آیا حساسیت‌های جامعه در برابر احکام اعدام کافی است؟/ #زهرا_باقری‌شاد
📡 📡 📡 📡 📡 – صدور حکم #اعدام برای «#شریفه_محمدی»، فعال کارگری و «#پخشان_عزیزی»، مددکار اجتماعی، به باور بسیاری از فعالان حقوق بشر در امتداد جنگی است با زنان که جمهوری اسلامی به‌روشنی هرچه بیش‌تر در دو سال اخیر در پیش گرفته است؛ واکنشی به جنبش فراگیر زنان در ایران؛ تهدیدی برای وادارکردن زنان به سکوت؛ زنانی که بارهاوبارها گفته‌اند به عقب بازنمی‌گردند.
صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی و پخشان عزیزی با واکنش‌های بسیاری همراه بوده است. به‌ویژه پس از انتشار نامه‌ای از پخشان عزیزی، اعتراض‌های بسیاری درباره‌ی احکام اعدام شکل گرفت. از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به اعتراض مستمر زنان در #زندان_اوین اشاره کرد. زندانیان زن در اوین علیه صدور حکم اعدام برای شریفه و پخشان تحصن کردند و شعار سر دادند. آن‌ها تأکید کردند که هم‌صدا و هم‌پیمان تا لغو حکم اعدام ایستاده‌اند.
این‌که حکم اعدام شریفه محمدی و پخشان عزیزی در ادامه‌ی سرکوب مستمر زنان توسط حکومت ایران صادر شده، انکارناپذیر است، حتی نمی‌توان نسبت به خطر صدور این حکم برای «#وریشه_مرادی»، فعال مدنی کُرد و «#نسیم_سیمیاری_غلامی» از بازداشت‌شدگان جنبش «زن زندگی آزادی» نیز نگران نبود؛ زیرا آن‌ها هم با اتهام «#بغی» روبه‌رو هستند که می‌تواند به صدور حکم اعدام منجر شود. مهم‌تر این‌که زنان همان‌گونه که از آغاز جنبش «زن زندگی آزادی» بارهاوبارها اعلام کرده‌اند، خیال عقب‌نشینی ندارند. مبارزه‌ی روزمره و مقاومت مستمر آن‌ها با #حجاب_اجباری که عریان‌ترین نماد تبعیض جنسیتی در ایران است ادامه دارد. باوجودی که بیش‌تر فعالان جنبش زنان و بسیاری از زنان فعال سیاسی و مدنی در زندان به سر می‌برند، صف مبارزه‌ی آن‌ها با آپارتاید جنسیتی هر روز گسترده‌تر می‌شود. ازاین‌رو شاید دور از انتظار نباشد که حکومت ایران در کنار سایر ابزارهای سرکوب ازجمله #گشت_ارشاد، بخواهد از طریق صدور حکم‌های طولانی مدت زندان و اعدام نیز اهرم‌های فشار دیگری را در به‌عقب‌راندن زنان به کار بگیرد.
اما سوال این‌جاست که جامعه‌ی مدنی چقدر نسبت به احکام اعدام حساسیت نشان می‌دهد؟ سوای واکنش فعالان حقوق بشر و زنان زندانی سیاسی و برخی نهادهای بین‌المللی، واکنش جامعه‌ی مدنی به این احکام چیست؟
ادامه مطلب
ادامه مطلب در ماهنامه خط صلح
↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑
صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی و پخشان عزیزی با واکنش‌های بسیاری همراه بوده است. به‌ویژه پس از انتشار نامه‌ای از پخشان عزیزی، اعتراض‌های بسیاری درباره‌ی احکام اعدام شکل گرفت. از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به اعتراض مستمر زنان در #زندان_اوین اشاره کرد. زندانیان زن در اوین علیه صدور حکم اعدام برای شریفه و پخشان تحصن کردند و شعار سر دادند. آن‌ها تأکید کردند که هم‌صدا و هم‌پیمان تا لغو حکم اعدام ایستاده‌اند.
این‌که حکم اعدام شریفه محمدی و پخشان عزیزی در ادامه‌ی سرکوب مستمر زنان توسط حکومت ایران صادر شده، انکارناپذیر است، حتی نمی‌توان نسبت به خطر صدور این حکم برای «#وریشه_مرادی»، فعال مدنی کُرد و «#نسیم_سیمیاری_غلامی» از بازداشت‌شدگان جنبش «زن زندگی آزادی» نیز نگران نبود؛ زیرا آن‌ها هم با اتهام «#بغی» روبه‌رو هستند که می‌تواند به صدور حکم اعدام منجر شود. مهم‌تر این‌که زنان همان‌گونه که از آغاز جنبش «زن زندگی آزادی» بارهاوبارها اعلام کرده‌اند، خیال عقب‌نشینی ندارند. مبارزه‌ی روزمره و مقاومت مستمر آن‌ها با #حجاب_اجباری که عریان‌ترین نماد تبعیض جنسیتی در ایران است ادامه دارد. باوجودی که بیش‌تر فعالان جنبش زنان و بسیاری از زنان فعال سیاسی و مدنی در زندان به سر می‌برند، صف مبارزه‌ی آن‌ها با آپارتاید جنسیتی هر روز گسترده‌تر می‌شود. ازاین‌رو شاید دور از انتظار نباشد که حکومت ایران در کنار سایر ابزارهای سرکوب ازجمله #گشت_ارشاد، بخواهد از طریق صدور حکم‌های طولانی مدت زندان و اعدام نیز اهرم‌های فشار دیگری را در به‌عقب‌راندن زنان به کار بگیرد.
اما سوال این‌جاست که جامعه‌ی مدنی چقدر نسبت به احکام اعدام حساسیت نشان می‌دهد؟ سوای واکنش فعالان حقوق بشر و زنان زندانی سیاسی و برخی نهادهای بین‌المللی، واکنش جامعه‌ی مدنی به این احکام چیست؟
ادامه مطلب
ادامه مطلب در ماهنامه خط صلح
↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM