ضرورت پاسخگویی مقامات قضایی و زندان/ #قاسم_بعدی


📡📡📡📡📡– از موقعی که فرد در وضعیت زندانی و محرومیت از #آزادی قرار می‌گیرد، شخصاً قادر نخواهد بود بسیاری از نیازهای اساسی خویش منجمله امکانات و شرایط لازم را جهت امور بهداشتی و درمانی تأمین کند. این وظیفه‌ی دولت و اداره‌ی زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی خواهد بود که زمینه و اسباب و بسترهای لازم را در جهت دسترسی فرد بازداشتی به خدمات بهداشتی و درمانی در کنار سایر امکانات مورد نیاز را فراهم و در دسترس شخص محبوس قرار دهند. در این میان، #زنان در حبس با توجه به شرایط و نیازهای متفاوت از مردان توجهی ویژه و امکانات بیش‌تر را لازم دارند.

حق بر سلامت از بنیادی‌ترین حقوق بشر به شمار می‌آید که در اسناد بین‌المللی و هم‌چنین قوانین داخلی جمهوری اسلامی به آن اشاره و تأکید شده است. رعایت شأن و کرامت انسانی و احترام به حیثیت ذاتی شخص انسان که به هر علت از آزادی خویش محروم شده، در ماده‌ی ۱۰ میثاق بین‌المللی #حقوق_مدنی و سیاسی مورد تأکید قرار گرفته است. وظیفه‌ی دولت بر تأمین و رعایت و حمایت از این حق انسانی است. با این همه، آن‌چه در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های #جمهوری_اسلامی می‌گذرد، بر اساس اخبار و شواهد غیر قابل انکار، زیر پا گذاشتن این حق اساسی در مورد #زندانیان است. این در حالیست که حاکمیت‌ها نمی‌توانند علاوه بر محدود کردن آزادی در مورد زندانیان، سایر تنبیهات را نیز اعمال کنند؛ آن‌چه سلب می‌شود فقط حق آزادی است و سایر حقوق انسانی می‌بایست تضمین و رعایت شوند.

نگاه امنیتی حاکم در جمهوری اسلامی در ابواب مختلف سبب می‌شود که بسیاری از اصول حقوق بشری نادیده گرفته شده و به باد فراموشی سپرده شود. ظرفیت رسمی زندان‌های #ایران چیزی در حدود هشتاد و پنج هزار نفر است ولی در عمل تراکم زندانیان در بهترین حالت ممکن حداقل سه برابر ظرفیت مجاز است که در کنار سایر موارد، تأمین شرایط بهداشتی را غیر مقدور می‌کند. هم‌چنین، بنا به آمار اعلام شده از سوی مقامات جمهوری اسلامی، حدود ۴ تا ۵ درصد از آمار کل زندانیان به زندانیان #زن اختصاص دارد. این آمار باعث می‌شود عملاً وضعیت زندانیان زن چندان محل توجه واقع نشود. این در حالیست که #زندانیان_زن با توجه به نیازهای خاص، توجه خاصی را می‌طلبند. در ماده‌ی ۱۵۸ از آیین‌نامه‌ی اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی مصوب ۱۴۰۰ رئیس قوه‌ی قضاییه، هر چند به ظاهر تدوین‌کنندگان این مقررات به این نیازها واقف هستند و خود را متعهد به تأمین آن‌ها می‌دانند ولی در عمل ما شاهد وضعیت اسفبار زندانیان –علی‌الخصوص #زندانیان زن— هستیم. عدم تأمین امکانات بهداشتی، عدم اجازه‌ی استفاده از خدمات پزشکی و درمانی در زندان‌های مختلف مشهود است.

ادامه مطلب

ادامه مطلب در وبسایت خط صلح

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

نگاهی به وعده‌های انتخاباتی پزشکیان درباره‌ی «فیلترینگ» و «گشت ارشاد»/ هرمز شریفیان

📡📡📡📡📡– با وجود تمام اصرارهایی که پزشکیان بر «وعده ندادن» به هوادارانش داشت اما، باز دو بازوی انتخاباتی او –یعنی «محمدجوادها: ظریف و آذری‌جهرمی»— وعده‌هایی به مردم دادند که بسیاری بر اساس این وعده‌ها، مجاب به شرکت در انتخابات و برگزیدن پزشکیان شدند.

با تمام این اوصاف، شمار واجدان شرایط رأی‌دادن بر اساس آمارهای نهادهای درون نظام #جمهوری_اسلامی –که بسیاری از مردم آن‌ها را باور ندارند— باز هم به ۵۰ درصد نرسید و حاکمیت، این واقعیت تلخ را پذیرفت که اکثریت ملت دل‌ خوشی از آن ندارند و به‌اجبار پای صندوق‌ها آمدند.

گذشته از وضعیت اقتصادی #ورشکسته و بسیار ضعیف کشور که تأثیر مستقیم بر معیشت مردم گذاشته و دامنه‌ی #فقر را بسیار گسترش داده و بخش بزرگی از طبقه‌ی متوسط ایران را به طبقه‌ی فقیر تبدیل کرده، مطالبات اساسی و بسیار مهم دیگری نیز در لیست بلندبالای خواسته‌های به‌حق ملت ایران وجود دارد که یکی از آن‌ها «برداشتن فیلترینگ» و دیگری «جمع‌کردن گشت ارشاد» است.

به‌عنوان یک روزنامه‌نگار که در ایران زندگی می‌کند روایت تصویری از وضعیت بسیار رقت‌انگیز معیشت مردم، کاری بسیار سخت و رنج‌آور است، زیرا تشریح وضع معیشتی هم‌وطنانی که برخی تا کمر در سطل‌های زباله فرو می‌روند تا لقمه نانی بیابند یا عزیزانی که مجبور به کارتن‌خوابی، گورخوابی، اتوبوس‌خوابی و غیره هستند آن‌قدر درد دارد که بهتر است عکس‌ها، بیانگر این فقر عذاب‌آور باشند؛ قلم از روایت این وضعیت آزاردهنده عاجز است.

طبیعی است آنان که به پزشکیان رأی دادند و حتی تحریم‌کنندگان انتخابات انتظار ندارند که او چنین فقر ترسناک و ریشه‌داری را یک‌شبه ریشه‌کن کند، زیرا بذر نامبارک این شجره‌ی نا‌طیبه در دورانی بسیار دورتر از به ریاست رسیدن #پزشکیان پاشیده شده است. اما این انتظار بی‌جا نیست که مبارزه با عفریت فقر به‌سرعت آغاز شود و کیست که نداند برای تغییر بنیادین اقتصاد کشور و شکوفا کردن آن، باید در سیاست خارجی تغییر رویه‌های بنیادین انجام داد.

ادامه مطلب
لینک به مطلب در وبسایت خط صلح

↘️
@Hranews1 تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

حضور نهادهای امنیتی در دانشگاه‌ها و برخورد با دانشجویان؛ قانون یا بی‌قانونی؟/ #سینا_یوسفی


📡📡📡📡📡– پس از انقلاب ۵۷ و روی کار آمدن #جمهوری_اسلامی در ایران، یکی از چالش‌های اساسی حاکمیت، دانشگاه‌ها‏ و فضای حاکم بر آن بود. حکومت به روش‌های مختلف سعی در نظارت، دخالت و کنترل شدید فضای دانشگاه‌ها را داشت و همین تفکر نیز تحت‌عنوان «انقلاب فرهنگی» باعث شد برای مدتی دانشگاه‌ها تعطیل شوند. علاوه بر آن، در جریان انقلاب فرهنگی، بسیاری از اساتید و دانشجویانی که با ایدئولوژی حکومت اسلامی هم‌خوانی نداشتند، از دانشگاه‌ها اخراج شدند. حکومت این اقدامات را زیر نظر نهادی به‌نام «شورای عالی انقلاب فرهنگی» انجام داد و به پاکسازی و اسلامی‌سازی سیستم‌آموزشی پرداخت. در واقع، این شورا مسئولیت سیاست‌گذاری و نظارت بر دانشگاه‌ها و سیستم آموزشی را بر عهده داشت و نقش مهمی در کنترل دانشگاه‌ها و تدوین سیاست‌های آموزشی ایفا کرد و اکنون نیز یکی‌از نهادهای اصلی در حوزه‌ی نظارت و کنترل آموزش عالی محسوب می‌شود.

پس از تعطیلی دانشگاه‌ها (از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲) و بازگشایی مجدد آن، حکومت با تاسیس بسیج دانشجویی و دفتر نمایندگی ولی فقیه، فضای دانشگاه‌ها را در اختیار گرفت و از طریق حضور مداوم نیروهای امنیتی تحت‌عنوان «حراست»، به کنترل و نظارت شدید بر دانشگاه‌ها پرداخت. اگرچه نیروهای حراست در دانشگاه‌های #ایران به طور رسمی تحت مدیریت #دانشگاه‌ها فعالیت می‌کنند، اما عملاً با نهادهای امنیتی و اطلاعاتی کشور در ارتباط هستند. در واقع، این نهاد بخشی از ساختار امنیتی داخلی دانشگاه محسوب می‌شود و وظیفه‌ی آن شامل نظارت بر مسائل امنیتی، حفاظت از اموال و افراد دانشگاه و هم‌چنین کنترل فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی در داخل دانشگاه است و با وجود این‌که به طور رسمی بخش و زیر مجموعه‌ی دانشگاه محسوب می‌شود و باید به رئیس دانشگاه پاسخگو باشد، اما در عمل، ارتباطات نزدیکی با نهادهای امنیتی مانند وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه دارد. این نهادها بر روند استخدام، آموزش و فعالیت‌های نیروهای حراست نظارت دارند و در مسائل امنیتی مهم، حراست به آن‌ها گزارش می‌دهد یا با آن‌ها هماهنگی به عمل می‌آورد.

در چند سال اخیر، حضور نیروهای امنیتی در دانشگاه‌ها و کنترل شدید فضای علمی و اجتماعی این نهادها افزایش چشمگیری داشته است. این روند، به‌ویژه پس از اعتراضات سیاسی و اجتماعی مختلف، مانند اعتراضات سال‌های ۱۳۸۸، ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ و اعتراضات سال ۱۴۰۱، شدت بیش‌تری پیدا کرده است. می‌توان گفت، دانشگاه‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عرصه‌های تجمع فکری و اعتراضات اجتماعی، همواره تحت نظارت و کنترل نیروهای امنیتی و حراست بوده‌اند، اما در سال‌های اخیر، این کنترل بسیار فزاینده و سختگیرانه‌تر شده است. فعالیت‌های دانشجویی، از جمله #تجمعات، سخنرانی‌ها و حتی جلسات انجمن‌های دانشجویی، به شدت تحت نظارت نیروهای امنیتی و حراست دانشگاه‌ها قرار گرفته و حتی فعالیت #دانشجویان و اساتید در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی نیز به‌دقت توسط نهادهای امنیتی رصد می‌شود. پست‌ها و فعالیت‌های انتقادی منجر به احضار، بازداشت یا اخراج افراد از دانشگاه گردیده و حتی در موارد مختلف، نیروهای امنیتی با حضور فیزیکی در دانشگاه‌ها و حتی ورود به خوابگاه‌های دانشجویی، اقدام به بازداشت معترضان و سرکوب اعتراضات کرده‌اند. این اقدامات باعث محدودشدن آزادی‌های اساسی دانشجویان و تضعیف فضای آزاد علمی و انتقادی در دانشگاه‌ها شده و بسیاری از دانشگاه‌ها که روزی به‌عنوان مراکز فکری و فرهنگی کشور شناخته می‌شدند، اکنون با فضای بسته‌تری مواجه شده‌اند که تحت‌کنترل دقیق نهادهای امنیتی قرار دارد و هر روز نیز این فضا تنگ‌تر و بر کنترل و نظارات بر دانشگاه‌ها افزوده می‌شود.

ادامه مطلب

ادامه مطلب در وبسایت خط صلح


↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