مصطفی کنعانی، هنرمند ایرانی، در پی مرگ ابراهیم رئیسی، این اثر را اجرا کرد و به خانواده‌های دادخواه ایران تقدیم کرد


«شاد باشید و برقصید که سیدابرام رفت
قاضی مرگ رفت، جلاد تهران رفت
شاد باشید و برقصید که همه خوشحالند
برای مرگ آن‌هایی که حکم قتل می‌دادند
آری سید زمین گرده و آه می‌گیرد
مادری آه کشد، ظالمی می‌میرد
وقتی چهل ساله که خون می‌چکد از دست شما
وقت آن است که برقصیم بر سر نعش شما»


#ابراهیم_رئیسی #دادخواهی #زمین_گرده #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام غزاله چلابی، از جان‌باختگان خیزش انقلابی ۱۴۰۲ که جوانی کوهنورد بود، این عکس دخترش را که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود در استوری اینستاگرامش منتشر کرد و نوشت:

«قدردانی کوه از تو و مهربونیت مثال‌زدنیه، فقط ذره‌ای از انتقام خونت رو گرفت»

ابراهیم رئیسی از مسئولان اصلی جنایت‌های ۴۵ سال اخیر در ایران، روز گذشته با اصالت هلیکوپترش به کوه‌های شمال شرقی ایران جان خود را از دست داد.
مرگ او موجی از شادی بین مردم ایران برانگیخته است و بسیاری از مردم برای خانواده‌های دادخواه پیام فرستاده‌اند.


#غزاله_چلابی #ابراهیم_رئیسی #دادخواهی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدیوها و تصاویر بسیاری از ابراز خوشحالی ایرانیان از مرگ رئیسی به دستمان رسیده است. دایرکت‌های شبکه‌های اجتماعی ما پر شده از پیام‌های مردمی که شادی خود را از این واقعه اعلام داشته‌اند.

برای ابراهیم رئیسی و سایر عاملان جنایات رژیم جمهوری اسلامی متاسف هستیم که این فرصت کوتاه یک بار زندگی خود. را در راهی صرف کردند که در نهایت از مرگشان خلقی شاد می‌شوند.

کاش بقیه به خودشان بیایند و فرصت کوتاه زندگی را صرف گسترش صلح، مهربانی و نیک‌خویی کنند و اگر می‌توانند گرهی از کار مردم بگشایند.

#ابراهیم_رئیسی #حسین_امیرعبداللهیان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

نوشته سعید ماسوری، زندانی سیاسی،  درباره درد و رنج‌های زندانیان (به ویژه محکومان به اعدام) و خانواده‌هایشان

سعید ماسوری، زندانی سیاسی، نامه‌ای در واکنش به اجرای حکم اعدام خسرو بشارت منتشر کرد. او در این نامه به شرح ظلم‌هایی اشاره دارد که زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و خانواده‌هایشان تجربه می‌کنند.
سعید ماسوری یکی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی ایران است که شاهد شکنجه و اعدام بسیاری از همبندی‌های خود بوده است.

متن نامه سعید ماسوری به این شرح است:

«چهره‌های مسیح مانندی را تجسم می‌کنم که همه با صلیب‌هایشان بر دوش از تپه “جلجتا” بالا میروند که نه سنگینی صلیب را بر دوش و نه فرورفتن سنگریزه و خار و تیغ را در پاهایشان احساس می‌کنند…!!
آنقدر که فاجعه هولناک است…!
انگار صدای قطع شدن نخاع را در شکستن کمر خودم، خفگی او را در تنگی نفس خودم و لرزشهایش بر طناب دار را در همه تن و جانم و انبوه اضطراب و دلهره و سوزش جگر عزیزانش را در سوزش جگر خودم…داغ و سوزنده احساس می‌کنم!

چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۵ بعداز ظهر است؛ فکر میکردم امروز به خیر گذشت و تا سحرگاهی دیگر او زنده است…که خبر اعدام‌ها رسید …عاقبت خسرو را هم اعدام کردند…ای لعنت و نفرین بر آنها و هر آنچه که می‌پرستند…!!
هرچقدر میخواهم احساساتم را در  قالب واژگانی در خور و در چارچوب انسانی و به اصطلاح حقوق بشری بیان کنم نمیتوانم و واژگانی را سراغ ندارم که در حوزه انسانی بوده و قادر باشد این همه جنایت و شقاوت را توصیف کند. پیشتر زندان قزلحصار را “قزل اخدود” توصیف کرده بودم ولی شاید بهتر است زندان‌ها را به مرداب‌هایی تشبیه کنم با تمساح‌هایی گرسنه و خونخوار که همچنان که در خیابانها به جوانان و دخترانمان حمله می‌کنند، در مرداب زندان بدنهای آنها را تکه پاره کرده و دندانهای شقاوت و سبوعیت‌شان را در قلب و مغز و چشمان آنها فرو می‌کنند و لابد آراواره‌های خونین‌شان را به نشانه پیروزی و اقتدار می‌لیسند تا همه‌ ما و مردممان را در آن مرداب وحشت و جنایت فرو کنند…این “۱۴روز” طناب دار را، تنها بر گردن او نیانداخته‌ بودند بلکه ما (که در واحد دیگر زندان قزلحصارهستیم) و همه عزیزان او را هم این ۱۴ روز آویخته بر طناب دار نگه داشته بودند! وتنها در اعدام خسرو چنین نکرده بودند بلکه همه روزه و انبوه “۱۴روزهای”دیگر را در اعدام‌های دیگر مثل اعدام فرهاد، ایوب، آسو، قبادلو، قاسم، انور و ….چنین کردند…!! اینها قصه نیستند، کابوس‌هایی است که زندگی می‌کنیم …

و این “تمساح‌های عمامه به سر” برای همه مردم ایران  تدارک دیده‌اند…به همین خاطر این عزیزانمان را نه با هم و در یک روز که تک به تک با فاصله روز ها و “۱۴روزها” تیغ بر گلو و طناب بر گردن نگه میدارند تا تاثیر رعب و هراس جنایت‌شان بیشتر و بیش‌تر باشد.!!
کدام حیوان خون‌خوار و درنده‌ای با قربانی خود چنین می‌کند؟ اگر هدف هراس و ارعاب همگانی نیست؟!!
پیش از انقلاب و در دهه شصت شنیده بودیم که محکومان را زیر شکنجه می‌برند و محکومان دیگر را پشت درب اتاق شکنجه به انتظار نگه می‌داشتند تا ناله‌ها و فریادهای او را بشنوند و هم زمان همه را شکنجه و مرعوب سازند…!! ولی این جانیان فراتر رفته و نه فقط با زندانیان که با همه مردم چنین می‌کنند و طناب دار را برگردن کل خانواده محکوم سیاسی و همه مردم نگه می‌دارند!!
این تفاوت‌‌ِ اشقی‌ترین اشقیایی است که امروزه در حاکمیت ایران هستند بایک جنایتکار معمولی.. که محکوم به اعدام و خانواده‌اش را به جایی میرساند تا مرگی سریعتر را از خدا طلب کند.!
فَقُبحاً لَهُم وَ تَرحا (رویشان زشت و دلشان پراندوه باد)
دل نوشته ای از سعید ماسوری زندانی سیاسی در زندان قزلحصار»


درباره سعید ماسوری، این مطالب را ببینید:
از پشت میله‌های زندان، سعید ماسوری
https://tavaana.org/from-prison-2-saeed-masoori/

روایت یک پرونده، سعید ماسوری
https://tavaana.org/clubhouse_case_saeidmasouri/


#سعید_ماسوری #خسرو_بشارت #بیانیه #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‏«آنچه بر ما می رسد، آن‌هم ز ماست»
مولانا

«به‌جای تهدید مردم، باید پیش‌تر فکر این روزهای خود را می‌کردید. وقتی حتی در فضای مجازی هم برای هر اظهار نظری، تهدید به «گونی و بازداشت» جواب شماست، واضح است که با مرگ و عزای شما لبخند به لب مردم سرکوب‌شده می‌نشیند! چون در مقابل رنج، کشته‌شدن و عزای آنها، همواره جوابی جز تمسخر و خفه کردن دو چندان صداهای‌شان نداشته‌اید.
واکنش‌های جامعه، فقط در ادامه برخوردهای غیرانسانی شماست و اولین واکنش حکومت در هر اتفاقی که برای کشور می‌افتد، طبق معمول تهدید مردم بی‌دفاع است.

