تواب‌سازی یا جلادپروری؟/ #بهرام_رحمانی

📡📡📡📡📡 _ به سادگی نمی‌توان به ‌سوالاتی از قبیل: «آیا تواب می‌تواند به شکنجه‌گر بدل ‌شود؟» پاسخ داد، چرا که تواب‌شدن، قبل از هر چیز، محصول شکنجه و فشارهای روحی و روانی بر جسم و جان فرد اسیرشده است. مقاومت انسان‌ها در مقابل تهدید، شکنجه و مجازات نیز متفاوت است؛ برخی از افراد در مقابل خشونت شکنجه‌گران مقاوم و برخی ضعیف هستند. به همین‌ دلیل، نمی‌توان فرد تواب‌ را قضاوت، یا محکوم کرد.

برخی از تواب‌ها به حکومت تعهد می‌دهند که دیگر علیه نظام حاکم مبارزه نکنند. بخشی از همین ‌گروه، پس از آزادی، مبارزه‌ علیه حکومت را مجدداً آغاز می‌کنند. بخش دیگری از توابین، آن‌دسته هستند که با حکومت همکاری می‌کنند و به ‌جاسوس و چه‌بسا شکنجه‌گر تبدیل می‌شوند. با این ‌توصیف نمی‌توانیم همه‌ی توابین را در یک جایگاه مشترک قرار دهیم و همه‌ی آن‌ها را از یک زاویه‌ نگاه، توصیف و محکوم کنیم. بی‌شک فردی که با تعهد از زندان آزاد شده، هیچ‌کس را لو نداده و با حکومت همکاری نکرده‌، با شخصی که به‌طور شفاف و روشن، به تواب-شکنجه‌گر و جاسوس حکومت تبدیل‌ شده، متفاوت است و باید جایگاه انسانی و اجتماعی آن‌ها متمایز باشد.

هدف اصلی شکنجه‌گر، شکستن زندانی است. حاکمیتی که آزادی انسان‌ها را سلب و شهروندان را به «خودی» و «غیرخودی» تقسیم می‌کند، نمی‌تواند بپذیرد که فرد یا گروهی، به‌ تمامیت‌خواهی آن خدشه‌ای وارد کنند. در طرف مقابل، شخص زندانی، به‌عنوان یک انسان، دوست ندارد تحقیر و شکنجه شود و یا مورد توهین و آزار قرار بگیرد. در این دوگانه‌‌ی ظالم و مظلوم، نباید تقصیرها را متوجه تواب کرد؛ هر انسانی ممکن است در مقابل شکنجه بشکند، یا توبه کند. مقصر اصلی، حکومتی است که برای حفظ بقای خود، شکنجه‌گر تربیت می‌کند.

ادامه مطلب
ادامه و لینک به مطلب در خط صلح

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