بمناسبت یکم بهمن، زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی ..

فیلمی تاریخی از سخنرانی زنده‌یاد استاد عزت الله همایون فر در دانشگاه بابل در مورد تاثیر شاهنامه فردوسی در زنده نگه داشتن زبان فارسی...، دهه پنجاه..

« کی به فردوسی در عصر بی شاهی گفت برو و شاهنامه را بنویس
و بگو  چون ایران نباشد تن من مباد..»

و همچنین سخنرانی دکتر حبیب رحمان پدرام در مجلس ملی سابق نمایندگان افغانستان در مورد زبان فارسی :

بعضی ( طالبان) می خواهند در مکاتبات اداری زبان دری را جایگزین زبان فارسی کنند
من به این متعصبان کوردل می گویم که شما از چه چیز هراس دارید
چرا از زبان ما می ترسید
اگر خواب حذف زبان فارسی را در کله های خام خویش می پرورانید ، این آرمان را به گور خواهید برد
فارسی یک زبان نیست
فارسی تاریخ ما و تمدن ما و هویت ماست
اگر زبان مادری من بنیان های حکومت تو را به لرزه در می آورد
احتمالا این بدان معناست که حکومت خویش را بر زبان من و خاک من بنیان کرده ای »


توصیه می کنیم این دو سخنرانی زیبا در دفاع از شاهنامه و زبان فارسی را ببینید..


#ببینید

#تاریخ_معاصرایران 👇👇👇
📚https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEEhqxx3Z00nJrdwFg

‍ بزرگترین برف و بوران کشورمان که در سال ۱۳۵۰ اتفاق افتاد و باعث جان باختن بسیاری از مردم شد ..

برف و بوران ۱۳۵۰ ایران کولاک و بورانی بود که در اواسط بهمن، بخش وسیعی از ایران را به گونه‌ای در برف و یخبندان فرو برد که سرانجام منجر به مرگ بیش از ۴۰۰۰ نفر شد و به خشکسالی سیزده ساله کشور پایان داد...

برخی معتقدند، این رویداد به عنوان سخت‌ترین و مصیبت‌بارترین بوران در تاریخ نوشته‌ شدهٔ بشر بوده‌ است.
همچنین در این مدت برخی از شهرهای کشور به دمای منفی ۳۷ درجه رسید (سرد تر از کمترین دمای قطب شمال) که این حادثه در کتاب گینس نیز ثبت شده‌است.

دوره‌ای از سرمای خیلی شدید و یخبندان گسترده بود که از چهاردهم بهمن سال ۱۳۵۰ آغاز شد.
 تلفات جانی یا مرگ ناشی از گرسنگی دیده نشد و در بعضی شهرها تا ۳۶ ساعت بارید و در تمامی مناطق روستایی شمال غرب تا مرکز ایران به ارتفاع ۳ متر و در برخی نقاط جنوبی‌تر ارتفاع آن به ۸ متر رسید.

دمای فیروزکوه به منفی ۳۶ و خراسان نیز به منفی ۳۷ درجه رسید.
سه شنبه ۱۹ بهمن ماه ۱۳۵۰ وضع کشور به شکل کاملاً بحرانی درآمد و در بسیاری از شهرها وضع فوق‌العاده اعلام شد...

در آن روز تعداد زیادی از نواحی جغرافیایی که به عنوان روستا یا دهستان از آنها یاد می‌شد، به‌طور کامل از بین رفتند به طوری که بعضی از محققان می‌گویند نزدیک به ۲۰۰ روستا به‌طور کامل از روی نقشه پاک شدند.

طبق گزارش‌هایی که در سایت‌های خارجی، ایرانی و روزنامه‌های قدیمی دیده می‌شود، مصیبت بارترین حوادث اینها بودند..

مدفون شدن ۱۲ روستا در منطقه سمیرم، مرگ بیش از هزار نفر در ارتفاعات گیلان، ۴۰ خانوار در یکی از روستاهای کشور، مدفون شدن یک قطار بزرگ با تمام سرنشینانش...

بنابر گزارش‌های روزنامهٔ اطلاعات در همان روزها، شهر اردکان در استان فارس و روستاهای اطراف آن از جمله مناطقی بودند که بیشترین تأثیر را بر اثر بوران متحمل شدند.

همچنین در روستاهای کاکان یاسوج و کمهر سپیدان فارس هیچ فرد زنده‌ای باقی نماند.
در شمال غرب نیز، در نزدیکی مرز ایران و ترکیه، روستای شکلاب به‌همراه صد نفری که در آن ساکن بودند در زیر انبوه برف دفن شد..

هشت روز از کولاک شدیدی که در ایران شروع شده بود می‌گذشت و اغلب جاده‌های کشور بسته شده بودند.
کامیون دارهایی که در راه مانده بودند و می‌دیدند مردم گرسنه هستند قید مال شان را زدند و خوراکی‌هایی که بار زده بودند را با مردم تقسیم کردند.

گاهی اوقات سرما آنقدر در جاده‌ها شدت می‌گرفت که مردم مجبور می‌شدند هر چیزی را که دم دست شان است بسوزانند و خودشان را گرم کنند.

در این میان بار کامیون‌های زیادی هم سوزانده شد تا مردم از سرما یخ نزنند.
حیوانات وحشی هم که دیگر خوراکی برای تغذیه نداشتند، از پناهگاه‌های خودشان به شهرها آمدند و به ترس مردم افزودند.

تقریباً از ۲۴ بهمن ماه ۱۳۵۰ دمای هوا کم‌کم افزایش پیدا کرد و بوران شدید و سهمگین به کار خود در کشور پایان داد اما تبعات آن همچنان ادامه یافت.

پس از آن بیماری‌های آنفولانزا و سرماخوردگی‌های شدید به سراغ مردم آمد و عده ای دیگر نیز به این دلیل جان سپردند.

#تاریخ_معاصرایران 👇👇👇
📚https://t.iss.one/joinchat/AAAAAEEhqxx3Z00nJrdwFg