✳️ چطور سازمان‌های حقوق بشری به متحدان #نئولیبرالیسم تبدیل شدند؟
🔹برجسته‌ترین #سازمان‌های_حقوق_بشری، مانند عفو بین‌الملل، تقریباً همزمان با پیروزیِ تاریخی نئولیبرالیسم در اواسط دهۀ ۱۹۸۰ تأسیس شدند.
🔸اواسط دهۀ ۱۹۸۰، رونی برومن که در آن زمان، رئیس سازمان بشردوستانه و پیشرو «پزشکان بدون مرز» بود، گروه حقوق بشریِ جدیدی را تأسیس کرد که «آزادی بدون مرز» نام داشت. در مراسم افتتاحیه، برومن تعدادی سخنران دعوت کرد، از جمله پیتر باوئر، استاد بازنشستۀ دانشکده اقتصاد لندن. باوئر نه‌تنها اساساً باور نداشت که غرب باعث فقر جهان سوم شده است، بلکه معتقد بود «تماس با غرب» عامل اصلی پیشرفت مادی مستعمرات بوده است. باوئر گفت: «هر فکری هم که راجع به استعمار داشته باشیم، نمی‌توان استعمار را مسئول فقر در جهان سوم دانست».
🔹وقتی تاریخ‌های نئولیبرالیسم و حقوق بشر را به موازات هم پی می‌گیریم، رفته‌رفته روشن می‌شود که این دو پروژه لزوماً در تقابل با هم نیستند، و در واقع بیشتر از آنچه تصور می‌شود نقاط مشترک دارند.
🔸در حقیقت، سازمان آزادی بدون مرز نقشی اساسی در بی‌اعتبار ساختن روایت‌های جهان‌سومی از استثمار اقتصادی بازی کرد.
🔴 این سازمان بی‌وقفه در حال به چالش کشیدن اتهاماتی بود که می‌گفتند ثروت اروپا متکی بر غارتگری استعماری است و نظام اقتصادی جهان ثروتمندان را ثروتمندتر و فقیران را فقیرتر می‌کند.
🔵 وایت فاش می‌کند که در نگاه سازمان‌هایی مانند عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر، به عنوان مثال، مقصر اصلیِ مشکلات دولت‌های پسااستعماری نه اروپا است و نه نظم اقتصادی بین‌المللی، بلکه دیکتاتورهای فاسد و ظالم جهان سوم مقصر اصلی‌اند، کسانی که به دلیل جلوگیری از توسعۀ اقتصاد آزاد حقوق مردمشان را نقض می‌کنند. این رویکرد با اندیشۀ نئولیبرالی کاملاً هماهنگ است.
🔹اولین رئیس‌جمهور غنا پس از استقلال، اصطلاح #استعمار_نو را ابداع می‌کند تا به مجموعۀ سازوكارهایی اشاره كند كه الگوهای استعماریِ استثمار را پس از استقلال صوری تداوم می‌بخشند.
🔴 نکرومه «بیان کرد که دستیابی به حاکمیت صوریْ مستعمرات سابق را از روابط اقتصادی نابرابر دورۀ استعمار آزاد نکرده و به آن‌ها اجازۀ کنترل سیاسی بر سرزمین‌های خود را نیز نداده است».
🔸تمهیدات اقتصادی استعمار نو نگذاشته بود که دولت‌های آفریقایی بتوانند برای مردم خود آموزش و مراقبت‌های بهداشتی مناسب و همچنین سایر حقوق اقتصادی و اجتماعی را فراهم آورند.
🔹زبان حقوق بشر لیبرال، که از هرگونه تعهد به حاكمیت مردمی و خودمختاری اقتصادی رها است، وسیله‌ای در اختیار نئولیبرال‌ها قرار می‌دهد تا مداخلات دگرگون‌کننده‌ای را مشروع سازد كه دولت‌ها را تابع فرامین #بازارهای بین‌المللی خواهد کرد.
🔸تقریباً در همان زمان که نئولیبرالیسم استیلا پیدا کرد، سازمان‌های حقوق بشری نیز در عرصۀ بین‌المللی شروع به جوانه زدن کردند. در اوایل دهۀ ۱۹۷۰، عفو بین‌الملل و كمسیون بین‌المللی قضات در بسیاری از كشورها در سراسر جهان فعال بودند و دیده‌بان آمریكا (سَلفِ دیده‌بان حقوق بشر) تازه تأسیس شده بود.
🔹داستان حقوق بشر و نئولیبرالیسم در شیلی، داستان نهادینه‌کردنِ دیدگاه محافظه‌کار و بازاریِ حقوق بشر نئولیبرالی هم هست، که حقوق فردی را برجسته می‌کند و همزمان نابرابری‌های موجود در سرمایه‌داری را با محافظت از بازار در مقابل تعدی «توده‌ها» حفظ می‌کند.
🔵 عمداً یا سهواً، سازمان‌هایی نظیر دیده‌بان حقوق بشر نه تنها حامی پندار نئولیبرالی بوده‌اند، بلکه زرادخانۀ ویژه‌ای از حقوق بشر نیز تولید کرده‌اند که به مبارزات اجتماعی به نحوی شکل می‌دهد که به تضعیف کسانی می‌انجامد که می‌خواهند افق سیاسی برابرنگرانه‌تری ایجاد کنند.
📎متن کامل این مقاله خواندنی را اینجا بخوانید.
@tarjomaanweb
🔺@barahoot_TV
🔹برجسته‌ترین #سازمان‌های_حقوق_بشری، مانند عفو بین‌الملل، تقریباً همزمان با پیروزیِ تاریخی نئولیبرالیسم در اواسط دهۀ ۱۹۸۰ تأسیس شدند.
🔸اواسط دهۀ ۱۹۸۰، رونی برومن که در آن زمان، رئیس سازمان بشردوستانه و پیشرو «پزشکان بدون مرز» بود، گروه حقوق بشریِ جدیدی را تأسیس کرد که «آزادی بدون مرز» نام داشت. در مراسم افتتاحیه، برومن تعدادی سخنران دعوت کرد، از جمله پیتر باوئر، استاد بازنشستۀ دانشکده اقتصاد لندن. باوئر نه‌تنها اساساً باور نداشت که غرب باعث فقر جهان سوم شده است، بلکه معتقد بود «تماس با غرب» عامل اصلی پیشرفت مادی مستعمرات بوده است. باوئر گفت: «هر فکری هم که راجع به استعمار داشته باشیم، نمی‌توان استعمار را مسئول فقر در جهان سوم دانست».
🔹وقتی تاریخ‌های نئولیبرالیسم و حقوق بشر را به موازات هم پی می‌گیریم، رفته‌رفته روشن می‌شود که این دو پروژه لزوماً در تقابل با هم نیستند، و در واقع بیشتر از آنچه تصور می‌شود نقاط مشترک دارند.
🔸در حقیقت، سازمان آزادی بدون مرز نقشی اساسی در بی‌اعتبار ساختن روایت‌های جهان‌سومی از استثمار اقتصادی بازی کرد.
🔴 این سازمان بی‌وقفه در حال به چالش کشیدن اتهاماتی بود که می‌گفتند ثروت اروپا متکی بر غارتگری استعماری است و نظام اقتصادی جهان ثروتمندان را ثروتمندتر و فقیران را فقیرتر می‌کند.
🔵 وایت فاش می‌کند که در نگاه سازمان‌هایی مانند عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر، به عنوان مثال، مقصر اصلیِ مشکلات دولت‌های پسااستعماری نه اروپا است و نه نظم اقتصادی بین‌المللی، بلکه دیکتاتورهای فاسد و ظالم جهان سوم مقصر اصلی‌اند، کسانی که به دلیل جلوگیری از توسعۀ اقتصاد آزاد حقوق مردمشان را نقض می‌کنند. این رویکرد با اندیشۀ نئولیبرالی کاملاً هماهنگ است.
🔹اولین رئیس‌جمهور غنا پس از استقلال، اصطلاح #استعمار_نو را ابداع می‌کند تا به مجموعۀ سازوكارهایی اشاره كند كه الگوهای استعماریِ استثمار را پس از استقلال صوری تداوم می‌بخشند.
🔴 نکرومه «بیان کرد که دستیابی به حاکمیت صوریْ مستعمرات سابق را از روابط اقتصادی نابرابر دورۀ استعمار آزاد نکرده و به آن‌ها اجازۀ کنترل سیاسی بر سرزمین‌های خود را نیز نداده است».
🔸تمهیدات اقتصادی استعمار نو نگذاشته بود که دولت‌های آفریقایی بتوانند برای مردم خود آموزش و مراقبت‌های بهداشتی مناسب و همچنین سایر حقوق اقتصادی و اجتماعی را فراهم آورند.
🔹زبان حقوق بشر لیبرال، که از هرگونه تعهد به حاكمیت مردمی و خودمختاری اقتصادی رها است، وسیله‌ای در اختیار نئولیبرال‌ها قرار می‌دهد تا مداخلات دگرگون‌کننده‌ای را مشروع سازد كه دولت‌ها را تابع فرامین #بازارهای بین‌المللی خواهد کرد.
🔸تقریباً در همان زمان که نئولیبرالیسم استیلا پیدا کرد، سازمان‌های حقوق بشری نیز در عرصۀ بین‌المللی شروع به جوانه زدن کردند. در اوایل دهۀ ۱۹۷۰، عفو بین‌الملل و كمسیون بین‌المللی قضات در بسیاری از كشورها در سراسر جهان فعال بودند و دیده‌بان آمریكا (سَلفِ دیده‌بان حقوق بشر) تازه تأسیس شده بود.
🔹داستان حقوق بشر و نئولیبرالیسم در شیلی، داستان نهادینه‌کردنِ دیدگاه محافظه‌کار و بازاریِ حقوق بشر نئولیبرالی هم هست، که حقوق فردی را برجسته می‌کند و همزمان نابرابری‌های موجود در سرمایه‌داری را با محافظت از بازار در مقابل تعدی «توده‌ها» حفظ می‌کند.
🔵 عمداً یا سهواً، سازمان‌هایی نظیر دیده‌بان حقوق بشر نه تنها حامی پندار نئولیبرالی بوده‌اند، بلکه زرادخانۀ ویژه‌ای از حقوق بشر نیز تولید کرده‌اند که به مبارزات اجتماعی به نحوی شکل می‌دهد که به تضعیف کسانی می‌انجامد که می‌خواهند افق سیاسی برابرنگرانه‌تری ایجاد کنند.
📎متن کامل این مقاله خواندنی را اینجا بخوانید.
@tarjomaanweb
🔺@barahoot_TV
Telegram
Barahoot LINK
@Barahoot_LINK
✳️ چرا ملت‌های منطقه از صندوق بین‌المللی پول می‌ترسند؟
🔹به موازات تغییر ماهیت جنبش‌های اعتراضیِ جهان عرب از سیاسی به اقتصادی، مفاهیم، نمادها و حتی شعارهای متفاوتی در این جنبش‌ها دیده می‌شود. از جالب‌ترین این نمادها، ضدیت با صندوق بین‌المللی پول است؛ تا جایی که شهروندان عرب در تظاهرات علیه این نهاد بین‌المللی شعار می‌دهند.
🔸این مورد مشخصا در اردن و لبنان رخ داده است. به طور کلی فضای منفی و حتی آکنده از نفرت نسبت به صندوق پول در کشورهایی نظیر مصر غیر قابل انکار است. این روزها که دولت‌های عربی از مراکش گرفته تا الجزائر، تونس، اردن و ... به دلیل بحران کرونا باز هم برای دریافت مساعدات جدید از صندوق آماده می‌شوند، فضای نگرانی و نفرت هم در میان شهروندان عربی بروز و ظهور بیشتری دارد.
🔴 صندوق بین‌المللی پول برای شهروندان عرب نماد #فقر است، نماد مرگ طبقه متوسط، افزایش سرسام آور فساد و البته پایان استقلال اقتصادی دولت‌هایشان.
نگاهی به تجربه #مصر در همین سال‌های اخیر به خوبی دیدگاه منفی شهروندان عربی را برای ما توضیح می‌دهد:
🔹از جمله اولین اقدامات دولت کودتایی مصر، درخواست وام از صندوق بین‌المللی پول بود. در سال ۲۰۱۶ صندوق با اعطای وام ۱۲ میلیارد دلاری به مصر در ازای اجرای سیاست‌های ریاضت شدید اقتصادی موافقت کرد.
➖به این ترتیب جنیه مصر ظرف مدت کوتاهی نزدیک به ۵۰ درصد از ارزشش را مقابل دلار از دست داد
➖در ادامه اجرای برنامه‌های ۳ ساله صندوق توسط دولت، #سوبسید بخش مهمی از کالاها حذف شد
➖ #مالیات‌ها به شکل سنگینی برای طبقات فقیر و متوسط افزایش یافت
➖فروش سهام شرکت‌های دولتی و اموال عمومی هم هرگز از چارچوبی که ارتش تعیین کرده بود خارج نشد؛ به عبارت دیگر اجرای سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول، نظامیان مصر که به تازگی در این کشور کودتا کرده بوند را از قبل فربه‌تر و قوی‌تر کرد
➖به موازات این‌ها #بدهی‌های_خارجی مصر هم به شکل سرسام آوری افزایش یافت
🔸در سال ۲۰۱۴ (دولت مرسی) مصر ۴۶ میلیارد دلار بدهی خارجی داشت. این رقم در سال ۲۰۱۹ (سال آخر توافق با صندوق) به ۱۱۰ میلیارد دلار رسیده است.
🔹توافق ۱۲ میلیارد دلاری دولت ژنرال سیسی با صندوق بین‌المللی پول برای مردم مصر به قیمت تورمی تاریخی تمام شد که بخش مهمی از جامعه را ضعیف یا به کلی ناتوان کرد. نمادی که ضامن بقای دولت‌ها و ضعیف‌تر شدن مردم است.
🔸در بازی برد-برد دولت‌های فاسد با صندوق بین‌المللی پول، تنها بازنده مردمند. این بازی تا کجا می‌تواند ادامه داشته باشد؟ دولت‌ها تا چه زمان قادرند با تکیه به حمایت خارجی و دستگاه‌های سرکوبگر امنیتی از انقلاب گرسنگان جلوگیری کنند؟
Siavash Fallahpour
🔺@barahoot_TV
🔹به موازات تغییر ماهیت جنبش‌های اعتراضیِ جهان عرب از سیاسی به اقتصادی، مفاهیم، نمادها و حتی شعارهای متفاوتی در این جنبش‌ها دیده می‌شود. از جالب‌ترین این نمادها، ضدیت با صندوق بین‌المللی پول است؛ تا جایی که شهروندان عرب در تظاهرات علیه این نهاد بین‌المللی شعار می‌دهند.
🔸این مورد مشخصا در اردن و لبنان رخ داده است. به طور کلی فضای منفی و حتی آکنده از نفرت نسبت به صندوق پول در کشورهایی نظیر مصر غیر قابل انکار است. این روزها که دولت‌های عربی از مراکش گرفته تا الجزائر، تونس، اردن و ... به دلیل بحران کرونا باز هم برای دریافت مساعدات جدید از صندوق آماده می‌شوند، فضای نگرانی و نفرت هم در میان شهروندان عربی بروز و ظهور بیشتری دارد.
🔴 صندوق بین‌المللی پول برای شهروندان عرب نماد #فقر است، نماد مرگ طبقه متوسط، افزایش سرسام آور فساد و البته پایان استقلال اقتصادی دولت‌هایشان.
نگاهی به تجربه #مصر در همین سال‌های اخیر به خوبی دیدگاه منفی شهروندان عربی را برای ما توضیح می‌دهد:
🔹از جمله اولین اقدامات دولت کودتایی مصر، درخواست وام از صندوق بین‌المللی پول بود. در سال ۲۰۱۶ صندوق با اعطای وام ۱۲ میلیارد دلاری به مصر در ازای اجرای سیاست‌های ریاضت شدید اقتصادی موافقت کرد.
➖به این ترتیب جنیه مصر ظرف مدت کوتاهی نزدیک به ۵۰ درصد از ارزشش را مقابل دلار از دست داد
➖در ادامه اجرای برنامه‌های ۳ ساله صندوق توسط دولت، #سوبسید بخش مهمی از کالاها حذف شد
➖ #مالیات‌ها به شکل سنگینی برای طبقات فقیر و متوسط افزایش یافت
➖فروش سهام شرکت‌های دولتی و اموال عمومی هم هرگز از چارچوبی که ارتش تعیین کرده بود خارج نشد؛ به عبارت دیگر اجرای سیاست‌های صندوق بین‌المللی پول، نظامیان مصر که به تازگی در این کشور کودتا کرده بوند را از قبل فربه‌تر و قوی‌تر کرد
➖به موازات این‌ها #بدهی‌های_خارجی مصر هم به شکل سرسام آوری افزایش یافت
🔸در سال ۲۰۱۴ (دولت مرسی) مصر ۴۶ میلیارد دلار بدهی خارجی داشت. این رقم در سال ۲۰۱۹ (سال آخر توافق با صندوق) به ۱۱۰ میلیارد دلار رسیده است.
🔹توافق ۱۲ میلیارد دلاری دولت ژنرال سیسی با صندوق بین‌المللی پول برای مردم مصر به قیمت تورمی تاریخی تمام شد که بخش مهمی از جامعه را ضعیف یا به کلی ناتوان کرد. نمادی که ضامن بقای دولت‌ها و ضعیف‌تر شدن مردم است.
🔸در بازی برد-برد دولت‌های فاسد با صندوق بین‌المللی پول، تنها بازنده مردمند. این بازی تا کجا می‌تواند ادامه داشته باشد؟ دولت‌ها تا چه زمان قادرند با تکیه به حمایت خارجی و دستگاه‌های سرکوبگر امنیتی از انقلاب گرسنگان جلوگیری کنند؟
Siavash Fallahpour
🔺@barahoot_TV
Telegram
بَرَهوت تی‌وی
✳️ #نئولیبرالیسم؛ کارخانه #فقیرسازی!
🔹پروژه نئولیبرالیسم؛ کارخانه فقیرسازی است. #هائیتی از اولین نمونه‌های نابودی اقتصادی و گسترش فقر توسط الگوی نئولیبرالی است.
🔸مدل نئولیبرالیسم از سال ۱۹۸۴ در هائیتی پیاده‌سازی شد. دولت وقت طی قراردادی با صندوق بین‌المللی…
🔹پروژه نئولیبرالیسم؛ کارخانه فقیرسازی است. #هائیتی از اولین نمونه‌های نابودی اقتصادی و گسترش فقر توسط الگوی نئولیبرالی است.
🔸مدل نئولیبرالیسم از سال ۱۹۸۴ در هائیتی پیاده‌سازی شد. دولت وقت طی قراردادی با صندوق بین‌المللی…