هم‌زمان با هفتاد و یکمین محکومیت حکومت ایران به خاطر نقض حقوق بشر توسط مجمع عمومی سازمان ملل، کارزار"سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در ۲۵ زندان مختلف وارد هفته چهل و چهارم شد.

"صدور احکام "فله‌ای" اعدام راهبرد حکومت مستبد ایران برای ایجاد رعب و وحشت"


در حالی که جامعه ایران با مشکلات معیشتی فراوان و بغرنجی روبرو و حکومت در حل آن به بن‌بست رسیده است. حکومت از ترس تکرار اعتراضات فراگیر مردمی افزایش اعدام را تنها راه‌حل می‌داند. به طوری که روزانه در زندان‌های مختلف شاهد اجرای احکام اعدام هستیم. بنا بر اخبار منتشر شده تنها در یک هفته گذشته دست‌کم ۲۵ تن اعدام شده‌اند.

ماه گذشته نیز حکومت  با اعدام بیش از ۱۴۰ تن، صدها خانواده را عزادار کرد. احکامی که هیچ‌گونه بازدارندگی ندارد و صرفا هدف از این احکام نه مجازات شخص، بلکه هدف آن سیاسی و به قصد ایجاد ترس و اختناق در جامعه است.

در اقدامی سرکوبگرانه حکومت مستبد حاکم بر کشور، در چند روز گذشته برای دو زندانی سیاسی کُرد در زندان مرکزی ارومیه به اسامی مهران حسن‌زاده که در اعتراضات ۱۴۰۱ بازداشت شده بود و زندانی دیگر حمید عبدالله زاده حکم ضد انسانی اعدام صادر کرده است. صدور این احکام همزمان با محکومیت حکومت ایران برای هفتاد و یکمین بار از طرف مجمع عمومی سازمان ملل به خاطر نقض فاحش حقوق بشر است.
فراموش نمی‌کنیم که دو سال پیش و در اوج اعتراضات مردمی ۱۴۰۱، فایل صوتی از نشست گروهی از صاحبان قدرت افشا گردید که در آن فایل به صورت کاملاً مشخص از قول خامنه‌ای اشاره شده بود که قوه‌قضائیه باید دست‌کم ۷۰-۸۰ نفر از معترضان بازداشتی را اعدام کند. و از دستگاههای امنیتی و قضائی خواسته بود که پرونده‌های اعدام‌شدگان حتی‌المقدور به صورت "قصاص" رسانه‌ای شود.
صدور حکم اعدام برای مهران حسن زاده و حکم اعدام "فله‌ای" برای شش متهم پرونده "اکباتان" را باید در همین راستا ارزیابی و راهبرد حکومت برای جلوگیری از آغاز یا گسترش اعتراضات مردم جان به لب رسیده ایران دانست.

چنان‌که پیش‌تر به انتقال چهار زندانی سیاسی محکوم به اعدام از هموطنان عرب در زندان شیبان اهواز به سلول انفرادی اشاره شده‌بود. اکنون نزدیک به ۴۰ روز است که این چهار زندانی(عدنان غبیشاوی، علی مجدم، معین غنفری، محمدرضا مقدم) هم‌چنان در بی‌خبری کامل از وضعیت آنها به سر می‌بریم و جانشان در معرض خطر جدی است.

کارزار"سه‌شنبه‌های نه به اعدام" ضمن محکوم کردن تمامی اعدام‌ها و روند ناعادلانه دادگاه‌ها و نقض آشکار حقوق بشر در ایران نسبت به گسترش اعدام‌ها هشدار جدی می‌دهد و از تمام نهادها و اشخاص حقیقی و حقوقی در سراسر جهان، از جمله فعالان سیاسی ، حقوق‌بشری ، مدنی ، صنفی و ... می‌خواهد جهت نجات جان زندانیان زیر حکم اعدام در ایران تلاش بیشتری کنند. ما همچنان به اتحاد عمل و همبستگی جمعی برای توقف ماشین کشتار تاکید می‌کنیم.

اعضای کارزار"سه‌شنبه‌های نه به اعدام"  در روز  سه‌شنبه، ۶ آذر ۱۴۰۳، در ۲۵ زندان مختلف برای ۴۴ هفته مستمر در اعتراض به احکام اعدام در ایران در اعتصاب غذا هستند.

زندانیان اعتصابی شامل زندان‌های زیر می‌باشد:

زندان اوین (بند زنان ،بند ۴و ۸)، زندان قزلحصار(واحد ۳و ۴)، زندان مرکزی کرج ، زندان تهران بزرگ، زندان اراک ، زندان خرم آباد ، زندان اسد آباد اصفهان ، زندان شیبان اهواز ، زندان نظام شیراز ، زندان بم ، زندان کهنوج ، زندان مشهد ، زندان قائمشهر ، زندان رشت (بند مردان و زنان )، زندان اردبیل ، زندان تبریز ، زندان ارومیه ، زندان سلماس ، زندان خوی ، زندان نقده ، زندان سقز ، زندان بانه ، زندان مریوان و زندان کامیاران

#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
سه‌شنبه ۶ آذر ۱۴۰۳

#نه_به_اعدام #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

✨ بیلی جین کینگ: زنی که ورزش و تاریخ را تغییر داد

در سال ۱۹۷۳، یک مسابقه تنیس به نام «نبرد جنسیت‌ها» به یک جنبش بزرگ تبدیل شد. بیلی جین کینگ، قهرمان ۲۹ ساله، مقابل بابی ریگز، تنیسوری که معتقد بود زنان هرگز نمی‌توانند با مردان رقابت کنند، ایستاد. این رقابت تاریخی، با حضور ۳۰ هزار تماشاگر در استادیوم و میلیون‌ها بیننده در تلویزیون، چیزی بیش از یک بازی بود؛ این مسابقه، نبردی برای برابری حقوق زنان بود.

بیلی جین کینگ نه‌تنها ریگز را در سه ست پیاپی شکست داد، بلکه تصویری قوی از شجاعت و توانایی زنان در ذهن جهانیان نقش بست. او بعدها گفت: «این فقط یک مسابقه نبود، بلکه فرصتی برای تغییر نگاه دنیا به توانایی‌های زنان بود.»

اما داستان بیلی جین کینگ به همین جا ختم نمی‌شود. او با ایجاد اتحادیه تنیس زنان و مبارزه برای برابری دستمزدها، راه را برای نسل‌های آینده هموار کرد. امروز، او نه فقط یک قهرمان ورزشی، بلکه نمادی از مقاومت، پیشرفت و تغییر است.

🌟 اگر می‌خواهید بدانید چگونه یک زن، یک بازی و یک جهان را تغییر داد، داستان کامل را از دست ندهید!

https://tavaana.org/case-studies-billie_jean_king/

#حقوق_برابر #بیلی_جین_کینگ #ورزش #تنیس #برابری_جنسیتی #زنان #مطالعه_موردی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

کانال تلگرام حسین رونقی خبر داد که او برای آغاز تحصن خود به سمت زندان اوین روانه شد.

خواسته‌های او، خواسته‌های زنده‌یاد کیانوش سنجری‌اند: آزادی نسرین شاکرمی، توماج صالحی، فاطمه سپهری و آرشام رضایی.

پاینده ایران


او همچنین ضمن انتشار تصویری از لب دوخته‌اش نوشت:
با لب‌های دوخته ایستاده‌ام بر عهدم...

‏برای کیانوش و خواسته‌هایش، با لب‌های دوخته تا پای جان خواهم ایستاد. زندگی آنقدر ارزش ندارد که به‌خاطرش کسی وجودش و شرافتش را بفروشد. حقیقت را هیچ وقت نمی‌شود زیر خاک کرد.
حتی دشمنان باشکوه و باشرفی نیستید. ایران برای شما وطن نیست.

آخرین وضعیت جسمی (روز دهم):

لب‌ها متورم و زخم شده‌اند و خونریزی می‌کنند.
کاهش وزن زیاد، ضعف جسمانی به همراه سرگیجه شدت گرفته و عضلات تحلیل رفته‌اند.
نوسان فشار خون و فشار خون بالای ۱۴ و نوسان شدید قند خون.
خونریزی گوارشی و ادراری.
درد مفاصل و استخوان‌ها.

سهم امروز: سه لیوان آب، دو لیوان چای، و تزریق داروها به صورت وریدی و عضلانی.

خواسته‌ام همان خواسته‌های کیانوش است.

@Hosseinronaghi

پی‌نوشت:
حسین رونقی به محض حضور در مقابل زندان اوین، توسط چهار مأمور امنیتی وارد اتومبیلی شده و از محل خارج شد.

اطلاعات بیشتری از او در دست نیست.

#نه_به_اعدام #كيانوش_سنجرى #حسین_رونقی #زندان_اوین #نسرين_شاکرمی #توماج_صالحی #آرشام_رضایی #فاطمه_سپهری #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

یک روز تعطیل که ایسلند را تکان داد!

در ۲۴ اکتبر ۱۹۷۵، زنان ایسلند تصمیم گرفتند سکوت را بشکنند و نابرابری را به چالش بکشند. آن‌ها یک روز کامل از کارهای خانه و بیرون از خانه دست کشیدند و نشان دادند که جامعه بدون مشارکت آن‌ها نمی‌تواند به درستی کار کند. نتیجه؟ ۹۰ درصد از زنان کشور به این اعتصاب تاریخی پیوستند و ایسلند برای یک روز به کلی متوقف شد!

✅ بانک‌ها، مدارس، مهدکودک‌ها و حتی روزنامه‌ها تعطیل شدند. مردان مجبور شدند بچه‌ها را به محل کار ببرند و برای غذا به سوسیس‌های آماده روی بیاورند!
✅ این اعتصاب، بزرگ‌ترین تجمع تاریخ ایسلند شد و نشان داد که نقش زنان نه‌تنها در خانه، بلکه در تمامی جنبه‌های جامعه حیاتی است.

🔑 پیام آن‌ها روشن بود: دستمزد برابر برای کار برابر. این حرکت سرآغازی برای تغییرات بزرگ شد؛ از تصویب قوانین برابری جنسیتی گرفته تا انتخاب اولین رئیس‌جمهور زن ایسلند.

امروز ایسلند به‌عنوان پیشروترین کشور در برابری جنسیتی شناخته می‌شود، اما این مسیر با شجاعت زنانی آغاز شد که در آن روز صدایشان را بلند کردند و قدرت اتحاد را به نمایش گذاشتند.

✨ داستان کامل این حرکت تاریخی را از دست ندهید! 📖

https://tavaana.org/womens_day_off_iceland/

#برابری_جنسیتی #زنان_ایسلند #دستمزد_برابر #تاریخ_ساز #مطالعه_موردی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مرگ جان‌گداز کیانوش سنجری زخمی ناسور بر قلب جامعه‌ای است که هنوز در بند استبداد و نابرابری اسیر است. او در سکوتِ پرمعنای رفتنش، حقیقتی عریان را پیش چشمانمان گذاشت: حکومتی که نمی‌تواند صدای آزادگان را تحمل کند، زخم‌هایی عمیق‌تر از مرگ بر پیکر جامعه وارد می‌کند.
کیانوش، فراتر از یک فرد، نماد یک مسیر بود؛ مسیری پر از صداقت، شجاعت و عشقی بی‌پایان به ایران و آزادی، که در نهایت به بهای جانش تمام شد.
قطعا مسئول جان‌باختن کیانوش، جمهوری اسلامی است و جز این نیست. حکومتی که او را از ۱۷ سالگی‌اش آزار داد و بارها و بارها زندانی کرد تا او را خاموش کند. ولی او هیچوقت خاموش نشد و حتی آخرین کنش او فریادی رسا بود، تلنگری بود برای بیداری.

مرگ او تنها یک فاجعه نبود؛ صدایی بود که از میان سکوت برخاست و ما را فراخواند به بیداری، به مبارزه برای عدالت، و به بازپس‌گیری انسانیت گم‌شده‌مان. او، حتی در تلخ‌ترین لحظه‌های زندگی‌اش، درس مقاومت را به ما آموخت؛ گویی با آخرین نگاهش فریاد می‌زد: «برای حقیقت برخیزید، حتی اگر بهایش جان شما باشد.»

کیانوش سنجری دیگر در میان ما نیست، اما یاد او، زنده‌تر از هر شعاری، تلنگری است برای تغییر. مرگ او آینه‌ای است که واقعیت دردناک جامعه‌مان را بازتاب می‌دهد و ما را به پرسش وامی‌دارد: چه زمانی بر زنجیرهای جهل و بی‌عدالتی غلبه خواهیم کرد؟

باید کیانوش را نه به‌عنوان یک قربانی، بلکه به‌عنوان یک مشعل‌دار یاد کنیم؛ نمادی از ایستادگی در برابر سیاهی. مرگ او، هرچند تلخ و اندوه‌بار، می‌تواند نقطه آغاز باشد؛ آغازی برای رهایی، برای ساختن جهانی که هیچ آزادی‌خواهی در آن قربانی نشود. باشد که یادش چراغ راهی باشد برای همه ما. بادا که تلنگری باشد برای بیداری و بازیابی شهامت و ایستادن در برابر ناراستی‌ها، برای ایران، برای آزادی

طرح از شهرزاد
artdeshaz

#شاید_تلنگری_باشد
#کیانوش_سنجری
#ایستادگی
#آزادی
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

بازداشت دو عضو یک خانواده توسط اطلاعات کرمانشاه

حمید عنایتی، رئیس هیات کوهنوردی پاوه و برادرش، فرید عنایتی، توسط نیروهای اداره اطلاعات بازداشت و با گذشت بیش از ۱۰ روز سرنوشت آن‌ها نامعلوم است.

بر اساس گزارش هه‌نگاو، روز پنج‌شنبه بیست‌وچهارم آبان ماه، حمید عنایتی، ۴۵ ساله و فرید عنایتی، ٣٧ ساله طی هجوم نیروهای اداره اطلاعات در منزلشان در کرمانشاه بازداشت شدند
تاکنون از جزئیات دلایل بازداشت و اتهامات انتسابی علیه این دو برادر اطلاع دقیقی در دسترس نیست.

ـ اطلاع‌رسانی درباره بازداشت‌شدگان به ویژه در روزهای اول بازداشت آن‌ها اهمیت زیادی دارد و می‌تواند در شرایط آن‌ها مؤثر باشد.

#پاوه #حمید_عنایتی #فرید_عنایتی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان برای جاویدنامان راه آزادی که در جامعه‌ای مرد سالار فریاد_زن_زندگی _آزادی سر دادند

“صداها و صورت‌ها” (بازپخش)
اپيزود اول:‌ رویای یک زندانی

قتل‌‌های ناموسی مردهای زیادی را تبدیل به جنایتکاران محکوم به زندان ابد کرده است. گفتگوی درونی یک مرد زندانی جوان که خواهرش را به قتل رسانده صدای ثابت و همیشگی خواهد بود که او را تا ابد همراهی خواهد کرد.

نويسنده و كارگردان:
كيوان جهانشاهى


مشاور فيلم نامه:
شبنم طلوعى

مدیر فیلم برداری:
شهریار اسدی
.
دستیاران کارگردان:
مینا بزرگ مهر
هادی کمال مقدم
.
🔸با هنرمندی:نجلا نظریان
.
چهره پرداز: رکسانا محیط
طراح صدا و آهنگساز: کیوان جهانشاهی
گرافیک و عنوان بندی: محمدرضا سبک رو
با تشکر ویژه از
رضا درخشانی
شبنم طلوعی
سمانه وفایی‌زاده
.
تهیه کنندگان:
کیوان جهانشاهی
رسانه پارسی

.
#روز_جهانی_مبارزه_با_خشونت_علیه_زنان #مردسالاری #حقوق_زنان #زن_زندگی_آزادی #نجلا_نظریان #مهسا_امینی #ژن_ژیان_ئازادی #womanlifefreedom #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حورا نیک‌بخت، زندانی سیاسی: خاورمیانه به «زن، زندگی، آزادی» محتاج است

حورا نیکبخت، زندانی سیاسی زن محبوس در زندان اوین، با انتشار نامه‌ای شرایط و روحیات پخشان عزیزی و وریشه مرادی دو زندانی سیاسی محکوم به اعدام کُرد را توصیف می‌کند. می‌گوید: «پازل زندگی همه‌ی ساکنان خاورمیانه به قطعه‌ی لغو حکم اعدام پخشان، وریشه و تک‌تک زنان و مردانی که برای آزادی مبارزه می‌کنند نیاز دارد و پخشان‌ها و وریشه‌های آزاد را می‌خواهد و به ژن، ژیان، ئازادی محتاج است.
حالا خاورمیانه بگوید، دو زنِ کوردِ بزرگ شده در مناطق اهل تسنن دادخواهی‌شان را به کجا ببرند؟!»
متن کامل این نامه را در ادامه بخوانید:
از انتهای شمالی بزرگراه «یادگار امام»، زندان اوین می‌نویسم. از این سرآمد یادگارهای خمینی و از زندانیان بند زنان اوین.
سال گذشته پس از مراجعه به پزشک و تشخیص علائمی که هیچ‌کدام مشکلات جسمی مشخصی را نشان نمی‌داد، برایم مسافرت، کویر، یوگا و دوستی با آدم‌های شاد تجویز شد. پزشک معتقد بود همین‌ها حال مرا خوب می‌کردند. حال اما این‌جا هستم. جایی که هیچ‌کدام از آن‌ها میسر نیست. اما با زنان مبارز، مقاوم و امیدوار اوین هستم.
این‌جا آرمان‌شهر نیست اما ویران‌شهری هم که برخی به تصویر کشیده‌اند نیست. ویران‌شهر جلوه‌دادن این‌جا برای امتیاز گرفتن از حکومت فاشیستی است و لاغیر.
اگر بخواهم از این زنان مقاوم نام ببرم، بی‌اغراق نام پخشان عزیزی و وریشه مرادی را در ردیف‌های ابتدایی می‌آورم؛ دو زنی که محکوم‌اند به اعدام (قتل حکومتی).
پخشان عزیزی را اول‌بار در حیاط بند دیدم. نه بابت موهایی که بر اثر موقعیت‌ها و شرایط دهشتناک سفید شده‌اند که بر اساس پختگی و آرامش منحصر به فردش، تصور کردم از من سال‌ها بزرگ‌تر است. در جواب سوال «اتهام شما چیه؟» تلخ‌خندی زد و گفت «زن بودن و کورد بودن.»
تا روزی که خبر حکم اعدامش به بند رسید، همچنان تصور می‌کردم خیلی بزرگ‌تر است و عجیب اینکه هنوز هم حس می‌کنم با زنی که دو برابر من زندگی کرده، روبرویم.
باید خیلی بزرگ باشی که نگذاری حتا پشت سر کسی که جانت برایش مهم نیست صحبت کنند. باید خیلی بزرگ باشی که در عین زیر حکم اعدام بودن، حواست به همه باشد و مددکار بودنت را لحظه‌ای فراموش نکنی. باید چقدر بزرگ باشی که بارها به هم‌بندها تاکید کنی در شعارهای #نه_به_اعدام نامت را نیاورند و وقتی بفهمی کسی می‌خواهد درباره‌ات بنویسد، چندین بار تکرار کنی که اشاره به دیگر محکومان به اعدام را فراموش نکند.
.
پخشان عمیقا باور دارد که فقط جسمش زندانی است و فکر، اندیشه و احساسش به خاورمیانه، آزادند. زنی که از کودکی مهر تجزیه‌طلبی، شهروند نبودن و جنس دوم بودن بر او خورده و در سال ۸۸ نیز با همین اتهامات بازداشت شد. پخشان با چگونه حبس کشیدنش نشان داد از مرگ نمی‌ترسد؛ از زندگیِ بدون عزت می‌هراسد و همیشه برای زندگی آزاد و با شرافت مبارزه کرده است. ابلاغ حکم اعدام ذره‌ای تغییر در روند زندگی روزانه‌اش ایجاد نکرده؛ هیچ چیزی در برنامه‌ی تغذیه، نظافت، ورزش و مطالعه‌اش جابه‌جا نشده است.
زنی که ماه‌ها در سلول انفرادی بوده، بدون کتاب، بدون تماس و ملاقات، برای شام #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام، در حجمی بالا غذا می‌پزد.
آن‌چه پخشان در مواجهه با داعش تجربه کرده، برای بسیاری غیر قابل تصور است. زنی که محکوم است به مددکار بودن و انجام وظیفه فراتر از مرزهایی که برای آن اعتباری هم قائل نبوده.
وریشه را که به خواست خودش جوانا صدایش می‌کنیم، اول‌بار در راهروی بند دیدم. طمأنینه‌اش در صحبت، ظاهر همیشه مرتب و هماهنگی بین رنگ‌ها در پوشش و موگیرهای کوچک بر گیسوان همیشه بافته‌اش توجه را جلب می‌کند و برای ذهنی که به کلیشه عادت دارن، زنی می‌سازد که به اصطلاح آب هم در دلش تکان نخورده است.
نشست و برخاست بیشتر هم با او، بدون شناخت دقیق از روزگاری که سپری کرده، این خیال خام را خام‌تر می‌کند: به درست‌نویسی و ویرایش علاقه‌مند است و دوست دارد به زبان فارسی، زبان دومش هم کاملا بی‌غلط بنویسد؛ پیوسته کتاب سفارش می‌دهد و مطالعه می‌کند؛ با دقت و حوصله برای کفی گولیلوانک درست می‌کند. حتا در اعتصاب غذای بیست روزه‌اش هم ناخوشی‌ای در گفتار و رفتارش دیده نمی‌شد و فقط صورت و بدنِ به شدت تحلیل رفته‌اش از سرِ ضمیرش خبر می‌دادند.
باید بخواهی بدانی چرا و چطور این‌جاست. اشک‌هایش که موقع تعریف شکل بازجویی و اعدام فرزاد کمانگر سرازیر می‌شوند، خیال خامت را می‌سوزانند و خاکستر می‌کنند.
این‌که بعد از این‌همه سال، همان بازجوی فرزاد او را هم بازجویی کرده لبخندی پر غرور بر لبش می‌نشاند.


ادامه را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/nsnk73uw

#حورا_نیکبخت #پخشان_عزیزی #وریشه_مرادی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech