⭕️بذل و بخشش‌های بی‌سابقه در بخش دفاعی؟

⭕️در روزهای پساجنگ ۱۲ روزه و پس از آشکار شدن ضعف‌های عمیق در حوزه‌های مختلف نظامی، بیش از پیش روشن شد که مسیر گذشته در تقویت توانمندی‌های دفاعی پاسخگو نبوده و اصلاحات جدی، به‌ویژه در بخش بودجه‌ای، اجتناب‌ناپذیر است.

⭕️چندی پیش خبری با مضمون تصویب طرح تقویت بنیه دفاعی در کمیسیون امنیت ملی مجلس منتشر شد (لینک)؛ طرحی که صرفا درحد عنوان خود امیدبخش به‌نظر می‌رسد اما پس از نگاهی دقیق‌تر، نگرانی‌های بزرگی را درباره آینده سیاست دفاعی کشور مطرح می‌کند. مطابق این طرح:

کل بودجه سال ۱۴۰۴ برای تقویت توان دفاعی، به‌علاوه معوقات بودجه دفاعی ۱۴۰۳ پرداخت شود. به این ترتیب می‌توان بیان کرد همچنان بخشی از بودجه سال گذشته، تاکنون به نیروهای مسلح پرداخت نشده است که جای تعجب فراوان دارد!

۲ میلیارد یورو برای خرید خارجی اقلام عمده دفاعی با هماهنگی ستادکل نیروهای مسلح، در اختیار وزارت دفاع قرار داده می‌شود.

۲ میلیارد یورو به‌صورت تسهیلات (وام) از سوی بانک مرکزی با تضمین بازپرداخت از سوی سازمان برنامه و بودجه و یا پرداخت از سوی منابع صندوق توسعه ملی برای اجرای طرح‌های اضطراری در اختیار ستادکل قرار خواهد گرفت.

۱.۵ میلیارد دلار برای پشتیبانی دفاعی به ستادکل نیروهای مسلح واگذار می‌شود.

۳۰ درصد از عواید ترانزیت هوایی کشور به ارتش برای تقویت سامانه‌های پدافندی اختصاص یابد (مبلغی در حدود چند ده میلیون دلار).

⭕️به زبان ساده‌تر مجلس انتظار دارد تا با تخصیص بودجه در حدود ۲ میلیارد یورو + ۱.۵ میلیارد دلار + ۲ میلیارد یورو (به شکل وام) به نیروهای مسلح، هم خسارات جنگ جبران شود، هم تجهیزات جدید تهیه گردد، هم توان عملیاتی ارتقا یابد و مشکلات معیشتی نیروهای مسلح نیز رفع شود! آن هم در شرایطی که براساس طرح فوق، همچنان بخشی از بودجه سال گذشته به نیروهای مسلح پرداخت نشده و به این ترتیب حتی پرداخت کامل یا بخشی از بودجه مصوب در طرح فوق نیز در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد!

⭕️برای توصیف بهتر شرایط می‌توان نمونه‌های بسیاری از سرتاسر جهان درمورد خریدهای تسلیحاتی مثال زد؛ با این حال فقط به دو مورد از کشورهای همسایه اشاره می‌شود:

⭕️جمهوری آذربایجان (!) در فوریه برای ارتقای توان دفاع هوایی خود قراردادی به ارزش ۴.۶ میلیارد دلار برای خریداری ۴۰ فروند جنگنده JF-17 تاندر (Block-3) با پاکستان به امضا رساند (لینک).

⭕️ترکیه نیز قصد دارد پس از توافقنامه اولیه که در ماه جولای امسال مابین وزرای دفاع ترکیه و انگلیس به امضا رسید (لینک)، قرارداد خود را به ارزش ۵.۶ میلیارد دلار برای تهیه ۴۰ فروند جنگنده یوروفایتر تایفون نهایی کند.

⭕️همین دو مورد کافی است تا بدانیم باتوجه به شرایط فعلی و نیازهای مختلف نیروهای مسلح (بازسازی آسیب‌ها، نوسازی تجهیزات، خریداری تجهیزات جدید و...) منابع مصوب مجلس نه تنها اندک است، بلکه حتی برای خرید ابتدایی‌ترین تجهیزات هم کافی نخواهد بود. به‌عنوان مثال خرید فقط یک فروند جنگنده JF-17 پاکستانی که جزو نازل‌ترین گزینه‌های دردسترس کشور است، بیش از ۱۰۰ میلیون دلار هزینه به‌همراه دارد!

