خبرگزاری هرانا

آیا واکنش جامعه به فاجعه‌ی معدن طبس درخور بوده؟/ #احمد_علوی

📡

📡– براساس گزارش‌های رسمی و دولتی، جامعه‌ی ایران هر ساله شاهد ده‌ها فاجعه‌ی مرگبار در معادن کشور است. آمار قربانیان، به‌دلیل گزارش‌نشدن همه‌ی سوانح، دقیق و وثیق نیست. اما برخی از برآوردها نشان می‌دهند که سالانه بیش از ۱۰۰ سانحه‌ی جدی در معادن ایران رخ می‌دهد که بسیاری از آن‌ها منجر به مرگ کارگران و نیروی کار ایران می‌شود (جدول شماره‌ی ۱). برآورد سازمان بین‌المللی کار (ILO) نشان می‌دهد که نرخ سوانح منجر به مرگ در معادن ایران نسبت به میانگین جهانی بسیار بالاتر است؛ به‌ویژه در معادن زغال‌سنگ که خطرات بیش‌تری مانند ریزش، انفجار گاز متان، و کمبود اکسیژن وجود دارد. آمارها حاکی از این واقعیت است که سوانحی از این‌دست، برای جامعه‌ی کارگری ایران، به امری تکراری تبدیل شده است. البته دلایل بیش‌تری، خطرات و سوانح در معادن ایران را توضیح می‌دهد که در (جدول شماره ۲) به فشردگی به آن‌ها پرداخته‌ایم.

اول مهرماه سال جاری اما، یکی از بزرگ‌ترین سوانح معدن جهان، در معدن ذغال سنگ طبس با کشته‌شدن ۵۲ کارگر و شماری دیگر که آسیب دیدند، رقم خورد. پیش از این، یک کارگر معدن زغال سنگ طزره دامغان بر اثر گیرافتادن در پشت واگن در تونل مادر، مجروح شد و پس از انتقال به بیمارستان جان باخت. علی‌رغم اهمیت و گستردگی این حادثه اما، واکنش جامعه‌ی ایران به‌طور عام و سازمان‌های مردم‌نهاد جامعه‌ی مدنی به‌طور خاص، چندان نبود که انتظار می‌رفت. به همین دلیل واکنش‌های محدودی هم که مشاهده شد، در سیر حوادث محدود گردید و کل رخداد در روند دیوان‌سالاری حکومتی به فراموشی سپرده شد. حتی واکنش سازمان‌های مردم‌نهاد جامعه‌ی مدنی و نهادهای صنفی نیز نتوانست فاجعه را به مسئله‌ی «یک» جامعه‌ی ایران بدل کند. پرسش این است که دلایل این واکنش محدود در برخورد با فاجعه‌ی معدن ذغال سنگ طبس چیست؟

نقش جامعه‌ی مدنی در جلوگیری از تکرار سوانح حین کار

سازمان‌های مردم‌نهاد جامعه‌ی مدنی و نهادهای صنفی می‌توانند نقش بسیار موثری در جلوگیری از سوانح معادن و حفاظت از جان کارگران ایفا کنند. هم‌چنین، این‌نهادها می‌توانند نقشی حیاتی در کاهش سوانح معادن و حفاظت از حقوق کارگران داشته باشند. این نقش‌ها شامل نظارت، آموزش، حمایت و ایجاد آگاهی در مورد حقوق کارگران و مسایل ایمنی است. برای مثال نهادهای کارگری و جامعه‌ی مدنی می‌توانند و باید به‌عنوان ناظران مستقل بر عملکرد معادن و کارفرمایان عمل کنند. بدین ترتیب از طریق نظارت مداوم بر رعایت استانداردهای ایمنی و شرایط کار، آن‌ها می‌توانند از تخلفات و ناکارآمدی‌های ایمنی محیط کار جلوگیری کرده و آن‌را به نهادهای نظارتی صنفی، یا رسانه‌ها اطلاع دهند. هم‌چنین آموزش کارگران درباره‌ی حقوق خود، در خصوص ایمنی در محیط کار، می‌تواند به‌طور چشم‌گیری از سوانح جلوگیری کند. نهادهای کارگری هم‌چنین می‌توانند برنامه‌های آموزشی و دوره‌های آگاهی‌بخشی برای کارگران برگزار کرده و آنان را به رعایت استانداردهای ایمنی تشویق نمایند. افزون بر این، نهادهای کارگری و جامعه‌ی مدنی باید با بسیج افکار عمومی و راه‌اندازی کمپین‌های اعتراضی و رسانه‌ای، دولت و مقامات مسئول را به تصویب و اجرای قوانین سخت‌گیرانه‌تر در زمینه‌ی ایمنی معادن مجبور کنند و خواستار نظارت جدی‌تر و اعمال جریمه‌های سنگین‌تر برای تخلفات کارفرمایان شوند.

ادامه مطلب

ادامه مطلب در وبسایت خط صلح

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

Please open Telegram to view this post

VIEW IN TELEGRAM

784 views15:55