دستکم دوازده تجمع اعتراضی برگزار شد

❗️❗️❗️❗️❗️– امروز سه شنبه دوم مردادماه، جمعی از بازنشستگان کشوری، تامین اجتماعی، مخابرات و #صنایع_فولاد در #کرمانشاه و #قائمشهر، شماری از حواله داران شرکت #مدیران_خودرو در #تهران، گروهی از رانندگان تاکسی بیسیم در #سراوان، جمعی از کارکنان #پتروشیمی ارغوان گستر در #ایلام، گروهی از شهروندان در تهران، شماری از کارکنان شرکت مناطق نفت خیز در #اهواز، گروهی از کارکنان پالایشگاه گاز فجر و سازمان منطقه ویژه انرژی پارس در #عسلویه، شماری از مربیان پیش دبستانی در #همدان، جمعی از ذینفعان تعاونی مسکن علوم پزشکی #زنجان و تعدادی از کارگران کشت و صنعت مغان در پارس آباد #تجمع اعتراضی برگزار کردند. همچنین روز گذشته، شماری از #دانشجویان بالینی دانشگاه #علوم‌_پزشکی #شیراز دست به تجمع زدند.

ادامه مطلب

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

‌پروند‌ه‌های بازی که پزشکیان نمی‌تواند آن‌ها را ببندد/ الهه امانی

📡📡📡📡📡– «هسته‌ی سیاسی هر جنبش برای آزادی در جامعه ضرورت سیاسی برای حمایت از آزادی بیان باید داشته باشد». بل هوک

بار دیگر، با رئیس‌جمهور شدن #پزشکیان، پرونده‌ی قطور نقض حق تحصیل #دانشجویان گشوده شده است و دانشجویان و استادانی که حق کار و تحصیل آن‌ها در دولت‌های پیشین نقض شده بود، خواهان پاسخ‌گویی و بازگشت به محیط دانشگاه هستند؛ اگرچه در خیزش ‌ضداقتدارگرایانه و آینده‌نگر «زن، زندگی، آزادی»، امید داشتن به نظام جمهوری اسلامی برای دادرسی و دادخواهی به ورطه‌ی ناامیدی درغلتید.

عنوان «دانشجویان ستاره‌دار» از تابستان ۱۳۸۵، در دومین سال ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، مصطلح شد؛ زمانی که تعدادی از داوطلبان کنکور کارشناسی ارشد، با دیدن ستاره‌هایی در کنار نام خود در کارنامه‌ی کنکور، متوجه وضعیت خاص خود و محدودیت و محرومیت از تحصیل شدند. این عنوان سپس در سخنرانی‌ها و مناظره‌های انتخاباتی سال ۱۳۸۸ رسانه‌ای شد.

نقض حق تحصیل دانشجویان پویا و کنشگر در بسیاری از کشورهای دیگر نیز، به‌ویژه تحت رژیم‌های اقتدارگرا و هم‌چنین در کشورهای غربی تحت سیاست‌های راست‌گرا و پوپولیستی، رخ داده و هم‌چنان رخ می‌دهد. در دوران رژیم گذشته‌ی ایران نیز موارد متعددی از اخراج دانشجویان وجود داشت و من نیز در سال‌های حضورم در دانشگاه تهران شخصاً شاهد آن بودم. اما در مقایسه، نقض حق تحصیل دانشجویان به دلیل اندیشه و پویایی، حتی در فعالیت‌هایی که در چارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی با وجود تمام کاستی‌هایش قابل تایید است، ویژگی‌های خاص و گسترده‌تری دارد. شاید بتوان گفت که در دوران جمهوری اسلامی، دانشجویان بدون طی مراحل قانونی و بدون ارجاع به دادگاه یا نهاد قضایی، به‌صورت یک‌طرفه و دستوری توسط نهادهای امنیتی از تحصیل محروم و ستاره‌دار شده‌اند. این روند به‌طور تصاعدی افزایش یافته و از نظر کمی و کیفی به‌مراتب مستبدانه‌تر شده است.

ادامه مطلب
لینک به مطلب در وبسایت خط صلح


↘️
@Hranews1 تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

از کلاس درس تا خیابان‌؛ دانشجویان در تقاطع تاریخ و تحول/ #مهرناز_رزاقی

📡📡📡📡📡 – در تاریخ تحولات اجتماعی، جنبش‌های دانشجویی به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین عوامل تغییرات بزرگ شناخته شده‌اند. شوروشوق #دانشجویان برای حمایت از عدالت اجتماعی، برابری و اصلاحات ساختاری، به‌وضوح نشان داده که آن‌ها نیرویی قوی برای شکل‌دهی به یک جامعه‌ی عادلانه‌تر و مترقی‌تر هستند. کنش‌های سیاسی دانشجویان در طول قرن گذشته به یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی سیاست‌ورزی در سراسر دنیا تبدیل شده است. دانشجویان در مسائل مختلفی از جنبش‌های ضد‌استعمارگری و مبارزات ضدجنگ گرفته تا حقوق مدنی، دموکراسی‌خواهی، مقابله با نئولیبرالیسم و ریاضت اقتصادی، مبارزه با نژادپرستی و زن‌ستیزی و حتی مسائل مربوط به تغییرات آب‌وهوایی نقش داشته‌اند. بااین‌حال، کنش‌ها و فعالیت‌های دانشجویی اغلب توسط نخبگان سیاسی و مقامات رسمی به‌عنوان «شیطنتِ جوانانه» شناخته می‌شود. این نوشتار نگاهی به چند لحظه‌ی سرنوشت‌ساز در تاریخ جنبش‌های دانشجویی می‌اندازد و اهمیت تاریخی و توانایی آموزش در پیشبرد آینده‌ای روشن‌تر را بررسی می‌کند.

ادامه مطلب
ادامه و لینک به مطلب در خط صلح

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

نگاهی به صدور احکام ناعادلانه‌ی تعلیق، برای شماری از دانشجویان/ #دینا_قالیباف

📡📡📡📡📡– حق تحصیل یکی از مهم‌ترین حقوق انسان‌ها است. معمولاً کشورهایی با حاکمیت اقتدارگرا، از دستیابی افراد و گروه‌های اجتماعی مختلف به تحصیل ممانعت می‌کنند. در ایران، حق تحصیل تا آن‌جایی به رسمیت شناخته می‌شود که تولید علم، در خدمت ایدئولوژی حاکمیت باشد، نه در خدمت بیان و پرداختن به حقیقت. به عبارتی دیگر، در چنین سیستمی، سوژه‌های دانشگاهی تا جایی در اولویت‌اند که در جهت بازتولید قدرت حاکمیت حرکت می‌کنند، ولو این‌که حاکمیت موجود، دشمن حقیقت باشد. در این میان افرادی که تلاش می‌کنند تا فضای آکادمیک را حفظ کرده و از سنگر دانشگاه به‌عنوان اتاق فکر جامعه مراقبت کنند، سرنوشتی جز تعلیق، تبعید و اخراج برایشان متصور نیست. سرانجامی تلخ که آینده‌ی علمی آنان را نقش بر آب می‌کند و آن‌ها را از نهاد مدنی که به آن تعلق دارند –یعنی دانشگاه— دور و حق قانونی آن‌ها برای ادامه‌ی تحصیل را سلب می‌کند. طی دو سال گذشته، دانشجویان زیادی تلاش کردند تا نهاد دانشگاه، در خدمت بیان حقیقت قرار گیرد، آن‌ها با دفاع از حقیقت، کنار مردم ماندند و با اعتراضات مدنی در صحن دانشگاه، مخالفت خود را نسبت به عملکرد حاکمیت در حوزه‌های مرتبط با حقوق بشر و حقوق زنان ایرانی نشان دادند و در همین راستا، متحمل هزینه‌های گزافی شدند که بر هیچ‌کس پوشیده نیست. در این‌که یک دولت تندروی اصول‌گرا در مصدر قدرت بود که بر شدت سرکوب و آزار #دانشجویان افزوده‌ هم شکی نیست.

درحالی که مدت زمان کوتاهی از استقرار دولت اصلاح طلب در ایران می‌گذرد، مسعود پزشکیان در جلسه‌ی معارفه‌ی وزیر جدید علوم گفت: «دانشجویان و اساتید اخراجی باید به دانشگاه‌ها برگردند». در واکنش به سخنان پزشکیان، روزنامه‌ی کیهان در تاریخ ۱۰ شهریور ۱۴۰۳ ضمن حمله به دولت، مطلبی با عنوان: «بازگشت غیرقانونی اخراجی‌های قانونی، آقای پزشکیان! با کدام توجیه؟!» منتشر و دولت را به عملکرد غیرقانونی متهم نمود. قابل ذکر است که اغلب دانشجویان معتقدند که صحبت‌های رئیس جمهور، در جهت عوام‌فریبی بوده و نمی‌توان امیدی به گشایش وضعیت پرونده‌ها در کمیته‌های انضباطی داشت. صدور احکام جدید علیه دانشجویان در برخی دانشگاه‌ها، می‌تواند گواهی روشن بر این مدعا باشد.

خط صلح، به بهانه‌ی صدور این احکام ناعادلانه به گفت‌وگو با چند دانشجو پرداخته که به‌تازگی از کمیته‌ی انضباطی دانشگاه، حکم تعلیق دریافت کرده‌اند. بنابر درخواست مصاحبه شونده‌ها، نام آنان نزد خط صلح محفوظ خواهد ماند.

ادامه مطلب
لینک به مطلب در وبسایت خط صلح

↘️
@Hranews1 تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

دستکم ۲ #تجمع اعتراضی برگزار شد

❗️❗️❗️❗️❗️ – روز جاری، گروهی از #دانشجویان علوم پزشکی در مقابل ساختمان وزارت بهداشت و جمعی از #کارگران معدن «سرب و روی» راور در مقابل اداره کار کرمان، با برگزاری تجمعاتی اعتراضی خواستار رسیدگی به مطالبات خود شدند.

ادامه مطلب

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

حسین سیمایی صراف و دانشجویان «بی‌ستاره»/ هرمز شریفیان

📡📡📡📡📡 – یکی از تاریک‌ترین نقاط عملکرد و پیشینه‌ی حکومت جمهوری اسلامی ایران، گرفتن حق #تحصیل از #دانشجویان منتقد و اخراج و تعلیق استادان دانشگاه است که با رویکردی انتقادی نسبت به سیاست‌های حکومت عمل می‌کنند. در چنین شرایطی هم با آینده و زندگی یک دانشجو بازی می‌شود و هم با سال‌ها زحمت استادانی که معیشت خود و خانواده‌هایشان هم با تهدیدی جدی مواجه می‌شود. آن‌چه در این میان تاسف‌آور است این است که یک حاکمیت با تکرار اشتباهات مهلک خود هنوز فهمی از حکومت‌داری ندارد و هر منتقدی را از سر راه برمی‌دارد، به این امید که ایرادها و اشکال‌هایش نمایان نشود.

