چگونه می‌شود
به آن کسی که می‌رود این‌سان
صبور،
سنگین،
سرگردان،
فرمانِ ایست داد
چگونه می‌شود به مرد گفت
که او زنده نیست،
او هیچوقت
زنده نبوده‌است...
در کوچه باد می‌آید
کلاغ‌های منفردِ انزوا
در باغ‌های پیرِ کسالت می‌چرخند
و نردبام
چه ارتفاعِ حقیری دارد
آن‌ها تمامِ ساده‌لوحی یک قلب را
با خود به قصرِ قصه‌ها بردند
و اکنون 
دیگر چگونه یک نفر به رقص برخواهدخاست
و گیسوانِ کودکیش را
در آب‌های جاری خواهد ریخت
و سیب را
که سرانجام چیده‌است و بوییده‌است
در زیرِ پا لگد خواهد کرد؟
ای یار، ای یگانه‌ترین یار!
چه ابرهای سیاهی
در انتظارِ روزِ میهمانی خورشیدند
انگار در مسیری از تجسمِ پرواز بود
که یک روز آن پرنده‌ها
نمایان شدند
انگار از خطوطِ سبز تخیل بودند
آن برگ‌های تازه
که در شهوتِ نسیم نفس می‌زدند
انگار آن شعله‌های بنفش
که در ذهنِ پاکِ پنجره‌ها می‌سوخت
چیزی بجز تصورِ معصومی از چراغ نبود.
در کوچه باد می‌آید
این ابتدای ویرانی‌ست
آن روز هم که دست‌های تو ویران شدند باد می‌آمد.


#فروغ فرخزاد
#شعر
@Roshanfkrane

‌‌
‌

در شب کوچک من دلهره یِ ویرانیست...

#فروغ_فرخزاد

#عاشقانه

@Roshanfkrane

‌‌

‌
بی‌گمان برده‌ای از یاد
آن عهد که مرا،
با تو سروکاری بود....



#فروغ_فرخزاد
#عاشقانه
@Roshanfkran

مستند کوتاهی دربارهٔ زندگی و آثار
#فروغ_فرخزاد.

#مناسبت
#هنرمندان

@Roshanfkrane

‌
خفته بوديم و شعاع آفتاب
بر سراپامان به نرمی می‌خزيد
روی کاشی‌های ايوان دست نور
سايه‌هامان را شتابان می‌کشيد

#فروغ_فرخزاد
‌
#شعر

@Roshanfkrane