صنعت و اقتصاد
4.15K subscribers
8.87K photos
103 videos
12 files
8.52K links
به روزترین مباحث تحلیلی، صنعتی و اقتصادی ایران و جهان

instagram.com/industromy
twitter.com/industromy

مشاوره در خصوص صنعت، معدن، تجارت و توسعه پایدار :
https://zil.ink/industromy

admin : @armahdieh
Download Telegram
🔴 آیا ترامپ فرصت است؟

✍️ نوید رئیسی



👈 از بحران سفارت آمریکا تا ماجرای ایران-کنترا، از عذرخواهی مادلین آلبرایت بابت کودتای 28 مرداد و خودداری سیدمحمد خاتمی از دیدار با بیل کلینتون در اجلاس سازمان ملل تا گنجاندن ایران در محور شرارت توسط جورج بوش پسر و از گفت‌وگوی تلفنی حسن روحانی با باراک اوباما تا عدم صدور مجوز دیدار جواد ظریف با دونالد ترامپ در اجلاس جی 7 در بیاریتز فرانسه، روابط ایالات‌متحده و ایران تصویری آشفته‌ از فرازوفرودهای تاریخی بسیار در رابطه متقابل دو کشور را به نمایش می‌گذارد، روابطی که هیچ‌گاه نتوانسته از بن‌بست خارج شود. طی دهه اخیر، اوج نزدیکی دو کشور در توافق برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در سال 2015 و اوج خصومت متقابل نیز در زمان فروپاشی این توافق با خروج یک‌طرفه دونالد ترامپ از آن در سال 2018 رقم خورد؛ خروجی که کمپین «فشار حداکثری» را در واشنگتن و راهبرد «مقاومت حداکثری» را در تهران کلید زد.

پیروزی مجدد دونالد ترامپ در انتخابات 2024 موجب شده تا ایالات‌متحده و ایران در سال 2025 ناگزیر از رویارویی مجدد با یکدیگر باشند، اما این رویارویی در شرایطی بسیار متفاوت نسبت به سال 2015 یا حتی 2018 رخ می‌دهد. 

طی فاصله سال‌های 2024-2018 ایران توانایی‌های هسته‌ای خود را گسترش داده به‌گونه‌ای که اکنون به صورت دوفاکتو در آستانه هسته‌ای شدن قرار دارد. این بدان معناست که دونالد ترامپ در دولت دوم خود باید لاجرم یا با استفاده همه‌جانبه از ابزارهای دیپلماتیک و اقتصادی، تهدید را خنثی کند یا آنکه دستور حمله نظامی به ایران را صادر کند. این البته وضعیتی است که دونالد ترامپ، خودش برای خود به ارمغان آورده است: تصمیم او در سال 2018 برای کنار گذاشتن توافق هسته‌ای دوران اوباما به نفع کمپین «فشار حداکثری»، تهران را بر آن داشت تا برنامه هسته‌ای خود را تسریع کند. 

البته ایران نیز اکنون زیر فشارهای فزاینده اقتصادی قرار دارد و طی فعل و انفعالات منطقه‌ای از 7 اکتبر به این سو، برخی کارت‌های خود را از دست داده اما علاوه بر برخورداری از بزرگ‌ترین ذخایر موشکی در منطقه، برنامه هسته‌ای خود را نیز پیش برده است.

ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده، در زمان سفر تاریخی خود به چین در سال 1972 یادداشت‌های دست‌نویسی می‌نوشت که شامل دو عنوان «آنچه آنها می‌خواهند» و «آنچه ما می‌خواهیم» بود. این می‌تواند نشان دهد که چرا و چگونه ریچارد نیکسون و مشاور امنیت ملی او، هنری کیسینجر، توانستند تاریخ‌ساز شوند و گشایش روابط با چین، کشوری که برای دهه‌ها از ایالات‌متحده فاصله گرفته بود، را کلید بزنند. البته نیکسون از یک مزیت دیگر نیز برخوردار بود که او را برای رهبری این ابتکار دیپلماتیک جسورانه از نظر سیاسی قابل دفاع می‌کرد. او در تمام دوره شغلی خود، به‌ویژه در دوران حضور در کنگره و تصدی مقام معاون رئیس‌جمهور، به مخالفت با نفوذ کمونیسم شهره بود: «تنها نیکسون می‌توانست به چین برود.»

همچون نیکسون، دونالد ترامپ نیز در مورد خصومت با ایران تا اندازه کافی اعتبار دارد که بتواند در روندی تاریخ‌ساز مشارکت کند. ترامپ همچنین به‌عنوان سیاستمداری غیرلیبرال و تاجرمسلک شناخته می‌شود که محور کنش‌هایش نه حول دفاع از ارزش‌های غربی بلکه بر منطق منفعت می‌چرخد. اقتصاد ایران به‌دلیل دهه‌ها تحریم بین‌المللی با مشکل کمبود سرمایه‌، فرسودگی زیرساخت‌ها و عقب‌ماندگی در زمینه فناوری دست به گریبان است. این بدان معنی است که ظرفیت‌های اقتصادی بالقوه می‌تواند یکی از کارت‌های ایران باشد. بازار ایران یک بازار 85 میلیونی و تشنه کالاهای روزآمد است که چشم‌انداز جذابی را به طرف‌های خارجی ارائه می‌کند.

همه این موارد نشان می‌دهد که می‌توان سال 2025 را به «سال فرصت» تبدیل کرد به شرط آنکه همانند فهرست «آنچه آنها می‌خواهند»، اقتصاد نیز جایی در بالای فهرست «آنچه ما می‌خواهیم» داشته باشد. در زبان انگلیسی اصطلاحی وجود دارد که می‌گوید برای پیشبرد رفتار همکارانه باید «پوست افراد در بازی باشد.» نقش محوری قایل شدن برای اقتصاد این مزیت را دارد که می‌تواند با درگیر کردن بنگاه‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی و لابی‌های اقتصادی به گروه‌های به‌اندازه کافی بزرگ از افراد متمایل به همکاری در هر دو کشور شکل دهد و منفعت متقابل را جایگزین نگاه‌های هویتی کند.

اعتماد اساس همکاری نیست بلکه برای ثبات همکاری لازم است آینده سایه‌ای بلند داشته باشد. اینکه کشورها به یکدیگر اعتماد دارند یا نه، در بلندمدت اهمیت کمتری دارد تا اینکه شرایط برای ایجاد یک الگوی پایدار همکاری با یکدیگر فراهم باشد. اقتصاد این ظرفیت را دارد که بتواند مبنای یک الگوی همکاری پایدار و بلندمدت قرار گیرد. 

#ایران
#جهان

t.iss.one/industromy
🔴 هزینه سنگین 466 روز درگیری در غزه

👈 طبق گزارش روزنامه انگلیسی ایندیپندنت، 466 روز درگیری در غزه، آماری تکان‌دهنده از تلفات انسانی، تخریب گسترده و بحران‌های بشردوستانه به جای گذاشته و بیش از 46 هزار کشته و 1.9 میلیون آواره، تنها بخشی از هزینه‌های وحشتناک این فاجعه انسانیست که همچنان ادامه دارد.

به گزارش وزارت بهداشت غزه، در جریان 466 روز درگیری، 46778 نفر از مردم فلسطین جان خود را از دست داده‌اند و این آمارشامل تلفات حمله بزرگ 7 اکتبر نیز می‌شود که به تنهایی بیش از 1205 نفر رابه کام مرگ کشاند و حداقل 110453 نفر دیگر زخمی شده‌اند.

تلاش‌های بشردوستانه نیز با وجود مقیاس بحران، همچنان محدود است و تاکنون بیش از 1.3 میلیون تن کمک‌های بین‌المللی ارسال شده، اما این میزان نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای 346 هزار نفر باشد که با گرسنگی فاجعه‌باری دست و پنجه نرم می‌کنند.

بر اساس گزارش‌ها، 69 درصد ساختمان‌ها درغزه تخریب یا آسیب دیده‌اند و نزدیک به 1.9 میلیون نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند، که این آمار نمایانگر عمق فاجعه انسانی در این منطقه است.

