اینجا آرامگاه جبار باغچه‌بان اولین معلم و بنیانگذار مدارس ناشنوایان در ایران است.
کسی که۱۰۰ سال پیش می‌گفت :
فرایند یادگیری نباید باعث ایجاد هرگونه احساس رنجش در کودک بشود. اگر دانش‌آموزان در تحصیل رفوزه می‌شوند ایراد از تدریس ماست نه از آنها.
او الفبای زبان اشاره ایرانی را برای ناشنوایان طراحی کرد،
دستگاهی به نام تلفن گنگ اختراع کرد که می‌توانست صدا را به افراد ناشنوا برساند.
نخستین کودکستان ایرانی را راه اندازی کرد
اولین مولف و ناشرکتاب کودک در ایران بود.
در سال ۱۲۹۸ اولین تئاتر کودک و نوجوان را روی صحنه برد.
کتاب «بابا برفی» نوشته او در سال ۱۳۰۷ توسط شورای جهانی کتاب به عنوان بهترین کتاب کودک انتخاب شد.
ناشنوایان پیش از او در ایران نه آموزش خواندن و نوشتن می‌دیدند و نه سخن گفتن ، زمانی که پس از یک سال آموزش، سه دانش آموز ابتدایی او شروع به سخن گفتن کردند، کار باغچه بان به معجزه شبیه بود.
هرچند مسئولان سنگ اندازی کردند و کارش را به تعویق انداختند، اما او متوقف نشد و در شهرهای مختلف به بنیان نهادن مدارس ناشنوایان اقدام کرد.

تولد: ۱۲۶۴
وفات : ۱۳۴۵

شهر ری،بوستان چشمه علی،کوچه مهدیه پلاک پنج
@harmoniclib

کتاب
بابابرفی

جبار باغچه‌بان
@harmoniclib

چه حسرتی در دنیای ریاضی دارید؟!

ای کاش من هم ....
@harmoniclib
این جمله را کامل کنید.
👇👇👇

ریاضیات دبیرستانی

👇👇👇
https://t.iss.one/Mathhigh

یک عیبی که بعضی از ریاضی‌خوانان دارند این است که با هر متنی مشابه یک متن ریاضی برخورد می‌کنند. این اشتباه است. مثلا ما وقتی در ریاضیات می‌گوییم مجموعه‌ای بیکران است تعریف آن مشخص است، یعنی از هر N ای بیشتر عضو دارد. ولی وقتی در یک متن روزمره می‌خوانید "از فلانی بی‌کران دلگیرم" نباید با آن ریاضی برخورد کنید. شاید یک شاخه گل این بی‌کران دلخوری را برطرف کند، ممکن هم هست که حتی از جان‌گذشتگی نیز قادر به برطرف کردن آن دلخوری نباشد. پس وقتی متنی را می‌خوانیم سریع و قطعی قضاوت نکنیم. کلمات در زبان حامل بارهای معنایی گسترده و متفاوتند.
@harmoniclib
مهدی میسمی

☕️سلسله سمینارهای عصرانه ریاضی بهشتی☕️
‌
بررسی متریک ترستن
سخنران:دکتر تینا ترکمان(پسداک دانشگاه شیکاگو آمریکا)
‌
🕓 زمان برگزاری:
۲۱ شهریور ماه ساعت ۱۷:۳۰

محل برگزاری:گوگل میت

خلاصه:‌ در این سخنرانی ابتدا راجع به پیش نیازهایی از رویه های هایپربالیک صحبت میکنیم سپس به معرفی متریک ترستن میپردازیم.

لینک ورود به جلسه:
https://meet.google.com/ghi-uvrk-pzv

@harmoniclib

《نشست علمی به مناسبت روز ابوریحان بیرونی》
سه شنبه ۲۰ شهریور؛ ساعت ۸ الی ۱۱:۳۰
حضوری: فرهنگستان علوم
لینک جلسه مجازی:
https://skyroom.online/ch/ias/biruni403

@harmoniclib

جای چه آموزش‌هایی در مدارس ایران خالیست؟!
@harmoniclib

پیام ارسالی:

ای کاش تمام وقت‌هایی را که صرف دانلود کتاب‌های ریاضی و جستجو برای یافتن بهترین کتاب‌های ریاضی کردم، اولین کتاب ریاضی که دانلود کرده بودم را میخواندم.
@harmoniclib

اسطرلاب
@harmoniclib

اُسطُرلاب یا آسترولاب و به پارسی باستان: استاره‌یاب
(اَسترولاب، سُتُرلاب، صُلاّب)، و در برخی منابع فارسی با نام «آیینهٔ نجوم» و جام جم هم آورده شده‌است.

از ابزارهای قدیم نجوم و طالع‌بینی است.اسطرلاب وسیله‌ای در نجوم رصدی بوده و اکنون بیشتر برای کاربردهای آموزشی بکار می‌رود. اسطرلاب رایج و معمولی دستگاه و صفحه مدور فلزی است که از جنس برنز یا برنج یا از آهن و فولاد یا تخته به طرز بسیار دقیق و ظریف و مستحکمی ساخته شده و برای مطالعات و محاسبات کارهای نجومی از قبیل پیدا کردن ارتفاع و زاویه خورشید، محل ستارگان و سیارات و منطقه البروج و به دست آوردن طول و عرض جغرافیایی محل در تمام مدت شبانه روز و فصول مختلف سال بکار برده می‌شود.

همچنین برای به‌دست آوردن ارتفاع کوه‌ها و پهنای رودخانه‌ها و سایر عوارض طبیعی زمین و تعیین ساعات طلوع و غروب یکایک ستارگان ثابت و سیاراتی که نام آن‌ها بر شبکه اسطرلاب نقش بسته نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین این دستگاه برای محاسبه ساعات طلوع و غروب آفتاب هر محل (علی‌الخصوص در دوره اسلام که تعیین ساعات نماز هم برآن اضافه شد) ساخته شده‌است. با توجه به این حقیقت که در هنگام استفاده از دستگاه مذکور هیچ احتیاجی جهت به کاربردن و دانستن فرمولهای ریاضی نیست. (مانند خط‌کش محاسبه‌ای که به وسیله مهندسین به کار برده می‌شود)

در کل از این ابزار برای سنجش ارتفاع، سمت، بعد و میل خورشید و ستارگان، تعیین وقت در ساعات روز و شب، قبله و زمان طلوع و غروب آفتاب استفاده می‌شده و ابزاری در مبحث تاریخ ابزارهای زمان بوده‌است که برای کاربردهای دیگر نیز به‌کار می‌رفته.

بر طبق اسناد به‌دست آمده در ماوراءالنهر، این دستگاه را «استاره‌لاب» می‌گفتند. «استاره» یا «استره» که یونانیان «استاریوس» می‌نامند، همان ستاره و نام ایرانی است و «لابیدن» از مصدر پارتی به معنی «تابیدن» است.

بعضی از منابع عربی نام آن را مشتق از کلمه یونانی استرلابوس نوشته‌اند و برخی معنی آن را «ترازوی ستارگان» ذکر کرده‌اند. اما از آنجا که اسطرلاب در حوزه فرهنگ ایران و خاورمیانه بکار گرفته شده و در فرهنگ یونانی جایگاهی ندارد و اروپاییان در اندلس مسلمان قرن یازدهم با آن آشنا شدند بنابراین ارتباط این واژه با استرلابوس نیز بعید به نظر می‌رسد. حمزه اصفهانی واژه «اسطرلاب» را معرب ترکیب فارسی «استاره‌یاب» می‌داند.
@harmoniclib