اگر حافظه یاری کند چنین بیراهه‌ی غیرمنطقی و دور از خِرَدی در دوران ریاست جمهوری «احمدی‌‌نژاد» در دولت‌های نهم و دهم آغاز شد و دانشجویان منتقد و اخراجی به «ستاره‌دار» معروف شدند. از همان دوران بود که بازنشستگی پیش از موعد برخی استادان و اخراج و تعلیق آنان نیز آغاز شد و تا امروز ادامه دارد. استادان و دانشجویانی که برخی از نوادر کشور بوده و بر اساس گواهی بسیاری از دانشگاهیان مظهر شرافت و سلامت نفس نیز بوده و هستند. باید در نظر داشت که وقتی اجازه‌ی ادامه‌ی تحصیل از دانشجو گرفته شود، دو راه بیش‌تر ندارد: یا با داشتن شرایط مالی متوسط به بالا به خارج از کشور برود و به‌سختی به ادامه‌ی تحصیل بپردازد و یا مجبور به اشتغال در حوزه‌ای ‌شود که علاقه‌ای به آن ندارد و برای امرار معاش مجبور و محکوم به انجام آن کار ‌شود.

با روی کار آمدن دولت «مسعود پزشکیان» اما، امیدی در این رابطه در فضای دانشگاهی دمیده شده و رئیس‌جمهور نیز به‌صراحت از بازگشت استادان و دانشجویان اخراج‌شده سخن گفته است. البته برای رسیدن به روال عادی و بازگشت استادان و دانشجویان اخراجی علاوه بر عزم رئیس‌جمهور، جامعه‌ی دانشگاهی و «رسانه‌های سالم»و نقش وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در دولت چهاردهم نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است.

ادامه مطلب
ادامه و لینک به مطلب در خط صلح

↘️
@hranews_bot تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑

نگاهی به راه طی‌شده‌ی جنبش دانشجویی ایران از سال ۱۳۷۸ تا ۱۴۰۱/ علی تقی‌پور

📡📡📡📡📡– #جنبش_دانشجویی ایران از اواخر دهه‌ی ۱۳۷۰ تا ۱۴۰۱ هجری شمسی نقش محوری در تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کشور داشته است. پس از سرکوب نیروهای چپ، ملی‌گرا و ملی‌-مذهبی در دهه‌های ابتدایی انقلاب، جنبش دانشجویی به‌عنوان نیرویی منتقد و مستقل جایگزین آن‌ها شد. دانشگاه‌ها به‌عنوان بستری برای بیان خواسته‌های آزادی‌خواهانه و عدالت‌طلبانه تبدیل به میدان مقاومت شدند و همواره در صف اول اعتراضات اجتماعی قرار داشتند. در این مقاله، سیر تحول جنبش دانشجویی از سال ۱۳۷۸ تا ۱۴۰۱ بررسی و تاثیرات مختلف گفتمانی و رویکردهای دانشجویی در رابطه ‌با اصلاح‌طلبان و اپوزیسیون تحلیل می‌شود.

اعتراضات ۱۸ تیر ۱۳۷۸: آغاز مسیر

اعتراضات ۱۸ تیر ۱۳۷۸ در واکنش به توقیف روزنامه‌ی «سلام» و حمله‌ی نیروهای امنیتی به خوابگاه #دانشجویان دانشگاه تهران رخ داد. این حادثه به یکی از نخستین نقاط عطف جنبش دانشجویی پس از انقلاب تبدیل شد و سبب شکل‌گیری جنبش اعتراضی نوینی شد. در آن زمان، رابطه‌ی میان جنبش دانشجویی و اصلاح‌طلبان نزدیک بود؛ اصلاح‌طلبان دانشگاه‌ها را ابزاری برای فشار بر حاکمیت می‌دیدند و با شعار «فشار از پایین، چانه‌زنی در بالا» به ‌دنبال تعامل با حاکمیت بودند.

بااین‌حال، ناکامی دولت «محمد خاتمی» در حمایت از دانشجویان و عدم توانایی در مقابله با نیروهای امنیتی باعث شد شکاف‌هایی بین جنبش دانشجویی و اصلاح‌طلبان ایجاد شود. یکی از شعارهای محوری این دوره «دانشجو می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد» بود که نماد مقاومت دانشجویان در برابر سرکوب‌های امنیتی شد.

ادامه مطلب
لینک به مطلب در وبسایت خط صلح

↘️
@Hranews1 تماس ✉️ - @Hranews کانال هرانا 🆑