🔵 «دلداری بازماندگان محزون یا گریه بر #فرهنگ و #هنرِ مدفون…»
🖌 نوشته: کامیار ایزدپناه
(نوازنده و آهنگساز)
«نزدیک به ۱۰۰۰سال پیش، ابن خلدون، مورخ و متفکر شهیر گفت:
«موسیقی از نخستین صنایعی است که در هنگام ویرانی و سیر قهقرایی یک اجتماع، از آن رخت برمی‌بندد و زایل می‌شود... ».
این گفته را به ذهن خویش بسپارید تا باز به آن برگردیم... .
اخیراً به چکیده‌ی خبرهایی که در سایتهای خبری بود نگاهی انداختم...
خبرها کوتاه بودند! اما تأسف بار. توجه کنید:
🎵 خانه استاد #کسایی به بهانه تعریض خیابان آذر تا چند وقت دیگر خراب می‌شود.
این تصمیم را شهرداری اصفهان در زمان حیات استاد گرفته بود که با پیگیری خود #استاد قرار شد این اتفاق به پس از #مرگ او موکول شود.
🎵 خانه‌ی یک طبقه‌ی استاد #تجویدی.به برجی چند طبقه در خیابان #ملاصدرا تبدیل می‌شود.
🎵 مراسم سالگرد در گذشت استاد #مشکاتیان در آبادان که با بلیط رایگان برای عموم تدارک دیده شده بود، توسط ادارهٴ #ارشاد لغو شد.
🎵 صدها تن از خانمها و آقایان نوازنده و #معلم_موسیقی در نجف‌آباد که در اعتراض به لغو مجوز کلاسهایشان، جلوی ادارهٴ ارشاد تجمع کرده بودن، توسط لباس شخصی‌ها به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
چند خانم که جراحات شدید داشتند، به بیمارستان منتقل شدند.
۳۶ تن از #هنرمندان در کرمانشاه (شامل فیلمسازان، خوانندگان، نوازندگان، ترانه سرایان و آهنگسازان) به جرم داشتن استودیوی زیر زمینی دستگیر و به یک‌سال زندان یا پرداخت میلیونها تومان جریمه‌ی نقدی محکوم شدند.
همچنین تخریب خانهٴ قدیمی استاد گرانقدر #غلام_حسین_بنان آن هم بعد از بیرون کردن اجباری همسر ایشان، خانم #پریدخت_بنان، از این خانه.
این بانوی بزرگوار که سالها توانسته بود با مقاومت خویش، جلوی این کار را بگیرد، اکنون با دلی پر از غم، نزد تنها پسرش زندگی می‌کند...
کم گفتم که زیاد نگفتم، وقتی اینها را پهلوی هم می‌گذارم، احساس می‌کنم قلبم چکه چکه از چشمانم میچکد...
واقعاً آدم نمی‌داند غمگسار بازماندگان این قضایا باشد یا بر گنجینهٴ #فرهنگ و #هنر کشورمان که به دست قومی بربر به نابودی می‌رود گریه کند...
حتماً شنیده‌اید که خانهٴ #هنرمندان شهیر مصر، #ام_کلثوم و محمد #عبدالوهاب، اکنون موزه‌یی است برای تجدید دیدار عاشقان موسیقی عرب.
و یا بنای یادبود شوپن در لهستان، که زیارتگاه موسیقیدانان جهان است و خیلی موارد مشابه در دیگر کشورها.
اما بر میهن ما با چنین سابقه‌یی از تمدن و فرهنگ و هنر، این می‌گذرد...
حالا برمی‌گردیم به همان جمله‌یی که در آغاز این یادداشت خواندید:
«موسیقی از نخستین صنایعی است که در هنگام ویرانی و سیر قهقرایی یک اجتماع، از آن رخت برمی‌بندد و زایل می‌شود... ».
#فرهنگ
#اندیشه
@Roshanfkrane
🖌 نوشته: کامیار ایزدپناه
(نوازنده و آهنگساز)
«نزدیک به ۱۰۰۰سال پیش، ابن خلدون، مورخ و متفکر شهیر گفت:
«موسیقی از نخستین صنایعی است که در هنگام ویرانی و سیر قهقرایی یک اجتماع، از آن رخت برمی‌بندد و زایل می‌شود... ».