مردمی که پیکر معلق مجیدرضا رهنورد بر روی چوبه‌دار و شادی شما زیر آن را فراموش نکرده‌اند،‌ هنوز داغ نیکا، سارینا، کیان، مهسا و فرزندان این آب و خاک برای جامعه تازه است. هنوز یادآوری قتل محسن شکاری، سید محمدی حسینی و دیگر فرزندان ایران قلب‌شان را به درد می‌آورد.
هنوز خون پژمان قلی‌پورها، محسن محمدپورها و بچه‌های آبان، از خیابان‌های ایران و ذهن این مردم پاک نشده است.
خشم جامعه از رفتارهای قرون وسطایی با زنان این کشور فرو ننشسته است،
طبیعی‌ترین واکنش‌ این مردم رنج‌کشیده، شادی با غم شما است.
باید خیلی پیش‌تر از این، به این روزها برای خود هم فکر می‌کردید.
وقتی هرگز برای مردم حق هیچ گونه اعتراضی به هیچ صورتی، قائل نبوده‌اید. وقتی حق بدیهی مردم برای یک تجمع اعتراضی کوچک چندین دهه زیر پا گذاشته شده و به‌خاک و خون کشیده شده است.
چه در آبان ۹۸ که دولت اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرا، مردم معترض را اغتشاگر خواندند و تهدید به شناسایی ماشین‌ها کردند و حسن روحانی علی رغم داغدار بودن خانواده‌های آبان و کشتار کودکان و محرومان نیزار، از «جمع کردن» هوشمندانه نیروهای امنیتی و انتظامی تشکر کرد. همان زمان که تمام رسانه‌ها و قلم به مزدهای اصلاح‌طلب، تلاش کردند حقیقت کشتار معترضین را مخدوش کنند.
چه در وقایع تلخ خیزش خونین زن، زندگی، آزادی که با خشونت علنی‌تر، مقابل چشم جهان به شهروندان بی‌دفاع با گلوله جنگی پاسخ دادید و هرشبی که در اضطراب طناب‌دار بر گردن یکی از فرزندان ایران گذشت، پایکوبی کردید و شکر کردید و بعد آن پرونده‌سازی‌های متعدد کردید تا روی  واقعیت خاک بپاشید. گرچه هیچ‌گاه موفق نبودید.»


این مطلب برگرفته از صفحه اینستاگرام حسین رونقی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق

#ابراهیم_رئیسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ندا میرزالو، فرزند یکی از جان‌باختگان جنگ ایران و عراق، ضمن ابراز شادی از کشته شدن ابراهیم رئیسی، می‌گوید در کنار رقص و شادی، آگاه باشیم. او به موضوعاتی مثل جانشینی رهبر جمهوری اسلامی و جنگ قدرت درون حاکمیت و رفتار اصلاح‌طلبان اشاره می‌کند.

در پی کشته شدن ابراهیم رئیسی در سقوط هلی‌کوپتر، اصلاح‌طلبان از جمله محمد خاتمی پیام تسلیت فرستاده و از رئیسی تعریف و تمجید کردند.

این در حالی است که همگان نه تنها بر نقش ابراهیم رئیسی در جنایت‌های دهه شصت آگاه بوده‌اند، بلکه به یاد دارند او در خصوص معترضان به انتخابات ۱۳۸۸ نیز خواستار اشد مجازات بود...


#ابراهیم_رئیسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سیامک امینی، شهروند شصت و سه ساله ساکن تهران، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست ایمان افشاری، به چهار سال و سه ماه حبس تعزیری، دو سال ممنوعیت خروج از کشور و مجازات‌های تکمیلی محکوم شد.


