✅ سیاست ایران در قبال آمریکای لاتین؛ الگوی تجدید و بسط روابط
🔸 نویسنده: الهه طهماسبی بنفشه درق
«آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی» رئیس‌جمهوری کشورمان سه‌شنبه گذشته (۱۵ شهریور) در دیدار با «رامون بلاسکز» فرستاده ویژه رئیس‌جمهوری ونزوئلا و وزیر حمل‌ونقل این کشور گفت: سیاست جمهوری اسلامی ایران، افزایش سطح همکاری‌ها با کشورهای آمریکای لاتین به ویژه با توجه به ظرفیت‌های متنوع موجود است. وی افزود: آماده‌ایم روابط با ونزوئلا را در همه حوزه‌ها به ویژه در حوزه‌های تجاری، انرژی، فناوری، علمی و دفاعی گسترش دهیم.
رئیس‌جمهوری ایران با بیان اینکه روابط تهران - کاراکاس به سرعت در حال گسترش و پیشرفت است، خاطر نشان کرد: جمهوری اسلامی ایران دوست روزهای سخت ونزوئلا بوده است.
اهمیت موضوع
دولت سیزدهم به ریاست جمهوری آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی از ابتدای روی کار آمدن، بر جایگاه گسترش روابط با آمریکای لاتین در دستور کار دولت تاکید کرد. تردد دیپلماتیک و دیدارهای مقام‌های ارشد ایران و کشورهای آمریکای لاتین از جمله گام‌هایی است که در یکسال گذشته، دو طرف به منظور تعمیق روابط برداشته‌اند: سفر «نیکلاس مادور» رئیس‌جمهوری ونزوئلا به تهران، سفر «سید محمد حسینی» معاون امور مجلس به کلمبیا به منظور شرکت در مراسم تحلیف رئیس‌جمهوری جدید این کشور، سفر «جواد اوجی» وزیر نفت کشورمان به ونزوئلا، سفر «ریکاردو کابرسیاس» معاون نخست وزیر کوبا به ایران و دیدار با وزیر امور خارجه کشورمان، سفر «کنت نوبراگا» معاون وزیر امور خارجه برزیل به تهران به منظور شرکت در یازدهمین نشست مشورتی سیاسی ایران و برزیل و دیدار اخیر «رامون بلاسکز» وزیر حمل‌ونقل ونزوئلا با سید ابراهیم رئیسی.
اما به راستی «ظرفیت‌های متنوع موجود کشورهای آمریکای لاتین» به عنوان عبارت کلیدی که از رئیس‌جمهوری کشورمان شنیدیم، چه حوزه‌ها و زمینه‌هایی را شامل می‌شود؟ کشاورزی در کشورهای جنوب آمریکای لاتین مانند آرژانتین، برزیل و اروگوئه، مزیت نسبی محسوب می‌شود. رویکرد چپ‌گرایانه دولت مکزیک و برجسته شدن برخی اختلاف‌های تجاری این کشور با آمریکا از بهبود زمینه برای تقویت روابط با این کشور به ویژه در حوزه تولیدات صنعتی و تکنولوژیکی خبر می‌دهد.
ذخایر مهم مس در شیلی، منابع غنی لیتیوم بولیوی، سویا، آهن، گوشت و مواد مختلف شیمیایی برزیل، از نمونه‌هایی است که علاوه بر کشاورزی، دامداری یا منابع چوب و ذغال سنگ، ظرفیت بالای آمریکای لاتین را در حوزه‌های انرژی و معدنی برجسته می‌کند. ایران به ویژه در صنایعی که تجربه بیشتری دارد، در این منطقه می‌تواند دست برتر داشته باشد. همکاری‌های ایران و ونزوئلا در حوزه صنعت نفت از جمله این موارد است که تا کنون شاهد بوده‌ایم.
🔸 مشاهده مقاله
🔗 tisri.org
@TehranInstitute
🔸 نویسنده: الهه طهماسبی بنفشه درق
«آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی» رئیس‌جمهوری کشورمان سه‌شنبه گذشته (۱۵ شهریور) در دیدار با «رامون بلاسکز» فرستاده ویژه رئیس‌جمهوری ونزوئلا و وزیر حمل‌ونقل این کشور گفت: سیاست جمهوری اسلامی ایران، افزایش سطح همکاری‌ها با کشورهای آمریکای لاتین به ویژه با توجه به ظرفیت‌های متنوع موجود است. وی افزود: آماده‌ایم روابط با ونزوئلا را در همه حوزه‌ها به ویژه در حوزه‌های تجاری، انرژی، فناوری، علمی و دفاعی گسترش دهیم.
رئیس‌جمهوری ایران با بیان اینکه روابط تهران - کاراکاس به سرعت در حال گسترش و پیشرفت است، خاطر نشان کرد: جمهوری اسلامی ایران دوست روزهای سخت ونزوئلا بوده است.
اهمیت موضوع
دولت سیزدهم به ریاست جمهوری آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی از ابتدای روی کار آمدن، بر جایگاه گسترش روابط با آمریکای لاتین در دستور کار دولت تاکید کرد. تردد دیپلماتیک و دیدارهای مقام‌های ارشد ایران و کشورهای آمریکای لاتین از جمله گام‌هایی است که در یکسال گذشته، دو طرف به منظور تعمیق روابط برداشته‌اند: سفر «نیکلاس مادور» رئیس‌جمهوری ونزوئلا به تهران، سفر «سید محمد حسینی» معاون امور مجلس به کلمبیا به منظور شرکت در مراسم تحلیف رئیس‌جمهوری جدید این کشور، سفر «جواد اوجی» وزیر نفت کشورمان به ونزوئلا، سفر «ریکاردو کابرسیاس» معاون نخست وزیر کوبا به ایران و دیدار با وزیر امور خارجه کشورمان، سفر «کنت نوبراگا» معاون وزیر امور خارجه برزیل به تهران به منظور شرکت در یازدهمین نشست مشورتی سیاسی ایران و برزیل و دیدار اخیر «رامون بلاسکز» وزیر حمل‌ونقل ونزوئلا با سید ابراهیم رئیسی.
اما به راستی «ظرفیت‌های متنوع موجود کشورهای آمریکای لاتین» به عنوان عبارت کلیدی که از رئیس‌جمهوری کشورمان شنیدیم، چه حوزه‌ها و زمینه‌هایی را شامل می‌شود؟ کشاورزی در کشورهای جنوب آمریکای لاتین مانند آرژانتین، برزیل و اروگوئه، مزیت نسبی محسوب می‌شود. رویکرد چپ‌گرایانه دولت مکزیک و برجسته شدن برخی اختلاف‌های تجاری این کشور با آمریکا از بهبود زمینه برای تقویت روابط با این کشور به ویژه در حوزه تولیدات صنعتی و تکنولوژیکی خبر می‌دهد.
ذخایر مهم مس در شیلی، منابع غنی لیتیوم بولیوی، سویا، آهن، گوشت و مواد مختلف شیمیایی برزیل، از نمونه‌هایی است که علاوه بر کشاورزی، دامداری یا منابع چوب و ذغال سنگ، ظرفیت بالای آمریکای لاتین را در حوزه‌های انرژی و معدنی برجسته می‌کند. ایران به ویژه در صنایعی که تجربه بیشتری دارد، در این منطقه می‌تواند دست برتر داشته باشد. همکاری‌های ایران و ونزوئلا در حوزه صنعت نفت از جمله این موارد است که تا کنون شاهد بوده‌ایم.
🔸 مشاهده مقاله
🔗 tisri.org
@TehranInstitute
سخنرانی دکتر ابوالفضل عمویی در همایش دیپلماسی اندیشکده‌ای؛ تجربه‌های جهانی و بایسته‌های ایران
https://tisri.org/pic/post/12462.jpg
✅ ایران و ارمنستان؛ سه دهه پس از استقلال
🔸نویسنده: زهره خانمحمدی
سه دهه از فروپاشی شوروی و ظهور ارمنستان با جمعیتی حدود 3 میلیون نفر به‌عنوان کوچک‌ترین کشور در منطقه قفقاز می‌گذرد و این کشور فراز و نشیب‌های زیادی را در روابط خارجی با سایر کشورها تجربه کرده است. ایران، همسایه جنوبی این کشور در این سه دهه تلاش داشته تا روابط پایداری را با ایروان برقرار کند و عمدتاً روابط این دو کشور تا امروز بر مبنای همسایگی و همزیستی تداوم داشته است. محور اصلی روابط ایران_ارمنستان سیاسی_اقتصادی با تاکید بر موضوع انرژی و خطوط راه‌آهن و جاده‌ای به موازات مبادلات تجاری بوده است اما در چند سال اخیر دو موضوع قره‌باغ از منظر سیاسی و ژئوپلیتیک و ایجاد اتحادیه اقتصادی اوراسیا بر اهمیت روابط دو کشور افزوده است.