این گفته را به ذهن خویش بسپارید تا باز به آن برگردیم... .
اخیراً به چکیده‌ی خبرهایی که در سایتهای خبری بود نگاهی انداختم...
خبرها کوتاه بودند! اما تأسف بار. توجه کنید:
🎵 خانه استاد #کسایی به بهانه تعریض خیابان آذر تا چند وقت دیگر خراب می‌شود.
این تصمیم را شهرداری اصفهان در زمان حیات استاد گرفته بود که با پیگیری خود #استاد قرار شد این اتفاق به پس از #مرگ او موکول شود.
🎵 خانه‌ی یک طبقه‌ی استاد #تجویدی.به برجی چند طبقه در خیابان #ملاصدرا تبدیل می‌شود.
🎵 مراسم سالگرد در گذشت استاد #مشکاتیان در آبادان که با بلیط رایگان برای عموم تدارک دیده شده بود، توسط ادارهٴ #ارشاد لغو شد.
🎵 صدها تن از خانمها و آقایان نوازنده و #معلم_موسیقی در نجف‌آباد که در اعتراض به لغو مجوز کلاسهایشان، جلوی ادارهٴ ارشاد تجمع کرده بودن، توسط لباس شخصی‌ها به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
چند خانم که جراحات شدید داشتند، به بیمارستان منتقل شدند.
۳۶ تن از #هنرمندان در کرمانشاه (شامل فیلمسازان، خوانندگان، نوازندگان، ترانه سرایان و آهنگسازان) به جرم داشتن استودیوی زیر زمینی دستگیر و به یک‌سال زندان یا پرداخت میلیونها تومان جریمه‌ی نقدی محکوم شدند.
همچنین تخریب خانهٴ قدیمی استاد گرانقدر #غلام_حسین_بنان آن هم بعد از بیرون کردن اجباری همسر ایشان، خانم #پریدخت_بنان، از این خانه.
این بانوی بزرگوار که سالها توانسته بود با مقاومت خویش، جلوی این کار را بگیرد، اکنون با دلی پر از غم، نزد تنها پسرش زندگی می‌کند...
کم گفتم که زیاد نگفتم، وقتی اینها را پهلوی هم می‌گذارم، احساس می‌کنم قلبم چکه چکه از چشمانم میچکد...
واقعاً آدم نمی‌داند غمگسار بازماندگان این قضایا باشد یا بر گنجینهٴ #فرهنگ و #هنر کشورمان که به دست قومی بربر به نابودی می‌رود گریه کند...
حتماً شنیده‌اید که خانهٴ #هنرمندان شهیر مصر، #ام_کلثوم و محمد #عبدالوهاب، اکنون موزه‌یی است برای تجدید دیدار عاشقان موسیقی عرب.
و یا بنای یادبود شوپن در لهستان، که زیارتگاه موسیقیدانان جهان است و خیلی موارد مشابه در دیگر کشورها.
اما بر میهن ما با چنین سابقه‌یی از تمدن و فرهنگ و هنر، این می‌گذرد...
حالا برمی‌گردیم به همان جمله‌یی که در آغاز این یادداشت خواندید:
«موسیقی از نخستین صنایعی است که در هنگام ویرانی و سیر قهقرایی یک اجتماع، از آن رخت برمی‌بندد و زایل می‌شود... ».
#فرهنگ
#اندیشه
@Roshanfkrane
Telegram
attach 📎
🔵 سرگذشت ترانه‌ی #رفتم
به مناسبت درگذشت #هایده در ۳۰ دی ۱۳۶۸ 🌺
🎤 از زبان #اسماعیل_نواب_صفا:
«در سال های ۱۳۴۵ - ۱۳۴۶ #علی_تجویدی از من خواست بر روی یک آهنگ او که در مایه دشتی ساخته شده، شعر بگذارم.
پرسیدم خودت در مورد این آهنگ چه احساسی داری؟
گفت #شعر ملودی اول را خودم ساخته‌ام:
رفتم و بار سفر بستم
بلافاصله گفتم: با تو هستم هر کجا هستم
اشعار این آهنگ را تمام کردم و دیگر از سرنوشت آن بی خبر بودم.
تا این‌که چند سال بعد با اجرای خواننده‌ای به نام #هایده از رادیو ایران شنیدم.
تنظیم و اجرا بسیار خوب بود. بعداً از #تجویدی پرسیدم:
سابقه نداشت آهنگ‌هایت را این گونه تنظیم کنی؟
گفت:
زیرا هنوز من اصول هارمونیزه را نزد استاد #خالقی و #استوار نیاموخته بودم.
او عادت داشت #شعرهایی را که از من یا ترانه‌سرای دیگری می گیرد، نزد خود نگاه دارد تا خواننده‌ی مناسب اجرای آن را بیابد.
در مورد این آهنگ هم همین کار را کرد. من هرگز خانم هایده را از نزدیک ندیدم؛ ولی در یکی از سالها که از او پرسیدند:
کدام یک از اجراهایت را بیشتر دوست داری؟
گفت: رفتم و بار سفر بستم.
و بسیار تأسف‌آور بود زمانی که این خواننده، نابه هنگام درگذشت و همین تصنیف را در مراسم تشییع او شنیدم». 👇👇
@Roshanfkrane
به مناسبت درگذشت #هایده در ۳۰ دی ۱۳۶۸ 🌺
🎤 از زبان #اسماعیل_نواب_صفا:
«در سال های ۱۳۴۵ - ۱۳۴۶ #علی_تجویدی از من خواست بر روی یک آهنگ او که در مایه دشتی ساخته شده، شعر بگذارم.
پرسیدم خودت در مورد این آهنگ چه احساسی داری؟
گفت #شعر ملودی اول را خودم ساخته‌ام:
رفتم و بار سفر بستم
بلافاصله گفتم: با تو هستم هر کجا هستم
اشعار این آهنگ را تمام کردم و دیگر از سرنوشت آن بی خبر بودم.
تا این‌که چند سال بعد با اجرای خواننده‌ای به نام #هایده از رادیو ایران شنیدم.
تنظیم و اجرا بسیار خوب بود. بعداً از #تجویدی پرسیدم:
سابقه نداشت آهنگ‌هایت را این گونه تنظیم کنی؟
گفت:
زیرا هنوز من اصول هارمونیزه را نزد استاد #خالقی و #استوار نیاموخته بودم.
او عادت داشت #شعرهایی را که از من یا ترانه‌سرای دیگری می گیرد، نزد خود نگاه دارد تا خواننده‌ی مناسب اجرای آن را بیابد.
در مورد این آهنگ هم همین کار را کرد. من هرگز خانم هایده را از نزدیک ندیدم؛ ولی در یکی از سالها که از او پرسیدند:
کدام یک از اجراهایت را بیشتر دوست داری؟
گفت: رفتم و بار سفر بستم.
و بسیار تأسف‌آور بود زمانی که این خواننده، نابه هنگام درگذشت و همین تصنیف را در مراسم تشییع او شنیدم». 👇👇
@Roshanfkrane
🔴داستان یک ترانه
#سرگشته
یا همان #تو_ای_پری_کجایی
این تصنیف حاصل همکاری #همایون_خرم (آهنگساز)، #هوشنگ_ابتهاج (شاعر)، #حسین_قوامی یا همان #فاخته (خواننده) و #جوادمعروفی (تنظیم کننده) است
«تو ای پری کجایی» اولین تصنیفی است که #ابتهاج آن را سروده و اتفاقا آخرین اجرای زنده‌یاد #حسین_قوامی نیز محسوب می‌شود.
استاد #همایون_خرم در کتاب #غوغای_ستارگان (خاطرات او ) نحوه شکل‌گیری این آلبوم را شرح داده است:
«زمانی که آقای هوشنگ ابتهاج (هـ. الف. سایه) #مسئول رادیو شده بودند، به دعوت ایشان ملاقاتی با هم داشتیم.»
همایون خرم و هوشنگ ابتهاج در میدان #ارگ و در دفتر کار ابتهاج قراری ترتیب می‌دهند و درباره شکل‌گیری یک کار جدید گپ می‌زنند
خرم درباره این دیدار می‌گوید: «آقای ابتهاج اظهار علاقه کردند که اگر بشود، روی آهنگ‌هایی از ساخته‌های من کلام بگذارند.
پس از این ملاقات به فاصلهٔ چند هفته، #خرم آهنگی در دستگاه همایون می‌سازد و آن را به ابتهاج می‌دهد تا روی آن کلام بگذارد.
این ترانه با عنوان #سرگشته که بعد‌ها با نام «تو ای پری کجایی» در بین مردم مشهور می‌شود، توسط #ابتهاج سروده می‌شود.
#هوشنگ_ابتهاج نیز در کتاب #پیر_پرنیان_اندیش در باره ی«تو ای پری کجایی» می‌گوید:
«این اولین تصنیفیه که من ساختم. سال ۵۱، ۵۲ بود. همایون خرّم یه آهنگ ساخت در همایون و برام با سازش زد. خیلی آهنگ قشنگی بود. همون موقع بهش گفتم من شعرشو می‌سازم.
اون اصلاً انتظار نداشت که من این حرف رو بزنم. بعد هم ساختَمش.»
از این پس بایستی به سراغ انتخاب خواننده می‌رفتند؛ این بود که به دنبال #فاخته ی موسیقی ایران رفتند. همسر #حسین_قوامی درباره این قطعه گفته بود:
«همان روز که این تصنیف ساخته شد؛ من در منزل نشسته بودم و آقای #تجویدی، خانم #آفت (خواننده)، #مهین_بزرگی (دوبلور)، خانم #فخری_نیکزاد و خانم #روشنک (دکلمه‌گران خوب کشورمان) و #اکبرگلپایگانی هم منزل ما بودند که #قوامی با دسته گلی زیبا از بیرون آمد و گفت :
خانم؛ رادیو را باز کن تا نیم ساعت دیگر، یک :تصنیف جدید قرار است پخش شود که برای تو خوانده‌ام!!!
گویندهٔ رادیو تصنیف «تو ای پری کجایی» را که با ارکستر بزرگ رادیو ملی ایران درست شده بود را #معرفی کرد و بعد پخش شد.»
#ابتهاج هم در جایی دیگر عنوان می‌کند:
«بعد آقای #قوامی اومد جلوی ارکستر و ایستاد و خوند و خیلی هم خوب خوند. وقتی تموم شد رفتم بهشون خسته نباشید گفتم. قوامی گفت «من از شما ممنونم که اجازه دادین این تصنیف رو من بخونم. این تصنیف اسم منو برای همیشه نگه می‌داره.»
#همایون_خرم هم گفته است:
«با تنظیم استاد #جوادمعروفی در برنامهٔ گل‌های تازه، شمارهٔ ۵۲ با صدای زنده‌یاد قوامی (فاخته‌ای) اجرا شد.
این ترانه در حقیقت ترانهٔ خداحافظی ایشان [حسین قوامی] از رادیو بود و شاید آخرین اثری که شادروان #قوامی به‌طور رسمی در رادیو اجرا کردند.👇👇
#هنر
@Roshanfkrane
#سرگشته
یا همان #تو_ای_پری_کجایی
این تصنیف حاصل همکاری #همایون_خرم (آهنگساز)، #هوشنگ_ابتهاج (شاعر)، #حسین_قوامی یا همان #فاخته (خواننده) و #جوادمعروفی (تنظیم کننده) است
«تو ای پری کجایی» اولین تصنیفی است که #ابتهاج آن را سروده و اتفاقا آخرین اجرای زنده‌یاد #حسین_قوامی نیز محسوب می‌شود.
استاد #همایون_خرم در کتاب #غوغای_ستارگان (خاطرات او ) نحوه شکل‌گیری این آلبوم را شرح داده است:
«زمانی که آقای هوشنگ ابتهاج (هـ. الف. سایه) #مسئول رادیو شده بودند، به دعوت ایشان ملاقاتی با هم داشتیم.»
همایون خرم و هوشنگ ابتهاج در میدان #ارگ و در دفتر کار ابتهاج قراری ترتیب می‌دهند و درباره شکل‌گیری یک کار جدید گپ می‌زنند
خرم درباره این دیدار می‌گوید: «آقای ابتهاج اظهار علاقه کردند که اگر بشود، روی آهنگ‌هایی از ساخته‌های من کلام بگذارند.
