کلیات کاری که تا الان کردیم، این سیستم درسته بر پایه‌ی مایکروسرویس ساخته شده اما شما حتی برای شروع یک پروژه‌ی MVP می‌تونید از این زیرساخت استفاده کنید و حتی مدیریتش دقیقا مثل پروژه‌های مونولیت که در ابتدای کار آسونه اینم آسونه. در ابتدای کار نه سرور vps نیاز دارید، نه داکر نیاز دارید نه gateway و غیره. حتی یک هاست برای اجرای میکروسرویس های شما کافیه.
هدف ما آسون کردن توسعه‌ی نرم افزار هاست.

@easymicroservice
@easymicroservices
@csharptips

خلاصه‌ای از معماری میکروفرانتی که ما توی Easy Microservices در حال پیاده سازی اون هستیم. و تقریبا پکیج‌های فرانت رو برای میکروسرویس Ordering آماده کردیم.
برای مثال اگر زیرساخت این معماری رو با سی شارپ بنویسید شما تکنولوژی های زیر رو دارید:
1.WPF
2.Blazor
3.MAUI
یا هرچی.
اگر شما میخواهید در وبسایت خودتون مدیریت محصولات داشته باشید.
پکیج کامپوننت مدیریت محصولات رو نصب میکنید، آدرس Api میکروسرویس محصولات رو به کامپوننت میدید و تمام.
کامپوننت مدیریت محصولات به پروژه‌ی شما اضافه شد و قابل استفاده هست و کاربران می‌تونن محصولات اضافه،حذف و آپدیت کنند یا توی محصولات جستجو انجام بدن.

@Easymicroservices
@Easymicroservice
@CSharptips

تابع AutoModelCreating در هسته‌ی EasyMicroservices برای شما همه‌ی ریلیشن‌ها رو پیدا میکنه و اتوماتیک جداول رو به هم به صورت Fluent ریلیشن میزنه.

@EasyMicroservices
@EasyMicroservice
@CsharpTips

دو تابع جدید به هسته‌ی Api اضافه کردیم. این توابع وظیفه‌ی بروزرسانی رو مثل تابع Update بر عهده دارن منتهی فرقش اینه که اگر مقادیر پروپرتی‌های کلاسی که میخواهید آپدیت کنید رو به صورت پیشفرض بفرستید اونا آپدیت نمیشن. در حالی که در متد Update هر مقداری که توی ورودی وجود داره بروزرسانی خواهد شد چه شما پرش کنید و چه پرش نکنید.

مقادیر پیشفرض یعنی چی؟
برای مثال مقدار پیشفرض اعداد 0 و بسته به نوع value type هست و مقدار پیشفرض کلاس‌ها (reference type) و String ها نال (null) هست.

مزیت این تابع اینه که یه سری پارامتر ها وقتی میخواید به میکروسرویس ارسال کنید لازم نباشه حتما یک فانکشن جدا براش بسازید برای مسائل MVP سریع میتونید یه آپدیت بدید و ممکنه پارامتر های رابط کاربری کمتر از پارامتر های سرویس باشه، بنابراین همون چندتا پارامتر رو طرف آپدیت میکنه و بقیه پارامتر ها تا نسخه ی بعدی فرانت همچنان قابلیت آپدیت و تغییر توشون وجود نخواهد داشت.

@EasyMicroservices
@EasyMicroservice
@CSharpTips

به عبارتی فرض رو بر این بگیرید که بکند این پارامتر ها رو توی دیتابیس داره:
Name
Family

حالا بکند بعدا میاد یک پارامتر جدید به نام Age اضافه میکنه یا حتی پارامتر Age توی دیتابیس بوده ولی توی Dto یا Contract نبوده.
وقتی فرانت آپدیت نشده باشه و کاربران با نسخه ی قبلی همچنان دارن Api رو کال میکنند و مقدار Name و Family رو میفرستن. این تابع جلوی آپدیت شدن Age رو توی دیتابیس میگیره و از مقادیر پیشفرض و قبلی شما محافظت میکنه.
این در حالیه که تابع Update کاری نداره شما چی رو پر میکنید یا نمیکنید، شما هرچی بفرستید کل جدول رو بروزرسانی میکنه.

صبح بخیر، با این کد بزنید تا رستگار شوید!
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
@AgrinDM

یه کار عجیب و باحال کردیم.
این فایل های sln رو میبینید که تهش نسخه ی دات نت رو زده؟
اگر هر کدوم از اینارو اجرا کنید سلوشن و کلیه پروژه های داخلش با اون نسخه از دات اجرا میشه بدون اینکه لازم باشه TargetFramework رو توی csproj ها دست بزنید.
یعنی اگر فردا دات نت 9 اومد فقط کافیه اسم فایل رو net9.0 بذارید و اجراش کنید. تمام.
حالا بهتون میگم چطوری اینکار رو بکنید.

@easymicroservice
@easymicroservices

میتونید سورسش رو ایجا ببینید:
https://github.com/EasyMicroservices/Serialization

اما چطوری اینکار رو کردیم؟
توسط شرط هایی که توی csproj ها اضافه کردیم این قابلیت به سیستم اضافه شده:

  <Choose>
    <When Condition="$(SolutionFileName.Contains('-net'))">
      <PropertyGroup>
        <TargetFramework>$(SolutionFileName.Split('-')[1].Replace('.sln',''))</TargetFramework>
      </PropertyGroup>
    </When>
    <Otherwise>
      <PropertyGroup>
        <TargetFrameworks>netcoreapp3.1;net6.0;net48;net452;net7.0</TargetFrameworks>
      </PropertyGroup>
    </Otherwise>
  </Choose>

اینجا بهش گفتیم اگر توی اسم سلوشن -net وجود داشت بیاد TargetFramework رو از توی اسم فایل استخراج کنه در غیر اینصورت اون TargetFramework های پیشفرض رو در نظر بگیره.

@easymicroservice
@easymicroservices
@csharptips

به میکروسرویس و میکروفرانت Places که بچه‌ی تازه متولد شده هست که تو 5 ساعت پیاده سازی شده سلام کنید 😁.

این کوچولو قراره مدیریت شهرها و کشورها و استان‌ها رو براتون انجام بده.
حالشو ببرید.
رابط کاربری با Blazor زده شده و بکندش هم با Asp Core

@easymicroservices
@easymicroservice

پکیج BinaryGo هنوز هم بعد از اینکه دات نت 8 اومد از grpc و zeroformatter سریعتره.
و سریالایزشن json اش هم از textjson مایکروسافت سریعتر عمل میکنه.
خیلی وقته این پکیج رو به دلیل کمبود وقت توسعه ندادم ولی هنوزم پرچمش بالاست:

https://github.com/Ali-YousefiTelori/BinaryGo

@CsharpTips
@easymicroservices
@easymicroservice

میکروکامپوننت های سمت فرانت رو ما چطوری هندل میکنیم؟
قسمت آبی رنگ api های شما هستند که میکروکامپوننت‌ها به اون متصل میشن.
قسمت های سبز رنگ رو که میبینید اونا کامپوننت هایی هستند که مستقیم با api ها در تماس هستند. و می‌تونن به هر زبانی توی برنامه نویسی نوشته بشن. و کاملا هر کامپوننت از دیگر کامپوننت ها تفکیک شدست.

قسمت نارنجی رنگ کد پروژه ی شماست که از کامپوننت ها استفاده میکنه و در نهایت یک اپلیکیشن تحویل مشتری میده.

#میکروکامپوننت
#میکروفرانت

تلگرام:
@easymicroservice
@easymicroservices
@csharptips

خب، می‌خوایم چندتا از دستورات و همچنین کار با داکر رو یاد بگیریم ولی این نکته رو بگم که داکر از گیت هم آسون تره. در واقع اونقدر آسون هست که سریع بتونید یاد بگیرید و باهاش کار کنید.
اگر بخوام یک توضیحی در مورد داکر بدم که چی هست که از پیر و جوون همه متوجه اش بشید اینه:
یک کیس رو وقتی روشن میکنید و سیستم عامل براتون اجرا میشه یک محیط کاملا ایزوله براتون ایجاد میکنه که شامل هارد و رم و سی پی یو هست و شما میتونید توی سیستم عامل اپلیکیشن هاتون رو نصب کنید و اجرا کنید و باهاشون کار کنید.
حالا اگر بهتون بگم که توی سیستم عاملی که دارید باهاش کار میکنید آیا میتونید یک محیط ایزوله درست کنید که از خود محیط سیستم عامل شما جدا باشه؟
مثلا اگر دوتا اپلیکیشن داشته باشید که دیتابیس و دیسک و ابزار های خودشون رو دارن ولی نمی‌خواید کارهایی که این اپلیکیشن ها میکنن هیچ دخل و تصرفی روی کیس اصلی شما داشته باشن، یا حتی هیچ دخل و تصرفی نسبت به هم داشته باشن.

خب اگر یکم با کامپیوتر کار کرده باشید حتما با ماشین های مجازی آشنایی دارید ابزارهایی مثل VMware و HyperV و VBox و ... که این امکان رو به شما میدن که محیط های ایزوله بسازید و توی ماشین های مجازی ای که ساختید سیستم عامل مورد نظرتون رو نصب کنید و توش هرکاری که دوست دارید بکنید. یعنی اگر توی اون سیستم عامل مجازی ویروس هم اجرا کنید فقط همون سیستم عامل میترکه و کاری به سیستم عامل شما نداره به این میگن محیط ایزوله.
یادمه اون موقع که داشتم آنتی ویروس مینوشتم برای اینکه ویروس ها و عملکردشون رو شناسایی کنم اونارو توی محیط ایزوله اجرا میکردم و ببینم این ویروس ها چه بلایی سر ماشین های مجازی میارن 😂.

اگر تعاریف بالا رو متوجه شدید داکر همینه بچه ها، و خیلی هم از مدیریت یک ماشین مجازی کار کردن باهاش آسون تره.
تو مقاله‌ی بعدی بهتون میگم که چطوری یک سورس رو توی داکر به صورت ایزوله اجرا کنید و توی سیستم عامل خودتون ازش استفاده کنید.

#داکر
#docker

@easymicroservices
@easymicroservice
@csharptips

این یک فایل داکر هست که ما توی میکروسرویس White Label ساختیم.
همین چند خط کد کار مارو راه میندازه و همونطور که میبینید خیلی آسونه من چند خط اول رو براتون توضیح میدم تا ببینید چقدر آسون کار میکنه.

@csharptips
@easymicroservice
@easymicroservices

#docker

دوتا مفهوم مهم که توی داکر باید متوجه بشید Images و Containers هستند.
اگر بخوام مثل پست قبلی ساده توضیح بدم.
در واقع Image هارو سورس کدی ببینید که قراره توی یک محیطی اجرا کنید. و Containers ها رو تب های مرورگر ببینید که همشون به یک سورس وصل هستند ولی کاملا مستقل از هم اجرا شدن و کاری با هم ندارن . حالا یکم تعریف رو تخصصی تر کنم، Images ها در واقع همون جایی هستند که سیستم عامل مجازی شما نصب میشه که میتونه لینوکس یا ویندوز یا ... باشه. و Container ها در واقع بسته های ایزوله ای هستند که روی اون سیستم عامل اجرا میشن. مثلا شما یک سیستم عامل لینوکس انتخاب و نصب میکنی بعد داخلش 5 تا کانتینر میسازی که هرکدوم از این کانتینرها میتونن یک سورس اپلیکیشن شمارو در خودشون اجرا کنن. شبیه کاری که هاست ها می کنن و شما میتونید صد تا وبسایت رو روی یک سیستم عامل اجرا کنید یا کاری که IIS یا Apache میکنه.

چیزی که توی تصویر میبینید یه سری دستور هست برای ساخت و اجرای Image و هرکسی این فایل رو داشته باشه میتونه با یه سری دستور توی داکر Image رو بسازه و وبسایت رو به صورت ایزوله اجرا کنه که جلوتر توضیح میدم.


@csharptips
@easymicroservice
@easymicroservices

#docker

توی خط اول ما دستور زیر رو داریم:

FROM mcr.microsoft.com/dotnet/sdk:6.0 AS Build

با این دستور شما پایه‌ی Image خودتون رو مشخص می‌کنید. فرض کنید میخوا‌هید توی برنامه نویسی از یک کلاس ارث ببرید و اون کلاسی که ازش ارث می‌برید یک سری مشخصات پایه رو توی خودش داره که قسمت زیادی از کار شمارو راه می‌اندازه.
الان این دستور داره از سایت مایکروسافت اطلاعات پایه‌ی کانتینر رو برای دات نت 6 فراهم می‌کنه. مثلا sdk دات نت 6 روی Image شما نصب میشه تا بتونید سورس های دات نت 6 رو روش اجرا کنید.

بچه‌ها مشابه همین دستورات رو برای Github Actions و Azure Pipeline ها هم دارید که برای مباحث CI/CD می‌تونید ازشون استفاده کنید. برای اینکه یکم با مباحث Devops هم آشنا بشید جلوتر بهتون میگم که توی گیتهاب و آژور اینا به چه شکل هستند و چیکار می‌کنند.

بزن لایک رو و شیر کن که انگیزه بگیرم زودتر مطالب منتشر کنم 😍.

#docker
#داکر

@csharptips
@easymicroservice
@easymicroservices

بعدش دوتا دستور زیر رو داریم

WORKDIR /source
COPY . .

با استفاده از WORKDIR به داکر میگید که فایل ها رو کجا بریزه. سورس شما توی اون پوشه قرار میگیره و بعد از این هر دستوری بزنید توی اون پوشه انجام میشه. برای مثال بعد از این دستور COPY رو داریم که سورس رو کپی میکنه توی اون پوشه.

بعد از این دوتا دستور، دستور RUN رو داریم، اینجا شما یک دستور رو توی سیستم عامل اجرا میکنید. با دستورات و کامند های دات نت که آشنا باشید از اینجا به بعد همش دستورات دات نت هست و ربطی به داکر نداره.

RUN dotnet restore EasyMicroservices.WhiteLabelsMicroservice-net6.0.sln
RUN dotnet build EasyMicroservices.WhiteLabelsMicroservice-net6.0.sln --no-restore
RUN dotnet test EasyMicroservices.WhiteLabelsMicroservice-net6.0.sln --no-build --verbosity normal -f net6.0
RUN dotnet publish EasyMicroservices.WhiteLabelsMicroservice-net6.0.sln -c release -o /app --no-restore

توی خط اول بهش گفتم پکیج های پروژمو دانلود کن و پروژمو آماده کن.
توی خط دوم گفتم پروژه دات نتم رو کامپایل بگیر
توی خط سوم گفتم تست هام رو اجرا کن روی دات نت 6.0
توی خط چهارم هم گفتم پروژمو پابلیش بگیر.

#docker
#داکر

@csharptips
@easymicroservice
@easymicroservices

نرم افزار داکر رو میتونید از لنیک زیر دانلود کنید:

https://www.docker.com/products/docker-desktop/

بعدش توش ثبت نام کنید و لاگین بشید.

بعد از اون شما به یک سیستم عامل نیاز دارید تا Image ها و Container هاتونو بتونید توش اجرا کنید. برای نصب سیستم عامل لینوکس به این دستور نیاز دارید:

docker pull ubuntu:18.04

بسته به نیازتون هر نسخه از سیستم عاملی که داکر ساپورت میکنه رو میتونید نصب کنید.که اینجا من نسخه ی 18.04 رو نصب کردم. البته میتونید نسخه های کاستوم نشده رو هم نصب کنید که حجم کمتری دارند و کلی کارای دیگه.

بعد از اینکه تنظیمات اولیه ی داکر رو انجام دادید میتونید از دستور زیر برای ساخت Image خودتون استفاده کنید:

docker build . -t mytesttag

اون نقطه ای که اون وسط میبینید محل موجود بودن فایل DockerFile شماست که توی سورسی که همون اول بهتون دادم وجود داره و آموزش ها رو بر اساس همون فایل بردیم جلو. حالا اگه مسیرتون جای دیگه بود میتونید به جای نقطه یک مسیر به داکر بدید تا فایل ساخت Image رو پیدا کنه.
فایل image شما به نام mytesttag که توی دستور زدید ساخته میشه و با دستور زیر میتونید لیست Image هاتونو ببینید:

docker images

خب بعد از این فقط کافیه که image خودتون رو توی یک container اجرا کنید:

docker run -d -p 8080:1041 mytesttag mycontainer

خوب بریم دستور بالا رو بررسی کنیم ببینیم چیکار میکنه.
فلگ -d مشخص میکنه که کانتینر در پس زمینه اجرا بشه و روی کنسول فعلی که دارید دستورات رو میزنید اجرا نشه و اگر میخواهید همه چیز رو توی همین کنسولی که دستور رو میزنید ببینید میتونید فلگ رو بردارید.
فلگ -p هم باعث میشه که کانتینر روی یک پورت خاص گوش بزنگ باشه. الان کانتینر روی پورت 8080 روی localhost سیستم شما گوش بزنگ میمونه و توی مرورگر بزنید پورت 8080 رو به کانتینر میزنه حالا کانتینر میاد این پورت رو به پورت 1041 که جلوش زدم فروارد میکنه و پاسخ رو به شما بر میگردونه.
اینطوری شما میتونید چندتا کانتینتر بیارید بالا که همشون روی پورت 1041 گوش بزنگ هستند ولی پورت های کانتینر باید متفاوت باشه. مثلا 8080 و 8081 و 8082 و الی آخر.
برای همین میتونیم روی ایزوله بودن و مستقل بودن محیط ها روش حساب کنیم.

در ادامه یک فاصله و اسم image تون رو میدید و با یک فایل اسم کانتینر که اینجا mycontainer هست رو مشخص میکنیم.

همین. شما الان یاد گرفتید که توی داکر ایمیج بسازید و کانتینر بسازید و اپتون رو توی کانتینر های مختلف اجرا کنید.

آسون بود؟

@csharptips
@easymicroservice
@easymicroservices

#داکر
#docker

چرا باید از پترن MVVM توی میکروکامپوننت‌ها استفاده کنیم؟ مزیت این پترن روی معماری میکروکامپوننت چیه؟

همانطور که در تصویر می‌بینید ما به ازای رابط کاربری برای هر کامپوننت بهتره که فقط یک View Model داشته باشیم. View Model شامل بیزینس لاجیک یا به عبارتی Code Behind شما می‌شن.
فرض کنید من یک میکرو کامپوننت میزنم که قراره فقط صفحه‌ی لاگین رو پوشش بده.
طراحی، پیاده سازی UI ممکنه توی سه تا بیزنس زیر متفاوت باشه:
1.دسکتاپ
2.وب
3.موبایل
4.پنل

آیا به ازای هر کدوم از این رابط کاربری ها باید یکبار بیزینس لاجیک ها و Api call ها رو پیاده سازی کنم؟ خیر.

برای همین ما یک لایه به نام View Model میسازیم تا تمامی UI ها از اون رابط کاربری استفاده کنند. اینطوری رابط کاربری از لاجیک کاملا جداسازی شده و وابستگی بینشون از بین میره و توسعه سریعتر و خطایابی آسون‌تر از همه مهمتر تست نویسی رو آسونتر میکنیم.

@easymicroservice
@easymicroservices
@csharptips

#microcomponent
#میکروکامپوننت
#میکروفرانت
#microfrontend