‌اند و بیش از ۱۰۰ هزار پناهنده قره‌باغ امکان بازگشت ندارند.
سهم هر طرف:
🔹ترامپ: شرایط لازم برای مطرح‌شدن به‌عنوان نامزد نوبل و انحراف توجه افکار عمومی.
🔸شرکت‌های آمریکایی: امکان کنترل بلندمدت بر زیرساخت‌های راهبردی.
🔹آذربایجان: مشروعیت‌بخشی بین‌المللی به دستاوردهای نظامی.
🔸ارمنستان: چند تصویر نمادین از «صلح تاریخی» در کنار پذیرش کامل شرایط طرف مقابل.
صلح سنتی بر قراردادهای دقیق، تعهدات روشن و ضمانت‌های اجرایی استوار است؛ اما نسخه رسانه‌ای بر بیانیه‌های مبهم و به تعویق انداختن جزئیات تکیه دارد. در این مدل، تصویر و روایت جای واقعیت را می‌گیرند و موفق کسی است که بهترین صحنه را بسازد، نه کسی که مناقشه را حل کند.
جمع‌بندی: این الگو نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از طریق مدیریت رسانه‌ای یک «توافق صلح»، به دستاوردهای نظامی مشروعیت بخشید؛ روشی که میتواند در مناطق دیگری همچون خاورمیانه، شمال دریای سیاه و تایوان نیز به‌کار رود.
🔎 انتشار این مطلب صرفا جهت اطلاع‌رسانی است و به معنای تایید دیدگاه‌های مطرح‌شده توسط موسسه نمی‌باشد.
❗️توافقات اخیر میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان – که در واقع هیچ سند رسمی و مکتوبی برای آن وجود ندارد – نمونه‌ای گویا از تبدیل دیپلماسی به یک نمایش رسانه‌ای است.
مراسم امضای پرزرق‌وبرق در دفتر بیضی کاخ سفید با برند شخصی ترامپ («Trump Route»)، عکس‌های تبلیغاتی برای شبکه‌های اجتماعی و تیترهای پرهیجان درباره «صلح تاریخی»، تصویری ساختند که با واقعیت میدانی فاصله زیادی دارد.
در این روایت، «صلح» دیگر یک توافق واقعی برای حل اختلافات نیست، بلکه پروژه‌ای محتوایی است که ذی‌نفعان اصلی آن نه طرف‌های درگیر، بلکه برگزارکنندگان این صحنه‌آرایی هستند: ترامپ شرایط لازم برای مطرح‌شدن به‌عنوان نامزد جایزه نوبل صلح و نیز فرصتی برای منحرف‌کردن توجه افکار عمومی از مسائل داخلی آمریکا را به دست می‌آورد، و برخی شرکت‌های آمریکایی نیز در پی کسب کنترل احتمالی بر زیرساخت‌های راهبردی منطقه هستند.
شیوه‌های این نوع دیپلماسی رسانه‌ای:
1️⃣ دستکاری در واژگان: ایجاد این تصور که یک بیانیه کلی همان ارزش و اعتبار یک قرارداد الزام‌آور را دارد. عباراتی چون «توافق صلح» یا «پایان ۳۵ سال جنگ» همانند پرده پایانی یک داستان بزرگ شنیده می‌شوند، حتی اگر در عمل تنها به معنای توقف موقت درگیری‌ها باشند.
2️⃣ ایجاد توهم اجماع جهانی: انتخاب کاخ سفید به‌عنوان صحنه اصلی این نمایش، القاکننده این حس است که «تمام جهان» از توافق حمایت می‌کند. استقبال اروپا و همراهی ترکیه این تصور را تقویت می‌کند.
3️⃣ بصری‌سازی آیینی: همانند تبلیغات حرفه‌ای، همه جزئیات از نور و پس‌زمینه گرفته تا پرچم‌ها و دست‌دادن‌ها دقیقاً طراحی میشود تا عکس‌ها به‌عنوان سند «صلح» در ذهن‌ها ثبت شوند، حتی اگر متن واقعی وجود نداشته باشد.
4️⃣ بازی‌سازی (گیمیفیکیشن): مسیر برندشده TRIPP به‌سان مدالی در یک بازی رایانه‌ای جلوه می‌کند؛ سیاست به عرصه‌ای برای جمع‌آوری «دستاورد» و نمایش آن با لوگو و هشتگ تبدیل میشود.
5️⃣ لنگرهای احساسی: تمرکز بر جملات قصار و شعارهای تأثیرگذار – مانند «آنها ۳۵ سال جنگیدند و اکنون تا ابد دوست خواهند بود» – که اثر روانی بیشتری از هر بند حقوقی دارند.
6️⃣ مجازی‌سازی سند: جایگزینی متن رسمی با اینفوگرافیک، بیانیه مطبوعاتی و ویدئوهای تبلیغاتی. نبود سند علنی نه‌تنها ضعف محسوب نمی‌شود، بلکه به رازآلودگی و اثرگذاری رسانه‌ای می‌افزاید.
با وجود این نمایش‌ها، واقعیت میدانی تغییر نکرده است: نیروهای آذربایجانی همچنان در خاک ارمنستان حضور دارند، اسیران ارمنی آزاد نشده‌اند و بیش از ۱۰۰ هزار پناهنده قره‌باغ امکان بازگشت ندارند.