پس از این ملاقات به فاصلهٔ چند هفته، #خرم آهنگی در دستگاه همایون می‌سازد و آن را به ابتهاج می‌دهد تا روی آن کلام بگذارد.
این ترانه با عنوان #سرگشته که بعد‌ها با نام «تو ای پری کجایی» در بین مردم مشهور می‌شود، توسط #ابتهاج سروده می‌شود.
#هوشنگ_ابتهاج نیز در کتاب #پیر_پرنیان_اندیش در باره ی«تو ای پری کجایی» می‌گوید:
«این اولین تصنیفیه که من ساختم. سال ۵۱، ۵۲ بود. همایون خرّم یه آهنگ ساخت در همایون و برام با سازش زد. خیلی آهنگ قشنگی بود. همون موقع بهش گفتم من شعرشو می‌سازم.
اون اصلاً انتظار نداشت که من این حرف رو بزنم. بعد هم ساختَمش.»
از این پس بایستی به سراغ انتخاب خواننده می‌رفتند؛ این بود که به دنبال #فاخته ی موسیقی ایران رفتند. همسر #حسین_قوامی درباره این قطعه گفته بود:
«همان روز که این تصنیف ساخته شد؛ من در منزل نشسته بودم و آقای #تجویدی، خانم #آفت (خواننده)، #مهین_بزرگی (دوبلور)، خانم #فخری_نیکزاد و خانم #روشنک (دکلمه‌گران خوب کشورمان) و #اکبرگلپایگانی هم منزل ما بودند که #قوامی با دسته گلی زیبا از بیرون آمد و گفت :
خانم؛ رادیو را باز کن تا نیم ساعت دیگر، یک :تصنیف جدید قرار است پخش شود که برای تو خوانده‌ام!!!
گویندهٔ رادیو تصنیف «تو ای پری کجایی» را که با ارکستر بزرگ رادیو ملی ایران درست شده بود را #معرفی کرد و بعد پخش شد.»
#ابتهاج هم در جایی دیگر عنوان می‌کند:
«بعد آقای #قوامی اومد جلوی ارکستر و ایستاد و خوند و خیلی هم خوب خوند. وقتی تموم شد رفتم بهشون خسته نباشید گفتم. قوامی گفت «من از شما ممنونم که اجازه دادین این تصنیف رو من بخونم. این تصنیف اسم منو برای همیشه نگه می‌داره.»
#همایون_خرم هم گفته است:
«با تنظیم استاد #جوادمعروفی در برنامهٔ گل‌های تازه، شمارهٔ ۵۲ با صدای زنده‌یاد قوامی (فاخته‌ای) اجرا شد.
این ترانه در حقیقت ترانهٔ خداحافظی ایشان [حسین قوامی] از رادیو بود و شاید آخرین اثری که شادروان #قوامی به‌طور رسمی در رادیو اجرا کردند.👇👇
#هنر
@Roshanfkrane
#علی_تجویدی موسیقی‌دان و نوازنده‌ی سرشناس ویولن
علی تجویدی متولد ۱۵ آبان‌ماه ۱۲۹۸ است.
او نوازنده‌ی چیره‌دست ویولن، سه‌تار و آهنگ‌سازی توانا بود که در زمینه‌ی موسیقی پژوهش‌گری قابل به حساب می‌آمد. تجویدی در کوچه‌ی ظهیرالدوله‌ی تهران به دنیا آمد هر چند اصالتاً اصفهانی بود. آموزش موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان تجویدی آغاز کرد که در نقاشی از شاگردان ممتاز #کمال‌الملک به حساب می‌آمد و در موسیقی شاگرد خوب ِ #درویش‌خان.
تجویدی از سن ۱۶ سالگی نزد #حسین_یاحقی(دایی و استادِ #پرویز_یاحقی) به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به کلاس درس #ابوالحسن_صبا پا گذاشت و مدت زمان هشت سال نزد این استادِ بنام به فراگیری ویولن و سه‌تار همت گمارد.
تجویدی با برجسته‌ترین خوانندگان زمان خود همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است. با این حال دوران اوج شکوفایی، خلاقیت و نیز شهرت وی به سال‌های همکاری‌اش با بانو #دلکش برمی‌گردد.
