بعضیا مث خیار تو دید و بازدید عیدن ؛
دم دست و بی ارزش!

آقای قاضی بهم گفتن هيچ وقت نميتونى تا اونجا برسى. درست گفتن من خيلى جلوتر رفتم.

من هرگز تنها نیستم تا زمانی‌که خودم رو برای دوست‌داشتن دارم . . .

ادما به هم دروغ میگن که همو بیشتر داشته باشن.

آخرشم با کسی میپره که میگفت چیزی بینمون نیست.

‌جسمی ساکت ، ذهنے پُر از هیاهو...

تو چیزی نگفتی، ولی من همه رو با کارات شنیدم.

از ي جايي به بعد
خودت دو دستي بعضيا رو ميذاري كنار!

خوبياتون مث بخاري ماشينه ؛
خوبه ، ولي حال به هم زنه!

اتفاقا به روی آدما بیارین؛
‏بذارین قدر بدونن، بفهمن که با کی طرفن.

انصاف نیست آقای قاضی رفتن آدما باخودشون باشه و فراموش کردنشون با ما

هرچقدر اصرار به برگشتن آدما بکنی
همونقدر ازت دور میشن..!

‌‌این مردم بیشتر قبرشناسن تا قدر شناس!

اگه بینمون دیوار ساختم خودت آجرشو بهم دادی.

‏ای کاش "شانس" مثل "فامیل" بود
هرجا میرفتی، جلوت ظاهر میشد!

مسابقه نیس واسه از چشم افتادن، یکم آروم تر

به من نگو دوست دارم واسه من کاراییو بکن که واسه هیچکس نکردی

حالِ خوبمون رو با كسی گره كور نزنيم،
شايد يه روزی رفت...

تو تلخی بعضی از حرفا میشه غرق شد…

‏اونی که تو خیابون گریه میکنه از اونی که بالای یه قبر گریه میکنه غمگین تره آقای قاضی!