Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
ویدئوی قسمتی از جلسه سوم نظارت بر فساد دولتی، رویکردهای از بالا به پایین، با شاسکا بایرلی
ویدئوی کامل در:
https://goo.gl/6mTN4t
@Tavaana_TavaanaTech
ویدئوی کامل در:
https://goo.gl/6mTN4t
@Tavaana_TavaanaTech
از اینستاگرام دانش‌آموختگان خرم آباد
تخریب 2 بارو و کنگره قلعه تاریخی فلک الفلاک خرم آباد هنگام نصب بالابر!
@Tavaana_TavaanaTech
تخریب 2 بارو و کنگره قلعه تاریخی فلک الفلاک خرم آباد هنگام نصب بالابر!
@Tavaana_TavaanaTech
صدای منتظری
به بهانه انتشار فایل صوتی آیت الله منتظری در خصوص کشتار 67
#توکانیستانی
منبع: ایران وایر
@Tavaana_TavaanaTech
به بهانه انتشار فایل صوتی آیت الله منتظری در خصوص کشتار 67
#توکانیستانی
منبع: ایران وایر
@Tavaana_TavaanaTech
امروز، روز جهانی چپ دست هاست. تقریبا 10 درصد افراد چپ دست هستند.
علت این نامگذاری انتقاد از طراحی همه امکانات و ابزارها برای راست دست هاست.
@Tavaana_TavaanaTech
علت این نامگذاری انتقاد از طراحی همه امکانات و ابزارها برای راست دست هاست.
@Tavaana_TavaanaTech
دلنوشته یکی از همراهان توانا درباره سربازی و تصادفات جاده ای
مرگ بر تصادفات جاده ای
چندوقت پیش یه عده سرباز تو تصادف جاده ای کشته شدند. همۀ سایت ها و شبکه های مجازی خبرش رو پخش کردند. بعدش اخبار رسمی و شخصیت های رسمی تحت فشار قرار گرفتند و ابراز نگرانی و ناراحتی کردند. هنرمندان اومدن تو صفحه های شخصی شون تسلیت گفتند و همه جا اخبار لحظه به لحظۀ اونا اومد. درست معادل زمانی که سالگرد دایی من بود.
دایی من سرباز بود و من به اندازۀ یه پادگان خاطره دارم از اون دوران. دایی من در تبریز خدمت میکرد. خونۀ پدریش زنجان بود، خواهر برادرهاش تهران و نامزدش قم. دایی یه نقشۀ جغرافیاییِ خانوادگی تو قلب و ذهنش داشت که راههاش اینجوری بود.
یادم هست که یه بار زنگ زد و گفت ده هزار تومن ببرم از بانک به شماره حسابش واریز کنم تا واسه مرخصی تعطیلات رو بتونه بیاد. اون موقع یعنی ده سال پیش ده هزار تومن پول چندان زیادی نبود کرایه اتوبوس از تبریز تا تهران بود. هنوز شماره حساب و آدرس پادگان با مبلغ موردنظر و تعداد افراد در انتظار تو صف بانک یادم هست. معلوم میشد که سرباز بی پول است. سرباز پول کرایه اش را خیلی وقتها پیدا نمیکند.
دایی وقتی از پادگان می اومد لباسهاشو با کلافگی تو حیاط میکَند و میریخت تو دو تا تشت. یه کیسۀ بزرگی شبیه گونی داشت که پر از لباسهایی بود که مادرم دو سه روز مشغول چرک زدایی با قویترین شوینده ها میشد. چرک با تن و جان سرباز آمیخته بود. شویندگی از سرباز فاصله داشت.
دایی میپرسید آب و برق و گاز هست؟ و چند ساعت میرفت حمام؛ مشغول پیرایش. معلوم میشد پیرایش از سرباز سَواست. گرمابه و گلستان شدنش آرزوست.
دایی میرفت تو اتاق برادرهام و یکی دو ساعت طول میداد؛ جوراب بابام، شلوار برادر بزرگم، تیشرت برادر کوچکم رو می پوشید. کیف اداری منو برمیداشت و عطری که برای نامزدش خریده بود رو میزد. معلوم میشد سرباز از تیپ جداست. سرباز با لباس شیک، با لباس اندازه بیگانه است.
سر سفره هرکسی اندازۀ غذای خودش تو بشقابش میکشید ولی دایی جای اصلی غذا رو برمیداشت و به اندازۀ سهم تمام ما میخورد. معلوم میشد سرباز به اندازۀ کافی غذا نمیخورد. سرباز گرسنه است.
وقتی دایی میخوابید با صدا زدن، تکان دادن، موسیقی، شلوغی، هیچ کس و هیچ چیز نمیتونست بیدارش کند. فقط وقتی صدای زنگ ساعت می اومد بیدار میشد رختخوابش رو مرتب میکرد. ورزش میکرد. کار میکرد. مثل رُبات بود ولی حس زندگی نداشت. معلوم میشد سرباز خواب ندارد و به استراحت نیاز دارد. سرباز بیدار است ولی هوشیار نیست.
من تمام پُست های دایی رو یادم هست از نگهبانی جلو در پادگان تبریز تا مسؤل آشپزخانه، سرباز صفرها، ارشدها، ماموریت ها، پسر نوجوان فرمانده، راننده شخصی فرمانده، تکالیف دانشگاهی همسر فرماندهان، و... این نقشۀ جغرافیایی ِ زندگی دوسالۀ دایی من بود تو قلب و ذهن خانواده اش.
دایی من مثل یه قصۀ سریالی تو یه حادثه رانندگی کشته شد. دلایل اون خواب آلوده بودن راننده، نقص فنی ماشین، از جاده خارج شدن، سرعت بالا، برخورد خودرو دیگر به آنها و گریختن مقصر از معرکه، دیر رسیدن پلیس بزرگراه، سرعت عمل نداشتن امداد و نجات، کم کاری گروه پرستاری و درمانی، نداشتن تجهیزات بیمارستانی، و....
انگار سرباز برای ما همیشه سرنوشت مُردن رو بازی میکند. سرباز رو ما از سر، باز میکنیم. سرباز مقدس است؛ جیب های خالی سرباز، سر تراشیدۀ سرباز، لباس چرکی سرباز، بوی تن سرباز، خواب سرباز، غذای سرباز،... .
دایی من با مدرک لیسانس زبان و ادبیات فارسی تو بیست و پنج سالگی ده سال پیش با یه تصادف از پیش ما رفت. حالا کشته شدن این سربازها یه پادگان خاطره رو دوباره تو سلولهای نیمه جان ذهن من زنده کرد. مرگ بر تصادفات جاده ای.
پی نوشت: من ده سال هست هرجا سربازی رو هم مسیر با خودم ببینم کرایه اش رو حساب میکنم. هرجا سربازی رو هم غذا با خودم ببینم پول غذاش رو حساب میکنم.
شما هم می توانید نوشته های خود را برای ما ارسال کنید.
@Tavaana_TavaanaTech
مرگ بر تصادفات جاده ای
چندوقت پیش یه عده سرباز تو تصادف جاده ای کشته شدند. همۀ سایت ها و شبکه های مجازی خبرش رو پخش کردند. بعدش اخبار رسمی و شخصیت های رسمی تحت فشار قرار گرفتند و ابراز نگرانی و ناراحتی کردند. هنرمندان اومدن تو صفحه های شخصی شون تسلیت گفتند و همه جا اخبار لحظه به لحظۀ اونا اومد. درست معادل زمانی که سالگرد دایی من بود.
دایی من سرباز بود و من به اندازۀ یه پادگان خاطره دارم از اون دوران. دایی من در تبریز خدمت میکرد. خونۀ پدریش زنجان بود، خواهر برادرهاش تهران و نامزدش قم. دایی یه نقشۀ جغرافیاییِ خانوادگی تو قلب و ذهنش داشت که راههاش اینجوری بود.
یادم هست که یه بار زنگ زد و گفت ده هزار تومن ببرم از بانک به شماره حسابش واریز کنم تا واسه مرخصی تعطیلات رو بتونه بیاد. اون موقع یعنی ده سال پیش ده هزار تومن پول چندان زیادی نبود کرایه اتوبوس از تبریز تا تهران بود. هنوز شماره حساب و آدرس پادگان با مبلغ موردنظر و تعداد افراد در انتظار تو صف بانک یادم هست. معلوم میشد که سرباز بی پول است. سرباز پول کرایه اش را خیلی وقتها پیدا نمیکند.
دایی وقتی از پادگان می اومد لباسهاشو با کلافگی تو حیاط میکَند و میریخت تو دو تا تشت. یه کیسۀ بزرگی شبیه گونی داشت که پر از لباسهایی بود که مادرم دو سه روز مشغول چرک زدایی با قویترین شوینده ها میشد. چرک با تن و جان سرباز آمیخته بود. شویندگی از سرباز فاصله داشت.
دایی میپرسید آب و برق و گاز هست؟ و چند ساعت میرفت حمام؛ مشغول پیرایش. معلوم میشد پیرایش از سرباز سَواست. گرمابه و گلستان شدنش آرزوست.
دایی میرفت تو اتاق برادرهام و یکی دو ساعت طول میداد؛ جوراب بابام، شلوار برادر بزرگم، تیشرت برادر کوچکم رو می پوشید. کیف اداری منو برمیداشت و عطری که برای نامزدش خریده بود رو میزد. معلوم میشد سرباز از تیپ جداست. سرباز با لباس شیک، با لباس اندازه بیگانه است.
سر سفره هرکسی اندازۀ غذای خودش تو بشقابش میکشید ولی دایی جای اصلی غذا رو برمیداشت و به اندازۀ سهم تمام ما میخورد. معلوم میشد سرباز به اندازۀ کافی غذا نمیخورد. سرباز گرسنه است.
وقتی دایی میخوابید با صدا زدن، تکان دادن، موسیقی، شلوغی، هیچ کس و هیچ چیز نمیتونست بیدارش کند. فقط وقتی صدای زنگ ساعت می اومد بیدار میشد رختخوابش رو مرتب میکرد. ورزش میکرد. کار میکرد. مثل رُبات بود ولی حس زندگی نداشت. معلوم میشد سرباز خواب ندارد و به استراحت نیاز دارد. سرباز بیدار است ولی هوشیار نیست.
من تمام پُست های دایی رو یادم هست از نگهبانی جلو در پادگان تبریز تا مسؤل آشپزخانه، سرباز صفرها، ارشدها، ماموریت ها، پسر نوجوان فرمانده، راننده شخصی فرمانده، تکالیف دانشگاهی همسر فرماندهان، و... این نقشۀ جغرافیایی ِ زندگی دوسالۀ دایی من بود تو قلب و ذهن خانواده اش.
دایی من مثل یه قصۀ سریالی تو یه حادثه رانندگی کشته شد. دلایل اون خواب آلوده بودن راننده، نقص فنی ماشین، از جاده خارج شدن، سرعت بالا، برخورد خودرو دیگر به آنها و گریختن مقصر از معرکه، دیر رسیدن پلیس بزرگراه، سرعت عمل نداشتن امداد و نجات، کم کاری گروه پرستاری و درمانی، نداشتن تجهیزات بیمارستانی، و....
انگار سرباز برای ما همیشه سرنوشت مُردن رو بازی میکند. سرباز رو ما از سر، باز میکنیم. سرباز مقدس است؛ جیب های خالی سرباز، سر تراشیدۀ سرباز، لباس چرکی سرباز، بوی تن سرباز، خواب سرباز، غذای سرباز،... .
دایی من با مدرک لیسانس زبان و ادبیات فارسی تو بیست و پنج سالگی ده سال پیش با یه تصادف از پیش ما رفت. حالا کشته شدن این سربازها یه پادگان خاطره رو دوباره تو سلولهای نیمه جان ذهن من زنده کرد. مرگ بر تصادفات جاده ای.
پی نوشت: من ده سال هست هرجا سربازی رو هم مسیر با خودم ببینم کرایه اش رو حساب میکنم. هرجا سربازی رو هم غذا با خودم ببینم پول غذاش رو حساب میکنم.
شما هم می توانید نوشته های خود را برای ما ارسال کنید.
@Tavaana_TavaanaTech
جشن بزرگ خداحافظی زن کالیفرنیایی پیش از "خودکشی قانونی"
بتسی دیویس در جشن خداحافظی پیش از خودکشی - ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۶ (عکس را نیلز آلپرت در اختیار آسوشیتدپرس گذاشته است)
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇
بتسی دیویس در جشن خداحافظی پیش از خودکشی - ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۶ (عکس را نیلز آلپرت در اختیار آسوشیتدپرس گذاشته است)
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇
جشن بزرگ خداحافظی زن کالیفرنیایی پیش از "خودکشی قانونی"
یک زن اهل کالیفرنیا، که به بیماری غیرقابل علاجی مبتلا بود، پیش از استفاده از داروی تجویز شده به منظور پایان دادن به زندگی خود، یک جشن بزرگ دو روزه برگزار و برای آخرین بار با دوستان و بستگان خود دیدار و خداحافظی کرد.
به گزارش آسوشیتدپرس، بتسی دیویس قبلا همه دوستان و اقوام را از جزئیات تصمیم خود آگاه کرد. او از مهمان‌هایش با انواع نوشیدنی‌ها، کوکتل‌ها و همچنین پیتزای محبوبش، که همیشه از یک رستوران محلی می‌خرید، پذیرایی کرد.
این هنرمند ۴۱ ساله، به بیماری "اسکلروز جانبی آمیوتروفیک" یا "لو گهریگ" مبتلا بود؛ بیماری که دستگاه عصبی مغز و نخاع را به صورتی پیش رونده و غیرقابل ترمیم از بین می‌برد و در حال حاضر درمانی برای آن وجود ندارد.
وی نخستین شهروند کالیفرنیاست که از قانون جدید "حق پایان دادن خودخواسته به زندگی" در آن ایالت استفاده کرد و با استفاده از داروی تجویز شده از سوی پزشک، به زندگی خود پایان داد. این قانون در چهار ایالت دیگر آمریکا نیز به اجرا در آمده است.
یک پرده بزرگ هم برای نمایش فیلم مورد علاقه خانم دیویس در آن خانه واقع در جنوب کالیفرنیا نصب شده بود، که همه ۳۰ مهمان او با هم به تماشای "رقص حقیقت" نشستند و پس از پایان فیلم، برای آخرین بار او را بوسیده و محل را ترک کردند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس از قول یکی از مهمانان به نام نیلز الپرت نوشت، "برای من و سایرین خیلی سخت بود که با این موضوع روبرو شویم؛ اما در نهایت هیچ شکی هم نداشتیم که فقط و فقط به خاطر او به آنجا خواهیم رفت."
وی در دعوتنامه‌ای که چند هفته پیش از مراسم جشن برای دوستان و بستگان خود فرستاد، توضیح داده بود که این مهمانی با مهمانی‌های دیگری که قبلا رفته‌اید تفاوت دارد و لازم است که از نظر احساسی، آرام و پرطاقت باشید.
با این حال او تنها یک شرط برای آنها گذاشته بود و آن این که هیچ کس نباید جلوی او گریه کند.
بتسی دیویس همانطور که بر روی تخت مخصوص خود خوابیده بود، پس از پایان دو روز جشن در سوم مرداد ماه، به کنار تپه‌ای برده شد و در آنجا با خوردن دارویی که دکتر قبلا به او داده بود، این دنیا را برای همیشه ترک کرد.
منبع: صدای آمریکا
@Tavaana_TavaanaTech
یک زن اهل کالیفرنیا، که به بیماری غیرقابل علاجی مبتلا بود، پیش از استفاده از داروی تجویز شده به منظور پایان دادن به زندگی خود، یک جشن بزرگ دو روزه برگزار و برای آخرین بار با دوستان و بستگان خود دیدار و خداحافظی کرد.
به گزارش آسوشیتدپرس، بتسی دیویس قبلا همه دوستان و اقوام را از جزئیات تصمیم خود آگاه کرد. او از مهمان‌هایش با انواع نوشیدنی‌ها، کوکتل‌ها و همچنین پیتزای محبوبش، که همیشه از یک رستوران محلی می‌خرید، پذیرایی کرد.
این هنرمند ۴۱ ساله، به بیماری "اسکلروز جانبی آمیوتروفیک" یا "لو گهریگ" مبتلا بود؛ بیماری که دستگاه عصبی مغز و نخاع را به صورتی پیش رونده و غیرقابل ترمیم از بین می‌برد و در حال حاضر درمانی برای آن وجود ندارد.
وی نخستین شهروند کالیفرنیاست که از قانون جدید "حق پایان دادن خودخواسته به زندگی" در آن ایالت استفاده کرد و با استفاده از داروی تجویز شده از سوی پزشک، به زندگی خود پایان داد. این قانون در چهار ایالت دیگر آمریکا نیز به اجرا در آمده است.
یک پرده بزرگ هم برای نمایش فیلم مورد علاقه خانم دیویس در آن خانه واقع در جنوب کالیفرنیا نصب شده بود، که همه ۳۰ مهمان او با هم به تماشای "رقص حقیقت" نشستند و پس از پایان فیلم، برای آخرین بار او را بوسیده و محل را ترک کردند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس از قول یکی از مهمانان به نام نیلز الپرت نوشت، "برای من و سایرین خیلی سخت بود که با این موضوع روبرو شویم؛ اما در نهایت هیچ شکی هم نداشتیم که فقط و فقط به خاطر او به آنجا خواهیم رفت."
وی در دعوتنامه‌ای که چند هفته پیش از مراسم جشن برای دوستان و بستگان خود فرستاد، توضیح داده بود که این مهمانی با مهمانی‌های دیگری که قبلا رفته‌اید تفاوت دارد و لازم است که از نظر احساسی، آرام و پرطاقت باشید.
با این حال او تنها یک شرط برای آنها گذاشته بود و آن این که هیچ کس نباید جلوی او گریه کند.
بتسی دیویس همانطور که بر روی تخت مخصوص خود خوابیده بود، پس از پایان دو روز جشن در سوم مرداد ماه، به کنار تپه‌ای برده شد و در آنجا با خوردن دارویی که دکتر قبلا به او داده بود، این دنیا را برای همیشه ترک کرد.
منبع: صدای آمریکا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
باران کوثری در برنامه «35»:وظیفه وزیرارشاد است که بخاطر مطالبات من رای دهنده تحت فشار قراربگیرد/هردوره ای نسبت به دوره احمدی نژاد دوره بهتری است/انتظار من اکران فیلم «عصبانی نیستم!»
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
نسخه کامل تر سخنان باران کوثری
او دست از مطالباتش نمی کشد و وظیفه دولت را پاسخگویی به مطالبات می داند.
نظر شما چیست؟ دولت چه وظایفی دارید؟ موانع آن کدامند؟ جامعه مدنی چه کار می تواند انجام دهد؟
او دست از مطالباتش نمی کشد و وظیفه دولت را پاسخگویی به مطالبات می داند.