سهم هر طرف:
🔹ترامپ: شرایط لازم برای مطرح‌شدن به‌عنوان نامزد نوبل و انحراف توجه افکار عمومی.
🔸شرکت‌های آمریکایی: امکان کنترل بلندمدت بر زیرساخت‌های راهبردی.
🔹آذربایجان: مشروعیت‌بخشی بین‌المللی به دستاوردهای نظامی.
🔸ارمنستان: چند تصویر نمادین از «صلح تاریخی» در کنار پذیرش کامل شرایط طرف مقابل.
صلح سنتی بر قراردادهای دقیق، تعهدات روشن و ضمانت‌های اجرایی استوار است؛ اما نسخه رسانه‌ای بر بیانیه‌های مبهم و به تعویق انداختن جزئیات تکیه دارد. در این مدل، تصویر و روایت جای واقعیت را می‌گیرند و موفق کسی است که بهترین صحنه را بسازد، نه کسی که مناقشه را حل کند.
جمع‌بندی: این الگو نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از طریق مدیریت رسانه‌ای یک «توافق صلح»، به دستاوردهای نظامی مشروعیت بخشید؛ روشی که میتواند در مناطق دیگری همچون خاورمیانه، شمال دریای سیاه و تایوان نیز به‌کار رود.
🔎 انتشار این مطلب صرفا جهت اطلاع‌رسانی است و به معنای تایید دیدگاه‌های مطرح‌شده توسط موسسه نمی‌باشد.
👎9👍7❤2🔥1
#اختصاصی
❗️غوغای زنگزور و متهمی که ناشناس مانده است
🖊محمود شوری؛ معاون پژوهشی موسسه ایراس
در مرزهای شمال‌غربی ایران آنچه که انتظار می‌رفت رخ دهد، رخ داد و ارمنستان برای خروج از «جهان روسی» مسیر ترامپ را انتخاب کرد. از سال ۲۰۱۸ که ارامنه، پاشینیان متمایل به غرب را بر سرژ سرکیسیان نزدیک به روسیه ترجیح دادند، شاید می‌شد چنین روزهایی را پیش‌بینی کرد. در آن سوی ماجرا، جمهوری آذربایجان، سرمست از گرفتاری ایران و روسیه در بحران‌های متفاوت، یک امتیاز دیگر را به نام خود ثبت کرد و همزمان حق دلالی -و یا به عبارت بهتر سهم سلطانی- را هم به حساب آمریکایی‌ها واریز کرد. روس‌ها هم که مدت‌هاست در قفقاز قافیه را باخته‌اند، احتمالا امیدوار به نیمچه سهمی که شاید علیف و متحد او اردوغان، از این پیروزی برای آنها کنار گذاشته باشند، به هشداری اکتفا کرده و به امید آینده نشسته‌اند. در ایران، اما بر سر شکستی که هیچکس به درستی نمی‌داند مقصر آن کیست و یا اینکه اصلاً شکستی هست یانه، غوغایی برپا شده است.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12830
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️غوغای زنگزور و متهمی که ناشناس مانده است
🖊محمود شوری؛ معاون پژوهشی موسسه ایراس
در مرزهای شمال‌غربی ایران آنچه که انتظار می‌رفت رخ دهد، رخ داد و ارمنستان برای خروج از «جهان روسی» مسیر ترامپ را انتخاب کرد. از سال ۲۰۱۸ که ارامنه، پاشینیان متمایل به غرب را بر سرژ سرکیسیان نزدیک به روسیه ترجیح دادند، شاید می‌شد چنین روزهایی را پیش‌بینی کرد. در آن سوی ماجرا، جمهوری آذربایجان، سرمست از گرفتاری ایران و روسیه در بحران‌های متفاوت، یک امتیاز دیگر را به نام خود ثبت کرد و همزمان حق دلالی -و یا به عبارت بهتر سهم سلطانی- را هم به حساب آمریکایی‌ها واریز کرد. روس‌ها هم که مدت‌هاست در قفقاز قافیه را باخته‌اند، احتمالا امیدوار به نیمچه سهمی که شاید علیف و متحد او اردوغان، از این پیروزی برای آنها کنار گذاشته باشند، به هشداری اکتفا کرده و به امید آینده نشسته‌اند. در ایران، اما بر سر شکستی که هیچکس به درستی نمی‌داند مقصر آن کیست و یا اینکه اصلاً شکستی هست یانه، غوغایی برپا شده است.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12830
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❤5😁2
#اختصاصی
❗️بازتعریف سیاست ایران در قفقاز جنوبی متناسب با توافق جدید TRIPP
دورنمای آینده قفقاز جنوبی پس از توافق واشنگتن و موضع ایران؛ فرصت یا تهدید؟
🖊حسن بهشتی پور، کارشناس ارشد روابط بین‌الملل و عضو شورای علمی ایراس
توافق ۱۷ مرداد ۱۴۰۴ میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان با حضور دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، نقطه عطفی در تحولات قفقاز جنوبی محسوب میشود. بر اساس این توافق، آذربایجان میتواند از طریق خاک ارمنستان، نخجوان را به سرزمین اصلی خود متصل کند. این مسیر که با نام «TRIPP» یا «مسیر ترامپ برای صلح و رفاه بین‌المللی» شناخته میشود، قرار است توسط کنسرسیومی مشترک از ارمنستان و ایالات متحده ساخته و مدیریت شود.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12834
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️بازتعریف سیاست ایران در قفقاز جنوبی متناسب با توافق جدید TRIPP
دورنمای آینده قفقاز جنوبی پس از توافق واشنگتن و موضع ایران؛ فرصت یا تهدید؟
🖊حسن بهشتی پور، کارشناس ارشد روابط بین‌الملل و عضو شورای علمی ایراس
توافق ۱۷ مرداد ۱۴۰۴ میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان با حضور دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، نقطه عطفی در تحولات قفقاز جنوبی محسوب میشود. بر اساس این توافق، آذربایجان میتواند از طریق خاک ارمنستان، نخجوان را به سرزمین اصلی خود متصل کند. این مسیر که با نام «TRIPP» یا «مسیر ترامپ برای صلح و رفاه بین‌المللی» شناخته میشود، قرار است توسط کنسرسیومی مشترک از ارمنستان و ایالات متحده ساخته و مدیریت شود.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12834
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
👎3👍1
#اختصاصی
❗️سازمان همکاری شانگهای بر سر دو راهی: نفوذ رو به افول هند در میانه تقویت محور چین و پاکستان
🖊عُمِیر جَمال، کاندیدای دکترا در دانشگاه اوتاگو، نیوزیلند و محقق مرکز ریسک اطلاعاتی دیپلمات
امتناع هند از تأیید بیانیه مشترک اجلاس وزرای دفاعِ سازمان همکاری شانگهای در 25 ژوئن 2025 در پکن به دلیل عدم گنجاندن بندهایی در رابطه با حمله تروریستی پَهَلگام در آوریل ۲۰۲۵ در کشمیر تحت کنترلِ هند، شکافِ فزاینده این سازمان را نشان داد. در حالی که پاکستان موفق شد ناآرامی های بلوچستان را به عنوان موضوعی مرتبط با سازمان همکاری شانگهای در این اجلاس مطرح کند. حمایت آشکار چین از پاکستان و نیز خودداری هند از تایید بیانیه محکومیت سازمان همکاری شانگهای حمله نظامی اسرائیل به ایران، معضل و سردرگمی استراتژیکِ هند را برجسته تر ساخته است. باقی ماندن در این سازمان مستلزم تعامل با پاکستان و چین در مورد مسائل مورد مناقشه مانند بلوچستان است.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12839
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️سازمان همکاری شانگهای بر سر دو راهی: نفوذ رو به افول هند در میانه تقویت محور چین و پاکستان
🖊عُمِیر جَمال، کاندیدای دکترا در دانشگاه اوتاگو، نیوزیلند و محقق مرکز ریسک اطلاعاتی دیپلمات
امتناع هند از تأیید بیانیه مشترک اجلاس وزرای دفاعِ سازمان همکاری شانگهای در 25 ژوئن 2025 در پکن به دلیل عدم گنجاندن بندهایی در رابطه با حمله تروریستی پَهَلگام در آوریل ۲۰۲۵ در کشمیر تحت کنترلِ هند، شکافِ فزاینده این سازمان را نشان داد. در حالی که پاکستان موفق شد ناآرامی های بلوچستان را به عنوان موضوعی مرتبط با سازمان همکاری شانگهای در این اجلاس مطرح کند. حمایت آشکار چین از پاکستان و نیز خودداری هند از تایید بیانیه محکومیت سازمان همکاری شانگهای حمله نظامی اسرائیل به ایران، معضل و سردرگمی استراتژیکِ هند را برجسته تر ساخته است. باقی ماندن در این سازمان مستلزم تعامل با پاکستان و چین در مورد مسائل مورد مناقشه مانند بلوچستان است.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12839
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❤2
Forwarded from Совет по внешней и оборонной политике
Член СВОП Дмитрий Суслов о предстоящей встрече президентов США и России.
https://www.kommersant.ru/doc/7958262?tg
https://www.kommersant.ru/doc/7958262?tg
Коммерсантъ
«В успехе саммита на Аляске заинтересованы обе стороны»
Дмитрий Суслов — о предстоящей встрече президентов России и США
Совет по внешней и оборонной политике
Член СВОП Дмитрий Суслов о предстоящей встрече президентов США и России. https://www.kommersant.ru/doc/7958262?tg
📍روسیه و آمریکا خواهان موفقیت اجلاس آلاسکا هستند.
دیدار ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ در ۱۵ آگوست در آلاسکا تاریخی خواهد بود، این اولین اجلاس روسیه و ایالات متحده از تابستان ۲۰۲۱ است.
برای اولین بار، دیدار رهبران روسیه و آمریکا در آلاسکا برگزار خواهد شد، نزدیک‌ترین ایالت به روسیه که زمانی بخشی از امپراتوری روسیه بود.
در نهایت، این اجلاس نمادی از تغییر در روابط روسیه و آمریکا در مقایسه با دوره بایدن خواهد بود، زمانی که چنین دیدارهایی غیرممکن بود و واشنگتن، سعی در منزوی کردن روسیه در صحنه بین‌المللی داشت.
موضوع اصلی در دستور کار اجلاس، حل و فصل موضوع اوکراین خواهد بود.
انتخاب آلاسکا نمادین است: این کشور به روسیه نزدیک است (کمتر از ۴ کیلومتر در تنگه برینگ) و از اوکراین و اروپا دور است. نه زلنسکی و نه اروپایی‌ها در این جلسه حضور نخواهند داشت. بنابراین، مسکو و واشنگتن به عنوان قدرت‌های بزرگی که به قول ترامپ، "کارت‌ها را در دست دارند"تصمیمات اصلی را می‌گیرند و سپس دیگران را از تصمیمات مطلع می‌کنند. توانایی اروپا، و به ویژه اوکراین، برای تأثیرگذاری بر این تصمیمات محدود است.
انتظارات از اجلاس در مورد مسئله اوکراین خوش‌بینانه است و اگر ترامپ تسلیم تحریکات اروپایی‌ها نشود، می‌توان موفقیت را پیش‌بینی کرد.
چنین اجلاس‌هایی صرفاً «برای گفتگو» برگزار نمی‌شوند، بلکه معمولاً آخرین مرحله از یک فرآیند طولانی هستند که برای تأیید تصمیمات از پیش تعیین‌شده طراحی شده است. ایده برگزاری این جلسه در نتیجه مذاکرات سه ساعته بین پوتین و ویتکوف در 6 آگوست مطرح شد که هر دو طرف آن را بسیار موفق خواندند و یوری اوشاکوف، دستیار رئیس جمهور روسیه، گفت که واشنگتن پیشنهادی به مسکو ارائه داده که «بسیار قابل قبول» است. به نظر می‌رسد تصمیم اولیه‌ای در مورد طرح یا رویکرد مشترک برای حل مناقشه یا حداقل شرایط آتش‌بس دارند.
هر دو طرف به موفقیت اجلاس آلاسکا علاقه‌مند هستند. تلاش ترامپ برای اعمال فشار بر روسیه با مجبور کردن شرکای تجاری اصلی آن، چین و هند، به خودداری از واردات نفت روسیه شکست خورد و منجر به نتایج معکوس شد.
به احتمال زیاد، همین شکست و درک این موضوع که ایالات متحده فرصتی برای اعمال فشار مؤثر بر روسیه بدون آسیب جدی به خود ندارد، منجر به سفر ناگهانی ویتکوف به مسکو و ایده اجلاس با پوتین شد. یک اجلاس موفقیت‌آمیز در آلاسکا به ترامپ فرصت می‌دهد تا پیروزمندانه از دامی که با تلاش برای اعمال فشار بر مسکو از طریق پکن و دهلی نو در آن گرفتار شده است، بیرون بیاید.
روسیه نیز به موفقیت این اجلاس علاقه‌مند است. این امر جایگاه بین‌المللی آن را تقویت خواهد کرد و صحبت از «انزوا»ی آن را در غرب به فراموشی خواهد سپرد.
اروپا مانند یک بیگانه به نظر خواهد رسید. این اجلاس شکاف فراآتلانتیکی را عمیق‌تر خواهد کرد و بار دیگر جایگاه اروپا را به عنوان سرسخت‌ترین دشمن روسیه تا به امروز تضعیف کرده و انزوا و حاشیه‌نشینی بین‌المللی آن را افزایش خواهد داد.
و از همه مهم‌تر، یک برد برای روسیه در مورد اوکراین است، به ویژه در شرایطی که ظاهراً آمریکا و غرب ابزارهای فشار مؤثری بر روسیه ندارند. اگر این اجلاس بتواند دیدگاه مشترک روسیه و آمریکا را در مورد شرایط آتش‌بس و توافق نهایی تصویب کند، خوب خواهد بود، زیرا اساساً بر اساس رویکرد روسیه خواهند بود.
در نتیجه، در مورد مسئله اوکراین، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که یک دیدگاه مشترک روسی-آمریکایی در مورد شرایط آتش‌بس اتخاذ شود و به کیف و اروپا ارائه خواهد شد. امتناع اروپا از این پیشنهاد، به معنای قطع کامل کمک‌های آمریکا به اوکراین، از جمله ارائه اطلاعات، خواهد بود که شکست نظامی کیف را تسریع خواهد کرد.
در عین حال، دستور کار اجلاس به وضوح تنها به اوکراین محدود نخواهد شد.
محل برگزاری جلسه نشان می‌دهد که چشم‌انداز همکاری اقتصادی بین روسیه و ایالات متحده در قطب شمال قطعاً مورد بحث قرار خواهد گرفت که میتواند مزایای زیادی برای هر دو طرف داشته باشد. همچنین، گفتگوی آنها اهمیت سیاسی زیادی خواهد داشت و نمادی از تمایل به غلبه بر بار منفی انباشته شده در روابط بین مسکو و واشنگتن از آغاز بحران اوکراین در سال ۲۰۱۴ است.
در نهایت، روسیه درست قبل از ورود ویتکوف به مسکو، پایان تعلیق یکجانبه استقرار موشک‌های میان‌برد و کوتاه‌برد زمینی (INF) را اعلام کرد و گفت که این اقدام واکنشی به اقدامات ایالات متحده بوده است. موضوع پیمان INF و کنترل تسلیحات، از جمله سلاح‌های استراتژیک، و همچنین چشم‌انداز ثبات استراتژیک پس از انقضای پیمان تسلیحات تهاجمی استراتژیک در فوریه 2026، در نشست آلاسکا نیز مورد بحث قرار خواهد گرفت.
دمیتری سوسلوف، معاون مدیر مرکز مطالعات جامع اروپا و بین‌المللی، دانشکده اقتصاد جهانی و امور بین‌الملل، کارشناس باشگاه گفتگوی والدای
دیدار ولادیمیر پوتین و دونالد ترامپ در ۱۵ آگوست در آلاسکا تاریخی خواهد بود، این اولین اجلاس روسیه و ایالات متحده از تابستان ۲۰۲۱ است.
برای اولین بار، دیدار رهبران روسیه و آمریکا در آلاسکا برگزار خواهد شد، نزدیک‌ترین ایالت به روسیه که زمانی بخشی از امپراتوری روسیه بود.
در نهایت، این اجلاس نمادی از تغییر در روابط روسیه و آمریکا در مقایسه با دوره بایدن خواهد بود، زمانی که چنین دیدارهایی غیرممکن بود و واشنگتن، سعی در منزوی کردن روسیه در صحنه بین‌المللی داشت.
موضوع اصلی در دستور کار اجلاس، حل و فصل موضوع اوکراین خواهد بود.
انتخاب آلاسکا نمادین است: این کشور به روسیه نزدیک است (کمتر از ۴ کیلومتر در تنگه برینگ) و از اوکراین و اروپا دور است. نه زلنسکی و نه اروپایی‌ها در این جلسه حضور نخواهند داشت. بنابراین، مسکو و واشنگتن به عنوان قدرت‌های بزرگی که به قول ترامپ، "کارت‌ها را در دست دارند"تصمیمات اصلی را می‌گیرند و سپس دیگران را از تصمیمات مطلع می‌کنند. توانایی اروپا، و به ویژه اوکراین، برای تأثیرگذاری بر این تصمیمات محدود است.
انتظارات از اجلاس در مورد مسئله اوکراین خوش‌بینانه است و اگر ترامپ تسلیم تحریکات اروپایی‌ها نشود، می‌توان موفقیت را پیش‌بینی کرد.
چنین اجلاس‌هایی صرفاً «برای گفتگو» برگزار نمی‌شوند، بلکه معمولاً آخرین مرحله از یک فرآیند طولانی هستند که برای تأیید تصمیمات از پیش تعیین‌شده طراحی شده است. ایده برگزاری این جلسه در نتیجه مذاکرات سه ساعته بین پوتین و ویتکوف در 6 آگوست مطرح شد که هر دو طرف آن را بسیار موفق خواندند و یوری اوشاکوف، دستیار رئیس جمهور روسیه، گفت که واشنگتن پیشنهادی به مسکو ارائه داده که «بسیار قابل قبول» است. به نظر می‌رسد تصمیم اولیه‌ای در مورد طرح یا رویکرد مشترک برای حل مناقشه یا حداقل شرایط آتش‌بس دارند.
هر دو طرف به موفقیت اجلاس آلاسکا علاقه‌مند هستند. تلاش ترامپ برای اعمال فشار بر روسیه با مجبور کردن شرکای تجاری اصلی آن، چین و هند، به خودداری از واردات نفت روسیه شکست خورد و منجر به نتایج معکوس شد.
به احتمال زیاد، همین شکست و درک این موضوع که ایالات متحده فرصتی برای اعمال فشار مؤثر بر روسیه بدون آسیب جدی به خود ندارد، منجر به سفر ناگهانی ویتکوف به مسکو و ایده اجلاس با پوتین شد. یک اجلاس موفقیت‌آمیز در آلاسکا به ترامپ فرصت می‌دهد تا پیروزمندانه از دامی که با تلاش برای اعمال فشار بر مسکو از طریق پکن و دهلی نو در آن گرفتار شده است، بیرون بیاید.
روسیه نیز به موفقیت این اجلاس علاقه‌مند است. این امر جایگاه بین‌المللی آن را تقویت خواهد کرد و صحبت از «انزوا»ی آن را در غرب به فراموشی خواهد سپرد.
اروپا مانند یک بیگانه به نظر خواهد رسید. این اجلاس شکاف فراآتلانتیکی را عمیق‌تر خواهد کرد و بار دیگر جایگاه اروپا را به عنوان سرسخت‌ترین دشمن روسیه تا به امروز تضعیف کرده و انزوا و حاشیه‌نشینی بین‌المللی آن را افزایش خواهد داد.
و از همه مهم‌تر، یک برد برای روسیه در مورد اوکراین است، به ویژه در شرایطی که ظاهراً آمریکا و غرب ابزارهای فشار مؤثری بر روسیه ندارند. اگر این اجلاس بتواند دیدگاه مشترک روسیه و آمریکا را در مورد شرایط آتش‌بس و توافق نهایی تصویب کند، خوب خواهد بود، زیرا اساساً بر اساس رویکرد روسیه خواهند بود.
در نتیجه، در مورد مسئله اوکراین، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که یک دیدگاه مشترک روسی-آمریکایی در مورد شرایط آتش‌بس اتخاذ شود و به کیف و اروپا ارائه خواهد شد. امتناع اروپا از این پیشنهاد، به معنای قطع کامل کمک‌های آمریکا به اوکراین، از جمله ارائه اطلاعات، خواهد بود که شکست نظامی کیف را تسریع خواهد کرد.
در عین حال، دستور کار اجلاس به وضوح تنها به اوکراین محدود نخواهد شد.
محل برگزاری جلسه نشان می‌دهد که چشم‌انداز همکاری اقتصادی بین روسیه و ایالات متحده در قطب شمال قطعاً مورد بحث قرار خواهد گرفت که میتواند مزایای زیادی برای هر دو طرف داشته باشد. همچنین، گفتگوی آنها اهمیت سیاسی زیادی خواهد داشت و نمادی از تمایل به غلبه بر بار منفی انباشته شده در روابط بین مسکو و واشنگتن از آغاز بحران اوکراین در سال ۲۰۱۴ است.
در نهایت، روسیه درست قبل از ورود ویتکوف به مسکو، پایان تعلیق یکجانبه استقرار موشک‌های میان‌برد و کوتاه‌برد زمینی (INF) را اعلام کرد و گفت که این اقدام واکنشی به اقدامات ایالات متحده بوده است. موضوع پیمان INF و کنترل تسلیحات، از جمله سلاح‌های استراتژیک، و همچنین چشم‌انداز ثبات استراتژیک پس از انقضای پیمان تسلیحات تهاجمی استراتژیک در فوریه 2026، در نشست آلاسکا نیز مورد بحث قرار خواهد گرفت.
دمیتری سوسلوف، معاون مدیر مرکز مطالعات جامع اروپا و بین‌المللی، دانشکده اقتصاد جهانی و امور بین‌الملل، کارشناس باشگاه گفتگوی والدای
👍3❤1🤔1
#اختصاصی
❗️بازتعریف استراتژی انرژی قزاقستان در سایه تحریم‌ها و محدودیت‌های روسیه
🖊علی طالبی کارشناس چین و آسیای مرکزی
قزاقستان به‌عنوان یکی از بازیگران کلیدی در عرصه صادرات انرژی آسیای مرکزی در پی تشدید فشارهای ژئوپلیتیکی ناشی از تحریم‌های غرب علیه روسیه، در حال بازتعریف راهبردهای ترانزیتی خود است.
وابستگی بلندمدت این کشور به زیرساخت‌های صادراتی تحت کنترل روسیه—به‌ویژه کنسرسیوم خط لوله خزر (CPC)—در شرایط کنونی، آستانه را در معرض تهدید مستقیم ناشی از محدودیت‌های امنیتی جدیدی قرار داده و ورود نفتکش‌های خارجی به بنادر دریای سیاه را مشروط به مجوز سرویس امنیت فدرال روسیه کرده است.
دولت قزاقستان در واکنش به این وضعیت، با سرعت به‌دنبال متنوع‌سازی مسیرهای صادراتی خود برآمده و تلاش دارد ظرفیت خطوط لوله جایگزین، از جمله باکو–تفلیس–جیهان (BTC) و باکو–سوپسا را به‌صورت مرحله‌ای افزایش دهد.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12842
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️بازتعریف استراتژی انرژی قزاقستان در سایه تحریم‌ها و محدودیت‌های روسیه
🖊علی طالبی کارشناس چین و آسیای مرکزی
قزاقستان به‌عنوان یکی از بازیگران کلیدی در عرصه صادرات انرژی آسیای مرکزی در پی تشدید فشارهای ژئوپلیتیکی ناشی از تحریم‌های غرب علیه روسیه، در حال بازتعریف راهبردهای ترانزیتی خود است.
وابستگی بلندمدت این کشور به زیرساخت‌های صادراتی تحت کنترل روسیه—به‌ویژه کنسرسیوم خط لوله خزر (CPC)—در شرایط کنونی، آستانه را در معرض تهدید مستقیم ناشی از محدودیت‌های امنیتی جدیدی قرار داده و ورود نفتکش‌های خارجی به بنادر دریای سیاه را مشروط به مجوز سرویس امنیت فدرال روسیه کرده است.
دولت قزاقستان در واکنش به این وضعیت، با سرعت به‌دنبال متنوع‌سازی مسیرهای صادراتی خود برآمده و تلاش دارد ظرفیت خطوط لوله جایگزین، از جمله باکو–تفلیس–جیهان (BTC) و باکو–سوپسا را به‌صورت مرحله‌ای افزایش دهد.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12842
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❤3🔥1
📌آیا روسیه جایگاهش در «خارج نزدیک» را از دست داده؟
🖋️آرمینا آرم، پژوهشگر مسائل روسیه
توافق اخیر میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان برای احداث «کریدور TRIPP» ــ که نخجوان را از طریق خاک ارمنستان به آذربایجان متصل می‌کند ــ صرفاً یک پروژه ترانزیتی یا یک مصالحه دوجانبه نیست. این توافق نشانه‌ای از تغییر آرایش نیروها و موازنه قدرت در منطقه قفقاز جنوبی است؛ منطقه‌ای که در سه دهه گذشته تقریباً تحت انحصار نفوذ و میانجیگری روسیه قرار داشت.
از فروپاشی اتحاد شوروی تا همین چند سال پیش، مسکو نه‌تنها داور نهایی مناقشات منطقه بود، بلکه عملاً مسیرهای حیاتی انرژی و ترانزیت را کنترل می‌کرد. هر بحران میان ارمنستان و آذربایجان با حضور و فشار روسیه به سمت یک آتش‌بس یا توافق موقت سوق داده می‌شد.
اما با آغاز جنگ روسیه و اوکراین در سال ۲۰۲۲ این معادله تغییر کرد. درگیر شدن کرملین در جنگی فرسایشی، سبب انتقال بخش اعظم ظرفیت نظامی، دیپلماتیک و اقتصادی روسیه به جبهه اوکراین شد. این تمرکز، فضایی ایجاد کرده که در آن نفوذ مسکو در «خارج نزدیک» ــ به‌ویژه قفقاز ــ به‌طور محسوس کاهش یافته است.
خلأ ناشی از عقب‌نشینی نسبی روسیه بی‌پاسخ نمانده و بازیگران دیگری به سرعت جای خالی آن را پر کرده‌اند:
• ایالات متحده: با ابتکارهای دیپلماتیک، نشست‌های صلح‌محور و فشار سیاسی بر طرفین، تلاش می‌کند نقش میانجی‌گر اصلی را از آن خود کند.
• ترکیه: با تکیه بر پیوندهای قومی، زبانی و اقتصادی با جمهوری آذربایجان و حضور نظامی مستقیم در جنگ ۲۰۲۰ قره‌باغ، عملاً به یک بازیگر امنیتی کلیدی در قفقاز جنوبی بدل شده است.
• اتحادیه اروپا: با سرمایه‌گذاری در پروژه‌های انرژی، به‌ویژه کریدورهای انتقال گاز و نفت از دریای خزر به مدیترانه و اروپا، می‌کوشد وابستگی خود به انرژی روسیه را کاهش دهد.
کریدورهای انرژی قفقاز جنوبی ــ از باکو تا جیهان، و اکنون با اتصال نخجوان به سرزمین اصلی آذربایجان ــ حلقه‌هایی از یک زنجیره بزرگ‌تر هستند که هدفش دورزدن زیرساخت‌های ترانزیتی روسیه و کاهش نقش این کشور در تأمین انرژی اروپا است.
این مسیرها نه‌تنها امنیت انرژی اروپا را تقویت می‌کنند، بلکه در استراتژی مهار چین نیز نقش دارند، چرا که مسیرهای جایگزین برای تجارت و انرژی را از کنترل متحدان پکن در آسیای مرکزی و روسیه خارج می‌سازند.
روسیه که در گذشته «مهندس نظم» قفقاز به حساب می‌آمد، امروز بیشتر به یک «تماشاگر حاشیه‌ای» شبیه شده است. ابزارهای سنتی نفوذ مسکو ــ از جمله قدرت نظامی، اهرم انرژی و روابط امنیتی با ایروان ــ تضعیف شده‌اند. حتی ارمنستان، متحد دیرینه روسیه، در سالهای اخیر سیگنال‌هایی از تمایل به همکاری بیشتر با غرب و فاصله گرفتن از محور مسکو فرستاده است.
تحولات اخیر نشان می‌دهد که قفقاز جنوبی به میدان مقابله میان بلوک غرب و روسیه تبدیل شده است. هر توافق یا پروژه زیرساختی جدید، نه‌تنها پیامدهای اقتصادی دارد، بلکه در چارچوب بزرگ‌تر رقابت ژئوپلیتیک تفسیر میشود. از نگاه کرملین، توافق‌هایی از این دست، بیش از آنکه زمینه‌ساز صلح پایدار باشند، تلاشی از سوی واشنگتن برای نمایش نفوذ و مشروعیت سیاسی در حیاط خلوت سابق روسیه شده است.
🖋️آرمینا آرم، پژوهشگر مسائل روسیه
توافق اخیر میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان برای احداث «کریدور TRIPP» ــ که نخجوان را از طریق خاک ارمنستان به آذربایجان متصل می‌کند ــ صرفاً یک پروژه ترانزیتی یا یک مصالحه دوجانبه نیست. این توافق نشانه‌ای از تغییر آرایش نیروها و موازنه قدرت در منطقه قفقاز جنوبی است؛ منطقه‌ای که در سه دهه گذشته تقریباً تحت انحصار نفوذ و میانجیگری روسیه قرار داشت.
از فروپاشی اتحاد شوروی تا همین چند سال پیش، مسکو نه‌تنها داور نهایی مناقشات منطقه بود، بلکه عملاً مسیرهای حیاتی انرژی و ترانزیت را کنترل می‌کرد. هر بحران میان ارمنستان و آذربایجان با حضور و فشار روسیه به سمت یک آتش‌بس یا توافق موقت سوق داده می‌شد.
اما با آغاز جنگ روسیه و اوکراین در سال ۲۰۲۲ این معادله تغییر کرد. درگیر شدن کرملین در جنگی فرسایشی، سبب انتقال بخش اعظم ظرفیت نظامی، دیپلماتیک و اقتصادی روسیه به جبهه اوکراین شد. این تمرکز، فضایی ایجاد کرده که در آن نفوذ مسکو در «خارج نزدیک» ــ به‌ویژه قفقاز ــ به‌طور محسوس کاهش یافته است.
خلأ ناشی از عقب‌نشینی نسبی روسیه بی‌پاسخ نمانده و بازیگران دیگری به سرعت جای خالی آن را پر کرده‌اند:
• ایالات متحده: با ابتکارهای دیپلماتیک، نشست‌های صلح‌محور و فشار سیاسی بر طرفین، تلاش می‌کند نقش میانجی‌گر اصلی را از آن خود کند.
• ترکیه: با تکیه بر پیوندهای قومی، زبانی و اقتصادی با جمهوری آذربایجان و حضور نظامی مستقیم در جنگ ۲۰۲۰ قره‌باغ، عملاً به یک بازیگر امنیتی کلیدی در قفقاز جنوبی بدل شده است.
• اتحادیه اروپا: با سرمایه‌گذاری در پروژه‌های انرژی، به‌ویژه کریدورهای انتقال گاز و نفت از دریای خزر به مدیترانه و اروپا، می‌کوشد وابستگی خود به انرژی روسیه را کاهش دهد.
کریدورهای انرژی قفقاز جنوبی ــ از باکو تا جیهان، و اکنون با اتصال نخجوان به سرزمین اصلی آذربایجان ــ حلقه‌هایی از یک زنجیره بزرگ‌تر هستند که هدفش دورزدن زیرساخت‌های ترانزیتی روسیه و کاهش نقش این کشور در تأمین انرژی اروپا است.
این مسیرها نه‌تنها امنیت انرژی اروپا را تقویت می‌کنند، بلکه در استراتژی مهار چین نیز نقش دارند، چرا که مسیرهای جایگزین برای تجارت و انرژی را از کنترل متحدان پکن در آسیای مرکزی و روسیه خارج می‌سازند.
روسیه که در گذشته «مهندس نظم» قفقاز به حساب می‌آمد، امروز بیشتر به یک «تماشاگر حاشیه‌ای» شبیه شده است. ابزارهای سنتی نفوذ مسکو ــ از جمله قدرت نظامی، اهرم انرژی و روابط امنیتی با ایروان ــ تضعیف شده‌اند. حتی ارمنستان، متحد دیرینه روسیه، در سالهای اخیر سیگنال‌هایی از تمایل به همکاری بیشتر با غرب و فاصله گرفتن از محور مسکو فرستاده است.
تحولات اخیر نشان می‌دهد که قفقاز جنوبی به میدان مقابله میان بلوک غرب و روسیه تبدیل شده است. هر توافق یا پروژه زیرساختی جدید، نه‌تنها پیامدهای اقتصادی دارد، بلکه در چارچوب بزرگ‌تر رقابت ژئوپلیتیک تفسیر میشود. از نگاه کرملین، توافق‌هایی از این دست، بیش از آنکه زمینه‌ساز صلح پایدار باشند، تلاشی از سوی واشنگتن برای نمایش نفوذ و مشروعیت سیاسی در حیاط خلوت سابق روسیه شده است.
❤10👍2👎1👏1
#اختصاصی
❗️عصر ائتلاف ها؛ سناریوهای آینده روابط ایران و پاکستان
🖊پرهام پوررمضان، پژوهشگر و دکتری علم سیاست، دانشگاه تهران
ایران و پاکستان به‌عنوان دو کشور همسایه با پیوندهای عمیق تاریخی، فرهنگی و مذهبی، دلایل متعددی برای گسترش و تقویت روابط دوجانبه دارند. مرز مشترک میان دو کشور نه تنها یک واقعیت جغرافیایی، بلکه بستری طبیعی برای همکاری‌های اقتصادی، امنیتی و اجتماعی است. امنیت مرزها، مبارزه با تروریسم، مقابله با قاچاق و حفظ ثبات منطقه‌ای از جمله دغدغه‌های مشترکی هستند که نیازمند همکاری نزدیک میان تهران و اسلام‌آباد‌اند. از سوی دیگر، ظرفیتهای اقتصادی مکمل، از جمله تبادل انرژی، ترانزیت کالا، و همکاری‌های تجاری و صنعتی، می‌توانند به رشد پایدار در هر دو کشور کمک کنند. همچنین، هم‌افزایی در مجامع بین‌المللی و منطقه‌ای، میتواند موقعیت دیپلماتیک ایران و پاکستان را تقویت کند.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12854
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❗️عصر ائتلاف ها؛ سناریوهای آینده روابط ایران و پاکستان
🖊پرهام پوررمضان، پژوهشگر و دکتری علم سیاست، دانشگاه تهران
ایران و پاکستان به‌عنوان دو کشور همسایه با پیوندهای عمیق تاریخی، فرهنگی و مذهبی، دلایل متعددی برای گسترش و تقویت روابط دوجانبه دارند. مرز مشترک میان دو کشور نه تنها یک واقعیت جغرافیایی، بلکه بستری طبیعی برای همکاری‌های اقتصادی، امنیتی و اجتماعی است. امنیت مرزها، مبارزه با تروریسم، مقابله با قاچاق و حفظ ثبات منطقه‌ای از جمله دغدغه‌های مشترکی هستند که نیازمند همکاری نزدیک میان تهران و اسلام‌آباد‌اند. از سوی دیگر، ظرفیتهای اقتصادی مکمل، از جمله تبادل انرژی، ترانزیت کالا، و همکاری‌های تجاری و صنعتی، می‌توانند به رشد پایدار در هر دو کشور کمک کنند. همچنین، هم‌افزایی در مجامع بین‌المللی و منطقه‌ای، میتواند موقعیت دیپلماتیک ایران و پاکستان را تقویت کند.
ادامه در👈
https://www.iras.ir/?p=12854
📎تلگرام
@IRAS_INSTITUTE
📎اینستاگرام:
https://www.instagram.com/iras_institute/
❤2💯2👎1