#اجتماعی
✅ سی مانعِ روانشناختی پیشرفت
۱-در رابطه با هر موضوعی، نظر دادن؛
۲-تقریباً تعطیلی انتقاد از افکار خود؛
۳-تقریباً تعطیلی انتقاد از رفتار خود؛
۴-تقریباً تعطیلی انتقاد از بدقولی های خود؛
۵-تقریباً تعطیلی انتقاد از نسبت های ناروا به دیگران؛
۶-استفادۀ ناآگاهانه از واژه ها؛
۷-شادمانی از عدم همکاری با دیگران؛
۸-مرتب در مورد نیاتِ دیگران، قضاوت منفی کردن؛
۹-تصورِ اینکه دیگران، گذشته را فراموش میکنند؛
۱۰-شادمانی ناخودآگاه از زرنگی های یک هفته ای؛
۱۱-تعطیلی اهرم های کنترل عصبانیت؛
۱۲-شادمانی ناخودآگاه از ورود به حریم خصوصی دیگران؛
۱۳-القاء ناخودآگاه بر خود درست پنداری؛
۱۴-القاء ناخودآگاه بر خود حق پنداری؛
۱۵-القاء ناخودآگاه بر خود بزرگ پنداری؛
۱۶-تعطیلی سلولهای تشکیک در بخشِ آگاه ذهن؛
۱۷-عادتِ ناخودآگاه به پوشاندن حقیقت؛
۱۸-عادتِ ناخودآگاه به دروغ گویی؛
۱۹-عادتِ ناخودآگاه به دشنام دادن؛
۲۰-عادتِ ناخودآگاه به وارونه جلوه دادن مسایل؛
۲۱-عادتِ ناخودآگاه به مبرا دانستن خود از اشتباهات؛
۲۲-عادتِ ناخودآگاه به استغراق در خودخواهی ها؛
۲۳-عادتِ ناخودآگاه به اغراق و چاپلوسی؛
۲۴-عادتِ ناخودآگاه به تخریبِ رقبا؛
۲۵-عادتِ ناخودآگاه به جستجوی ریشۀ مشکلات در بیرون از خود؛
۲۶-عادتِ ناخودآگاه به مخالفتِ ناآگاهانه با تغییر و تحول؛
۲۷-عادتِ ناخودآگاه به مخدوش کردن معنای واژه ها؛
۲۸-عادتِ ناخودآگاه به لذت بردن از تبعیت دیگران؛
۲۹-شیفتگی نامحدود نسبت به پول و قدرت و استتارِ آگاهانۀ این شیفتگی؛
۳۰-حاکمیتِ تقریباً مطلق ناخودآگاهِ زنگ زده بر افکار، رفتار و گفتار.
✍️ دکتر #محمود_سریع_القلم
@Roshanfkrane
✅ سی مانعِ روانشناختی پیشرفت
۱-در رابطه با هر موضوعی، نظر دادن؛
۲-تقریباً تعطیلی انتقاد از افکار خود؛
۳-تقریباً تعطیلی انتقاد از رفتار خود؛
۴-تقریباً تعطیلی انتقاد از بدقولی های خود؛
۵-تقریباً تعطیلی انتقاد از نسبت های ناروا به دیگران؛
۶-استفادۀ ناآگاهانه از واژه ها؛
۷-شادمانی از عدم همکاری با دیگران؛
۸-مرتب در مورد نیاتِ دیگران، قضاوت منفی کردن؛
۹-تصورِ اینکه دیگران، گذشته را فراموش میکنند؛
۱۰-شادمانی ناخودآگاه از زرنگی های یک هفته ای؛
۱۱-تعطیلی اهرم های کنترل عصبانیت؛
۱۲-شادمانی ناخودآگاه از ورود به حریم خصوصی دیگران؛
۱۳-القاء ناخودآگاه بر خود درست پنداری؛
۱۴-القاء ناخودآگاه بر خود حق پنداری؛
۱۵-القاء ناخودآگاه بر خود بزرگ پنداری؛
۱۶-تعطیلی سلولهای تشکیک در بخشِ آگاه ذهن؛
۱۷-عادتِ ناخودآگاه به پوشاندن حقیقت؛
۱۸-عادتِ ناخودآگاه به دروغ گویی؛
۱۹-عادتِ ناخودآگاه به دشنام دادن؛
۲۰-عادتِ ناخودآگاه به وارونه جلوه دادن مسایل؛
۲۱-عادتِ ناخودآگاه به مبرا دانستن خود از اشتباهات؛
۲۲-عادتِ ناخودآگاه به استغراق در خودخواهی ها؛
۲۳-عادتِ ناخودآگاه به اغراق و چاپلوسی؛
۲۴-عادتِ ناخودآگاه به تخریبِ رقبا؛
۲۵-عادتِ ناخودآگاه به جستجوی ریشۀ مشکلات در بیرون از خود؛
۲۶-عادتِ ناخودآگاه به مخالفتِ ناآگاهانه با تغییر و تحول؛
۲۷-عادتِ ناخودآگاه به مخدوش کردن معنای واژه ها؛
۲۸-عادتِ ناخودآگاه به لذت بردن از تبعیت دیگران؛
۲۹-شیفتگی نامحدود نسبت به پول و قدرت و استتارِ آگاهانۀ این شیفتگی؛
۳۰-حاکمیتِ تقریباً مطلق ناخودآگاهِ زنگ زده بر افکار، رفتار و گفتار.
✍️ دکتر #محمود_سریع_القلم
@Roshanfkrane
✅کشورها انرژی خود را در کجا به کار می گیرند؟
طرح آزاد راه ۱۱۰۰ کیلومتری نروژ
✍️دکتر #محمود_سریع_القلم
نروژ پنج میلیون و سیصد هزار نفر جمعیت دارد. تولید ناخالص داخلی آن حدود ۵۱۵ میلیارد دلار بوده و از کشورهای آرام و بسیار پیشرفته جهان محسوب می شود. مساحت سرزمینی آن، ۳۰۷۸۶۰ کیلومتر مربع و مساحت آبی آن ۱۶۳۶۰ کیلومتر مربع است (مجموع ۳۲۴۲۲۰ کیلومتر مربع).
منطقه غربی نروژ مجموعه ای از فرورفتگی ، یخچال های طبیعی، آب دره و جزیره است. این کشور حدود ۶۵۰۰۰ دریاچه دارد.
هم اکنون اگر شهروندی بخواهد از جنوبی ترین ساحل به شمالی ترین ساحل نروژ سفر کند، حدود ۲۱ ساعت طول می کشد و باید ۷ بار نیز از کشتی های حمل کنندۀ اتومبیل استفاده کند. با توجه به اینکه ۶۰ درصد تولیدات نروژ در مناطق ساحلی انجام می گیرد، سیستم حمل و نقل در توسعه ملی و افزایش یادگیری مناطق استانی از یکدیگر نقشِ تعیین کننده ای دارد. از این رو، دولت نروژ با اختصاص ۴۷ میلیارد دلار پروژۀ یکپارچه کردن جاده ای از جنوب به شمال را در ۱۱۰۰ کیلومتر آزاد راه از ۲۰۱۸ آغاز کرده است.
در این پروژه ده ها پروژه کوچکتر تعریف شده که دو مورد کلیدی آن عبارت اند از:
۱) یک تونل معلق زیر آب ۲۷ کیلومتری است که به کف دریا ستون نمی خورد، بلکه آویزان است. وزنه های سازه روی آب خواهند بود. این شاهکار مهندسی نظیری در جهان ندارد.
۲) پل ۵ کیلومتری که بر دو ستون استوار خواهد بود که هر یک ۱۵۰ متر از برج ایفل هم بلند تر است. طول این پل، سه برابر Golden Gate سانفرانسیسکو و در عین حال بلند ترین و طولانی ترین پل جهان خواهد بود.
تصاویر این پروژه را حتما از طریق لینک ذیل این مقاله ملاحظه کنید.
نکته حائز اهمیت این است که سه دانشگاه همکار این پروژه هستند و ۵۰ دانشجوی دکتری در مهندسی، تز خود را پیرامون بخش های مهم این آزاد راه انجام می دهند. پیش بینی می شود بخش های مهم این آزاد راه تا سال ۲۰۲۶ آماده شوند.
این پروژه به لحاظ مهندسی گفته می شود از تونل زیر کفِ اقیانوس میان فرانسه و انگلستان که در سال ۱۹۸۸ آغاز و در سال ۱۹۹۴ پایان یافت پیچیده تر است. تونل بین فرانسه و انگلستان، سفر ۴۵۴ کیلومتری میان پاریس و لندن را از حدود شش ساعت به ۲ ساعت و ۱۵ دقیقه سفربا قطارتقلیل داد. در این پروژه، ۱۵ میلیارد یورو هزینه شد؛ ۱۵۰۰۰ کارگر کار کردند؛ ۵ بانک و ۶ شرکت ساختمانی مشارکت داشتند تا تونلی حداقل ۱۱۵-۷۵ متر زیر کفِ اقیانوس بسازند؛ ایده ای که مهندس فرانسوی Albert Mathieu-Favier ابتدا در سال ۱۸۰۲ (۲۱۸ سال پیش) مطرح کرد.
پروژه آزاد راه نروژ سفر از جنوب به شمالی ترین نقطه کشور را از ۲۱ ساعت به ۱۰ ساعت تقلیل می دهد ضمن اینکه ۵۰ کیلومتر از مسیرهای جاده-کشتی فعلی نیز می کاهد. ادارۀ راهِ نروژ چالش های زیر را در تکمیل پروژهٔ پیش روی خود می بیند:
مدیریت دیجیتالی کل پروژه؛
مدیریت برق تونل معلق؛
محاسبات وزش های شدید باد و یخبندان فصل زمستان؛
حداقل استفاده از سوخت فسیلی (نروژ بالاترین نرخ اتومبیل های برقی را دارد)؛
طراحی های سازه ای که مشمول رسوبات و فرسایش سیمان نشود
پیامدهای رشد و توسعه اقتصادی آزاد راه؛
پیامدهای اجتماعی و خدمات عمومی آزاد راه؛
درآمد ناشی از عوارض طی ۲۰ سال.
معمولا پزشکان برای معاینه اولیه از شاخص هایی مانند فشار خون و تب استفاده می کنند.
در علوم اجتماعی یکی از اولین شاخص های ارزیابی یک جامعه این است که: آن جامعه چگونه اختلافات میان دولت و جامعه را حل می کند؟
در نروژ ملاک حل اختلاف میان دولت و جامعه، مصلحت عامه است. هر فکری، سیاستی، برنامه ای، طرحی، بودجه ای با این شاقول سنجیده می شود: آیا برای مردم مفید است؟ دولت نروژ که فقط ۴ درصد از درآمد صنعت نفت و گاز خود را در بودجۀ جاری استفاده می کند، در سال ۱۹۹۰ صندوق رفاه یا نفت را تشکیل داد و از آن تاریخ درآمد نفت خود را در اقصی نقاط دنیا سرمایه گذاری می کند و برای روز مبادا جهت هر شهروند نروژی پس انداز می کند. صندوق رفاهِ نروژ هم اکنون از سرمایه یک تریلیون دلاری برخوردار است.
در سال ۱۲۸۷ شمسی، میرزا یوسف خان تبریزی (مستشار الدوله) حکمرانی را در کتاب "یک کلمه" خود خلاصه کرد : قانون. قانونِ مصلحت عامه نه تنها در دولت و در میانِ مردم نروژ رعایت می شود، بلکه در ناخود آگاهِ عمومِ آن ها نیزحک شده است.
نروژی ها چون راستگو هستند، سریع به نتیجه، قانون و مصلحتِ عامه می رسند. عموم پروژه های دولت نروژدر چارچوبِ مصلحت عامه هستند.
#اقتصاد #اجتماعی #سیاسی
@Roshanfkrane
https://archpaper.com/2019/01/norways-e39-superhighway-will-connect-its-coast-and-break-a-few-records/
طرح آزاد راه ۱۱۰۰ کیلومتری نروژ
✍️دکتر #محمود_سریع_القلم
نروژ پنج میلیون و سیصد هزار نفر جمعیت دارد. تولید ناخالص داخلی آن حدود ۵۱۵ میلیارد دلار بوده و از کشورهای آرام و بسیار پیشرفته جهان محسوب می شود. مساحت سرزمینی آن، ۳۰۷۸۶۰ کیلومتر مربع و مساحت آبی آن ۱۶۳۶۰ کیلومتر مربع است (مجموع ۳۲۴۲۲۰ کیلومتر مربع).
منطقه غربی نروژ مجموعه ای از فرورفتگی ، یخچال های طبیعی، آب دره و جزیره است. این کشور حدود ۶۵۰۰۰ دریاچه دارد.
هم اکنون اگر شهروندی بخواهد از جنوبی ترین ساحل به شمالی ترین ساحل نروژ سفر کند، حدود ۲۱ ساعت طول می کشد و باید ۷ بار نیز از کشتی های حمل کنندۀ اتومبیل استفاده کند. با توجه به اینکه ۶۰ درصد تولیدات نروژ در مناطق ساحلی انجام می گیرد، سیستم حمل و نقل در توسعه ملی و افزایش یادگیری مناطق استانی از یکدیگر نقشِ تعیین کننده ای دارد. از این رو، دولت نروژ با اختصاص ۴۷ میلیارد دلار پروژۀ یکپارچه کردن جاده ای از جنوب به شمال را در ۱۱۰۰ کیلومتر آزاد راه از ۲۰۱۸ آغاز کرده است.
در این پروژه ده ها پروژه کوچکتر تعریف شده که دو مورد کلیدی آن عبارت اند از:
۱) یک تونل معلق زیر آب ۲۷ کیلومتری است که به کف دریا ستون نمی خورد، بلکه آویزان است. وزنه های سازه روی آب خواهند بود. این شاهکار مهندسی نظیری در جهان ندارد.
۲) پل ۵ کیلومتری که بر دو ستون استوار خواهد بود که هر یک ۱۵۰ متر از برج ایفل هم بلند تر است. طول این پل، سه برابر Golden Gate سانفرانسیسکو و در عین حال بلند ترین و طولانی ترین پل جهان خواهد بود.
تصاویر این پروژه را حتما از طریق لینک ذیل این مقاله ملاحظه کنید.
نکته حائز اهمیت این است که سه دانشگاه همکار این پروژه هستند و ۵۰ دانشجوی دکتری در مهندسی، تز خود را پیرامون بخش های مهم این آزاد راه انجام می دهند. پیش بینی می شود بخش های مهم این آزاد راه تا سال ۲۰۲۶ آماده شوند.
این پروژه به لحاظ مهندسی گفته می شود از تونل زیر کفِ اقیانوس میان فرانسه و انگلستان که در سال ۱۹۸۸ آغاز و در سال ۱۹۹۴ پایان یافت پیچیده تر است. تونل بین فرانسه و انگلستان، سفر ۴۵۴ کیلومتری میان پاریس و لندن را از حدود شش ساعت به ۲ ساعت و ۱۵ دقیقه سفربا قطارتقلیل داد. در این پروژه، ۱۵ میلیارد یورو هزینه شد؛ ۱۵۰۰۰ کارگر کار کردند؛ ۵ بانک و ۶ شرکت ساختمانی مشارکت داشتند تا تونلی حداقل ۱۱۵-۷۵ متر زیر کفِ اقیانوس بسازند؛ ایده ای که مهندس فرانسوی Albert Mathieu-Favier ابتدا در سال ۱۸۰۲ (۲۱۸ سال پیش) مطرح کرد.
پروژه آزاد راه نروژ سفر از جنوب به شمالی ترین نقطه کشور را از ۲۱ ساعت به ۱۰ ساعت تقلیل می دهد ضمن اینکه ۵۰ کیلومتر از مسیرهای جاده-کشتی فعلی نیز می کاهد. ادارۀ راهِ نروژ چالش های زیر را در تکمیل پروژهٔ پیش روی خود می بیند:
مدیریت دیجیتالی کل پروژه؛
مدیریت برق تونل معلق؛
محاسبات وزش های شدید باد و یخبندان فصل زمستان؛
حداقل استفاده از سوخت فسیلی (نروژ بالاترین نرخ اتومبیل های برقی را دارد)؛
طراحی های سازه ای که مشمول رسوبات و فرسایش سیمان نشود
پیامدهای رشد و توسعه اقتصادی آزاد راه؛
پیامدهای اجتماعی و خدمات عمومی آزاد راه؛
درآمد ناشی از عوارض طی ۲۰ سال.
معمولا پزشکان برای معاینه اولیه از شاخص هایی مانند فشار خون و تب استفاده می کنند.
در علوم اجتماعی یکی از اولین شاخص های ارزیابی یک جامعه این است که: آن جامعه چگونه اختلافات میان دولت و جامعه را حل می کند؟
در نروژ ملاک حل اختلاف میان دولت و جامعه، مصلحت عامه است. هر فکری، سیاستی، برنامه ای، طرحی، بودجه ای با این شاقول سنجیده می شود: آیا برای مردم مفید است؟ دولت نروژ که فقط ۴ درصد از درآمد صنعت نفت و گاز خود را در بودجۀ جاری استفاده می کند، در سال ۱۹۹۰ صندوق رفاه یا نفت را تشکیل داد و از آن تاریخ درآمد نفت خود را در اقصی نقاط دنیا سرمایه گذاری می کند و برای روز مبادا جهت هر شهروند نروژی پس انداز می کند. صندوق رفاهِ نروژ هم اکنون از سرمایه یک تریلیون دلاری برخوردار است.
در سال ۱۲۸۷ شمسی، میرزا یوسف خان تبریزی (مستشار الدوله) حکمرانی را در کتاب "یک کلمه" خود خلاصه کرد : قانون. قانونِ مصلحت عامه نه تنها در دولت و در میانِ مردم نروژ رعایت می شود، بلکه در ناخود آگاهِ عمومِ آن ها نیزحک شده است.
نروژی ها چون راستگو هستند، سریع به نتیجه، قانون و مصلحتِ عامه می رسند. عموم پروژه های دولت نروژدر چارچوبِ مصلحت عامه هستند.
#اقتصاد #اجتماعی #سیاسی
@Roshanfkrane
https://archpaper.com/2019/01/norways-e39-superhighway-will-connect-its-coast-and-break-a-few-records/
The Architect’s Newspaper
Norway's E39 superhighway will connect its coast and break a few records
A $47 billion proposal to link together Norway’s wild western coastline is the nation’s largest and toughest infrastructure project yet, according to NPR. Norway is planning a $47 billion highway project that could run across towering bridges and through…
روز_بازپسین_دولت_های_سرکش_از_نوام_چامسکی_و_ادوارد_سعید.pdf
6.2 MB
📕 "روز بازپسین دولت‌های سرکش"
✍ #نوام_چامسکی و #ادوارد_سعید
📝ترجمه : مسعود خیرخواه با مقدمه ای از #محمود_سریع_القلم
#کتاب #سیاسی
@Roshanfkrane
✍ #نوام_چامسکی و #ادوارد_سعید
📝ترجمه : مسعود خیرخواه با مقدمه ای از #محمود_سریع_القلم
#کتاب #سیاسی
@Roshanfkrane
"چین و کرونا"
✍️ #محمود_سریع_القلم
ظهور اقتصادی #چین در سه دهه اخیر مهم ترین تحول در روابط بین الملل است.ده سال پیش، هیچ بانک چینی در میان بانکهای مهم جهانی نبود ولی هم اکنون نیمی از بانک های مهم جهانی چینی هستند. تمرکز مالی و تولیدی چین زمینه ساز کاهش توزیع مناسب ثروت در غرب شد و فرصت های شغلی کمتر، رقابت بیشتر و به تدریج بحران های اجتماعی-سیاسی ایجاد کرد. چین به بازی شطرنج پیچیده ای با #آمریکا در اقتصاد و سیاست پرداخت و این خود سرآغاز جنگ سرد جدیدی میان دو قدرت گردید. هر کشوری در جهان بین 20 تا 80 درصد از تجارت خود را با چین انجام می دهد. چینی ها که به شدت محتاج مواد اولیه هستند روابط گسترده را با تقریباً تمامی کشورهای آفریقایی برقرار کرده و صد ها طرح عمرانی را در مقابلِ تامین مواد خام و فلزات با نیم میلیون مهندس چینی در این قاره مدیریت می کنند.حرکت خزنده و بدون سر و صدای سیاسی چینی جهان را نگران نکرد. اگر از 1945 تا 1990، قدرت در روابط بین الملل تحت الشعاع روابط آمریکا با شوروی بود، از 1990 به بعد قدرت در مثلث چین-آمریکا-روسیه استقرار پیدا کرده است. هم اکنون گفته می شود آمریکا در تاریخ خود هیچ گاه با رقیب قدرتمندی مانند چین رو به رو نبوده است. تا اواخر دورۀ دوم اوباما، آمریکایی ها تلاش داشتند از روابط تجاری و مالی آمریکا و چین استقبال کنند. در حالی که چینی ها با خرید شرکت ها سطح مالکیت خود را در آمریکا ارتقا دادند و با حضور 369000 دانشجو در دانشگاه های آمریکا نهایت بهره برداری را از نظام علمی-فناوری این کشور تحقق بخشید. بر خلاف تصور عمومی، سیاست برخورد آمریکا با چین در دورۀ ترامپ، ریشه در توافق میان دو حزب این کشور دارد.
موضوع توسعه یافتگی با ظهور چین به طور غیرمستقیم مجدداً مانند دورۀ جنگ سرد، ماهیت ایدئولوژیک، صف بندی های سیاسی و نظامی پیدا کرد.
هیچ کشوری در روابط بین المللی خود نه می تواند چین و روابط تجاری با چین را نادیده بگیرد و نه به بازار آمریکا و ظرفیت های سیاسی و نظامی آمریکا بی تفاوت باشد.
آمریکا و چین در حدی به بازارهای یکدیگر وابسته بودند که تمایلی به علنی کردن نگرانی های ناشی از ویروس جدید وجود نداشت. وابستگی فقط در کالاهای مصرفی نیست بلکه به عنوان مثال 156 داروی مهم که به مرگ و زندگی انسان ها مربوط می شود از چین و هند به آمریکا صادر می شود. تجارت و بنابراین وابستگی متقابل میان آمریکا و چین حدود 600 میلیارد دلار تخمین زده می شود.
سه اقتصاد آمریکا، چین و اتحادیه اروپا حدود نیمی از اقتصاد بین الملل هستند.این ارزیابی حکایت از وابستگی عمیق متقابل در اقتصاد جهانی است. به موجب این وابستگی متقابل، کشورهای در حال توسعه نسبت به بحران مالی 2009، به مراتب کمتر از مکانیزم های ثباتِ اقتصادی برخوردارند. اگر از این منظر به پی آمدهای #کرونا بنگریم، خیلی روشن نیست که چه مدت طول خواهد کشید تا اقتصاد بین الملل به شرایط قبل از کووید-19 برگردد. حتی اگر بعضی بخش های اقتصادی مانند صنعت تولید مواد غذایی، فناوری اطلاعات شامل رشد شوند، بازگشت صنایع دیگر مانند اتومبیل، توریسم آیندۀ روشنی ندارند.
پس از کرونا، کشورها بیشتربه داخل توجه خواهند کرد.حرکت آزاد سفر چند میلیارد نفری در جهانِ رشد و توسعه مانند گذشته نخواهد بود. فاصلۀ طبقاتی، فقر، بدهی و کسری بودجه عمیق تر خواهد شد. اولویت های داخلی کشورها در مجموع از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود.اقتصاد بر سیاست اولویت پیدا خواهد کرد.بعضی پیامدهای کرونا دائمی خواهند بود. به عنوان مثال 2.2 میلیون رستوران در جهان که بالغ بر ده درصد کل رستوران ها هستند برای همیشه بسته شده اند.کلیدی ترین موضوع در شکل گیری مختصات جهان اقتصادی و اقتصاد سیاسی پس از کرونا، تولید واکسن، قابلیت های اثرگذاری واکسن و در دسترس بودن آن خواهد بود. واکسیناسیون، مدت زمان پاندمی را تعیین خواهد کرد. حتی ممکن است عده ای که به لحاظ سنی آسیب پذیر هستند علیرغم در دسترس بودن واکسن، از درجۀ فعالیت اجتماعی خود بکاهند.
در جهان پس از کرونا نقش حکومت ها پررنگ تر خواهد شد. اما کدام حکومت ها؟ با کدام ساختار،اولویت بندی، جهت گیری و پایگاه اجتماعی و اقتصادی؟ هیچ اندیشمندِ اقتصاد سیاسی منکرِ نقشِ دولت در تنظیم مناسبات توسعه اقتصادی نبوده است.
روابط متقابلِ اعضایِ مثلثِ «حکومت، بخش خصوصی و مصلحت عامه» بار دیگر به کانون نظریه های توسعه یافتگی بازگشته است. کووید-19 باعث شد بسیاری به چالش ها فکر کنند.اما یک سوال سیاسی در جایگاه و محتوای توسعه یافتگی در جهان پس از کرونا تعیین کننده خواهد بود:
"آیا چین، آمریکا، روسیه و اتحادیه اروپا می توانند به یک نظم جهانی قاعده مند دست یابند؟"
#سیاسی #اقتصاد
@Roshanfkrane
✍️ #محمود_سریع_القلم
ظهور اقتصادی #چین در سه دهه اخیر مهم ترین تحول در روابط بین الملل است.ده سال پیش، هیچ بانک چینی در میان بانکهای مهم جهانی نبود ولی هم اکنون نیمی از بانک های مهم جهانی چینی هستند. تمرکز مالی و تولیدی چین زمینه ساز کاهش توزیع مناسب ثروت در غرب شد و فرصت های شغلی کمتر، رقابت بیشتر و به تدریج بحران های اجتماعی-سیاسی ایجاد کرد. چین به بازی شطرنج پیچیده ای با #آمریکا در اقتصاد و سیاست پرداخت و این خود سرآغاز جنگ سرد جدیدی میان دو قدرت گردید. هر کشوری در جهان بین 20 تا 80 درصد از تجارت خود را با چین انجام می دهد. چینی ها که به شدت محتاج مواد اولیه هستند روابط گسترده را با تقریباً تمامی کشورهای آفریقایی برقرار کرده و صد ها طرح عمرانی را در مقابلِ تامین مواد خام و فلزات با نیم میلیون مهندس چینی در این قاره مدیریت می کنند.حرکت خزنده و بدون سر و صدای سیاسی چینی جهان را نگران نکرد. اگر از 1945 تا 1990، قدرت در روابط بین الملل تحت الشعاع روابط آمریکا با شوروی بود، از 1990 به بعد قدرت در مثلث چین-آمریکا-روسیه استقرار پیدا کرده است. هم اکنون گفته می شود آمریکا در تاریخ خود هیچ گاه با رقیب قدرتمندی مانند چین رو به رو نبوده است. تا اواخر دورۀ دوم اوباما، آمریکایی ها تلاش داشتند از روابط تجاری و مالی آمریکا و چین استقبال کنند. در حالی که چینی ها با خرید شرکت ها سطح مالکیت خود را در آمریکا ارتقا دادند و با حضور 369000 دانشجو در دانشگاه های آمریکا نهایت بهره برداری را از نظام علمی-فناوری این کشور تحقق بخشید. بر خلاف تصور عمومی، سیاست برخورد آمریکا با چین در دورۀ ترامپ، ریشه در توافق میان دو حزب این کشور دارد.
موضوع توسعه یافتگی با ظهور چین به طور غیرمستقیم مجدداً مانند دورۀ جنگ سرد، ماهیت ایدئولوژیک، صف بندی های سیاسی و نظامی پیدا کرد.
هیچ کشوری در روابط بین المللی خود نه می تواند چین و روابط تجاری با چین را نادیده بگیرد و نه به بازار آمریکا و ظرفیت های سیاسی و نظامی آمریکا بی تفاوت باشد.
آمریکا و چین در حدی به بازارهای یکدیگر وابسته بودند که تمایلی به علنی کردن نگرانی های ناشی از ویروس جدید وجود نداشت. وابستگی فقط در کالاهای مصرفی نیست بلکه به عنوان مثال 156 داروی مهم که به مرگ و زندگی انسان ها مربوط می شود از چین و هند به آمریکا صادر می شود. تجارت و بنابراین وابستگی متقابل میان آمریکا و چین حدود 600 میلیارد دلار تخمین زده می شود.
سه اقتصاد آمریکا، چین و اتحادیه اروپا حدود نیمی از اقتصاد بین الملل هستند.این ارزیابی حکایت از وابستگی عمیق متقابل در اقتصاد جهانی است. به موجب این وابستگی متقابل، کشورهای در حال توسعه نسبت به بحران مالی 2009، به مراتب کمتر از مکانیزم های ثباتِ اقتصادی برخوردارند. اگر از این منظر به پی آمدهای #کرونا بنگریم، خیلی روشن نیست که چه مدت طول خواهد کشید تا اقتصاد بین الملل به شرایط قبل از کووید-19 برگردد. حتی اگر بعضی بخش های اقتصادی مانند صنعت تولید مواد غذایی، فناوری اطلاعات شامل رشد شوند، بازگشت صنایع دیگر مانند اتومبیل، توریسم آیندۀ روشنی ندارند.
پس از کرونا، کشورها بیشتربه داخل توجه خواهند کرد.حرکت آزاد سفر چند میلیارد نفری در جهانِ رشد و توسعه مانند گذشته نخواهد بود. فاصلۀ طبقاتی، فقر، بدهی و کسری بودجه عمیق تر خواهد شد. اولویت های داخلی کشورها در مجموع از اهمیت بیشتری برخوردار خواهد بود.اقتصاد بر سیاست اولویت پیدا خواهد کرد.بعضی پیامدهای کرونا دائمی خواهند بود. به عنوان مثال 2.2 میلیون رستوران در جهان که بالغ بر ده درصد کل رستوران ها هستند برای همیشه بسته شده اند.کلیدی ترین موضوع در شکل گیری مختصات جهان اقتصادی و اقتصاد سیاسی پس از کرونا، تولید واکسن، قابلیت های اثرگذاری واکسن و در دسترس بودن آن خواهد بود. واکسیناسیون، مدت زمان پاندمی را تعیین خواهد کرد. حتی ممکن است عده ای که به لحاظ سنی آسیب پذیر هستند علیرغم در دسترس بودن واکسن، از درجۀ فعالیت اجتماعی خود بکاهند.
در جهان پس از کرونا نقش حکومت ها پررنگ تر خواهد شد. اما کدام حکومت ها؟ با کدام ساختار،اولویت بندی، جهت گیری و پایگاه اجتماعی و اقتصادی؟ هیچ اندیشمندِ اقتصاد سیاسی منکرِ نقشِ دولت در تنظیم مناسبات توسعه اقتصادی نبوده است.
روابط متقابلِ اعضایِ مثلثِ «حکومت، بخش خصوصی و مصلحت عامه» بار دیگر به کانون نظریه های توسعه یافتگی بازگشته است. کووید-19 باعث شد بسیاری به چالش ها فکر کنند.اما یک سوال سیاسی در جایگاه و محتوای توسعه یافتگی در جهان پس از کرونا تعیین کننده خواهد بود:
"آیا چین، آمریکا، روسیه و اتحادیه اروپا می توانند به یک نظم جهانی قاعده مند دست یابند؟"
#سیاسی #اقتصاد
@Roshanfkrane