#جهان
#انسان

@industromy
🔴 ماهیگیری غیرقانونی در جهان

👈 ماهیگیری غیرقانونی یک مشکل جهانیست و شرایط آن از سال 2021 بدتر هم شده و چین در سال‌های اخیر، بدترین عملکرد را در بین کشورها داشته است.

در سال 2023 ، چین، روسیه، تایوان، کره جنوبی، اوکراین و یمن در فهرست 10 کشور با بدترین عملکرد باقی ماندند و کشورهای هند، ایران، اندونزی و کومور نیز به این فهرست پیوستند.

قابل ذکر است که این مشکل جهانی طبق برسی 152 کشور دارای خط ساحلی دریایی و بر اساس 40 شاخص در دسته بندی‌هایی مانند مسئولیت‌های ساحلی ، مسئولیت‌های پرچم و مدیریت ناوگان و مسئولیت‌های بندری و بررسی صید تجزیه و تحلیل می‌شود.

#جهان
#ایران

@industromy
🔴 رئیس‌جمهور امپریالیست

👈 اکونومیست در شماره جدید خود دولت دونالد ترامپ را یک دولت امپریالیستی خوانده که می‌خواهد آمریکا را از قید و بندها، از سیاست‌های صحیح، از بوروکراسی و در برخی موارد حتی از قانون، دور کند.

این نشریه بین‌المللی ترامپ را با ویلیام مک‌کینلی، بیست و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده مقایسه کرده که ایده‌های امپریالیستی داشت و هاوایی، گوام، فیلیپین و پورتوریکو را به قلمرو آمریکا اضافه کرد.

مک‌کینلی هم مدافع تعرفه بود و توسط غول‌های تجاری آن زمان مانند جی.پی. مورگان و جان دی. راکفلر حمایت می‌شد که در همان زمان حدود 8 میلیون دلار به کمپین انتخاباتی او کمک کردند.

#جهان

@industromy
🔴 تفاوت پاسخ DeepSeek و ChatGPT، به سوالات حساس در خصوص چین

👈 چت‌بات جدید دیپ‌سیک باعث بحث‌هایی در مورد رقابت چین و آمریکا در توسعه هوش مصنوعی شده است و این اپلیکیشن اخیرا به محبوب‌ترین برنامه رایگان در فروشگاه اپل تبدیل شده و قیمت سهام شرکت‌های بزرگ فناوری آمریکایی را تحت تأثیر قرار داده است.

ولی جای بحث دارد که پاسخ‌های DeepSeek و ChatGPT به موضوعات حساس چینی، تفاوت بسیاری با یکدیگر دارند و هوش مصنوعی چینی سانسور شده است.

بعنوان مثال می‌شود به مواردی خاص در خصوص چالش‌های سياسی و اجتماعی چین پرداخت که در دیپ‌سیک حذف و یا تغییر یافته‌اند:

وینی‌پو در چین:
دیپ‌سیک: او را یک شخصیت محبوب کارتونی معرفی می‌کند و از تلاش دولت چین برای ایجاد فضای مجازی سالم سخن می‌گوید.

اما ChatGPT: توضیح می‌دهد که وینی‌پو نماد مقاومت سیاسی است و به دلیل شباهت‌های ظاهری با رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ در گذشته ممنوع شده است.

سرکوب میدان تیان‌آن‌من (1989):
دیپ‌سیک: از پاسخ دادن امتناع می‌کند و موضوع را تغییر می‌دهد.

اما ChatGPT: توضیح کاملی از اعتراضات دانشجویی، تعداد کشته‌ها و پیامدهای تاریخی آن ارائه می‌دهد.

آیا تایوان بخشی از چین است؟
دیپ‌سیک: تاکید می‌کند تایوان از زمان‌های باستان بخشی از چین بوده و مردم دو سوی تنگه تایوان به هم متصل و متحد هستند.

اما ChatGPT: پاسخ می‌دهد که این موضوع بستگی به دیدگاه دارد و مواضع چین و تایوان و جامعه بین‌المللی را توضیح می‌دهد.

روابط چین و آمریکا:
دیپ‌سیک: روابط را یکی از مهم‌ترین روابط دوجانبه توصیف کرده و بر همکاری و احترام متقابل تاکید می‌کند.

اما ChatGPT: روابط را پیچیده توصیف کرده و به مسائل کلیدی مانند رقابت فناوری، تنش‌های دریای چین جنوبی و تایوان اشاره می‌کند.

#تکنولوژی
#جهان

@industromy
🔴 گزارش داوُس ۲۰۲۵

👈 محمود سریع‌القلم



حدود ۳۰۰۰ نفر از ۱۳۰ کشور در اجلاس داوس امسال شرکت کردند. ۳۵۰ مقام دولتی شامل ۶۰ رئیس دولت نیز مشارکت کردند و ۱۷۰ نماینده از گروه‌های جامعه مدنی از هر پنج قاره نیز فرصت اثرگذاری بر موضوعات و مباحث را داشتند. 

محافظت از کره زمین (۲۷ جلسه)، بنای مجدد اعتماد میان ملت‌ها و دولت‌ها (۲۸ جلسه)، صنعت در عصر هوش مصنوعی (۳۵ جلسه)، سرمایه‌ گذاری روی انسان‌ها (۴۴ جلسه) و افق‌های نوین در رشد و توسعه (۵۱ جلسه)، مباحث مطرح شده در اجلاس داوس امسال بود.

ترامپ و دولت او به علتِ هم زمانی سوگند او و شروع داوُس ۲۰۲۵، در اجلاس حضور نداشتند، اما به ندرت در جلسه‌ای از پی آمدهای محتمل ریاست جمهوری او صحبتی به میان نیامد. بسیاری این نکته را مطرح کردند که ترامپ Maximalist (حداکثرگرا) است. او بالاترین خواسته خود را مطرح  و سپس در فرآیند مذاکره به سوی تفاهم حرکت می کند.

ولیعهد عربستان، پیروزی ترامپ را به او تبریک گفت و مجدداً خواست که اولین سفرخارجی خود را به عربستان انجام دهد. سپس برای جلب توجه دولت ترامپ، عربستان اعلام کرد که طی چهار سال آینده ۶۰۰ میلیارد دلار در آمریکا سرمایه ‌گذاری خواهد کرد. ترامپ در سخنرانی خود برای مخاطبان داوُس اظهارامیدواری کرد که عربستان سطح سرمایه‌ گذاری خود را به یک تریلیون دلار ارتقاء بخشد.

در اکثر جلسات، آمریکایی‌ها نسبت به آینده اتحادیه اروپا که بتواند توان رقابتی خود را حفظ کند بدبین بودند ولی اروپایی‌ها و از همه مهم‌تر خانم Christine Lagarde، رئیس سابق صندوق بین‌المللی پول از ظرفیت‌های اروپایی دفاع می‌کرد. 

از جمله مسائلی که در رابطه با اروپا مطرح شد، نقش این اتحادیه در بروز جنگ احتمالی میان آمریکا و چین بود. بعضی‌ها (Graham Allison) معتقد بودند احتمال جنگ بین دو طرف ۷۵ درصد است و ۲۵ درصد به ذکاوت رهبران مربوط می‌شود. 

یکی از مشاهدات این نویسنده طی دو دهه گذشته در جلسات داوُس این بوده که کسانی که در سیاست و امنیت بین‌الملل اظهار نظر می‌کنند ولی در مجموع اقتصاد نمی‌دانند، در محاسبات و پیش‌بینی‌ها بیشتر اشتباه می‌کنند.

در داوُس ۲۰۲۵، روسیه نه حضور سیاسی داشت و نه اقتصادی و عموماً نسبت به پوتین که در ۲۵ امین سال زمامداری خود است، بی‌اعتمادی جمع قابل حس بود. 

در چند جلسه محدود که در رابطه با خاورمیانه و MENA (خاورمیانه و شمال آفریقا) وجود داشت، تا ۹۵ درصد مباحث پیرامون سرمایه‌گذاری، مشارکت علمی و پروژه‌های مشترک برای رشد و توسعه بود.

عموم مباحث اقتصادی در انتها بدانجا ختم می‌شد که ماهیت حکمرانان، نگاه زمامداران و جایگاه طبقاتی آن‌ها سرنوشت رشد و توسعه یک کشور را تعیین می‌کند.

با توجه به حضورِ حداقلیِ ارتباطات مالی، بانکی، سرمایه گذاری، اقتصادی، تجاری و فنآوری در شبکه‌های بین‌المللی، ایران موضوعیت چندانی در داوُس ۲۰۲۵ نداشت.

#جهان
#توسعه

t.iss.one/industromy
🔴 بحران تنهایی و نیاز به همراهی در چین

👈 جوانان در چین به طور روزافزونی از رسانه‌های اجتماعی نه تنها برای ارتباط با دوستان، بلکه برای پرداخت پول به غریبه‌ها با هدف صحبت با آنها و مقابله با تنهایی خود استفاده می‌کنند.

با گسسته شدن جامعه چین، کاربران در پلتفرم اجتماعی Xiaohongshu شروع به استفاده از هشتگ چت همراه کرده‌اند تا دیگرانی را بیابند که مایل به خرید یا فروش چند دقیقه مکالمه انسانی هستند.

آیا کسی برای چت کردن در دسترس است؟ من هرچه لازم باشد پرداخت خواهم کرد، یکی از پست‌های اخیر با این هشتگ بود و در عرض چند ساعت، کاربر ده‌ها پاسخ از افرادی که خدمات خود را ارائه می‌کردند، دریافت کرد.

این هشتگ در چند سال گذشته میلیون‌ها بازدید را به خود اختصاص داده که نشان دهنده تمایل روزافزون مصرف کنندگان چینی برای خرج کردن پول برای جلوگیری از تنهایی است.

در Xiaohongshu، کاربرانی که چت‌های همراه را ارائه می‌کنند معمولا برای یک مکالمه 30 دقیقه‌ای از 8 یوان تا بیش از 50 یوان هزینه دریافت می‌کنند و بسیاری از درخواست‌ها دارای موضوعات رمانتیک بودند، اما برخی از مشتریان صرفا به دنبال یک همراهی دوستانه بوده‌اند.

با افزایش سرسام آور جمعیت مجرد کشور چین، بیشتر افراد به اشکال مختلف همراهی و هم‌زبانی‌های پولی روی می‌آورند، از چت آنلاین با غریبه‌ها تا بازی‌های نقش‌آفرینی مجازی.

بر اساس آخرین سرشماری چین، تعداد افراد مجرد بین 20 تا 49 سال در این کشور در سال 2020 به 134 میلیون نفر رسیده که بیشتر از کل جمعیت ژاپن است.

و بر اساس داده‌های وزارت امور مدنی چین، ثبت ازدواج در این کشور در طول دهه گذشته تقریبا به نصف کاهش یافته است و تنها 4.75 میلیون زوج در سه فصل اول سال جاری ازدواج کرده‌اند که پایین‌ترین رقم تاریخی می‌باشد.

این چالش‌ها درها را برای صنعت رو به رشد همراهی باز کرده که طیف وسیعی از چت ربات‌های مجهز به هوش مصنوعی تا بازیکنان انسانی را که پیشنهاد ملاقات حضوری در ازای پرداخت هزینه را ارائه می‌دهند، در برمی‌گیرد.

چین به شدت تنها شده است، بنابراین مردم تمایل زیادی به عشق، صمیمیت و نزدیکی دارند. این موضوع فضایی را برای رشد تجارت همراهی ایجاد کرده و به علاوه، این یک تجارت سودآور نیز هست.

در سال 2019، قبل از همه‌گیری کرونا و بحران مسکن و کاهش مصرف در چین، پیش‌بینی می‌شد که ارزش اقتصاد همراهی در چین تا سال 2025 به 50 میلیارد یوان و معادل 6.9 میلیارد دلار آمریکا می‌رسد.

اما برآوردهای جدید نشان می‌دهد که این رقم بسیار بالاتر باشد، به ویژه با توجه به تغییرات جمعیتی که تاثیرات بزرگی بر اقتصاد چین داشته است، مانند افزایش تمایل جوانان به اجتناب از ازدواج و بچه دار شدن.

#جهان
#انسان

@industromy