مثلث #تجویدی، #دلکش و #معینی_کرمانشاهی در سال‌های ۱۳۳۵–۱۳۴۰ را باید خالق به‌یادماندنی‌ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. جدای قابلیت‌های حرفه‌ای و تکنیکی هر یک از این سه تن در کار خودشان، رابطه عمیق عاطفی که در سال‌های دور میان این سه نفر شکل می‌گیرد را باید عامل اصلی خلق چنین آثاری بشمار آورد.
همسر تجویدی در مصاحبه‌ای می‌گوید:«درست همان روزی که دلکش فوت کرد، کسی از لندن با او تماس گرفت و چون من در خانه نبودم، با خودش صحبت کرده و خبر درگذشت او را به تجویدی داده بود. از آن روز به بعد تا سه هفته با هیچ‌کس حرف نزد. حتی یک کلام!
تازگی‌ها حالش کمی بهتر شده است».
علی تجویدی در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ (۱۵ مارس ۲۰۰۶) در سن ۸۶ سالگی درگذشت/توانا
#مناسبت #هنر #موسیقی
@Roshanfkrane
علی تجویدی متولد ۱۵ آبان‌ماه ۱۲۹۸ است.
او نوازنده‌ی چیره‌دست ویولن، سه‌تار و آهنگ‌سازی توانا بود که در زمینه‌ی موسیقی پژوهش‌گری قابل به حساب می‌آمد. تجویدی در کوچه‌ی ظهیرالدوله‌ی تهران به دنیا آمد هر چند اصالتاً اصفهانی بود. آموزش موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان تجویدی آغاز کرد که در نقاشی از شاگردان ممتاز #کمال‌الملک به حساب می‌آمد و در موسیقی شاگرد خوب ِ #درویش‌خان.
تجویدی از سن ۱۶ سالگی نزد #حسین_یاحقی(دایی و استادِ #پرویز_یاحقی) به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به کلاس درس #ابوالحسن_صبا پا گذاشت و مدت زمان هشت سال نزد این استادِ بنام به فراگیری ویولن و سه‌تار همت گمارد.
تجویدی با برجسته‌ترین خوانندگان زمان خود همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است. با این حال دوران اوج شکوفایی، خلاقیت و نیز شهرت وی به سال‌های همکاری‌اش با بانو #دلکش برمی‌گردد.
مثلث #تجویدی، #دلکش و #معینی_کرمانشاهی در سال‌های ۱۳۳۵–۱۳۴۰ را باید خالق به‌یادماندنی‌ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. جدای قابلیت‌های حرفه‌ای و تکنیکی هر یک از این سه تن در کار خودشان، رابطه عمیق عاطفی که در سال‌های دور میان این سه نفر شکل می‌گیرد را باید عامل اصلی خلق چنین آثاری بشمار آورد.
همسر تجویدی در مصاحبه‌ای می‌گوید:«درست همان روزی که دلکش فوت کرد، کسی از لندن با او تماس گرفت و چون من در خانه نبودم، با خودش صحبت کرده و خبر درگذشت او را به تجویدی داده بود. از آن روز به بعد تا سه هفته با هیچ‌کس حرف نزد. حتی یک کلام!
تازگی‌ها حالش کمی بهتر شده است».
علی تجویدی در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ (۱۵ مارس ۲۰۰۶) در سن ۸۶ سالگی درگذشت/توانا
#مناسبت #هنر #موسیقی
@Roshanfkrane
چمن شد مست و باغ و باغبان مست تا زدم يک جرعه مِي از چشم مستت
علی اصغرشاهزیدی
بگو که هستی بگو- دستگاه شور
دلکش، تجویدی، ترقی
بگو که هستی؟ بگو!
#دلکش
ترانه سرا: #بیژن_ترقی
در دستگاه شور
با همراهیِ ارکسترِ استاد #تجویدی
بگو که هستی بگو
#موسیقی
@Roshanfkrane
#دلکش
ترانه سرا: #بیژن_ترقی
در دستگاه شور
با همراهیِ ارکسترِ استاد #تجویدی
بگو که هستی بگو
#موسیقی
@Roshanfkrane