Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
Musulmon kishi qanday ish bilan rohatlanadi?
“Shayx Zayniddin” jome masjidi imom xatibi
Ustoz Yahyo Ubaydulloh oʻgʻli
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
“Shayx Zayniddin” jome masjidi imom xatibi
Ustoz Yahyo Ubaydulloh oʻgʻli
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
ҚУРБОНЛИКНИНГ МАНФААТИ
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: »مَا عَمِلَ ابْنُ آدَمَ يَوْمَ النَّحْرِ عَمَلًا أَحَبَّ إلَى اللَّهِ مِنْ هِرَاقَةِ دَمٍ وَإِنَّهُ لَتَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِقُرُونِهَا وَأَظْلَافِهَا وَأَشْعَارِهَا وَأَنَّ الدَّمَ لَيَقَعُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ بِمَكَانٍ قَبْلَ أَنْ يَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ فَطِيبُوا بِهَا نَفْسًا .«رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Одам боласи қурбонлик куни қиладиган амалларининг ичида қон чиқаришидан кўра Аллоҳ таолога маҳбуброқ амал йўқ. Қурбонликка сўйилган жонивор қиёмат куни ўз шохи, туёғи ва юнглари билан келади. Қурбонлик қони ерга тушмай туриб, Аллоҳ таолонинг ҳузурида қабул бўлади. Шунинг учун мамнуният ила қурбонлик қилинглар», дедилар» (Имом Термизий ривояти).
عَنْ الحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: »مَنْ ضَحَّى طَيِّبَةً بِهَا نَفْسُهُ مُحْتَسِباً لِأُضْحِيَّتِهِ كَانَتْ لَهُ حِجَاباً مِنَ النَّارِ .«رَوَاهُ الإِمَامُ الطَّبَرَانِيُّ
Ҳусайн ибн Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким қурбонликни чин кўнгилдан ва савоб умидида қилса, у (қурбонлик) унинг учун дўзахдан парда бўлади», дедилар» (Имом Табароний ривояти).
Ашраф Али Таҳонавий раҳматуллоҳи алайҳи айтадилар: «Бир киши қурбонлик қилиш ўрнига унинг қийматини бева-бечораларга садақа қилар эди. Бир кеча туш кўрди. Қарасаки, қиёмат қоим бўлибди. Одамлар сирот кўприги ёнида тўпланган. Кўпчилик ўз уловларига миниб, сирот кўпригидан ўтиб, жаннатга кирмоқдалар. У киши эса қандай ўтишни чорасини топа олмас эди. Одамларга уловлар қаердан келаётганини тушунмай, ҳайрон бўлиб турганида, ғоибдан: «Бу уловлар уларнинг дунёда тайёрлаб қўйган уловларидир. Яъни қилган қурбонликларидир. Сиз қурбонлик қилмаганлигингиз учун уловдан маҳрумсиз», деган овоз келди. У киши уйқусидан қўрқиб ўйғониб кетди ва бундан кейин ҳар йили қурбонлик қилишни мақсад қилди».
Бу кунда бандалар тарафидан бажариладиган энг яхши амал бу – қурбонлик қилишдир. Қурбонлик қилган банда Аллоҳ таолога яқинлашади, Аллоҳ таоло уни яхши кўради. Қурбонликка сўйилган ҳар қандай жонивор қиёмат куни ўз шохи, туёғи, юнги ва аъзолари билан келиб, тарозида асқотади, соҳибининг сирот кўпригидан ўтишида ёрдам беради.
Қурбонлик қони ерга тушмасдан туриб, ўза заҳоти Аллоҳ таолонинг ҳузурида қабул бўлади. Қурбонлик ибодати мамнуният билан, савоб умидида адо этилса, ҳатто дўзахга парда ҳам бўлар экан.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: »مَا عَمِلَ ابْنُ آدَمَ يَوْمَ النَّحْرِ عَمَلًا أَحَبَّ إلَى اللَّهِ مِنْ هِرَاقَةِ دَمٍ وَإِنَّهُ لَتَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِقُرُونِهَا وَأَظْلَافِهَا وَأَشْعَارِهَا وَأَنَّ الدَّمَ لَيَقَعُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ بِمَكَانٍ قَبْلَ أَنْ يَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ فَطِيبُوا بِهَا نَفْسًا .«رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Одам боласи қурбонлик куни қиладиган амалларининг ичида қон чиқаришидан кўра Аллоҳ таолога маҳбуброқ амал йўқ. Қурбонликка сўйилган жонивор қиёмат куни ўз шохи, туёғи ва юнглари билан келади. Қурбонлик қони ерга тушмай туриб, Аллоҳ таолонинг ҳузурида қабул бўлади. Шунинг учун мамнуният ила қурбонлик қилинглар», дедилар» (Имом Термизий ривояти).
عَنْ الحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: »مَنْ ضَحَّى طَيِّبَةً بِهَا نَفْسُهُ مُحْتَسِباً لِأُضْحِيَّتِهِ كَانَتْ لَهُ حِجَاباً مِنَ النَّارِ .«رَوَاهُ الإِمَامُ الطَّبَرَانِيُّ
Ҳусайн ибн Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким қурбонликни чин кўнгилдан ва савоб умидида қилса, у (қурбонлик) унинг учун дўзахдан парда бўлади», дедилар» (Имом Табароний ривояти).
Ашраф Али Таҳонавий раҳматуллоҳи алайҳи айтадилар: «Бир киши қурбонлик қилиш ўрнига унинг қийматини бева-бечораларга садақа қилар эди. Бир кеча туш кўрди. Қарасаки, қиёмат қоим бўлибди. Одамлар сирот кўприги ёнида тўпланган. Кўпчилик ўз уловларига миниб, сирот кўпригидан ўтиб, жаннатга кирмоқдалар. У киши эса қандай ўтишни чорасини топа олмас эди. Одамларга уловлар қаердан келаётганини тушунмай, ҳайрон бўлиб турганида, ғоибдан: «Бу уловлар уларнинг дунёда тайёрлаб қўйган уловларидир. Яъни қилган қурбонликларидир. Сиз қурбонлик қилмаганлигингиз учун уловдан маҳрумсиз», деган овоз келди. У киши уйқусидан қўрқиб ўйғониб кетди ва бундан кейин ҳар йили қурбонлик қилишни мақсад қилди».
Бу кунда бандалар тарафидан бажариладиган энг яхши амал бу – қурбонлик қилишдир. Қурбонлик қилган банда Аллоҳ таолога яқинлашади, Аллоҳ таоло уни яхши кўради. Қурбонликка сўйилган ҳар қандай жонивор қиёмат куни ўз шохи, туёғи, юнги ва аъзолари билан келиб, тарозида асқотади, соҳибининг сирот кўпригидан ўтишида ёрдам беради.
Қурбонлик қони ерга тушмасдан туриб, ўза заҳоти Аллоҳ таолонинг ҳузурида қабул бўлади. Қурбонлик ибодати мамнуният билан, савоб умидида адо этилса, ҳатто дўзахга парда ҳам бўлар экан.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
ҚУРБОНЛИКДА ШЕРИКЛИК
Қўй ёки эчки қурбонлик қилмоқчи бўлган киши қурбонликда бошқа бировни шерик қила олмайди. Ушбу ҳайвонлар фақат бир оила номидан сўйилади. Пайғамбар алайҳиссалом ҳар гал қўчқор қурбонлик қилганларида, бошқаларни шерик қилмаганлар. Ваҳоланки, баъзан ўзлари номидан битта, қурбонликка қодир бўлмаган умматлари номидан яна битта сўйганлар.
Шундай экан қўчқор ёки эчки қурбонлик қилмоқчи бўлганлар бу ишида ҳеч кимни шерик қилмасдан, фақат ўзининг номидан сўйиши керак.
Қорамол ёки туяни етти кишигача шерик бўлиб сўйиш мумкин.
Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Ҳудайбия йили Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам билан туяни етти киши, сигирни етти киши номидан қурбонлик қилдик» (Имом Муслим ривояти).
Аммо шерикчиликда жуда эҳтиёт бўлиш керак. Бунинг ҳам ўзига яраша қонун-қоидалари мавжуд.
Биринчидан, шерикларнинг ҳаммаси мусулмон бўлиши керак. Агар улардан бирортаси бошқа дин вакили бўлса, ҳеч қайсисининг зиммасидан қурбонлик соқит бўлмайди.
Иккинчидан, шерикларнинг барчаси қурбонликни ният қилган бўлиши шарт. Агар улардан бирортаси шунчаки гўшт учун қўшилган бўлса, қолган барча шерикларнинг қурбонлиги ўтмайди.
Учинчидан, сўйилган ҳайвоннинг гўшти шериклар ўртасида тенг тақсимланишига ҳам алоҳида эътибор қаратиш зарур. Мабода тақсимотда адолатсизлик қилинса, қурбонлик ўз ўрнига тушмай қолади.
Тўртинчидан, қорамол камида икки ёшга, туя эса беш ёшга кирган бўлиши керак. Агар улардан ёшроғи танланса, қурбонлик ўрнига ўтмайди.
Бешинчидан, шерикларнинг чин дилдан розилиги керак. Улардан бирортаси ўз хоҳиши ила рози бўлмаса, мажбурлаб шерикликка қўшилмайди.
Олтинчидан, эрнинг ҳам аёлнинг ҳам моли нисобга етган бўлса, ҳар бирига алоҳида-алоҳида қурбонлик вожиб бўлади. Ана шундай ҳолат юз берганда, эркак ўзининг хотинини етти кишининг бири сифатида шерик қилиши жоиз. Яъни, эр бир киши, аёли бир киши ўрнига ўтади ва улар яна беш кишини шерикликка қўшишлари мумкин.
Шундай экан, қурбонликни шерик бўлиб сўйишни ният қилганлар ушбу кўрсатмаларга риоя этишса, қурбонликлари мукаммал ҳолда ўз ўрнига тушади, иншааллоҳ.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
Қўй ёки эчки қурбонлик қилмоқчи бўлган киши қурбонликда бошқа бировни шерик қила олмайди. Ушбу ҳайвонлар фақат бир оила номидан сўйилади. Пайғамбар алайҳиссалом ҳар гал қўчқор қурбонлик қилганларида, бошқаларни шерик қилмаганлар. Ваҳоланки, баъзан ўзлари номидан битта, қурбонликка қодир бўлмаган умматлари номидан яна битта сўйганлар.
Шундай экан қўчқор ёки эчки қурбонлик қилмоқчи бўлганлар бу ишида ҳеч кимни шерик қилмасдан, фақат ўзининг номидан сўйиши керак.
Қорамол ёки туяни етти кишигача шерик бўлиб сўйиш мумкин.
Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Ҳудайбия йили Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам билан туяни етти киши, сигирни етти киши номидан қурбонлик қилдик» (Имом Муслим ривояти).
Аммо шерикчиликда жуда эҳтиёт бўлиш керак. Бунинг ҳам ўзига яраша қонун-қоидалари мавжуд.
Биринчидан, шерикларнинг ҳаммаси мусулмон бўлиши керак. Агар улардан бирортаси бошқа дин вакили бўлса, ҳеч қайсисининг зиммасидан қурбонлик соқит бўлмайди.
Иккинчидан, шерикларнинг барчаси қурбонликни ният қилган бўлиши шарт. Агар улардан бирортаси шунчаки гўшт учун қўшилган бўлса, қолган барча шерикларнинг қурбонлиги ўтмайди.
Учинчидан, сўйилган ҳайвоннинг гўшти шериклар ўртасида тенг тақсимланишига ҳам алоҳида эътибор қаратиш зарур. Мабода тақсимотда адолатсизлик қилинса, қурбонлик ўз ўрнига тушмай қолади.
Тўртинчидан, қорамол камида икки ёшга, туя эса беш ёшга кирган бўлиши керак. Агар улардан ёшроғи танланса, қурбонлик ўрнига ўтмайди.
Бешинчидан, шерикларнинг чин дилдан розилиги керак. Улардан бирортаси ўз хоҳиши ила рози бўлмаса, мажбурлаб шерикликка қўшилмайди.
Олтинчидан, эрнинг ҳам аёлнинг ҳам моли нисобга етган бўлса, ҳар бирига алоҳида-алоҳида қурбонлик вожиб бўлади. Ана шундай ҳолат юз берганда, эркак ўзининг хотинини етти кишининг бири сифатида шерик қилиши жоиз. Яъни, эр бир киши, аёли бир киши ўрнига ўтади ва улар яна беш кишини шерикликка қўшишлари мумкин.