• قره‌باغ
مناقشه قره‌باغ میان ارمنستان و آذربایجان را می‌توان از مهم‌ترین موضوعات منطقه قفقاز تلقی کرد؛ چراکه علاوه بر حضور بازیگران منطقه‌ای، زمینه ورود سایر بازیگران با منافع مشترک و یا متعارض نیز فراهم شد. ایران به دلیل همجواری و همسایگی با هر دو طرف منازعه و در نظر داشتن منافع امنیتی، سیاست بی‌طرفی را اتخاذ کرد تا روابط خود را با ایروان و باکو حفظ نماید. اما در میانه بحران همواره تلاش کرد تا به میانجی‌گری طرفین بپردازد. بحران قره‌باغ نهایتاً در سال 2020 میان آذربایجان و ارمنستان با ایجاد آتش‌بس و امضای توافقات میان دو کشور با حضورر روسیه به پایان رسید اما بخش‌هایی از توافق مذکور با عنوان ایجاد کریدور زنگه‌زور نزدیک به مرز ایران با هدف تسهیل در تردد اتباع آذربایجان به جمهوری خودمختار نخجوان، زنگ خطری را برای منافع ایران به صدا درآورد و تهران مخالفت خود را با ایجاد کریدور فوق از سوی آذربایجان اعلام کرد. ایجاد کریدور مذکور سبب برهم‌خوردن ژئوپلیتیک منطقه قفقاز جنوبی و همچنین قطع تماس سرزمینی ایران و ارمنستان و در نتیجه کاهش مبادلات تجاری و بازرگانی تهران_ایروان خواهد شد. بنابراین لازم است موضوع در چارچوب حقوق و قواعد بین‌الملل طرح و منافع ایران در بستر آن مورد ارزیابی قرار گیرد. اگرچه دیدگاه دولت ارمنستان تا امروز در خصوص برقراری کریدور زنگه‌زور نیز موافق نبوده و در برابر تحقق این مهم مقاومت کرده است، اما فشار و حضور بازیگران فرامنطقه چون آمریکا و اروپا ممکن است تغییراتی در رویکرد ایروان ایجاد کنند.
🔸 مشاهده مقاله
🔗 tisri.org
@TehranInstitute
✅ ایران و ارمنستان؛ سه دهه پس از استقلال
🔸نویسنده: زهره خانمحمدی
سه دهه از فروپاشی شوروی و ظهور ارمنستان با جمعیتی حدود 3 میلیون نفر به‌عنوان کوچک‌ترین کشور در منطقه قفقاز می‌گذرد و این کشور فراز و نشیب‌های زیادی را در روابط خارجی با سایر کشورها تجربه کرده است. ایران، همسایه جنوبی این کشور در این سه دهه تلاش داشته تا روابط پایداری را با ایروان برقرار کند و عمدتاً روابط این دو کشور تا امروز بر مبنای همسایگی و همزیستی تداوم داشته است. محور اصلی روابط ایران_ارمنستان سیاسی_اقتصادی با تاکید بر موضوع انرژی و خطوط راه‌آهن و جاده‌ای به موازات مبادلات تجاری بوده است اما در چند سال اخیر دو موضوع قره‌باغ از منظر سیاسی و ژئوپلیتیک و ایجاد اتحادیه اقتصادی اوراسیا بر اهمیت روابط دو کشور افزوده است.
• قره‌باغ
مناقشه قره‌باغ میان ارمنستان و آذربایجان را می‌توان از مهم‌ترین موضوعات منطقه قفقاز تلقی کرد؛ چراکه علاوه بر حضور بازیگران منطقه‌ای، زمینه ورود سایر بازیگران با منافع مشترک و یا متعارض نیز فراهم شد. ایران به دلیل همجواری و همسایگی با هر دو طرف منازعه و در نظر داشتن منافع امنیتی، سیاست بی‌طرفی را اتخاذ کرد تا روابط خود را با ایروان و باکو حفظ نماید. اما در میانه بحران همواره تلاش کرد تا به میانجی‌گری طرفین بپردازد. بحران قره‌باغ نهایتاً در سال 2020 میان آذربایجان و ارمنستان با ایجاد آتش‌بس و امضای توافقات میان دو کشور با حضورر روسیه به پایان رسید اما بخش‌هایی از توافق مذکور با عنوان ایجاد کریدور زنگه‌زور نزدیک به مرز ایران با هدف تسهیل در تردد اتباع آذربایجان به جمهوری خودمختار نخجوان، زنگ خطری را برای منافع ایران به صدا درآورد و تهران مخالفت خود را با ایجاد کریدور فوق از سوی آذربایجان اعلام کرد. ایجاد کریدور مذکور سبب برهم‌خوردن ژئوپلیتیک منطقه قفقاز جنوبی و همچنین قطع تماس سرزمینی ایران و ارمنستان و در نتیجه کاهش مبادلات تجاری و بازرگانی تهران_ایروان خواهد شد. بنابراین لازم است موضوع در چارچوب حقوق و قواعد بین‌الملل طرح و منافع ایران در بستر آن مورد ارزیابی قرار گیرد. اگرچه دیدگاه دولت ارمنستان تا امروز در خصوص برقراری کریدور زنگه‌زور نیز موافق نبوده و در برابر تحقق این مهم مقاومت کرده است، اما فشار و حضور بازیگران فرامنطقه چون آمریکا و اروپا ممکن است تغییراتی در رویکرد ایروان ایجاد کنند.
🔸 مشاهده مقاله
🔗 tisri.org
@TehranInstitute
✅ حضور غرفه ابرار معاصر تهران در چهارمین نمایشگاه بینالمللی کتاب صلح و دفاع که به همت دانشگاه فرماندهی و ستاد ارتش جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۲۸ تا ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ در حال برگزاری است.
https://tisri.org/pic/post/12473.jpg
✅ تلاش ترکیه برای تحریک قرقیزستان بر ضد تاجیکستان
🔸 نویسنده: احسان موحدیان
در یک هفته اخیر دور جدیدی از درگیری مرزی میان دو کشور قرقیزستان و تاجیکستان روی داده که علیرغم تلاش کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی برای ایجاد صلح، ترکیه نقش مخربی در این زمینه ایفا کرده است.
این نقش مخرب یادآور نقش مخرب ترکیه در منطقه قفقاز و حمایت بی چون و چرای این کشور از باکو بر علیه ارمنستان است که موجب شده علیرغم همه تلاش های انجام شده، روند ناآرامی های این منطقه ادامه یابد و باکو برای اشغال خاک یک کشور مستقل و از بین بردن مرز یک ایران و ارمنستان نقشه های شومی را در سر بپروراند.
در جریان درگیری های مرزی میان تاجیکستان و قرقیزستان، رسانه های وابسته به ترکیه و جمهوری آذربایجان به طور مرتب تصاویری از حملات پهپادهای مونتاژشده در ترکیه موسوم به بیرقدار را به اهدافی در خاک تاجیکستان منتشر می کردند که در برخی از این حملات تجهیزات و استحکامات ارتش تاجیکستان دچار آسیب می شد. ترکیه با این اقدام نقش مخرب خود در تنش های میان ارمنستان و باکو را مجددا تکرار کرده و به قرقیزستان امکان داده تا دامنه درگیری های مرزی خود با تاجیکستان را که قبلا بسیار محدود بود توسعه دهد. حمایت ترکیه از قرقیزستان در راستای دفاع این کشور از یکی از اعضای اتحادیه کشورهای ترک زبان قابل تفسیر است و اردوغان با این اقدام تلاش دارد برای سایر کشورهای عضو نقش پدری و حمایتی ایفا کند و دامنه نفوذ خود را در آنها توسعه دهد تا بتواند به جاده صاف کن ناتو و رژیم صهیونیستی تا آن سوی دریای کاسپین مبدل شده و روند محاصره و تهدید منافع و امنیت کشورهای غیرترک مانند تاجیکستان، افغانستان، روسیه، چین و ایران را تداوم ببخشد.
ایران در سال های اخیر تلاش کرده تا روابط خود با تاجیکستان را پس از یک دوره فترت و مشکلات مختلف توسعه دهد و این کشور همزبان و دوست را در برابر تهدیدات مختلف و مشترک همراه کند. بدیهی است که ایران بر خلاف ترکیه از افزایش درگیری ها در منطقه قفقاز و آسیای میانه و نیز بی ثباتی منطقه که به منافع اقتصادی و سیاسی و امنیت کشورهای مختلف لطمه می زند، استقبال نمی کند. اما جمهوری اسلامی برای دفاع از کشورهای دوست در آسیای میانه در برابر نیروهای متخاصم مصمم است و از همین رو در یک سال اخیر تلاش کرده تا توان نظامی تاجیکستان را با اقداماتی همچون تاسیس کارخانه تولید پهپاد تمام ایرانی ابابیل۲ تقویت کند. بدیهی است روسیه و چین نیز در این زمینه درک مشترکی با ایران دارند و از تحریکات ترکیه در قرقیزستان برای تشدید تنش با تاجیکستان استقبال نمی کنند.
🔸 مشاهده مقاله
🔗 tisri.org
@TehranInstitute
✅ تلاش ترکیه برای تحریک قرقیزستان بر ضد تاجیکستان
🔸 نویسنده: احسان موحدیان
در یک هفته اخیر دور جدیدی از درگیری مرزی میان دو کشور قرقیزستان و تاجیکستان روی داده که علیرغم تلاش کشورهای عضو سازمان پیمان امنیت جمعی برای ایجاد صلح، ترکیه نقش مخربی در این زمینه ایفا کرده است.
این نقش مخرب یادآور نقش مخرب ترکیه در منطقه قفقاز و حمایت بی چون و چرای این کشور از باکو بر علیه ارمنستان است که موجب شده علیرغم همه تلاش های انجام شده، روند ناآرامی های این منطقه ادامه یابد و باکو برای اشغال خاک یک کشور مستقل و از بین بردن مرز یک ایران و ارمنستان نقشه های شومی را در سر بپروراند.
در جریان درگیری های مرزی میان تاجیکستان و قرقیزستان، رسانه های وابسته به ترکیه و جمهوری آذربایجان به طور مرتب تصاویری از حملات پهپادهای مونتاژشده در ترکیه موسوم به بیرقدار را به اهدافی در خاک تاجیکستان منتشر می کردند که در برخی از این حملات تجهیزات و استحکامات ارتش تاجیکستان دچار آسیب می شد. ترکیه با این اقدام نقش مخرب خود در تنش های میان ارمنستان و باکو را مجددا تکرار کرده و به قرقیزستان امکان داده تا دامنه درگیری های مرزی خود با تاجیکستان را که قبلا بسیار محدود بود توسعه دهد. حمایت ترکیه از قرقیزستان در راستای دفاع این کشور از یکی از اعضای اتحادیه کشورهای ترک زبان قابل تفسیر است و اردوغان با این اقدام تلاش دارد برای سایر کشورهای عضو نقش پدری و حمایتی ایفا کند و دامنه نفوذ خود را در آنها توسعه دهد تا بتواند به جاده صاف کن ناتو و رژیم صهیونیستی تا آن سوی دریای کاسپین مبدل شده و روند محاصره و تهدید منافع و امنیت کشورهای غیرترک مانند تاجیکستان، افغانستان، روسیه، چین و ایران را تداوم ببخشد.
ایران در سال های اخیر تلاش کرده تا روابط خود با تاجیکستان را پس از یک دوره فترت و مشکلات مختلف توسعه دهد و این کشور همزبان و دوست را در برابر تهدیدات مختلف و مشترک همراه کند. بدیهی است که ایران بر خلاف ترکیه از افزایش درگیری ها در منطقه قفقاز و آسیای میانه و نیز بی ثباتی منطقه که به منافع اقتصادی و سیاسی و امنیت کشورهای مختلف لطمه می زند، استقبال نمی کند. اما جمهوری اسلامی برای دفاع از کشورهای دوست در آسیای میانه در برابر نیروهای متخاصم مصمم است و از همین رو در یک سال اخیر تلاش کرده تا توان نظامی تاجیکستان را با اقداماتی همچون تاسیس کارخانه تولید پهپاد تمام ایرانی ابابیل۲ تقویت کند. بدیهی است روسیه و چین نیز در این زمینه درک مشترکی با ایران دارند و از تحریکات ترکیه در قرقیزستان برای تشدید تنش با تاجیکستان استقبال نمی کنند.
🔸 مشاهده مقاله
🔗 tisri.org
@TehranInstitute
پژوهشکده ابرار معاصر تهران
✅ نشست تخصصی واکاوی تحولات جدید در قفقاز 🔸 سخنرانان: دکتر احمد کاظمی دکتر ولی کالجی دکتر محمود شوری 🔸 زمان برگزاری: سه شنبه ۲۹ شهریور ساعت ۱۵ الی ۱۷ 🔸 مکان برگزاری؛ سالن همایش‌های موسسه ابرار معاصر تهران
پخش زنده این نشست از طریق صفحه اینستاگرام موسسه به آدرس ذیل برگزار خواهد شد:
https://instagram.com/tehraninstitute?igshid=ODBkMDk1MTU=
https://instagram.com/tehraninstitute?igshid=ODBkMDk1MTU=