نامه یک مخاطب به قربانیان جمهوری اسلامی
«نمی‌گذارم فراموش شوید
درود بر تمامی عزیزانی که از سال ۵۷ تا به امروز مورد جنایت این رژیم وضحاک زمانه شده‌اند
از کجا باید شروع کنم، نمی‌دونم؛ چون اون‌قدر تو این سال‌ها درد دیدم که نمی‌دونم از کی و از کجا شروع کنم
من از نوید شروع می‌کنم، از نوید افکاری که همین حالا هم با نوشتن اسم پاکش اشک توی چشمام اومده، به خواهر نوید که مثل من، اسم برادرش نوید بود۔ من هم نویدی دارم، اما نوید شما هم برادر من شد 
به خواهر پویا که حالا پویا هم برادر من است، به خانواده آرش و پونه که عاشق همدیگه بودن،
به حامد که یه جهان حالا دیگه ریراش رو می‌شناسن
به مادر سیاوش، به مادر حنانه، به مادر سارینا، که به من یاد داد باید برای تغییر سبک زندگی استمرار روفراموش نکنم، به نیکا که تمام بدنم از یادآوری آنچه بهش گذشته درد می‌گیره، به مادر آرتین
اخ به اشک‌های باوان اخ ازغم مادرخدانور و هستی، به خواهرعرفان، اخ از غم همسر علیرضا از درد مادرمهران که وقتی از سفر برگشته بود دنبالش می‌گشت اخ از اسرا 
وای از غم ماه‌منیر ماه‌منیری که حتی یک لحظه هم نمی‌تونم فراموشش کنم ماه‌منیری که رفیقش رو کشتن آرزوم شده برم ماه‌منیر رو تو آغوش بگیرم و یه دل سیر باهاش گریه کنم درسکوت چون هیچ حرفی درمقابل این زن شجاع ندارم
و در آخر از مژگان مادر مهسا، روزها و ساعت‌های زیادی بهش فکر می‌کنم؛ اما همیشه چهره معصوم ژینا بهم قدرت میده به استمرار تکرار هر آنچه که می‌شه اسمش رو گذاشت مبارزه
تکرار علیه فراموشی تکرار برای تمام زندانیانی که امیدشون به ماها ست 
می‌خوام بگم که من وخانواده‌ام تا همیشه فراموش نمی‌کنیم و قرار گذاشتیم مبارزه کنیم
به امید روئیدن جوانه‌ها در بهار کنار نازنینان
شاید گفتن صفحه‌ها کلام هم نتواند ذره‌ای از درد شما نازنینان بکاهد و شاید بیشتر به خاطر خودم می‌نویسم
کاش می‌توانستم انتقام دردانه‌های‌تان را بگیرم
کاش می‌توانستم دردی که می‌کشید، سبک کنم
کاش هزاران جان داشتم که می‌توانستم به جای دردانه‌های شما ازدست بدهم 
ولی این را بدانید تا زمانی که زنده‌ام و جانی دارم نه فراموش می‌کنم نه می‌گذارم فراموش شوید
به هرشکلی که در توانم باشد»
شما هم نامه و دلنوشته‌ای خطاب به خانواده‌های دادخواه بنویسید

https://docs.google.com/forms/d/1d4uykCCDKKl1f5pepvy3Kn9PioF-mSr5d-LPLAedYd8/edit  

#یاری_مدنی_توانا 
@Tavaana_TavaanaTech

نامه یک مخاطب به مادران دادخواهی که حتی پیکر عزیزان‌شان را تحویل نگرفتند

«درود توانا

خواستم نامه‌ای بنویسم به مادرانی که جنازه عزیزان‌شان از سوی جنایتکاران تحویل داده نشد

از جمله؛
مادر جاویدنام رامین حسین پناهی
مادر جاویدنام حسین سعیدی
مادر جاویدنام محمود احمدی

مادران عزیز بدانید قلب ایرانیان آزادی‌خواه با شما همراه است

کسی آدرس مزار جنایتکارانی امثال خلخالی را حتی نمی‌داند
اما مزار آزادی‌خواهان راه آزادی، روزانه گلباران می‌شود
و جمهوری اسلامی می‌داند که تعداد ما از آنها بسیار بیشتر است و قابل قیاس نیست

به امید آزادی ایران؛ پیامم را با شعری از خواجوی‌کرمانی خاتمه می‌دهم

جَم اگر اهرمنی سنگ زند بر جامش
قیمت لعل بدخشان به حَجَر کم نشود»

فراخوان نامه به خانواده‌های داغدار و دادخواه ایران
بیایید هر کدام از ما نامه و دلنوشته‌ای خطاب به مادران، پدران، خواهران و برادران و فرزندان دادخواه بنویسیم.

یکی از جان‌باختگان را انتخاب کنید و خطاب به خانواده او نامه‌ای بنویسید و برای ما بفرستید تا صدای شما باشیم و پیام‌تان را منتشر کنیم.

https://docs.google.com/forms/d/1d4uykCCDKKl1f5pepvy3Kn9PioF-mSr5d-LPLAedYd8/edit

#یاری_مدنی_توانا
#نوروز
#دادخواهی
@Tavaana_TavaanaTech