MESHKAT | مشکات

😁برای ما، مسأله ایران نیست، ولی ایران شده نمونه این کار.» من گفتم: «شما مشکلات خودتان را بروید خودتان حل کنید. ما نمی‌توانیم وسیله حل مشکل شما بشویم.»

😁وقتی سوخت داخل راکتور می‌رود، در آن مقداری پلوتونیوم تولید می‌شود که البته خیلی ماده خوبی برای ساختن بمب نیست، ولی کسی اگر باهوش باشد، احیانا ممکن است بتواند از آن بمب بسازد که هیچ کس تا حالا نساخته، ولی به صورت تئوریک می‌شود از آن بمب ساخت. آمریکایی‌ها می‌ترسیدند ما این سوخت را بازفرآوری بکنیم و پلوتونیوم را از آن بگیریم و بمب بسازیم، یا بدهیم کشور دیگری از آن بمب بسازد. بنابراین می‌خواستند روی این کنترل داشته باشند که خیالشان راحت باشد.

😁در جلساتی که در کمیسیون مشترک همکاری‌های اقتصادی با آمریکا داشتیم - که رئیس آمریکایی آن کیسینجر و رئیس ایرانی آن هوشنگ انصاری بود - من یک برخورد شدید با کیسینجر داشتم. کیسینجر آن وقت یک ایده‌ای آورده بود که می‌گفت: «کشورهایی مثل ایران و پاکستان برنامه انرژی اتمی دارند، ولی آن‌ها هر یک نمی‌توانند جداگانه پی مسائل سوخت خود بروند، مخصوصاً اداره سوخت در مرحله بعد از سوخته شدن در رآکتور. چون برنامه‌های شما آن قدر بزرگ نیست که این امر را از لحاظ اقتصادی توجیه کند.» او نظرش این بود که در چند منطقه دنیا مراکز چند دولتی سیکل سوخت ایجاد شود و کشورهای منطقه در آن سهیم باشند. بدین ترتیب او می‌خواست تصمیم‌گیری در مورد سیکل سوخت را از حیطه حاکمیت ملی یک کشور بیرون بیاورد تا مسأله تولید پلوتونیوم و استفاده از آن در حیطه اختیار یک کشور نباشد. آن‌ها به من می گفتند که یک مرکز سوخت می‌تواند در خاورمیانه باشد و یک مرکز هم احیانا در ایران تشکیل بشود.

😁یک دفعه کیسینجر، وزیر خارجه آمریکا آمد تهران. همکارانش را آورده بود. جلسه‌ای داشتیم در دفتر هوشنگ انصاری. ما نشستیم با هم صحبت کردیم و کیسینجر مسأله را مطرح کرد. من گفتم: «آقای کیسینجر، شما یکی از بهترین متخصصین علوم سیاسی و دیپلماسی جهان هستید و من به این عنوان با شما صحبت می‌کنم. من فقط یک سوال دارم، اگر جواب مرا مثبت بدهید، من حرف شما را ممکن است بپذیرم، ولی اگر منفی دادید، آن وقت دیگر این نظر خود را باید پس بگیرید.» گفت: «آن چیست؟» گفتم: «خیلی به زبان ساده می‌گویم، آیا شما تصور یک سازمان منطقه‌ای را می‌توانید بکنید که ایران و پاکستان و هند و عراق و ترکیه و سایر کشورهای عربی در آن عضویت داشته باشند و این سازمان که باید به نیازهای اقتصادی منطقه پاسخ دهد، بدون گرفتاری کار خودش را بکند؟ آیا شما مرا می‌بینید که با این‌ها بنشینم و صبح تا عصر جز نزاع و سر و کول یک‌دیگر پریدن کار دیگری داشته باشیم؟ او اندکی فکر کرد و گفت: « راست می‌گویید، چنین چیزی عملی نیست.» بدین ترتیب موضوع ایجاد مراکز منطقه‌ای سوخت اتمی پرونده‌اش بسته شد و دیگر آمریکایی‌ها در این زمینه صحبت نکردند.

😁در هر صورت ما نمی‌توانستیم حق رضایت قبلی را به آمریکایی‌ها بدهیم. تا آخری هم که من در ایران بودم، این داستان حل نشد. آمریکایی‌ها می‌خواستند این فرمول را به کشورهای دیگر هم بدهند، تنها ایران نبود. کشورهای دیگری هم پشت سر ما صف کشیده بودند که با آمریکا قرارداد دوجانبه ببندند. این قرارداد همکاری دوجانبه در آمریکا اصلا فقط یک فرمول داشت که در پارلمان آمریکا تصویب شده بود و دولت موظف بود آن را رعایت کند، و چون ما قبول نمی‌کردیم، دائم هر ماه در تهران یا آمریکا مذاکره ادامه داشت. ولی ما زیر بار نمی‌رفتیم.

😁چندین بار با آمریکایی‌ها سر این داستان دعوا کردم؛ دعوای واقعاً بد. در هر صورت به مذاکره با آمریکا ادامه می‌دادیم بدون این‌که بخواهیم از آمریکا نیروگاه بخریم. چون نیازهای ما از طریق کشورهای اروپایی تأمین می‌شد و نیز می‌دانستیم متن موافقت‌نامه دوجانبه، هرچه باشد، در غایت امر کار ما با آمریکا به مشکل برخواهد خورد. چون ارگان‌های مختلف آمریکا همیشه در این زمینه یکپارچه نبودند و با هم هم‌خوانی نداشتند و این خود کار را مشکل‌تر می‌کرد.

😁 به خاطر دارم یک بار در واشنگتن با آمریکایی‌ها مذاکره می‌کردیم و نمایندگان چند دستگاه آمریکایی حضور داشتند. طی مذاکرات بارها گفته‌های ضد و نقیض از نمایندگان دستگاه‌های مختلف شنیدم و بالاخره یک دفعه عصبانی شدم کاغذهای خود را جمع کردم بلند شدم و به همکارانم با صدای بلند به انگلیسی گفتم: «بلند شوید برویم و وقتی برگردیم که این‌ها مشق خانگی خود را انجام داده باشند!» همه از جلسه خارج شدیم و فردای آن روز به تهران بازگشتیم. علاوه‌بر این تغییرات، سیاست اتمی آمریکا همیشه ما را در مقابل این خطر قرار می‌داد که آن‌ها تعهدات خود را محترم نشمارند و قواعد بازی را عوض کنند. به همین دلیل حتی در صورت امضای توافق‌نامه دوجانبه، تمایلی به داد و ستد با آمریکا نداشتم.

😁3/4

😌

@Projectmeshkat

Please open Telegram to view this post

VIEW IN TELEGRAM

👍35❤12👎1

7.75K views20:42

MESHKAT | مشکات

😁یادم هست یک دفعه سناتور جرالد فورد هیأتی دوازده نفری با یک نامه پیش شاه فرستاد و به شاه نوشته بود: ما با ایران خوبیم، مسأله ما با ایران نیست. مسأله کشورهای دیگر است. ما برای این‌که بتوانیم این فرمول را به کشورهای دیگر تحمیل کنیم، مجبوریم از ایران بخواهیم قبول کند.» شاه فوری من را خواست و آن نامه را داد خواندم. گفت: «جوابش چیست؟» گفتم جوابش "نه" است اگر این‌ها با کشورهای دیگر مسأله دارند بروند مسأله‌شان را با خود آن کشورها حل کنند، به ما چه مربوط است؟ ما مسأله خودمان را داریم. گفت: «خب، پس جوابش را بنویس.» جواب را همان روز همان جا جلوی شاه نوشتم؛ نوشتم: «ما نمی‌توانیم بپذیریم.» حالا البته با تعارفات و در لفافه و با ملاحظات سیاسی لازم، ولى بالاخره جواب رد دادیم و شاه همان جا امضا کرد و نامه را فرستاد.

😁راستش نظر خودم این بود که با آمریکا هم اصلاً معامله نکنیم. یعنی اگر آن موافقت‌نامه به تصویب هم می‌رسید و امضا هم می‌شد، من کسی نبودم که از آمریکا نیروگاه بخرم. چون آمریکا مملکتی است که عادت دارد همیشه تکی تصمیم می‌گیرد و کار ندارد کشورهای دیگر چه می‌کنند. مثلاً یک دفعه تصمیم می‌گیرد چیزی را ندهد! می‌دانستم در یوگسلاوی داشتند نیروگاه می‌ساختند، وسطش آمریکایی‌ها همکاری را قطع کردند، چون سر همین موافقت‌نامه با هم گرفتاری داشتند. یوگسلاوی مقدار زیادی هزینه کرده بود، هیچ چی، کار قطع شد. بنابراین به آمریکایی‌ها اطمینان نداشتم.

😁4/4

😌

@Projectmeshkat

Please open Telegram to view this post

VIEW IN TELEGRAM

1👍78❤15🙏2👌2👎1

8.74K views20:43

MESHKAT | مشکات

⭕️

آخرین وضعیت استقرار شناورهای نیروی دریایی آمریکا - 14 آوریل 2025

⭕️روز 11 آوریل بود که ناوگروه تهاجمی کارل وینسون (CSG-1) وارد منطقه تحت فرماندهی سنتکام شد تا تعداد ناوگروه‌های تهاجمی آمریکا در خاورمیانه پس از سپتامبر 2024 دوباره به 2 ناوگروه تهاجمی برسد. با ورود کارل وینسون به اقیانوس هند و استقرار آن در دریای عرب، آخرین وضعیت استقرار شناورهای آمریکا در منطقه به شرح زیر است:

⭕️

ناوگان حاضر در محدوده شرق دریای مدیترانه:

ناوشکن اسکار آستین (DDG-79) - کلاس آرلی‌بروک

شناور فرماندهی و کنترل آبی-خاکی مونت ویتنی (LCC-20)

شناور پشتیبانی رزمی لارامی (T-AO-203)

⭕️

ناوگان حاضر در محدوده دریای سرخ:

ناوگروه تهاجمی هری ترومن (CSG-8) که با آغاز حملات هوایی و دریایی به یمن در این محدوده مستقر بود، در آخرین وضعیت در محدوده شمال غرب جده در شمال دریای سرخ مشاهده شده است.

رزم‌ناو گتیسبورگ و ناوشکن‌های استوت (DDG-55)، سولیوان (DDG-68) و جیسون دانهام (DDG-109) در کنار یگان پروازی CVW-1 طی این مدت در حملات هوایی و دریایی به یمن حاضر بودند. شناور پشتیبانی رزمی آرکتیک (T-AOE-8) نیز برای پشتیبانی از این ناوگروه در دریای سرخ حاضر است.

⭕️

ناوگان حاضر در محدوده اقیانوس هند-دریای عرب

:
ناوگروه تهاجمی کارل وینسون (CSG-1) پس از ورود به منطقه تحت فرماندهی سنتکام در محدوده دریای عرب مستقر شده. علاوه‌بر رزم‌ناو پرینستون (CG-59) و ناوشکن‌های لارنس (DDG-110) و استرت (DDG-104) که به‌عنوان شناورهای اسکورت در این ناوگروه حاضرند، ناوشکن وین مایر (DDG-108) نیز پیش از ورود این ناوگروه به منطقه، به‌منظور تأمین و تقویت پدافند هوایی پایگاه دیگوگارسیا در فاصله حدود 650 کیلومتری از این جزیره مستقر شده است.

علاوه‌بر موارد فوق، ناوشکن رالف جانسون (DDG-114) که پیش از این در دریای فیلیپین مستقر بود، در اواسط ماه مارس برای انجام تمرین با نیروی دریایی هند به‌همراه شناور آبی-خاکی کامستاک (LSD-45) وارد شمال اقیانوس هند شده است و درصورت نیاز می‌تواند با حرکت به سمت غرب اقیانوس هند، به ناوگان حاضر در دریای عرب بپیوند.

🔴