Шундай экан, қурбонликни шерик бўлиб сўйишни ният қилганлар ушбу кўрсатмаларга риоя этишса, қурбонликлари мукаммал ҳолда ўз ўрнига тушади, иншааллоҳ.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
Forwarded from Hanafiy.uz
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Forwarded from Hanafiy.uz
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Forwarded from Hanafiy.uz
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Audio
Rahbar buyursa zo‘rini so‘yadi. Alloh buyursachi.....?
“Shayx Zayniddin” jome masjidi imom xatibi
Ustoz Yahyo Ubaydulloh oʻgʻli
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
“Shayx Zayniddin” jome masjidi imom xatibi
Ustoz Yahyo Ubaydulloh oʻgʻli
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
Rahbar buyursa zo‘rini so‘yadi. Alloh buyursachi.....?
“Shayx Zayniddin” jome masjidi imom xatibi
Ustoz Yahyo Ubaydulloh oʻgʻli
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
“Shayx Zayniddin” jome masjidi imom xatibi
Ustoz Yahyo Ubaydulloh oʻgʻli
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
АРАФА КУНИ РЎЗАСИ
Қадимдан мусулмон уммати Арафа кунига алоҳида эътибор қаратиб келган. Чунки бу куннинг фазилати ва шу куни рўза тутишнинг нақадар савобли амаллардан эканлиги борасида кўплаб ҳадиси шарифлар ворид бўлган.
عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ: كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: صِيَامُ يَوْمِ عَرَفَةَ كَصِيَامِ أَلْفِ يَوْمٍ.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа кунининг рўзаси минг куннинг рўзаси кабидир», дедилар» (Байҳақий ривояти).
عَنْ أَبِي قَتَادَةَ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: صِيَامُ يَوْمِ عَرَفَةَ إِنِّي أَحْتَسِبُ عَلَى اللهِ أَنْ يُكَفِّرَ السَّنَةَ الَّتِي قَبْلَهُ وَالسَّنَةَ الَّتِي بَعْدَهُ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
Абу Қатода розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа куни рўза тутиш ўзидан кейинги бир йилга ва ўзидан олдинги бир йилга каффорот бўлади, деб Аллоҳ таолодан умид қиламан», дедилар» (Муслим ривояти).
وَعَنْ قَتَادَةَ بْنِ النُّعْمَانِ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: مَنْ صَامَ يَوْمَ عَرَفَةَ غُفِرَ لَهُ سَنَةٌ أَمَامَهُ وَسَنَةٌ بَعْدَهُ. رَوَاهُ ابْنُ مَاجَهْ.
Қатода ибн Нўъмон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг: «Ким Арафа куни рўза тутса, келаси ва ўтган йилги гуноҳлари мағфират қилинади», деганларини эшитганман» (Ибн Можа ривояти).
عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ صَامَ يَوْمَ عَرَفَةَ غُفِرَ لَهُ ذَنْبُ سَنَتَيْنِ مُتَتابِعَتَيْنِ. رَوَاهُ الطَّبَرَانِيُّ.
Саҳл ибн Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким Арафа куни рўза тутса, кетма-кет икки йиллик гуноҳлари мағфират қилинади», дедилар» (Табароний ривояти).
عَنْ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ أَنَّ عَائِشَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِينَ كَانَتْ تَصُومُ يَوْمَ عَرَفَةَ. رَوَاهُ مَالِكٌ وَابْنُ أَبِي شَيْبَةَ.
Қосим ибн Муҳаммад айтадилар: «Уммул мўминин Оиша розияллоҳу анҳо Арафа куни рўза тутардилар» (Молик ва Ибн Абу Шайба ривояти).
Оиша розияллоҳу анҳо айтганлар: «Мен учун рўза тутадиган кунларнинг энг севимлиси Арафа кунидир» (Байҳақий ривояти).
Ибн Аббос розияллоҳу анҳу айтганлар: «Тарвия куни рўзаси бир йиллик гуноҳларга каффоратдир. Арафа куни рўзаси икки йиллик гуноҳларга каффоратдир».
«Тарвия куни» Зулҳижжа ойининг 8-куни бўлиб, бизнинг юртда бу кун «ёлғон арафа», дейилади.
عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ قَالَ: سَأَلَ رَجُلٌ عَبْدَ اللهِ بْنَ عُمَرَ عَنْ صَوْمِ يَوْمِ عَرَفَةَ فَقَالَ: كُنَّا وَنَحْنُ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَعْدِلُهُ بِصَوْمِ سَنَتَيْنِ. رَوَاهُ الطَّبَرَانِيُّ.
Саъийд ибн Жубайр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Бир киши Абдуллоҳ ибн Умардан Арафа куни рўзаси ҳақида сўради. У зот: «Биз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг даврларида уни икки йиллик рўзага тенг билар эдик», деб жавоб бердилар» (Табароний ривояти).
Демак, Арафа куни тутилган бир кунлик рўза минг кунлик рўзага тенг, кетма-кет икки йиллик гуноҳларга каффорат бўлар экан. Бу ҳам бўлса Аллоҳ таолонинг бандаларига ўта меҳрибонлигидан далолатдир.
Зулҳижжа ойининг тўққизинчи куни, яъни Арафа куни рўза тутиш суннат. Рўза тутган киши улкан савобларга эга бўлади. Қайси банда чин ихлос ила Аллоҳнинг розилигини истаб бир кун рўза тутса, Аллоҳ таоло унга икки йиллик савобни тортиқ этади, икки йиллик гуноҳларини кечиради. Энди Зулҳижжа ойининг бошидан тўққиз кун рўза тутганга қанчалар савоб берилишини ўйлаб кўраверинг.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
Қадимдан мусулмон уммати Арафа кунига алоҳида эътибор қаратиб келган. Чунки бу куннинг фазилати ва шу куни рўза тутишнинг нақадар савобли амаллардан эканлиги борасида кўплаб ҳадиси шарифлар ворид бўлган.
عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ: كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: صِيَامُ يَوْمِ عَرَفَةَ كَصِيَامِ أَلْفِ يَوْمٍ.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа кунининг рўзаси минг куннинг рўзаси кабидир», дедилар» (Байҳақий ривояти).
عَنْ أَبِي قَتَادَةَ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: صِيَامُ يَوْمِ عَرَفَةَ إِنِّي أَحْتَسِبُ عَلَى اللهِ أَنْ يُكَفِّرَ السَّنَةَ الَّتِي قَبْلَهُ وَالسَّنَةَ الَّتِي بَعْدَهُ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
Абу Қатода розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа куни рўза тутиш ўзидан кейинги бир йилга ва ўзидан олдинги бир йилга каффорот бўлади, деб Аллоҳ таолодан умид қиламан», дедилар» (Муслим ривояти).
وَعَنْ قَتَادَةَ بْنِ النُّعْمَانِ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: مَنْ صَامَ يَوْمَ عَرَفَةَ غُفِرَ لَهُ سَنَةٌ أَمَامَهُ وَسَنَةٌ بَعْدَهُ. رَوَاهُ ابْنُ مَاجَهْ.
Қатода ибн Нўъмон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг: «Ким Арафа куни рўза тутса, келаси ва ўтган йилги гуноҳлари мағфират қилинади», деганларини эшитганман» (Ибн Можа ривояти).
عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ صَامَ يَوْمَ عَرَفَةَ غُفِرَ لَهُ ذَنْبُ سَنَتَيْنِ مُتَتابِعَتَيْنِ. رَوَاهُ الطَّبَرَانِيُّ.
Саҳл ибн Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким Арафа куни рўза тутса, кетма-кет икки йиллик гуноҳлари мағфират қилинади», дедилар» (Табароний ривояти).
عَنْ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ أَنَّ عَائِشَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِينَ كَانَتْ تَصُومُ يَوْمَ عَرَفَةَ. رَوَاهُ مَالِكٌ وَابْنُ أَبِي شَيْبَةَ.
Қосим ибн Муҳаммад айтадилар: «Уммул мўминин Оиша розияллоҳу анҳо Арафа куни рўза тутардилар» (Молик ва Ибн Абу Шайба ривояти).
Оиша розияллоҳу анҳо айтганлар: «Мен учун рўза тутадиган кунларнинг энг севимлиси Арафа кунидир» (Байҳақий ривояти).
Ибн Аббос розияллоҳу анҳу айтганлар: «Тарвия куни рўзаси бир йиллик гуноҳларга каффоратдир. Арафа куни рўзаси икки йиллик гуноҳларга каффоратдир».
«Тарвия куни» Зулҳижжа ойининг 8-куни бўлиб, бизнинг юртда бу кун «ёлғон арафа», дейилади.
عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ قَالَ: سَأَلَ رَجُلٌ عَبْدَ اللهِ بْنَ عُمَرَ عَنْ صَوْمِ يَوْمِ عَرَفَةَ فَقَالَ: كُنَّا وَنَحْنُ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَعْدِلُهُ بِصَوْمِ سَنَتَيْنِ. رَوَاهُ الطَّبَرَانِيُّ.
Саъийд ибн Жубайр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Бир киши Абдуллоҳ ибн Умардан Арафа куни рўзаси ҳақида сўради. У зот: «Биз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг даврларида уни икки йиллик рўзага тенг билар эдик», деб жавоб бердилар» (Табароний ривояти).
Демак, Арафа куни тутилган бир кунлик рўза минг кунлик рўзага тенг, кетма-кет икки йиллик гуноҳларга каффорат бўлар экан. Бу ҳам бўлса Аллоҳ таолонинг бандаларига ўта меҳрибонлигидан далолатдир.
Зулҳижжа ойининг тўққизинчи куни, яъни Арафа куни рўза тутиш суннат. Рўза тутган киши улкан савобларга эга бўлади. Қайси банда чин ихлос ила Аллоҳнинг розилигини истаб бир кун рўза тутса, Аллоҳ таоло унга икки йиллик савобни тортиқ этади, икки йиллик гуноҳларини кечиради. Энди Зулҳижжа ойининг бошидан тўққиз кун рўза тутганга қанчалар савоб берилишини ўйлаб кўраверинг.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
⚡️КЎПРОҚ ТАРҚАТИНГ⚡️
МУХИМ МАСАЛА❗️
Такбири ташриқ арафа куни, яъни 19 июль куни бомдод намозидан бошлаб ҳайитнинг тўртинчи куни, яъни 22 июль аср намозига қадар айтилади!
1️⃣9️⃣ июль – 5️⃣ маҳал,
2️⃣0️⃣ июль – 5️⃣ маҳал,
2️⃣1️⃣ июль – 5️⃣ маҳал,
2️⃣2️⃣ июль – 5️⃣ маҳал,
2️⃣3️⃣ июль – 3️⃣ маҳал.
Намознинг фарзидан сўнг қуйидаги кўринишда такбири ташриқ айтилади:
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إلَهَ إلَّا اللَّهُ وَاَللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَلِلَّهِ الْحَمْدُ
«Аллоҳу акбар! Аллоҳу акбар! Лаа илааҳа иллаллоҳу валлоҳу акбар! Аллоҳу акбар ва лиллааҳил ҳамд».
(Маъноси: «Аллоҳ буюкдир, Аллоҳ буюкдир. Аллоҳ таолодан ўзга илоҳ йўқдир. Аллоҳ буюкдир, Аллоҳ буюкдир ва ҳамд Аллоҳ таоло учундир».)
Жами 2️⃣3️⃣ маҳал намозларда Такбири ташриқни бир маротаба айтишлик эркагу аёлга вожибдир!!!
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
МУХИМ МАСАЛА❗️
Такбири ташриқ арафа куни, яъни 19 июль куни бомдод намозидан бошлаб ҳайитнинг тўртинчи куни, яъни 22 июль аср намозига қадар айтилади!
1️⃣9️⃣ июль – 5️⃣ маҳал,
2️⃣0️⃣ июль – 5️⃣ маҳал,
2️⃣1️⃣ июль – 5️⃣ маҳал,
2️⃣2️⃣ июль – 5️⃣ маҳал,
2️⃣3️⃣ июль – 3️⃣ маҳал.
Намознинг фарзидан сўнг қуйидаги кўринишда такбири ташриқ айтилади:
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إلَهَ إلَّا اللَّهُ وَاَللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَلِلَّهِ الْحَمْدُ
«Аллоҳу акбар! Аллоҳу акбар! Лаа илааҳа иллаллоҳу валлоҳу акбар! Аллоҳу акбар ва лиллааҳил ҳамд».
(Маъноси: «Аллоҳ буюкдир, Аллоҳ буюкдир. Аллоҳ таолодан ўзга илоҳ йўқдир. Аллоҳ буюкдир, Аллоҳ буюкдир ва ҳамд Аллоҳ таоло учундир».)
Жами 2️⃣3️⃣ маҳал намозларда Такбири ташриқни бир маротаба айтишлик эркагу аёлга вожибдир!!!
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Facebook
Log in or sign up to view
See posts, photos and more on Facebook.
АРАФА КУНИНИ ҚАНДАЙ ЎТКАЗМОҚ КЕРАК?
Арафа куни Зулҳижжа ойининг 9-куни саналади. Эртаси кун, яъни Зулҳижжа ойининг 10-куни эса Қурбон ҳайити кунидир. Арафа куни ҳожилар Арафот водийсида бўлиб ҳажнинг асосий фарзларидан бирини адо этишади. Бу кун ҳадиси шарифда ниҳоятда улуғланган. Хусусан, бу муборак кунни зикр, дуо ва тоат-ибодатда ўтказиш ниҳоятда марғуб амаллардан саналади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Дуонинг энг яхшиси Арафа кунида қилинган дуодир. Мен ва мендан илгари ўтган пайғамбарлар дуода айтган энг яхши сўзлари «Ла илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу ла шарийка лаҳу, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ъала кулли шай-ин қодийр», деганлар (Термизий ривояти).
Дуонинг маъноси: «Яккаю ёлғиз Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ. Унинг шериги ҳам йўқ. Мулк Уникидир. Унга ҳамд бўлсин. У ҳар бир нарсага қодирдир».
Ибн Абдул Барр раҳматуллоҳи алайҳи: «Мазкур ҳадис Арафа кунининг дуоси кўпинча мақбуллиги ва энг афзал зикр «ла илаҳа иллаллоҳ» эканлигига далилдир», деганлар.
Хаттобий айтадилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу гаплари билан «Одатда мен дуо қилишимдан муқаддам Аллоҳ таолога айтадиган ҳамду саноларим ичида энг афзали шу сўзлардир», демоқчи бўладилар. Негаки дуо қилувчи даставвал Аллоҳ таолога ҳамду сано айтиб, ундан кейингина ҳожатини сўрай бошлайди. Шу боис, сано ҳам дуо номини олган…»
Пайғамбар алайҳиссаломнинг ушбу ҳадисларидан келиб чиқиб айтишимиз мумкинки, Арафа кунида кўпроқ дуо қилиш даркор. Бу кундаги дуоларни Аллоҳ таоло шаксиз қабул қилади.
Аллоҳ таоло нафақат дуоларни қабул қилади, балки бандаларни дўзахдан озод этади ҳам.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа кунидан кўра Аллоҳ таоло бандаларини дўзахдан кўпроқ озод қиладиган бирор кун йўқдир», дедилар» (Муслим ривояти).
Бу куннинг фазилатларидан яна бири шуки, Арафа куни тутилган рўзанинг савоби минг куннинг савобига тенг, у икки йиллик гуноҳга каффорат бўлади.
عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ صَامَ يَوْمَ عَرَفَةَ غُفِرَ لَهُ ذَنْبُ سَنَتَيْنِ مُتَتابِعَتَيْنِ. رَوَاهُ الطَّبَرَانِيُّ.
Саҳл ибн Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким Арафа куни рўза тутса, кетма-кет икки йиллик гуноҳлари мағфират қилинади», дедилар» (Табароний ривояти).
Ҳар бир банда бу кунни ҳадиси шарифда айтиб ўтилганидек, Пайғамбар алайҳиссалом ҳамда салафи солиҳларимиз ўтказганидек қарши олса, улуғласа, қадрига етса, нур устига нурдир.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
Арафа куни Зулҳижжа ойининг 9-куни саналади. Эртаси кун, яъни Зулҳижжа ойининг 10-куни эса Қурбон ҳайити кунидир. Арафа куни ҳожилар Арафот водийсида бўлиб ҳажнинг асосий фарзларидан бирини адо этишади. Бу кун ҳадиси шарифда ниҳоятда улуғланган. Хусусан, бу муборак кунни зикр, дуо ва тоат-ибодатда ўтказиш ниҳоятда марғуб амаллардан саналади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Дуонинг энг яхшиси Арафа кунида қилинган дуодир. Мен ва мендан илгари ўтган пайғамбарлар дуода айтган энг яхши сўзлари «Ла илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу ла шарийка лаҳу, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ъала кулли шай-ин қодийр», деганлар (Термизий ривояти).
Дуонинг маъноси: «Яккаю ёлғиз Аллоҳдан бошқа илоҳ йўқ. Унинг шериги ҳам йўқ. Мулк Уникидир. Унга ҳамд бўлсин. У ҳар бир нарсага қодирдир».
Ибн Абдул Барр раҳматуллоҳи алайҳи: «Мазкур ҳадис Арафа кунининг дуоси кўпинча мақбуллиги ва энг афзал зикр «ла илаҳа иллаллоҳ» эканлигига далилдир», деганлар.
Хаттобий айтадилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу гаплари билан «Одатда мен дуо қилишимдан муқаддам Аллоҳ таолога айтадиган ҳамду саноларим ичида энг афзали шу сўзлардир», демоқчи бўладилар. Негаки дуо қилувчи даставвал Аллоҳ таолога ҳамду сано айтиб, ундан кейингина ҳожатини сўрай бошлайди. Шу боис, сано ҳам дуо номини олган…»
Пайғамбар алайҳиссаломнинг ушбу ҳадисларидан келиб чиқиб айтишимиз мумкинки, Арафа кунида кўпроқ дуо қилиш даркор. Бу кундаги дуоларни Аллоҳ таоло шаксиз қабул қилади.
Аллоҳ таоло нафақат дуоларни қабул қилади, балки бандаларни дўзахдан озод этади ҳам.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа кунидан кўра Аллоҳ таоло бандаларини дўзахдан кўпроқ озод қиладиган бирор кун йўқдир», дедилар» (Муслим ривояти).
Бу куннинг фазилатларидан яна бири шуки, Арафа куни тутилган рўзанинг савоби минг куннинг савобига тенг, у икки йиллик гуноҳга каффорат бўлади.
عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ صَامَ يَوْمَ عَرَفَةَ غُفِرَ لَهُ ذَنْبُ سَنَتَيْنِ مُتَتابِعَتَيْنِ. رَوَاهُ الطَّبَرَانِيُّ.
Саҳл ибн Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким Арафа куни рўза тутса, кетма-кет икки йиллик гуноҳлари мағфират қилинади», дедилар» (Табароний ривояти).
Ҳар бир банда бу кунни ҳадиси шарифда айтиб ўтилганидек, Пайғамбар алайҳиссалом ҳамда салафи солиҳларимиз ўтказганидек қарши олса, улуғласа, қадрига етса, нур устига нурдир.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
ТАКБИРИ ТАШРИҚ
Ҳанафий мазҳабида ташриқ кунлари Қурбон ҳайити кунидан кейинги уч кун ҳисобланади. Ташриқ дегани гўштни қуритиш деганидир. Мусулмонлар қурбонлик гўштларини одатда ушбу кунларда қуритгани боис шундай аталган.
Мусулмон банда учун такбири ташриқ Арафа куни бомдод намозининг фарзидан сўнг бошланади ва ҳайитнинг тўртинчи куни аср намозида охирги такбири ташриқ айтилади. Шунда беш кун давомида умумий 23 та намоздан сўнг такбири ташриқ айтилган бўлади. Бу борада барча – эркагу аёл, мусофир, муқим, қишлоқда ёки шаҳарда яшовчи, жамоат билан ёхуд якка ҳолда намоз ўқувчи мусулмон баробардир. Яъни, такбири ташриқни айтиш барчага бирдек вожиб.
Одатда фарз намозини тугатиш биланоқ такбири ташриқ айтилади. Мабодо, у унутилса, эсга тушиши билан айтиб қўйилади.
Пайғамбар алайҳиссалом ўз умматларини бу кунларда кўпроқ таҳлил, такбир ва ҳамд айтишга қизиқтирганлар.
عَنِ ابْنِ عُمَرَ عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَال،َ مَا مِنْ أَيَّامٍ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ، وَلَا أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنْ الْعَمَلِ فِيهِنَّ مِنْ هَذِهِ الْأَيَّامِ الْعَشْرِ، فَأَكْثِرُوا فِيهِنَّ مِنْ التَّهْلِيلِ وَالتَّكْبِيرِ وَالتَّحْمِيدِ” رواه أحمد
Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло наздида бирор кун ва у (кун)лардаги амал ушбу ўн кун (ва уларда қилинган амал)дан афзал (ва) Аллоҳ азза ва жаллага суюкли эмас. Бас, у (кун)ларда таҳлил, такбир ва Аллоҳга ҳамд айтишни кўпайтиринглар», дедилар» (Аҳмад ривояти).
Ушбу ҳадиси шарифдан Зулҳижжа ойининг дастлабки ўн кунида такбир ва таҳлилни кўпайтириш маҳбуб амал эканлиги билинади.
عَنْ جَابِرٍ رضي الله عنه قَالَ كَانَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم يُكَبِّرُ يَوْمَ عَرَفَةَ صَلاَةَ الْغَدَاةِ إِلَى صَلاَةِ الْعَصْرِ آخِرِ أَيَّامِ التَّشْرِيقِ.
Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Арафа куни бомдод намозидан кейин то охирги ташриқ кунининг аср намозигача такбир айтар эдилар» (Байҳақий ривояти).
عَنْ أَبِي عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَلِيٍّ رضي الله عنه أَنَّهُ كَانَ يُكَبِّرُ بَعْدَ صَلاَةِ الْفَجْرِ يَوْمَ عَرَفَةَ إِلَى صَلاَةِ الْعَصْرِ مِنْ آخِرِ أَيَّامِ التَّشْرِيقِ ، وَيُكَبِّرُ بَعْدَ الْعَصْرِ.
Абу Абдураҳмон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Али розияллоҳу анҳу Арафа куни бомдод намозидан кейин то охирги ташриқ кунининг аср намозигача ва аср намозидан кейин ҳам такбир айтар эдилар» (Абу Шайба ривояти).
Демак, биз ҳам ушбу йўсинда такбир айтишимиз керак бўлади.
Такбири ташриқ лафзлари қуйидагича:
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إلَهَ إلَّا اللَّهُ وَاَللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَلِلَّهِ الْحَمْدُ.
«Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар. Ла илаҳа иллоллоҳу валлоҳу акбар. Аллоҳу акбар. Ва лиллаҳил ҳамд».
Маъноси: «Аллоҳ буюкдир. Аллоҳ буюкдир. Аллоҳ таолодан ўзга илоҳ йўқдир. Аллоҳ буюкдир. Аллоҳ буюкдир. Ҳамд Аллоҳ таоло учундир».
Нафақат намоздан кейин балки, юрган, ўтирган пайтларда ҳам такбир айтишнинг сира зарари йўқ, балки мустаҳабдир. Уммат қанча такбир айтса, Аллоҳни улуғласа, қадри юксалади, ажр-мукофотни қўлга киритади, Аллоҳ таолонинг розилигига эришади, гуноҳлари кечирилади, Пайғамбар алайҳиссаломнинг шафоатларига мустаҳиқ бўлади.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
Ҳанафий мазҳабида ташриқ кунлари Қурбон ҳайити кунидан кейинги уч кун ҳисобланади. Ташриқ дегани гўштни қуритиш деганидир. Мусулмонлар қурбонлик гўштларини одатда ушбу кунларда қуритгани боис шундай аталган.
Мусулмон банда учун такбири ташриқ Арафа куни бомдод намозининг фарзидан сўнг бошланади ва ҳайитнинг тўртинчи куни аср намозида охирги такбири ташриқ айтилади. Шунда беш кун давомида умумий 23 та намоздан сўнг такбири ташриқ айтилган бўлади. Бу борада барча – эркагу аёл, мусофир, муқим, қишлоқда ёки шаҳарда яшовчи, жамоат билан ёхуд якка ҳолда намоз ўқувчи мусулмон баробардир. Яъни, такбири ташриқни айтиш барчага бирдек вожиб.
Одатда фарз намозини тугатиш биланоқ такбири ташриқ айтилади. Мабодо, у унутилса, эсга тушиши билан айтиб қўйилади.
Пайғамбар алайҳиссалом ўз умматларини бу кунларда кўпроқ таҳлил, такбир ва ҳамд айтишга қизиқтирганлар.
عَنِ ابْنِ عُمَرَ عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَال،َ مَا مِنْ أَيَّامٍ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ، وَلَا أَحَبُّ إِلَيْهِ مِنْ الْعَمَلِ فِيهِنَّ مِنْ هَذِهِ الْأَيَّامِ الْعَشْرِ، فَأَكْثِرُوا فِيهِنَّ مِنْ التَّهْلِيلِ وَالتَّكْبِيرِ وَالتَّحْمِيدِ” رواه أحمد
Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло наздида бирор кун ва у (кун)лардаги амал ушбу ўн кун (ва уларда қилинган амал)дан афзал (ва) Аллоҳ азза ва жаллага суюкли эмас. Бас, у (кун)ларда таҳлил, такбир ва Аллоҳга ҳамд айтишни кўпайтиринглар», дедилар» (Аҳмад ривояти).
Ушбу ҳадиси шарифдан Зулҳижжа ойининг дастлабки ўн кунида такбир ва таҳлилни кўпайтириш маҳбуб амал эканлиги билинади.
عَنْ جَابِرٍ رضي الله عنه قَالَ كَانَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم يُكَبِّرُ يَوْمَ عَرَفَةَ صَلاَةَ الْغَدَاةِ إِلَى صَلاَةِ الْعَصْرِ آخِرِ أَيَّامِ التَّشْرِيقِ.
Жобир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Арафа куни бомдод намозидан кейин то охирги ташриқ кунининг аср намозигача такбир айтар эдилар» (Байҳақий ривояти).
عَنْ أَبِي عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَلِيٍّ رضي الله عنه أَنَّهُ كَانَ يُكَبِّرُ بَعْدَ صَلاَةِ الْفَجْرِ يَوْمَ عَرَفَةَ إِلَى صَلاَةِ الْعَصْرِ مِنْ آخِرِ أَيَّامِ التَّشْرِيقِ ، وَيُكَبِّرُ بَعْدَ الْعَصْرِ.
Абу Абдураҳмон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Али розияллоҳу анҳу Арафа куни бомдод намозидан кейин то охирги ташриқ кунининг аср намозигача ва аср намозидан кейин ҳам такбир айтар эдилар» (Абу Шайба ривояти).
Демак, биз ҳам ушбу йўсинда такбир айтишимиз керак бўлади.
Такбири ташриқ лафзлари қуйидагича:
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا إلَهَ إلَّا اللَّهُ وَاَللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ وَلِلَّهِ الْحَمْدُ.
«Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар. Ла илаҳа иллоллоҳу валлоҳу акбар. Аллоҳу акбар. Ва лиллаҳил ҳамд».
Маъноси: «Аллоҳ буюкдир. Аллоҳ буюкдир. Аллоҳ таолодан ўзга илоҳ йўқдир. Аллоҳ буюкдир. Аллоҳ буюкдир. Ҳамд Аллоҳ таоло учундир».
Нафақат намоздан кейин балки, юрган, ўтирган пайтларда ҳам такбир айтишнинг сира зарари йўқ, балки мустаҳабдир. Уммат қанча такбир айтса, Аллоҳни улуғласа, қадри юксалади, ажр-мукофотни қўлга киритади, Аллоҳ таолонинг розилигига эришади, гуноҳлари кечирилади, Пайғамбар алайҳиссаломнинг шафоатларига мустаҳиқ бўлади.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Youtube каналимизга аъзо бўлинг ва бошқа видеоларни ҳам кўринг
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
Ижтимоий тармоқлардаги саҳифаларимиз:
Youtube I Facebook I Telegram I Instagram
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Каналга уланиш учун линкни устига босинг!👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEFGME48BlLkN04_rQ
АРАФА КУНИ
Аллоҳ таолонинг баъзи кунларни бошқа кунлардан кўра ортиқроқ ва афзалроқ қилиб қўйиши бандаларига савобларини кўпайтириб олишлари учундир.
Аллоҳ таоло бу кун билан қасам ичганининг ўзиёқ бу куннинг нақадар аҳамиятли эканидан далолатдир.
Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу айтганлар: «Аллоҳ таоло Фажр сурасида қасам ичиб айтган «жуфт»дан мурод Қурбонлик куни, «тоқ»дан мурод эса Арафа кунидир».
Демак, Арафа куни нафақат ҳадисда, балки Қуръони каримда ҳам зикр қилингандир.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Оятдаги «ал-явмул-мавъуд» (ваъда қилинган кун) қиёмат куни, «ал-явмул-машҳуд» Арафа куни, «шоҳид» эса жумъа кунидир», деганлар».
Ториқ ибн Шиҳоб розияллоҳу анҳу айтадилар: «Бир куни яҳудийлар Моида сурасининг учинчи оятини назарда тутиб, Умар розияллоҳу анҳуга: «Сизлар бу оятни тиловат қиласизлар, агар у бизга нозил бўлганда эди, ҳеч иккиланмай, ўша оят нозил бўлган кунни ўзимиз учун байрам қилиб олган бўлардик», дейишди. Умар розияллоҳу анҳу: «Албатта, мен у оятнинг қайси пайт, қаерда нозил бўлганини, ўша пайтда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қаерда бўлганларини аниқ биламан. У Арафа куни нозил бўлди. Ўша куни жумъа куни эди. Биз Арафотда эдик», деб жавоб бердилар».
Арафа куни – динимиз комил этилган, неъматлар тугал қилинган кун. Аллоҳ таоло бу ҳақда шундай деган: «Бугун сизларга динингизни комил қилдим, неъматимни бенуқсон, тўкис қилиб бердим ва сизлар учун Исломни дин қилиб танладим» (Моида сураси, 3-оят).
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа кунидан кўра Аллоҳ таоло бандаларини дўзахдан кўпроқ озод қиладиган бирор кун йўқдир», дедилар» (Муслим ривояти).
Арафа куни мўмин-мусулмонлар учун байрамдир. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа куни, қурбонлик куни ва ташриқ кунлари биз – Ислом аҳлининг байрамимиздир», деганлар (Абу Довуд ривояти).
Бу куннинг фазилатларидан яна бири шуки, Арафа куни тутилган рўзанинг савоби минг куннинг савобига тенг ҳамда икки йиллик гуноҳга каффорат ҳам бўлади.
عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ صَامَ يَوْمَ عَرَفَةَ غُفِرَ لَهُ ذَنْبُ سَنَتَيْنِ مُتَتابِعَتَيْنِ. رَوَاهُ الطَّبَرَانِيُّ.
Саҳл ибн Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким Арафа куни рўза тутса, кетма-кет икки йиллик гуноҳлари мағфират қилинади», дедилар» (Табароний ривояти).
Айнан шу куни Аллоҳ таоло кўплаб жонларни дўзахдан озод этади, рўзадор бандаларини кўрсатиб фаришталарга мақтанади, уларнинг гуноҳларини мағфират қилади.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло бирон кун Арафа куничалик кўп бандани дўзахдан озод этмайди. У яқинлашиб, сўнг дўзахдан озод қилган бандалари билан фаришталар олдида фахрланади ва: «Улар нима исташади?» деб сўрайди», дедилар» (Муслим ривояти).
Ибн Абдул Барр раҳматуллоҳи алайҳи айтадилар: «Бу ўша бандаларнинг гуноҳлари мағфират этилганига ишорадир. Чунки Аллоҳ таоло гуноҳ аҳли билан ҳеч қачон фахрланмайди. Фақат тавба ва мағфиратдан сўнг бу нарса бўлиши мумкин».
Биз ҳам бу кунни ғанимат билиб, қадрига етиб, тоат-ибодат, рўза ҳолда ўтказсак, иншааллоҳ, ҳадиси шарифларда айтиб ўтилганидек, савобларга бурканамиз, гуноҳлардан покланамиз, Аллоҳ таолонинг мақтовига эришамиз, Унинг розилигини қозонамиз, қиёмат куни бошқа умматлар олдида юзимиз ёруғ бўлади.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
Аллоҳ таолонинг баъзи кунларни бошқа кунлардан кўра ортиқроқ ва афзалроқ қилиб қўйиши бандаларига савобларини кўпайтириб олишлари учундир.
Аллоҳ таоло бу кун билан қасам ичганининг ўзиёқ бу куннинг нақадар аҳамиятли эканидан далолатдир.
Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу айтганлар: «Аллоҳ таоло Фажр сурасида қасам ичиб айтган «жуфт»дан мурод Қурбонлик куни, «тоқ»дан мурод эса Арафа кунидир».
Демак, Арафа куни нафақат ҳадисда, балки Қуръони каримда ҳам зикр қилингандир.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Оятдаги «ал-явмул-мавъуд» (ваъда қилинган кун) қиёмат куни, «ал-явмул-машҳуд» Арафа куни, «шоҳид» эса жумъа кунидир», деганлар».
Ториқ ибн Шиҳоб розияллоҳу анҳу айтадилар: «Бир куни яҳудийлар Моида сурасининг учинчи оятини назарда тутиб, Умар розияллоҳу анҳуга: «Сизлар бу оятни тиловат қиласизлар, агар у бизга нозил бўлганда эди, ҳеч иккиланмай, ўша оят нозил бўлган кунни ўзимиз учун байрам қилиб олган бўлардик», дейишди. Умар розияллоҳу анҳу: «Албатта, мен у оятнинг қайси пайт, қаерда нозил бўлганини, ўша пайтда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қаерда бўлганларини аниқ биламан. У Арафа куни нозил бўлди. Ўша куни жумъа куни эди. Биз Арафотда эдик», деб жавоб бердилар».
Арафа куни – динимиз комил этилган, неъматлар тугал қилинган кун. Аллоҳ таоло бу ҳақда шундай деган: «Бугун сизларга динингизни комил қилдим, неъматимни бенуқсон, тўкис қилиб бердим ва сизлар учун Исломни дин қилиб танладим» (Моида сураси, 3-оят).
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа кунидан кўра Аллоҳ таоло бандаларини дўзахдан кўпроқ озод қиладиган бирор кун йўқдир», дедилар» (Муслим ривояти).
Арафа куни мўмин-мусулмонлар учун байрамдир. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Арафа куни, қурбонлик куни ва ташриқ кунлари биз – Ислом аҳлининг байрамимиздир», деганлар (Абу Довуд ривояти).
Бу куннинг фазилатларидан яна бири шуки, Арафа куни тутилган рўзанинг савоби минг куннинг савобига тенг ҳамда икки йиллик гуноҳга каффорат ҳам бўлади.
عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ صَامَ يَوْمَ عَرَفَةَ غُفِرَ لَهُ ذَنْبُ سَنَتَيْنِ مُتَتابِعَتَيْنِ. رَوَاهُ الطَّبَرَانِيُّ.
Саҳл ибн Саъд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким Арафа куни рўза тутса, кетма-кет икки йиллик гуноҳлари мағфират қилинади», дедилар» (Табароний ривояти).
Айнан шу куни Аллоҳ таоло кўплаб жонларни дўзахдан озод этади, рўзадор бандаларини кўрсатиб фаришталарга мақтанади, уларнинг гуноҳларини мағфират қилади.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло бирон кун Арафа куничалик кўп бандани дўзахдан озод этмайди. У яқинлашиб, сўнг дўзахдан озод қилган бандалари билан фаришталар олдида фахрланади ва: «Улар нима исташади?» деб сўрайди», дедилар» (Муслим ривояти).
Ибн Абдул Барр раҳматуллоҳи алайҳи айтадилар: «Бу ўша бандаларнинг гуноҳлари мағфират этилганига ишорадир. Чунки Аллоҳ таоло гуноҳ аҳли билан ҳеч қачон фахрланмайди. Фақат тавба ва мағфиратдан сўнг бу нарса бўлиши мумкин».
Биз ҳам бу кунни ғанимат билиб, қадрига етиб, тоат-ибодат, рўза ҳолда ўтказсак, иншааллоҳ, ҳадиси шарифларда айтиб ўтилганидек, савобларга бурканамиз, гуноҳлардан покланамиз, Аллоҳ таолонинг мақтовига эришамиз, Унинг розилигини қозонамиз, қиёмат куни бошқа умматлар олдида юзимиз ёруғ бўлади.
ЭРКИН ҚУДРАТУЛЛОҲ