نظر شما چیست؟ دولت چه وظایفی دارید؟ موانع آن کدامند؟ جامعه مدنی چه کار می تواند انجام دهد؟
Forwarded from مهدی رستم‌پور
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
تمسخر ليلا رجبى در سيما: (هه هه غيرت!!!)
غيورمرد گرامى، ليلا سالها جون كنده و با مشقت ٧ مدال آسيا آورده براى زنان ايران، بدون مربى فرستاديمش برزيل. ببخشيد كه ركورد المپيك رو نزده!
@Mehdi_Rostampour
غيورمرد گرامى، ليلا سالها جون كنده و با مشقت ٧ مدال آسيا آورده براى زنان ايران، بدون مربى فرستاديمش برزيل. ببخشيد كه ركورد المپيك رو نزده!
@Mehdi_Rostampour
دختر ٥ساله مبتلا به #سرطان که آرزو داشت #اتشنشان شود با کمک آتشنشانان تهرانی به أرزوی خود رسید
https://ow.ly/5nGs303bwvk
@Tavaana_TavaanaTech
https://ow.ly/5nGs303bwvk
@Tavaana_TavaanaTech
«نگذارید معلولیت بر شما غلبه کند» این پیامی است که شبکه تلویزیونی «یورو اسپرت» اعلام کرد «زن ایرانی آن را در المپیک 2016 ریو فریاد زد».
https://ow.ly/qHc1303bz2V
@Tavaana_TavaanaTech
https://ow.ly/qHc1303bz2V
@Tavaana_TavaanaTech
مصرف روزی 45میلیون کیسه پلاستیکی توسط خانواده‌های ایرانی
کیسه‌های پلاستیکی و ظروف یکبار مصرف 400تا 500سال درطبیعت ماندگاری دارند و به راحتی تجزیه نمی‌شوند
https://ow.ly/kdK4303bzyf
@Tavaana_TavaanaTech
کیسه‌های پلاستیکی و ظروف یکبار مصرف 400تا 500سال درطبیعت ماندگاری دارند و به راحتی تجزیه نمی‌شوند
https://ow.ly/kdK4303bzyf
@Tavaana_TavaanaTech
پراکندگی زباله در منطقه گردشگری دوآب سیاهکلرود چابکسر باعث آلودگی زیستی این منطقه شده است.
بحران مدیریت دفع مواد زائد جامد
https://goo.gl/K0Tjyq
@Tavaana_TavaanaTech
بحران مدیریت دفع مواد زائد جامد
https://goo.gl/K0Tjyq
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
توضيحات پيمان رجبى قهرمان سابق ايران، مربى و همسر ليلا رجبى و مربى بدنسازى جمعى از ملى پوشان رشته هاى مختلف.
@Tavaana_TavaanaTech
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
بسیار زیباست...
اعجاب انگيز! اوچى مورا قهرمان المپیک لندن كه با چنين نمايشى، در ريو هم قهرمان شد.
از کانال مهدی رستم پور
@Tavaana_TavaanaTech
اعجاب انگيز! اوچى مورا قهرمان المپیک لندن كه با چنين نمايشى، در ريو هم قهرمان شد.
از کانال مهدی رستم پور
@Tavaana_TavaanaTech
امروز جمعه 22 مرداد برابر با 12 آگوست روز چپ دست هاست
#روز_جهانی_چپ دست_ها
دلیل نامگذاری این روز،انتقاد از این است که تمامی ابزارها و امکانات برای راست دستها طراحی شده اند.
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇
#روز_جهانی_چپ دست_ها
دلیل نامگذاری این روز،انتقاد از این است که تمامی ابزارها و امکانات برای راست دستها طراحی شده اند.
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇
امروز جمعه 22 مرداد برابر با 12 آگوست روز چپ دست هاست
#روز_جهانی_چپ دست_ها
دلیل نامگذاری این روز، انتقاد از این است که تمامی ابزارها و امکانات برای #راست_دست_ها طراحی شده اند.
شاید راست دست ها که بیش از 85 درصد مردم جهان را تشکیل میدهند زیاد متوجه نشوند که این دنیا برای راست دست ها ساخته شده است و چپ دستها مشکلات زیادی در زندگی روزمره دارند که بقیه تجربه نمیکنند.
برای مثال چپ دست ها با قیچی هایی که برای راست دست ها ساخته شده مشکل دارند.
آنها با کیبورد و موس، صندلی دانشگاه، دنده ماشین و دفترچه های فنری و حتی با متر مشکل دارند چرا که همه ی این ها برای راست دست ها طراحی شده اند.
با این حال احتمال #نابغه شدن این افراد بیشتر است.
همچنین یکی از هدف های این روز پیکار با باورهای خرافاتی درباره چپ دست هاست.
چپ‌دستی به معنای گرایش طبیعی افراد در به‌کارگیری از دست چپ برای انجام کارهای گوناگون و به‌ویژه نوشتن است.
پژوهش های گوناگون نشان می‌دهد که در جامعه های گوناگون، ۷۰ تا ۹۰ درصد جمعیت، راست‌دست و دیگران چپ‌دست هستند.
درصد بسیار کمی نیز توانایی به کار بردن هر دو دست را دارند.
پژوهشگران دانشگاه آکسفورد به تازگی ژنی را کشف کرده اند که گمان می رود فاکتور بروز چپ‌دستی است.
روز جهانی #چپ_دستها را به چپ دست های عزیز شادباش می گوییم
متن از فیسبوک کامبیز نادری
@Tavaana_TavaanaTech
#روز_جهانی_چپ دست_ها
دلیل نامگذاری این روز، انتقاد از این است که تمامی ابزارها و امکانات برای #راست_دست_ها طراحی شده اند.
شاید راست دست ها که بیش از 85 درصد مردم جهان را تشکیل میدهند زیاد متوجه نشوند که این دنیا برای راست دست ها ساخته شده است و چپ دستها مشکلات زیادی در زندگی روزمره دارند که بقیه تجربه نمیکنند.
برای مثال چپ دست ها با قیچی هایی که برای راست دست ها ساخته شده مشکل دارند.
آنها با کیبورد و موس، صندلی دانشگاه، دنده ماشین و دفترچه های فنری و حتی با متر مشکل دارند چرا که همه ی این ها برای راست دست ها طراحی شده اند.
با این حال احتمال #نابغه شدن این افراد بیشتر است.
همچنین یکی از هدف های این روز پیکار با باورهای خرافاتی درباره چپ دست هاست.
چپ‌دستی به معنای گرایش طبیعی افراد در به‌کارگیری از دست چپ برای انجام کارهای گوناگون و به‌ویژه نوشتن است.
پژوهش های گوناگون نشان می‌دهد که در جامعه های گوناگون، ۷۰ تا ۹۰ درصد جمعیت، راست‌دست و دیگران چپ‌دست هستند.
درصد بسیار کمی نیز توانایی به کار بردن هر دو دست را دارند.
پژوهشگران دانشگاه آکسفورد به تازگی ژنی را کشف کرده اند که گمان می رود فاکتور بروز چپ‌دستی است.
روز جهانی #چپ_دستها را به چپ دست های عزیز شادباش می گوییم
متن از فیسبوک کامبیز نادری
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
امروز،روز جهانی جوانان بود.تم امسال،راه به سوی سال۲۰۳۰ است.سازمان ملل متحد،حامی برگزاری این مراسم سالانه،اعلام کرد این مسیر برای ریشه کنی فقر و دستیابی به تولید و مصرف پایدار است.
@Tavaana_TavaanaTech
@Tavaana_TavaanaTech