وبسایت فرهنگی صدانت
23.5K subscribers
778 photos
360 videos
75 files
2.42K links
صدانت؛ صدای اندیشه

آدرس وبسایت:
www.3danet.ir

اینستاگرام صدانت:
instagram.com/3danet

کانال رسمی صدانت:
@Sedanet

صدانت تی‌وی:
@Sedanettv

بایگانی صدانت:
@sedanet1

آگاهی از نشست‌های فرهنگی:
@News_sedanet
Download Telegram
☺️ چطور با کودکان در مورد جنگ صحبت کنیم؟

اخبار، تلویزیون و همه جای دنیا پر است از صحنه‌های جنگ شامل تیراندازی به مردم و بمباران. بچه‌ها این چیزها را می‌بینند و به شدت نگران و مضطرب می‌شوند. اما ما باید چه کار کنیم؟ آیا باید در مورد جنگ با کودکانمان صحبت کنیم؟ و واقعاً چطور با بچه‌ها در مورد جنگ حرف بزنیم و چگونه به آنها احساس امنیت بدهیم؟ در این مطلب با نحوهٔ صحبت کردن و توضیح جنگ به کودکان آشنا شوید.

📎 برای مطالعه متن کامل اینجا کلیک کنید

🙂 @Sedanet
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
☺️ تنهایی استراتژيک ایران در دو روایت: انتخاب یا تقدیر؟
👤 مصطفی بستانی، پژوهشگر سیاست بین‌الملل

در سال‌های اخیر، مفهوم «تنهایی استراتژیک» در تحلیل سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برجسته شده است. به‌ویژه در سایه تحولات منطقه‌ای، فشارهای بین‌المللی و بحران‌های داخلی، این مفهوم می‌کوشد وضعیت خاص ایران در نظام جهانی را توضیح دهد. در این میان، دو روایت از این مفهوم شکل گرفته-نخست، خوانش اولیه‌ای که محی‌الدین مصباحی در سال ۲۰۱۱ ارائه داد، و دوم، خوانش جدیدتر و پرطنین‌ترِ ایرانشهری از سوی آرش رئیسی‌نژاد-که گرچه در ظاهر مشابه‌اند، اما در بنیان نظری و بویژه پیامد تحلیلی، تفاوت‌هایی بنیادین دارند.

روایت مصباحی مفهوم «تنهایی استراتژیک» را برای تحلیل کنشگری جمهوری اسلامی در فضای بین‌المللی جنگ سرد و پس از آن طرح می‌کند. او با تأکید بر عدم اتکای ایران به بلوک‌های قدرت جهانی و نوع خاصی از کنشگری مقاومتی، چارچوبی سه‌وجهی برای تحلیل سیاست خارجی ایران ارائه می‌دهد که مبتنی بر تعامل میان قدرت نظامی، قدرت هنجاری و قدرت اقتصادی است. این مدل، با تکیه بر چند عنصر مفهومی مختصر اما پویا، هم نقاط قوت جمهوری اسلامی را برجسته می‌کند و هم آسیب‌پذیری‌های آن را نشان می‌دهد و به‌رغم گذشت زمان، همچنان ظرفیت تحلیلی قابل قبولی دارد.

در مقابل، روایت ایرانشهری آرش رئیسی‌نژاد تلاش می‌کند با افزودن ابعاد تاریخی، جغرافیایی و هویتی، به این نظریه عمق ببخشد، اما عملاً آن را از چارچوب تحلیلی خارج کرده و به روایتی ایستا، ذات‌گرا و جبرگرایانه تبدیل می‌کند.

این مقاله با مقایسه این دو رویکرد، نشان میدهد چگونه خوانش ایرانشهری رییسی نژاد از نظریه مصباحی، آن را از تبیین پویای واقعیت‌ها باز داشته و به تصویری بسته و ناکارآمد از سیاست خارجی منجر می‌شود. در نهایت به این سوال پاسخ میدهد که آیا خروج از «تنهایی» ممکن است؟ اگر آری، چگونه؟


📎 برای مطالعه متن کامل اینجا کلیک کنید
🙂 @Sedanet
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM