روشنفکران

رمان
#حس_سیاه

قسمت72
خاله ام گفت:
-اختیار دارید آقایاسر...شما بزرگتر ما هستید!ن
بابا گفت:
-نه خواهش می کنم شما دارید لطف ون محبت به خانواده ما می کنید...ماباید تشکر کنیم ازتون!
خسته از تیکه تعارفات بلند شدم تا به اتاقم بروم که خاله با مهربانی گفت:
-پس تا پیدا کردن قلب سالم واسه باران گلم صبرمی کنیم و یک موضوع مهم دیگه هم هست!
بابا چشم هایش را ریز کرد.
-ما...ما...می دونیم الان باران جان شرایط مناسبی نداره و خودتون هم هنوز داغدارین وماهیچ وقت نمی تونیم این داغ رو درک کنیم اما خب خواستیم که باران جان رو برای...برای کیارش خواستگاری کنیم!
نفس هاهمه حبس شدند.
سرم را تاجایی که می توانستم پایین انداختم و به جان ناخن هایم افتادم.
مامان شوک زده پرسید:
-ک...کیارش جان...خاله؟!
جو سنگینی بود.
نفسم داشت بند می آمد.
زیر چشمی نگاهشان کردم.
کیارش خجالت زده اما جدی بلند شد. نگاهش به کف بود:
-خاله جون...با اجازه آقایاسر وباران می خواستم...می خواستم بگم که خیلی...خیلی بارها قبل این حادثه می خواستم بگم که...
من باران رو دوست دارم!
از شهامتش تنم رعشه گرفت.
اگر می فهمید من یک آدم هم نه،
دو آدم کشته ام،با من چه می کرد؟
نمی توانستم به بابا نگاه کنم.
نفس لرزانم را خردخرد وآهسته آهسته بیرون دادم.
می دانستم گونه هایم سرخ شده بودند!
این را از حرارت عجیب صورتم حس کردم!
بابا صدایش را صاف کرد ولبخندی نصفه زد:
-خیلی ماجرای عجیب و غیرمنتظره ای هست که واقعا ما از شنیدنش شوک بهمون وارد شد...
آقا کیارش پسر خانواده دوست،عالی و مقبول ومعقول هر خانواده ایه...
اماخب همینطور که شرایط رو می بینید باران من شرایط ازدواج رو نداره!
کارش نصفه است،دانشگاهش رو رها کرده و فعلا توی شرایط بحرانی و روحی بدی قرار داره...
ماهم همونطور که عرض کردین هنوز داغداریم اما بازهم من نمی دونم باید خود دخترم تصمیم بگیره!
خاله گفت:
-باران؟
نگاه شرمنده ام را بالا آوردم.
سرم را از یقه لباسم کندم و به تک تکشان نگاهی انداختم.
-من...
لرزش صدایم را درست کردم!
-من...نمی تونم ا...الان...تصمیم قطعی بگیرم...من هنوز داغدار بهنامم...
مامان حیرت زده پرسید:
-تازه...عمل جراحی قلبش،کارش،دانشگاه ودرسش،همه چیش رو هواست خواهرجون...
توکه می دونی این بچه چه حالی داره...
خاله دست مامان را گرفت و دلسوزانه گفت:
-خواهرجون ما که نمی خوایم طی یک هفته عروسی بگیریم که
همه درس ها و کارهاش ول معطل باشه...
الان هم از چهلم بهنام معصوم گذشته خواهرجان...درست نیست هنوز مشکی پوش باشید!
به نظرم بهتره ما تا یک قلب سالم برای دخترم پیدا کنیم و بعد تکلیف دانشگاه و درس وکارش رو روشن کنیم، ما یک مجلس دیگه هم به صورت رسمی مثل غریبه ها به دور از این که فامیل وبه هم نزدیک هستیم،برای خواستگاری بیایم و بعد یکی دوماه این بچه هارو محرم کنیم وهروقت شرایط روحی و کاری این خانواده بهترشد،مجلس بگیریم و روانه خونه بختشون بکنیم.
بابا کنترلش را ازدست داد:
-خاله خانم شما واسه خودتون بریدین و دوختین ها!
سعی کرد لحنش آرام و آمیخته به طنز باشد اما بابای کیارش متوجه عصبانیت پدرم شد و دست هایش را گرفت:
-نظر زن من این بود یاسر!
چرا ناراحت می شی؟
ما مهلت هم واسه فکرکردنتون می دیم...بالاخره فامیلیم و ارتباط نزدیکی داریم...شماهم هروقت راحت شدین و لباس مشکی تون رو در آوردین و تکلیف عمل و درس باران جان مشخص شد،می تونید به ما خبر بدید تا برای خواستگاری بیایم اینجا و تاریخ محرمیت رو مشخص کنیم تا بیشتر باهم باشن این بچه ها و بعد هم مجلس عروسی تا دهن فامیل روهم ببندیم!
بابا کمی آرام شد.
نفس عمیقی کشید و آهسته گفت:
-من نمی دونم خانم...شما بزرگتر و تصمیم گیرنده هستید...من از آقا کیارش مطمئنم و یک درصد هم تردید ندارم چون مردونگی و اخلاق بزرگ و آقا منشانه اش رو دیدم اما خب باید با شرایط کنار اومد و بعد تصمیم های نهایی رو گرفت...نه؟!
مامان لبخندی به پهنای صورت زد:
-بله...در این که کیارش جان پسر کاری و خانواده دوست وسالمی هستن شکی وجود نداره وهیچ تردیدی نیست اما خب من و پدرش نظرمون نظر بارانه...
گرچه ما تاکیدمون بیشتر بر روی زمانه...اما خب...اینطور که شما می گین فکرمی کنم می تونیم کاری کنیم که هم باران بتونه باشرایط زندگیش کنار بیاد و هم تکلیف عمل جراحی و درسش مشخص شه.

ادامه دارد...

@Roshanfkrane

1.9K viewsMasi, 17:25