آقای امینی بابت اتهام «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی/ خارجی» به سه سال و هفت ماه حبس تعزیری و بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به هشت ماه حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت قبلی محکوم شد. همچنین او از بابت مجازات‌های تکمیلی به منع عضویت در گروه‌ها و دستجات سیاسی و اجتماعی، منع استفاده از تلفن هوشمند و منع خروج از کشور به مدت دو سال محکوم شد.
حمایت از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ از طریق فضای مجازی و ارتباط با گروه‌های مخالف نظام از جمله مصادیق اتهامات مطروحه علیه این شهروند عنوان شده است.

در صورت تایید این حکم در مرحله تجدیدنظر، با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی سه سال و هفت ماه حبس برای او قابل اجرا خواهد بود.

دی ماه سال گذشته، منزل آقای امینی توسط ماموران سپاه پاسداران مورد تفتیش قرار گرفت و برخی از وسایلش ضبط شد. سپس او سه بار جهت بازجویی احضار و در آخرین جلسه بازپرسی، با تودیع وثیقه پانصد میلیون تومانی آزاد شد. او به سندروم بهجت که یک بیماری التهابی خودایمنی است و عوامل محیطی و ژنتیکی در ایجاد آن نقش دارند، مبتلاست و از این جهت توان تحمل حبس ندارد.

سیامک امینی، فرزند محمد، متولد ۱۳۴۱، متاهل، ساکن تهران دارای شغل آزاد و از زندانیان سیاسی دهه شصت است که از نوروز ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۸ را در زندان سپری کرده بود.

منبع خبر: هرانا

#سیامک_امینی #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام ابوالفضل امیرعطایی، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:
‌
 «کسی کشته نشده
بله الانم مهم نیست کی مرده
در عزای ما رقصیدند و الان هم ما عزادار نیستیم، چون خون عزیزای ما با هیچی پاک و فراموش نمیشه.
پسرم قربون خنده‌هات، مستانه برقص که شب دراز است و قلندر بیدار
کارمـــــا آدرس همه رو داره و زمین بدجوری گرده
ابولفضل امیرعطایی فرزند مریم»


#ابراهیم_رئیسی #حسین_امیرعبداللهیان
#ابوالفضل_امیرعطایی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ویدیوهایی دیگر از خوشحالی مردم در مرگ ابراهیم رئیسی و همراهانش

حامیان رژیم از این شادی مردم ناراحتند و به اکانت‌هایی که استوری یا کامنت ابراز خوشحالی از مرگ رئیسی می‌گذارند، پیام‌های حاوی فحاشی و تهدید ارسال می‌کنند.

اما خوب است اندکی فکر کنند به این موضوع که دلیل این همه نفرت مردم از حکومت و حامیانش چیست؟
رژیمی که از همان بدو تاسیس شروع به اعدام و خونریزی و سرکوب و شکنجه کرد و مردمی که بارها تلاش کردند، مبارزه کردند و سرکوب شدند. صدای مردم شنیده نشد. آه مادران داغدار شنیده نشد. حکومت نسبت به ایجاد رفاه و آسایش در کشور متعهد نبود و بیشتر برایش حفظ ایدئولوژی و مبارزه با «استکبار جهانی» مطرح بود که در هیچکدام هم موفق نبود و تنها سرمایه‌های کشور را به فنا داد.
مردم را در زمین و هوا و دریا کشتند و انکار کردند! اینهمه سرکوب، اینهمه تحقیر، اینهمه سانسور، اینهمه خفقان.... انتظار دارید از مرگ شما متاسف باشند؟

مولانا می‌گوید:
«این جهان کوه است و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا»

حاکمان بدانند که اگر امروز مردم شادی می‌کنند، حاصل کارهای خودشان است، بهتر است که در طرز بودن خودشان تجدید نظر کنند و کمتر به پای مردم بپیچند.


#ابراهیم_رئیسی #حسین_امیرعبداللهیان
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

شن‌ها مامور خدا بودند و هلیکوپترهای کارتر را ساقط کردند

همراهان: آیا «مه و جنگل» هم مامور خدا بودند؟

این قسمت از سخنان خمینی به مناسبت وقوع طوفان شن و گرفتارشدن هلیکوپترهای آمریکایی در واقعه‌ی طبس را مقایسه کنید با جشن و شادی گسترده‌ی مردم ایران به خاطر سقوط هلیکوپتر رییسی و همراهانش! جمهوری‌اسلامی و سران آن و معمم‌ها باید بپذیرند که اگر به حوادث عادی رنگ و بوی متافیزیکی دهند، در سوی دیگر ماجرا چنین موضوعی برای مخالفان حکومت و مردم هم جایز است.

#حکومت_دینی #گفتگو_توانا #ابراهیم_رییسی

@Dialogue1402

مادر جاویدنام آرش فروزنده جمالی، در زادروز او به محل کارش رفت.
او می‌گوید جان عزیز است، اما نه به اندازه آزادی.
نوشته‌ای از پسرش را می‌خواند : «جان‌های آزاده ما، بدن‌هایمان را به خیابان می‌کشند، بدن‌های ما را می‌کشند و آزادی جان می‌گیرد.»
و «تو مرگ در شب آزادی را به زندگی در صبح استبداد ترجیح دادی»
@baftani_soheila
آرش از جوانان مبارز و فهیم و دغدغه‌مند بود. برای او آگاهی و آزادی اهمیت داشت. او عاشق زندگی بود.‌
آرش از همراهان توانا بود و در طی چند سال گذشته بارها ویدئوها و نوشته‌هایی را برای ما ارسال کرده بود.

آرش فروزنده جمالی، متولد اردیبهشت ۱۳۶۹ در آبادان، ساکن تهران بود و تنها زندگی می‌کرد. او از جوانان فعال در خیزش انقلابی اخیر بود. آرش نسبت به فراخوان‌ها انتقاد داشت و می‌گفت باید آسیب‌شناسی شود تا بتوانیم قشر خاکستری را به صحنه بکشانیم و با حضور بیشتر مردم، موتور سرکوب حکومت را کند کنیم و تلفات کمتری بدهیم. او روش‌هایی خشونت‌پرهیز را برای مبارزه پیشنهاد می‌داد و معتقد بود که باید ابتدا تمرین کرد و موفقیت‌های کوچک به دست آورد و رفته رفته شهروندان را بیشتر به خیابان کشاند.
او نظراتش را در صفحه اینستاگرام خود و در کامنت‌های برخی صفحات می‌نوشت.
۱۹ اسفند ماه، ساعتی ربوده و در یک خودرو توسط نیروهای لباس شخصی نگهداری شد. به او یک بطری آب معدنی دادند که نمی‌دانیم حاوی چه سمی بود که حالش به شدت خراب شد، به بیمارستان مراجعه کرد و سرانجام روز ۲۸ اسفند ۱۴۰۱جان سپرد.

برای اطلاعات بیشتر در مورد آرش، به این آدرس بروید:
https://tavaana.org/arash_frouzandeh


#آرش_فروزنده #آرش_فروزنده_جمالی #میلاد_فروزنده #آزادی #مهسا_امینی #علیه_فراموشی #تولد #شهدای_راه_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

عصمت وطن‌پرست، معروف «مادر عصمت» که ۱۱ نفر از اعضای خانواده‌اش در دهه ۶۰ اعدام شدند می‌گوید که از مرگ ابراهیم رئیسی خوشحال است.

او، ابراهیم رئیسی را «قصاب تهران» نامیده و به فرشته قاضی از رادیوفردا گفته است که رئیس‌جمهور شدن رئیسی برای مادران داغدار و بازماندگان قتل‌عام‌های دهه ۶۰ خیلی سنگین بود.

مادر عصمت می‌گوید امید دارد به روزی که در ایران اعدام نباشد، ایران آزاد شود و او هم به ایران برگردد و قبر عزیزانش را اگر پیدا کند بغل کند.

ویدیو از رادیو فردا
@radiofarda

مرتبط:
کشتار تابستان ۶۷؛ بی‌سابقه در تاریخ معاصر ایران
https://tavaana.org/koshtar_67/

#ابراهیم_رئیسی #اعدام #تابستان۶۷ #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech