🔸گفتگوی عماد بهاور با بی‌بی‌سی فارسی

@Nehzatazadiiran

📌انتظار می‌رفت که با اتحاد ابرقدرت‌های جهانی، ایران با رخدادهای فاجعه‌بار و خسارت‌بار روبه‌رو شود. اما همدلی و ایستادگی مردم باعث شد که آسیب‌ها به حداقل ممکن برسد.

📌من نمی‌پذیرم که تمام بازداشت‌شدگان افراد عادی بوده‌اند؛ بسیاری از آن‌ها در حین عملیات شناسایی و دستگیر شدند. البته لازم است روند دادرسی عادلانه، شفاف و مبتنی بر قانون درباره همه متهمان رعایت شود.

📌 همه ما از این ماجرا درس گرفتیم؛ فعالان سیاسی، نیروهای اپوزیسیون، و خود مردم.

📌اسرائیل بدون هیچ‌گونه فرآیند قضایی یا اثبات اتهام، به‌صورت خودسرانه برای سرداران و فرماندهان ما حکم اعدام صادر کرده و آن را در غیرقانونی‌ترین شکل ممکن اجرا می‌کند. با وجود تمامی انتقاداتی که ممکن است به ساختار داخلی خود داشته باشیم، وقتی اسرائیل رأساً دست به ترور می‌زند، افکار عمومی و نهادهای بین‌المللی باید متوجه نقض آشکار حقوق بشر از سوی این رژیم باشند.

@Nehzatazadiiran

سیگنال پزشکیان

درباره اظهارات رئیس‌جمهور در دیدار با مدیران رسانه‌ها

🖌محمدجواد روح | سردبیر

🔹با آنکه یک سال از ریاست‌جمهوری‌اش می‌گذرد، هنوز از آداب و ترتیب مرسوم دولتمردان تراز نظام دور است. شبیه آن شبان سریال قدیمی دهه شصت است که برای روزگار بلا جانشین سلطان شده بود. اما با همان هیئت و ذات روستایی، مناسبات حاکم را به هم ریخت.

🔹گفتارها، رفتارها و کنش‌های پزشکیان از همین جنس است. با آنکه در سخن گفتن قابل قیاس با رؤسای جمهوری چون هاشمی‌رفسنجانی، خاتمی و حسن روحانی نیست؛ اما وقتی در برابر پرسشی صریح قرار بگیرد، همه ملاحظات را کنار می‌گذارد و صریح پاسخ می‌دهد. این ویژگی او را در همان فردای روز تایید صلاحیتش برای انتخابات ریاست‌جمهوری پارسال دریافتم. تنها دیداری که با نامزد غیرمترقبه آن روز و رئیس‌جمهور امروز دست داد.

🔹آن روز سه پرسش صریح از او درباره عدالت، قومیت و غیرتشکیلاتی بودنش پرسیدم که او هم صریح پاسخ داد و با لحنی جدی و خالی از شوخی‌ها و خنده‌های معمولش. دیروز در دیدار با مدیران مسئول رسانه‌ها، این حسین شریعتمداری بود که چنین نقشی را بازی کرد. او در سخنانی علیه مذاکره، خواست آمریکا را تحمیل همه خواسته‌های خود به ایران خواند و با ادبیاتی کیهانی، رویکرد سیاست خارجی دولت را زیر سوال برد. این نقد صریح، پاس گلی بود به مسعود پزشکیان تا به‌صراحت پاسخ دهد و بگوید: «اگر مذاکره نکنیم، چه کنیم؟».

🔹در میان رؤسای‌جمهور قبل، البته محمود احمدی‌نژاد نیز بی‌ملاحظه سخن می‌گفت و در بند سیاست‌های کلان خارجی و ملاحظات دیپلماتیک نبود. اما تفاوت احمدی‌نژاد با پزشکیان آن بود که گفتارهای بی‌ملاحظه‌اش در چارچوب رادیکالیسم و تنش‌زایی بود و آب به آسیاب تندروها می‌ریخت.

🔹این سخن که «اگر مذاکره نکنیم، چه کنیم؟»؛ برآمده از واقعیت مناسبات قدرت و نظام بین‌الملل کنونی است. گفتمان رسمی در ایران تلاش دارد این واقعیت را زیر سایه شعارها و تبلیغات و تحلیل‌های سفارشی نویسندگان و اندیشکده‌های وابسته، بپوشاند.

🔹اما ناگهان پزشکیان سر می‌رسد و با عبارتی کوتاه و گویا و عامه‌فهم، همه این پوشش‌ها و روایت‌های برساخته را از هم می‌گسلد. طبعاً، این سخن پزشکیان با واکنش تندروها مواجه می‌شود. حتی سایت ریاست‌جمهوری در متن خبر رسمی خود، می‌کوشد این بخش را کنار بگذارد.

🔹اما پزشکیان کار خود را کرده است و ضربه خود را زده. او نه‌فقط تندروهای داخلی را با پرسشی صریح مواجه می‌کند که «اگر حرف نزنیم، پس جنگ کنیم؟»؛ سیگنالی را به جامعه بین‌المللی می‌فرستد و نشان می‌دهد در ایران، جریان خواستار پذیرش نظم جهانی فعال است و در پی فراهم‌سازی بستر مذاکراتی جدی و جدید و احیاناً، جامع.

▫️ادامه مطلب در سایت هم‌میهن آنلاین

📌هم‌میهن را در فضای مجازی دنبال کنید:

🔗سایت | 🔗اینستاگرام | 🔗تلگرام | 🔗 بله

🎥

👈🏼 «اردشیر زاهدی»؛ وزیر خارجه ‌و داماد شاه و تنها مقام بلند‌ پایه نظام پادشاهی که در زمان بیماری و خروج از کشور محمدرضاشاه تا لحظه آخر در کنارش بود از تفاوت‌های قبل و بعد از انقلاب می‌گوید: «قرار بود ۲۵۰۰ مدرسه بسازیم در ۹ تا ۱۰ سال آخر حتی یک مدرسه هم ساخته نشد»!!…

#تاریخ_شفاهی

@AnsuyePardehePendar

#آرشیو

🔴 آب تهران جیره‌بندی می‌شود!

کمبود آب و #جیره‌بندی آب #تهران در سال ۱۳۵۴ و شوخی کاریکاتوریست مجلۀ اطلاعات با این موضوع:

«بیمار برای دارو به دکتر مراجعه می‌کنه و دکتر میگه:
«روزی سه‌قطره آب آشامیدنی نوشتم که بعد از غذا میل کنید!»

@AnsuyePardehePendar

📝 پرونده اوکراین پرده از چهره غیراَمریکایی ترامپ برمی‌دارد!
​
✍🏻توماس فریدمن، نویسنده و ستون‌نویس نیویورک تایمز

من واقعاً تلاش می‌کنم در تحلیل درام پیچیده‌ی ترامپ، پوتین، زلنسکی و اروپا طی هفته‌های اخیر، بی‌طرف بمانم. از یک‌سو تلاش می کنم تمایل قابل‌توجه دونالد ترامپ برای پایان دادن به جنگ خونین اوکراین را ببینم و از سوی دیگر، با شیوه‌ی کاملاً شخصی، فی‌البداهه و گاه مضحکی که او در پیش گرفته، کنار بیایم؛ روشی که در آن همه‌ی طرف‌ها پیش از رسیدن به توافق‌های طاقت‌فرسای لازم برای صلح، ناچارند انرژی فراوانی صرف تغذیه‌ی غرور او و اجتناب از خشمش کنند. مجموع این ماجراها در حال حاضر مرا عمیقاً آزرده کرده است.

ناتو به مثابه مرکز خرید؛ ذهنیت معامله‌گرایانه‌ای که امنیت را به کالا تبدیل کرد

من از سال ۱۹۷۸ که وارد حرفه‌ی خبرنگاری شدم، مذاکرات دیپلماتیک بسیاری را پوشش داده‌ام؛ اما هرگز ندیده‌ام یکی از رهبران، این بار ولودیمیر زلنسکی در مدت کوتاه حدود چهار دقیقه و نیم گفت‌وگو با رئیس‌جمهور ما، ناچار شود نزدیک به پانزده بار از او تشکر کند. چه برسد به میزان چاپلوسی‌ای که دیگر متحدان اروپایی‌مان احساس می‌کردند باید نثار او سازند.

وقتی متحدان ما ناچارند این‌همه انرژی صرف کنند تا فقط با رئیس‌جمهور خودمان به صلح برسند، پیش از آن‌که اصلاً بفهمند چگونه می‌توان با ولادیمیر پوتین به صلح رسید. آن ها باید مدام پشت سرشان را چک کنند تا مطمئن شوند ترامپ با یک پست در شبکه‌های اجتماعی از پشت به آن‌ها شلیک نمی‌کند، پیش از آن‌که پوتین از روبه‌رو با موشک به آن‌ها حمله کند. وقتی رئیس‌جمهور ما نمی‌فهمد که وقتی پوتین به اوکراین می‌گوید: «یا با من ازدواج کن یا می‌کشمت»، زلنسکی به چیزی بسیار فراتر از یک مشاور ازدواج آمریکایی نیاز دارد، همه‌ی این‌ها مرا به یک پرسش اساسی می‌رساند: واقعاً این اوضاع چگونه می‌تواند پیش برود؟

به‌ویژه وقتی هر ذره از وجودم فریاد می‌زند که ترامپ اصلاً نمی‌فهمد این جنگ اوکراین واقعاً بر سر چیست. او بر خلاف هر رئیس‌جمهور آمریکایی در هشتاد سال گذشته است؛ هیچ حس همبستگی غریزی با اتحاد فراآتلانتیک و تعهد مشترک آن به دموکراسی، بازار آزاد، حقوق بشر و حاکمیت قانون ندارد ـ اتحادی که بزرگ‌ترین دورهٔ رفاه و ثبات را برای بیشترین شمار انسان‌ها در تاریخ جهان رقم زده است. من یقین دارم که ترامپ به ناتو نه به چشم پیمانی تاریخی، بلکه همچون یک مرکز خرید تحت مالکیت آمریکا نگاه می‌کند که مستأجرانش هیچ‌گاه به اندازهٔ کافی اجاره نمی‌پردازند. و به اتحادیهٔ اروپا هم چونان یک مرکز خرید رقیب می‌نگرد که باید با تعرفه‌ها آن را کوبید و به تعطیلی کشاند.

تغییر جهت استراتژیک و فروپاشی معماری امنیتی غرب

این تصور که ناتو نیزه‌ای در دست غرب برای دفاع از ارزش‌هایش است و اتحادیهٔ اروپا شاید درخشان‌ترین دستاورد سیاسی مدرن غرب، مرکزی عظیم از مردم و بازارهای آزاد که قاره‌ای گرفتار هزاران سال جنگ‌های قبیله‌ای و مذهبی را تثبیت کرده است، برای ترامپ کاملاً بیگانه است. در این زمینه، من کاملاً با بیل بلِین، معامله‌گر اوراق قرضه و تحلیلگر اقتصادی بریتانیایی، هم‌نظرم که روز دوشنبه نوشت: «هرقدر هم رهبران اروپایی در برابر ترامپ چاپلوسی کنند، واقعیت این است که پیوند بنیادین اعتماد، همان پیوندی که هشتاد سال زیربنای موفقیت اقتصاد فراآتلانتیک بود و دهه‌ها به سود ایالات متحده عمل کرد، اکنون از هم گسسته است. پایان این اقتصاد فراآتلانتیک، کل ساختار اقتصاد جهانی را دگرگون خواهد کرد؛ دگرگونی‌ای به سود آسیا و شکل‌گیری روابط تجاری تازه می باشد.

از همین رو برای من اصلاً عجیب نیست که ترامپ هیچ احساس درونی برای نزدیک کردن اوکراین به غرب ندارد و حتی نمی‌فهمد که حملهٔ پوتین صرفاً آخرین گام در پروژهٔ او برای تجزیهٔ غرب است. از کجا مطمئنم که ترامپ نسبت به همهٔ این واقعیت‌ها کر و ناشنواست؟ کافی است به مصاحبهٔ استیو ویتکاف، فرستادهٔ ویژهٔ او نزد پوتین با تاکر کارلسن در ماه مارس گوش کنید؛ مصاحبه‌ای که درست پس از دومین دیدار ویتکاف با پوتین در کرملین انجام شد. در اینجا تنها بخشی از آن گفت‌وگو آمده است:

🔗… #ادامه آن‌را در گزینهٔ مشاهده ‌فوری INSTAN VIEW بخوانید:

@AnsuyePardehePendar