⭕️تا وقتی در ذهن سیاستگذاران این دو گزاره درک نشود، نباید انتظار بهبود معنی داری در نیرو های مسلح داشت:

⭕️اول: هزینه دفاعی نه یک خرج اضافه بلکه یک سرمایه‌گذاری است. هزینه نکردن امروز به‌معنای تحمل خسارات چندبرابری در جنگ‌های فرداست. هر واحد پولی که اکنون در بخش دفاعی هزینه نشود، در آینده به خسارات صد و هزار واحدی ختم خواهد شد.

⭕️دوم: امنیت ارزان به‌دست نمی‌آید! نمی‌توان انتظار داشت با صرف بودجه‌های اندک، نیازهای حیاتی کشور در برابر تهدیدات عظیم و درحال گسترش را تأمین کرد. گویا دستمزد حداقلی مهندسان و نیروی کار حرفه‌ای، منابع اولیه یارانه‌ای و انرژی دردسترس و ارزان تصورات متفاوتی در ذهن افراد مسئول ایجاد کرده است!

⭕️متأسفانه به‌نظر می‌رسد حتی انفجارهای مهیب ناشی از بمباران صهیونیستی در تهران هم نتوانسته برخی مسئولین را متوجه شرایط فعلی کند. درنهایت می‌توان با قطعیت اظهار داشت که ادامه این روند (حتی اگر فرض کنیم بودجه تخصیص داده شده در مسیر درست صرف شود)، همان حرکت در مسیر گذشته است که نتیجه آن در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه مشاهده شد و ادامه دادن آن نیز نتیجه‌ای جز تضعیف بیشتر توان دفاعی و امنیت ملی به‌همراه نخواهد داشت!

⭕️ @Projectmeshkat

⭕️آسمان کشورهای عربی؛ کشور همسایه یا گذرگاه جنگنده‌ها؟

⭕️براساس ویدئوی منتشر شده از لحظه حمله هوایی به قطر، باتوجه به محل استقرار دوربین مداربسته نسبت به محل هدف قرار گرفته، می‌توان نتیجه گرفت حمله هوایی رژیم صهیونیستی به دوحه قطر، از سمت جنوب این کشور انجام شده است.

⭕️باتوجه به خبرهای غیررسمی درباره حضور حداقل 10 فروند جنگنده در این عملیات، می‌توان سه مسیر پروازی (رفت + برگشت) برای این دسته 10 فروندی با مسافت‌های کوتاه (3800 کیلومتر)، متوسط (4600 کیلومتر) و بلند (5400 کیلومتر) برای رسیدن به محدوده مناسب برای پرتاب بمب‌های هواپرتاب درنظر گرفت.

⭕️مسیر احتمالی اول: این مسیر با کوتاه‌ترین مسافت می‌تواند محتمل‌ترین مسیر برای پرواز باشد. جنگنده‌ها پس از برخاست و انجام سوخت‌گیری، پس از عبور از حریم هوایی عربستان می‌توانند به موقعیت مناسب رسیده و پس از پرتاب بمب‌ها، به پایگاه مبدأ بازگردند.

⭕️مسیر احتمالی دوم: مسیر مذکور با پیچیدگی بیشتر به‌جهت عدم استفاده از حریم هوایی کشورها، می‌تواند با عبور از نواحی مرزی کشورهای اردن، عراق و کویت انجام شده و درنهایت پس از ورود به حریم هوایی عربستان، حمله هوایی از ناحیه جنوبی کشور قطر انجام گیرد.

⭕️مسیر احتمالی سوم: بخشی از این مسیر پرواز می‌تواند با عبور بر فراز دریای سرخ، با هدف عدم حضور طولانی مدت در حریم هوایی کشورها انجام گیرد که به‌علت مسافت زیاد، مسیر مطلوبی برای پرواز جنگنده‌های عمل‌کننده نخواهد بود.

⭕️به این ترتیب با قطعیت بالا می‌توان بیان کرد دسته پروازی جنگنده‌های نیروی هوایی رژیم صهیونیستی با فرض استفاده از هر کدام از مسیرهای مذکور درنهایت مجبور به استفاده از حریم هوایی حداقل یکی از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس شده‌اند، مسئله‌ای که چه با اطلاع و یا عدم اطلاع این کشورها صورت گرفته باشد، جای تعجب و تفکر فراوان دارد!

⭕️ @Projectmeshkat