امتداد

✅آیا با وفاق ملی چالش‌های کشور حل‌شدنی است؟

✍🏻بدرالسادات مفیدی

🔹 از زمانی که مسعود پزشکیان وارد عرصه رقابت انتخاباتی شد و به‌عنوان نامزد اختصاصی جبهه اصلاحات اصلاح‌طلبان از او حمایت کردند تا هم‌اکنون که به جایگاه رئیس‌جمهوری ایران رسیده، گفتمان اصلی او وفاق بوده است.

🔹آیا حاصل چنین نگاهی می‌تواند در حل بحران‌ها و چالش‌هایی که هم‌اینک چون اختاپوس ایران را به‌رغم برخورداری از ظرفیت‌های بالای سرزمینی احاطه کرده مؤثر باشد؟ آیا به‌کارگیری مدیران قبلی یا اشخاص وابسته به جریانی که طی سال‌های گذشته مسبب اصلی ایجاد همین بحران‌ها در کشور بوده، حکایت از تثبیت همان روند گذشته ندارد؟ و آیا این گفتمان می‌تواند برای حامیان و رأی‌دهندگان به پزشکیان در انتخابات ریاست‎جمهوری که خواهان تغییر روند قبل هستند و ۵۰ درصدی که اصلاً پای صندوق‌های رأی نیامدند، رضایت‌مندی به همراه داشته باشد؟

🔹این گفتمان اما نزد حاکمیت نه‌تنها خریداری نداشت، بلکه به خالص‌سازی متأثر از بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی که از چند سال قبل‌تر شروع شده بود شتاب بیشتری داد. در مقابل اکثریت اصلاح‌طلبان هم مسیر قبل خود را که فقط از طریق حضور در قدرت جهت پیشبرد اهداف اصلاحی کارساز می‌دانستند، تغییر دادند.

🔹اینک که بیش از سه ماه از شروع به کار رئیس‌جمهور می‌گذرد، در عمل مراد او از وفاق ملی آشکار شده است. آنچه مسلّم است ایده آشتی ملی خاتمی، رابطه حاکمیت و ملت را هدف گرفته بود که باید میان آن‌ها رخ دهد تا در مرحله اول از طریق کاهش بی‌اعتمادی و شکاف میان حاکمیت و ملت که طی سال‌های اخیر به نازل‌ترین سطح رسیده است، ایران بتواند به بخش بزرگی از مشکلات داخلی و خارجی خود فائق آید، لیکن به نظر می‌رسد مقصود پزشکیان از وفاق ملی، جذب و ایجاد رضایتمندی در گروه‌های درون حاکمیت از طریق به‌کارگیری آن‌ها در بخش‌های مختلف دولت است.

🔹 وفاق ملی در شرایطی رخ می‌دهد که توازن قدرت وجود داشته باشد؛ چنان‌که در کشوری مثل پاکستان که به مراتب از ایران ضعیف‌تر و ناپایدارتر است، اما به دلیل حضور چهار قبیله در قدرت که هیچ‌کدام اکثریت مطلق را ندارند و به‌ناچار باید یکدیگر را تحمل کنند، نوعی دموکراسی هرچند قبیله‌ای وجود دارد.

🔹آنچه در حال حاضر جای نگرانی دارد این است که تا وقتی تغییر اساسی در نگاه و رویکرد حاکمیت رخ ندهد، نبود صدای واحد در دولت چهاردهم و حضور گروه‌های متصل به بخش غیرانتخابی نظام در درون این دولت به دلیل برخورداری زیاد از قدرت، امکان اعمال فشار و تخریب برنامه و سیاست‌های پزشکیان بالاست و تحقق وعده‌های او را با چالش جدی روبه‎رو خواهد کرد.

🔹در لایحه بودجه سال آینده نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار به نیروهای مسلح تخصیص داده شده که تقریباً معادل بودجه کالاهای اساسی و داروست؛ البته قابل درک است که بخشی از این تخصیص ناشی از شرایط بحرانی و جنگی حال حاضر است، اما به هر حال نمی‌توان رویکرد توجه ویژه به سیاست‌های نظامی طی سال‌های گذشته را در این تصمیم نادیده گرفت. حال آنکه تجربه کشور بزرگی چون شوروی پیش‌روی ماست و تاریخ نشان داد که به دلیل اعمال همین سیاست و تمرکز بیش از حد بر روی هزینه‌های نظامی عملاً فرصت توسعه و دستیابی به تکنولوژی پیشرفته را به‌رغم برخورداری از منابع زیاد از دست داد و در نهایت هم فروپاشید.

🔹حال با توجه به بحران‌های فزاینده داخلی و خارجی کشور، تحولات منطقه و جهان به‌ویژه نتیجه انتخابات امریکا و پیروزی ترامپ، شرایط سختی پیش‌روی مسعود پزشکیان وجود دارد که همان‌طور هم در بالا اشاره شد، امکان اینکه برنامه وفاق ملی او بتواند گره‌ای از مشکلات اساسی کشور را باز کند، بعید به نظر می‌رسد؛ لذا هیچ راهی غیر از این باقی نمی‌ماند که حاکمیت سیاست‌های خود را نسبت به اوضاع داخلی و خارجی عوض کند و حتی شاید لازم باشد که ایران به فوریت، چالش دیرینه خود با امریکا را حل کرده و از طریق مذاکره مستقیم لااقل به مسئله تحریم‌ها که معیشت و کسب‌وکار ایرانیان را به خطر انداخته و فقر را بر ۳۰ میلیون ایرانی برخوردار از نعمت بزرگ نفت و گاز مستولی کرده، خاتمه ببخشد. آنچه مسلّم است بخش مهمی از سیاست‌های جدیدی که باید اتخاذ شود خارج از توان دولت مستقر است و اساساً حاکمیت و کل نظام باید در مورد آن تصمیم بگیرند و اگر به‌زودی این تغییر سیاست‌ها روی ندهد، معلوم نیست چه بر سر ایران و ایرانی خواهد آمد؟!

#امتداد
@emtedadnet

چشم انداز ایران

آیا با وفاق ملی چالش‌های کشور حل‌شدنی است؟ - چشم انداز ایران

بدرالسادات مفیدی از زمانی که مسعود پزشکیان وارد عرصه رقابت انتخاباتی شد و به‌عنوان نامزد اختصاصی جبهه اصلاحات اصلاح‌طلبان از او حمایت کردند تا هم‌اکنون که به

2.3K views14:39